Praktische-opdracht door een scholier 4285 woorden 15 september 2001 7 516 keer beoordeeld Vak Geschiedenis Onderwerpkeuze en deelvragen Ik heb als onderwerp voor mijn praktische opdracht geschiedenis voor Vietnam gekozen. Ik heb voor dit onderwerp gekozen, omdat het me wel interessant leek. Ik had eerst als onderwerp. Al Capone, maar daar was bijna geen informatie over te vinden. Het leek me leuk om via dit werkstuk ook achter de waarheid te komen. Ik keek vroeger altijd "Tour of duty" en heb ook diverse films over de Vietnam-oorlog gezien. Of deze films de waarheid laten zien? Daar zal ik achter komen als 2e bijzaak van dit werkstuk. Als hoofdzaak van dit werkstuk wil ik gaan onderzoeken waarom Amerika de Vietnam-oorlog verloren heeft. De oorzaken en ervan, maar natuurlijk ook de gevolgen van het verlies van Amerika en natuurlijk ook de oorlog zelf. Eerst had ik als onderzoeksvraag: Wat zijn de gevolgen van het Amerikaanse verlies in Vietnam? Voor het antwoord op deze vraag was niet zoveel informatie te vinden. Daarom heb ik als hoofdvraag gekozen voor: Waarom ging Amerika in oorlog met Vietnam en waarom kon Amerika deze oorlog niet winnen? Deze hoofdvraag heb ik opgesplitst in een paar deelvragen: Wat is de oorzaak voor het deelnemen van Amerika aan de Vietnam-oorlog, of liever gezegd: Waarom is Amerika De Vietnam-oorlog begonnen? Welke Manieren werd er gevochten? Van zowel de Vietnamese zijde als de Amerikaanse zijde, welke wapens en strategieën? Welke invloed had de pers op de Vietnam-oorlog? Welke invloeden hebben opstanden van de Amerikaanse bevolking en de opstanden van de Amerikaanse militairen gehad op de Vietnam-oorlog? Gevolgen van de Vietnam-oorlog zowel aan de Amerikaanse zijde als Vietnamese zijde. Mijn eigen mening (conclusie) Zoals ik al zei wil ik met deze vragen erachter komen hoe Amerika de Vietnam-oorlog verloren heeft en een klein deel over welke gevolgen deze oorlog heeft gehad aan Amerikaanse zijde zowel als Vietnamese zijde. Hoe is de Vietnam-oorlog begonnen Voorgeschiedenis: Vanaf de 2e helft van de 19e eeuw was Indo-China (Vietnam, Laos en Cambodja) onder Frans bestuur. Frankrijk heeft haar macht tot de 2e Wereldoorlog weten uit te behouden, totdat Vietnam door de https://www.scholieren.com/verslag/2816 Pagina 1 van 9
Japanners werd veroverd. Tijdens de bezetting door de Japanners ontstond er een organisatie, de Vietminh genaamd. Deze organisatie bestond uit nationalistische groepen die hun krachten gebundeld hadden. Ze richtten zich vooral tegen de Japanners en tegen de Fransen. In 1945 werd Vietnam onafhankelijk verklaard door Ho Chi Min. Frankrijk had hier wel vrede mee, maar hield nog wel de rest van Indo-China in zijn macht. (Laos en Cambodja) Frankrijk stuurde troepen om deze delen te behouden, maar de troepen kwamen al snel in conflict met de Vietminh. De Vietminh bleek echter veel sterker te zijn, omdat deze de volledige steun van het volk kregen. Dit had een paar redenen: De Vietminh vocht voor nationale onafhankelijkheid. Iets waar de bevolking ook wel voor wilde vechten, zeker na de jarenlange onderdrukking. De eenheid tussen de bevolking. De bevolking vocht als een eenheid tegen de Fransen. Tijdens deze bevrijdingsoorlog raakte Vietnam in grote financiële moeilijkheden. De Fransen vernietigde steeds een deel van de oogst door luchtaanvallen. De Vietnamese regering geloofde erin dat ze vol moesten houden, omdat dat beter was voor de bevolking. De Vietnamese bevolking bleef de regering in deze beslissing steunen, omdat Ho Chi Minh erin geslaagds was vertrouwen te kweken bij de bevolking. De Amerikanen gaan zich ermee bemoeien. In 1949 wordt China communistisch. De VS zag dit als een doorn in het oog. Het communisme was immers de grootste vijand van de VS. De VS zou haar invloed in Azië gaan verliezen als er niks aan gedaan werd. Azie had voor de VS een paar belangrijke punten: Grondstoffen. De doorvaart voor schepen. Olie (er zouden olievelden onder zee in Azie liggen) Frankrijk kwam in 1950 in moeilijkheden. Ze vroegen de VS om hulp. Deze wilde wel helpen. Niet omdat het een kolonistische oorlog was, maar omdat het een oorlog tegen het communisme zou zijn. President Truman maakte op 27 Juni 1950 de zending van een militaire missie bekend. De VS maakte nu definitief deel uit van de Vietnam-oorlog. Het bleef eerst bij militaire steun. Dien Bien Phoe In 1953 trokken de Vietnamese onder leiding van Giap strijdkrachten naar het hoogland in het Noord- Westen. De Fransen zagen dit als bedrijging voor Laos en Cambodja en wilden dit tegenhouden. De Fransen gingen hun verdediging centraal op Dien Bien Phoe richten. Giap bracht al zijn troepen in gereedheid en liet ze oprukken naar Dien Bien Phoe. Gedurende 3 maanden lang hield Giap alle verbindingen tot Dien Bien Phoe in Vietnamese handen. Pas op 13 maart 1954 gaf hij het bevel om Dien Bien Phoe werkelijk aan te vallen. De Fransen die in Dien Bien Phoe gelegerd waren, lagen vortdurend zwaar onder vuur. Hulp van buitenaf was er niet, omdat alles in Vietnamese handen was. Na de zware nederlaag capituleerde Frankrijk en onder druk van Washington verleende Frankrijk de onafhankelijkheid aan Vietnam. De VS kwam in een moeilijke situatie terecht. Ze wilden Indo-China wel behouden, omdat anders heel Azie communistich zou worden. (dominotheorie) Aan de andere kant belette de nederlaag van Frankrijk de VS voor het ingrijpen. Eisenhower stelde de interventie van Vietnam nog 10 jaar uit, waardoor Frankrijk al haar invloed in Vietnam verloor. https://www.scholieren.com/verslag/2816 Pagina 2 van 9
De conferentie in geneve In 1954 werd er in Geneve een conferentie gehouden. Hier werd afgesproken dat Vietnam voortaan uit twee delen zou bestaan, Noord-Vietnam en Zuid-Vietnam. Laos en Cambodja werden onafhankelijk verklaard. Binnen twee jaar moesten er in Vietnam verkiezingen gehouden worden en na deze verkiezinden zou Vietnam weer een worden. De buitenlandse troepen zouden uit Vietnam verwijdert worden. De VS ging hier wel mee akkoord, maar hield zich niet aan deze afspraken. Amerika vond dat Zuid-Vietnam niet verloren mocht gaan aan het communisme, dat in Noord-Vietnam heerste. De Zuid-Vietnamese regering kreeg militaire en economische adviseurs als wijze assistentie. De verkiezingen die hierop volgde werden niet gehouden, omdat het al lang duidelijk was dat de communisten gingen winnen. Er ontstonmd een soort Aziatische NAVO, de SEATO. Deze moest onder andere Vietnam, Cambodja, laos Thailand beschermen tegen het communisme. Het probleem was echter, dat deze landen eerder problemen hadden met de VS dan met het communisme. Het begin Toen Johnson in 1964 de verkiezingen won, kon hij eindelijk een einde maken aan de aanwezigheid van de VS in Vietnam. Dit is echter nooit gebeurd, omdat zijn adviseurs het afraadden. Zij vonden Zuid-Vietnam van te groot belang voor de VS en wilden dus niet dat het in communistische handen viel. Johnson en zijn adviseurs wachtten echter op een goede reden om bombardementen uit te voeren. Deze gelegenheid kwam er toen de Vietcong, een communistische afscheidingsbeweging, een mortier aanval deed op het kampement van de Amerikaanse legeradviseurs. Deze aanval waz midden in de hoofdstad Hanoi en hierdoor bleek dat de Vietcong zich niet snel af liet schrikken. Johnson voerde onmiddellijk een bevel uit om te bombarderen. Vlak hierna werd een tweede basis van de VS overvallen en volgde er ook een tweede bombardement. Op 13 februari 1965 besloot Johnson om Vietnam permanent te bombarderen. Het eerste half jaar van de oorlog voerde Amerika niet zo veel uit. Het waren meer de verkenningsvluchten. Hierna volgden er sabotage missies door de Amerikaanse commando's. Er werden schepen gestationeerd in de baai van Tonkin. Deze waren aanvankelijk eerst voor het verzamelen van informatie over de Vietnamese kustverdediging. De Amerikaanse bevolking wist hier wel vanaf, maar wist de schaal van deze operaties niet. Alle informatie over de Vietnamese guerrilla's (Vietcong) werd verzamelt en zorgvuldig in schema's en boekwerken verzamelt. Tonkin Incident In de baai van Tonkin waren een aantal Amerikaanse schepen gestationeerd. Deze zouden onderzoek doen naar de verdediging van Vietnam langs de kustlijn. Op 2 augustus kreeg Washington door dat een van die schepen, de torpedobootjager "Maddox" beschoten werd door Vietnamese schepen. Washington besloot meteen in de aanval te gaan, want de "Maddox"zou zich 12 mijl buiten de Vietnamese wateren bevinden. Het schijnt zo te zijn dat de radar en sonar van de "Maddox"niet goed functioneerden. De kapitein van de "Maddox" heeft namelijk bevestigd dat er helemaal geen aanval was van Vietnamese schepen. Dit heeft hij ook doorgestuurd aan Washington, maar dit bericht is niet overgekomen, of dit bericht is genegeerd. Daar is nog steeds onenigheid over. Volgens een rapport zijn er tijdens de tegenaanval van de VS 3 Vietnamese schapen beschoten. 2 schepen zijn beschoten door te hulp komende Amerikaanse vliegtuigen (jagers), en een derde is door een voltreffer van de "Maddox"tot zinken gebracht. Dit volgens een Amerikaans rapport. Volgens een Vietnamees rapport zijn de Vietnamese schepen niet https://www.scholieren.com/verslag/2816 Pagina 3 van 9
eerder tot aanval overgegaan totdat ze een paar schoten voor de boeg kregen van de "Maddox". Hierin blijkt ook weer de onduidelijkheid over het Tonkin incident. Wie de schuldige is, is niet duidelijk. Een dag na het Tonkin incident besloot Johnson de vloot in het gebied te versterken. Na dit incident waren er nog een paar conflicten. Aanvallen die volgens de VS wel degelijk plaats gevonden hebben, maar volgens Vietnam niet. 5 augustus liet Johnson definitief alle aanvallen starten. Johnson lichtte de bevolking in en gebruikte het incident van Tonkin ook als argument om een oorlog te beginnen tegen Vietnam en het steeds groter wordende communisme. Een aantal leden van het congres waren hier tegen en zagen dit ook als een "gezochte"reden voor een oorlog, maar zij hadden niet de overhand. De luchtaanvallen waren nog niet begonnen of er werd al een verzoek ingediend voor Amerikaanse grondtroepen om de luchtmachtbasissen te verdedigen. Dit verzoek werd ingewilligd en de grondoorlog was begonnen. Welke gevechtstechnieken werden er gebruikt? Op welke manieren werd er in de Vietnam oorlog gevochten? Welke wapens werden er gebruikt en wie had hier zijn voordeel in? Deze vragen ga ik proberen te beantwoorden met deze deelvraag. De VS had natuurlijk veel betere wapens dan de Vietcong, maar wie had de beste strategieën? Ik zal alle dingen op een rijtje zetten zowel voor Vietnam als voor de VS. Amerika Het amerikaanse leger was veruit sterker dan de Vietcong, vooral qua wapenuitrusting. Om te beginnen beschikten de VS over verkenningsvliegtuigen. Deze maakten van elk gebied dat ze wilde een foto. Alle gegevens konden in kaart gebracht worden, zoals verplaatsing van vijandelijke troepen en hun exacte locatie. De kust van Vietnam kon volledig in de gaten gehouden worden door de Amerikaanse vloot. Deze beschikte over vliegdekschepen, om Amerikaanse jagers op te stationeren. Torpedobootjagers, onderzeeërs en fregatten. In combinatie met elkaar was de vloot dus feitelijk onoverwinnelijk. Op geheime missies van de Amerikaanse commando's zijn zelfs onderzeeërs zover het land binnen gedrongen dat de commando's met hun duikuitrusting rechtstreeks in de riolen van de steden konden komen. Behalve over een vloot beschikte de VS ook over grondtroepen en de bijbehorende bewapening, en luchtvoertuigen, zoals helikopters er vliegtuigen. Alles kon via de lucht bevoorraad en aangevallen worden. De bevoorrading gebeurde vooral met helikopters evenals manschappen vervoer. De aanvallen gebeurden met de zogenaamde "cobra" ( een geavanceerde gevechtshelikopter voor die tijd) en met jachtvliegtuigen zoals de "Phantoms". Ook via grondtroepen boekteen de VS in het begin van de oorlog veel vooruitgang. Het terrein was nog vlak en er kon dus met tanks en jeeps gereden worden. Toen de troepen verder de binnenlanden introk kon er niet langer gebruik gemaakt worden van tanks. Deze konden het terrein niet aan. Er moest nu volledig op de grondtroepen en de Bommenwerpers vertrouwd worden. Deze bommenwerpers werde gecoordineerd door grondtroepen. Soms was de coordinatie verkeerd en werden er eigen troepen gebombardeerd. Meestal werd er gebruik gemaakt van napalm. Deze bommen zijn erg destructief en er kwamen veel onschuldige burgers om tijdens deze bombardementen. https://www.scholieren.com/verslag/2816 Pagina 4 van 9
De grondtroepen hadden ieder hun eigen bewapening. Van de Amerikaanse grondtroepen zag die er ongeveer zo uit. Elke manschap had een m16 ( soort geweer) een veldfles. Er waren meestal een paar manschappen met een machinegeweer, voor de zekerheid, en de hogere manschappen (officieren) haddan altijd nog een pistool. Motivatie voor de Amerikaande troepen De Amerikaanse troepen hadden eigenlijk niet echt een doel om voor te vechten. Ze werden opgeroepen om te vechten in een land waar de meeste nog nooit geweest waren, tegen mensen die ze nog nooit gezien hadden. Het was totaal vreemd terrein, want de wouden die je in Vietnam tegenkomt zie je niet in Amerika. Ze vochten eigenlijk voor iets onbekends en tegen iets onbekends, het enige dat ze ervan wisten was dat het communistisch was en dus tegen Amerika. In het begin van de oorlog was er nog wel vechtlust, omdat de spanning in het bloed zat, maar toen de oorlog vorderde gingen steeds meer troepen doorkrijgen dat ze tegen een "verloren zaak"vochten. Vietcong De troepen van de Vietcong hadden in tegenstelling tot de Amerikaanse troepen niet veel bewapening. Alleen grondtroepen en een paar schepen. De grondtroepen waren uitgerust met veelal Russische wapens zoals de Ak47 ( geweer) verder hadden ze geen helmen en andere uitrusting. Luchtsteun hadden ze niet. De enige bescherming die de Vietcong had was de begroeiing. Overal in het bos werden struikelmijnen neergehangen en andere boobytraps. De Amerikanen hadden hier een genius idee voor dachten zij. Ze sproeiden ontbladeringsmiddel over de bossen. De Vietcong reageerde hier heel slim op en groef zichzelf letterlijk in. Via onderaardse gangenstelsels werden de Amerikanen nu bestookt. De Onderaardse gangen zaten ook weer vol met boobytraps. De Amerikanen hadden op deze strategieën dus duidelijk een achterstand, want de Vietcong was gewoon niet te pakken. De aanvoer routes werden ook steeds verandert. Dachten de Amerikanen een route te pakken te hebben, dan was deze alweer verandert. Motivatie voor de Vietcong De vietcong had wel degelijk een goede motivatie om deze oorlog te winnen. Ze vochten namelijk voor hun eigen land. Hun eigen vrijheid en onafhankelijkheid. Ze vochten tegen een indringer in hun eigen grondgebied, en dus hadden ze hier al een voordeel op. Hun strategieën waren ook verreweg beter dan die van de Amerikanen. Ze waren de Amerikanen steeds een paar stappen voor. Invloed van de pers op de Vietnam-oorlog Halverwege de Vietnam-oorlog kreeg de pers ook te maken met de oorlog. Ze begonnen alles wat ze maar konden fotograferen, filmen en beschrijven te publiceren. Dit had grote gevolgenvoor de Vietnam-oorlog. Alle gruweldaden van de Amerikaanse troepen werden zo bekend gemaakt aan de Amerikaanse bevolking. Om deze redenen moesten de Amerikaanse troepen steeds goed uitkijken of er pers in de buurt was en als die er was dat ze niet teveel dingen deden die misschien nadelig waren voor de Amerikaanse overheid. Dit lukt natuurlijk niet. De verslaggevers die zich in Vietnam bevonden hadden sowieso veel ervaring en doorzettingsvermogen en deden er alles aan om zulke " spannende" beelden te krijgen. https://www.scholieren.com/verslag/2816 Pagina 5 van 9
De Vietnamezen gebruikten sommige foto's en verhalen die ze konden onderscheppen van Amerikaanse verslaggevers ook voor hun eigen doeleinden. Deze foto's wekten namelijk grote wraakgevoelens op bij de Vietnamese bevolking. Er werd dus een haat tegen de indringers "gekweekt" en die haat werd steeds groter. Steeds meer Vietnamezen sloten zich bij de Vietcong aan of bood deze hulp door onderdak te verlenen en voedsel te leveren. In 1965 richtte de eerste krant zich tegen de Amerikanen in Vietnam. Deze krant was de Wallstreet Journal. Ze beweerde dat de Vietnam-oorlog alleen maar nadelige effecten had voor Amerika. De economie zou rampzalig verslechteren, door inflatie en door de belastingbalans. Door deze negatieve publiciteit kwamen er allerlei bevolkingsgroepen in opstand, maar daar ga ik het in de volgende deelvraag over hebben. Van welke kanten kwamen er opstanden en welke invloed hadden deze? Amerikaanse burgers Door alle negatieve publiciteit van de kranten werden bepaalde bevolkingsgroepen bang. Vooral, omdat er gesuggereerd werd dat de Vietnam-oorlog slecht zou zijn voor de Amerikaanse economie. Dit deed veel mensen terugdenken aan de grote Amerikaanse crisis. Ze vormden een oppositie. Deze bestond voornamelijk uit studenten, intellectuelen, kunstenaars en principiële pacifisten. Ze protesteerden vooral tegen deze punten: De Massale bombardementen door de VS. De VS vonden dat er in een guerrilla oorlog geen onderscheid gemaakt kon worden tussen militaire en civiele doelen. Amerika had er dan ook geen moeite mee om een gewoon boeren dorpje te bombarderen en er onschuldige burgers sneuvelden. Ook op dit punt ontstond er weer haat van de Vietnamese zijde. Her gebruik van chemische en biologische wapens. Om de Vietcong, die zich vooral in de bossen schuilhield te kunnen zien werden er ontbladeringsmiddelen over het bos gesproeid. Dit gebeurde met speciale vliegtuigen. Ook werden ziektekiemen verspreid via het drinkwater. Zo kon het zijn dat een heel dorpje plotseling leed onder een epidemie. De Amerikanen hoopten hiermee de Vietcong te pakken, maar er werden grotendeels onschuldige burgers mee gedood. Het gebruik van Napalm ( soort van brandbommen) werd ook verafschuwd door de Amerikaanse bevolking. Het directe geweld van de Amerikaanse troepen dat tegen de Vietnamese bevolking gebruikt werd. Het lichamelijke geweld, zoals afranselen. Fysiek geweld. Akkers er dorpjes werden in brand gestoken, alleen omdat er dan vermoedelijk Vietcong strijders in die dorpjes onder gedoken zaten. Er was ook kritiek over de aanwezigheid van de Amerikanen in Vietnam. De oppositie vond namelijk dat de reden voor het deelnemen van Amerika niet sterk was. Toen in 1965 de oproepen voor militaire dienst stegen werden er op universiteiten zogenaamde "teach-ins" gehouden. Op deze bijeenkomsten werden de studenten onder andere door de leraren opgeroepen tot verzet tegen de dienstplicht. Op 16 en 17 oktober 1965 werden er massale betogen gehouden. In Californie waren toen meer dan 10.000 man op de been om te betogen en bij te wonen. Dit werd gevolgd door een demonstratie waarbij de kreten: "USA uit Vietnam" en "Geen imperialistische oorlogen meer" veel gebruikt werden. Protesten door zichzelf in brand te steken werden voor belangrijke gebouwen gedaan, zoals het Pentagon en het gebouw van de Verenigde Naties. Op 27 november werd er een mars naar Washington georganiseerd. Deze mars was op zich niet zo groot, maar 25.000 man, maar omdat er tegelijkertijd een https://www.scholieren.com/verslag/2816 Pagina 6 van 9
tegenactie was werd de groep veel groter. Dienstplicht werd in grote getallen geweigerd en oproepen tot dienstplicht werden openbaar verbrand. De bevolking kwam pas weer tot rust toen Johnson op 31 maart 1968 te kennen gaf dat de bombardementen op Vietnam gestopt zouden worden. Er zouden vredesbesprekingen komen en Johnson zelf stelde zich niet meer verkiesbaar. Johnson werd opgevolgd door Nixon, die ervoor zou zorgen dat er een "vrede met ere" zou komen. Dit wilde zeggen dat Amerika niet als verliezer bestempeld zou worden en dus zijn eer behield. Hier was de bevolking het weer niet mee eens en de onrust laaide weer op. Er werden marsen georganiseerd, zoals de mars tegen de dood. De oppositie probeerde zoveel mogelijk mensen te werven. Dit deed zij door: Petities Demonstraties Teach-ins Verkiezingscampagnes Weerstand tegen de dienstplicht Andere vormen van opstand De ouders adviseerden hun kinderen de dienstplicht te weigeren en geen belasting meer te betalen. Ze dachten net als de rest van de bevolking dat Amerika een wreed imperium was, dat alleen via geweld en oorlog haar zinloze doelen kon bereiken. Het vertrouwen in de eigen staat was er dus niet of nauwelijks. Congres Ook binnen het Amerikaanse bestuur werden er vormen van protest gevoerd. Een deel van het congres was het namelijk niet met de president eens. Na de interventie in Cambodja kreeg het congres er genoeg van en liet een wet uitschrijven. In deze wet stond dat Nixon geen geld meer mocht uitgeven aan acties in Cambodja. De oppositie probeerde het voor elkaar te krijgen dat het "overige geld"van de begroting niet gebruikt mocht worden voor offensieve acties in Laos en Cambodja. Luchtsteun viel hier weer niet onder zodat de Amerikaanse troepen in Laos nog wel luchtsteun konden krijgen. In 1972 bracht het congres al haar ongenoegen over het alleen beslissen van de president uit in een wet. De "War powers act". In deze wet stond dat de regerende president, Nixon dus, na een militaire actie binnen 30 dagen een verantwoording afleggen aan de volksvertegenwoordiging. Leger Ook in het leger werden vormen van protest gevoerd. Bepaalde orders werden gewijgerd, omdat de officiers hun manschappen niet de dood in wilden sturen. Ze wisten al lang dat het vechten was tegen een "verloren zaak". De troepen zelf, dus de soldaten, weigerden ook bevelen. De motivatie voor deze oorlog was totaal weg. En er waren te veel manschappen gesneuveld. Iedereen had wel een vriend verloren in deze "hel"zoals de manschappen het noemden. Ze wilden hier zo snel mogelijk weg. Gevolgen van de Vietnam-oorlog Wat waren de gevolgen van de Vietnam-oorlog? Heeft Amerika haar doel weten te bereiken door de "vrede met ere"? Welke gevolgen had de Vietnam-oorlog voor Vietnam zelf? Dit ga ik proberen te https://www.scholieren.com/verslag/2816 Pagina 7 van 9
beantwoorden. Einde van de oorlog Na de nieuwe "War power act" begon Nixon met het bombarderen van geheel Noord-Vietnam. Hier staakte hij al snel mee, omdat de Amerikaanse grondtroepen zware verliezen leden. Op 23 Januari 1973 werd er een wapenstilstand getekend. Op 15 augustus staakten de Amerikanen al hun militaire activiteiten in Oost-Azie. Zuid-Vietnam bestond hierna nog 2 jaar. Op 30 april 1975 Gaf het bewind van Saigon zich over aan de communisten. De strijd waar de Amerikanen voor gekomen waren was verloren gegaan. De Amerikaanse interventie in Vietnam was ten einde gekomen. Gevolgen voor Amerika De gevolgen van de Vietnam-Oorlog waren in Amerika reusachtig. De Amerikaanse economie was in een dal van onontkoombare inflatie gevallen. Het bestuur van Amerika had door zijn geheimhouding, misleiding en illegale activiteiten het vertrouwen van de bevolking volledig verloren. Alle aandacht was naar de Vietnam-oorlog gericht, waardoor de verbindingen met andere landen verwaarloosd waren. De Spanningen tussen Amerika en het communisme waren echter opgelopen. Duizenden slachtoffers van de oorlog kwamen terug uit Vietnam. Veel waren voor het leven verminkt. Andere familieleden hadden onuitwisbare wonden in hun leven, omdat een familielid in de Vietnam-Oorlog omgekomen was. Gevolgen voor Vietnam Behalve de slachtoffers en de economische tegenslag was in Vietnam het land ook nog is op vele plekken vernietigd. Door de constante bombardementen van de Amerikanen waren veel steden, dorpen en akkers vernietigd. Alles moest dus opnieuw opgebouwd worden. Twee jaar na het vertrek van Amerika ui8t Vietnam werd geheel Vietnam ook communistisch. Amerika heeft op dit punt dus geen invloed gehad op de uitslag, maar heeft deze alleen vertraagd. Conclusie Het meedoen van Amerika aan de Vietnam-Oorlog heeft een aantal belangrijke redenen. Ik zal ze op een rijtje zetten: - Officiële reden: Amerika had als plicht de Zuid-Vietnamezen te helpen tegen de gewelddadige aanval van buitenaf. Dat de Zuid-Vietnamezen dit niet wilden deed er voor Amerika niet toe. - Angst voor het communisme: De grote angst voor Amerika was dat zij Indo-China zouden verliezen aan het communisme. Deze strijd tegen het communisme was er al vanaf de tweede wereldoorlog en woedde nog steeds voort. De spanningen tussen de Sovjet Unie en Amerika waren na de Vietnam-Oorlog ook toegenomen. - Gezichtsverlies van Amerika: Amerika kon het zich niet veroorloven om zijn troepen zomaar aan te laten vallen (Tonkin incident). Daarbij kwam nog dat ieder president die tijdens de Vietnam-Oorlog in het witte huis zat, zijn eigen hachje probeerde te redden. Ze handelden allemaal uit eigen belang en probeerden het zo te regelen dat een van hun voorgangers de schuld kregen. Amerika kon deze oorlog echter niet winnen. Hier waren ook een paar belangrijke redenen voor: https://www.scholieren.com/verslag/2816 Pagina 8 van 9
- Ze vochten tegen een groep guerrilla' s: Amerika vocht tegen een groep guerrilla' s die niet te verslaan waren. De gevechtstechnieken en genialiteit van de Vietcong waren veel groter dan die van de Amerikaanse leiders. Hierbij kwam dat de guerilla' s op eigen grondgebied vochten, en dus ook weer een voordeel hadden. - Amerika was de indringer: De Vietcong zag Amerika als de indringer in hun land. Ze hadden dus een veel betere motivatie om te vechten dan de Amerikaanse troepen. Deze vochten in een vreemd land tegen een eigenlijk onbelangrijke tegenstander. Amerika wilde dat Zuid-Vietnam niet communistisch werd, maar hier voelden de Vietnamezen niet veel voor. - Amerika zijn eigen bevolking tegen zich: Door de menging van de pers in de oorlog kreeg het Amerikaanse leger de bevolking tegen zich. De bevolking kwam erachter dat het in Vietnam allemaal veel erger was dan in eerste instantie gezegd werd door de regering. Hierdoor verloor de regering de steun van het volk. Zonder de steun van het volk kan de regering eigenlijk niet veel doen. - De Amerikaanse troepen verloren hun motivatie: De Amerikaanse troepen verloren tijdens de oorlog hun motivatie. Ze zagen Vietnam als een hel die werkelijkheid geworden was en beseften al lang dat ze niet konden winnen. Vietnam stond niet open voor de hulp van de Amerikanen en de Vietcong was gewoon te slim en sterk. Amerika had helemaal niet aan deze oorlog hoeven beginnen, omdat het toch vechten was voor een "verloren zaak" https://www.scholieren.com/verslag/2816 Pagina 9 van 9