Samenvatting Geschiedenis Examenkatern: Vietnam

Transcriptie

1 Samenvatting Geschiedenis Examenkatern: Vietnam Samenvatting door D woorden 4 mei ,4 2 keer beoordeeld Vak Geschiedenis Hoofdstuk 1 Introductie Toen China in de handen van het communisme was gevallen schrok de VS. Door deze gebeurtenis was er veel angst voor de wereldopmars van het communisme. Men ging nu ook in eigen land op jacht naar communisten en Amerika wilde voorkomen dat er nog meer landen slachtoffer werden van het communisme, dit was de basis van het Vietnam-drama, omdat Vietnam een van de meest bedreigde landen van dat moment was. Paragraaf 1: Door de overwinning in de tweede wereldoorlog waren de SU en de VS nu de twee grootmachten van de wereld. Na de overwinningen wat er in Europa nog de vraag hoe de macht daar verdeeld werd. Zelf als de SU en de VS beide dezelfde politieke leer hadden had dit al tot spanningen geleid. Maar toen de SU het communisme invoerde op de door hun bevrijdde gebieden begonnen de zorgen van de VS Stalin vond de SU onveilig als communistisch land en daarom wilde hij zijn grens naar het westen opschuiven en achter deze nieuwe grens bevriende satelliet staten als een soort van schild. Het communisme had in Oost-Europa nu een grote invloedsfeer en zelf in Duitsland was er al een communistische staat. Duitsland werd in 1945 verdeeld in 4delen, die van de Fransen, Engelse, Amerikaanse en Russische. Rusland wilde herstel betalingen terwijl de andere juist zo snel mogelijk de economie wilde verbeteren, zo viel Duitsland in twee staten uiteen. Het westerse kapitalistische deel heette nu: Kapitalistische, democratische Bondsrepubliek en het Communistische Russische deel heette nu: Communistische Duitse Democratische republiek. Oost-Europa Werd nu volkomen afgegrendeld van West-Europa en werd ondoordringbaar in het midden ijzere gordijn. Deze ingreep deed Stalin genoodzaakt omdat geen enkele democratisch gekozen regering deel uit wilde maken van deze veiligheidsgordel, vooral niet nadat Amerika met de Marshall-Hulp kwam. Ook Tsjecho-Slowakije wilde deze hulp graag aannemen wat Stalin niet pikte en een Staatsgreep uitvoerde om all de macht daar over te nemen. Dit was het startschot voor de Communistische wereldrevolutie. Amerikanen waren bang dat Europa pas het begin was. Paragraaf 2: Pagina 1 van 10

2 Of de Europese deling, zoals bepaald door de uitkomst door de Tweede Wereldoorlog zo zou blijven was niet meer zeker. Veel Europese landen hadden een steeds grote dreiging van het Communisme, Griekenland was niet bevrijd door de VS of de SU, maar door de Britten en de Britten meldde geen geld meer te hebben voor de Steun. Dit was voor president Truman een sein om in actie te komen en zowel Griekenland als Turkije financiële en militaire steun te geven. Truman moest hiervoor op 12 maart 1947 het Congres en het volk toespreken. Hij zei dat dit niet alleen om deze twee landen ging, maar over de toekomst van de hele wereld. Hij zei dat Naties uit twee levenswijzen konden kiezen, een was door de wil van de meerderheid, en de ander was door de wil van die minderheid die hun wil oplegde met geweld. Truman wilde de Landen steunen zich te verzetten tegen die tweede wil. Hij wilde een Cointainmentpolitiek (indamming, en dan op het gebied van het communisme). Truman vond dat de Vrije wereld en het communisme samen verwikkeld waren in een strijd om de wereld heerschappij. De SU had een groot leger en over ter wereld hulptroepen. De Vs moest hiertegen in strijd gaan, daar was geen directe oorlog tegen de Su voor nodig, indamming was genoeg. Met deze indamming (containmentpolitiek) begon de koude oorlog. De twee grootmachten hadden nu een inktzwart vijandsbeeld van elkaar en volgens de SU ging het de VS alleen maar om afzetmarkten en grondstoffen. Tot aan het eind van de koude oorlog was het opmerkelijk stabiel door de militaire dreigingen die in de lucht hingen. Er was een wapenwedloop en in 1949 had nu ook de SU een atoombom wat een grote indruk op de VS had. Hierdoor gingen de VS zich nog beter bewapenen en ook de Russen begonnen daaraan. Beide waren in 1960 in staat tot een totale wereldvernietiging. Deze macht zorgde dat de landen beide geen oorlog wilde en Chroestjov (de opvolger van Stalin) voerde in 1956 het vreedzaam co-existentie in wat betekende dat het conflict niet verslechterd moest worden door oorlog, maar door een economische concurrentie, wat betekende dat het communisme en kapitalisme nog een tijd naast elkaar moesten leven in de jaren 60 en 70 kwam er dus een ontspanningspolitiek waarin de vijandschap en wapenwedloop geprobeerd werd te beperken Paragraaf 3: De koude oorlog speelde zich alleen in Europa af, aan de rest van de wereld werd weinig aandacht besteed. Er was nu alleen nog een ontwikkeling gaande die een grote invloed zal hebben op de wereld politiek: De dekolonisatie: Europese landen hadden grote koloniën in Azië en Afrika. Pas aan het eind van 1950 begon de dekolonisatie in Afrika op te komen maar in Azië was het in 1945 al het jaar van de waarheid. Al vanaf 1900 was er al verzet ontstaan, maar toch waren koloniale machthebbende in WOII nog zeker van hun zaak. Toen Japan in 1942 heel Zuidoost-Azie onder de voet liep was dat de genadeklap van het kapitalisme in Azië. Door de Nederlaag van de superieur gewaande blanken kwam het nationalisme in Aziatische landen op gang. Toen Japan in 1945 capituleerde werd het pas duidelijk hoe groot dit nationalisme nu eigenlijk was. Nationalistische leiders riepen in hun landen de onafhankelijkheid uit, Eerst in Indonesië en twee weken later ook in Vietnam. Hierna volgde nog meer Aziatische landen met dekoloniseren. De SU had weinig oog voor dit dekolonisatie proces, omdat zei vooral hun oog op Europa hadden. De gedekoloniseerde landen hadden wel al communistische partijen maar daar had de SU nog weinig vertrouwen in. Het Pagina 2 van 10

3 Communisme moest zich volgens hen hebben van de arbeiders klassen maar de koloniale samenlevingen waren sterk agrarisch dus waren er vooral boeren. Boeren hadden vooral privé bezit met hun eigen stukjes land etc. dus was er voor hun weinig aantrekkelijks aan het communisme. De Amerikanen waren vóór de dekolonisatie en vonden dat na WOII het koloniale tijdperk over was. Ze moedigde Engeland aan hun koloniën op te geven en dwongen Nederland dat ook te doen. De Fransen werden minder aangemoedigd omdat Indochina een Communistische leiding had en toen de het Conflict In Vietnam uitbrak wisten ze ook niet goed wat ze er mee aan moesten. Was de Containmentpolitiek alleen voor europa of ook voor Azië? Was het de moeite allemaal wel waard in Azië? Truman vond dat Frankrijk dit zelf maar op moest lossen, maar in 1950 veranderde zijn standpunt plotseling. Paragraaf4: Toen China ook communistisch werd, vond de SU dat er pas een Communistische eindoverwinning was als China en de SU eensgezind waren tegen het westerse imperialisme en Samen de taken over de wereld konden verdelen. Mao (China) moest de onafhankelijkheidsbewegingen steunen en Stalin (SU) Zou hen dan materiële steun en advies geven. China was daar enthousiast over en deelde ook de Vijandschap tegen Amerika en het kapitalisme. Ze vonden ook dat Amerika de 3 e wereld lande uitbuitten maar niet via Kolonies maar via politieke en economische invloed. Nu het ook in Azië allemaal aan de gang was moest de containmentpolitiek nu wereldwijd worden. Alleen als de VS nu ook hun bewapening weer op pijl brachten en bedreigde regeringen gingen helpen was daar nog hoop voor. Toen Noord-Koreaanse troepen een inval op het Amerikaans gesteunde Zuid-Korea deden twijfelde de VS geen seconde en viel met de door hun geleide verenigde Natie troepen China aan. Dat leidde tot een langdurige oorlog die tot 1953 in een wapenstilstand eindigde. Door de Korea Oorlog was er volgens de VS ook in Azië actie nodig en steunde het anticommunisme in de 3 e wereld met economische, politieke en militaire hulp. Qua politieke steun, steunde of probeerde ze staatsgrepen en ook vaak met militaire steun werd dit gedaan. Toen Stalin stierf was er een spanning voor communistische partijen in Oost-Europa. Alleen voor China waar de communisten zelf aan de macht waren gekomen gelde dit niet. China had ook andere visies en vonden dat de Boeren de drijfveer van het communisme waren ipv de arbeiders. China en de SU kwamen in een soort strijd wie de Communistische grootmacht was en kwamen in een breuk, voor de VS was dit echter onbelangrijk voor hun politiek. Hoofdstuk 2 Introductie Ho Chi Mi die een interview had van een journalist bevestigde daar dat hij zou gaan vechten met Frankrijk. De interviewer zei dat dit moeilijk zou gaan worden zonder moderne wapens, maar Ho Chi Min zei dat ze een wapen hadden dan het sterkste kanon: het Nationalisme. Hij was trots op de Aziatische overwinningen tegen Europa. Dit hadden de Franse te verwachten en dit HS gaat over de strijd tegen het Frans kolonialisme Paragraaf 1: Vietnam was een sterk en strijdlustig land, maar hun oorlog tegen de Fransen konden ze niet aan. Ze waren economisch nauwelijks ontwikkeld en hadden weinig wapens etc. De Fransen zochten er macht. Ze wilde er grondstoffen en een afzetmarkt. Daarnaast deden de Fransen ook goede dingen zoals wegen bouwen, Pagina 3 van 10

4 gezondheidszorg ontwikkelen etc. Saigon was de hoofdstad en werd een bloeiende stad, het Parijs van het oosten. In het midden en oosten van Vietnam waren de Fransen minder aanwezig en waren de boeren armer, hier was ook meer afkeer tegen de Fransen. De Fransen behandelde de bevolking niet goed en soms wreed. Ho chi Min beschreef wrede gebeurtenissen later. De Vietnamezen kregen ook minder betaald en er waren regelmatig opstanden, maar ze konden de fransen niet aan. Alleen het communisme was een bedreiging. (Dit was in de tijd van Lenins macht in Rusland) De leider van de Vietnamese Communisme van Ho Chi Min, hij haatte het kolonialisme al heel lang, Hij had Vietnam verlaten en later woonde hij in parijs waar hij zich inzette voor de onafhankelijkheid van Vietnam. Hij verwachtte eerst dat de Amerikanen het zouden oplossen maar dat gebeurde niet. Hij was onder de indruk van het Russische communisme, wat vreemd is omdat het andere visies had dan hij. Dat kwam doordat de slechte kan van het communisme nog redelijk onbekend was en dachten dat de strenge aanpak van het communisme genoodzaakt was voor de overgang. Door deze strakke organisatie van het communisme leek de welvaart op gang te komen. Ook was Lenin in de vroegere tijd van de SU antikoloniaal en tegen het westers imperialisme, net als Ho Chi Min had hij dus deze idealen. Voor Ho Chi Min was Lenin dus een bondgenoot. Paragraaf 2: In 1923 vertrok Ho chi Min Naar Moskou vanwaar hij naar Zuid_China werd gestuurd om Het communisme in Vietnam te winnen. Dat leidde in 1930 tot de Indonesische Communistische Partij. De Fransen traden hard op tegen de partij leden in Indochina en executeerde veel partijleden en aanhanger namen ze gevangen. Ho Chi Min zat zelf in China vanwaar hij de partij leidde. In 1941 Keerde Ho terug naar Vietnam en stichtte daar in een grot de Vietminh, een nationalistische bevrijdingsbeweging. Hij gaf de opdracht om boeren te werven voor deze beweging. Na de capitulatie van Japan kwam de Vietminh in opstand omdat je Japanse troepen nog niet terug waren. Hij behandelde de Amerikanen als vrienden omdat die Pro dekolonisatie waren en dat hij communist wast zei hij niet. Alleen lieten de Amerikanen de Fransen hun gang gaan in Vietnam die in 1946 terugwaren. De Amerikanen wisten dat Ho een communist was en hadden geen vertrouwen in zijn group. In 1946 brak de oorlog tussen de Vietminh en de Fransen uit en de guerrilla techniek werd toegepast. Ze sloegen onverwachts toe en het werd een geake oorlog. tot 1950 was er geen hulp voor Ho, maar China ging na hun communistische machtovername de Vietnamezen helpen. Ze stuurde wapens en adviseurs en nu beloofde ook Stalin hulp. De Fransen hadden nu een eigen gebied in Vietnam en en Vietnam werd erkend als zelfstandige staat. Toch hielpen de Amerikanen die Fransen met Wapens en geld omdat ze tegen het communisme waren. Paragraaf 3: Amerika begon de fransen steeds meer te helpen maar de Fransen kwamen niet dichterbij de overwinning en er werd toen besloten een vredesconferentie te houden. Maar in de aanloop van deze bespreking namen de Fransen nog een fort over en legerden 16duizend militairen, maar in die weken kwamen daar Vietminhstrijders heen en er werd Pagina 4 van 10

5 chinees wapenmateriaal heengebracht. Er werd hevig gevochten de Fransen vroegen om Amerikaanse steun die de Amerikanen niet alleen wilde geven maar vonden geen bondgenoot en op 1954 wonnen de vietminh strijders en hadden ze het grootse deel van Vietnam in handen. De VS was bang voor een domino effect en wilde dus écht niet dat Vietnam communistisch was en wilde helemaal geen bespreking meer. Toch was deze bespreking voor de VS, want er werd afgesproken Vietnam tijdelijk te verdelen en Vietnam moest neutraal blijven. De fransen zouden binnen 2 jaar vertrekken. In 1956 zouden er nationale verkiezingen moeten plaatsvinden waarna het land herenigd moet worden. Ho was niet blij met deze akkoorden. Hij moest gebieden inleveren etc. maar hij had geen keus, omdat de VS militair dreigde in te grijpen. Maar hij dacht dat hij over twee jaar bij de verkiezingen toch wel zou winnen en het uiteindelijk nog goed zo komen. Maar de VS wilde niet tekenen voor deze verkiezingsdatum, ze waren het met alles eens, maar dat weigerden ze te doen. Ze waren natuurlijk bang dat het communisme alsnog aan de macht kwam. China was het eens met deze akkoorden en was blij dat Vietnam niet te groot werd zodat ze niet de rest van Indoschina zouden overheersen en ze wilde geen militair conflict met de VS. Paragraaf 4: In Noord Vietnam keerde in 1954 het Communisme terug, in hun hoofdstad Hanoi. Ze wilde nog steeds een verenigd Vietnam en waren momenteel bezig met de interne revolutie en de opbouw van het communisme. Het ging economisch niet goed en een groot aantal mensen wilde naar Zuid-Vietnam vluchten. Vooral de beter opgeleide en dus kwam Noord-Vietnam met ongeschoolde burgers te zitten. Ze waren nu afhankelijk van Chinese opgeleide burgers en gaven het land van de gevluchte mensen aan de arme boeren om zo ook hun vertrouwen te werven en de productie te verhogen. Er kwam een plan-economie en de Productie steeg in Noord-Vietnam en in 1961 werd een 5jaren plan gestart voor de opbouw en grootwording. Maar halverwege 1960 werd er door de Amerikanen gebombardeerd en kwam de industrie stil te liggen. In Zuid-Vietnam wilde de Amerikanen een kapitalistische democratie. Als hun deel het goed deed zouden de Arme Noord-Vietnamezen dat ook willen en zou het communisme genezen. Ngo Dinh Diem kreeg de taak deze mooie toekomst waar te maken. Hij was een katholieke man die uit de inheemse elite kwam en wilde niets met de Fransen en de Vietminh te maken hebben en koos de kant van de Amerikanen. Hij werd Premier van het zuiden. Diem trad keihard op tegen het communisme. De VS pompte Miljarden dollar naar hem voor economische en militaire steun. Hij trok zich alleen weinig aan van het democratische gedeelte en trok alle macht naar zichzelf toe en naar familieleden en katholieke minderheden. De Vs wilde dit wel door de vingers zien zolang Diem succes had. Dat had het en veel strijders van de Vietminh trokken weer naar het noorden, maar er waren ook die bleven en aanslagen pleegden tegen de regering. In 1959 waren er nog maar weinig communisten over in het zuiden. Diem had veel aanhang maar er was ook nog steeds veel armoede en zijn regime was door sommige maatregelen niet populair bij de armere bevolking Pagina 5 van 10

6 Hoofdstuk 3 Introductie President Johnson zat in 1964 te twijfelen wat hij aan moest met Vietnam. Het idee om Amerikaanse troepen te sturen was niet populair, maar hij wilde Vietnam ook niet in de handen van het communisme laten vallen. Het idee werd om pas om resolutie te vragen als er iets gebeurd in Vietnam waardoor mensen het er mee eens zouden worden. Nadat een eerste schip van de VS was aangevallen was dat nog niet genoeg reden, maar na de 2 e ging Johnson naar het congres, iedereen was het er mee eens en hij had toen de toestemming om aan te vallen, wat hij een halfjaar later deed. Paragraaf 1: Ho chi Min zei met vreedzame middelen naar eenheid te willen streven, dat was niet zo, maar op dat moment was een gewapende opstand kansloos en gevaarlijk wegens Amerikaanse bemoeienis. Maar in 1959 viel Noord-Vietnam toch aan. Dit was zowel kansrijk als gevaarlijk. Er moest geen openlijk geweld komen, omdat de Amerikanen anders zouden ingrijpen, maar voor de communistische hereniging moest de VS wel weg. Ho Chi Min besloot in het geheim de zuidelijke opstand tegen Diem te steunen om zo de VS toestemming te laten geven voor een Brede coalitie. Het noorden vond ook dat er in het zuiden een soort Vietminh moest komen die verenigd tegen Diem en communistisch was. Het had een eigen leger en werd de Vietcong genoemd. vanaf 1960 nam het verzet tegen het Zuiden erg toe. Via boeren waar zede steun van kregen,kreeg de Vietcong stukken land en maakte via aanvallen Amerikaanse wapens buit. Het regime van Diem werd tegelijkertijd gehaat door slechte hervormingen in de landbouw. Ook kwamen er dorpen die beschermd waren tegen de Vietcong met prikkeldraad en stenen huizen. Boeren waren hier niet blij mee moesten er zelfs voor betalen en er kwam veel afkeer tegen het regime. Veel van deze dorpen werden later overgenomen door de Vietcong. In 1663 bleek dat ook in steden haat was tegen het regime, doordat de boeddhistische bevolking werd gediscrimineerd door de katholieke bestuurders. Tijdens een Boeddhistische opstand loste Diems troepen het vuur en zo kwam er er overal opstanden wat leed tot nog meer afkeer tot Diem, zelfs van de Amerikaanse kant. Paragraaf 2: Toen Kennedy in 1961 president werd was Vietnam een vergeten zaak, maar in zijn eerste week president schap kreeg hij nieuws dat als er nu niks gebeurde, Zuid-Vietnam verloren zou gaan. Hij vond de communistische dreiging in Vietnam een wereldwijde dreiging. Kennedy kon zich niet voorstellen dat het conflict op militair gebied slecht zou aflopen voor Amerika aangezien hij Vietnam maar een 3 e wereld land vond. Kennedy wilde geen diplomatieke oplossing maar stuurde nog geen troepen. Wel stuurde hij helikopters en keurde hij napalm en ontbladeringsmiddel goed. Ontbladeringsmiddel was tegen de Guerrilla technieken en de napalm was voor ontzag. Kennedy wilde de Vietnamezen zelf trainen om het op te lossen maar in het geheim gingen de Amerikaanse adviseurs meevechten. Toen hij in 1963 werd vermoord, waren er al meevechtende adviseurs. Pagina 6 van 10

7 Diem trok zich van deze zooi helemaal niks aan en in 1963 moest hij vluchten en werd later vermoord door de leider van de staatsgreep die hij wel vertrouwde. Drie weken hierna was de dood van kennedy die op werd gevolgd door Johnson die de Vietnam aanpak van zijn voorganger zou voortzetten. In 1963 vond Washington de zaak al kritiek en in 1964 werd het nog erger en had de Vietcong nu al grote delen van het platte land in beslag en het Zuid-Vietnamese leger kon nauwelijks terugvechten. Johnson wist nog niet exact wat hij moest doen. Paragraaf 3: De staatsgreep tegen Diem had weinig effect, De regering schatte alsnog dat alsnog het communisme spoedig aan de macht zou komen, wat moesten ze nu doen? Johnson had de keus tussen Kernwapens en terugtrekken en troepen sturen. Kernwapens wilde hij niet. De VS zou moeten onderhandelen met de SU, China voor een neutraal Vietnam. Maar Johnson wilde dat pas als er een stabiele regering was, omdat volgens heb het communisme anders alsnog terug zou keren en het domino effect in toepassing zou raken. De enige optie was dus troepen sturen, hij deed dit beperkt om zo nog net het regime van Zuid-Vietnam boven water te houden. Hij wilde zover nog geen grondtroepen of bombardementen hebben. Johnson had ook een binnenlands project dat veel geld kosten en goed was voor de VS, dat koste te veel geld om daar nog een oorlog bij te hebben. Hij zat dus met een moeilijke keuze. In 1964 kwam de oorlog dichtbij en in augustus aanvaarde het congres na het Tonkin-incident de Tokinresolutie. Het tonkin incident was de aanval op het tweede US schip en de resolutie het akkoord om aan te vallen. Hij kon dus nu aanvallen wanneer hij dat wilde. Hij probeerde Noord-Vietnam te intimideren en die voerde de strijd op. Voor het eerst werd het Noord-Vietnamese leger naar het zuiden gestuurd om zo snel mogelijk het regime in Saigon te laten vallen. Eind januari 1965 was Johnson overtuigd dat er aangevallen zou moeten worden. 7februari 1965 viel de Vietcong een Amerikaans vliegveld aan en de Amerikanen sloegen meteen terug met bombardementen. In feite was de oorlog nu begonnen. Paragraaf 4: In februari 1965 begonnen de Amerikanen de Vietnamoorlog. Het werd moeilijker dan verwacht en ze moesten steeds meet troepen sturen om de overhand te krijgen. Een paar dagen na de aanslag op het vliegveld startte Operatie Rolling Thunder Wat het systematisch bombarderen van Noord-Vietnam was. Ze wilde ze over de pijngrens krijgen en hun infrastructuur als het ware te blokkeren op de grens naar het noorden zodat de Vietcong nu zonder steun en leiding van het noorden zat. De Vietcong bleken taaie dudes te zijn en de Amerikanen bleven maar troepen bijsturen. De Amerikanen probeerden het zo beperkt mogelijk te houden met zo min mogelijk slachtoffers. De Amerikaanse regering sprak met China af geen conflict met elkaar te willen en China stemde daarmee in zolang de Amerikanen in Zuid-Vietnam en de buurlanden bleven. Grote delen van het noorden kon de US dus niks doen. De Vietcong voerde onder leiding van Vo Nguyen Giap de guerrilla techniek uit. De Amerikanen reageerde hier op Pagina 7 van 10

8 met Search en Destroy (opsporen en vernietigen). De Amerikanen wilde zoveel mogelijk doden van de tegenstander omdat er qua gebied geen duidelijke winst kon worden afgelezen. Het ontbladeringsmiddel Agent Oranje Werd ingezet om hele stukken land tot een maanlandschap te toveren. Deze technieken zorgen voor een 7x zo hoge dodental bij de Vietcong maar die bleven bikkelhard terugvechten maar in 1967 was volgens Johnson de oorlog bijna ten einde wegens de uitputting van de communisten. Hoofdstuk 4: Introductie De Amerikaanse bevolking was, na de in februari 1968 door de pers opgenomen video en foto van de executie van een jongen door een Zuid-Vietnamese generaal door zijn hoofd werd geschoten, geschokt van de wreedheid van de oorlog en de afkeer tegen de oorlog was al sterk aanwezig. Paragraaf 1: De oorlog liep moeizamer dan verwacht, maar de Amerikaanse regering bleef toch op de overwinning rekenen. Dit was tot in In het begin1968 verzekerde Johnson en Generaal Westmoreland dat het goed ging in Vietnam. Ze waren beide zeer positief over de situatie. Dit was tot dat Tet kwam, het Vietnamese nieuwjaar. Ze verwachtte een gevechtspauze maar op 30 jan 2968 vielen communistische commando s de Amerikaanse ambassade in Saigon binnen. In veel dorpen braken gevechten uit en de Vietcong viel overal aan. Dit alles was een verassing. Dit was het Tet-offensief van die Vietcong. Toch overwonnen de Amerikanen de aanvallen. Het optimisme was dus niet zo geloofwaardig meer. Johnson wilde toch geen extra troepen sturen, omdat hij niet zeker was of deze oorlog überhaupt ooit gewonnen zou kunnen worden en zou de Noord-Vietnamese bombardementen staken en vredesonderhandelingen willen. Op 13mei 1968 zaten beide partijen rond de tafel in Parijs. Dit had weinig nut en er werd alleen maar meer gevochten en geprobeerd gebieden te overnemen. In augustus Besloot Johnson ook de bombardementen te hervatten. Hierdoor voor de beste man de verkiezingen en nu in 1968 kwam president Nixon tevoorschijn. Nixon was zeer anticommunistisch. Hij geloofde ook in de Dominotheorie en wilde zeker niet de eerste Amerikaanse president zijn die een oorlog zou verliezen, daarom wilde hij de eervolle vrede (peace with honor). Hij wilde de oorlog Vietnamiseren en dus de Zuid-Vietnamezen hun tegen laten versterken en de Amerikaanse troepen te laten wegstromen. Hij wilde ook meer vanuit de lucht gaan aanvallen om zo als een gek gezien te worden door de Noord- Vietnamezen die dan bang werden voor grote aanvallen en hij wilde ze op hun knieën voor vrede laten smeken. Paragraaf 2: Januari 1969 was het tijd voor de echte vredesbesprekingen. Hij stelde een wapenstilstand voor en wilde dat de Noord-Vietnamezen, het Zuiden met rust liet en zo hun communisme met rust zou laten. Ondertussen stuurde hij iemand naar Ho Chi Min die hem even vertelde wat er allemaal zou gebeuren als ze niet akkoord gingen. Hij had namelijk zeer agressieve plannen en bombardeerde Laos en Cambodja en stuurde daar ook troepen heen, een uitbreiding van de oorlog dus. Pagina 8 van 10

9 Hij wilde hiermee de wapen aanvoer van de Vietcong afsnijden en de Ho Chi Min route afsluiten. De Vietcong hield zich hierdoor tot 1972 vrij rustig. De Amerikaanse troepen werden ondertussen verkleind terwijl de Zuid-Vietnamese troepen groter werden, die waren alleen nog vrij afhankelijk van de Amerikaans lucht support. De onderhandelingen liepen stroef en vanaf 1971 wilde Nixon de connecties met China en de Su verbeteren, zodat Noord-Vietnam toegefelijker werd zonder keiharde bondgenoten. Dit leverden vrij weinig op. In 1972 viel Noord-Vietnam aan en er was een grote strijd waarop Nixon fel reageerde en ook de Chinees-Vietnamese grens bombardeerde wat een redelijk effect had op de Noord-Vietnamezen. In oktober waren ze het bijna eens met de vredesonderhandelingen maar de Noord-Vietnamezen liepen boos weg door de veranderingen die de Zuid- Vietnamezen wilde. Nu reageerde Nixon door tijdens kers keihard te bombarderen op Hanoi. Deze bombardementen waren bedoel om ze terug naar de bespreektafel te brengen en het lukte. Iedereen ging nu akkoord. Ook de Zuid-Vietnamese president Thieu nadat Nixon in het geheim beloofd had terug te keren als het communisme weer een dreiging werd. Op 23 januari 1973 werd het akkoord getekend maar wanneer de laatste Amerikaanse troepen weg waren viel de Vietcong weer aan in het voorjaar van 1975, wat tot de val van Saigon leidde en de laatste Amerikanen moesten op 30april het land uit vluchten. Zuid-Vietnam ging op in de Democratische Republiek Vietnam en de hele oorlog had niks opgeleverd. Paragraaf 3: Ho Chi Min had mijn zijn boeren in lompen gewonnen van de meest machtige natie in de wereld, hoe kom dit? Dit was deels door de guerrilla techniek en de vrienden van Noord-Vietnam. Ook wilde de Amerikaanse regering geen problemen met de SU en China en moesten dus met de handen op de rug vechten. Een ander nadeel was het binnenlandse protest in de VS. Hierdoor moest de Amerikaanse regering naar een vrede streven, wat Noord-Vietnam wist en daar op in kon spelen. De protestgeneratie was helemaal anders dan hun voorouders en wilde alleen maar vrede en een vrijere wereld (kut hippies). Ook vonden ze de angst voor het communisme waanzin en waren in hun achterhoofd ook bang dat ze zelf naar Vietnam moesten door de dienstplicht. Het eerste protest startte in maart 1965 met bijeenkomst op een universiteit. De protesten werden steeds veller en nu werden ook dienstplichtige de lul door gevechten en beledigingen en wilde hun werk niet meer doen. Het hoogtepunt was in 1968 toen de demonstraties eindigden in veldslagen met ordetroepen. Nixon ging nu langzaam de troepen laten terugtrekken en de dienstplicht beperken. Toch waren er nog aantallen protesten en toen de politie 4studenten doodschoot liep het uit de hand en werden universiteiten gesloten en was het Witte Huis niet veilig zonder bewaking. Paragraaf 4: Deze oorlog was de eerste televisieoorlog. Eerst was dat nog voordelig voor de Amerikaanse soldaten maar later was dit ten nadele toen de gruweldaden van de Amerikanen in het licht kwamen. Het opgeklopte optimisme van de legerleiding werd minder vertrouwd en er kwamen vanaf 1967 steeds meer kritische artikelen over de situatie. De Pagina 9 van 10

10 Amerikaanse bevolking zag gruwelijke dingen op TV en konden alles zelf volgens ipv de scheve verhalen van de leiders geloven. Dit was de manier hoe de Media het verzet tegen de oorlog versterkte. Sommige Amerikanen gaven juist de media de schuld van alles, omdat ze verraad pleegde. Johnson had na zijn Tonkinresolutie bijna niks openlijk besproken met het congres maar deed dit stiekem in kleine kringen. Dit was zeker niet democratisch geregeld dus. Ze wilde toch niet gezien worden als zwakkelingen en gingen overal mee akkoord qua begrotingen etc. In 1966 was het voor het eerste duidelijk dat de meningen over Vietnam niet hetzelfde waren toen senator Wiliam Fulbright openlijk kritiek op Johnson had. Hij wist dat Johnson alles niet zo eerlijk had geregeld en organiseerde in 1966 een hoorzitting om iedereen scherp te ondervragen. Deze hoorzitting was op TV te volgen waardoor het vertouwen in Johnson en zijn Vietnampolitiek erg daalde. Het congres viel uiteen in 2groep: De duiven, die onderhandelingen wilden, en de haviken, die wilden vechten. Onder Nixon kregen de duiven de onderhand en in 1970 drongen ze Nixon de invasie op Cambodja te staken. Er kwam steeds meer druk om vrede te sluiten en toen dat eenmaal gebeurde was er geen geld voor Zuid-Vietnam meer. Eind 1973 nam het war powers act aan, die de president verplicht om het congres om toestemming te vragen bij militaire beslissingen. Vandaar ook dat Nixon Zuid-Vietnam niet te hulp kon schieten nadat ze weg waren. Pagina 10 van 10