Cover Page. The handle holds various files of this Leiden University dissertation.

Transcriptie

1 Cover Page The handle holds various files of this Leiden University dissertation. Author: Kunz, Abraham Jacob Title: Als een prachtig boek : Nederlandse Geloofsbelijdenis artikel 2 in de context van de vroegreformatorische theologie Issue Date:

2 1. Als een prachtig boek 1.1 INLEIDING In zijn gedicht Hofwyck bezingt Constantijn Huygens ( ) de natuur rondom zijn nieuwgebouwde buitenverblijf in Voorburg. Deze blijkt voor hem, net als de Bijbel, drager van godskennis te zijn. Nadat hij eerst over de Bijbel heeft gesproken, zegt Huygens het volgende: Dit s uyt het Boeck gepraett dat God heeft willen sparen, Tot onser zielen licht, van doe wy niet en waren. Het ander light er by: het Boeck van alle dingh, Van alles dat hij eens in t groote Rond beving, Het wonderlicke Boeck van sijn sess wercke-dagen. Wat seght ghy, Wandelaer? indien t u kan behagen, Wy gaen van blad tot blad, van daer de Soñ begint, Tot daer Sy slapen gaet en laet de wereld blind: Wij weten wonderen uyt dit Boeck te vertellen. 1 De laatste versregel is volgens E. Jorink illustratief voor het spirituele klimaat in de Nederlandse Republiek van de zeventiende eeuw: Gods schepselen zijn pagina s uit het Boek der Natuur. Elk creatuur, elk lid, elk blad, elke letter is een wonder Gods. Boombladeren, sterren en de schijngestalten van de maan: ze menen, ze betekenen alle iets. Ieder facet leidt tot bespiegelingen over de auctor intellectualis van dit alles. Volgens Huygens kent de mens de Heer niet alleen door middel van de Bijbel. Er is nog een tweede goddelijke tekst. 2 Dat het hierbij niet alleen om dichterlijke beeldspraak gaat, blijkt volgens Jorink uit het feit dat deze metafoor ook voorkomt in artikel 2 van de Confession de foy (1561) 3, geschreven door Guy de Brès (ca ) 4, een calvinist uit de Zui- 1. C. Huygens, Vitaulium. Hofwyck. Hofstede Vanden Heere van Zuylichem onder Voorburgh, s-gravenhage 1653, E. Jorink, Het Boeck der Natuere. Nederlandse geleerden en de wonderen van Gods Schepping , Leiden 2007, Jorink, Het Boeck der Natuere, De naam van De Brès wordt in de secundaire literatuur op vele manieren gespeld. We noemen de volgende varianten: Guido de Bray (L.A. van Langeraad), Guydo de Bray (L. Knappert), Guy de Bray (C. Steen), Guy du Bray (E.M. Braekman en E.A. de Boer), Guy de Brès (D. Ollier, J.N. Bakhuizen van den Brink, E.M. Braekman en G. Marnef), Guy de Bres (F.J. Los), Guido de Brès (G.P. van Itterzon en N.H. Gootjes) en Guido de Bres (W. Verboom). Ook de primaire literatuur kent geen homogene spelling. Zo vermeldt het titelblad van Le Baston de la foy chrestienne, het eerste boek dat De Brès heeft geschreven, weliswaar geen auteur, maar er is wel een opdracht in het boek opgenomen waarin de auteur zichzelf Guido noemt. Het titelblad van La Racine, source et fondement des anabaptistes ou rebaptisez de nostre temps (Rouen 1565) vermeldt als auteur Guy de Bres, evenals de uitgave van 1595 (Genève). De Nederlandse vertaling (z.p., 1570) heeft ook Guy de Bres, terwijl de editie van 1589 (Amsterdam) Guydo de Bres heeft. Daarnaast vinden we in de verslagen van de onderzoekscommissie in Doornik de

3 16 ALS EEN PRACHTIG BOEK delijke Nederlanden. 5 Deze confessie is bekend geworden als Confessio Belgica, ofwel Nederlandse Geloofsbelijdenis (verder: NGB). In het vervolg benoemen we de Franse editio princeps (1561) als Confession de foy; de latere edities duiden we aan als NGB. De tekst van het bedoelde artikel 2 van de confessie luidt, in hier en daar eveneens poëtische bewoordingen, als volgt: Nous confessons le cognoistre tel par deux moiens. Le premier, par le monde creé, conduit et gouverné; par lequel est devant nos yeux comme un beau livre, auquel toutes creatures petites & grandes servent de lettres pour nous faire contempler les choses invisibles de Dieu: assavoir sa puissance eternelle, & sa divinité, comme dit l Apostre sainct Paul, Rom. I. c. 20. toutes lesquelles choses sont suffisantes pour conveincre les hommes & les rendre inexcusables. Secondement, il se donne à cognoistre à nous plus manifestement et evidemment par sa saincte & Divine Parole, à laquelle il se donne à cognoistre autant clairement aux hommes qu il est de besoing en ceste vie & pour leur salut. 6 Een eerste lezing van de tekst wekt de indruk dat godskennis volgens de Confesvarianten Ghuy du Bray en Guy de Bresse. In het Belgisch Rijksarchief bevindt zich een brief van De Brès, d.d. 10 juli 1565, ondertekend met Guy de Brès. Aangezien deze brief waarschijnlijk de enige autograaf is, kiezen we voor de schrijfwijze Guy de Brès. Zie voor de argumentatie ten aanzien van de naamkwestie D. Ollier, Guy de Brès. Étude historique sur la Réforme au Pays Wallon ( ), Paris 1883, 28-33; E.M. Braekman, Guy de Brès. Première partie: sa vie, Brussel 1960, 14-16; E.M. Braekman en E.A. de Boer, Guido de Bres. Zijn leven, zijn belijden, Utrecht 2011, 17. Zie 2.3 over het auteurschap van de Confession de foy. 5. Guy de Brès is ca te Bergen (Mons) geboren. Rond het jaar 1547 is hij tot het protestantisme overgegaan. In 1548 wijkt De Brès vanwege vervolgingen uit naar Londen. Vervolgens keert hij in 1552 terug naar Rijsel (Lille). In 1555 publiceert hij zijn eerste boek: Le Baston de la foy chrestienne. Vanaf 1559 is hij (waarschijnlijk na een verblijf in Lausanne en Genève) als predikant werkzaam in Doornik en omgeving, onder de schuilnaam Jerome. Hij trouwt er met Catherine Ramon, met wie hij vijf kinderen krijgt. Later wordt hij predikant te Antwerpen en vanaf 1566 in Valenciennes. Na het beleg van Valenciennes wordt hij gevangengenomen, waarna hij op 31 mei 1567 wordt terechtgesteld. Zie voor de biografie van De Brès: Ollier, Guy de Brès; L.A. van Langeraad, Guido de Bray. Zijn leven en werken: bijdrage tot de geschiedenis van het Zuid-Nederlandsche Protestantisme, Zierikzee 1884; Braekman, Guy de Bres; G.P. van Itterzon, Guido de Brès (Guy de Bray), in BLGNP 2, ; N.H. Gootjes, The Belgic Confession. Its History and Sources, Grand Rapids 2007, 48-58; P. Korteweg, Guido de Brès ( ), Barneveld 2010; Braekman en De Boer, Guido de Bres; E.M. Braekman, Présentation de Guy de Brès, in A.J. Beck en E.A. de Boer (e.a.), The Belgic Confession at 450. Papers read at the international symposium held in Brussels on November 27 and 28, 2011 at the occasion of the 450 th anniversary of the Confessio Belgica (Analecta Bruxellensia 15), Brussel 2012, De tekst is afkomstig uit de editie-clémence (Rouen 1561). Zie 2.7 voor een overzicht van de verschillende edities van de Confession de foy en de tekstgeschiedenis van artikel 2. Zie voor de kritische editie E. Busch, Confessio Belgica von 1561, in A. Mühling en P. Opitz (ed.), Reformierte Bekenntnisschriften 2/1 ( ), Neukirchen-Vluyn 2009, Zie 324 voor de tekst van artikel 2. Het is niet duidelijk op welke uitgave Busch zich baseert. De cryptische aanduiding: Im folgenden wird die erste Fassung des Bekenntnisses nach dem (korrigierten zweiten) Druck von 1561 ( ) wiedergegeben, lijkt een keuze voor de editie-frellon, als deze tenminste als de tweede druk mag worden aangemerkt (cf. W. Heijting, De catechismi en confessies in de Nederlandse Reformatie tot 1585, Nieuwkoop 1989, 221). Onderzoek van de tekst in de kritische editie laat echter zien dat deze elementen uit beide edities bevat. Verschillen tussen de edities worden helaas niet inzichtelijk gemaakt. Tevens blijkt uit een vergelijking met de originele teksten dat de kritische editie verschillende fouten bevat.

4 Als een prachtig boek 17 sion de foy op twee manieren tot stand komt: eerst via het Boek der Natuur en vervolgens door het Woord van God, de Bijbel. 7 Hoewel de scheppingsmatige godskennis uit het eerste boek niet zonder het tweede kan (alleen de Bijbel bemiddelt namelijk soteriologische godskennis), heeft het toch een eigen betekenis. 8 Gods eeuwige kracht en goddelijkheid kunnen blijkbaar ook zonder de Bijbel uit de geschapen werkelijkheid worden afgeleid. 9 Deze lezing spoort met Jorinks volgende observatie: De Schepping wordt hier beschouwd als een bron van godskennis. De Heer kan door de mens worden gekend door twee middelen; de Schepping ( een schoon boec ), en de Bijbel (het heylich ende Goddelic woort ). Wie het Boek der Natuur bestudeerde, kon worden overtuigd van het bestaan van God. Wie daarnaast de Bijbel las, kon Hem nog duidelijker leren kennen. 10 Dat geschapen werkelijkheid volgens de belijdenis drager van godskennis is, wordt door de eerste interpreten van de NGB bevestigd. Zo zegt de Groningse hoogleraar Samuel Maresius dat we uit het Boek der Natuur leren dat God is [sit Deus] en uit het Boek van de heilige Schrift wie Hij is [quis sit]. 11 Ook de Am- 7. De term Boek der Natuur vullen we als volgt in. Het gaat hierbij om een metafoor waarbij de geschapen werkelijkheid een middel is waardoor God zich aan mensen bekendmaakt. We kunnen hier de volgende argumenten voor geven. Allereerst zijn de schepselen als letters in Gods boek. In de tweede plaats wordt de boekmetafoor in de traditie alleen op de geschapen werkelijkheid betrokken. Ten derde wordt Romeinen 1 in de reformatorische traditie op de schepping betrokken. In de conservatio en gubernatio zit ook het element van Gods voortgaande handelen (en dus van de geschiedenis), maar dit laatste wordt in artikel 2 niet in de richting van de geschiedenis expliciet gemaakt. 8. Onder scheppingsmatige godskennis verstaan we het besef van Gods bestaan dat mensen krachtens hun schepsel-zijn bezitten en de godskennis die door middel van Gods openbaring uit de geschapen werkelijkheid kan worden ontvangen. Het betreft hier de kennis dat God bestaat, zonder perspectief op het heil. Deze vorm van godskennis wordt doorgaans natuurlijke godskennis genoemd. Vanwege de pejoratieve lading die dit begrip juist in de vorige eeuw heeft gekregen, geven we de voorkeur aan de benaming scheppingsmatige godskennis. Daarbij wordt Gods openbaring verondersteld en wordt tevens afgewezen dat deze vorm van godskennis een product is van een autonome menselijke rede. Overigens gebruiken we het begrip natuurlijke godskennis wel als de besproken auteurs dat zelf ook doen. 9. Onder soteriologische godskennis verstaan we die godskennis die deel geeft aan het heil in Jezus Christus. Deze kennis moet onderscheiden worden van de scheppingsmatige godskennis. 10. Jorink, Het Boeck der Natuere, 31. Cf. ook C. van der Kooi, Schoon en broos; scheppingstheologie vroeger en nu, in C. Dekker, R. Meester en R. van Woudenberg (red.), En God beschikte een worm. Over schepping en evolutie, Kampen , 85, die over artikel 2 zegt: Dit artikel kan als representatief gelden voor een eeuwenoude visie op de bronnen voor geloofskennis. We komen haar al tegen bij Augustinus en ze heeft het volgehouden tot in de twintigste eeuw. Er is sprake van twee bronnen. De ene bron wordt gevormd door wat mensen in de schepping en in de geschiedenis opdoen. De tweede bron is de bijbel als Woord van God. ( ) Ik kan niet genoeg benadrukken hoe breed deze twee-bronnentheorie in de christelijke theologie werd gedragen en hoe sterk ze een spiegel is van de gelovige ervaring. Zie ook S. Maresius, Foederatum Belgium Orthodoxum, sive Confessionis Ecclesiarum Belgicarum Exegesis, Groningen 1652 [Vert.: De rechtzinnige Verenigde Nederlanden oftewel uitleg van de belijdenis van de Nederlandse kerken], 62: Ex libro naturae cognoscitur quod sit Deus, ex libro Scripturae quis sit: ille Dei Potentiam & Sapientiam indicat, hic Divinae Bonitatis & Misericordiae in Christo reserat thesauros: ille commonstrat in genere quod nam sit hominis bonum, hic modum ejus potiundi. Zie verder 3.2.

5 18 ALS EEN PRACHTIG BOEK sterdamse predikant Balthasar Bekker gaat er bij zijn uitleg van artikel 2 van uit dat Gods bestaan uit het Boek der Natuur kan worden afgeleid. 12 Deze uitleg komt overeen met de wijze waarop in de zestiende eeuw grosso modo over de geschapen werkelijkheid als medium voor godskennis wordt gesproken. Er lijkt, wat de uitleg van artikel 2 betreft, dus geen probleem te zijn. Wie de receptiegeschiedenis van artikel 2 nagaat, ontdekt echter al spoedig dat deze uitleg sinds de twintigste eeuw nog door slechts enkele interpreten wordt voorgestaan. De oorzaak hiervan is vooral het feit dat Karl Barth artikel 2 scherp heeft gekritiseerd. 13 Volgens hem is het virus van de natuurlijke theologie via de Confessio Gallicana (verder: CG) en de NGB de kerk weer binnengeslopen. 14 Barth bevestigt met zijn kritiek de hierboven geschetste uitleg van artikel 2, maar hij kiest een tegenovergestelde positie, doordat hij de bemiddeling van ware godskennis via de geschapen werkelijkheid juist afwijst. Hoewel Barths kritiek weinig bijval heeft gekregen, heeft die er wel toe geleid dat artikel 2, ter verdediging tegen Barths bezwaren, geheel vanuit het perspectief van de gelovige wordt gelezen. Daarbij wordt het Boek der Natuur dus niet langer als zelfstandig intermediair van godskennis opgevat. Alleen zij die reeds door de Bijbel in God geloven, kunnen de verwijzingen naar Gods bestaan a posteriori in het Boek der Natuur terugvinden. Deze interpretatie is in de twintigste-eeuwse Nederlandse theologie zelfs min of meer gemeengoed geworden. Dit is echter een andere uitleg dan tot dusver gebruikelijk was. Behalve de hierboven gegeven reden om artikel 2 tegen Barths kritiek te verdedigen, zijn er nog andere factoren die mogelijk een rol spelen: doorgaans wordt de geschapen werkelijkheid niet meer beschouwd als een prachtig boek, waarin Gods eeuwige kracht en goddelijkheid openbaar komt. Sinds Darwin zijn velen juist onder de indruk geraakt van het vele lijden en van de chaotiserende krachten in deze wereld. Als deze wereld op een prachtig boek lijkt, is het voor ons in elk geval niet meer leesbaar. Een andere factor is het feit dat de waarde van de zintuiglijke waarneming sinds Immanuel Kant dusdanig is gedaald dat de woorden devant nos yeux in vergelijking met de zestiende eeuw aan betekenis hebben verloren. Het lijkt er dus op dat de auteurs die de godskennis in artikel 2 als geloofskennis opvatten om dit artikel tegenover Barths kritiek te redden, diens ontkenning van de bemiddeling van godskennis via onze werkelijkheid buiten de bijbelse openbaring om delen. Daarmee vinden we de moderniteit ook terug bij verdedigers van artikel 2, en komt bij hen eveneens een verschil aan het licht met de eerste interpreten van de NGB, en dus waarschijnlijk ook met de auteur ervan. Op- 12. B. Bekker, De Leere der Gereformeerde Kerken Van de Vrye Nederlanden, begrepen in derselver Geloofsbelydenisse, Amsterdam 1696, 44: Wy kennen hem (te weten God) door twee middelen: t een minder, t ander meerder; t een duisterder en min volkomen, het ander klaarder en volmaakter: deselve zijn Natuur en Openbaringe, de Reden en de Schrift. Zie verder Karl Barth, KD II/1, Zürich 1940, Barth, KD II/1, 141: Sie konnte sich wieder einer Märtyrerkirche diesmal der fransösischen so empfehlen, daß es (im Widerspruch zu Calvins Vorlage) zu jenem Unfug kommen konnte, der in Art. 2 der Confessio Gallicana zu lesen steht und der von da aus flugs auch in die Confessio Belgica (Art. 2-3) übergegangen ist. Zie 4.2 voor een bespreking van deze passage.

6 Als een prachtig boek 19 vallend genoeg lijkt geen enkele uitlegger van de confessie zich dit te realiseren. In elk geval wordt er niet op gereflecteerd door artikel 2 in het theologiehistorische kader van de vroegreformatorische theologie te plaatsen. 15 We kunnen ten aanzien van artikel 2 dus zonder overdrijving spreken van een interpretatieprobleem. Hiermee is de thematiek van dit onderzoek gegeven: in hoeverre doen de verschillende interpretaties recht aan de intenties van de oorspronkelijke auteur van artikel 2? Daarbij moet eerst de vraag worden beantwoord of het mogelijk is om de auteursintenties ten aanzien van de tekst van artikel 2 te reconstrueren. Wanneer we tot een plausibele auteursintentionele uitleg kunnen komen, staan we overigens voor een nieuwe vraag. Kan, gezien de vragen van de (post)moderniteit, zoals we die onder andere in de recente receptiegeschiedenis weerspiegeld zien, een uitleg van artikel 2 worden gegeven, waarbij recht wordt gedaan aan de bedoeling van oorspronkelijke auteur en waarmee tegelijk een zinvolle bijdrage wordt geleverd aan actuele discussies aangaande openbaring, religie en godsbesef? Deze laatste vraag zal slechts in het perspectief voor verder systematisch-theologisch onderzoek aan de orde komen, omdat ze buiten het historische kader van de probleemstelling valt. 1.2 INTERPRETATIE(S) VAN ARTIKEL 2 We richten ons dus op de uitleg van NGB artikel 2. De overkoepelende onderzoeksvraag betreft de kwestie hoe dit artikel geïnterpreteerd moet worden. Anders dan de meeste voorgaande interpreten zoeken we naar een uitleg waarbij de intenties van de oorspronkelijke auteur maximaal worden verdisconteerd. Hiervoor analyseren we eerst de relevante historische interpretaties van artikel 2. Deze worden vervolgens getoetst, met behulp van de vraag of ze tot een maximaal coherente interpretatie van artikel 2 leiden. Zo wordt de receptiegeschiedenis van artikel 2 voor het eerst systematisch in kaart gebracht en op haar merites beoordeeld. Vervolgens komen we tot de kernvraag van het onderzoek: welke uitleg is de meest waarschijnlijke auteursintentionele interpretatie? Op grond van criteria die in de volgende paragraaf geformuleerd zullen worden, zoeken we naar evidentie voor een uitleg die maximaal recht doet aan de intenties van de auteur van artikel 2. Ten slotte positioneren we artikel 2 vanuit de historische probleemstelling van het onderzoek in de hedendaagse discussie ten aanzien van God, openbaring en werkelijkheid. We formuleren vragen waarvoor de systematische theologie staat als gezocht wordt naar een relevante interpretatie van artikel 2. Daarbij schetsen we tevens een perspectief voor een dergelijke interpretatie. 15. Onder vroegreformatorische theologen verstaan we in deze studie de eerste en tweede generatie van de lutherse en gereformeerde reformaties.

7 20 ALS EEN PRACHTIG BOEK 1.3 METHODISCHE VERANTWOORDING De vraag naar de interpretatie van een tekst kan alleen worden beantwoord door de tekst in de context van tijd, plaats en spiritualiteit te plaatsen. Om die reden verantwoorden we ons nu over de te volgen route voor het onderzoek. Dit betreft allereerst de gehanteerde historiografische methode. Bij de interpretatie van artikel 2 wordt uitgegaan van de tekst zoals deze in de edities van 1561 is overgeleverd. Deze keuze is vooral ingegeven door het feit dat we zoeken naar een auteursintentionele interpretatie. De genoemde edities vormen het oudste primaire bronnenmateriaal van de NGB. Overigens is het van belang om ook inzicht te krijgen in de ontwikkeling van de tekst gedurende de periode , omdat sommige uitleggers zich op latere edities van de NGB beroepen. 16 De historiografie is eveneens van betekenis om de geografische, religieuze en politieke context te bepalen waarbinnen de Confession de foy is ontstaan. Hierbij wordt gebruik gemaakt van primair bronnenmateriaal als onderzoeksverslagen en van het werk van contemporaine geschiedschrijvers. De vraag naar de historische context dient de verheldering van het auteurschap van de Confession de foy, maar ook het begrip van de tekst uit de eigen context, zowel door deze aan andere teksten van de auteur te relateren als door de tekst in sociaal- en ideeënhistorisch opzicht in een breder verband te plaatsen. 17 Dit punt zal hieronder bij de definiëring van het begrip auteursintentionele interpretatie terugkeren. Een derde punt van historiografische aard betreft de manier waarop met de historische interpretaties van artikel 2 wordt omgegaan. Deze worden, zoals gezegd, in dit onderzoek voor het eerst systematisch in kaart gebracht. Daarbij kiezen we voor een representatieve weergave uit de periode De gebruikte selectiecriteria zijn: a. het historische belang van de interpretatie in het geheel van de receptiegeschiedenis, en b. de mate waarin nieuwe gezichtspunten ten opzichte van eerdere interpretaties naar voren komen. Naast deze overwegingen van historiografische aard is het in methodisch opzicht in de tweede plaats van belang om duidelijkheid te scheppen in de definiëring van het begrip interpretatie. Bij de formulering van de onderzoeksvragen bleek al dat aan dit begrip verschillende nuances worden toegekend. Allereerst wordt gesproken over een historische interpretatie. Hieronder verstaan we het volgende, waarbij geldt: T = tekst: Een historische interpretatie van T = df. een oordeel over T uit het verleden, dat ons schriftelijk is overgeleverd. 16. Het betreft hier vooral de gewijzigde editie van Het jaar 1619 wordt als eindpunt genomen, omdat de tekst op dat moment, behoudens latere aanpassingen van orthografische aard, haar definitieve vorm heeft gekregen. 17. Zie hierover J.E. Bradley en R.A. Muller, Church History. An Introduction to Research, Reference Works, and Methods, Grand Rapids 1995, De afbakening wordt bepaald door de eerste en de laatste door ons onderzochte commentaar. Zie 3.1.

8 Als een prachtig boek 21 Onder de historische interpretaties verstaan we de commentaren, zoals die sinds 1652 op de tekst van artikel 2 zijn verschenen. Het overzicht van de receptiegeschiedenis leidt tot de vraag welke uitleg als coherente interpretatie kan worden aangemerkt. Hieronder verstaan we het volgende: Een coherente interpretatie van T = df. een oordeel over T, waarbij alle elementen waaruit T is opgebouwd een zinvolle betekenis krijgen, zonder aanpassing van de structuur van T. De volgende stap die we ten aanzien van de interpretatie van artikel 2 maken, is de beantwoording van de vraag of de voorgestelde coherente uitleg het meeste recht doet aan de bedoeling van de oorspronkelijke auteur. In de woorden van Quentin Skinner: [W]e need to make it one of our principal tasks to situate the texts we study within such intellectual contexts as enable us to make sense of what their authors were doing in writing them. My aspiration is not of course to enter into the thoughtprocess of long-dead thinkers; it is simply to use the ordinary techniques of historical inquiry to grasp their concepts, to follow their distinctions, to appreciate their beliefs and, so far as possible, to see things their way. 19 Skinner bedoelt vooral het onderzoek naar politieke voorstellingen. Recent is zijn methodische uitgangspunt van Seeing things their way door A. Chapman, J. Coffey, B.S. Gregory en anderen uitgewerkt voor het historische onderzoek naar religieuze voorstellingen. 20 Dit vraagt volgens de auteurs nauwkeurig onderzoek van de teksten zelf én van de diversiteit van de intellectuele, sociale en politieke context waarin deze teksten zijn geschreven. 21 Kan de bedoeling van de oorspronkelijke auteur echter wel achterhaald worden? Het begrip auteursintentionele interpretatie is in de hedendaagse continentale hermeneutiek omstreden, omdat wordt betwijfeld of de intenties van de auteur met betrekking tot een tekst wel achterhaald kunnen worden en of de bedoeling van de oorspronkelijke auteur van betekenis is voor de uitleg van de 19. Q. Skinner, Vision of Politics I. Regarding Method, Cambridge 2002, 3. Zie voor een uitwerking van Skinners positie. 20. A. Chapman, J. Coffey en B.S. Gregory (red.), Seeing Things Their Way. Intellectual History and the Return of Religion, Notre Dame J. Coffey en A. Chapman, Introduction: Intellectual History and the Return of Religion, in Chapman (e.a.), Seeing Things Their Way, 16: Neither Skinner nor any of the contributors here [de andere auteurs van de bundel, AJK] are suggesting that it is ever possible to get inside another person s head and think precisely as he or she did, but this does not absolve historians from the hard work of seeking to understand others on their own terms [curs. van mij, AJK]. As it relates to religion and intellectual history, seeking to see things in their way demands attention to the religious dimensions of people s thought and a refusal to explain what is religious by reference to what is supposedly more fundamental. And these demands can only be pursued through laborious attention both to the texts themselves and to the variety of intellectual, social, and political contexts in which they were written.

9 22 ALS EEN PRACHTIG BOEK tekst. 22 Het zoeken naar auteursintenties vraagt daarom om een nadere verantwoording. Het goed recht van een auteursintentionele interpretatie is, behalve door de hierboven genoemde onderzoekers, recent verdedigd door Nic. Wolterstorff en R. van Woudenberg. 23 Ook zij zijn (nu vanuit de filosofische discipline) van mening dat een tekst een eigen betekenis heeft die in principe kan worden achterhaald. Van Woudenberg bestrijdt de gedachte dat een tekst een pluraliteit van interpretaties herbergt. Als onder de betekenis van een tekst de bedoeling van de auteur met die tekst wordt verstaan, is er volgens hem geen reden om aan te nemen dat de betekenis van de tekst verandert. De waardering van de tekst kan weliswaar met de tijd veranderen, maar de betekenis blijft dezelfde. 24 In veel gevallen kunnen de auteursintenties daarom wel degelijk achterhaald worden. 25 Om de woorden van Q. Skinner nogmaals te gebruiken: bij de interpretatie van een tekst moet het Seeing things their way het uitgangspunt zijn. Dit vraagt om een analyse van de bronnen in hun eigen context. Het belang van deze methode kan aan de hand van artikel 2 duidelijk gemaakt worden. Bij het debat over dit artikel, zoals dit sinds Barths kritiek op dit artikel is gevoerd, is een historische analyse opvallend genoeg afwezig. Zo blijft bijvoorbeeld een ijking van het begrip natuurlijke theologie achterwege. Daarmee is een belangrijk deel van de twintigste-eeuwse receptiegeschiedenis van artikel 2 een voorbeeld van wat R.A. Muller een anachronistische interpretatie van teksten noemt: het theologische jargon van de eigen tijd wordt in teksten uit vroeger tijd ingelezen, waardoor teksten worden belast met discussies waar de oorspronkelijke auteur nog geen weet van had. 26 De remedie is volgens Muller dat de teksten en de gebruikte begrippen in de teksten geïnterpreteerd moeten worden in hun historische context. 27 Zowel Van Woudenberg als Muller noemt criteria waaraan een au- 22. Cf. Coffey en Chapman, Introduction: Intellectual History and the Return of Religion, 16: Much recent methodological work on intellectual history has challenged the very endeavor of attempting to see things in their way. Inspired by the work of thinkers such as Jacques Derrida and Roland Barthes, skepticism about reader s ability to recover authorial intention is now commonplace ( ). 23. R. van Woudenberg, Filosofie van taal en tekst, Budel , Zie voor een filosofische verdediging van de auteursintentionele interpretatie tegenover o.a. P. Ricoeur: Nic. Wolterstorff, Divine Discourse. Philosophical Reflections on the Claim That God Speaks, Cambridge 1995, Zie ook B.S. Gregory, Can We See Things Their Way? Should We Try?, in Chapman (e.a.), Seeing Things Their Way, Cf. Van Woudenberg, Filosofie van taal en tekst, Van Woudenberg, Filosofie van taal en tekst, Zie R.A. Muller, Reflections on Persistent Whiggism and Its Antidotes in the Study of Sixteenth- and Seventeenth-century Intellectual History, in Chapman (e.a.), Seeing Things Their Way, 138: One of the clues to the problem is the consistent importation of twentieth-century theological jargon to the task of analysis, notably terms that bear with them the theological or philosophical freight of other eras, indeed, of their modern users, and impose that freight to the past. 27. Muller, Reflections on Persistent Whiggism and Its Antidotes in the Study of Sixteenth- and Seventeenth-century Intellectual History, 138: The methodological solution, here, is ( ): avoid the use of such terms entirely and draw one s technical terminology out of the documents under analysis, with very close attention to the meaning of the terms in their historical context.

10 Als een prachtig boek 23 teursintentionele interpretatie moet voldoen. 28 In nauwe aansluiting bij hen formuleren we de volgende voorwaarden voor een dergelijke uitleg: a. de interpretatie moet goed denkbaar zijn vanuit de historische context (c.q. de ontstaanscontext); b. er moet duidelijkheid zijn over de identiteit van de auteur; c. de interpretatie moet recht doen aan de structuur van de tekst (wat een nauwkeurige analyse van de tekst vereist); d. de tekst moet begrijpelijk zijn in het licht van andere uitspraken van de auteur over de onderzochte thematiek; e. bij de uitleg dient het genre van de tekst te worden betrokken en f. de uitleg moet voorstelbaar zijn binnen de theologische context van de auteur, vooral aan de hand van contemporaine theologen en traditiestromen die aan de auteur gerelateerd kunnen worden. We kunnen een auteursintentionele interpretatie nu als volgt definiëren: Een auteursintentionele interpretatie van T = df. een oordeel over wat de auteur wilde zeggen of bewerkstelligen met T. Dit onderzoek is gebaseerd op primaire bronnen en op de context van deze bronnen. Hiermee is tevens de route voor het onderzoek gegeven: de tekst van artikel 2 wordt gelezen in nauwe samenhang met de context, zowel de geschriften van De Brès alsook andere geschriften uit de vroegreformatorische traditie waarin De Brès staat. Voordat dit wordt gedaan, zetten we de tekst eerst in de sociale, politieke en religieuze context van de 16 de -eeuwse Zuidelijke Nederlanden. Dit blijft, gezien de theologie-historische scopus van dit onderzoek, beperkt tot een summiere schets, maar deze is wel van belang om de Confession de foy als historisch document te kunnen plaatsen. 1.4 RELATIE TOT EERDER ONDERZOEK Hoewel artikel 2 tot dusver nauwelijks in zijn theologiehistorische context is gelezen, kunnen we wel bij eerder researchwerk aansluiten. Voor biografische gegevens over De Brès baseren we ons op de levensbeschrijvingen van D. Ollier, E.M. Braekman en E.A. de Boer. Voor de beschrijving van de religieuze en politieke context in Doornik maken we gebruik van het onderzoek van G. Moreau. 29 Wat de historiografie betreft noemen we ten slotte het proefschrift van L.A. van Langeraad. De verdienste van zijn onderzoek is vooral dat hij belangrijke primaire bronnen toegankelijk heeft gemaakt. Hierbij moet vooral worden gedacht aan de Papiers d Etat, die de correspondentie bevatten van de gouvernementele commissie die de situatie rond 1561 in Doornik heeft onderzocht Van Woudenberg, Filosofie van taal en tekst, 138; Muller, Reflections on Persistent Whiggism and Its Antidotes in the Study of Sixteenth- and Seventeenth-century Intellectual History, G. Moreau, Histoire du Protestantisme à Tournai jusqu à la veille de la Révolution des Pays-Bas, Paris Betreffende documenten bevinden zich in het Belgisch Rijksarchief te Brussel.

11 24 ALS EEN PRACHTIG BOEK Speciaal met betrekking tot de boekmetafoor noemen we de recente onderzoeksresultaten zoals die in de projecten The Book of Nature. Continuity and Change in European and American Attitudes towards the Natural World en Interpreting Nature and Scripture: History of a Dialogue zijn vastgelegd. 31 In deze studies blijft de tekst van artikel 2 overigens buiten beschouwing. 32 E. Jorink noemt artikel 2 wel in het kader van zijn onderzoek naar de troop. 33 In theologiehistorisch opzicht noemen we de studies van R.A. Muller, die veel onderzoek heeft gedaan naar de gereformeerde theologie van de zestiende en zeventiende eeuw. 34 Zijn research is van belang om ons onderzoek in het bredere kader van de gereformeerde theologie van de zestiende eeuw te kunnen plaatsen. De gereformeerde confessies zelf blijven bij hem veelal buiten het gezichtsveld. In dit opzicht beogen we met ons onderzoek ook bij te dragen aan het vullen van een opvallend hiaat in het werk van de Muller-school. 1.5 OPZET VAN HET ONDERZOEK Hoe krijgen de verschillende hoofdstukken een organische plaats binnen de overkoepelende onderzoeksvraag? In het eerste deel, waarbij behalve dit hoofdstuk tevens het volgende hoort, houden we ons bezig met de preliminaire vragen. Na dit inleidende hoofdstuk wordt de tekst van artikel 2, volgens criterium a, in hoofdstuk 2 in de historische context geplaatst. Hierbij moet worden gedacht aan de sociale, politieke en godsdienstige situatie waarin de tekst tot stand is gekomen. Hieronder valt ook de ontwikkeling van de tekst in de eerste decennia na Verder zoeken we, conform criterium b, naar de identiteit van de auteur van de Confession de foy. Daarnaast behandelen we specifieke kenmerken van tekst als onderdeel van de gereformeerde belijdenisliteratuur (criterium e). Ten slotte onderzoeken we, volgens criterium f, de traditiestromen achter de Confession de foy. In het tweede hoofddeel inventariseren we de historische interpretaties van artikel 2. In hoofdstuk 3 worden relevante interpretaties uit de periode voor Barth behandeld, waarna in hoofdstuk 4 de uitleg vanaf Barth aan de orde komt. Hoewel beide hoofdstukken een geheel vormen, is een cesuur bij Barth gerechtvaardigd, omdat zijn kritiek op artikel 2 van invloed is geweest op vrijwel alle interpreten na hem. Aan het slot van hoofdstuk 4 worden de verschillende interpretaties gecategoriseerd. Ten slotte stellen we de vraag welke uitleg 31. A. Vanderjagt en K. van Berkel (red.), The Book of Nature in Antiquity and the Middle Ages, Leuven/Paris 2005; J.M. van der Meer en S. Mandelbrote (red.), Nature and Scripture in the Abrahamic Religions: Up to 1700, Leiden/Boston Hoewel de titel anders doet vermoeden, geldt dit ook voor het artikel van P.G. Heltzel, Interpreting the Book of Nature in the Protestant Tradition, JFSE 4 (2000), Jorink, Het Boeck der Natuere, R.A. Muller, Post Reformation Reformed Dogmatics III. The Divine Essence and Attributes, Grand Rapids 2003,

12 Als een prachtig boek 25 coherent is, volgens de in 1.3 geformuleerde definitie van een coherente interpretatie. De paragraaf waarin een coherente interpretatie wordt geformuleerd, vormt de brug naar het derde hoofddeel van ons onderzoek. In hoofdstuk 5 tot en met 8 zoeken we naar data voor een auteursintentionele interpretatie. Tot dit moment blijft de vraag immers onbeantwoord of de voorgestelde coherente uitleg ook de meest plausibele auteursintentionele interpretatie is. Om op dit punt verder te komen, analyseren we in hoofdstuk 5, conform criterium c, allereerst de tekst van artikel 2. We richten ons hierbij op de manier waarop gesproken wordt over godskennis uit het Boek der Natuur en uit de Bijbel, en op de comparatief als verbindende schakel tussen beide. Daarna onderzoeken we, conform criterium d, hoe De Brès op andere plaatsen in zijn oeuvre over godskennis spreekt. Hierbij levert Le Baston de la foy chrestienne (1555/1559) belangrijke informatie voor de uitleg van artikel 2. Vervolgens wordt artikel 2 in hoofdstuk 6 en 7, volgens de criteria e en f, in het kader van de vroegreformatorische theologie geplaatst. Allereerst vergelijken we de NGB met andere gereformeerde confessies van voor 1561 (hoofdstuk 6). Achtereenvolgens worden Calvijns Instruction, de Catéchisme de l Eglise de Genève, de Catechismus Ecclesiae Londinensis en de Confessio Gallicana op het punt van openbaring en godskennis geanalyseerd. In hoofdstuk 7 plaatsen we artikel 2 in het bredere kader van de protestantse reformaties, aan de hand van een analyse van de exegese van Romeinen 1,19-20 van Melanchthon, Bullinger, Bucer en Calvijn. De keuze voor deze bijbeltekst wordt ingegeven door het feit dat deze in artikel 2 de belangrijkste bijbelse referentie vormt voor het Boek der Natuur. Het onderzoek naar Calvijn betreft overigens niet alleen zijn exegese van de Romeinentekst, maar ook de relevante passages uit de Institutie. Calvijn is verder vanuit het perspectief van de receptiegeschiedenis van artikel 2 van belang, aangezien vele interpreten zich op hem beroepen. Op zoek naar een nog bredere inbedding wordt ten slotte, nogmaals conform criterium f, de boekmetafoor onderzocht (hoofdstuk 8). Hiermee komt de thematiek van artikel 2 in het brede kader van de christelijk-katholieke traditie te staan en wordt de plaats van de NGB binnen deze traditie bepaald. In hoofdstuk 9, ten slotte, vatten we de conclusies van ons onderzoek samen en doen we een peiling voor een actualisering van artikel 2 ten behoeve van actuele theologische discussies ten aanzien van God, openbaring en werkelijkheid.