Bij mij weten ze dat niet. Ja, ik schaam mij er voor.

Transcriptie

1 Beeldvorming Welk beeld heeft men van ons? De kijk van de buitenwereld (buren, school, vrienden, ) op hen. Een onderwerp dat ook geen kaartje nodig had om naar boven te komen tijdens de gesprekken. Jongeren hebben dikwijls geen taal om aan te geven aan leeftijdsgenoten of aan anderen dat ze geplaatst zijn en wat dat betekent. Hoe moeten zij omgaan met reacties van anderen op hun geplaatst zijn, op hun jeugdbijstand-achtergrond. Beperkt dit de jongeren niet om met hun eigen situatie om te gaan? Bij mij weten ze dat niet. Ja, ik schaam mij er voor. De mensen hebben een beeld van instellingenkinderen en het zal lang duren eer dat dat beeld weg zal zijn. Ze vragen dan wat je hebt uitgestoken. Ben je stout geweest? Ik durf te wedden dat er hier veel zijn, die niets uitgestoken hebben. Welke mensen bedoel je dan? Als je gewoon nieuwe mensen leert kennen. Je ziet die mensen hun gezicht gewoon veranderen als je zegt dat je uit een instelling komt. Hoe zou dat komen? Dat is nog een beeld van vroeger dat de mensen hebben. Vroeger zaten in de psychiatrie alleen zotten. In homes alleen wezen of crapuul. Mensen zien films. In de psychiatrie zitten misschien wel zotten, maar er zitten ook mensen die echt geholpen willen worden. Ik moet eerlijk zeggen dat voor ik in een home zat ik zit hier nog maar een jaar, daarvoor woonde ik thuis ik ook een beeld had van iemand die in een home zat. Het zijn mensen waar je aan één kant medelijden mee hebt en aan de andere kant denk je zo van: wat is er daar mee?. Terwijl wij in de meeste gevallen niets verkeerds hebben gedaan. Dat het totaal onze schuld niet is dat we in een home zitten. Het is toch vervelend als ze je op

2 school vragen of je niet eens meegaat naar de cinema of na school iets mee gaat drinken. Je moet dan zeggen: Nee, sorry, ik moet terug naar mijn home, ik moet op tijd thuis zijn. Maar niet iedereen kent dat en je moet dat dan uitleggen. Of zo mensen die zeggen X (naam van de voorziening) wat is dat? En waarom zit je daar? En hoe komt dat? En hoe komt dit en hoe komt dat? Ja jongens, je zou er toch ook iets van krijgen hoor! Hoe gaat men hier mee om op school? Weten de leerkrachten dat de jongere geplaatst is? Weten de andere leerlingen dat? Is het beter om het ze wel of niet te vertellen? Maar hoe doe je dat dan? Ja, want ze weten dat ik in een home zit en ik vind dat wel frustrerend, omdat ik daar serieus voor beschaamd ben. Maar ik zit in een home en ik kan er echt niets aan doen. Oké, ik heb die stap gezet van thuis weg te gaan. En ik heb ook mijn fouten gemaakt, evengoed als mijn ouders. En weten ze dat, de meeste van uw klas dat je in deze home zit? Neen. Van mij wel. Bij mij weten ze dat allemaal. En is dat iets dat je zelf verteld hebt? Ja, omdat, bijvoorbeeld in het begin van het schooljaar moet je je persoonlijk voorstellen. Waar we wonen, hoeveel broers je hebt en zo. Normaal ging ik dat niet zeggen omdat er nog een aantal van een andere klas bijzaten want mijn klas weet dat al twee jaar. Want er zaten daar een paar gasten tussen. Niet iedereen aanvaardt dat zo maar. Maar die hebben dat ook goed aanvaard. En begrijpen ze dat hebben ze een beeld van hoe dat hier zit? Niemand loopt daar mee te koop wat je bent tegengekomen. Op school is dat ook. De leerkrachten behandelen u anders. Ofwel hebben ze medelijden met je, ofwel ben je crapuul in hun ogen en mag je niets uitsteken, of een grote mond opzetten, want dan is het instellingskind weer bezig. Ik ben mezelf gaan inschrijven op een school en ze vroegen me dan om buiten te wachten zodat ze konden overleggen. Ze hebben een beeld over je, zo van: die moet je extra in het oog houden, want ze deugt niet of ze heeft ze niet alle 5 op een rij. Ze klasseren ons direct: psychiatrie, zot, home, crapuul, Is dat voor jullie gemakkelijk om uit te leggen, bijvoorbeeld op school wat X (voorziening) is? Je zegt dat niet graag.

3 Dan moet ik naar het secretariaat: Zit je in een instelling? Ja. En waarom zit je in een instelling? Ik zeg: Dat gaat je niet aan. Was het thuis niet goed genoeg misschien? (verontwaardigde reactie van de groep) Zij hebben daar niets mee te maken. Ik ben toen uitgevlogen hé, ik heb toen mijn gedacht gezegd en ik moest dan naar de directeur. Mijn eerste dag al dat ik daar zat. Met vrienden valt dit wel mee? Vind je dat moeilijk om tegen andere van de klas te vertellen? Tegen sommige, maar als je zo echt een vertrouwde vriend of vrienden hebt, dan vind ik dat wel belangrijk dat je dat zegt. Bij mij is dat toch, die aanvaarden dat en praten er nu verder niet meer over. Als we dan een keer ruzie hebben, dan steken die dat niet door of zo. Bij mij weten ze dat niet. Ja, ik schaam mij ervoor. Jobs Ik heb een vakantiejob gedaan en er was daar een en die was mijn chef. En ik heb de gewoonte om dat altijd te zeggen. Allé, ik vind, dat voor mezelf dat ik dat moet zeggen: Ik zit in een instelling. En dan ineens die chef En waarom zit je daar? En waarom?. Maar ik zeg: Dat gaat je toch niet aan? Dat heeft toch niets te maken met mijn werk. En hij: Ja maar, ik ga kijken naar je uren, als je anders ga ik maken dat je uren niet kloppen. Ik heb dan wel iets gezegd dat op niet veel trekt maar ja. (gelach) Ik heb dan gezegd dat mijn ouders aan de drugs zaten en hij heeft dat geloofd. En zo was ik er van af. Jongeren zoeken zelf naar mogelijkheden om de beeldvorming over instellingskinderen te wijzigen. In school hebben ze geen goed beeld van wat dat hier is. Op school roddelen de leerkrachten daarover. Ik heb de klas hier eens uitgenodigd zodat ze konden zien hoe het hier is. Ze waren stomverbaasd te zien dat het hier zo goed was. Ik heb er mijn spreekbeurt over gemaakt. Anderen denken direct: Wat hebben die uitgestoken om daar te zitten. Hoe zou dat beeld dat andere over jullie hebben, moeten veranderen? Dat kan je niet veranderen. Het is alsof je een plakker

4 op je hoofd hebt: Ik ben crapuul, want ik ben een instellingskind. Dan zou ik wel graag hebben dat buitenstaanders een keer weten wat een home is. Een demonstratie! Of we laten ze allemaal een keer binnenkomen. Nu is er zo achter t nieuws een programma dat ze maken, over groot nieuws maar dat nooit wordt verteld. Zo n documentaire. Dat ze zo een paar gasten van een home uitnodigen om daar naartoe te gaan Nee! Dat ze naar hier komen. Jaja, ze komen altijd. Soms laten ze de krant een keer komen. Vroeger waar ik zat, en dat is geen zever dat ik vertel, dan had Jambers gevraagd om ons een keer te mogen interviewen en al. Of dat mensen zoals consulenten en jeugdrechters een keer vertellen wat voor kinderen er eigenlijk in een home zitten! Bij mij wilden er eens een paar op bezoek komen van de klas die dat een keer wilden zien en ik heb gezegd Ja dat is goed. Hoe moet de voorziening hier mee om gaan? Ik vind het wel goed dat ze hier niet zeggen: Met vzw X, als ze de telefoon opnemen. Nee, maar ze vragen wel: Met wie spreek ik, Ik moet zeker weten met wie ik spreek. Ik zou toch niet graag hebben dat als er iemand belt, waarvan je ouders niets weten, en dat ze hier zouden opnemen met : Hallo, met vzw X?. Ik schaam mij er niet voor om in een home te zitten, maar het is anders. Wanneer ik naar het eerste jaar ging, ging er zo iemand mee van de instelling. En ik ging me gaan inschrijven in school. En die gast, die leraar, die daar zat, zei: U bent de vader? Neen, ik ben de psycholoog van X (instelling), dat is een instelling die en dan begon die heel de rij op te zeggen. En ik zat daar van shit, het is niet waar hé, ik zit me hier in te schrijven en het is al zover! Je doet dat toch niet? Ik vind dat je zou moeten alleen gaan. De gasten van uw klas, ja die zeggen daar niets op hé. Maar de leerkrachten, daar wordt je al direct anders door bezien. En ze zeggen dat van hier uit hé, dus het ligt niet aan ons. Dan gaan ze naar school en dan zeggen ze die zit daar, om die reden. Echt, dat is dégoutant. ( ) Vind je dan dat ze dan moeten zwijgen? Ja, die moeten dat toch niet weten ( ) als zij niet zeggen die komt uit een instelling,

5 dan weten ze dat niet en dan bezien ze u zo niet. Dat is toch hun zaak niet? Ze weten dan ook waarom je hier zit en meer? Mijn leerkracht weet alles. Waar ik hiervoor zat, hebben ze dat niet gedaan. Dat vind ik allé, ik vind dat ze moeten zwijgen. Dat is een beroepsgeheim of hoe noem je dat? Neen. Ze hebben wel gezegd dat ik in een instelling zat tegen die school. Die directeur belde natuurlijk direct om alles te weten te komen. Ze hebben toen gewoon gezegd dat ze dat niet mochten zeggen. En dat vond ik nog te doen. Daarnaast geeft een jongere aan dat het belangrijk is dat jongeren wéten wat de bijzondere jeugdbijstand inhoudt, wat een Comité is, wat de hulpverlening inhoudt, gewoon omdat jongeren die zélf moeilijkheden hebben, moeten weten waar ze naar toe kunnen als ze problemen hebben. Jongeren zouden beter moeten weten dat er zo n hulp bestaat. Ik wist dat vroeger ook niet. Anders was ik al veel vroeger hier gekomen. Ik dacht dat je al je benen moest breken vooraleer ze je konden helpen. Ik vind het belangrijk dat andere jongeren beter zouden moeten weten dat er hulp bestaat. Bron: n/minorius-project/van-mijn-kant-bekeken-jongeren-jeugdzorgvoor-eerst-16