High Nature Value farmland in Nederland

Transcriptie

1 Alterra Wageningen UR Alterra Wageningen UR is hét kennisinstituut voor de groene leefomgeving en Postbus 47 bundelt een grote hoeveelheid expertise op het gebied van de groene ruimte en het 6700 AB Wageningen duurzaam maatschappelijk gebruik ervan: kennis van water, natuur, bos, milieu, T bodem, landschap, klimaat, landgebruik, recreatie etc. Alterra-rapport 2453 ISSN High Nature Value farmland in Nederland De missie van Wageningen UR (University & Research centre) is To explore the potential of nature to improve the quality of life. Binnen Wageningen UR bundelen 9 gespecialiseerde onderzoeksinstituten van stichting DLO en Wageningen Handvatten voor beleidsimplementatie University hun krachten om bij te dragen aan de oplossing van belangrijke vragen in het domein van gezonde voeding en leefomgeving. Met ongeveer 30 vestigingen, medewerkers en studenten behoort Wageningen UR wereldwijd tot de aansprekende kennisinstellingen binnen haar domein. De integrale benadering van de vraagstukken en de samenwerking tussen verschillende disciplines vormen het hart van de unieke Wageningen aanpak. Anne van Doorn, Berien Elbersen en Michiel van Eupen

2

3 High Nature Value farmland in Nederland Handvatten voor beleidsimplementatie Anne van Doorn, Berien Elbersen en Michiel van Eupen Dit onderzoek is uitgevoerd door Alterra Wageningen UR in opdracht van en gefinancierd door het Ministerie van Economische Zaken, in het kader van het Beleidsondersteunend onderzoekthema met projectnummer: BO Alterra Wageningen UR Wageningen, juli 2013 Alterra-rapport 2453 ISSN

4 Anne van Doorn, Berien Elbersen en Michiel van Eupen, High Nature Value farmland in Nederland; Handvatten voor beleidsimplementatie. Wageningen, Alterra Wageningen UR (University & Research centre), Alterra-rapport blz.; 9 fig.; 14 tab.; 20 ref. High Nature Value farmland (HNV) is in het Europees landbouw-milieubeleid een erkend begrip voor landbouwgrond met hoge natuurwaarden. In dit rapport wordt HNV in Nederland in kaart gebracht. 15% van de gebruikte landbouwgrond kan als HNV aangemerkt worden. Het gaat vooral om de weideen akkervogel-gebieden, maar ook om andere waardevolle landschappen. Beleidsinstrumenten als de subsidies voor agrarisch natuurbeheer zijn op het moment niet optimaal gericht op HNV-gebieden: slechts een derde van de individuele pakketten ligt op HNV. Het collectief agrarisch natuurbeheer is beter gericht op HNV. De vergroening van het GLB biedt kansen voor het behoud van HNV, zo kan door modulatie, inzet van de nieuwe 1 e pijler-maatregel voor gebieden met natuurlijke handicaps en door de Ecological Focus Area-maatregel HNV behouden en versterkt worden. Tenslotte worden aanbevelingen gedaan hoe de HNV-indicator gemonitord kan worden, een verplichting voor de rapportages van het plattelandsontwikkelingsbeleid Trefwoorden agrarische biodiversiteit, monitoring plattelandsontwikkelingsbeleid, agrarisch natuurbeheer, gemeenschappelijk landbouwbeleid Dit rapport is gratis te downloaden van (ga naar Alterra-rapporten ). Alterra Wageningen UR verstrekt geen gedrukte exemplaren van rapporten. Gedrukte exemplaren zijn verkrijgbaar via een externe leverancier. Kijk hiervoor op Alterra (instituut binnen de rechtspersoon Stichting Dienst Landbouwkundig Onderzoek), Postbus 47, 6700 AA Wageningen, T , E info.alterra@wur.nl, Alterra is onderdeel van Wageningen UR (University & Research centre). Overname, verveelvoudiging of openbaarmaking van deze uitgave is toegestaan mits met duidelijke bronvermelding. Overname, verveelvoudiging of openbaarmaking is niet toegestaan voor commerciële doeleinden en/of geldelijk gewin. Overname, verveelvoudiging of openbaarmaking is niet toegestaan voor die gedeelten van deze uitgave waarvan duidelijk is dat de auteursrechten liggen bij derden en/of zijn voorbehouden. Alterra aanvaardt geen aansprakelijkheid voor eventuele schade voortvloeiend uit het gebruik van de resultaten van dit onderzoek of de toepassing van de adviezen. Alterra-rapport 2453 ISSN

5 Inhoud Samenvatting 5 Lijst van afkortingen 7 1 Beleidscontext High Nature Value farmland: hotspots van biodiversiteit High Nature Value farmland: een Europees beleidsconcept Uitdagingen voor de toekomst High Nature Value farmland: belangrijke indicator voor beleidsevaluatie HNV in Nederlands beleid Aanbevelingen tot nu toe voor verdere integratie van HNV in Nederlandse landbouw- en natuurbeleid Doel en leeswijzer 15 2 Baseline voor HNV farmland in Nederland: werkwijze Inleiding Baseline HNV: conceptuele achtergrond Werkwijze verfijning en actualisatie van bestaande kaart 18 3 Base line: HNV-kaart Nederland Monitoring en beleid Monitoring Beleid 32 5 Conclusies en aanbevelingen 35 Referenties 37 Bijlage 1 Achtergrondinformatie databronnen 39 Bijlage 2 Overzicht van additionele indicatoren voor HNV type 1, 2 en 3 inclusief toegepaste drempelwaarden 40 Bijlage 3 Indeling agrarische bedrijven naar HNV type bedrijf via beslisboom 43 Bijlage 4 Toelichting CMEF-indicatoren 44

6

7 Samenvatting High Nature Value farmland (HNV farmland) is binnen het Europese landbouw- en natuurbeleid een erkend begrip voor landbouwgronden met hoge natuurwaarden. In Nederland kunnen bijvoorbeeld de natte veenweidegebieden en kleinschalige agrarische landschappen van de hoge zandgronden onder de categorie HNV geschaard worden. Het behoud van HNV is, samen met de Natura 2000-gebieden, belangrijk om de biodiversiteitsdoelstellingen, zoals vastgelegd in de Europese biodiversiteitsstrategie, te behalen. Het plattelands-ontwikkelingsbeleid is onder andere gericht op het behoud van HNV en wordt daarop ook gemonitord. In de toekomst wordt het Europees landbouwbeleid, ook de eerste pijler, steeds meer gestuurd op haar effecten op de omgeving. In die context is HNV farmland in toenemende mate een belangrijke agro-milieu indicator. Deze HNV-indicator wordt periodiek gerapporteerd aan de EC, net zoals de andere indicatoren in het Gemeenschappelijk toetsings- en evaluatie-kader en bestaat uit een nulmeting (de baseline), een resultaat- en een effect-indicator. Tot nu toe zijn de gerapporteerde waarden voor HNV in Nederland gebaseerd op Europese kaarten van HNV, die door de schaal en data bronnen feitelijk niet geschikt zijn voor rapportage op lidstaat-niveau. In dit rapport is een nulmeting voor HNV bepaald volgens de Europese methode die geldt voor de HNV-indicator en worden er aanbevelingen gedaan voor het monitoren van de resultaat- en effectindicator van HNV. Tot slot worden er aanbevelingen gedaan hoe o.a. vanuit het nieuwe GLB beleidsmaatregelen beter gericht kunnen worden op HNV-gebieden. In 2008 is al een eerste HNVkaart voor Nederland gemaakt, maar deze was nog te grofschalig voor beleidstoepassingen. Voorliggend rapport presenteert een verfijning van deze al bestaande HNV-kaart. Hierbij is gebruik gemaakt van verbeterde landgebruiksdata, vegetatiegegevens, gegevens over het voorkomen van vlinders en de resolutie is verfijnd van 1 km2 naar 250 m. De nulmeting bestaat in feite uit de som van het voorkomen van drie typen HNV: type 1 zijn de seminatuurlijke graslanden, type 2 zijn de kleinschalige mozaïek-landschappen en type 3 zijn de agrarische gebieden waar soorten van Europees belang voorkomen. De verspreiding van deze drie typen HNV is in kaart gebracht met deel-indicatoren over de vegetatie en het grondgebruik, het voorkomen van vogels, vlinders en planten indicatief voor de genoemde typen HNV en de intensiteit van de landbouw (alleen voor HNV-type 2 en 3). Voor elke indicator zijn drempelwaarden opgesteld, zoveel mogelijk in overeenstemming met de drempelwaarden die gehanteerd worden in het Handboek natuurdoeltypen. Na toepassing van alle indicatoren en combinatie van de drie typen HNV blijkt dat ruim 288 duizend hectare, 15% van het Nederlandse agrarisch areaal, beschouwd kan worden als HNV, waarbij het areaal HNV-type 2 het kleinst is en het areaal HNV-type 3 het grootst. HNV-type 1, de seminatuurlijke graslanden, heide en kwelders, komt in kleine snippers in geheel Nederland voor, maar de hoogste concentratie is in Drenthe en delen van Noord-Brabant. HNV-type 2, de agrarische landschappen met fijnmazige groen / blauwe door-adering komt vooral versnipperd voor in Friesland en Overijssel en HNV-type 3, de agrarische gebieden die een belangrijk habitat vormen voor Europese soorten, is vooral te vinden in het Groene Hart, Laag Holland, Friesland en Groningen. Uit de analyse blijkt dat beleidsinstrumenten zoals de regeling voor agrarisch natuurbeheer en de probleemgebieden-regeling nog niet optimaal gericht zijn op HNV-gebieden: ongeveer de helft van het areaal HNV valt onder een individueel of collectief agrarisch natuurbeheer-pakket. Wel is het zo dat het collectieve beheer beter gericht is op HNV-gebieden dan de individuele pakketten. Op ongeveer 30% van het areaal HNV is de probleemgebieden-regeling van kracht. Er zijn dus ook nog HNVgebieden waar geen SNL-contracten zijn afgesloten of waar geen probleemgebieden-regeling geldt. Aan de andere kant laten de resultaten ook zien dat tweederde van de individuele SNL-pakketten niet op HNV-gebied wordt afgesloten. Alterra-rapport

8 Zowel de LFA-maatregel als de zwaardere pakketten van de SNL bieden kansen om HNV te behouden, een grotere fysieke overlap tussen de inzet van de maatregelen met HNV is dan ook aan te raden. Voor het monitoren van de resultaat en effect-indicator kan het beste gebruik gemaakt worden van een sub-set van de indicatoren die voor de baseline zijn gebruikt. De resultaat-indicator beschrijft hoeveel procent van het areaal HNV onder succesvol, dus extensief, onder bepaalde beheersvoorwaarden, beheerd wordt. Bruikbare indicatoren zijn hiervoor: afgesloten beheerpakketten van de SNL, gewascodes uit de perceelsregistratie en percelen die in gebruik zijn bij een extensief bedrijf. De effect-indicator beschrijft of het areaal HNV gelijk is gebleven ten opzichte van de nulmeting of dat het veranderd is. Het voorstel is om aan de hand van het voorkomen van vogels, vlinders en planten de resultaat-indicator te beoordelen. Dit gebeurt in twee stappen: ten eerste wordt binnen het huidig geïdentificeerd HNV-gebied gekeken naar de trend van het voorkomen van vogels, vlinders en planten, als deze trend negatief is wordt beoordeeld of het voorkomen beneden de drempelwaarde is gezakt. In dat geval is het betreffende gebied niet meer aangemerkt als HNV. Om HNV vanuit het nieuwe Europese landbouwbeleid te ondersteunen zijn er verschillende mogelijkheden. De vergroeningsmaatregelen van de 1e pijler kunnen worden ingezet om HNV te versterken, zo kan de EFA-maatregel zeer waardevol zijn voor de instandhouding van groen/blauwe infrastructuur van kleinschalige landschappen, zoals dat van HNV-type 2. Ook kunnen EFA s van belang zijn voor het in standhouden van populaties akkervogels, van belang voor HNV type 2 en 3. Verder komt er binnen de 1e pijler een nieuwe mogelijkheid om extra ondersteuning te bieden aan bedrijven in gebieden met natuurlijke handicaps. Deze maatregel kan bijvoorbeeld worden ingezet in gebieden met een hoge grondwaterstand. Als in een dergelijk gebied een hoge grondwaterstand (voor een deel van het jaar) behouden blijft, kan het gebied aangeduid worden als gebied met natuurlijk handicap. Op die manier krijgen de boeren in het gebied extra inkomensondersteuning door de maatregel en profiteren de weidevogels van een gunstig habitat met een hoge grondwaterstand. Dit is vooral van belang voor het instandhouden van de weidevogels die vooral gekoppeld zijn met HNV type 2. De landbouwmilieumaatregelen (SNL) van de tweede pijler zijn feitelijk het belangrijkste om bij te dragen aan behoud van HNV. Doordat de betalingen doelgericht zijn en er meerjarige contracten worden afgesloten zijn de maatregelen effectiever. Door extra modulatie toe te passen, geld van pijler 1 naar pijler 2 laten vloeien, komt er meer geld beschikbaar voor doelgericht beheer. Daarbij is het raadzaam deze betalingen sterker te concentreren op gebieden met de hoogste kwaliteit, zoals de HNV-gebieden, omdat zo behoud van natuurwaarden het meest kansrijk wordt. Op het moment wordt een nieuw beleidsstelsel voor Agrarisch natuurbeheer ontwikkeld. Hierbij regelen boerencollectieven gezamenlijk het agrarisch natuurbeheer via een gebiedsofferte. Voor de toekenning van SNL-subsidies worden de offertes beoordeeld op ecologische effectiviteit. Aan- en afwezigheid van HNV zou bij deze beoordeling een plek moeten krijgen. 6 Alterra-rapport 2453

9 Lijst van afkortingen ANB Agrarisch natuurbeheer BIN Bedrijven Informatie Net (Nederlandse databron van agrarische bedrijfsgegevens op basis van steekproef van agrarische bedrijven) BRP Basis Registratie Percelen BKN Basiskaart Natuur EC Europese Commissie EFA Ecological Focus Area (één van de voorgestelde vergroeningsmaatregelen voor de directe betalingen van het GLB) ELFPO (EAFRD) Europees landbouwfonds voor plattelands-ontwikkeling (European Fund for Rural Development) EMA (EEA) Europees Milieu Agentschap (European Environment Agency) EU Europese Unie FADN, Farm Accountancy Data Network (databron van agrarische bedrijfsgegevens op basis van steekproef van agrarische bedrijven, aanwezig in elke EU-lidstaat) FSS Farm Structure Survey (Europese landbouwtelling) GIAB Geografische Informatie Agrarische Bedrijven GLB Gemeenschappelijk Landbouw Beleid GLMC Goede Landbouw Milieu Conditie (randvoorwaarden voor cross-compliance) GTEK (CMEF) Gemeenschappelijk Toezicht en Evaluatie kader (Common Monitoring and Evaluation Framework) GWT Grond Water Trap HNV High Nature Value farmland IACS Integrated Administration and Control System (administratief system voor de uitbetaling van EU-landbouwsubsidies) JRC Joint Research Centre (onderzoeks instituut van de Europese commissie KRW Kader Richtlijn Water LGN Land Gebruiks kaart Nederland LFA Less Favoured Area maatregel (probleemgebieden regeling) LSU Livestock Unit LUCAS, Land Use/Cover Area Frame Statistical Survey LPIS Land Parcel Information System (perceelsregistratie, onderdeel van IACS) MKLE Monitor Kleine Landschaps Elementen MTE Mid Term Evaluation POP (RDP) Plattelands Ontwikkelings Plan (Rural Development Plan) SNL Subsidie-regeling Natuur en Landschap SO Standard Omvang is een eenheid die gelijk staat aan de European Size Unit (ESU) die gehanteerd wordt door Eurostat om de economische bedrijfsomvang van een bedrijf uit te drukken. VIRIS Visueel Ruimtelijk Informatie Systeem (landdekkende kaart van landschapselementen) Alterra-rapport

10 8 Alterra-rapport 2453

11 1 Beleidscontext 1.1 High Nature Value farmland: hotspots van biodiversiteit Traditionele landbouwsystemen hebben het Europese landschap gevormd en leefgebieden gecreëerd voor een breed scala van soorten. Sommige landbouwgebieden zijn een bijzonder waardevol reservoir van biodiversiteit en worden vaak beheerd met laag intensieve landbouw. Deze zogenaamde High Nature Value farmlands (HNV) is in EU-verband een erkend begrip voor landbouwgronden met hoge natuurwaarden. Het begrip HNV benadrukt het oorzakelijk verband tussen extensief agrarisch beheer en de aanwezige agro-biodiversiteit en waardevolle habitats. Typische voorbeelden van HNVlandbouwgrond zijn extensief begraasd hooglanden, alpenweiden, kleinschalige landbouw en de agrosilvo pastorale systemen in Spanje en Portugal. In Nederland kunnen bijvoorbeeld de natte veenweidegebieden en kleinschalige extensief beheerde landbouwgebieden op de hogere zandgronden onder de categorie HNV geschaard worden. De afbakening van deze gebieden in Nederland is één van de doelstellingen van dit rapport. Als gevolg van zowel intensivering van de landbouw als extensivering en verlating van landbouwgronden, dat laatste is vooral in Zuid-,Centraal en Oost Europa aan de orde, zijn er forse verliezen in natuur en biodiversiteitswaarden. De meeste HNV-gebieden herbergen waardevolle ecosystemen die niet alleen voorzien in landbouwproducten, maar ook tal van andere diensten die essentieel zijn voor het platteland, de maatschappij en economie. biodiversiteit wildernis extensieve landbouw intensieve landbouw Figuur 1 biodiversiteit. Schematische weergave van de relatie tussen intensiteit van landgebruik en In figuur 1 wordt duidelijk gemaakt dat er een relatie is tussen de aanwezigheid van (zeldzame) soorten (biodiversiteit) en de mate van menselijk ingrijpen. Bij een volledige afwezigheid van menselijk ingrijpen, dus een puur natuurlijke situatie, veronderstelt men dat er minder soorten voorkomen, omdat de climax-soorten de overhand hebben, dan wanneer er een lichte mate van menselijk ingrijpen in de natuur is. Juist dit lichte mate van ingrijpen is inherent aan een HNVlandbouwsysteem. In een dergelijk systeem zorgt juist de menselijke inmenging voor een lichte Alterra-rapport

12 verstoring (bijvoorbeeld via begrazing of maaien) van het natuurlijke systeem waardoor geen enkele soort tot zijn climax kan ontwikkelen en geen ruimte meer laat voor het voorkomen van andere soorten. Naarmate het menselijk ingrijpen toeneemt neemt de biodiversiteit echter af omdat de verstoring toeneemt, waardoor er steeds minder ruimte is voor natuurlijke processen en het risico bestaat dat de algemene milieukwaliteit van een biotoop afneemt (bijvoorbeeld water-, bodem- en luchtkwaliteit). 1.2 High Nature Value farmland: een Europees beleidsconcept Begin jaren 90 is het begrip HNV geintroduceerd door Beaufoy et al (1993), 13 jaar later heeft het een plek veroverd binnen het Europese beleid: het werd door de Europese Commissie geintroduceerd in de strategische richtlijnen voor het EU-plattelands ontwikkelingsbeleid (2006/144/EC). Deze focus werd versterkt door het behoud van biodiversiteit als één van de nieuwe uitdagingen te stellen voor het GLB in de 'health check' in 2009 (Verordening (EG) nr. 73/2009). Een verdere focus op de biodiversiteit is gekomen met de toezegging van de Milieu Raad in maart 2010 'het stoppen van het verlies aan biodiversiteit en de achteruitgang van ecosysteemdiensten in de EU uiterlijk in 2020'. Deze doelstelling werd vervolgens bekrachtigd door de Europese Raad. Als gevolg hiervan hebben verscheidene lidstaten de afgelopen jaren inspanningen geleverd om HNV te identificeren. De EU stimuleert goed beheer door co-financiering uit het Platteland Ontwikkelings Programma (POP) daarvoor beschikbaar te stellen. Daarnaast is het zo dat het EU-beleid in toenemende mate op effect en resultaat wordt afgerekend. Specifiek voor het landbouw- en natuurbeleid geldt dat het effect op omgevingsaspecten zoals biodiversiteit en klimaat steeds meer aandacht krijgt. In de toekomst zal het Europees landbouwbeleid, ook de eerste pijler, steeds meer gestuurd worden op haar effecten op de omgeving. In die context is HNV farmland in toenemende mate een belangrijke indicator. Op dit moment is de EC aan het verkennen of HNV een rol kan vervullen in de verdere invulling van het Europees landbouw beleid 1. Drie typen HNV worden onderscheiden: HNV type 1 is landbouwgrond met een hoog aandeel half-natuurlijke vegetatie zoals schraalgrasland en heide. Deze gebieden worden wel extensief (agrarisch) beheerd, begrazing, maaien en branden (heide) en zijn in een aantal gevallen aangewezen als Natura 2000-gebied. HNV type 2 is landbouwgrond gedomineerd door extensieve landbouw en/of een mozaïek van meer en minder intensief gebruikt land en landschapselementen. Dit type komt vooral voor in de kleinschalige zandlandschappen met veel groene landschapselementen (heggen, bomenrijen, etc.) en gevarieerd, gematigd intensief landgebruik. Het belang voor biodiversiteit in deze gebieden is vooral gerelateerd aan het voorkomen van bepaalde weidevogels, overwinterende trekvogels en bepaalde typen vegetatie zoals schraalgraslanden in beekdalen. Ook zijn deze kleinschalige landschappen van belang voor het voorkomen van bepaalde soorten broedvogels, insecten, reptielen en amfibieën. HNV type 3 is landbouwgrond met zeldzame soorten of met een hoog aandeel van Europese of wereldpopulaties van soorten. Dit geldt in Nederland vooral voor veenweidegebieden gekarakteriseerd door een hoge dichtheid aan sloten en hoge waterstanden. De kwalificatie HNV hangt samen met het feit dat dit belangrijke broedgebieden zijn voor weide- en trekvogels die internationaal beschermd worden. De landbouw in deze gebieden is minder geïntensiveerd dan in andere delen van Nederland, doordat de hoge grondwaterstanden en de venige grond intensivering van de melkveehouderij, de sector die in deze gebieden het meeste voorkomt, belemmerden. 1 DG ENV tender ENV.B.1/ETU/2012/0035 The high nature value farming concept throughout EU-27 and its maturity for financial support under the CAP, Contract Notice 2012/S (16/06/2012) 10 Alterra-rapport 2453

13 De recent gepubliceerde Impact Assessment van het GLB na 2014 neemt hierbij al een voorproef. De EC besteedt daarin aandacht aan de (environmental) monitoring en evaluatie van het gehele GLB, dus zowel de plattelandsontwikkeling als de directe inkomensondersteuning. Ze benadrukt dat voor het monitoren van zowel de 1 e als de 2 e pijler gebruik gemaakt moet worden van bestaande indicatorraamwerken, zoals het Agri-Environment Indicator (AEI) Framework of het gemeenschappelijk toezicht- en evaluatiekader (GTEK, of in het engels, Common Monitoring and Evaluation Framework,CMEF) voor het POP. 1.3 Uitdagingen voor de toekomst Biodiversteitsdoelstellingen worden nog steeds niet gehaald. Op het moment is er altijd nog sprake van een daling van het aantal weide- en akkervogels en algemene agrarische biodiversiteitswaarden. Weliswaar zijn de biodiversiteitsdoelstelling opgeschort naar 2020, maar dat neemt uiteraard niet de urgentie weg. Kennelijk volstaat het huidige beleid niet, of is het in ieder geval onvoldoende benut en onvoldoende gericht op kansrijke gebieden. Boeren die HNV-grond beheren zouden beloond moeten worden voor een goed beheer van hun land. GLB-betalingen, inclusief directe betalingen, kunnen hierbij een rol spelen door deze betalingen meer te bestemmen voor bedrijven in HNV-gebieden, en voor agrarisch natuurbeheersmaatregelen. Op het moment is juist het omgekeerde het geval, boeren in HNVgebieden krijgen juist significant minder vergoeding per hectare vanuit het GLB (EEA Elbersen en Van Doorn, 2009), dit is op dit moment zowel op Europees als op nationaal niveau nog het geval. Naar verwachting start vanaf januari 2014 het nieuwe GLB en een nieuwe periode voor het plattelandsontwikkelingsbeleid. In de toelichting bij de voorstellen voor de nieuwe wetsverordening schrijft de EC over HNV: The emphasis on HNV farming in the has not at all lost its validity for the CAP post Within the EU 2020 Strategy, the Flagship Initiative on 'Resource Efficient Europe refers to biodiversity targets. The recent EU Biodiversity Strategy to 2020 includes specific targets to meet, which will place even more importance to supporting and maintaining HNV farming. The reformed CAP towards 2020 should strike the right balance between contributing to ensuring the protection of the biodiversity values and agricultural habitats across the EU countryside, providing support to maintaining and enhancing HNV farming, and meeting its overall objectives. EC 2011 Het is zelfs zo dat gerichte ondersteuning van HNV is overwogen als één van de vergroeningsmaatregelen van de 1 e pijler. Uiteindelijk is deze maatregel niet opgenomen in de uiteindelijke voorstellen omdat de huidige beschikbaarheid van data en methoden niet de identificering van afzonderlijke bedrijven en percelen kon garanderen. Echter, deze overweging geeft wel het belang van HNV binnen het Europees landbouwbeleid aan, er wordt dan ook gesteld dat greening should in any case have a positive impact on HNV farming. In het kader van de nieuwe ELFPO-verordening zal HNV ook als prioriteit behouden blijven, evenals de HNV-indicator om het beleid te monitoren. De lidstaten zullen de veranderingen in het areaal landbouwgrond met hoge natuurwaarde moeten blijven rapporteren. Ook ziet het er naar uit dat het Gemeenschappelijk Evaluatie en toezichtskader wordt uitgebreid naar pijler 1, zodat HNV een indicator wordt voor de biodiversiteitsprestaties van pijler 1 en 2, en de beschikbare subsidies desgewenst gericht kunnen worden op HNV gebieden. Gezien de verwachting dat het GLB op de lange termijn steeds meer een vergoedingsregeling wordt voor geleverde ecosysteem-diensten, zal HNV als indicator voor biodiversiteit waarschijnlijk alleen maar in belang toenemen. Alterra-rapport

14 1.4 High Nature Value farmland: belangrijke indicator voor beleidsevaluatie Het behoud en de ontwikkeling van de HNV-landbouw is een doelstelling van het EUplattelandsontwikkelingsbeleid en in hun plattelandsontwikkelingsplan hebben lidstaten de mogelijkheid om hiervoor maatregelen te nemen. Deze plattelandsontwikkelingsprogramma s worden geëvalueerd om de mate waarin de doelstellingen van het programma worden bereikt te beoordelen. EU- lidstaten zijn verplicht om tweejaarlijks een samenvattend verslag over de voortgang van de Nationale Plattelandsstrategie (NPS) aan de Europese Commissie voor te leggen. Voor Nederland gaat het op moment van schrijven om de uitvoering van het Plattelandsontwikkelingsprogramma (POP2). Deze evaluatie is gebaseerd op het gemeenschappelijk toezicht-en evaluatiekader (GTEK), een EU-brede set van indicatoren. De impact op de biodiversiteit wordt gemeten aan de hand van twee indicatoren : 1) het keren van de achteruitgang van biodiversiteit (gemeten aan de populaties van de weidevogelsoorten) en 2) het behoud van land- en bosbouwgrond met hoge natuurwaarden (HNV). De HNV-indicator bestaat uit een baseline, een resultaat en een impact indicator (zie ook Verordening 1974/2006). De EU-lidstaten moeten deze drie aan de EC rapporten. Om de ontwikkeling van HNV bij te kunnen houden is eerst een goede nul-meting nodig, de baseline indicator. De baseline beschrijft de omvang en toestand van het HNV-areaal aan het begin van de programmeringsperiode van het plattelandsbeleid. Vervolgens kan door de HNV Result indicator gekeken worden hoeveel HNV goed beheerd worden en de HNV Impact Indicator meet dan de veranderingen in de omvang en de toestand van HNV-landbouw ten opzichte van de baseline. De ambitie is om HNV te behouden, dit betekent dat het areaal HNV niet onder de baseline mag komen. Dus de baseline wordt ook gehanteerd als streefwaarde. Deze rapporteringverplichting legt druk op de lidstaten om HNV te identificeren, monitoren en te behouden. Wanneer doelstellingen voor biodiversiteit niet gehaald worden, kunnen lidstaten hier op termijn op afgerekend worden. Tabel 1 De HNV-indicatoren van het Gemeenschappelijk Toetsings en Evaluatie Kader van de EC om plattelandsontwikkelingsprogramma's te evalueren. Indicator Indicator omschrijving in GTEK Meting Baseline Biodiversiteit: landbouwgrond met hoge % van totale oppervlakte landbouwgrond. Indicator 18 Natuurwaarde. Result Indicator 6 Oppervlakte onder succesvol landbeheer, bijdrage aan biodiversiteit en landbouwgrond met hoge natuurwaarden. % van totale oppervlakte HNV Impact Indicator 5 Behoud van landbouwgrond met hoge natuurwaarden. Veranderingen in landbouwgrond met hoge natuurwaarden, uitgedrukt in kwantitatieve en kwalitatieve veranderingen Vanuit de EC is het rapporteren van deze indicatoren dus het meest dwingend. Deugdelijke rapportering begint bij het identificering van HNV (de baseline) en vervolgens de ontwikkelingstrend te monitoren (result en impact). Voor het identificeren van HNV is een theoretisch kader ontwikkeld dat internationaal wordt toegepast (DG Env, 2010). Wel is het zo dat elke lidstaat haar eigen invulling geeft aan de identificatie, in termen van methode en gebruikte (sub)indicatoren. Voor een aantal lidstaten hebben Van Doorn en Elbersen (2012) de verschillende benaderingswijzen beschreven. Het blijkt dat er grote verschillen tussen lidstaten zijn in het gebruik van data, methoden en indicatoren (Doorn en Elbersen, 2011 en Pepiette, 2010) en nog niet alle 27 lidstaten hebben hun HNV in kaart gebracht. Sommige landen kiezen ervoor slechts één van de drie HNV-typen in kaart te 12 Alterra-rapport 2453

15 brengen, Estland heeft bijvoorbeeld alleen HNV type 1 geïdentificeerd. HNV type 2 blijkt voor veel lidstaten lastig in beeld te brengen door het gebrek aan data van landschapselementen. In de meeste gevallen wordt informatie van remote sensing beelden gebruikt als voornaamste bron voor het identificeren en monitoren van HNV. Hoewel voor bijvoorbeeld Oostenrijk afgesloten contracten voor agrarisch natuurbeheer een belangrijke indicator zijn. Vergeleken met de andere indicatoren van de GTEK, wordt HNV het slechtst gerapporteerd in de evaluatie van het Plattelands ontwikkelings beleid. Veel lidstaten rapporteren gewoon het areaal waar een agro-milieumaatregel van kracht is. Wel is de EC momenteel aan het verkennen op welke manier bestaande data bestanden zoals de perceelsregistratie (LPIS), de landbouwtelling (FSS), het bedrijven informatie net (BIN) of LUCAS data, verbeterd kunnen worden zodat deze gebruikt kunnen worden voor het monitoren en evalueren van beleid. Hierdoor is er in de toekomst betere data voor handen om HNV in beeld te brengen. 1.5 HNV in Nederlands beleid In (pan-)europees verband heeft Nederland zich gecommitteerd aan de bescherming van HNV (Ministersconferentie Kiev, 2003). In de praktijk betekent dit dat Nederland HNV moet hebben geïdentificeerd, regelmatig zowel de kwantiteit als de kwaliteit van HNV evalueert en ook een beleidsinspanning levert om HNV te behouden. Maar tot nu toe is het begrip HNV niet geoperationaliseerd in het Nederlandse beleid. De Balans van de Leefomgeving (2010) meldt hierover: Er wordt in Nederland onvoldoende gestuurd op het beheer van de in EU-verband belangrijke High Nature Value farmland'. Het gevolg is een verdere achteruitgang van natuurkwaliteit op het platteland waardoor Nederland niet aan de verplichtingen voldoet, terwijl het behoud van HNV één van de doelen van het plattelandsontwikkelingsprogramma (POP) binnen het Europees gemeenschappelijk landbouwbeleid (GLB) is. Het areaal HNV in Nederland is al weldoor Elbersen en Van Eupen (2008) globaal in kaart gebracht. Zij schatten in dat ongeveer 16% van de gebruikte landbouwgrond beschouwd kan worden als HNV. Het grootste areaal HNV ligt in het westen (de veenweiden van het Groene Hart en Laag Holland), in het noorden in de provincies Drenthe en Friesland en het noorden van Overijssel. Maar na de studie van Elbersen en Van Eupen zijn geen verdere stappen genomen om het begrip HNV toe te passen in het Nederlandse beleid voor agrarisch natuurbeheer. Ook in de rapportage door Nederland over de HNVindicator naar Brussel is geen gebruik gemaakt van deze verkenning, maar is de eerste inschatting van HNV farmland, gepubliceerd door het EMA in 2004, als uitgangspunt genomen. In december 2012 is het samenvattend verslag 2012 van POP2 ( ) gepubliceerd door het LEI (Silvis et al., 2012). Hierin staat dat de streefwaarde van areaal HNV 2% van de totale Nederlandse gebruikte landbouwgrond beslaat. Deze inschatting is gebaseerd op een Europese brede inschatting van HNV uitgevoerd door de EEA (2004), maar is ongeschikt als nulmeting voor HNV (de baseline) in afzonderlijke lidstaten. Voor Nederland is het percentage HNV ongeveer 15% van de gebruikte landbouwgrond. Ten onrechte wordt nu dus een veel te lage streefwaarde aangehouden, doordat de verkeerde baseline is gebruikt. In het samenvattend verslag wordt, daardoor ten onrechte, de conclusie getrokken dat de doelen voor HNV waarschijnlijk worden gehaald. Tabel 2 geeft aan hoe in dit samenvattend verslag de HNV-indicator is gerapporteerd. Alterra-rapport

16 Tabel 2 Vermelding evaluatie gemeenschappelijk impact indicator HNV in samenvattend verslag POP (uit: Silvis et al., 2012). Gemeenschappelijke impact indicator 5. Behoud land- en bosbouw met hoge natuurwaarde (veranderingen in land- en bosbouwgebieden met hoge natuurwaarden) Doel 2013 Landbouwgrond met hoge In 2006 is met een andere (nauwkeuriger) meetmethode een natuurwaarde (% percentage waarde van 14% gemeten. Op grond daarvan wordt verwacht, van totale oppervlakte land- dat het streefcijfer naar alle waarschijnlijkheid wordt gehaald. bouwgrond) Recente cijfers zijn echter niet beschikbaar Streefwaarde Streven is de hoeveelheid landbouwgrond en bos met hoge natuurwaarde niet achteruit te laten gaan en te handhaven op het huidige niveau van 2% van de totale oppervlakte landbouwgrond (UAA) 1.6 Aanbevelingen tot nu toe voor verdere integratie van HNV in Nederlandse landbouw- en natuurbeleid In een benchmark-studie hebben Doorn en Elbersen (2011) op basis van ervaringen van andere lidstaten aanbevelingen gedaan voor de verdere integratie van HNV in het Nederlandse landbouw- en natuurbeleid. Aangezien biodiversiteitsdoelen steeds belangrijker worden voor het Europese beleid, en niet alleen van het plattelandsontwikkelingsbeleid, maar in de toekomst waarschijnlijk voor het hele GLB, wordt het meten van de impact van beleid op biodiversiteit ook steeds belangrijker. Het is dan van belang om een goede nul-meting van HNV in Nederland te hebben, om in beeld te brengen hoe HNV het beste gemonitord kan worden en hoe het bestaande beleid aansluit op HNV en hoe dat beter zou kunnen. Voor een goede nulmeting van HNV zijn de volgende stappen nodig die in dit rapport verder worden uitgewerkt: De bestaande kaart is vrij grofmazig (1km2). Om de kaart te gebruiken bij de verdere integratie van HNV in het huidige beleid, zou deze verder gedetailleerd moeten worden. Toevoegen van informatie over het huidige agrarisch beheer, landschapselementen en verspreiding van vlindersoorten. Drempelwaarden toekennen aan de verschillende indicatoren. Voor de monitoring zijn de volgende stappen nodig: Analyseren in hoeverre aansluiting plaats kan vinden bij bestaande monitoringactiviteiten. Analyse van de manier waarop monitoringsresultaten gebruikt kunnen worden voor de HNVimpactindicator. Ondersteuning vanuit beleid voor goed beheer In elk geval zijn de volgende stappen nodig om tot verdere integratie van HNV in het beleid te komen: Vaststellen waar HNV aansluit bij bestaand beleid (SNL-zoekgebieden en contracten, LFAgebieden etc.) en waar dat niet het geval is. Analyseren van bestaande beheersmaatregelen en evalueren in welke mate deze bijdragen aan het behoud van HNV. Vanuit het oogpunt van efficiëntie en draagvlak is het van belang om bij elke beschreven stap zo veel mogelijk aansluiting te zoeken bij bestaande activiteiten en beleid. De indeling in de drie verschillende 14 Alterra-rapport 2453

17 typen HNV maakt het mogelijk deze aansluiting per type HNV te specificeren. In de onderstaande tabel staat een overzicht hoe deze aansluiting in de praktijk zou kunnen uitwerken. Tabel 3 Overzicht van aansluiting bij bestaand beleid per HNV-type. Ondersteuning goed beheer Beleid / beheers maatregelen Mate van ondersteuning voorhnv HNV-type Wettelijke bescherming vanuit vogel- en habitat-richtlijn. SNLmaatregelen voor semi natuurlijke vegetatie. EFA-maatregel. SNL-maatregelen voor landschapselementen Wettelijke bescherming SNLmaatregelen voor weidevogelbeheer. 1.7 Doel en leeswijzer De studie van Elbersen en Van Eupen (2008) gaf een inschatting van het areaal HNV, maar om de kaart te gebruiken bij de verdere integratie van HNV in het huidige beleid, zou deze verder gedetailleerd moeten worden. Echter, de verdere ontwikkeling van de kaart hangt af van het doel waarvoor deze gebruikt gaat worden: als nulmeting voor monitoringsdoeleinden en /of om beleid gerichter in te zetten. Hiertoe zijn de volgende taken uitgevoerd waarover in dit rapport gerapporteerd wordt: 1. Verduidelijking doelen / gebruik/ status HNV-kaart (ook in relatie tot het nieuwe GLB) (hoofdstuk 2) 2. Fine-tuning HNV-kaart Nederland door het up-daten van de bestaande HNV-kaartlagen uit de studie van Elbersen en Van Eupen (2008), het verbeteren van de methode en het toevoegen van nieuwe kaartlagen (hoofdstuk 2). 3. Produceren van een nieuwe HNV-baseline (hoofdstuk 3) 4. Aanbevelingen voor monitoring van HNV in Nederland (hoofdstuk 4) 5. Aanbevelingen voor het ondersteunen van het in stand houden van HNV-gebieden via beleid (hoofdstuk 4). Alterra-rapport

18 2 Baseline voor HNV farmland in Nederland: werkwijze 2.1 Inleiding De integratie van HNV in het Nederlandse landbouw- en natuurbeleid begint met het vaststellen van een goede baseline. Wat is HNV in Nederland en waar ligt het? Bij het verder ontwikkelen van een goede baseline voor HNV farmland worden drie zaken als uitgangpunt genomen: Ten eerste moet in het kader van het POP de kwantiteit en kwaliteit van HNV gemonitord worden binnen het GTEK en moet deze studie een nieuwe baseline HNV farmland indicator opleveren en ook aanbevelingen doen voor verbeterde monitoring van deze indicator in de toekomst. Duidelijk is dat de manier waarop de huidige HNV-indicatoren voor Nederland worden gerapporteerd naar de EC kan worden verbeterd. Zo is de waarde van de baseline- indicator gebaseerd op een Europese HNV kaart (mid term review POP) ontwikkeld door het EMA (EEA, 2004). Voor de streefwaarde in 2013 wordt vermeld dat het huidige niveau dat gehandhaafd moet worden slechts 2% van de totale oppervlakte van landbouwgrond behoeft te beslaan. Dit percentage is nog gebaseerd op een verouderde versie van de Europese HNV-kaart (EEA, 2004). Ten tweede is het van belang dat het monitoren van de HNV farmland indicator efficiënt gebeurt en dus zoveel mogelijk voortbouwt op bestaande monitoringsactiviteiten. Om dit te waarborgen is een analyse van bestaande monitoringsactiviteiten (op het gebied van soorten, habitats en (agrarisch) beheer) onderdeel van deze studie en wordt het resultaat daarvan in dit hoofdstuk gepresenteerd. Ten derde is voor het operationaliseren van het begrip HNV raadzaam, gezien de Nederlandse beleidscontext, om zo veel mogelijk aan te sluiten bij bestaand beleid. Er is nu geen inzicht in de mate waarin HNV-gebieden gedekt zijn met de bestaande beleidsinstrumenten. Zowel voor de identificatie en monitoring als voor beleidsmaatregelen ter ondersteuning van goed beheer van HNV is daarom nagegaan in hoeverre bestaande beleidsmaatregelen HNV al bedienen en / of in de toekomst als zodanig ingezet kunnen worden. Tegelijkertijd moeten er lacunes ten aanzien van HNV in de bestaande beleidsinstrumenten gesignaleerd worden en oplossingen aangedragen worden hoe dit opgevangen kan worden. Vooral de vergroening van het Europese landbouwbeleid (GLB) biedt in dit kader belangrijke aanknopingspunten. 2.2 Baseline HNV: conceptuele achtergrond Nu is het zo dat HNV niet in één enkele indicator of gegevensbron kan worden uitgedrukt. Dit komt omdat het bij HNV een complex concept is met verschillende dimensies. Ten eerste wordt het gekenmerkt door het voorkomen van verschillende soorten (e.g. faunistische, floristische soorten en habitats) met een bepaalde beschermingsstatus. Data over soorten zijn divers en één data bron dekt meestal slechts een beperkt aantal soortgroepen of habitats. Inherent aan het begrip HNV is ook dat het zowel soorten als het voorkomen van bepaalde extensieve vormen van agrarisch beheer verenigt. Voor een goede identificatie en monitoring is informatie over beheer en/of over landschappelijke kenmerken die voortkomen uit dat beheer noodzakelijk. Voor het ontwikkelen van de HNV-indicatoren zal dan ook gewerkt moeten worden met meerdere indicatoren die in een gecombineerde vorm de HNV baseline, status en impact indicatoren kunnen vormen. 16 Alterra-rapport 2453

19 Vegetatie /habitats HNV Agrarisch beheer Soorten Figuur 2 Type informatie benodigd voor de identificatie van HNV farmland. De indicator bestaat dan ook uit een verzameling van indicatoren op nationaal en / of regionaal niveau. Deze verzameling van indicatoren geeft dan de verschillende perspectieven over de omvang van HNV weer en kan in de tijd worden gevolgd. Het is dus eerst zaak om een goede baseline, een nulmeting te hebben van HNV farmland in Nederland. De studie van Elbersen en Van Eupen (2008) biedt een goed uitgangspunt voor deze baseline. Deze is gebaseerd op de combinatie van het voorkomen van een type vegetatie, het agrarisch beheer en het voorkomen van bepaalde indicatieve soorten (zie Figuur 2). Op basis van deze databronnen zijn in de studie van Elbersen en Van Eupen de drie typen HNV in kaart gebracht die gezamenlijk de HNV baseline vormen (zie Box 1 in hoofdstuk 1 voor de beschrijving van de drie typen). Elbersen en Van Eupen (2008) volgden bij de identificatie van HNV in Nederland de internationale systematiek van de drie HNV-typen. Hierbij werd een stapsgewijze benadering gevolgd waarin onderscheid werd gemaakt tussen basis indicatoren en geïntegreerde indicatoren. Een set van basis indicatoren vormen samen een geïntegreerde indicator voor bijvoorbeeld vegetatie, agrarisch beheer of voor biodiversiteit voor een bepaald type HNV (zie Figuur 3). De geintegreerde indicatoren geven uiteindelijk de gebieden aan die aan de definitie van HNV-farmland type 1,2 en 3 voldoen. Met het Geografische Informatie Systemen (GIS) is een geïntegreerde aanpak gevolgd, waarbij verschillende informatielagen over elkaar heen werden gelegd. Identificatie werd hierdoor mogelijk vanuit het gecombineerde perspectief van landgebruik en ruimtebeslag, agrarische beheeractiviteiten en het voorkomen van bepaalde indicatieve vogel- en vegetatie-soorten. De methode die daarbij is toegepast is dat alle individuele informatielagen eerst in een kwantitatieve indicator zijn omgezet en de gecombineerde score per 1*1 kilometer grid is berekend. De gebieden die daarbij uiteindelijk als HNV-gebied zijn geselecteerd waren die gebieden die in de hoogste gecombineerde score haalden. Deze kon alleen gehaald worden als er zowel een hoge score was op voorkomen van indicatieve soorten als het voorkomen van extensieve vormen van agrarisch beheer. De finale HNV-indicator is uiteindelijk een combinatie van de geïntegreerde indicatoren van de drie typen HNV. Uit de studie komt naar voren dat afhankelijk van de weging die men geeft aan de verschillende typen HNV en de minimale scoringsdrempel op HNV indicatoren, de relatieve oppervlakte van deze gebieden kan variëren van 5 tot 30% van het agrarisch landgebruik. Het werd hierbij duidelijk dat een groot deel van de HNV-gebieden vooral in de provincies Drenthe, Friesland en Noorden Zuid-Holland zijn geconcentreerd. Alterra-rapport

20 vegetatie eerste indicatoren HNV 1 agrarisch beheer eerste indicatoren biodiversiteit eerste indicatoren vegetatie eerste indicatoren HNV HNV 2 agrarisch beheer eerste indicatoren biodiversiteit eerste indicatoren vegetatie eerste indicatoren HNV 3 agrarisch beheer eerste indicatoren biodiversiteit eerste indicatoren Figuur 3 (2008). Hiërarchische systematiek voor identificeren van HNV volgens Elbersen en Van Eupen 2.3 Werkwijze verfijning en actualisatie van bestaande kaart De kaart van Elbersen en Van Eupen (2008) geeft een eerste indicatie van het areaal HNV en moet nu verder ontwikkeld worden om toegepast te kunnen worden voor beleidsdoeleinden. De belangrijkste hiaten van de bestaande HNV-kaart hebben te maken met de ruimtelijke resolutie, de beschikbaarheid van gegevens over. agrarisch natuurbeheer, biodiversiteitsdata en de methodiek van toekenning van drempelwaarden en gewichten aan de verschillende indicatoren. De volgende stappen zijn daarom doorlopen: 1. Verzamelen van additionele data met meer gedetailleerde data. 2. Toekennen van drempelwaarden en gewichten aan verschillende indicatoren voortbouwend op specifieke ecologische expertise. 3. Genereren van de kaartbeelden. De ruimtelijke resolutie van de 2008 kaart is 1 km2, een kleinere resolutie is gewenst, maar is afhankelijk van de beschikbaarheid van data. In de nieuwe kaart is de resolutie naar een 250m2 verfijnd waardoor de ruimtelijke specificering die in de bron data zit ook beter tot recht zal komen in de eindkaart. Hiermee wordt de invloed van aggregatie ingeperkt waardoor minder informatie verloren gaat. Per type HNV (type 1, 2 en 3) zijn vervolgens voor de databronnen voor vegetatie, agrarisch beheer en voorkomen van soorten passende indicatoren geselecteerd (zie figuur 4 en uitleg eronder). In bijlage 2 wordt nog een overzicht getoond van de gebruikte databronnen en de exacte bewerking van deze data in één van de sub-indicatoren voor vegetatie, agrarisch beheer en biodiversiteitsindicatoren. 18 Alterra-rapport 2453

21 vegetatie natuurgraslanden uit BKN en BRP HNV 1 agrarisch beheer - biodiversiteit data doelsoorten planten, vlinders en vogels vegetatie kleinschaligheid op basis van BKN, BRP VIRIS HNV HNV 2 agrarisch beheer extensieve akker en veeteelt op basis van beheer kenmerken uit GIAB biodiversiteit data doelsoorten planten, vlinders en vogels vegetatie graslanden en akkers HNV 3 agrarisch beheer extensieve akker & veeteelt obv beheer kenmerken uit GIAB biodiversiteit data doelsoorten planten, vlinders en vogels Figuur 4 Overzicht van additionele data per type HNV. Landbedekking / Vegetatie Voor de vegetatie waren de basiskaart natuur (BKN) en de basis registratie percelen (BRP) en landschapselementen bestand (VIRIS) de belangrijkste databronnen. In de tijd dat de HNV-kaart voor Nederland werd gemaakt, is nog geen gebruik gemaakt van de basiskaart natuur (BKN, 2004, 2009). Deze kaart combineert verschillende databronnen over (agrarische) natuur, zoals de landgebruikskaart Nederland (LGN), het bestand Subsidieregeling Natuur en landschap (SNL) en het bestand Staatsbosbeheer 2005 (SBB, 2005). De versie uit 2009 (BKN, 2009) vormt een goed basisbestand voor de verfijning en actualisatie van de HNV-kaart. Voor een verdere beschrijving van de Basiskaar Natuur zie bijlage 1. Van de BKN zijn de relevante categorieën geselecteerd die voor de identificatie per HNV type gebruikt worden. Voor HNV-type 1 betreft het de BKN-categorieën natuurgraslanden en heide, voor HNV-type 2 en 3 de weidevogelakkers en weidevogelgraslanden. Daarnaast is aanvullende informatie gebruikt van het basis registratie percelen (BRP) bestand. Een beschrijving van dit bestand is opgenomen in bijlage 1. Uit dit bestand zijn de percelen/gebieden geselecteerd die gekenmerkt worden door extensief beheer zoals natuurlijke graslanden en landschapselementen (e.g. houtwal en houtsingel, Elzensingel, Struweelhaag etc.). Zie voor de selectie van categorieën per HNV type de tabel in bijlage 2. Het landsdekkende bestand van landschapselementen VIRIS is tenslotte gebruikt voor de informatie over landschapselementen, van belang voor het in kaart brengen van HNV-type 2. Zowel informatie van opgaande groene landschapselementen, als houtwallen, heggen en bosjes, en van blauwe landschapselementen, zoals sloten en beken, is gebruikt. Extensieve landbouwbedrijven Om het voorkomen van soorten en semi-natuurlijke habitats te koppelen aan informatie over agrarisch beheer, zijn data verzameld over de intensiteit van landbouwbedrijven, om laag-intensieve, zogenoemde HNV-bedrijven te selecteren. Het Guidance document van de EAFRD (2010) doet aanbevelingen over het gebruik van indicatoren om laag-intensieve landbouwbedrijven te identificeren. Op basis van die aanbevelingen en op basis van de beschikbare gegevens vanuit de Alterra-rapport

22 meitelling 2010 zijn de indicatoren zoals genoemd in Tabel 4 gehanteerd volgens de beslisboom van bijlage 3. Dit resulteerde in een selectie van HNV-bedrijven. Deze bedrijven zijn vervolgens gekoppeld aan de bijbehorende percelen. De geselecteerde percelen (dus behorende bij een laag intensief HNV-bedrijf) zijn gebruikt voor de identificering van HNV-type 2 en 3. Niet bij type 1, aangezien dit type gaat om zeer extensief beheerde graslanden die nauwelijks meer in beheer zijn bij agrariërs, maar voornamelijk bij terrein beherende organisaties. Het is overigens wel mogelijk dat een als HNVgekenmerkt bedrijf afzonderlijke percelen wel intensief beheerd. Op voorhand zijn alle tuinbouw en intensieve veehouderijbedrijven uitgesloten. De selectie van HNVbedrijven is alleen toegepast op grondgebonden landbouwbedrijven als akkerbouw, graasdier- en gemengde bedrijven. Voor akkerbouwbedrijven worden, conform het Guidance document, twee indicatoren gehanteerd: percentage braakliggend land en intensiteit grondgebruik. Voor braakliggend land is de drempelwaarde op 5% of meer van het bedrijfsareaal gesteld, dit percentage komt overeen met het percentage braak / akkerrand waarbij stabiele populaties van akkervogels verwacht kan worden. De intensiteit van het grondgebruik wordt bij de akkerbouw- en gemengde teelt-bedrijven bepaald door de economische productieomvang per hectare en het voorkomen van extensieve landgebruikscategorie, braakland. De economische productieomvang wordt uitgedrukt in standaard output. Melman et al. (2013) stellen dat een akkerbouwbedrijf met een 1280 SO/ha extensief kan worden genoemd. Voor HNV wordt de drempelwaarde lager gelegd: met 1000 SO/ha of minder wordt het als HNV-bedrijf aangemerkt. Voor graasdierbedrijven wordt het percentage permanent grasland (permanent plus natuurlijk grasland) en de vee-dichtheid per ha gebruikt als indicatoren. Het percentage permanent grasland moet 80% of meer van het bedrijfsareaal zijn, op deze manier worden de bedrijven met grote arealen voedermais buiten de selectie gehouden. Vervolgens worden de bedrijven met een lage veedichtheid op permanent grasland geselecteerd. De drempelwaarde die in het Guidance rapport wordt gehanteerd is maximaal 1 LSU/ha. Voor de Nederlandse context hebben we de drempelwaarde opgehoogd tot 1,5 LSU/ha, deze drempelwaarde komt overeen met de beheermaatregelen voor het extensief weidevogelbeheer. Tabel 4 Indicatoren voor identificatie van HNV-bedrijven plus gehanteerde drempelwaarden. Sector Indicator Drempelwaarde Akkerbouw % braakliggend land 5% Standaard output per hectare < 1000 SO / ha Graasdier/gemengd (gewas-vee combinaties) % permanent grasland 80% Vee dichtheid < 1,5 LSU /ha Voorkomen van soorten De biodiversiteitsdata van de HNV-kaart van 2008 bestonden uit vogel en flora data (SynBioSys). Voor de huidige identificatie zijn de data afkomstig van SynBioSys vervangen door actuelere data van plantensoorten (Floron) en daarnaast zijn er data over voorkomen van dagvlinders die indicatief zijn voor agrarisch land aan toegevoegd. De vogeldata zijn op dezelfde manier toegepast als bij de HNV-kaart van 2006, waarbij gebruik was gemaakt van de bij SOVON aanwezige expertise over indicator soorten voor landbouwgebieden. De gebruikte data zijn broedvogelverspreidings- en monitoringgegevens van de broedvogelatlas van Deze data zijn dus enigszins verouderd, maar op het moment van schrijven vindt een update van de broedvogelatlas plaats, en als die klaar is kunnen de gegevens gebruikt worden om de HNVkaart te updaten. Per HNV-type zijn indicatorsoorten aangewezen, zie tabel Alterra-rapport 2453