Niet integrale producten Jeugd Ambulant 9 oktober 2017 in Raadzaal Stadhuis Apeldoorn AGENDAPUNTEN

Transcriptie

1 Niet integrale producten Jeugd Ambulant 9 oktober 2017 in Raadzaal Stadhuis Apeldoorn AGENDAPUNTEN 1 Opening en welkom 2 Kennismaking 3 Opbouw structuur producten en behandeling psycho sociaal 4 Behandeling 5 Speerpunten, demedicalisering, afschaling 6 Sluiting en vervolg 1. Opening en welkom De bijeenkomst wordt gestart om uur en de aanwezigen worden van welkom geheten door Monique te Wierik, zij is de gespreksleider vanmiddag. 2. Kennismaking Er is een korte kennismakingsronde. 3. Opbouw structuur producten en behandeling psycho sociaal Het werkkader waarin de productomschrijving tot stand is gekomen, wordt toegelicht. Het gaat om cliënt typering, opdracht aan de zorgaanbieder, eisen aan de inhoudelijke zorg en eisen aan de professional. Er wordt niks gemist in deze structuur. Er wordt een overzicht getoond van de integrale producten binnen het kwadrant: crisis, intensief, perspectief en duurzaam. De productenstructuur Jeugd inkoop 2019 is gecategoriseerd in behandeling psychosociaal, behandeling basale stoornissen (GGZ), behandeling stabilisatie (GGZ), behandeling EPA (GGZ) en dyslexie. Mevrouw Smit van de organisatie Pro Juventus geeft aan dat het belangrijk is om een goede definitie te geven van een basale stoornis. Ze mist ook gezinsgerichte problematiek. De tekst is nu gericht op GGZ-problematiek, maar jeugdzorg is breder omdat er naast psychische problemen er ook gedragsproblematiek kan zijn. Mevrouw Toussaint van de organisatie Pluryn/Hoenderloogroep/Intermetzo vraagt waar intensieve gezinsbehandeling in de thuissituatie onder moet worden gedefinieerd in dit overzicht. De gespreksleider zegt dat dit nog nader moet worden bepaald. De heer Nielen van de organisatie Virenze vult aan dat psycho sociale product waarin nu de basis GGZ is opgenomen, niet een opvoedings-ondersteunend product is en dit ziet hij als een wezenlijk onderscheid. De gespreksleider zegt dat dit bewust niet is gedaan en dit noodzaak tot verduidelijking is van het product psycho sociaal. Mevrouw Te Veldhuis van de organisatie dokter Bosman mist de DSM-stoornis in het psycho sociale behandeloverzicht. Jeanne Mertens geeft aan dat dit zo opgenomen is omdat er nog geen diagnose hoeft te zijn voordat het product ingezet kan worden. Mevrouw Toussaint zegt dat ze nu niet voldoende kaders heeft om te kunnen bepalen of de productenstructuur correct is. Als voorbeeld noemt ze dat haar medewerkers reistijd hebben, dat ziet ze 1

2 niet terug. De heer Nielen zegt dat bij producten van de GGZ expliciet wordt genoemd thuis of bij de polikliniek, dus het zou vanuit de werkwijze van de psychiatrie wel passen. Mevrouw Roeling van de organisatie Lijn 5 mist bij psycho sociaal de problematiek bij ouders als het gaat om ambulante gezinsbehandeling. Het moet systeemgericht zijn. Gevraagd wordt of de begeleidings- en behandelvragen voldoende geadresseerd zijn kijkend naar de integrale producten en de jeugd specifieke producten. Er is hierop geen aanvulling. Volgende vraag is of de crisisbehandeling voldoende is gedekt middels het crisisverblijf. De ambulante spoedhulp zit hierbij. Door de heer Van Gorp van Dimence wordt opgemerkt dat er van BOPZ-wet niet kan worden afgeweken, dit is een andere categorie dan crisis of spoed. De gespreksleider zegt dat dit in de vorm van een toeslag zou kunnen zijn. Niet elke organisatie heeft een BOPZ erkenning, om dit mogelijk te maken, worden aanvullende financiële middelen gevraagd binnen de productenstructuur. Mevrouw Reinders van de organisatie GGnet vraagt bij psycho sociaal naar de MDFT-behandeling. Ze legt uit dat bij MDFT er niet altijd een diagnose is, het is wel zeer complex. Jeanne Mertens zal dit nagaan. Mevrouw Smit geeft aan dat de DSM-classificatie niet meer in de jeugdwet staat, maar DSM zal wel een leidend principe blijven. Het is goed om in een breder kader van de jeugdwet, te kijken naar een minder strikte formulering. De gespreksleider geeft aan dat het lastig is om psycho sociaal als 1 product te definiëren. Mevrouw Smit vindt de behandeling van een DSM-stoornis hier niet passend. Daarom wordt voorgesteld om het product nader uit te werken. Er wordt door Jeanne Mertens gevraagd hoe de aanwezigen kijken naar de kwaliteitseisen voor psycho sociaal. Mevrouw Smit zegt dat wordt gewerkt met multi disciplinaire teams, afhankelijk van de vraag. Alle betrokkene behandelaars zijn BIG geregistreerd en de functies zijn opgenomen in de meest actuele DBC-beroepentabel, de basis psycholoog valt wel binnen de CONO-lijst. Vanuit het multi disciplinaire team kunnen eisen worden gesteld aan de regievoering, voor alleen mbo-opgeleiden is dit niet aan de orde. Elke behandelaar is aangesloten bij een erkende beroepsvereniging. Er is ook in deze regio een tekort aan psychiaters, ze wil ruimte hebben om de behandeling anders in te vullen dan momenteel strak voorgeschreven staat. De sheet generieke eisen aan behandelaren wordt behandeld. Gevraagd wordt of dit overzicht met kwaliteitseisen compleet is. Aangegeven wordt dat n SKJ bij alle vormen van jeugdzorg wordt gevraagd. Mevrouw Smit ziet onderscheid in eisen over de inhoud en eisen over de kwaliteit. De gespreksleider merkt op dat dubbele eisen moeten worden vermeden en daar zal op worden gefilterd. Ook is het verwarrend dat de term behandelaar en professional door elkaar wordt gebruikt, het is beter om het woord professional te hanteren. De gespreksleider vraagt of SKJ en BIG moet worden opgenomen als eis, of is het logisch omdat dit al verplicht is? Het is duidelijk omdat de jeugdwet wordt toegepast. Ze vraagt ook of de samenwerking van professionals kenbaar moet worden gemaakt. Mevrouw Smit zegt dat dit is opgenomen in het kwaliteitsstatuut welke jaarlijks wordt aangepast. Maarten Swagerman geeft aan dat het kwaliteitsstatuut niet van toepassing is op de jeugdwet, wel voor de zorgverzekeringswet. En juist voor 2018 wordt er door de regio geëxperimenteerd met het toepassen van een afgeslankte versie van het kwaliteitsstatuut voor de GGZ. Hij vraagt of dit onderdeel van het kwaliteitsstatuut toepasbaar moet zijn voor de behandeling psycho sociaal. Voor mevrouw Smit is dit logisch, maar andere zorgaanbieders zeggen dat het opstellen van een kwaliteitsstatuut het complex is en dat met veel mensen moet worden gecommuniceerd. In het kader van vermelden van samenwerking met derden wordt geopperd om hetzelfde formulier voor beroep 2

3 op derden te gebruiken welke in de WMO wordt gehanteerd. Ook wordt aangegeven dat het met meerdere aanbieders, moeilijk is om een overleg te organiseren. Er wordt gevraagd of er onderscheid moet komen tussen instellingen en vrij gevestigden als het gaat om generieke eisen. De heer Van Gorp zegt dat grotere instellingen aan opleidingen en onderzoek doen. Dit zijn producten die niet bij de inkoop terugkomen, maar wel zorgen voor extra lasten. Mevrouw Toussaint is het eens met mijnheer Van Gorp wanneer het gaat om vergoeding voor een opleidingsinstituut. De gespreksleider vraagt hoe de transformatie kan worden gestimuleerd. Mevrouw Smit zegt dat de gemeenten of zorgregio de aandachtspunten voor het volgende jaar moeten benoemen zodat gezamenlijk innovatieprojecten kunnen worden opgepakt. Op deze manier kunnen verschillende organisaties de transformatie vormgeven, de zorgregio kan dan kiezen. Er zijn reeds lijnen uitgezet bij organisaties, het is goed om andere partijen daarin mee te nemen omdat een 1-pitter ook een belangrijke rol heeft in de transformatie. Het product behandeling psychosociaal wordt besproken. In welke wijze wijkt dit af van de basis GGZ? Aangegeven wordt dat de jeugdhulp er niet duidelijk in naar voren komt. Mevrouw Wellenberg mist de observatie waarna een diagnose kan worden gesteld. Vaak zijn er alleen signalen. Maarten Swagerman vraagt of een observatie een onderdeel kan zijn van de diagnostiek. Aangegeven wordt dat het 2 aparte modules zijn, maar wel onder de diagnostiekfase thuishoort. Ook was het de vraag of beroepsgroepen moeten worden gedefinieerd, dit is niet nodig. Ook wordt gevraagd of deze productopbouw mogelijk is, gelet op de kwaliteitseisen vanuit de verschillende sectoren. De heer De Bruin van Autimaat vraagt of het tuchtrecht van toepassing is voor SKJ. Dit wordt bevestigd. Mevrouw Toussant vraagt of een hbo-er hier de behandelaar is, dit is zo. Alle vormen van complexiteit zitten in het product psycho sociaal. Er is niets zwaarder voorhanden. Mevrouw Toussaint zegt dat dit ook kan pleiten voor een extra module of sub module voor top complexe casussen met de bijbehorende deskundigheid. IAG, MSD, MDFT is een complexe groep. Het gebruiken van een product psycho sociaal is niet genoeg. De differentiatie zit in de kwaliteit die benodigd is. De aanwezigen worden uitgenodigd om hiervoor input aan te leveren. Gevraagd wordt of de begeleiding en behandeling duidelijk genoeg worden omschreven, dit is zo. De vraag is ook hoe de transformatie van psycho sociaal kan worden bevorderd. Mevrouw Smit wil een consultatietarief, er is nu bijvoorbeeld overleg met de groep in de regio Noord Veluwe over een aantal casussen. De gespreksleider vraagt of de basis GGZ en jeugdhulp elkaar nu vinden. Mevrouw Smit verduidelijkt dat het nodig om de samenwerking te zoeken, de gemeente kan de meerwaarde hiervan benadrukken. De gemeente kan ook faciliteren in het maken van een sociale kaart, zorgaanbieders vinden het lastig zoeken omdat deze informatie over de expertise per organisatie nu niet inzichtelijk is. 4. Behandeling Na een kwartiertje pauze wordt ingegaan op de inhoudelijke eisen van een GGZ-behandeling. Over de behandelaren die BIG geregistreerd moeten zijn, wordt aangegeven dat dit niet de beperkende lijst hoeft te zijn. Het zou een optie kunnen zijn om te noemen dat ze de verantwoordelijkheden van een regiebehandelaar hebben die genoemd zijn door de commissie Meurs. Iemand met een gedegen 3

4 opleiding moet als verantwoordelijke worden genoemd.. Maarten Swagerman vraagt of de therapeuten ook genoemd worden in de Cono beroepentabel. Deze tabel is niet meer van kracht, maar ze staan er wel in. Gevraagd wordt hoe toekomstige ontwikkelingen moeten worden geborgd. De heer Van Gorp zegt dat de DBC-tabel zich wel ontwikkelt, maar hij stelt voor om deze beroepentabel niet strak te volgen voor jeugdzorg omdat het gebruik ervan inefficiënt is gebleken. Hij stelt voor om de lijst alleen te gebruiken voor dit inkooptraject. Maarten Swagerman vraagt hoe later de borging psycho sociaal en behandeling GGZ moet worden geregeld. Het verschil zit in wie als regie behandelaar wordt aangewezen. Wat dubbel is, is de eis dat mensen lid zijn van een vakvereniging waarbij ook al kwaliteitscriteria worden geborgd. Het toepassen van een gevalideerd meetinstrument is een punt uit de marktconsultatie in april eerder dit jaar. Mevrouw Reinders is van mening dat ook genoemd wordt welk instrument wordt gebruikt. Er is nog niet een eenduidig instrument. Maarten Swagerman zegt dat binnen de jeugdwet gereguleerd is welke beleidsgegevens kan worden uitgewisseld. Kijkend naar het systematisch meten van doelen voor de behandeling, gedurende de behandeling en bij afsluiting naar het resultaat is erg wenselijk. Het instrument ROM kan daarvoor worden gebruikt. Er zijn echter ook andere instrumenten. De zorgregio wil een PDCA-cyclus ingebouwd hebben, het gaat over de behandelaren en methodiek om de organisatie te verbeteren en niet ter controle om de cliënt tevredenheid te toetsen. Er wordt om input gevraagd aan de aanwezigen. Ook wordt geopperd om hier aanvullend over door te praten. Hierna wordt de sheet behandeling basale stoornissen besproken. Er is een tekstuele wijziging: V is 5. Gevraagd wordt of de cliënt omschrijving duidelijk is. Mevrouw Smit merkt op dat deze tekst bij gezinnen wat rigide is, maar dat ze er wel mee kan werken. In de zorg wordt gewerkt met de gouden standaard. Mevrouw Jeanne Mertens vraagt wat de gouden standaard is. Dit is de term die gebruikt wordt bij het tuchtrecht, gekeken wordt naar wat normaal is in de beroepsgroep. Het gaat iets verder dan de richtlijnen. Het zou goed zijn om de gouden standaard op te nemen in de tekst. De gespreksleider vraagt of de GAF-stoornissen separaat moeten worden opgenomen. Mevrouw Smit geeft aan dat de GAF niet meer in gebruik zijn. Maarten Swagerman zegt dat de weging van het cliëntsysteem ook is opgenomen in de GGZ-producten in Door het ontbreken van kracht in het gezinssysteem kan een complexere casus ontstaan en dient een ander product toegekend te worden.. Mevrouw Smit herkent wel gradaties, een lichte problematiek waar veel speelt in het gezin. Het blijft lastig om te bepalen wie dat beoordeelt op welk moment. Het zou een punt van aandacht zijn. Aangegeven wordt dat vragen van basale stoornissen zich richten op het kind, terwijl het toch vaak problemen in het hele gezinssysteem zijn.. In hoeverre neemt de zorgverlener de ouders mee en wanneer worden de ouders doorverwezen naar een eigen behandelaar. De gespreksleider zegt dat beter moet worden omschreven in deze tekst dat het niet gaat om een geïsoleerde behandeling. Hierna wordt de behandeling stabilisatie besproken. Gevraagd wordt of er een richtlijn is over continue begeleiding, die is er niet in de vorm van een standaardcyclus, bijvoorbeeld wekelijks of maandelijks. Besloten wordt dat beter kan worden genoemd structureel voor een langere periode in plaats van continue. Hierna wordt de behandeling EPA besproken. De heer De Bruin vraagt naar de gecoördineerde zorg die wordt genoemd bij de cliënt. Verduidelijkt wordt dat alle behandelaars werken met hetzelfde plan, er zijn echter ook situaties waarin dit niet aan de orde is. Het kan ook binnen 1 organisatie. Verschil tussen de behandeling van basale stoornissen en behandeling van EPA-stoornissen zit in de complexiteit. Mevrouw 4

5 Reinders vraagt ook waar de regie over wordt gevoerd. Er is de regie over de behandeling, maar er is ook 1 gezin 1 plan, het is hier niet duidelijk waar de medewerker de regie over gaat voeren. Dit moet explicieter worden neergezet omdat er verwarring ontstaat. Mevrouw Toussaint zegt dat er ook iets aan coördinatie moet worden gedaan als er uitval is in alle 3 milieus. Dit wordt niet hier specifiek benoemd. Het kan zijn dat cliënten na een behandeling na een bepaalde tijd weer terugkomen.. Er wordt wel naar een organisatie gezocht die de cliënt langdurig kan begeleiden, maar dit lukt niet altijd. Bij de sheet dyslexie volgt er geen input, er zijn geen specifieke dyslexieaanbieders aanwezig te zijn in de zaal. 5. Speerpunten, demedicalisering, afschaling De sheet aanvullende doelstellingen inkoop wordt besproken. Er wordt gevraagd wat het doel is van demedicalisering, het gaat hier niet om het onthouden van medicatie maar om het breder oplossingsgericht kijken. Mevrouw Smit geeft aan dat er kansen liggen in het onderwijs rondom normalisering. Het is echter lastig om scholen hiertoe over te halen, het hebben van een leerling met extra aandacht is lastig in een grote klas. Het moet wel meer zichtbaar worden gemaakt op school. De heer De Bruin merkt op dat met het verlies van de DBC-werkwijze een sprong richting demedicalisering is gemaakt. Er kan meer worden gewerkt met beschrijvende diagnoses in plaats van de vastgestelde DSM5 omschrijvingen. Vraag is ook hoe verdere afschaling binnen ambulante trajecten en residentiële trajecten kan worden gestimuleerd. De heer De Bruin zegt dat afschaling succesvoller kan zijn als er in het voorveld meer kennis is over de langdurige behandeling van problematiek. De expertise hierover moet laagdrempelig beschikbaar worden gesteld voor CJG s en jongerenwerkers. Aangegeven wordt dat afschaling sneller kan worden ingezet als er een betere samenwerking is vanaf de start van de behandeling. Een andere vraag is of de toename van zorgzwaarte kan worden voorkomen. Mevrouw Smit merkt dat behandelaren de neiging hebben om mee te blijven lopen, dit is een proces van bewustwording bij de behandelaren. De gespreksleider vraagt of hierover iets moet worden opgenomen. Mevrouw Smit ziet hier eerder een rol in voor de VNG om dit gesprek aan te gaan met de opleidingsinstituten. Ze is van mening dat het een maatschappelijk vraagstuk is waar de opleidingen onvoldoende verantwoordelijkheid in nemen. Mark van Gessel vraagt of hierover gezamenlijk iets kan worden afgesproken. Mevrouw Smit vraagt zich af of de zorgregio hierin iets kan doen. Mark van Gessel roept de aanwezigen op om eventuele suggesties schriftelijk nog toe te sturen. Ook wordt gevraagd naar voorbeelden en mogelijkheden van e-health. Er zijn veel e-health oplossingen, maar het zijn aanvullingen op zorg en geen vervanging. Het gebruikersgemak moet wel groot zijn om deelnemers te stimuleren om het te gebruiken. De zorgregio kan het gezamenlijk inkopen zodat het goedkoper wordt voor de zorgaanbieder. Mevrouw Smit zegt dat ze dit in Noord Veluwe ook hebben gedaan voor het digitaal zorgdossier. Mevrouw Oltman vraagt of Pluryn niet zoiets heeft. Maarten Swagerman zegt dat er nu een gesprek is 5

6 over met het digital health center van Pluryn. Bij e-health kan het gaan om dossiervorming, maar ook monitoring en doen van oefeningen met ondersteuning van de computer.. Een regieplatform is er voor de communicatie. Mevrouw Bellert geeft aan dat Ambiq een patiëntendossier heeft waar de cliënt kan meekijken. Dit ziet ze niet als E-health, het is daarom goed om de definitie te verhelderen. De laatste sheet gaat over proces tarieven en implementatie. Gevraagd wordt welke informatie moet worden uitgevraagd om tot een goede kostprijs te komen. Als uitgangspunt wordt het onderzoek van VNG en NZA voor de GGZ genoemd. Over dit onderzoek wordt aangedragen dat het lijkt alsof er niets meegenomen is voor Maarten Swagerman zegt dat de regio met de kostprijsonderbouwing bekend is en dat dit wel is meegenomen in de tarieven. De behandelmix moet vorm worden gegeven voor De input van aanbieders is daarvoor cruciaal. Tevens wordt geopperd om de kostenopbouw rekening te houden met de salariskosten van de behandelaars. Ook wordt op de sheet gevraagd of goed presterende aanbieders extra beloond moeten worden. Mevrouw Smit zegt dat kan worden aangegeven dat er vertrouwen is en niet steeds wordt aangeven dat de zorg te duur is, meerjarige contracten zou ze ook fijn vinden. Mevrouw Te Veldhuis zegt dat de contractmanager hier op terugkomt. Dit geldt ook voor anderen. Belangrijk is dat de randvoorwaarden goed moet worden ingevuld zodat er goede zorg kan worden geleverd. Een extra beloning is niet direct nodig. Door de gespreksleider wordt gevraagd of er nog andere aandachtspunten zijn. Mevrouw Kool vraagt een duidelijk tijdspad, dit om het ICT technisch goed in te kunnen richten. Ze vraagt of er ook nog wat gemeenschappelijke sessies kunnen komen om met elkaar dezelfde beelden van het toepassen van de producten vast te stellen. Ze vraagt om in augustus de codes toegestuurd te krijgen, tevens zal ze meer info vragen bij haar ICT-manager. Ook zou het prettig zijn als er een regionale expertgroep is die aanspreekpunt is voor het bespreken van knelpunten gedurende de implementatie. De laatste vraag gaat over wachttijden en wachtlijsten. Mevrouw Isselman zegt dat bij de WMO een systeem is waar aanbieders kunnen aangeven hoeveel plekken ze nog hebben... Mark van Gessel zegt dat het WMO-systeem anders werkt omdat er maar 1 verwijsstroom is, bij de jeugd zijn er veel verwijzers. Vraag blijft hoe een lijst kan worden gecreëerd die duidelijk maakt waar plaats is voor kinderen. Mevrouw Smit geeft aan dat een gepubliceerde wachtlijst op een website wel iets kan afwijken van de actuele situatie, maar dat het wel zicht geeft over een gemiddelde wachttijd. Mevrouw Rijnders geeft aan dat er ook een goede definitie moet komen van een wachtlijst. De gespreksleider zegt dat eerder een idee is genoemd over een centraal contactpunt voor wachtlijsten, daar zal over worden nagedacht. 6. Sluiting en vervolg De aanwezigen hebben tot 23 oktober de tijd om schriftelijk te reageren op de onderwerpen die in deze sessie zijn besproken. De gespreksleider bedankt de aanwezigen voor hun input en sluit de vergadering om uur. 6