DE TANDSTAAF. Bergstrecke Sectie Nederland. Verein Furka. Verein Furka-Bergstrecke Sectie Nederland. Werkweek Special. Nummer 3 - September 2013

Transcriptie

1 Verein Furka Verein Furka-Bergstrecke Sectie Nederland Bergstrecke Sectie Nederland DE TANDSTAAF Nummer 3 - September 2013 Werkweek Special

2 Boven: Bergop is het flink aanpoten voor de stoker (Foto Peter Witkop) Onder: Jong geleerd, oud gedaan. Sam (3) leest de Dampf an der Furka van zijn vader (Foto Jordy Brouwers)

3 Nummer 3 - September 2013 In dit nummer 2 Van de redactie 3 Van de voorzitter 4 Verslag werkweek 21 Winterse start van het bouwseizoen Sectie Nederland 6 Verslag werkweek 34 Een nieuwe kijk op Fronarbeit 9 Verslag werkweek 34 (2) Culinaire ervaringen in Realp 10 Verslag werkweek 35 Een werkweek als vanouds 14 Uitnodiging Najaarsbijeenkomst Bezoek aan de Stoomtram Hoorn-Medemblik 15 Internetperikelen Furkabahn.nl even offline 16 Algemene informatie Adressen, tips en informatie Agenda Zaterdag 5 oktober Najaarsbijeenkomst Sectie Nederland. Zie elders voor meer informatie Redactiesluiting Tandstaaf : 10 november 2013 Tips voor de agenda? mail naar tandstaaf@furkabahn.nl Foto omslag: Peter Witkop

4 Van de redactie Voor u ligt alweer de derde Tandstaaf van dit seizoen. Traditiegetrouw een extra dik exemplaar met daarin de verslagen van drie werkweken die inmiddels weer achter ons liggen. Traditiegetrouw reizen in week 21, 34 en 35 drie groepen enthousiaste vrijwilligers af naar de Furka om daar een bijdrage te leveren aan de instandhouding van de Furka-Bergstrecke. Hoewel de meeste groepen wel een vaste kern hebben, is het toch altijd leuk om te zien dat er weer nieuwe aanmeldingen zijn om de werkweken verder te versterken. En dat terwijl we in Zwitserland al berucht zijn om ons werktempo Het allerleukste daarbij is, dat twee nieuwe deelnemers van week 34 zich bereid hebben verklaard om dit jaar het verslag te schrijven van week 34. Daardoor hebben we dit jaar niet alleen een verslag van het buitenwerk, maar ook van het reilen en zeilen in de keuken. De werkweken zitten erop, de najaarsbijeenkomst staat voor de deur, en wel op 5 oktober aanstaande. Dit jaar brengen we een bezoek aan de Stoomtram Hoorn- Medemblik. Meer informatie vindt u elders in deze Tandstaaf. Wij wensen u veel leesplezier en zien u graag op 5 oktober! Diederik van Nimwegen Jeroen Wolff Foto s gezocht! De redactie van De Tandstaaf is dringend op zoek naar recente en minder recente foto s van onze Strecke en omgeving om ook in de toekomst de Tanstaaf van fraaie foto s te kunnen blijven voorzien. Zo kunt u ons helpen: Foto s ontvangen wij graag via tandstaaf@furkabahn.nl, grotere aantallen via bijvoorbeeld WeTransfer. Foto s niet verkleinen of bewerken in verband met de benodigde kwaliteit Foto s moeten van voldoende tot goede kwaliteit zijn (scherpte, belichting e.d.) Ledenmutaties Wij verwelkomen de volgende nieuwe leden: M. Croes, Oud-Beijerland NB: Wilt u zo vriendelijk zijn om wijzigingen in uw persoonlijke gegevens (adres, telefoonnummers en ) door te geven aan Gerard Geist? ledenadministratie@furkabahn.nl (postadres zie colofon) 2 De Tandstaaf

5 Van de voorzitter Terwijl ik in Lissabon zit voor een congres, krijg ik van de redactie van de Tandstaaf een berichtje, of ik weer voor een stukje wil zorgen. Gelukkig zijn er ook wat vrije uurtjes en kan ik daar eens over nadenken. Echter terwijl de temperaturen hier tot dertig graden plus oplopen, is het moeilijk om je gedachten te hebben bij een spoorlijn in Zwitserland. Toch heb ik hier wel iets kunnen ontdekken wat een relatie met Zwitserland en spoor heeft: Lissabon is gebouwd op heuvels en heeft een uitgebreid netwerk van openbaar vervoer: bus, tram, metro en trein. Met name de tram is hier heel interessant. Er zijn diverse lijnen, en twee van de lijnen worden gereden met oud materieel en gaan continue heuvel op en af. Ik heb mij absoluut verbaasd wat voor hellingen hier genomen worden, puur op adhesie. Tevens wordt de lijn gekenmerkt door zeer krappe bochten, waardoor het zo nu en dan noodzakelijk is dat heen- en retourspoor elkaar kruisen en in de aller smalste straatjes wordt zelfs overgegaan op enkelspoor. Mocht u ooit eens in Lissabon komen, dan kan ik lijn 28E van harte aanbevelen. Ik hoop u allen te zien op onze najaarsbijeenkomst, waarover elders in deze Tandstaaf meer. Hans Croes De tram van Lissabon rijdt gedeeltelijk met oud materieel door de smalle straatjes van de stad (Foto Hans Croes) Nummer 3, september

6 Verslag week 21 Een winterse start van het bouwseizoen Geheel volgens traditie werd ook dit jaar het bouwseizoen afgetrapt in week 21 door de Sectie Nederland. Na een aantal jaren met een kleinere bezetting is het dit jaar weer gelukt om een grotere groep op de been te brengen. Helaas moesten een aantal mensen op het laatste moment afhaken, maar uiteindelijk zijn we met acht personen afgereisd naar Zwitserland. Zoals elk jaar is in week 21 de sneeuwruiming nog in volle gang. Dit jaar verliep de sneeuwruiming erg moeizaam, wat veroorzaakt werd door aanhoudend lawinegevaar. Oorzaak daarvan was de late sneeuwval halverwege april. Dit zou de hele week (en daarna) de DFB in z n greep houden. Voor onze werkzaamheden had dit weinig gevolgen omdat het grootste deel ervan was gepland in en rond Realp, en bovendien grotendeels ook nog binnenshuis in de nieuwe werkplaats. Voordat we zouden beginnen aan onze werkweek werd de zondag gebruikt voor een bezoek aan Brig. Vanuit Realp is dat met de trein een fraaie rit van iets meer dan een uur. Wel goed opletten, want Diederik van Nimwegen een dienstregeling met één trein per uur, en om half acht s avonds de laatste trein, dat zijn we in Nederland niet (meer) gewend Het natte en koude weer heeft ons er niet van weerhouden onze kampvuurtraditie in stand te houden, tot verbazing van velen. Onze reputatie snelt ons inmiddels vooruit, maar dat heeft wel als voordeel dat we niet meer naar hout hoeven te zoeken. Het wordt ons met de shovel aangeleverd... Het grootste deel van de week werd besteed aan het verder afwerken van de nieuwe werkplaats in Realp. De ruwbouw hiervan is vorig jaar net voor de winter gereed gekomen, en gedurende de winterperiode is de werkplaats van binnen al voor een flink deel ingericht en deels zelfs al in gebruik genomen. Zo is loc 9 al in de werkplaats gestald om hier de laatste werkzaamheden van de grote revisie af te ronden. Ook één van de putsporen is al helemaal ingericht en wordt al gebruikt voor het rijtuigonderhoud. Aan ons de taak het nodige schilderwerk uit te voeren en wat andere bouwwerkzaamheden uit te voeren. Het weer werkt niet echt mee dus het komt mooi uit dat we 4 De Tandstaaf

7 binnen kunnen schilderen. Met acht man schilderen gaat echter nogal snel en de tweecomponenten verf droogt als een raket dus het schilderwerk verloopt voorspoedig. Momenteel ontbreekt de dekvloer van de werkplaats nog waardoor de vloer binnen lager ligt dan de verharding buiten de werkplaats. Gevolg is dat bij de eerste de beste regenbui de werkplaats in een zwembad verandert. Dit wordt opgelost door een klein stukje dekvloer met afschot aan te brengen bij de roldeuren zodat het water niet naar binnen loopt. Regen hebben we genoeg gehad, maar de werkplaats werd steeds droger. Missie geslaagd dus De rest van de dekvloer volgt later omdat deze voorzien moet worden van een speciale coating, maar daarvoor moet nog even worden gespaard. Langs de nieuwe werkplaats loopt over de hele lengte een leidingschacht. En dat is niet een buisje onder de grond, maar een complete kelder. Van het laatste deel moest het dak nog worden gestort en het grootste deel van de week zijn twee wat oudere (Duitse en Zwitserse) vrijwilligers bezig hier een bekisting en wapening aan te brengen. Omdat we niet met acht man tegelijk kunnen schilderen, helpen we hier ook maar een handje. Aangezien de heren de hele dag tegen elkaar lopen te kibbelen over hoe het moet, doen ze ons wel erg denken aan Waldorf en Statler de Muppets dus. Maar goed, aan het einde van de week kon de betonmixer komen en werd de boel volgestort met beton. Zo werd het grootste deel van de week gevuld met grotere en kleinere klusjes die deels tussendoor werden bedacht door Manfred omdat we weer veel te snel waren Uiteindelijk stond er nog één grote klus op het programma, namelijk het doorspoelen van een duiker langs de lijn tussen de Wilerbrücke en Tunnel III. De bergwand is hier niet al te stabiel en daardoor is in het voorjaar een grote berg stenen en modder naar beneden gekomen waarvan een deel (ettelijke kubieke meters) nog steeds de inlaat blokkeert. Aan ons de taak om deze rommel weg te halen zodat de doorlaat weer helemaal vrij is voor de komende stortbui. Dat blijkt echter gemakkelijker gezegd dan gedaan. De boel zit muurvast op elkaar geperst en scheppen gaat dagen duren. Daarom wordt een alternatieve methode ten uitvoer gebracht, en gaan we verder waar moeder natuur stopte: met een aantal buizen wordt de beek omgeleid zodat het water over de modder heen loopt. Hierdoor spoelt de modder weg en komt het gemakkelijker los. De losrakende stenen storten vervolgens door de duiker richting de Reuss. Helaas blijft het voor een deel halverwege steken waarop ondergetekende de duiker in kan om met een schep de boel weer vrij te maken (aangelijnd, dat wel ). Een bijzonder nat en koud klusje, maar na een groot deel van de dag buffelen lukt het om de duiker weer helemaal vrij te maken. De Holländische Methode leidt tot enige verwondering, maar ook tot tevredenheid bij Manfred. We kunnen weer terugkijken op een geslaagde werkweek. Op naar volgend jaar! Het aanleggen van de dekvloer in de werkplaats (Alle foto s Peter Deuss) Nummer 3, september

8 Verslag week 34 Een nieuwe kijk op Fronarbeit Op een modelspoorbeurs in Houten werd ik aangesproken door een van de leden van de Nederlandse afdeling van de Furka Bergstrecke. Aangezien ik een groot liefhebber ben van modelspoorbanen (zelf heb ik een Fleischmannbaan op zolder), maar ook van het grote materieel was ik zeer geïnteresseerd wat deze persoon mij te vertellen zou hebben. De medewerker maakte mij heel enthousiast en vroeg of ik geen zin had om lid te worden van de vereniging en dat dan de mogelijkheid bestond n week te werken in Zwitserland aan de Furkabahn. Nadat ik ook de jaarvergadering had bezocht, op 30 maart 2013 in Arnhem, ben ik lid geworden en mij opgegeven om week 34 mee te gaan naar Zwitserland. Ik had mij hierop voorbereid door de diverse sites te bezoeken en verslagen te lezen van eerdere werkweken. Op zaterdag 17 augustus ging ik op weg naar een voor mij onbekend gebied in Zwitserland om daar te gaan werken met een aantal mensen die ik nog nooit had ontmoet. Spannend dus! Wij hadden afgesproken bij het Blaue Willem Jansen Haus in Gletsch, dus voor alle zekerheid had ik aan Peter Witkop het adres gevraagd, want misschien was het wel heel moeilijk te vinden. Peter mailde mij dat Gletsch bestond uit een station, een hotel en het Blaue Haus, niet te missen dus. Als eerste ontmoette ik daar Marius Hekker met zijn vrouw Marian en n uurtje later kwamen Joost en Leo Verspaget en Peter Witkop aan. Na een heerlijk diner in Oberwald gingen wij terug naar het Blaue Haus in Gletsch en zochten wij de kamers op. Wat een armoe! Vochtplekken op plafond en muren, de matrassen stonden in een hoek van de kamer en een wastafel was niet te vinden, maar wel een verdieping lager. De lakens waren schoon, dus bed opmaken en als je die dag 900 km hebt gereden val je toch wel lekker in slaap. Na een uitstekend ontbijt gingen wij op weg naar het station voor een rit met de stoomtrein van Gletsch naar Realp en via de tunnel naar Oberwald en terug naar Gletsch. Het was een fantastische rit, mooi weer, veel te zien en de worsten bij station Furka waren erg lekker. s- Middags met de auto weer terug naar 6 De Tandstaaf

9 Realp en daar sliepen wij de hele week in een prima kamer met goede bedden. Inmiddels was ook Ger Vroemen gearriveerd, zodat de groep compleet was. Maandagochtend was de briefing met Manfred en Federico (onze lokführer) om de werkzaamheden te bespreken die zij voor ons hadden bedacht. De eerste dag hebben wij ons beziggehouden met het vervoeren van steigermaterialen naar de Steffenbachbrücke, een extern bedrijf ging renovatiewerkzaamheden uitvoeren aan deze brug. Dit vervoer hebben wij gedaan met de Draisine en daar deze niet zo groot is moest er n paar keer heen en weer worden gereden. Tevens heeft onze groep nog zadels op bielzen gemonteerd voor de bevestiging van de Zahnstangen. Maandagmiddag is de watervoorziening voor de stoomlok in Tiefenbach hersteld. Als de stoomlok water moest laden liet de doorstroming van het water regelmatig te wensen over. Dit kwam doordat het waterreservoir, dat enkele tientallen meters hoger op de berg lag, was volgelopen met vuil, zand en stenen zodat het water niet goed kon doorstromen naar de vulinstallatie langs het spoor. Dit reservoir is helemaal leeggeschept en schoongemaakt, zodat het water weer een vrije doorgang heeft. Dinsdagochtend moest Ger Vroemen eerst de voorruit van de auto krabben, omdat deze was dichtgevroren. Dit vond ik wel bijzonder, s-nachts had het gevroren en s-middags was het weer prachtig zo n 25 graden. Ger heeft ons toen via de Furkapass naar Muttbach gebracht, waar volgens de briefing, een aantal Zahnstangen moest worden gedraaid omdat deze verkeerd waren gemonteerd. In eerste instantie ging het om zo n 20 stuks, maar aan het eind van de week hadden wij er 46 gedraaid. Dit was een hele klus, omdat het los- en vastmaken niet altijd even gemakkelijk ging en een Zahnstang weegt toch ongeveer 70 kg. Wij hebben er allemaal n aantal gedraaid, maar ik denk dat Joost en Marius toch wel de meeste voor hun rekening hebben genomen. Bij Muttbach lagen nog 14 rails, die ter vervanging gingen dienen voor de rails in de Furkatunnel, deze moesten op een wagon worden geladen, zodat zij konden worden vervoerd naar de plaats van bestemming. Eerst moest de wagon, die nog bij Station Furka stond, gebracht Joost schept het waterreservoir schoon (Foto Peter Witkop) Nummer 3, september

10 worden naar Muttbach, daarna hebben wij met de 3 lieren op de wagon de rails erop kunnen takelen. Sommige rails waren 22 meter lang en die wegen 36 kg per meter. Dus een aardige klus op een warme donderdagmiddag! Ook moesten op het traject Realp- Oberwald alle Zahnstangeneinfahrten (9 stuks) gecontroleerd en afgesteld worden met behulp van het schema wat wij hadden gekregen. Soms was het heel gemakkelijk, maar bij enkele waren de bouten niet los te krijgen of waren er grote slijtageproblemen. Maar de instellingen van 10, 7 en 3 mm (dit vergeet ik nooit meer) is in de meeste gevallen goed gelukt. Op vrijdagmiddag hebben Marius en ik de werkzaamheden afgesloten met een treinrit vanuit Oberwald richting Gletsch als Löschbegleitung. Nadat wij uitleg hadden gekregen van alle blusmiddelen op de wagon gingen wij achter de stoomlok aan en kijken en ruiken of de stoomlok geen vonkjes had achtergelaten in het bos. Tijdens deze rit zagen wij kleine stukjes zwartgeblakerde grond waar al eens een vuurtje had gewoed. Dit is dus zeker geen overbodige luxe. Wij hebben deze week aardig wat werk verzet, maar wij hadden ook een vrouw in onze groep Marian Hekker. Zij heeft de hele week in de keuken gewerkt en samen met de vaste kok heeft zij ervoor gezorgd dat wij en de andere medewerkers 2 x per dag een warme maaltijd kregen. Haar werkzaamheden en inzet werden door iedereen zeer gewaardeerd. Ja..dit was mijn eerste week in Zwitserland bij de Furka Bergstrecke en ik kijk terug op een gezellige en leerzame week met een prettige groep mensen. Allemaal bedankt en tot een volgende keer. Opladen van spoorstaven in Muttbach (Foto Marius Hekker) 8 De Tandstaaf De

11 Verslag week 34 (2) Culinaire ervaringen in Realp Hieronder zal ik kort verslag doen van mijn allereerste ervaring als keukenhulpje in de keuken van het onderkomen van de Nederlandse groep in week 34 in Realp. Sinds kort gezinslid van de Dampfbahn Furka Bergstrecke toog ik met mijn man Marius naar Zwitserland om het avontuur aan te gaan van vrijwilliger. Daar het enige recht van de vrouw nu eenmaal het aanrecht is werd ik ingezet in de keuken. Daar zwaait sinds april j.l. Der Rudi de scepter. Samen met hem, Walburga (een Duitse vrijwilligster) en mijn persoontje zouden wij die week zorgen voor de inwendige mens. Na op zaterdag te zijn aangekomen en kennisgemaakt hebbende met de andere leden van de groep werden wij s zondags getrakteerd op een fantastische stoomrit, een echte belevenis! Op zondagavond kennisgemaakt met Rudy. Hij vertelde mij dat ik de volgende dag moest aantreden om 7.00 uur, oef dat was eventjes schrikken, vroeg opstaan is niet echt mijn hobby. Als eerste werd het ontbijt klaargemaakt, koffie en thee gezet en afgewassen. Toen de heren vrijwilligers waren vertrokken voor hun zware karwei die week kregen wij uitleg over het menu van die middag, daarna kon het schillen, kneden, hakken en snijden beginnen. Het lange staan op één plek was best wennen maar het was gezellig. Na de maaltijd natuurlijk het afwassen en toen nog eventjes 60 amandelbroodjes bakken (het deeg dreigde over de houdbaarheidsdatum te geraken), daarna herhaalde het ritueel van hakken, snijden en schillen zich voor de avondmaaltijd. Na het eten nog de kantine en de keuken schoonmaken en de afwas, ik tolde om Marian Hekker ons stapelbed in en was echt hartstikke moe. Maar alles went, de volgende dag was het al wat minder vermoeiend en na drie dagen wist ik niet beter, ik kreeg nu zelfs 2 uurtjes om in de zon te zitten s middags, het werk was klaar en alles was inmiddels spik en span. Wat heel leuk is om te zien is dat er steeds mensen komen die een donatie doen in de vorm van 100 kg aardappels, zelfgemaakte jam etc. Ook heb ik rösti gemaakt voor 20 mensen en alles..met de hand, jawel en lekker dat het was. Ik heb inspiratie opgedaan voor mogelijkheden met restjes en veel waardering gekregen voor Rudy die elke dag 2 maaltijden bereidde zonder dat wij een keer hetzelfde hebben gegeten. Al met al een heel leuke ervaring en voor herhaling vatbaar. Ik dank ook de andere leden van de groep voor alle gezelligheid. Ook afwassen hoort er bij! (Foto Willem Jansen) Nummer 3, september

12 Verslag week 35 Een werkweek als vanouds Dit jaar was het weer onze vertrouwde werkweek 35. Na het debacle in 2012 waar de werkweken 34 en 35 (sectie Aarau) waren vergeven aan andere secties kon er dit jaar natuurlijk niet veel meer fout gaan, denn der Robert hat alles gut organisiert. Week 35 was dit jaar de groep van: Arnold Koestal, Jaap Peeters, Martin Bos, Roy Pots, Hans Vos, René van Vliet, Peter van Oirsouw, Bert Bleiksloot, Cor Leenders en Gerard Geist. Voor diegene die het zojuist heeft geteld, die moet op tien personen zijn uitgekomen. Arnold en Jaap waren zoals gebruikelijk vrijdag voorafgaand aan de werkweek naar Zwitserland gereisd om iets cultureels te doen. De Lötschbergbahn werd voor een ritje aangedaan vanwege het 100-jarig bestaan met aansluitend een bezoek aan het tropenmuseum in Fruttigen 100 jaar Lötschbergbahn: geschiedenis van gisteren tot vandaag. Nu zal iedereen zich afvragen: tropenmuseum???? Ja, dat klopt, want tijdens de aanleg is een heetwaterbron aangeboord. Tot slot het Alp Käse feest in het Liestal Gerard Geist nog even meegepakt. De anderen zijn zondags naar Zwitserland gereden. Omdat er al 24 vrijwilligers van de Arbeitseinsatz in Gletsch waren gehuisvest, voor ons dit jaar geen Gletsch om bemoedert te worden door Maria. Arbeitseinsatz is een soort BB (Bescherming Burgerbevolking) die de ouderen onder ons nog wel kennen. Het werd het Ferienlager van Hotel Furka in Oberwald. En toen begon het feest. Zondags Arnold aan de telefoon met de melding dat het Ferienlager ons niet de hele week ter beschikking stond en dat we er vrijdags uit moesten. Niet zo erg, want ik wist dat de DFB zou zorgen dat wij in het hotel konden blijven slapen. Ware het niet dat hotel Furka daar geen rekening mee had gehouden. s Maandags maar eens bellen met de DFB. En na wat heen en weer bellen konden we, eerst met een eigen bijdrage van CHF 30,-- en later uiteraard voor niets, van vrijdag op zaterdag in het luxueuze hotel Furka overnachten. Luxe was het hotel wel, maar dan wel volgens de criteria van Verder was het deze week goed vertoe- 10 De Tandstaaf

13 Briefing door Manfred (Foto Peter van Oirsouw) ven bij de DFB. s Morgens zelf in het Ferienlager het ontbijt verzorgen met etenswaren die we kregen van de DFB. Het is uniek voor de werkweek, maar ik moet het even kwijt. We hebben zelfs twee dagen een eitje bij het ontbijt gehad. s Middags eten bij de Gnagiwagen (wagon omgebouwd tot kantine/keuken) op het emplacement van DFB-Oberwald. s Avonds eten in Gletsch. Kortom het was weer prima geregeld. Het weer was week 35 afwisselend. Onze ijzervreters die tussen Gletsch en Muttbach te werk waren gesteld voor baan gerelateerde activiteiten hadden regelmatig heftige regenbuien. Maar daar hadden ze een goede oplossing voor. Ze reden naar de kiosk bij Hotel Bevedere voor een kop koffie. Betalen, nee dat hoefden ze niet. Dus de tweede keer betalen, nee ook toen niet. Nu vermoeden we dat de kioskeigenaar zich heeft vergist door de oranje werkkleding die veel lijkt om die van de Kantoniers. Terwijl onze Fred Flinstonegroep die druk bezig was met het verslepen van grote stenen op slechts een kilometer afstand het mooiste weer had. De spetters die vielen waren meer dan welkom. Want de hele dag in de brandende zon werken is geen pretje. Vooraf hadden we de lijst met werkzaamheden ontvangen met het verzoek van Manfred Willi om s maandags maar te beginnen in Oberwald. Hij zou in de loop van de ochtend komen voor een welkomstwoord en een instructie. Aldus s maandags met zijn allen gestart met het plaatsen van een hekwerk tussen het perron en de rails. Aan de overzijde van het perron staat het mooi houten dienstengebouw (schenking en bouw door de sectie Bern). De toeristen denken dat zij daar moeten zijn voor een kaartje en informatie en steken zo maar de rails over. Niet de bedoeling dus. Na een uurtje of twee was het eerste klusje klaar en was Manfred er voor zijn welkomstwoord en het geven van instructies. We hebben de groep gesplitst. Roy, Martin, Jaap en Arnold gingen naar Gletsch om daar het baanvak Gletsch spoorovergang Muttbach te controleren. De platen waarmee de rails aan elkaar worden gekoppeld moesten worden gecontroleerd of de bouten vast zaten. Zo niet Spooronderhoud (Foto Arnold Koestal) Nummer 3, september

14 dan aandraaien en eventueel de bouten er af slijpen en volledig vervangen. Een mooie klus waar ze tot en met donderdagavond mee bezig waren. Kijk, er moet natuurlijk wel productie worden gedraaid. Dus na het eten in Gletsch eventjes donderdagavond de klus afmaken, dan hoeft er vrijdag niet twee uur heen en twee uur terug worden gelopen voor een half uurtje werk. Twee van de leden van de Fred Flinstone -ploeg (Foto Peter van Oirsouw) De rest van de groep heeft een paar honderd meter onder het Lammenviaduct de watergangen ontdaan van grote stenen en de ingestorte bedding weer opgebouwd met grote stenen die uit de omgeving werden gehaald. Een mooie klus tot dinsdagmorgen en daarna verder naar Wasserfassung 1. Daar was bij de aanleg van de uitloop de wal te laag gemaakt. Bij heftige regenval overstroomde alles. Dus wat doe je dan. Ja, nog meer grote stenen zoeken en een mooie kadermuur bouwen. Dichtbij lag een steen van 1 meter breed, 50 cm hoog en 2 meter lang (2300 kg). Met twee stootijzers en vereende krachten is het ons gelukt om de steen drie meter te verplaatsen. Zo dat scheelde ons veel werk. Nu nog enkele grote beter hanteerbare stenen zoeken in de omgeving en de kadermuur was klaar. Al met al een mooie klus voor twee dagen werk. Omdat het werk bij Wasserfassung 1 zo snel klaar was, zijn we woensdagmorgen begonnen met het verdiepen van een waterafvoer van 20 cm breed en 10 cm diep naar 40 cm breed en 30 cm diep. Dit alles tussen de Kehrtunnel Gletsch en Bahnübergang bij het Depot in Gletsch. Wat kunnen die Zwitsers veel en grote stenen in de grond begraven. Maar het is ons gelukt om een mooi begin te maken met de verbreding. Woensdagmiddag even wat anders doen. Het lossen van spoorstaven in de Scheiteltunnel. Manfred met de diesellok en wij met z n zessen om te lossen. Een man naast de wagon en die gaf de bevelen hoger, lager, stop. De eerst spoorstaaf lossen was nog oefenen, maar daarna waren de andere elf spoorstaven snel gelost. Dat spoorstaven lossen gevaarlijk werk is bleek maar weer eens. Opeens kantelde er een spoorstaaf en zat er een voet muurvast tussen de spoorstaaf en de tunnelwand. Gelukkig was hulp van Manfred en de anderen snel nabij en de voet kwam zonder verdere kleerscheuren vrij. De veiligheidsschoenen hadden hun nut weer eens goed bewezen. Donderdag de lege wagon met een nieuwe lading spoorstaven geladen. Nu maar afwachten of we deze ook moeten lossen. Vrijdagmorgen eerst het Ferienlager ontruimen en schoonmaken 12 De Tandstaaf

15 en de spullen verhuizen naar hotel Furka. Omdat we een beetje door het werk heen waren met de hele ploeg verder gegaan met het uitdiepen van de waterafvoer. s Middags heeft Peter zijn spullen ingepakt om de avond en nachttrein naar huis te pakken. Hij had zaterdags een bruiloft. Vrijdagsmiddag de laatste klus voor de hele ploeg. Het lossen van de tweede wagon met spoorstaven. Dus diesellok voor de wagon en rijden maar de Scheiteltunnel in. Maar een meter de tunnel in en de locomotief stopte. Die had er geen kracht meer voor. Na poging twee t/m zes gaf de machinist er de brui aan. Het lukte hem niet om de wagon ver genoeg de tunnel in te rijden. Een beetje zonde van de middag, maar dat kan een keer gebeuren. Wij weg naar het hotel om de week af te sluiten. De machinist bleef nog even om iets te controleren. Wij denken dat hij wat geoefend heeft. Vrijdagsavond de afsluiting van de werkweek met een kaasfondue in Hotel Furka. Het was weer een geslaagde week en we kunnen niet wachten tot het weer week is. Hans Vos die een keer mee ging om het te proberen zal er volgend jaar ook weer bij zijn. Het Furkavirus heeft ook bij hem toegeslagen. Zaterdagmorgen scheidden onze wegen. We gaan allemaal, met onze eigen verhalen, naar huis. Voor Bert is het even afzien, want die moet gaat met Martin eerst in Visp naar de BEMOtreinenwinkel met MGB, FO en DFB treinen. Dat was het dan voor dit jaar. Voor mij de vijftiende keer en op naar de zestiende keer. Het verveelt nog steeds niet. De harde werkers van week 35 (Foto René van Vliet) Nummer 3, september

16 Najaarsbijeenkomst 2013 Bezoek aan de Stoomtram Hoorn-Medemblik Gaat u dit jaar ook weer mee met de Najaarsbijeenkomst van de VFB Sectie Nederland? Deze vindt plaats op zaterdag 5 oktober bij de Stoomtram Hoorn- Medemblik. De bijeenkomst start om 10.00h op het station van de stoomtram in Hoorn, gemakkelijk te bereiken met de trein of de auto. In Medemblik kunt u zelf bepalen of u met de boot verder wilt varen richting Enkhuizen of dat u de stoomtram weer terug neemt naar Hoorn. Wij hopen u allen in grote getalen te mogen ontmoeten, op zaterdag 5 oktober om 10.00h in Hoorn! Na een kop koffie en bezoek aan het emplacement in Hoorn pakken we om 11.00h de stoomtram naar Medemblik. Meer informatie: De Tandstaaf De

17 Internetperikelen Furkabahn.nl even uit de lucht Misschien heeft u het de afgelopen tijd gemerkt, maar onze mooie website is een week of twee offline geweest. Dit werd veroorzaakt doordat er ongemerkt Spam werd verstuurd via onze website., wat weer een gevolg was van een verouderde versie van het Content Managemens Systeem (CMS). Nadat wij hierop door onze hosting provider gewezen werden hebben we direct de website offline gehaald en na enig overleg met Michael Croes (de technische man achter de website) het CMS vernieuwd. Daarbij zijn ook alle gebruikersprofielen Jeroen Wolff van de website verwijderd, dit om automatisch gegenereerde accounts zoveel mogelijk tegen te gaan. Had u een inlogaccount van onze website dan kunt u helaas daar niet meer mee inloggen. Wilt u een nieuw account aanvragen stuurt u dan een mailtje naar webmaster@furkabahn.nl, dan krijgt u een nieuw account toegewezen. We hopen dat deze problemen met de update naar het vernieuwde CMS én de vermindering van het aantal geautomatiseerde accounts tot het verleden zullen behoren! Met dank aan Michael Croes voor de technische ondersteuning. Nummer 3, september

18 Over Ons - VFB Sectie Nederland Informatie over de vereniging Oprichting De vereniging is opgericht op 12 mei 1990, als onderdeel van de Zwitserse Verein Furka- Bergstrecke (VFB) Missie De Verein Furka-Bergstrecke Sectie Nederland zet zich in voor het behoud van de historische Furka-Bergstrecke in Zwitserland. De vereniging De VFB Sectie Nederland is onderdeel van de internationale vereniging VFB. De VFB biedt haar leden op allerlei manieren de gelegenheid om zich actief in te zetten binnen de vereniging en informeert hen via het Nederlandse blad De Tandstaaf, het Zwitserse blad Dampf an der Furka en via internet. Giften Giften voor de Sectie Nederland zijn altijd van harte welkom op rekening ten name van Verein Furka-Bergstrecke Sectie Nederland te Almelo. Kijk voor meer informatie op onze website, Fronarbeit (vrijwilligerswerk) Een belangrijke taak van de vereniging is het onderhoud van de spoorlijn. Hiervoor reizen jaarlijks vele vrijwilligers af naar Zwitserland om zo actief een bijdrage te leveren aan het behoud van de lijn. Ook u kunt meehelpen! Kijk voor meer informatie op onze website, Bestuur Voorzitter Hans Croes Rietgors XC Mijnsheerenland tel voorzitter@furkabahn.nl Secretaris Henk Huisman Munnikhofsestraat AB Deest tel secretaris@furkabahn.nl Penningmeester en ledenadministratie Gerard Geist Wanschersdwarsweg NS Almelo tel penningmeester@furkabahn.nl ledenadministratie@furkabahn.nl Public Relations Peter Westmijze Keizershof DK Arnhem tel beurs@furkabahn.nl Jeroen Wolff Herengracht EJ Den Haag tel pr@furkabahn.nl Colofon De Tandstaaf Is een uitgave van de VFB Sectie Nederland en verschijnt 4 keer per jaar. Abonnement Een abonnement op de Tandstaaf kost 10,- per kalenderjaar (buiten Nederland 13,50). Samenstelling: Diederik van Nimwegen Jeroen Wolff Eindredactie: Het bestuur Redactie-adres: Diederik van Nimwegen Nieuweweg 45D 2132CL Hoofddorp tel tandstaaf@furkabahn.nl Adverteren Mail naar tandstaaf@furkabahn.nl, of neem contact op met Diederik van Nimwegen Lid worden? Als u het werk van de vereniging wilt steunen, kunt u lid worden. Als lid krijgt u altijd als eerste de actuele informatie en krijgt u korting bij diverse sponsoren én bij de DFB in Zwitserland. Ook kunt u als lid de handen uit de mouwen steken tijdens één van de Fronarbeit-weken in Zwitserland en zo bijdragen aan het behoud van de spoorlijn. Het lidmaatschap van de VFB kost u slechts 45,- per kalenderjaar. Een gezinslidmaatschap kost 67,50 (beiden excl. Tandstaaf) Wilt u lid worden, of wilt u meer informatie, dan kunt u contact opnemen met de penningmeester. Weet u iemand (of uzelf) met interesse voor treinen of een ontspannende werkweek? Meldt hem of haar dan nu aan!

19 Geen werkweek zonder betonstorten... (foto Peter Deuss)

20