ANDRé EN LINDA RADEMAN SE VERSLAG VAN HUL TOER DEUR NAMIBIë IN SEPTEMBER 2007

Transcriptie

1 ANDRé EN LINDA RADEMAN SE VERSLAG VAN HUL TOER DEUR NAMIBIë IN SEPTEMBER 2007 Van kindsbeen af het ek gewens ek kon Namibië toe nog Suidwes-Afrika genoem - toe gaan en hierdie droom is uiteindelik verlede jaar bewaarheid toe ek en André gedurende September n onvergeetlike toer aangepak het. Dis n pragtige wêreld met die mooiste sonsondergang en oor die algemeen so skoon. Die mense is baie gaaf en vriendelik en almal praat Afrikaans! Die verblyf ons is hoofsaaklik kampeerders was oor die algemeen baie billik. André het vooraf deeglike navorsing gedoen oor die toestand van die paaie, die roete wat gevolg moet word sodat ons die meeste kon inpas in elke dag, die tydsduur van die roete en waar om te oornag, die hoeveelheid brandstof wat benodig word om deur die afgeleë gebiede te reis en om alle moontlike voorsorgmaatreëls te tref om die toer deur die onherbergsame gebiede so veilig as menslik moontlik te maak, aangesien die vriende wat ons sou vergesel almal kopuitgetrek het en ons alleen moes reis. Ek, darenteen as passasier, was gewapen met die videoen gewone kamera om alles op film vas te lê, sodat ons na die tyd die toer weer-en-weer kan herleef. Ons het douvoordag op die 6de September in Brits weggespring en daardie aand op Tweerivieren, km verder, in die Kalahari-Gemsbokpark oornag en vir die volgende drie dae die pragtige wildtuin deurkruis. Piekniekplek tussen Tweerivieren en Mata-Mata

2

3 Betree Namibië Ons het op die 10de September op Maltahöhe aangeland en by Die Pappot van Mannetjie en Henriëtte Esterhuysen oornag twee pragtige, gasvrye mense. Ons het danksy Mannetjie se aanbeveling hy was n toergids die volgende dag vertrek na Sesriem en die aand daar in die,,oorloop gekampeer met ongeveer 3 toilette, 3 wasbakke en 3 storte per honderd dames. Vandaar het ons uitgery om die skeurvallei te besigtig. Ěrens tussen Duwisebkasteel en Sesriem

4 Sesriemskeurvallei Ons het die volgende dag douvoordag vertrek na Dooievlei n teerpad wat na 62 km oorskakel na n sandpad vir die volgende 4 km, waarna ons geparkeer het en die laaste skof van 1.1 km te voet die woestyn in aangedurf om Dooievlei te bereik en die sonsopkoms af te wag n ongelooflike gesig om te sien. Die ongelooflike Dooievlei beslis die moeite werd om na te stap deur die diksand

5 Sonsopkoms oor Dooievlei se duine Daarna is ons na die beroemde duin by Sossusvlei besoek, wat n pragtige plek. Sossusvlei se beroemde duin Daardie middag het ons onder andere die alombekende Apfelstrüdel by Solitaire gaan eet.

6 Solitaire se Moose se Apfelstrüdel Teen die 14de September het ons gevorder tot by Brandberg, n harde, dorre stuk aarde met baie klippe en versengend warm. Ons het saam met n gids die bykans twee km afgelê om die beroemde White Ladyboesmantekening te gaan besigtig en ook daar en dan besluit dat ons nou genoeg boesmantekeninge in ons lewe gesien het, want almal lyk in elk geval dieselfde. Ons het die nag in Brandberg se kampeerterrein oornag en die eienaar was so gaaf om ons toe te laat om die rugbywedstryd tussen die Springbokke en Engeland, met die einddtelling 36-0 in sy kantoor te kon kyk. Die volgende oggend het ons, danksy die GPS, oor die Messumkrater gery na Hentiesbaai. Daar is hoegenaamd geen pad of enige padaanwysers nie en blykbaar moet n mens n permit hê om daar te mag ry, maar ons het klaarblyklik en onwetend met n omweg toegang tot die gebied verkry. Die Messumkrater is n ongelooflike maanlandskap met klip en klip en klip en Welwitchias. Hentiesbaai is n pragtige skoon dorpie met sy beroemde galgtou.

7 Dis wat gebeur met n morsjors in Hentiesbaai Op die 16de September het ons uit Hentiesbaai vertrek na Oshakati. Die roete lei oor Otavi, Tsumeb en baie klein statte met geen winkel nie maar wel n klomp kroeë met interessante name soos byvoorbeeld WATER IS LIFE BAR. Die pad na die noorde is sieldodend met n spedgrens wat wissel van 60 tot 80 km. en oral is snelstrikke. Ons is dan ook eenkeer deur die polisie afgetrek, dog nie vir spoed nie, maar vir WATER. Dit is iets wat herhaaldelik gebeur het iemand sal jou voorkeer nie met n storie van die baba het nie kos nie of n werklose wat honger is nie, maar om water te vra. Ons het daardie aand oornag in Oshakati se Jägermeister International Guest House so skoon, netjies en veilig, met vriendelike bekwame personeel. Hulle het tot vir ons n kragkabel vanuit die hotel aangelê na die bakkie sodat ons die yskas kon inprop. Die landskap rondom Oshakati is pragtig, orals is panne water met Makalanipalms dit skep n bekoorlike prentjie. Die volgende dag het ons by die Kunene Riverlodge aangeland n kampeerplek reg op die oewer van die Kunenerivier waar swerms wildevoëls kwetter en die veelkleurigste akkedisse rondluier.

8 Kunene River Lodge n pragtige kamp in alle opsigte Later die dag het ons oppad na Epupawaterval n bakkie met 8 passasiers teëgekom wat onklaar geraak het. André het probeer help, ek het water uitgedeel en ons het ons tog voortgesit. Die kampeerplek by die waterval is pragtig, weereens reg op die oewer van die rivier. André het soos baie ander toeriste heerlik afgekoel in die water. Die gemeenskapskamp by Epupawaterval dit was so lekker!