Open antwoorden VNCI Vraag 3

Transcriptie

1 Open antwoorden VNCI Vraag 3 Wat vindt u van het idee om volgens de context-conceptbenadering te werken? Dus los van hoe de stuurgroep Nieuwe Scheikunde dit ingevuld heeft. Toelichting. Uitstekend Als de leerlingen aan een module werken, doen ze meer en zijn beter gemotiveerd. Het is gemakkelijker uit te leggen waarom ze iets moeten leren. Context om aan te sluiten bij toepassingen in het dagelijks leven Concept voor het opdoen van kennis Dat levert veel meer beleving bij de leerlingen op omdat hun leefwereld daarbij betrokken wordt. Scheikunde komt dan in het leven te staan. De cc benadering zal de leerlingen beter motiveren. Met name de geïnteresseerde generalisten (betametality) zullen hierdoor getriggerd worden De concepten aanleren met oude traditionele methoden is oninteressante abracadabra voor veel havo - leerlingen. Scheikunde is daarmee verworden tot een abstract vak met symbolen en trucjes, dat niet aansluit bij de leefwereld van de mensen, niet alleen scheikunde. De huidige generatie leerlingen vindt de stof vaak te droog en wil of kan zich er daardoor slecht op concentreren. De nieuwe scheikunde is gebaseerd op heen-en-weer denken. De leerlingen komen over het algemeen via contexten in aanraking met nieuwe zaken/verschijnselen. Pas daarna kun je gaan verdiepen op de onderliggende concepten. Dit is dé manier om leerlingen snel, efficiënt, gemotiveerd en diepgaand te laten leren Door contexten is het geen droge scheikunde dus voor veel leerlingen interessanter Geeft leerlingen meer inzicht in het nut van scheikunde. Het is een meerwaarde als leerlingen scheikunde kunnen gebruiken om verschijnselen om zich heen te kunnen verklaren, Ik heb modules ns geschreven en in diverse leerjaren uitgebreid getest. Leerlingen zijn enthousiast en bereiken goede resultaten. Ik merk dat de lln het fijn vinden om toepassingen van de chemie te horen en ermee te werken. Het idee dat de leraar niet alles weet - omdat het onderzoekje echt nieuw is en de uitkomsten onbekend - is zeer aansprekend. Ik vind het belangrijk om middels contexten meer aan te sluiten bij de leefwereld van leerlingen. Dat betekent ook wat voor de eisen die aan dergelijke contexten gesteld moeten worden. Ik werk zo al 38 jaar Leerlingen worden met de praktijk geconfronteerd en weten / leren hoe zij scheikunde kunnen toepassen en waar je het voor nodig kunt hebben Leerlingen zien zo hoe scheikunde in de praktijk voorkomt, en niet alleen in de modelwereld. Losstaande scheikundige kennis is voor leerlingen niet zinvol. Materiaal zit dichter bij de leefwereld van de leerling. Je kunt gebruik maken van zaken die actueel zijn en direct in het programma inpassen zonder gekunsel. Scheikunde is nu te abstract en staat te ver van de leerlingen. Ik denk dat het goed is om vanuit de praktijk te laten zien wat scheikunde allemaal is en wat je er allemaal mee kan. Sluit beter aan bij de leerling. Risico is gebrek aan transfer, maar dat bestond vroeger ook Uitgaan van de belevingswereld van de leerlingen werkt motiverend.

2 Voor leerlingen wordt theorie pas "echt" en begrijpelijk als ze ontdekken waar het "in het wild" voorkomt. Goed Aansluiten bij praktijk, mogelijkheid nieuwe ontwikkelingen/ toepassingen in lesstof aandacht te geven Bestaande concepten herkennen aan hedendaagse toepassingen Beter voor te stellen voor leerlingen; Contexten geven een kader waarin de kennis gebruikt kan worden; Bij up to date de informatie gebruiken is voor de ll beter te volgen hoe de sk in de maatschappij staat. Het nadeel is dat de "boeken" bijna niet meer 4 jaar gebruikt kunnen worden omdat ze dan snel verouderen. Concepten blijven waarschijnlijk beter hangen als ze in een aantrekkelijke context worden aangeboden. Context concept benadering zal naar alle waarschijnlijkheid meer tijd gaan kosten. En de c-c benadering zou recht gedaan moeten worden door een paar Context-concept benadering geeft meer toepassingen en gaat uit van de manier waarop onderzoek gedaan wordt nl. Vanuit het probleem naar de theorie Context-concept staat dichter bij de belevingsgwereld van de leerling. Nadeel: contextbenadering vraagt om andere benadering leerstof, nl. Dat van meerdere kennisonderwerpen in één contextonderwerp aan bod komen. Contexten kunnen een beter kijk bieden op hoe bepaalde concepten toegepast kunnen worden in de praktijk. Contexten zijn goed als bij de inrichting van het examen(programma) daarmee rekening wordt gehouden. Context-concept is niet een didactische werkwijze maar zou als eindterm in het examenprogramma moeten worden opgenomen en dan ook bevraagd. Daarmee kun je aansluiten bij de voorkennis en leefwereld van leerlingen. De belevingswereld van de leerling moet zeker als uitgangspunt worden gebruikt. De belevingswereld van de leerlingen de school in brengen De leerlingen kunnen door vaker dingen te herhalen zich de stof eigen maken. De praktijk sluit veel meer aan bij de leerlingen, daardoor zijn ze enthousiaster en kunnen bewuster een studiekeuze maken. De scheikunde is tot nu toe vaak een ver van mijn bed-show. De context is heel belangrijk. Dit zal de scheikunde minder abstract maken, en beter aansluiten bij de belevingswereld van de leerling Een duidelijke context versterkt de motivatie van leerlingen Een vaak gehoorde opmerking is dat leerlingen niet weten waar ze het nodig hebben. Er is al jaren sprake van contexten aan de hand waarvan chemie wordt besproken. Het vak staat niet los van wat er om ons heen gebeurt. Gebeurt nu ook al volgens mij. Goed in de zin dat leerlingen beter een relatie kunnen leggen tussen scheikundige begrippen en processen in de maatschappij. Leerlingen vinden de aanpak ook leuk, het doel waarom je iets moet leren wordt duidelijker en het bevordert een kritische onderzoek. Goed, maar ik zelf durf de oude methode om alles via onderwerpen te behandelen nog niet los te laten.

3 Het geeft de leerling verband tussen de theorie en de praktijk Het is altijd beter als de leerlingen weten waarin de concepten worden gebruikt. Ik vraag alleen of je soms niet eerst een concept (wat simpel) moet behandelen, zodat je het later in de context kan gebruiken. (daarom niet uitstekend) Het is een goede benadering, maar moet niet te ver worden doorgevoerd. Soms is het beter (en veel sneller) om de leerlingen een overzicht te geven van concepten, deze te oefenen en deze in nieuwe contexten toe te passen, zoals leerlingen nu gewend zijn. Het is goed als leerlingen meteen een idee krijgen waarom ze dingen moeten leren. Ofwel hoe de concepten praktisch toegepast kunnen worden. Plus dat ze door het zien van verschillende contexten een beter beeld krijgen van wat scheikunde nou echt inhoudt. Het is goed leerlingen te laten zien dat scheikunde overal om hen heen is. Het is goed, maar de eindtermen dekken het huidige examenprogramma nog niet. Het is voor de leerlingen aansprekend om direct met "practica uit het dagelijks leven" te zien hoe leuk en interessant scheikunde kan zijn Het onderwijs wordt aantrekkelijker, maar het kan alleen maar als het examenprogramma aangepast wordt. Het scheikunde onderwijs komt daarmee dichterbij de belevingswereld van de leerling en is minder abstract Het zal de leerlingen meer aanspreken omdat je vanuit hun belevingswereld chemie benadert. Een vraag blijft of je voldoende niveau krijgt aangeleerd in de beschikbare tijd, zodat het aansluit op de vervolgopleidingen. Ik denk dat het een goede manier is om leerlingen zelf te leren denken Ik vind het belangrijk om het nut van de stof te laten zien. Je hoopt dat leerlingen daardoor met meer interesse en inzet met de scheikunde aan de slag gaan. Ook zou het ze meer uitdagingen kunnen geven. Je onthoudt beter wat je zelf uitvogelt dan wat verteld wordt. Dit proces gaat wel langzamer en kost meer moeite waardoor er minder stof behandeld kan worden. Er moet voor gewaakt worden dat het niveau niet daalt. Kennisverrijking via projecten gaat vaak beter dan losse opdrachten/opgaven maken en bespreken Leerlingen moeten de (chemische) concepten die ze leren, kunnen toepassen in concrete situaties: contexten. Leerlingen zijn graag bezig met iets waar ze het nut van in zien. Het lijkt dus handig te zijn om uitgaande van een toepassing een deel theorie uit te leggen Lln beter in staat sk te plaatsen in maatschappelijke context Maar het hoeft niet uitsluitend doormiddel van contex-concept Maar meer ter vervanging van onderdelen van het huidige programma. Niet als complete leerlijn. Meer naar de belevingswereld van de leerlingen toe. Meer vanuit de belevingswereld van leerlingen werken kan stimuleren. Men moet er voor waken om een niet te ver gezochte context te zoeken bij bepaalde concepten. Daarnaast moet men ook niet de leerlingen vergeten, die meer interesse hebben in de concepten dan in de context. Motivatie van leerlingen zal er op vooruit gaan. Goed beeld geven van wat scheikunde in de praktijk nu doet is belangrijk. Op die manier breng je het dichter bij de leerlingen, dus maak je het aantrekkelijker. Ik ben bang dat het niveau wel in de problemen gaat komen Pas als leerlingen de concepten binnen een context kunnen plaatsen beklijft het echt

4 Positief: de leerling wordt leerstof aangeboden die directer met zijn/haar leefwereld correspondeert. Negatief: ik ben van mening dat opnieuw in hoeveelheid kennis (nodig op hbo/wo) wordt geschrapt. Prima om leerlingen vanuit realistische contexten kennis te laten maken met scheikunde. Maar: alléén leren vanuit contexten vind ik geen goede optie, omdat een behoorlijk grote groep leerlingen er veel moeite mee heeft om concepten te abstraheren uit contexten. Scheikunde blijft nu nogal eens abstract voor leerlingen. Ze doorzien de betekenis voor de samenleving en voor zichzelf moeilijk Sluit aan bij de belevingswereld van de leerlingen. De leerling ziet 'de verbinding' tussen theorie en praktijk sneller. De vraag: 'waar moet ik dit nu voor weten?' kan door de leerling zelf beter beantwoord worden. Via de context-concept benadering is het mogelijk om beter aan te sluiten bij leefomgeving van leerlingen Zo af en toe moeten er ook duidelijke overzichten worden aangeboden en besproken. De wat zwakkere lln worden anders bedolven onder context waar voor hen kop nog staart aan zit. Zodat het meer past in de belevingswereld van de leerlingen en dat het leerlingen meer aanspreekt (van praktijk/toepassing naar theorie of andersom). Niet goed, maar ook niet slecht Afhankelijk van leerlingpopulatie Als aanvulling kan het heel goed zijn, maar scheikunde is een vak waarbij de structurele opbouw van de leerstof van groot belang is. Deze opbouw moet centraal staan en de contexten moeten daaraan ondergeschikt zijn. Cc benadering is vaak gezocht en omslachtig en werkt niet goed in grote groepen (klassen van meer dan 20 lln) Concepten aanbieden vanuit een context vraagt capaciteiten van de leerling op het gebied van het scheiden van hoofd- en bijzaken. Op meerdere plaatsen, zoals in het rekenonderwijs, blijkt dit problemen te geven. Context zorgt voor een groter raakvlak met de realiteit en inlevingsvermogen, maar het mag niet ten koste gaan van de diepgang. De achterliggende theorie moet algemeen bruikbaar zijn en niet enkel gekoppeld zijn aan de behandelde context. De hooggeleerde heer van koten kan zelf niet eens een goede definitie geven van de begrippen context en concept. Kortom een goed theoretisch kader mist. Ook mist vakdidactisch onderzoek dat een onderbouwing levert. Deze benadering leidt niet direct tot meer begrip van de scheikunde Een context is ok, maar het moet niet zo zijn dat de concepten ondersneeuwen. Denken vanuit contexten kan geforceerde modules opleveren waar de scheikunde vreemd los er bij hangt Een goede basis moet eerst aangebracht worden. Daarna kan er vanuit een context verder gewerkt en verdiept worden. Een verkeerde toepassing van van deze benadering heeft grote gevolgen mbt kennis van de stof Eerst uitproberen. Niet voor alle onderwerpen. Enige ervaring met een module (volgschool). Weliswaar voor de onderbouw. Leerlingen komen niet makkelijk tot het concept als alleen de module gevolgd wordt. Leerlingen werden er ook een beetje zat van om alleen met de modules te werken.

5 Er zijn leerlingen die graag aan de hand van een context leren, maar er zijn ook nieuwsgierige leerlingen die vooral geïnteresseerd zijn in natuurwetenschappelijke verklaringen en achtergronden en veel meer geïnteresseerd zijn in de concepten. Erken vanuit contexten leidt vaak tot een toevallige samenhang van concepten, soms is het beter om op conceptueel niveau het kennisbouwwerk uit te bouwen, zeker voor toekomstige academici. We moeten waken voor het ' chocoladereep' effect uit de contexrichting. Heeft voordelen maar ook nadelen Het geeft voor leerlingen soms een beter beeld als het in contexten is. Het is belangrijk om gedeeltes gewoon theorie te behandelen. In de modules is het vooral zelf ontdekken en door noodzaak tot het inzicht komen dat bestuderen van theorie noodzakelijk is. Dat werkt helaas niet. Ik ben bang dat er teveel leeswerk en te weinig echte chemie in komt. Ik heb er moeite mee dat het in de context plaatsen soms een doel op zich wordt. Ik vind dat je voor de context te vaak de andere natuurvakken nodig hebt en met de huidige profielen hebben leerlingen die vakken niet altijd. Ik kan niet goed beoordelen of het veel meer voordelen heeft dan nadelen, en of ik er zelf (en mijn school) goed mee kan werken. Ik vind dat de concepten toch centraal moeten blijven staan, en daar kunnen dan voorbeelden uit de omgeving (de context) bij gezocht worden. Ik ben het niet eens met de uitgangspositie dat de context in de eerste plaats centraal komt te staan. Ik vind dat het examenprogramma vakinhoudelijk moet worden vastgesteld, maar hoe de docenten het doel bereiken moet hun keuze zijn, of contextbenadering of naar onderwerpen of een mengsel hiervan. Ik vind het goed dat leerlingen leren om hun kennis toe te passen in verschillende situaties, maar ik geloof er niet in dat leerlingen rondom één onderwerp alle bijpassende chemie zouden moeten leren. Ik vraag mijzelf af of de verschillende onderwerpen goed behandeld kunnen worden in een module. Koppeling doet wonderen. Maar basiskennis is misschien wel belangrijker. Mijn ervaring is dat als een onderwerp geïntroduceerd wordt mbv een context, vaak wel de context bij de leerlingen blijft hangen, maar de achterliggende concepten niet. Nadeel: concepten in opgaven worden nu ook in een context aangeboden, waarbij de concepten centraal staan. In de nieuwe benadering lijken de concepten centraal te staan, gaat ten koste van vakkennis. Verder is er geen eenduidig programma, naast de module Niet alles is volgens mij in een context te gieten en dan moet je een concept er misschien aan de haren bijslepen Niet zo goed:de kans bestaat dat leerlingen alleen in de betreffende context de concepten kunnen hanteren en begrijpen. Verder verdwijnt het verband met andere concepten en is de kans op versnippering groter. Goed: leerlingen leren de toepassing. Op zich kun je makkelijker aansluiten bij de belevingswereld van leerlingen. Maar -naar wat ik van het materiaal gezien heb- gaat het wel ten koste van de diepgang/het niveau. Pedagogisch en didactisch een leuk idee. Methode geeft een zekere mate van vrijheid en verdieping door keuzemogelijkheid in de leerstof. Voor zover ik kan overzien (nog lang niet alle modules doorgenomen) veel mogelijk. Ik vrees echter voor: gebrek. Soms is het nuttig en ook leuk, maar in bepaalde gevallen werkt het niet goed en zorgt het alleen maar voor verwarring bij leerlingen

6 Structuur in leerproces moet voor lln. Duidelijk blijven. Teveel nadruk leggen op contexten lijkt leuk, maar bevordert niet het kennisniveau van lln. Vaak gaat context ten koste van helderheid. Soms is het beter om leerlingen dingen zonder context uit te leggen. Zoals uit de nieuwe scheikunde conferentie best practices al bleek hadden de docenten ingelaste stukken om de leerlingen bij te spijkeren. Vakstructuur komt dan op de tweede plaats wat nadelen heeft. Volgens mij is niet alles in een context te gieten en dan moet het concept er aan de haren bij gesleurd worden soms. Volgorde moet anders om: concept-context. Eerst is een scheikundetheorie en die wordt toegepast. Veel van de modules die ik zag in woudschoten zijn sterk gekleurd door de didactiekoverwegingen van de betreffende schrijvers. De inherente didactiek van d Voor het ene onderwerp is het beginnen bij de context makkelijker om een begrip bekend te maken, voor het andere onderwerp is het niet nodig en soms kan het voor verwarring zorgen Voor taalzwakke leerlingen wordt het steeds moeilijker Wel module als aanvulling of vervanging van een hoofdstuk/onderwerp. Niet als complete leerlijn. Niet zo goed Alle modules die we tot nu toe hebben uitgeprobeerd waren onvoldragen, erg teleurstellend. Bij rekenen/wiskunde is de methode ook jarenlang in zwang geweest en het blijkt dat de context teveel afleidt bij het aanbrengen van de basis. Dus; eerst de basis aanbrengen en dan naar de context. Als een kind begint met lezen begint het ook met de letters. Concepten staan ook ver van de belevingswereld van de leerlingen. Concepten zijn erbij gehaald om onderwerpen te behandelen, terwijl het ideaal andersom zou moeten zijn Context-concept is een wijze van didactiek die naar mijn mening te eenzijdig is. Om scheikunde te onderwijzen, is het soms ook nodig om de stof alleen maar vanuit de concepten te benaderen. Context is voor een aantal leerlingen te complex. Het aanbrengen van een voldoende kennis-ondergrond is eventueel niet gegarandeerd, en lijkt zelfs geen doel te zijn. Contexten waarvan wij denken dat ze leerlingen aanspreken, doen dat niet altijd. Regelmatig wordt een context er met de haren bijtrokken De insteek is al jaren dat het voor leerlingen aantrekkelijker moet zijn. Niet geheel onterecht en daar kan ook wel wat aan verbeterd worden. Maar de sleutel van de problematiek ligt heel ergens anders, namelijk dat het huidige onderwijssysteem vrijblijvend De opbouw van de concepten wordt onoverzichtelijk. Bovendien kost de benadering meer tijd omdat de bestaande concepten worden aangevuld met contexten. Veel concepten en contexten zijn bij elkaar 'gezocht' en de verschillende modules overlappen in veel opzichten. Er moet eerst een basis van kennis zijn, voordat je met dat systeem gaat werken. Ik werk nu met modules bij NLT, daarbij merk je heel goed dat het leerlingen veel energie en heel veel tijd kost als ze geen basiskennis hebben. Geef eerst de concepten en dan daaraan gekoppeld de contexten Heb ervaring met de NL&Tmodules. Leerlingen vinden dit alleen als afwisseling goed te doen, maar op mijn vraag of dit voor meer vakken zo zou kunnen was hun antwoord unaniem: nee

7 Het aan bod van (te)veel informatie gaat ten koste van de basiskennis (overzicht) die de leerlingen moeten krijgen. Het heeft zijn voordelen om een onderwerp geheel af te ronden binnen een korte periode. Echter ik ben meer voor het inslijten van bepaalde concepten over dus een langere periode. Daarnaast loop je de kans dat je niet het gehele curriculum afdekt Het idee is sympathiek, maar mijn enthousiasme valt en staat wel met de uitwerking daarvan. Het kan niet zo zijn dat docenten straks zelf programma's moeten opstellen die bestaan uit een samenraapsel van modules waarbij niet alles gedekt wordt en er regel Het is erg gezocht. Ik denk niet dat je de leerlingen door eerst een context aan te bieden, meer interesseert dan wanneer je de pure scheikunde aanbiedt en later aangeeft binnen welke context deze gebruikt kan worden. Het kan en uitdaging zijn om vanuit problemen te denken en hier oplossingen voor te vinden. Maar de basiskennis kan hierdoor wel in het gedrang komen. Er moet wel een basiskennis zijn om tot het oplossen van problemen te kunnen overgaan en die mis ik. Het legt je vast om het op een bepaalde manier te doen. Soms is het ook goed en zinvol en logisch voor de leerling om met een concept te beginnen en dan toe te werken naar contexten. In mijn lessen wissel ik concepten en contexten af. Ik ben bang dat de leerlingen de samenhang tussen de onderwerpen kwijtraken als je alles aan de contexten hangt. Ik vind het belangrijk om contexten te gebruiken, maar voor mijn gevoel moet het kader wel de scheikundestof zijn. Ik ben zeer bang dat het kennen van de theorie gaat verdwijnen. Ik ben van mening dat de leerlingen hierdoor een hoop kennis gaan missen. Wanneer ik het vergelijk met 25 jaar geleden hoeven de leerlingen al veel en veel minder te leren. Ik ben zelf voorstander van degelijk traditioneel onderwijs als voorbereiding op het HBO en WO. Op een HBO / WO-achtige manier van lesgeven en zelfstandig leren probeer ik ook mijn lessen aan het Havo / Vwo bovenbouw segment vorm te geven. Ik denk dat de leerstof (de concepten van het vak) fragmentarisch aangeboden gaat worden bij de leerlingen. Er wordt zo geen aaneensluitend kenniscanon aan de leerlingen aangeboden. Ik ben ervoor op de "ouderwetse manier" de leerstof te behandelen. Ik geef les op een ROC, oftewel volwasseneneducatie. Daar heb je te weinig tijd om de samenhang tussen de delen te behandelen. Ik heb een aantal modulen uitgeprobeerd, en het blijkt voor de leerlingen nog moeilijk te zijn van de context door te stoten naar het concept. Daarnaast stoot ik zelf in mijn lessen juist wel dagelijks door van concept naar context! Ik heb liever de traditionele behandeling van de leerstof aan de hand van context zoals in Pulsar Chemie klas 3. Ik hou niet zo van die spielerei, daar is gewoon geen tijd voor. Ik vind scheikunde een van de vakken waarbij je een logische manier van denken aanleert. Voor mijn gevoel wordt de logische opbouw van de natuurwetenschap erg ondergesneeuwd. Ik werk op een particuliere school waarbij 2-in-1 les wordt gegeven, ik heb geen tijd via contexten de concepten te laten ontdekken. Ik bespreek de concepten en koppel er dan voorbeelden, contexten aan. Ik zie het nut niet zo, het klinkt mooi en de bedoelingen zijn goed, maar veel theorie is en blijft gewoon stamp en leerwerk. Ik zie meer in: concepten introduceren en aanleren en daarna toepassen c.q. Toepassingen noemen/laten zien/laten uitvoeren Leerlingen hebben behoefte aan duidelijke samenvatting van de theorie. Leerlingen missen de samenhang tussen de verschillende stukken leerstof, "wat hebben we nou eigenlijk geleerd?"

8 Onderzoek (Amerika) leert dat de omgekeerde weg het meest effectief is. Op de HAVO kunnen de leerlingen deze manier van zelfstandig werken niet goed aan. Organisatie van deze lessen kost veel tijd. Te veel contexten vertroebelen de concepten. Er zijn in de huidige methoden al voldoende contexten. Ten eerste is een hap basis kennis nodig. Begin je uit het niets dan blijft er veel liggen. Onderwijs hoeft niet leuk te zijn... Volgens mij is dat goed voor leerlingen die toch al goed zijn, maar minder voor de zwakkeren Waanidee dat de context de interesse van de leerlingen opwekt. Leerlingen willen duidelijkheid. Werken vanuit en met contexten is goed, maar het slaat vaak door. Dat zie je ook bij nieuwe scheikunde gebeuren. Contexten worden er met de haren bijgesleept. Contexten gaan de structuur in de vakkennis overheersen. De heldere structuur die leerlingen nodig hebben. Slecht Als de context-conceptbenadering bij veel vakken wordt ingevoerd worden leerlingen dus doodgegooid met contexten. Bepaald niet iets waar leerlingen om vragen. De leerlijnen zijn zeer chaotisch, wat de te beheersen stof betreft, voor leerlingen. Benadering is te lastig voor leerlingen. Extreem voorbeeld: je gebruikt de tv als context en je gaat vervolgens de concepten uitleggen. Dat is dus veel te moeilijk (zelfs voor de docent). Bovendien is er geen logische opbouw van de leerstof. Bij elke vorm van wetenschappelijk onderzoek binnen de scheikunde halen we de context in eerste instantie weg om overzicht te bewaren. Daarna plaatsen we het alsnog in de context. Context-conceptbenadering is een prima manier om per jaar een ENKEL onderwerp uit de scheikunde te behandelen. Samenhang, belang etc. Kunnen worden duidelijk gemaakt op een manier die voor leerlingen verfrissend kan zijn. De basis (concepten) moeten vaak ook zonder context worden geïntroduceerd en geleerd om het te laten beklijven en het duidelijker te maken. Een context leidt vaak ook tot meer taal. Veel Bèta s (zie onderzoek min OC en W) zijn taalzwak. De nadruk ligt te veel op de context en niet op de scheikundige aspecten De structuur gaat ontbreken en de samenhang wordt moeilijk. Het biedt docenten teveel de mogelijkheid stokpaardjes te berijden en eigen normen vast te gaan stellen. Centrale toetsing wordt minder en het onderwijs wordt vrijblijvend De theorie blijft veel te veel in de lucht hangen via de context-conceptbenadering. Bovendien zijn er contexten genoeg en moeten we niet blijven opleuken ten koste van de theorie. Leerlingen moeten gewoon aan de slag. Dit gaat ten koste van zwakke leerlingen die vaak zwaar leunen op het van buiten leren. Deze leerlingen hebben veel houvast aan beginnen met concepten. Verder ben ik van mening dat er veel te weinig uren zijn ingeruimd om het scheikundeprogramma te doorlopen. Eerst samenhangende vakgestructureerde basiskennis ontwikkelen, dan pas diepgaande contexten. Eerst systematisch een basis opbouwen Er moet goed lesgegeven worden Geen geitensokken-zweverij Het ene projectje na het andere, er wordt heel weinig geleerd, rendement is dan bedroevend. Wel wordt er mayonaise gemaakt, is ook belangrijk natuurlijk. Het begrip context is nooit duidelijk gedefinieerd. In de praktijk blijkt hier zo ongeveer alles onder te vallen. Inmiddels zijn er vier leerlijnen. De blauwe leerlijn stamt uit een eerdere onderwijsvernieuwing en is wat aangepast aan de huidige mode.

9 Het grote gevaar bestaat dat het centrale scheikundeconcept fragmenteert, zodat de leerlingen de samenhang niet meer inzien. Het memoriserend leren wordt sterk onderbelicht. Daarnaast is een context-/conceptbenadering prima als de basis gelegd is. Echter bij onze leerlingen moet de basis eerst gelegd worden en dat doe je niet via de context-/conceptmethode. Het wordt naar mijn idee allemaal te "verleukt". Er worden veel proeven uitgevoerd (vaak in groepsverband) waarvan de ll de echte chemie nog niet beheersen. Het kost allemaal heel veel tijd en het rendement is minimaal. Ik ben van mening dat via context-conceptbenadering het niet mogelijk is om kinderen de grondbeginselen van de scheikunde bij te brengen. Eest moeten de vaardigheden voldoende aangeleerd worden voordat je via context-conceptbenadering gaat werken. Ik denk dat niet alle leerlingen zich de concepten juist eigen maken. Grote kans op verkeerde beeldvorming bij leerlingen (misconceptie). Ik vind dat leerlingen eerst de basiskennis van de scheikunde moeten leren. Ik werk liever vanuit een concept naar een context toe. Dan snappen de leerlingen de algemene lijn en kunnen ze die toepassen. Daarnaast merk ik dat leerlingen de abstracte benadering vaak juist heel leuk vinden. Leerlingen hebben teveel moeite context van concept te onderscheiden en gaan ook context leren Leerlingen tasten lang in het duister voordat ze bij de kern van de zaak komen en het concept echt gaan snappen. Door de contextbenadering wordt vaak niet een compleet concept behandeld, maar slechts een deel ervan. Dat komt de kwaliteit niet ten goede. Leg eerst de basisprincipes uit en kom zo bij de praktijk terecht Het concept-contextprincipe bestaat bij gratie van de reeds aanwezige kennis Natuurlijk moet scheikunde herkenbaar e.d. Zijn, deze keuze gaat te ver!!! Werken met de nieuwe concept-context Pulsar in VWO3 is een drama!!! Nu al te weinig tijd beschikbaar om de basis concepten uit te leggen en te oefenen. Alle tijd is benodigd voor herhaling/oefenopgaven/training. De huidige oefenopgaven bevatten al de benodigde context. Waarom extra tijd aan de "vorm" beste steden. Op deze wijze wordt de scheikunde onsamenhangend aan leerlingen aangeboden. Te veel versnippering, te weinig diepgang en een te hoog leukheidsgehalte. Op een zwarte school zitten leerlingen met uitstekende capaciteiten en aanleg voor natuurvakken, maar ook met achterstanden. Deze benadering is funest voor het ontwikkelen van hun talenten. Overbodig, lln vinden het zonde van de tijd al dat geklets er omheen. Scheikunde kan het efficiëntst (kosten onderwijstijd, gemeenschapsgeld) en effectiefst (leeropbrengst) worden onderwezen als de conceptuele lijn van het vak wordt aangehouden. Contexten zijn zeker wel nodig (legitimering lesstof, enthousiasmeren leerlinge n). Systematiek verdwijnt uit het vak en de kennis van de scheikunde wordt door de leerling zeer onsamenhangend verworven. Dat komt het leervermogen van de leerlingen niet ten goede Voegt niets toe Volgens mij werkt het niet. Voor leerlingen is het programma ondoorzichtig. De vele practica /ondersteuning door TOA is niet organiseerbaar Voor leerlingen wordt het een hutspot We moeten leerlingen kennis bij brengen, iets wat ook gevraagd wordt bij de vervolg opleidingen. Niet wie kan het beste tekst verklaren...

10 Overigens in het bedrijfsleven werkt men echt niet op deze manier!! (Kan het weten heb jaren voor een multination gewerkt). Werkt slechts voor een bepaalde groep leerlingen. Zeker goede leerlingen hebben vooral behoefte aan vakstructuur. Context kan beperkt blijven en kan voor een groot deel aangebracht worden door de eigen docent inspelend op de actualiteit. Geen mening Onderwijs geven vanuit één gezichtspunt werkt beklemmend en is niet in het belang van de leerling. De context-conceptbenadering kan in heel het sk onderwijs een positieve bijdrage leveren mits gedoseerd toegepast. Wij werken al enkele jaren op deze wijze.

11 Vraag 5 Wat vindt u van het idee om met losse modules te werken? Hiermee wordt modulair werken in het algemeen bedoeld, dus niet perse met de NS modules. Zeer positief Afwisselend, leerlingen leren kennis creatief toepassen. De opbouw van traditionele lesboeken is te saai, te veel concepten eerst en pas de laatste hoofdstukken een industriële context. Met Modulen kun je als docent meer zelf de regie van de volgorde van leerstof in handen nemen. Flexibel, keuzemogelijkheid Het is goed tussen te passen bij de bestaande en reeds gebruikte methode en je kan onderwerpen uitkiezen Het werken met modules geeft een vrijheid van invulling van het lesprogramma. Het houdt mij als docent scherp en werkt afwisselend. Het zal wel moeilijk zijn om modules te vinden die alle concepten dekken. En om dat eventueel gemis te overbruggen met brugteksten, dat lijkt me ook weer een stap terug. Dus de modulenreeks zal altijd met zorg gekozen moeten worden. Je bent flexibel en kunt je eigen idee kwijt zonder aan de examenconcepten te komen Je kunt dan zelf bepalen welke modules je wel en welke niet volgens nieuwe aanpak gegeven gaan worden. Losse modules passen beter in het onderwijs dat ik geef Ten eerste biedt dit een mogelijkheid om je lesprogramma zelf samen te stellen en daardoor zijn er opties om samen met andere vakken porjecten te doen of om juist aan te sluiten. Vanuit mijn ervaring met NLT weet ik dat groepswerk en modulair werken zeer verrijkend kan zijn We ontwikkelen zelf en je kunt nu de stof geven zoals je dat zelf wilt Enigszins positief Alle scheikundemethoden bestaan nu ook al uit modules, bijvoorbeeld redox of zuur base. Alleen rekenen in de chemie loopt door meerdere modules. Eigenlijk is scheikunde van zichzelf al een modulair vak. Als er aan gekoppeld wordt dat modules ook met een voldoende moeten worden afgesloten, is het te overwegen. Op dit moment laten we toe dat leerlingen bepaalde delen wel kennen en bepaalde delen bewust laten schieten. Alleen modules verandert daar niets aan. Als probleem zie ik dat het moeilijk is om in de gaten te houden of alle stof die de leerlingen moeten kennen voor het (huidige) eindexamen aan bod komt in de door jou als docent gekozen modules. (het is lastig om een goed overzicht te hebben.). Belangrijk blijft dat het een samenhangend scheikundeprogramma blijft voor de leerlingen. Het gevaar van alleen modules is dat de concepten te veel los van elkaar komen te staan. Voor de leerlingen kan dat verwarrend werken. Biedt mij als docent een mogelijkheid om op maat gesneden lesprogramma samen te stellen. Bij NLT is werken in modules ook wel aardig. Het moet alleen wel in een bepaalde lijn zijn De leerlingen leren niet meer het zelfde op alle scholen. Dit kan problemen opleveren bij vervolgstudie. De leerlingen moeten straks voor na, sk, bio, nlt in modules gaan werken. Dit wordt wel erg veel... De variatie in onderwerpen is dan groter. Een module bevordert het inzicht in de samenhang van concepten. Tegelijkertijd kan het remmend werken op het inzicht van samenhang van intermodulaire concepten.

12 Er moet wel een logische opbouw in zitten Geeft meer flexibiliteit om aan te sluiten bij actualiteit en mogelijkheden van de school en de regio Geeft meer ruimte tot ontwikkelen van: projectmatig denken, onderzoeken en ontwikkelen Geeft vrijheid: een module kan een volgend jaar door een ander (leuker of actueler) vervangen worden. Gevaar is dat de modules niet geheel consistent zijn wat betreft definitie van begrippen en taalgebruik omdat zij vervaardigd zijn door verschillende teams, zonder overkoepelende redactie die de eenheid bewaakt. Het gebruikersgemak van een methode(s) die berust(en) op (een van) de leerlijnen weegt op tegen de grote hoeveelheid werk die verbonden is aan zelf modulair onderwijs gestalte te geven Het geeft je als docent meer vrijheid om je onderwijs in te richten naar je eigen smaak en omstandigheden. Bovendien werk je zo niet 3 of vier jaar op dezelfde manier maar varieer je binnen je onderwijs. Het hangt er wel vanaf hoe de modules op elkaar zijn afgestemd. Is er een samenhangend geheel. Is de rode draad te volgen en zijn de verschillende concepten te integreren tot een groot geheel. Zien de leerlingen door de bomen het bos nog wel. Het lastigste vind ik momenteel om losse modules in te passen in het huidige curriculum. Het moet dan eigenlijk ter vervanging van een bepaald hoofdstuk, maar een module dekt in het algemeen niet zo'n heel hoofdstuk. Het lijkt haalbaar om op een school te experimenteren met een deel van het programma. Alles tegelijk wijzigen zou te veel energie vergen. Het lijkt makkelijker te worden om een meer flexibel programma op te stellen (a la nlt bijvoorbeeld). Goed gekeken moet worden naar overlappende vaardigheden. Het stelt natuurlijk ook veel eisen aan de kwaliteit van die modulen zelf maar ook aan de samenhang van die modulen onderling. Het werken in modules is wel erg tijdrovend wat betreft voorbereidingstijd voor docenten en toa's en leerlingen kunnen minder goed zelfstandig door de stof heen. Ik heb er geen problemen mee. Ik pak wat ik nodig heb. Ik heb er nog geen ervaring mee opgedaan, zodat ik niet met zekerheid kan stellen of het leerlingen meer zal boeien Ik heb met anw ook in modules gewerkt, dat had ook zo zijn voordelen Ik moet het nog ervaren. Ik werk momenteel met de module suikerbieten. Deze heb ik volledig omgebouwd voor het vwo. De basis zit er nog wel veel in. Wel wordt er hier ook veel van de toa verwacht. Hier moet dus ook Naar gekeken worden of de school (staat) bereid is hier voor in te zetten. In modulevorm kunnen de verbanden duidelijker worden tussen de verschillende onderdelen van de chemie. Mits de aandacht vooral naar chemie gaat en niet naar de context. Is/wordt er rekening gehouden met het feit dat niet alle leerlingen (circa 30 %) schoolscheikunde interessant vinden? Ongeacht de manier waarop het scheikundeonderwijs wordt aangeboden zal die groep weinig interesse (blijven) tonen. Je kan altijd in modules werken, in feite wordt dat nu ook al gedaan: module zuren en basen, module analyse technieken etc. Het is niets nieuws. Je kunt gemakkelijk zelf wat wijzigen: baas over het onderwijs. Je moet niet alleen met modules werken. Soms moet er ook theorie gewoon worden geleerd. Kan ook tot verwarring leiden omdat er zoveel theoretische aspecten samenkomen. Leuke modules, soms te veel stof door het enthousiasme van de schrijvers.

13 Veel werk om modules te kiezen die de stof dekken. Losse modules maken het volgens mij juist moeilijk om de overlap tussen de modules goed te blijven behouden (helikopterview), tenzij steeds terugkoppeling plaatsvindt en verwezen wordt naar al gedane modules. Losse modules raken de leerlingen kwijt en niet alle klassen krijgen dezelfde stof Maar denk om tussentijdse verbindende samenvattingen en overzichten Maar meer ter vervanging van onderdelen van het huidige programma, niet als complete leerlijn Makkelijk modules inwisselen; kans dat verschillende leerlingen kennis ietsje anders geleerd hebben via een andere module; wel omschakelen voor docenten Meer vrijheid in het aanbieden van het programma, je kunt naar eigen inzicht de verschillende concepten aanbieden. Met modules werken is goed, maar betrek, waar mogelijk, dan ook de vakken natuurkunde, biologie en wiskunde in een module, en niet weer alle vakken als los zand. Moeilijk om alles op het juiste tijdstip aan bod te laten komen Nadeel is dat voor leerlingen een stuk zekerheid bv in de vorm van een boek ontbreekt. Ze vragen zich af wat moet ik nu kennen en kunnen Nadeel is praktisch: kopieerkosten of drukkosten.. Zal handig zijn als tegen kostprijs (kleuren) druk te koop komen. Ook in vervolgopleidingen wordt veel gewerkt met modules, dus draagt bij aan de voorbereiding. Op zich zijn een aantal modules prima. De vraag is of het voor een leerling niet onoverzichtelijk wordt als de opbouw en (de lay-out) elke keer anders is. Soms worden de concepten ondergesneeuwd Tot zeer positief, mits uit de beschikbare modules een complete leerlijn is samen te stellen (met een logische volgorde en een redelijk consistent didactisch concept) We werken nu met 4 periodes, en in zo'n periode rond ik een bepaald samenhangend conceptenpakket af, dus dat lijkt al op modulair werken. Bij losse modules moeten deze wel goed op elkaar aansluiten of losstaand te geven zijn, vandaar niet 'zeer' positief. Wel modules met een goede mix context en theoretische kennis Wij gebruiken nog de gewonen boeken en vervangen alleen een enkel hoofdstuk door een module. Strikt modulair werken vinden wij nog te eng, al zijn de verschillende kleuren leerlijnen die ontwikkeld zijn wel een duidelijke leidraad. Zo kunnen nieuwe ontwikkelingen in de scheikunde beter verwerkt worden. Niet positief, maar ook niet negatief Een boek is zo goed te overzien! Alleen modules geven zijn te eenzijdig in didactiek Angst voor hapjes leren bij leerlingen. De grote lijn, opbouw van kennis kan verloren gaan. De modules dienen zeer goed uitgewerkt te zijn en niet vol met bijvoorbeeld practica die niet uitvoerbaar zijn op school. Of waarbij uitstapjes naar bedrijven of andere scholen nodig zijn. Niet iedere school heeft de gelegenheid om op stap te gaan. Een klein onderwerp zou kunnen. Bij grotere onderwerpen is opbouw over langere tijd nodig. Er moet wel een samenhangend geheel ontstaan binnen het curriculum Gaat het arrangeren niet veel tijd kosten? Je moet wel zorgen dat alle doelen gehaald worden. Gevaar van te veel wildgroei

14 Het succes van een dergelijke methode is zeer afhankelijk van de docenten die ermee werken. Het biedt veel mogelijkheden voor de "creatieve" docent die bereid is een stapje extra te zetten én van zijn/haar "gebaande paden" (afstudeerrichting!) Af te wijken. Het werken met modules werkt goed zo lang het een afwisseling is en niet als het regel wordt Hoop werk, maar wel een hoop vrijheid. Ik heb nog geen idee hoe dit in de praktijk gaat werken. De modules moeten wel op elkaar afgestemd zijn, dus er moet een doorlopende lijn komen. Ik vind losse modules leuk, zodat je kunt afwisselen. Het is alleen lastig om kwaliteit te herkennen; zodat je vaak al een jaar verloren hebt als een module niet goed is. Of je bent heel veel tijd kwijt om aan de module te sleutelen. Ik werk al met modules. Noem dit hoofdstukken In principe goed idee dat de aantrekkelijkheid van scheikunde vergroot, Maar qua workload van docenten en toa's lijkt mij een leerjaar dat alleen gevuld wordt met modules ongewenst en qua tijd niet realiseerbaar Je moet nu zelf heel scherp in de gaten houden of je alle eindtermen gedaan hebt Keuze bij docent om modules te kiezen voor zijn doelgroep Korte afgebakende onderwerpen geven leerlingen houvast en kunnen uitdagend zijn, maar dat is nu ook het geval met de indeling in hoofdstukken Losse modules zijn OK, maar je moet wel alle stof dekken. Dat is lastig, want de keus voor een bepaalde module bepaalt ook mede de keus voor andere modules. Losse modules zijn prima om het onderwijs uitdagend te maken, maar niet in de plaats van een leerboek. Ik ben nu eenmaal dol op boeken, met een goede index en overzichtelijke uitleg. In een module kun je over het algemeen niet even wat opzoeken. Modules kunnen goed werken, maar het wordt wel lastig om alle onderwerpen te bespreken. Modules kunnen goed werken. Het gevaar is dat de samenhang tussen de modules uit het oog verloren wordt. En ook dat er moeilijkheden zijn omdat aan het eind van de schoolloopbaan er toch een examen gemaakt moet worden. Modules zijn zeker geschikt, alleen de schoolstructuur moet meewerken: b.v. blokuren toestaan. Moeilijk te zeggen. Ik ben bang dat er dan sprake is van losse brokken. De samenhang tussen de modules moet wel duidelijk zijn. In een leermethode wordt die over het algemeen wel aangegeven, wordt er terugverwezen. Dat er wat meer aandacht is voor toepassing Nee, maar liever een boek dan alles los Nog geen ervaring mee opgedaan Om overlap te beperken en alle concepten te behandelen moet een leerlijn met de juiste modules worden samengesteld. De modules staan dan vast, net als hoofdstukken in de gangbare methodes. Onzeker over de implicaties Ook een hoofdstuk is een module... Samenhang zorgt voor meer begrip en dat is met losse modules niet gegarandeerd. De stapeling van kennis gedurende de schooljaren is bij losse modules moeilijker herkenbaar en vraagt daarom meer van de docent. Voor veel leerlingen lijkt het vak soms toch al uit losse stukjes te bestaan, zeker na de vorige examenaanpassingen. Alles wat verbindend/overlappend is tussen domeinen wordt geschrapt. Modulair werken zal dit beeld mijns inziens niet verbeteren. Wederom gaat het om het gebruik van de modules. Juist gedoseerd, aanvullend gebruik ok, maar gebruik om de volledige stof te dekken niet realistisch.

15 Zelfde toelichting als vraag hiervoor. Bovendien is het moeilijk een modulereeks te vinden die stofdekkend is. Ook valt mij op dat iedere module te eenvoudige- en ook te moeilijke stukken bevat die te laat of te vroeg in het curriculum worden aangeboden. Enigszins negatief De opbouw van een goede leerlijn staat voorop Deze moet goed doordacht zijn Met steeds herhalingen van het reeds geleerde Door de twee wekelijkse contactmomenten vervliegt de kennis bij de ll snel De samenhang / de opbouw van het geheel komt snel in gevaar als er geen super-strakke regie wordt gevoerd; sommige begrippen zullen misschien in veel modules voorkomen en anderen niet of nauwelijks. Door losse modules is de kans groot op een hapsnapbenadering waarbij veel dingen als black box worden aangereikt, het gevaar voor oppervlakkigheid is groot. Wij gebruiken daarom modules van de blauwe leerlijn die in een logische volgorde achter elkaar worden behandeld. Door modulen kan een onderbroken en niet consistente leerlijn ontstaan Een duidelijk doorlopen van de stof wordt zo wel moeilijk. Een duidelijk opgebouwde leermethode biedt lln. Houvast. Ook voor de vervolgstudies wordt het chemie-kennisniveau gewaarborgd. Zonder voldoende kennis is m.i. Immers geen onderzoek mogelijk. Een methode die thematisch in boekvorm werkt, is voor leerlingen zeker Een module legt een verband tussen context en concept. Voor de leerlingen is dit vervolgens hét verband, terwijl het vanzelf maar een keuze is, er zijn nog veel meer contexten verbonden aan het betreffende concept. Geen eenduidig programma, niet alle concepten komen aan bod Gevaar bestaat dat de stofinhoud als los zand erbij komt te hangen. Structuur en helderheid is nodig voor het theoretische kenniskader. Het moet samenhangen met losse modules loop je risico om het kwijtraken. Het vraagt heel veel tijd en inspanning van docenten en leerlingen. Leerlingen hebben de steun in de rug van een gewone conventionele methode nodig. Zo nu en dan een module werkt natuurlijk inspirerend, maar afwisseling is de sleutel tot succes. Het wordt veel duurder om alle modules aan te schaffen Ik begrijp dat het stimulerend zou kunnen zijn, maar het is zeker geen gemakkelijke opgave om het zo in te richten en tegelijkertijd ervoor te zorgen dat het gehele examenprogramma aanbod komt en er geen overlap is. Ik ben voor afwisselende werkvormen. Zoek liever zelf de contexten op en vertel mijn leerlingen daarover, geef zelf achtergrondinfo. Leerlingen zijn meer bezig om effectief met hun tijd om te gaan, zodat er naast sport ook weekendbaantjes gedaan kunnen Ik geef de voorkeur aan een duidelijke dooropende lijn en niet aan op zichzelf staande losse eenheden. Leerlijn met herhaling is essentieel voor ll Losse modules passen goed bij NLT, maar ook daarbij ontbreekt zo nu en dan de structurele opbouw. Het is in ieder geval lastig om die helder te maken. Met losse modules mist men de houvast van een boek waarin concepten worden beschreven. Niet per definitie negatief, de huidige onderwerpenindeling is immers ook als modulaire te beschouwen.

16 Nadeel is niettemin, dat een gewenste samenhang in kennis en inzicht(en) gaat ontbreken Onze ervaringen tot nu toe maken mij huiverig. Veel losse modules leveren onrust op in het leerproces. De benadering is steeds anders en een duidelijke lijn voor de leerlingen ontbreekt. Wat is een losse module? Op dit moment heb ik een boek met losse hoofdstukken, dat zijn toch ook gewoon losse modules? Weinig overzichtelijk voor de leerlingen. Zij oordelen hier ook niet positief over. Zeker niet aan te bevelen voor havo-leerlingen. Zie mijn vorige opmerkingen over begripsvorming en conceptuele structuur van het vak scheikunde, i.r.t. Efficiency en leeropbrengst/effectiviteit. Het risico bestaat dat elk nu weer op deze manier gaat werken. Leerlingen hebben dan weer geen variatie Zeer negatief Onduidelijkheid of gehele leerstof (alle eindtermen) wordt behandeld met de gekozen modules. Bij modules ontwikkeld door verschillende groepen is er geen eenheid. Bij gebruik van een methode zijn leerlingen gewend aan de werkwijze van het boek. Geen eenduidig eindniveau / kennisniveau voor leerlingen Een boek geeft een eenduidig houvast: opbouw, volgorde, structuur, duidelijkheid. Allemaal cruciaal voor een effectief leerproces. Puur praktisch: de leeftijdscategorie waarmee we werken De reden om met een boek te werken is dat alle theorie in een logische volgorde aan bod komt. Die logische opbouw en het behandelen van alle vereiste theorie komt in de knel met modulair werken: wat zit er nu precies in een module? Door het werken met modules, die onafhankelijk van elkaar zijn ontwikkeld, ontstaat er een programma dat niet goed op elkaar aansluit. Er is geen samenhang meer tussen de stof. Men leert kunstjes maar bouwt geen kennis op. En dan heb ik het vooral over kennis die men direct kan gebruiken. Diepgang is niet mogelijk. Geef mij een boek en een lijst met te behandelen onderwerpen. Ik ben heel goed in staat, en met een goede sfeer in de klas, de onderwerpen te behandelen. Natuurlijk hebben leerlingen meer afleiding dan 20 jaar geleden (bijbaantje, mobieltjes, computers etc). Geen logische opbouw. Misschien "leuk" maar weinig leerzaam. Gewoon een boek Het gaat om het opbouwen van een samenhangend geheel! Het grote gevaar bestaat dat de aansluiting tussen de modules tekort schiet en de leerlingen de aanwezige chemische verbanden niet kunnen zien. Het kwaliteitsverschil tussen de modules is groot en ook de moeilijkheidsgraad verschilt. Bovendien zijn verschillende modules (door verschillende schrijfstijl en opbouw) heel anders ingedeeld. Dit werkt verwarrend voor leerlingen. Het modulair werken wordt mogelijk ook bij Natuurkunde, Biologie en NLT geïntroduceerd. Ik denk dat dit een verzadiging gaat geven bij lln, waardoor het gaat vervelen en de leerstof niet overzichtelijk in de hoofden van de leerlingen komt. Het wordt voor leerlingen zeer onoverzichtelijk. Hapsnap-leerstof. De logische volgorde van de leerstof is bepalend. De contexten worden vervolgens daaraan gekoppeld. Contexten zijn wel erg belangrijk. Idem vorige antwoord. Hiermee haal je de structuur voor de leerlingen weg.

17 Ik heb weinig vertrouwen in de kwaliteit van "erkende modules" aangezien ik bij NLT hierin vele knelpunten en hiaten constateer. Ons eigen materiaal, ter ondersteuning van de scheikunde methode werkt prima. Ik mis vaak de samenhang. Zo nu en dan een module is prima, maar alleen modules dan missen de leerlingen en ik zelf vaak het overzicht. Verder is het voor leerlingen vaak niet duidelijk wat ze precies moeten leren, kennen en kunnen. Ik vind het handiger alle stof in een boek te hebben staan per leerjaar. Voor de leerlingen ook overzichtelijker; m.n. Leerlingen die structuur nodig hebben en de wat slordige leerlingen. Ik vraag me af of alle onderdelen wel besproken zullen worden. Ik hoorde al dat er speciale modules ontwikkeld worden om gaten te vullen (via de frontale lesmethode). Ik zie dan geen toegevoegde waarde meer In een boek is de leerlijn veel beter gewaarborgd. In de modules is er veel te veel overlap. Ook praktisch zijn losse modules niet handig. Informatie moeilijk na te slaan Leerlingen hebben een ondersteunende methode nodig Leerlingen zien verband niet Leerlingen zijn naar mijn idee her meest gebaat bij een goed leerboek ipv. Losse modules Losse modules hanteren we nu ook bij NLT, vooral digitaal. De leerlingen vinden de modules saai: slecht opmaak, niet professioneel. Ik prefereer heel duidelijk een goed boek waarin een constant gebruik van opmaak en indeling. Modules sluiten niet altijd goed op elkaar aan. Te veel los zand, het totale overzicht ontbreekt. Door gebruik te maken van een boek wordt het leerplan meer een geheel, alle leerstof staat bij elkaar. Modules zijn door verschillende docenten(groepen) opgezet met verschillende schrijfstijlen, aanpak en didactiek:dit kan voor leerlingen verwarrend zijn. Ongetwijfeld zal er veel overlap zijn tussen de modules, dus veel dubbel werk en we hebben al zo weinig tijd. Onsamenhangend. Te veel tijdverlies. Onsamenhangende rotzooi Overstap van een leerling naar andere school wordt moeilijk, er ontstaan lacunes, bij een vak dat al lastig genoeg is. Projectmatig werken werkt versnipperend. De kennis wordt niet tot een logisch geheel geïntegreerd. Samenhang tussen de verschillende onderwerpen verdwijnt. Studenten in Nederland moeten op elke plaats gelijksoortig onderwijs krijgen. Zeker bij verhuizingen is dit absoluut noodzakelijk. Daarnaast moet ook de aansluiting naar HBO en WO gelijkwaardig zijn. Dit is op deze wijze zeer duidelijk niet het geval. Tot nu toe is er geen doorlopende leerlijn ontwikkeld. De modules staan (stonden) los van elkaar en welke paragraaf wel of niet eerder was behandeld, moest men zelf maar uitzoeken. Dat biedt geen houvast voor de docent en al helemaal niet voor de leerling Wordt een allegaartje. Iedere docent kiest zijn eigen programma de leerlingen zijn onderling niet meer uit te wisselen. Maw je moet het als sectie weer gaan beslissen en met 5 collega's en 2 toa's wordt unaniem een keuze maken op deze manier wel erg moeilijk. Geen mening Het werken met modules is geen probleem als ook gewerkt wordt met periodisering van het rooster Ik kan mij hier niet zo goed een beeld bij vormen Voor de leerling is er geen verschil : module of hoofdstuk

18 Vraag 8 Welk oordeel heeft u over de module(s) die u gebruikt dan wel gedownload heeft? Zeer positief De blauwe leerlijn biedt een conceptdekkende leerlijn. Brugteksten zijn niet nodig. De blauwe leerlijnmodules omvatten een consistente doorlopende leerlijn Goede manier om leerlingen gemotiveerd aan het leren te krijgen en actuele ontwikkelingen binnen de chemie te verduidelijken Het betreft modules voor het vak NLT. Op zich geen bezwaar tegen de inhoud van de meeste modules, maar wel het idee om deze massaal in de bètavakken te gaan aanbieden. Ik heb uitsluitend mijn/ ons eigen ontwikkeld materiaal ook uitgetest, gereviseerd etc. Als er tussen de categorieën zeer en enigszins positief een optie "gewoon" positief had gestaan, had ik daarvoor gekozen in overeenstemming met mijn bescheidenheid (:) we hebben een voor leerlingen contextrijke logische leerlijn kunnen opbouwen We werken al een paar jaar met deze modules NS en het bevalt mij en mijn collega's erg goed. Wij volgen de blauwe leerlijn en we hebben met de andere blauwe scholen de modules naar onze eigen wensen ontwikkeld en aangepast. Een minpunt is dat we ons bij de inrichting van de leerlijn (en het examenexperiment) moesten baseren op een oude(rwetse) Zat op zich goed in elkaar. Lay-out was matig. Zoals al vermeld ontwikkelen we zelf en dat bevalt goed Enigszins positief Het idee is goed, inhoud is OK. Nog niet altijd even gelukkig uitgewerkt. Docent moet module controleren om fouten eruit te halen, die zitten er geregeld in. Dat is niet erg, maar die moeten er na een tijdje wel uit zijn. Zeer goed van opzet en inhoud, maar zeer bewerkelijk qua voorbereiding (zeker ook voor toa), moet qua practicum fors worden aangepast (onze school kent b.v. geen blokuren wat voor het eigen onderzoek echt nodig is) Aan sommige modules moet nog wel het één en ander worden aangepast en ook is bij allen de docententoelichting er niet of niet compleet. Actuele onderwerpen. Als ontwikkelaar kom je natuurlijk achter opdrachten die niet goed zijn, als je test. Daarom niet zeer positief. Ben werkzaam als toa en niet als docent. Vond ik wel makkelijk om er even bij te noteren. De context staat dichter bij de leerling, waardoor betere motivatie ontstaat. De eerste module die ik serieus ging bekijken vereiste het gebruik van medicijnen die alleen op doktersrecept verkrijgbaar waren... Die krijg je dus niet... Dan haak ik direct af. De fouten zijn storend. De insteek is nogal gekoppeld aan een didactiek. En die wisseling is niet altijd prettig. De lesstof vind ik inspirerend. Het werken met de modules, vooral door de leerlingen, moet nog uitkristalliseren. De modules moeten aangepast worden naar de eigen schoolsituatie Er wordt een mogelijkheid geboden een onderwerp op een andere manier te behandelen.

19 Opm. Het zou aardig zijn als de leerlingeneigentekst net in pdf format wordt aangeleverd maar bijv in Word zodat je als docent de vrijheid hebt wijzigingen aan te brengen. Het incidenteel gebruiken van een module naast het boek bevalt onze school goed Het is leuk om er met een klas aan te werken. Wel is het tempo waarin gewerkt wordt veel lager. Met hetzelfde aantal contacturen kun je met deze manier van werken veel minder stof behandelen Het is nu lastig om modules uit te proberen omdat ze niet goed aansluiten op de bestaande stof. Je moet dus een beetje uitmikken wat het beste overeenkomt met bv hoofdstuk 11 omdat dat nu behandeld wordt. Het kostte mij als docent veel meer tijd en inspanning dan wanneer ik hetzelfde onderwerp uit het boek had gedaan. Na afloop van de module heb ik onder de leerlingen een enquête uitgezet. De meningen van de leerlingen waren verdeeld. Het varieert nogal: het vernieuwende staat wel enigszins onder druk Het ziet er interessant uit, maar ervaring in de klas zal moeten uitwijzen of het inderdaad werkbaar is, vooral m.b.t. de behalen les- en examendoelen. Hoe eet je gezond: kost wel veel tijd concept context zijn beide leerzaam en dicht bij leerling Iedere docent die nieuwe dingen gaat doen heeft in eerste instantie te maken met een kleine terugval in de kwaliteit die je aanbiedt. Dat creëert onzekerheid waardoor je de neiging hebt om het oude, vertrouwde materiaal te gebruiken. Ik heb bij een studiedag een workshop gevolgd over de Wereldreisopdracht waar molberekeningen in aan bod komen. Dit was de voorloper van de ecoreizen module. Ik heb toen de opdracht naar eigen smaak aangepast en opdrachten toegevoegd. De opdracht bevalt. Ik heb een module gebruikt voor een science project, maar heb deze behoorlijk aangepast. Ik heb een module in klas 3 gedaan, en ga dit jaar een andere module proberen. Ik verwacht veel van de tweede module. Ik heb nu één module gedownload (en ga daar binnenkort mee beginnen) en die zit erg goed in elkaar. (Dit is de module Melkzuur van Scheikunde in Bedrijf) Maar ik heb al meerdere modules bekeken, en die vind ik minder goed in elkaar zitten. Ik wil niet compleet over naar de nieuwe modulen en ben bezig te kijken met mijn collega of en hoe we een/enkele modules in kunnen passen In de praktijk moet dat nog blijken. Leerlingen kwamen niet goed tot het concept. Les materiaal is natuurlijk nooit af en moet voortdurend worden geactualiseerd en worden door ontwikkeld. Bovendien blijven er altijd nog wel verbeterslagen in te maken Leuk om mee te werken, het spreekt de leerlingen ook aan. Alleen blijf ik mijn twijfels hebben over het eindniveau dat je bereikt. Zorgt dit dan voor een goede aansluiting naar vervolgopleidingen? Leuk om te doen als aanvulling Leuk onderwerp, maar de leerlingen zien het als "leuk" en op dit moment heb ik moeite om de kwaliteit te waarborgen. Ze zullen niet uit zichzelf kritisch worden. Hiervoor moet echt tijd genomen worden. Maar een module is een module. Hamvraag: hoe rijg je de modules aaneen tot een logisch geheel. Module zelfherstellend beton Ingezet als vervanging voor chemisch rekenen. Zonder aanvulling uit de methode te weinig informatie. Het gedeelte over zouten kan alleen een aanvulling zijn maar naar mijn mening het hoofdstuk over zouten niet vervangen. Moeten nog aangepast aan de doelgroep.

20 Differentiatie HAVO/VWO niet altijd duidelijk Nieuwe aanpak maakt je zelf ook weer kritischer. Opbouw module is goed Positief vanwege de context,wat voor ll aantrekkelijk kan zijn De zorg gaat uit naar de samenhang van de leerstof Sommige modules zijn erg goed, maar er zijn ook mindere goede exemplaren, waaraan eerst nog veel moet gebeuren. Sommige modules zijn erg vaag. Er zijn geen antwoorden bij en niet alle proeven lopen zoals bedacht. Sommige modules zijn nog voor verbetering vatbaar De lay-out is niet altijd goed en consequent Soms lijken de modules vrij snel over contexten heen te stappen. Om maar snel bij de concepten te komen. Ook is het zo dat het af en toe lijkt dat de context erbij gesleept is. Soms veel tekst (wat leerlingen niet interessant vinden) en soms beperkte diepgang of bij andere modules weer te veel diepgang (kijkende naar de modules voor klas 3) Voor nlt zijn de modules zeer wisselend van opzet. Ook is de docentenhandleiding bij de verschillende modules anders opgezet. Dit is lastig omdat je steeds opnieuw moet bekijken hoe de indeling is Voordelen; actueel, motiverend, diverse invalshoeken Nadeel; veel zelf uitzoeken, veel voorbereiding, onzekerheid bij lln wat ze uiteindelijk moeten kunnen Wat me vaak stoort is dat er zoveel aandacht voor de context is dat leerlingen niet duidelijk is wat ze aan het eind moeten kennen en kunnen. Er wordt teveel tijd aan vaardigheden besteed in verhouding tot de chemische leeropbrengsten Wel veel theorie en de modellen wisselen elkaar wel heel snel af waardoor bij sommige leerlingen veel verwarring tussen de verschillende begrippen ontstaat Wisselend. Ik geef anw modulair, mbv boek en zelf ontwikkeld materiaal. Ik heb nlt modules ontwikkeld en getest, die waren OK, maar ik ken maar een beperkt aantal van deze modules. Verder gebruik ik bij sk modules in de derde klas. Zie eerder commentaar Ziet er mooi uit, maar moet er nog mee werken Niet positief, maar ook niet negatief Aangezien mijn collega's niet werken met de modules, kan ik niet ongestoord hele lessenseries incorporeren in mijn onderwijs. Daarom heb ik slechts gedeeltes uit modules gebruikt. Daarnaast vind ik vaak ook slechts gedeeltes van een module interessant genoeg Bij sommige kreeg ik niets te zien, viel tegen. Andere zagen er goed uit, kost wel veel tijd in de klas Bio-ethanol (HAVO4, en 09-10): op zich een goede module, die zich echter niet probleemloos binnen het huidige HAVO-examenprogramma (oude 2F en nieuwe 2F) volledig laat gebruiken, omdat de les-(contact-)tijd ook beperkt is. Wel een aardige aanvulling Bioethanol: dit jaar gedaan in 5HAVO als een soort van herhaling/overgang naar 5HAVO. Op zich leuk, maar doordat het teveel herhaling was viel de leeropbrengst erg tegen. Daar komt bij dat deze teveel overlap heeft met de NLT-module 'Feest zonder Katers'. De module Antibiotica getest in 4 Havo voor de ontwikkelaars. Het was oude scheikunde in een nieuw jasje.