Outputfinanciering jeugdzorg. West-Brabant West. Financieringsvormen

Transcriptie

1 Outputfinanciering jeugdzorg De jeugdzorgregio West-Brabant West is per 2016 overgegaan van inspanningsbekostiging naar outputfinanciering voor vrijwel alle vormen van niet vrij toegankelijke jeugdhulp. In den lande is er veel interesse voor dit financieringsmodel, maar bestaan er ook de nodige misvattingen over outputfinanciering. Door middel van dit factsheet zouden wij graag onduidelijkheden wegnemen. West-Brabant West De regio West-Brabant West bestaat uit negen gemeenten (Bergen op Zoom, Etten-Leur, Halderberge, Moerdijk, Roosendaal, Rucphen, Steenbergen, Woensdrecht en Zundert), die samenwerken in de organisatie van jeugdhulp. West-Brabant West telt inwoners, jeugdigen, waarvan ongeveer een vorm van jeugdhulp ontvangt. Financieringsvormen Er zijn grof samengevat vier vormen van financiering van zorg: Inspanningsgerichte bekostiging: Financiering per geleverde prestatie, al dan niet met behulp van bevoorschotting. Taakgerichte bekostiging: Lump sum financiering per aanbieder voor het uitvoeren van afgebakende taken. Met taakgerichte bekostiging wordt de voorkeur gegeven aan één of een beperkt aantal organisaties die een opdracht volledig uitvoert. Outputbekostiging: Financiering per cliënt voor het bereiken van vooraf overeengekomen doelen. De wijze waarop deze doelen worden behaald is niet van invloed op de betaling. Subsidiëring: Deze vorm van financiering wordt door gemeenten toegepast om impulsen te geven aan innovatieve of nieuwe diensten, waarvan de exacte werking nog onbekend is, of voor financiering van voorzieningen van algemeen maatschappelijk nut. Bij elk van deze vier bekostigingsvormen hoort een eigen set van afspraken, minimale randvoorwaarden en spelregels. Het is aan de gemeente om met aanbieders te kiezen voor de best passende vorm van financiering bij elk onderdeel van het jeugdstelsel, afhankelijk van de beleidsinhoudelijke ambities van de gemeente. Geen gemeente zal op alle onderdelen van het jeugdstelsel dezelfde financieringsvorm toepassen. 1

2 Ter illustratie: In West-Brabant West worden trainingen in het voorliggend veld gesubsidieerd, de toegangsmedewerkers (Jeugdprofessionals) gefinancierd door middel van taakgerichte bekostiging, de gecertificeerde instelling op basis van inspanningsbekostiging en niet vrij toegankelijke zorg grotendeels door middel van outputfinanciering. Randvoorwaarden en verwachtingen Bij outputbekostiging van niet vrij toegankelijke zorg hoort een andere werkwijze en manier van aansturing bij dan bij taakgerichte of inspanningsgerichte bekostiging. Inherent aan outputfinanciering is: Outputfinanciering is altijd onderdeel van een systemische aanpak. Gezinnen, het sociaal netwerk, het voorliggend veld, de Jeugdprofessional en de zorgaanbieder werken complementair aan elkaar bij het oplossen van de zorgvraag. De gemeente moet de beste mensen aan de poort te zetten, met vakinhoudelijke kennis van jeugdhulp. Dit is noodzakelijk om afspraken over doelen en op- en afschaling te kunnen maken met zorgaanbieders. Streven van de gemeente is om vanuit de gemeentelijke toegang zo veel als mogelijk adviezen te gegeven, ambulante opvoedondersteuning te bieden, door te verwijzen naar preventief aanbod en, zo nodig, namens het gezin regie te voeren op het zorgpad. Van alle betrokkenen bij de zorg verwachten wij dat zij zich verdiepen in het totaal van problemen in een gezin en deze te adresseren bij de juiste persoon. Ook van zorgaanbieders verwachten wij dat zij problemen signaleren en bespreekbaar maken op het gebied van werk en inkomen, schulden, veiligheid, huisvesting, etc. Bij outputfinanciering wordt de zorgaanbieder financieel beloond bij goed samenwerken, ketenaanpak, bevorderen van de eigen kracht en inzet van het sociaal netwerk efficiënt. Van zorgaanbieders verwachten we dat zij veel vrijheden en verantwoordelijkheden laag in de organisatie leggen, zodat het personeel zelf voor ieder individueel kind op maat zorg kan bieden. Productenboeken, een vaststaand aantal sessies met de cliënt en dichtgetimmerde zorgtrajecten passen niet bij outputfinanciering. Er is nu eenmaal nooit een one size fits all oplossing voor problematiek. We hopen dat organisaties (zowel gemeente als aanbieder) de administratieve druk op het personeel weten te verminderen. De gemeente streeft er naar de administratie te beperken tot de minimale gegevensuitwisseling die nodig is om een 2

3 hulpverleningstraject in gang te zetten. De gemeente werkt ook aan vermindering van de administratieve last in het kader van rechtmatigheid. De gemeente stuurt op basis van vertrouwen; Vertrouwen op de expertise van gezinnen, vertrouwen in de professionaliteit van toegangsmedewerkers en vertrouwen op de eerlijkheid van aanbieders. Sturing op vertrouwen wil niet zeggen dat er geen oordeel mag zijn over het geleverde werk van zowel toegang als zorgaanbieder. Door kwaliteitsmeting te uniformeren en te publiceren wordt zorg tussen aanbieders beter vergelijkbaar. Uiteindelijk zullen gezinnen die voor het eerst een jeugdhulpaanbieder selecteren 'stemmen met de voeten'. Dit alles maakt dat gemeente en zorgaanbieder een nauwe relatie zullen moeten hebben om gezamenlijk de juiste zorg op het juiste moment te bieden. Motto in onze transformatiebeweging is: Handel alsof het je eigen kind is. Hoe werkt dat in praktijk? De gemeente stelt aan gezinnen een onafhankelijk toegangsmedewerker (Jeugdprofessional) beschikbaar. Deze bespreekt met het gezin de zorgvraag, wat wordt opgeschreven in een Gezinsplan. Vervolgens worden doelen gesteld om de zorgvraag op te lossen of te verminderen. Het gezin gaat zelf doelen behalen, er kunnen doelen worden bereikt vanuit het voorliggend veld. Ook de Jeugdprofessional is toegerust om ambulante opvoedondersteuning te bieden. Wanneer dit niet voldoende is om de zorgvraag te beantwoorden kan een zorgaanbieder worden bijgeschakeld. Deze werkt complementair aan het gezin, het netwerk, het voorliggend veld en de Jeugdprofessional. De Jeugdprofessional kan dus actief blijven in het gezin, en worden ingezet in het afschalen aan het eind van een arrangement. Om de zorgvraag van cliënten en de specialisatie van aanbieders overzichtelijk te ordenen hanteren wij een indeling van problematieken in cliëntprofielen. De Jeugdprofessional en het gezin bepalen gezamenlijk welk profiel het best past bij de specifieke zorgvraag. Vervolgens selecteert het gezin een aanbieder. Voor het totale niet vrij toegankelijke zorgtraject ('arrangement') wordt per cliënt met slechts één aanbieder afspraken gemaakt. Deze aanbieder ontvangt een fixed price die voldoende zou moeten zijn om vooraf afgesproken doelen te bereiken. De gemeente bemoeit zich als opdrachtgever niet met de inhoudelijke invulling van het zorgtraject, maar vertrouwt hierin op de kennis en kunde van de zorgaanbieder. De aanbieder is dan ook vrij om in overleg met de cliënt zelf de doelen te bepalen die haalbaar worden geacht, zelf de 3

4 intensiteit van zorg te bepalen (waar het bijbehorende budget een afgeleide van is) en zelf te bepalen of en welke onderaannemers worden ingezet om een deel van de zorg te leveren. De Jeugdprofessional bekijkt of de opgegeven doelen in lijn zijn met de verwachtingen uit het gezinsplan. Wanneer dat niet zo is wordt in overleg getreden over een oplossing. Het arrangement is klaar wanneer de aanbieder constateert dat de overeengekomen doelen zijn behaald. Het gezin wordt om bevestiging gevraagd. Binnen afzienbare tijd zullen wij kwaliteitsmeting invoeren, conform de landelijk vastgestelde outcomecriteria. De uitkomsten op het gebied van uitvalpercentage, cliënttevredenheid en doelrealisatie worden gedeeld op onze website, zodat gezinnen die nieuw in zorg komen hun keuze voor aanbieder kunnen baseren op eerdere ervaringen. Misverstanden omtrent outputfinanciering 1. Iedere gemeente kan per direct outputfinanciering invoeren Invoering van outputfinanciering vraagt om een grote omslag in denken en werken. Voor een jeugdzorgregio over kan gaan op Outputfinanciering moeten naar mening van de regio West-Brabant West eerst een aantal stappen zijn gezet: Stap 1: Regionale uniformiteit Gemeenten zullen tenminste op regionale schaal op dezelfde wijze het jeugdstelsel moeten inrichten en uitvoeren. Het is voor aanbieders ondoenlijk om voor een enkele gemeente over te stappen op outputfinanciering. Daarnaast is het zo dat aangezien van aanbieders verwacht wordt dat zij complementair werken aan de gemeentelijke toegang, gemeenten bereid zijn om de toegang en backoffice op eenduidige manier en met dezelfde disciplines in te richten. Onze ervaring is dat het nodig is om een forse overlegstructuur op te tuigen om de uniformiteit te waarborgen. In de regio West-Brabant West wordt bijvoorbeeld tweewekelijks gesproken met: alle coördinatoren van de toegang uit alle gemeenten beleidsmedewerkers jeugd uit alle gemeenten medewerkers uit de bedrijfsvoering uit alle gemeenten managers sociaal domein uit alle gemeenten Daarnaast wordt zeer regelmatig afgestemd met de negen portefeuillehouders jeugd uit de regio, gemeentelijk juristen, controllers, medewerkers financiën en communicatieadviseurs. In de afgelopen jaren is deze structuur onmisbaar gebleken om 4

5 te komen tot uniforme uitvoering. Zelfs met deze intensieve overlegstructuur bestaan er verschillen tussen gemeenten. Stap 2: Gedeelde visie De gemeente kan een dergelijk stelsel naar mening van de regio West-Brabant West niet eenzijdig opleggen. Een groot deel van de zorgaanbieders zal akkoord moeten zijn met overschakeling naar outputfinanciering. Aanbieders en gemeenten zullen vanuit een eenduidige, gedeelde visie samen stappen moeten zetten om het systeem van outputfinanciering te laten slagen. Uiteraard treedt de gemeente op als regisseur van het proces. Om er voor te waken dat gemeenten en aanbieders dezelfde visie voor ogen houden worden in West-Brabant West regelmatig regionale bijeenkomsten georganiseerd, onderzoeken naar de effecten van het jeugdhulpstelsel, contractmanagement gesprekken, etc. Hierbij bepaalt de gemeente het WAT (wat wil de gemeente bereiken) en denken aanbieders mee over het HOE (hoe kan aan de ambitie van de gemeente uitvoering worden gegeven). Stap 3: Hoogwaardige toegang Centraal in outputfinanciering staat het behalen van vooraf afgesproken doelen en complementair werken; alle betrokkenen werken aan specifieke onderdelen van de zorgvraag, waardoor in totaal een resultaat kan worden bereikt. Om hier vanuit de gemeente regie op te kunnen voeren zullen er in de gemeentelijke toegang medewerkers moeten zijn die inhoudelijk, voorafgaand aan het zorgtraject, de door de aanbieder aangeleverde doelen kunnen beoordelen, en na afloop kunnen toetsen of de doelen behaald zijn. Daarnaast vinden wij het van meerwaarde dat de toegangsmedewerker ook tijdens het arrangement een actieve rol speelt in opvoedondersteuning en advies aan het gezin, zodat de zorgaanbieder kan overleggen met en afschalen naar een jeugdprofessional. Dat maakt dat er in de toegang goed opgeleide jeugdprofessionals aanwezig moeten zijn. De regio West-Brabant West kiest bijvoorbeeld voor de inzet van uitsluitend HBO opgeleide en SKJ geregistreerde jeugdprofessional in de toegang. Stap 4: Uniforme backoffice Om aanbieders minimaal last te laten ondervinden van de nieuwe systematiek is het van belang dat gemeenten ofwel werken vanuit een uniforme backoffice, ofwel een nauwe regionale samenwerking aangaan waarbij gemeenten dezelfde procedures hanteren, dezelfde formuleren, dezelfde indicatoren registreren, hetzelfde privacyprotocol toepassen, etc. 5

6 Pas de vijfde stap is implementatie van outputfinanciering. De regio West-Brabant West is met stap 1 gestart in 2012, stap 5 konden wij zetten in Een zesde stap is voor ons implementatie van meting van outcomecriteria, deze hopen wij in 2017 nog te zetten. 2. Iedere zorgaanbieder kan per direct outputfinanciering invoeren Outputfinanciering heeft grote consequenties voor de interne bedrijfsvoering, die niet onderschat moeten worden. De nieuwe manier van werken vraagt om een andere houding en gedrag van zowel gemeente als zorgaanbieder als cliënt. We proberen te bereiken dat complementair aan elkaar wordt gewerkt, wordt vertrouwd op elkaars kwaliteiten en alle partijen eensluidende doelen voor ogen hebben, dezelfde taal spreken en flexibel inspring op ontwikkelingen binnen het gezin. Dat betekent dat er bij gemeente en aanbieder veel vrijheid moet zijn op de werkvloer om naar eigen inzicht keuzes te maken in het zorgpad. Productenboeken, top down aansturing en sturing op controle door bijvoorbeeld tijdschrijven passen hier niet bij. Ook verwachten wij nauwe samenwerking tussen zorgaanbieders, zodat binnen een arrangement een totaalpakket aan zorg kan worden geleverd ook wanneer bepaalde benodigde diensten niet in huis beschikbaar zijn. 3. Outputfinanciering vraagt eenzelfde soort sturingsprincipe als inspanningsgerichte bekostiging en taakgerichte bekostiging Gemeenten kunnen op twee manieren sturing geven op de uitvoering van gemaakte afspraken: Sturing door controle, of sturing op basis van vertrouwen. Voor welk mechanisme wordt gekozen is afhankelijk van de mate van zekerheid die bestaat op het kunnen bepalen van een resultaat met de afspraak. Wanneer de omvang van de geleverde dienst of product vooraf exact voorspeld kan worden is controle een prima middel om vast te stellen dat de dienst of product ook daadwerkelijk geleverd is. Dit geldt dan ook voornamelijk voor zichtbare en/of telbare diensten. Wanneer de uitkomst niet vooraf kan worden vastgesteld, en achteraf ook niet feitelijk kan worden gemeten, dan is het niet zinvol om controle als sturingsmechanisme toe te passen, maar past sturing op basis van vertrouwen beter. Bij een taakgerichte en inspanningsgerichte bekostiging worden op voorhand afspraken worden gemaakt over aantallen cliënten en/of budget. Hierbij past een controlematige aanpak goed. Bij outputfinanciering worden op voorhand geen afspraken gemaakt over de omvang van omzet en aantal cliënten. Per cliënt wordt door de aanbieder de zorgzwaarte bepaald, en daarmee een passend tarief overeengekomen. We vertrouwen hierop in de kennis en kunde van de aanbieder. 6

7 Sturing op vertrouwen wil niet zeggen dat er geen oordeel mag zijn over het geleverde werk van zowel toegang als zorgaanbieder, maar het gaat uit van een andere set aan checks and balances dan bij sturing op controle. Wij gaan er van uit dat aanbieders die continue goede uitkomsten laten zien, weinig uitval en een hoge cliënttevredenheid een toename in het aantal cliënten zullen krijgen, en aanbieders die hier slechter op scoren een afname in cliëntaantal zullen zien. Wanneer het vertrouwen beschaamd wordt gaan we wel uit van het principe 'high trust, high penalty'. Aanbieders die zich willens en wetens niet conformeren aan de afspraken worden aangesproken op hun gedrag, met als ultimo consequentie ontbinding van het contract. Tot op heden is dit echter nog niet voorgekomen. 4. Outputfinanciering is synoniem voor resultaatsbekostiging Outputfinanciering is niet hetzelfde als resultaatsbekostiging (outcomefinanciering). Bij resultaatsbekostiging is het uitgangspunt dat uitbetaling alleen plaats vindt bij voldoende resultaat, wat soms ook nog eens onterecht wordt verward met het genezen van een cliënt. In West-Brabant West hebben wij voor elk kind hetzelfde resultaat voor ogen: De jeugdige functioneert naar vermogen, leeftijdsadequaat in een steunend systeem Omdat elk gezin een andere zorgvraag heeft, worden voor elk gezin andere doelen gesteld om dit resultaat te kunnen bereiken. Dit kan niet eenzijdig door een zorgaanbieder worden behaald. Kenmerkend aan outputfinanciering is dan ook dat de gemeente erkent dat een goed resultaat alleen kan worden behaald wanneer: De cliënt en het systeem rond de cliënt zich committeren aan zorgdoelen en actief werken aan het behalen van eigen doelen De gemeente actief casusregie en domein overstijgende ondersteuning op zich neemt Het voorliggend veld waar nodig wordt ingezet De aanbieder hier met een flexibel maatwerktraject op aansluit. Voor dit laatste onderdeel financieren wij de zogenaamde output, dus de doelen die door de aanbieder gaan worden behaald. Wanneer het doel niet blijkt te kunnen worden bereikt, 7

8 maar er wel een duidelijke inspanning heeft plaatsgevonden door de aanbieder, wordt ook uitbetaald. 5. Outputfinanciering legt het inhoudelijk risico volledig bij de zorgaanbieder Eén aanbieder committeert zich aan het behalen van de zorgdoelen. Dat kan betekenen dat de aanbieder, wanneer op onderdelen zorg moet worden ingezet die niet in huis beschikbaar is, een andere zorgaanbieder er bij moet halen. Dit noemen we hoofd- en onderaannemerschap. Het is aan de hoofdaannemer om daar een goede partij voor te selecteren. De gemeente legt geen onderaannemerschappen op, het staat de aanbieder vrij om hier een eigen afweging in te maken. Ook onderaannemers moeten voldoen aan de kwaliteitseisen die de gemeente en het Rijk stellen. Bij calamiteiten is de onderaannemer aansprakelijk, niet de hoofdaannemer. Bij het niet behalen van de doelen is uiteraard de hoofdaannemer aanspreekbaar. 6. Outputfinanciering legt het financieel risico volledig bij de zorgaanbieder Voor wat betreft het financieel risico klopt het dat de gemeente alle vormen van niet vrij toegankelijke zorg voor alle zorgaanbieders per cliënt (PxQ) financiert. Bij zorg met een duidelijk einddoel betalen wij de zorg 50% vooraf en 50% na afloop. In principe betaalt de gemeente de laatste 50% altijd uit. Reden dat we kiezen voor het opknippen van het bedrag is dat de gemeente niet op voorhand 100% van de kosten kan dragen, en de aanbieder niet kan wachten op 100% achteraf financiering. Bij langdurige zorg (arrangementen Duurzaam) betalen wij vierwekelijks. Outputfinanciering biedt aanbieders op voorhand minder financiële zekerheid dan taakgerichte bekostiging, of budgetgaranties bij inspanningsgerichte bekostiging. Daartegenover staat dat de gemeente geen productieplafonds hanteert en de aanbieder die de beste resultaten bereikt ook de meeste cliënten gunt. Deze vorm van financiering pakt dan ook gunstig uit voor zorgaanbieders. Om 'cherrypicking' te voorkomen hebben wij in ons contract een acceptatieplicht opgenomen. Daarnaast geldt een garantietermijn op zorg van 12 maanden. Hier is in de tariefsbepaling rekening mee gehouden. 7. Outputfinanciering maakt de financiering bij overgang naar 18 jaar lastig Gemeenten zijn vrij om keuzes te maken die voortzetting van zorg tijdens de overgang naar volwassenheid vergemakkelijken. In de regio West-Brabant West hebben we er voor gekozen dat cliënten die voor hun 18 de zijn gestart aan een arrangement het zorgtraject na de 18 de verjaardag af kunnen maken op financiering vanuit het jeugdbudget. Bij cliënten 8

9 die overgaan naar Wet langdurige zorg of Wet maatschappelijke ondersteuning streven we naar een geruisloze overdracht waar de cliënt geen hinder van ondervindt. 8. Outputfinanciering is bureaucratisch Outputfinanciering brengt in principe beperkte administratieve lasten met zich mee. Inschrijving geschiedt via een dynamisch selectiesysteem, waardoor iedere voldoende gekwalificeerde aanbieder binnen enkele dagen een contract kan sluiten met de gemeente. De gemeente bepaalt - in overleg met zorgaanbieders tarieven per doelgroep, die gelden voor alle aanbieders en alle gemeenten binnen de regio. Bij aanmelding van een cliënt is de administratieve rompslomp beperkt. Wanneer de cliënt is doorverwezen door de gemeente is er een volledig gezinsplan aanwezig, dat al veel inzicht geeft in de problematiek; werk dat niet dubbel hoeft te worden gedaan. Vervolgens moet een behandelplan worden opgesteld (conform de WGBO), en een zogenaamd Arrangement voor de gemeente, waarin de te behalen doelen staan, en profiel-intensiteitcombinatie. De gemeente wil het behandelplan niet ontvangen, alleen het arrangement. Administratieve afhandeling vindt plaats middels het ijw berichtenverkeer. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat er in het eerste jaar nog wel veel discussie geweest over de inhoud van Gezinsplannen en Arrangementen. Het heeft tijd nodig voor gemeenten en aanbieders dezelfde taal spreken. Er zijn verschillen in opvatting over het niveau waarop de doelen omschreven dienen te worden. Daarnaast is het ook voor gemeenten een grote omslag om te sturen op basis van vertrouwen. Tenslotte zien we nog mogelijkheden om de administratieve last terug te dringen. 9. Outputfinanciering past niet binnen verantwoording in het kader van rechtmatigheid De regio West-Brabant West streeft er naar de administratieve last in het kader van rechtmatigheid zo veel als mogelijk te beperken. Als eerste stap is met de drie accountantskantoren die in onze regio actief zijn bij de gemeente is overeengekomen dat outputfinanciering niet te koppelen is aan meting van de prestatie van de aanbieder. Daardoor is het niet zinvol om posities onderhanden werk op te vragen bij afsluiting van de boeken. 10. Outputfinanciering is niet in lijn met de privacywetgeving Door invoering van deze systematiek weet de gemeente juist minder privacygevoelige informatie over cliënten dan voorheen. Bij gebruik van de DBC systematiek kan de gemeente aan de zorgcode zien welke problematiek bij de cliënt is gediagnostiseerd, en de mate waarin de cliënt hier last aan ondervindt. De maatschappelijke doelen die de 9

10 gemeente wil zien zijn op een hoger abstractieniveau, en omschrijven wat het einddoel is met de geboden zorg. Daarnaast wordt in elke stap van het proces aan de cliënt gevraagd of hij gegevens wil delen, en met wie. Tenslotte vraagt de gemeente geen behandelplannen of extra rapportages op bij zorgaanbieders, wij vertrouwen op de juiste analyse en aanpak door de organisatie. Zo is de privacy gewaarborgd. 11. Outputfinanciering waarborgt niet de kwaliteit van zorg Er zijn verschillende manieren waarop wij de kwaliteit van zorg waarborgen: Inschrijving in profielen maakt dat aanbieders aangeven in welke doelgroep zij gespecialiseerd zijn. De toegangsmedewerker ziet er als casusregisseur op toe dat doelen door alle partijen behaald worden. WBW werkt aan een kwaliteitmeetsysteem, waarbij doelrealisatie (GAS of ROM), uitval en cliënttevredenheid per aanbieder gaan worden gemeten volgens uniforme definities Randvoorwaarde voor contractering is dat alle aanbieders beschikken over een VOG, AGB code, KvK nummer en SKJ- ofwel BIG-registratie. Wanneer er over een aanbieder dan wel Jeugdprofessional signalen komen over onvoldoende kwaliteit van zorg heeft de gemeente de plicht om hierop te acteren. Signalen over disfunctioneren worden regelmatig regionaal gedeeld. 12. De gemeente kan doelen niet beoordelen De beoordeling of doelen zijn behaald ligt primair bij de cliënt. De Jeugdprofessional kan hier in ondersteunen. Aangezien de gemeenten in West-Brabant West hebben gekozen de toegang uitsluitend uit te rusten met tenminste HBO opgeleide Jeugdprofessionals met een SKJ registratie en een achtergrond in jeugdhulpverlening, die als opdracht hebben om actief opvoedondersteuning te bieden in gezinnen, vertrouwen wij er op dat deze toegangsmedewerkers voldoende toegerust zijn om met aanbieders af te stemmen over haalbaarheid van doelen. Daarnaast is het niet altijd nodig om te beoordelen of doelen zijn behaald. De gemeente zal er in veel gevallen op vertrouwen dat doelen zijn behaald wanneer de aanbieder einde zorg aangeeft. Wanneer er na de geboden zorg nog ondersteuning nodig blijft vanuit het lokale toegangsteam verwachten we een warme overdracht, waarbij de behaalde doelen in een gesprek tussen gezin, Jeugdprofessional en zorgaanbieder worden besproken. 10

11 13. De gemeente gaat op de stoel van de aanbieder zitten Outputfinanciering beoogt juist het tegenovergesteld: De gemeente geeft de aanbieder maximale vrijheid om naar eigen inzicht een zorgpad in te richten. De aanbieder is vrij om aan te geven: Welke doelen hij gaat behalen In welk profiel de zorgvraag van een cliënt thuishoort Welke intensiteit van zorg nodig is Welke ondersteuning hij van de gemeente verwacht tijdens het zorgtraject. Naast jeugdhulp kan dit gaan om andere vormen van ondersteuning die vanuit de gemeente wordt georganiseerd, bijvoorbeeld werk&inkomen, Wmo, schuldhulpverlening, onderwijs, veiligheid, etc. Wel voert de toegangsmedewerker regie op het hulpverleningstraject, door een uitgebreide vraagverheldering te doen bij aanmelding van het gezin, te bezien welke hulp in het voorliggend veld kan worden ingezet en welke taken hij zelf op kan pakken. Met deze systeemgerichte aanpak staan wij de kortste route naar het beste resultaat voor. 14. Outputfinanciering past niet bij complexe cliënten Wij zijn van mening outputfinanciering juist goed past bij complexe cliënten, mits het juiste tarief wordt geboden. Voor cliënten met een complexe zorgvraag gelden andere tarieven. Deze tarieven zijn bepaald in overleg met een twintigtal aanbieders die zijn gespecialiseerd in deze 'hoogcomplexe' doelgroepen. Behalve een hoger tarief zijn de spelregels gelijk aan die voor cliënten met een lichtere zorgvraag. Het hoogcomplex tarief geeft de aanbieder maximale vrijheid om flexibel die zorg in te zetten die nodig is. 15. De huisarts wordt buiten spel gezet De huisarts kan uitstekend doorverwijzen, met name wanneer er uitsluitend GGz problematiek speelt. Wanneer er echter een vermoeden is van sociaal-emotionele problematiek of problemen op verschillende leefgebieden verwachten wij dat de huisarts de cliënt eerst doorverwijst naar het lokale toegangsteam van de gemeente, omdat de gemeente ruim tijd kan uittrekken voor vraagverheldering en een domein overstijgende oplossing. De huisartsen in regio West-Brabant West worden actief benaderd over de meerwaarde van de gemeentelijke toegang. Meer informatie Nadere informatie vindt u op de website Voor vragen kunt u contact opnemen met het Zorg Informatie & Inkoop Team West-Brabant West, te bereiken op telefoonnummer of via info@zi2t.nl. 11