Reactie RB op het wetsvoorstel Belastingplan 2017 (34 552)

Transcriptie

1 Reactie RB op het wetsvoorstel (34 552) Het Register Belastingadviseurs (hierna: RB) heeft met veel belangstelling kennisgenomen van het op 20 september 2016 gepubliceerde wetsvoorstel. Het RB neemt de vrijheid om op dit wetsvoorstel te reageren. Het RB verzoekt de Kamerleden om de Staatssecretaris van Financiën te vragen om een reactie op de punten die het RB in deze reactie aan de orde stelt. Hierna volgt eerst de inhoudsopgave en daarna de (uitgebreide) inhoudelijke reactie. Inhoudsopgave 1 Inkomensbeleid Maatregelen box 2-beleggen in vrijgestelde beleggingsinstellingen Beperking reikwijdte toerekeningsstop afgezonderde particuliere vermogens Innovatiebox Wijziging van enkele specifieke renteaftrekbeperkingen Stimulering start-ups Bouwterreinen in de btw

2 1 Inkomensbeleid Artikel I, onderdeel A en B (artikel 2.10 en artikel 2.10a Wet inkomstenbelasting 2001) In het wetsvoorstel wordt voorgesteld om de bovengrens van de derde schijf van de loon- en inkomstenbelasting aan te passen, alsmede de algemene heffingskorting, de arbeidskorting en de ouderenkorting. Het valt het RB op dat in dit wetsvoorstel in eerdere jaren voorgestelde aanpassingen weer (deels) worden aangepast. Het RB merkt op dat deze aanpassingen op eerder aangebrachte aanpassingen de duidelijkheid en rechtszekerheid voor belastingplichtigen niet ten goede komen. Het RB constateert verder dat de diverse regelingen in de inkomstenbelasting er nog steeds voor zorgen dat de middeninkomens een fors hoger marginaal tarief verschuldigd zijn dan het zogenaamde toptarief van 52%. Dit effect kan nog groter worden door bijvoorbeeld inkomensafhankelijke regelingen en/of toeslagen. Dit moet zo veel mogelijk worden voorkomen. 2 Maatregelen box 2-beleggen in vrijgestelde beleggingsinstellingen Artikel I, onderdeel F (artikel 4.16 Wet inkomstenbelasting 2001) In de Memorie van Toelichting wordt opgemerkt dat de regering met voorstellen moet komen om sluiproutes te dichten waarmee box 2- en box 3-heffing kan worden uitgesteld of ontlopen. Het RB is van mening dat uitstel van box 2-heffing door afsplitsing van vermogen geen sluiproute is om vermogen onder te brengen in een VBI. Het overbrengen van vermogen van een bv naar een VBI was namelijk bedoeld om te voorkomen dat Nederlands vermogen elders ter wereld belegd zou worden. Met de voorgestelde maatregel wordt juist de gewone ondernemer getroffen die kapitaal heeft opgebouwd in zijn bv en dit wil onderbrengen in een VBI. Nota bene, indien de ondernemer het geld achterlaat in zijn bv, dan kan hij tot zijn overlijden zijn box 2-heffing uitstellen. Bij een VBI betaalt hij jaarlijks nog belasting over zijn forfaitaire rendement. Het RB vraagt zich af of dit niet juist kapitaalvlucht tot gevolg heeft? Het RB wijst in dit verband op het besluit van 10 maart 2008, nr. CPP2008/291M, waarin de staatssecretaris expliciet heeft goedgekeurd dat een splitsing in het kader van het VBIregime niet is gericht op het ontgaan of uitstellen van belastingheffing. Het RB verneemt graag wat de invloed is van de voorgestelde fictieve vervreemding op de doorschuiving bij afsplitsing (artikel 4.41 lid 2 Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: IB)). Het RB verwacht dat een VBI voor directeuren-grootaandeelhouders (hierna: dga s) niet meer interessant zal zijn, omdat het nadeel van afrekening over de stille reserves in box 2 (al dan niet in combinatie met het hogere forfaitaire rendement in box 2) niet zal opwegen tegen het voordeel van een vrijstelling voor de vennootschapsbelasting. Het VBI-regime wordt vooral gebruikt door dga s en in beperkte mate door professionele instellingen. Dit betekent in feite dat het VBI-regime materieel wordt afgeschaft voor nieuwe gevallen, met overgangsrecht voor bestaande VBI s. Dit kan ertoe leiden dat dga s alternatieve vermogensstructuren in het buitenland zullen opzetten (vergelijkbaar met de genoemde structuren in het APV-regime), terwijl de doelstelling van het VBI-regime is het behouden van vermogen in Nederland. Het RB verzoekt dan ook om een nadere motivering van dit onderdeel van het wetsvoorstel. 2

3 Het RB is allereerst van mening dat de maatregel van artikel 4.16, lid 1, onderdeel k IB niet begrijpelijk is. Het RB geeft daarom in overweging om de voorgestelde maatregel te heroverwegen. Daarnaast is het RB van mening dat artikel 4.16, lid 1, onderdeel k IB onduidelijk is geformuleerd. Daarom geeft het RB graag in overweging om de definitie aan te passen. Het RB vraagt zich af of Nederland het heffingsrecht over de fictieve vervreemding kan effectueren onder de bestaande belastingverdragen. In beginsel is namelijk de woonstaat heffingsbevoegd over vervreemdingswinsten van aandelen (art. 13, lid 5 OESOmodelverdrag). In een aantal belastingverdragen heeft Nederland weliswaar een abvoorbehoud opgenomen. Echter, ten tijde van het afsluiten van dergelijke belastingverdragen bestond de vervreemdingsfictie niet. Het RB merkt op dat hier mogelijk strijdigheid met de goede verdragstrouw ontstaat. Het RB verneemt graag of het vanuit Europees oogpunt en verdragstechnisch wel houdbaar is dat moet worden afgerekend over de winst uit aanmerkelijk belang bij overgang naar een buitenlandse beleggingsmaatschappij. Artikel XIV Artikel 4.16, lid 1, onderdeel k IB is niet van toepassing als het verzoek om de VBI-status te krijgen, is ingediend vóór 20 september 2016, uur. Het verzoek voor verkrijging van de VBI-status moet op basis van artikel 6a, lid 6 Wet vennootschapsbelasting 1969 (hierna: Vpb) uiterlijk worden ingediend in het (boek)jaar waarin het lichaam de VBI-status wenst te verkrijgen. Het RB is van mening dat de terugwerkende kracht onredelijk uitpakt voor dga s die reeds zijn begonnen met het opzetten van een VBI, maar (on)bewust (vanwege de termijn) nog geen verzoek voor de VBI-status hebben ingediend. Er zijn situaties bekend waarbij de afsplitsing al heeft plaatsgevonden en het vermogen feitelijk reeds als VBI wordt belegd, maar er formeel nog geen VBI-verzoek is ingediend. Denk ook aan de situatie waarbij de inspecteur de beschikking voor de afsplitsing al heeft afgegeven en de cijfers op dit moment ter inzage liggen bij de KvK. Als de termijn is verlopen, zal de VBI worden opgericht. Hoe moet worden omgegaan met de situatie waarin reeds (voor 20 september 2016) een splitsingsvoorstel is gedeponeerd met de bedoeling vermogen af te splitsen van een bv naar een VBI, maar waarbij om moverende redenen de feitelijke splitsingsakte nog niet is gepasseerd. En is er in vorenstaande situatie dan nog een onderscheid voor een afsplitsing naar een reeds bestaande VBI en een nieuwe VBI? Het RB stelt voor om artikel 4.16, lid 1, onderdeel k IB in ieder geval niet van toepassing te laten zijn indien een verzoek tot splitsing in het kader van het VBI-regime voor publicatie van dit wetsvoorstel is ingediend, of het voorstel tot splitsing voor die datum bij het Handelsregister openbaar is gemaakt. 3 Beperking reikwijdte toerekeningsstop afgezonderde particuliere vermogens Artikel I, onderdeel D (artikel 2.14 a Wet inkomstenbelasting 2001) In het wordt voorgesteld de werking van de toerekeningsstop in de sinds 1 januari 2010 geldende APV-wetgeving drastisch in te perken. De aangevoerde reden voor deze beperking is dat de toerekeningsstop weliswaar is bedoeld om dubbele belasting te voorkomen, maar in de praktijk steeds meer een route blijkt om toerekening aan de 3

4 inbrenger te voorkomen, terwijl in het buitenland (praktisch) geen (winst-)belasting wordt geheven. Terugwerkende kracht Zoals veel fiscale maatregelen kent ook deze voorgestelde regeling terugwerkende kracht. Deze wordt door de regering uitsluitend gemotiveerd met het 'anticipatie'-argument. Dit terwijl de Raad van State in zijn advies opmerkt dat dit argument alleen niet voldoende zwaarwegend is als het (zoals in dit geval) gaat om voor belastingplichtigen bezwarende maatregelen. Het RB constateert dat terugwerkende kracht van fiscale (belastende) regelingen eerder gewoonte dan uitzondering lijkt te worden. Het relatief beperkte budgettaire effect van de regeling plaatst de terugwerkende kracht in een nog schriller contrast. Naar de mening van het RB is er geen, zoals de Raad van State dat in zijn advies verwoordt, dragende motivering van de terugwerkende kracht. Het RB geeft de Staatssecretaris dan ook in overweging om de terugwerkende kracht te schrappen. Overgangsrecht Het voorstel voorziet in overgangsrecht, op grond waarvan de verkrijgingsprijs van deze aandelen en winstbewijzen wordt vastgesteld. In beginsel geldt de historische verkrijgingsprijs, maar hierop gelden drie correcties. De historische verkrijgingsprijs wordt gehanteerd om te voorkomen dat gehanteerde constructies ten onrechte onbelast blijven. De correcties dienen ertoe te voorkomen dat voordelen dubbel worden belast. Met historische verkrijgingsprijs wordt bedoeld de verkrijgingsprijs van de inbrenger vóór de inbreng in het APV. De vraag rijst waar dat moment ligt: vóór dan wel op of na 1 januari 2010 (tijdstip invoering APV-wetgeving)? In elk geval is dit een voorbeeld van materiële terugwerkende kracht die naar de mening van het RB in strijd is met het legaliteitsbeginsel. Beperking toerekeningsstop Als gevolg van de beperking zal de toerekeningsstop nog slechts gelden voor APV's met een materiële onderneming. (Overigens wordt volgens de regeling ook een werkzaamheid als bedoeld in artikel 4, onderdeel b Vpb aangemerkt.) Voor het ondernemingsbegrip wordt aansluiting gezocht bij artikel 3.2 IB. Daarnaast zal sprake moeten zijn van een in het buitenland geheven belasting. Het ondernemingsbegrip in de Wet IB is niet gedefinieerd. Het begrip wordt ingevuld aan de hand van leerstukken als vermogensetikettering en dergelijke. Onder meer zal sprake moeten zijn van een reële economische activiteit. Koppeling van de toerekeningsstop aan het niet vastomlijnde ondernemingsbegrip uit de IB maakt de regeling kwetsbaar en kan leiden tot uitvoeringsproblemen en het onterecht onthouden van de toerekeningsstop aan belastingplichtigen. Denk bijvoorbeeld aan overtollige liquide middelen in een onderneming en toerekening van onroerende zaken. Het is naar de mening van het RB dus nog maar de vraag of de regeling een afdoende afgewogen oplossing biedt voor het gesignaleerde probleem. Tot slot Hoewel niet voortvloeiend uit het huidige Belastingplan, merken wij op dat nog steeds niet duidelijk is wat onder APV dient te worden verstaan. De tekst van de wet spreekt over 4

5 afzonderen zonder dat hierbij rekening wordt gehouden met overdrachten onder zakelijke condities. In de praktijk blijkt dat de door de belastingdienst ingenomen stellingen zelden worden verlaten en dat belastingplichtige zich hierdoor gedwongen voelt een compromis te sluiten op oneigenlijke gronden. Het RB roept op tot een verduidelijking van de reikwijdte van het begrip APV. 4 Innovatiebox Artikel IV, onderdeel B (artikel 12b t/m 12bg Wet op de vennootschapsbelasting 1969) Het stemt het RB tot tevredenheid om te constateren dat een aantal opmerkingen in de reacties op de internetconsultatie heeft geleid tot aanpassingen ten opzichte van het voorgelegde conceptwetsvoorstel. Te denken valt aan de uitbreiding van de juridische toegangstickets en de toegang tot de innovatiebox vanaf het moment van aanvraag van het juridische ticket. In de Memorie van Toelichting gaat de Staatssecretaris van Financiën in op de reacties die zijn ontvangen in het kader van de internetconsultatie. Een aantal van deze reacties blijft naar de mening van het RB helaas ten onrechte on(der)belicht. Verplichting S&O-verklaring De voorgestelde wijzigingen van de wet leiden ertoe dat belastingplichtigen die wel een octrooi of een kwekersrecht hebben maar daarvoor geen S&O-verklaring hebben, geen toegang meer hebben tot de innovatiebox. De afspraken uit het BEPS-project van de OESO bieden wél de mogelijkheid om de innovatiebox open te stellen voor kleinere ondernemers die alleen beschikken over een octrooi of een kwekersrecht. Deze mogelijkheid ontbreekt echter in het huidige wetsvoorstel, omdat het kabinet hecht aan de S&O-verklaring. Dit vanwege de mogelijkheid tot controle en de waarborg van substance in Nederland. Dit laatste argument is naar de mening van het RB met name voor kleinere ondernemers minder valide. Het RB heeft in haar reactie op de internetconsultatie gewezen op de problemen die met name kleinere ondernemers gaan ondervinden door de eis van de S&O-verklaring. Voor een S&O-verklaring is een projectadministratie van de S&O-uren nodig. Vooral bij de ontwikkeling van kwekersrechten is het moeilijk om te bepalen welke uren aan de ontwikkeling van het kwekersrecht moeten worden toegerekend. Het RB is verheugd om te constateren dat op grond van het voorgestelde artikel 34d, lid 2 Vpb, vóór 1 januari 2017 verleende octrooirechten en kwekersrechten kwalificeren en dat daarvoor derhalve niet de eis van een S&O-verklaring geldt. Het door het RB geschetste probleem zal zich echter wel voordoen daar waar het octrooien en kwekersrechten van ná 1 januari 2017 betreft. Het RB pleit er dan ook voor om de toegang tot de innovatiebox in dezen (in ieder geval voor kleinere ondernemingen) niet verder te beperken dan in OESOverband is overeengekomen en de innovatiebox ook open te houden voor (kleinere) ondernemers die alleen een octrooi of een kwekersrecht hebben. VSO s opgezegd Bestaande vaststellingsovereenkomsten (VSO s) over de toepassing van de huidige innovatiebox komen, behoudens overgangsrecht, in beginsel te vervallen omdat die VSO s de ontbindende voorwaarde bevatten dat bij relevante wetswijzigingen de VSO komt te vervallen. Voor belastingplichtigen die op grond van het voorgestelde artikel 12ba, lid 2 Vpb zijn aan te merken als kleinere belastingplichtige wordt bij beleidsbesluit onder voorwaarden goedgekeurd dat de ontbindende voorwaarde niet wordt vervuld, zodat de VSO niet vervalt. In het conceptbesluit worden aan de goedkeuring een aantal voorwaarden verbonden. Eén 5

6 daarvan is dat de belastingplichtige voor de immateriële activa waarop de VSO betrekking heeft, beschikt over een S&O-verklaring. Het RB kan deze voorwaarde mede in het licht van het in het voorgestelde artikel 34d, lid 2 Vpb opgenomen overgangsrecht niet plaatsen. Het RB verzoekt derhalve de Staatssecretaris van Financiën om in overweging te nemen om deze voorwaarde te schrappen. Definitie programmatuur In zijn reactie op de internetconsultatie heeft het RB gevraagd om een nadere toelichting van het begrip programmatuur. Op pagina 65 van de Memorie van Toelichting wordt opgemerkt dat de term programmatuur naar normaal spraakgebruik moet worden opgevat. Naar de mening van het RB is er echter juist geen eenduidige definitie in het spraakgebruik. Het RB verzoekt dan ook om een nadere, meer exacte, omschrijving. Samenhangende activa en geneesmiddelen In zijn reactie op de internetconsultatie heeft het RB gevraagd of onder een vergunning voor het in de handel brengen van een geneesmiddel ook het apparaat voor toediening valt en/of het apparaat voor toediening kan worden gezien als een samenhangend activum. In de Memorie van Toelichting wordt op pagina 66 en 71 ingegaan op samenhangende activa. Een antwoord op de gestelde vraag wordt daarin echter niet gegeven. Het RB verzoekt de Staatssecretaris te bevestigen dat in de beschreven situatie sprake is van een samenhangend activum. Wijze van bepalen voordelen Met betrekking tot de wijze waarop de voordelen moeten worden bepaald, dient per geval te worden vastgesteld wat de meest passende wijze is om de voordelen te berekenen. Niet duidelijk is vanuit welk perspectief de wijze van het bepalen van de voordelen het meest passend moet zijn. In de toelichting wordt genoemd de verwevenheid van innovatie binnen de onderneming van de belastingplichtige. Uit de gekozen bewoordingen kan echter worden afgeleid dat ruimte bestaat voor andere criteria. Het RB verneemt graag of de belastingplichtige kan kiezen zolang hij kan beargumenteren dat de methode voor hem het meest passend is en uiteraard past binnen de kaders van goed koopmansgebruik? Kan de Staatssecretaris bevestigen, dat als innovatie een kernfunctie is, toch toepassing van een kostengerelateerde methode mogelijk is? Voordelen per kwalificerend activum De voordelen worden in beginsel per kwalificerend activum bijgehouden. Het RB heeft in zijn reactie op de internetconsultatie verzocht om te bevestigen dat dat betekent dat in enig jaar een negatief voordeel uit hoofde van het ene activum niet verrekend hoeft te worden met het positieve voordeel uit hoofde van het andere activum in hetzelfde jaar. Het RB verzoekt alsnog om de bevestiging die ontbreekt in de Memorie van Toelichting. Tegenbewijs In de Memorie van Toelichting merkt de Staatssecretaris van Financiën op dat in een groot aantal reacties de vraag is gesteld waarom het weerlegbaar vermoeden van het rapport voor actiepunt 5 van het BEPS-project van de OESO niet is opgenomen. Een inhoudelijke reactie ontbreekt echter. De toelichting om (vooralsnog) geen tegenbewijsmogelijkheid op te nemen komt vrijwel overeen met de in het consultatiedocument opgenomen toelichting. Opvallend verschil is dat in het consultatiedocument is vermeld dat er vooralsnog voor is gekozen het weerlegbaar vermoeden niet op te nemen in de wet, terwijl het kabinet nu (blijkens pagina 18) daar geen kans toe ziet. Het RB ziet ook nu nog niet in welke bezwaren zouden bestaan tegen het op voorhand opnemen van een tegenbewijsregeling en verzoekt de 6

7 Staatssecretaris van Financiën dan ook om deze tegenbewijsregeling reeds nu in de wet op te nemen. Tijdens het jaar van kleiner naar groter of vice versa De Memorie van Toelichting geeft geen antwoord op de vraag hoe moet worden omgegaan met het gedurende het jaar tot een andere groep behoren (groter of kleiner). Er worden enkele voorbeelden gegeven voor situaties die wijzigen aan het begin van een jaar. Voor de praktijk is echter van groot belang te weten hoe hiermee moet worden omgegaan. Het RB verzoekt om een nadere toelichting. Moet de periode binnen het jaar voorafgaande aan de groepswijziging als een boekjaar worden gezien? Wat gebeurt er als de belastingplichtige binnen het jaar wordt doorverkocht en dus meerdere malen van groep wisselt? 5 Wijziging van enkele specifieke renteaftrekbeperkingen Artikel IV, onderdeel A en G (artikel 10a en artikel 15ad Wet op de vennootschapsbelasting 1969) Het RB constateert dat het voorstel vrijwel ongewijzigd is ten opzichte van het voorstel waarover in juni van dit jaar een internetconsultatie is geweest. Een groot deel van het destijds door het RB geleverde commentaar geldt daardoor onverkort voor het huidige voorstel. Noodzaak wijziging Net als ten tijde van de internetconsultatie, vraagt het RB zich af of het nodig is om nieuwe wettelijke bepalingen in te voeren ter bestrijding van ongewenste situaties. In voorkomende gevallen kan de Belastingdienst de renteaftrek immers bestrijden met fraus legis. Meer specifiek, de Hoge Raad heeft in het verleden ook geoordeeld dat er zelfs in het geval dat een situatie onder artikel 10a Vpb valt, er sprake kan zijn van fraus legis. Het RB ziet dan ook graag een nadere toelichting op dit punt. In afwijking van de initiatiefnota Private equity: einde aan de excessen 1, voorziet het wetsvoorstel naast een wijziging van artikel 15ad Vpb ook in een wijziging van artikel 10a Vpb. In de renteaftrekbeperking van artikel 15ad Vpb wordt het MKB ontzien door een drempel van aan rente. In de reactie op de internetconsultatie heeft het RB bepleit om in artikel 10a Vpb een MKBdrempel op te nemen. In (de toelichting op) het is daarover echter niets opgenomen. Het RB verzoekt de Staatssecretaris van Financiën nogmaals voor de toepassing van artikel 10a Vpb het MKB ook te ontzien met een uitzonderingsbepaling, in plaats van de huidige tegenbewijsregeling. Dit leidt tot minder discussies met de Belastingdienst, waardoor de administratieve lasten voor de Belastingdienst, het MKB en de rechterlijke macht afnemen. Onduidelijkheid reikwijdte samenwerkende groep Het RB is van mening dat uit de toelichting op het wetsvoorstel onvoldoende duidelijk wordt wanneer sprake is van een samenwerkende groep. De toelichting is weliswaar uitgebreider dan bij de internetconsultatie, maar blijft gebaseerd op de onduidelijke begrippen controlerende zeggenschap en samenwerking tussen investeerders. Het RB heeft begrip voor het argument dat een nauwkeurige wettelijke omschrijving kan leiden tot structuren die nog net buiten de aftrekbeperking vallen. Dergelijke planning is naar de mening van het RB echter te prefereren boven een situatie waarin de reikwijdte van de bepaling voor alle 1 Kamerstuknummer , nr. 2) 7

8 betrokkenen jarenlang onduidelijk is. Dat leidt tot onnodige administratieve druk en tot verminderde aantrekkelijkheid van ons investeringsklimaat. Ondanks, of zelfs door, de aanvullende uitleg in de artikelsgewijze toelichting lijkt de reikwijdte van de samenwerkende groep voor het MKB nog ruimer dan gedacht, terwijl het beoogde misbruik zich met name in internationale situaties voordoet. Volgens de toelichting kan namelijk ook sprake zijn van een samenwerkende groep bij een joint venture, bij gebruik van een stichting administratiekantoor of in familieverhoudingen. Het RB merkt op dat dit soort situaties in het MKB juist veelvuldig aan de orde zijn, terwijl het misbruik zich hier doorgaans niet voordoet in verband met de compenserende heffing. Wel is het MKB dan genoodzaakt om (meer) de tegenbewijsregeling in te roepen. Dit roept administratieve lasten op voor zowel het MKB als de Belastingdienst. Ook daarom pleit het RB nogmaals voor een rentedrempel in plaats van een tegenbewijsregeling. In de reactie op de internetconsultatie heeft het RB gevraagd om een toelichting op de situatie van familiebedrijven; is daar niet per definitie sprake van een samenwerkende groep? En indien er derden als investeerder of aandeelhouder betrokken zijn, wanneer leiden afspraken in statuten of aandeelhoudersovereenkomst dan tot de bedoelde samenwerking? Op dergelijke voor de praktijk cruciale vragen zou het RB graag alsnog een nadere reactie ontvangen. Bovendien geeft het RB nogmaals in overweging om de Belastingdienst (eventueel op verzoek) bij voor bezwaar vatbare beschikking te laten besluiten of er sprake is van een samenwerkende groep. Het RB vreest dat anders volstrekt gangbare en legitieme MKBstructuren door de voorgestelde wijziging van artikel 10a Vpb in het gedrang komen, bijvoorbeeld in het geval van structuren waarbij aandelen (indirect) worden gehouden door bloed- en aanverwanten. Overgangsrecht Bij de uitbreiding van het verbondenheidscriterium ontbreekt overgangsrecht voor bestaande situaties. Het ontbreken van eerbiedigende werking is onder andere gebaseerd op het feit dat de Hoge Raad het idee van een samenwerkende groep heeft bevestigd, dat bij de invoering van de flex-bv in een voetnoot (!) is vermeld dat bij een groep samenwerkende aandeelhouders onder omstandigheden sprake kan zijn van een kwalificerend belang en omdat de Belastingdienst het standpunt in de praktijk al zou innemen. Het RB meent dat die bronnen in een te ver verwijderd verband tot onderhavige wetswijziging staan en bovendien buiten hun context worden geplaatst als daarop het ontbreken van overgangsrecht wordt gebaseerd. Een arrest uit 1994 over een kasgeldconstructie kan naar onze overtuiging niet dienen als argument dat de nu voorgestelde maatregel niet nieuw is. Het ontbreken van overgangsrecht leidt er potentieel toe dat in een groot aantal bestaande situaties alsnog een beroep op de tegenbewijsregeling van artikel 10a lid 3 Vpb moet worden gedaan. De bewijslast ligt daarbij in eerste instantie bij de belastingplichtige. Het RB zou het passend vinden als dit bij wijze van overgangsrecht wordt omgedraaid, door te bepalen dat voor bestaande situaties de inspecteur aannemelijk dient te maken dat aan de schuld en de daarmee verband houdende rechtshandeling niet in overwegende mate zakelijke overwegingen ten grondslag liggen. 8

9 6 Stimulering start-ups Artikel II, onderdeel B (artikel 12a Wet op de loonbelasting 1964) Voor de stimulering van innovatieve start-ups is gekozen voor een gerichte verruiming van de zogenoemde gebruikelijkloonregeling. Het belastbare loon van dga s van innovatieve start-ups mag vanaf 1 januari 2017 voor de toepassing van de gebruikelijkloonregeling worden vastgesteld op het wettelijke minimumloon. Genoemde start-ups zijn bedrijven die speur- en ontwikkelingswerk verrichten en voor de toepassing van de S&Oafdrachtvermindering als starter worden aangemerkt. Het RB juicht een dergelijke tegemoetkoming toe, maar vraagt zich tevens af waarom deze tegemoetkoming niet voor alle startende inhoudingsplichtigen kan gelden. Ook nietinnovatieve startende ondernemingen zien zich in het begin vaak genoodzaakt om extra investeringen te verrichten. Ook in die gevallen wensen dga s in de eerste jaren af te zien van loon zodat de middelen in de onderneming kunnen worden geïnvesteerd. Het RB verzoekt om de tegemoetkoming met het oog daarop te verruimen. De gebruikelijkloonregeling heeft behoorlijk wat overkill tot gevolg en wordt nog gecompliceerder, waardoor er nog minder begrip voor de regeling is. 7 Bouwterreinen in de btw Artikel X (artikel 11 Wet op de omzetbelasting 1968) De voorgestelde nieuwe definitie voor 'bouwterrein' voor de heffing van btw luidt: onbebouwde grond die kennelijk bestemd is om te worden bebouwd met een of meer gebouwen. Deze definitie voldoet naar de mening van het RB niet aan de eisen die artikel 12 lid 3, Btw-richtlijn hieraan stelt. Voorts leidt deze definitie tot rechtsonzekerheid en aldus tot procedures. Een aanvulling op de huidige definitie is een vereiste om de wetgeving in overeenstemming te brengen met de Btw-richtlijn. De bestemming van de grond (bebouwing) is van belang bij de kwalificatie van het geleverde en daarmee de prestatie. Deze bestemming wordt in aanmerking genomen als de bestemming blijkt uit de wilsverklaring van partijen over de btw-behandeling van het geleverde en de wilsverklaring wordt ondersteund met objectieve gegevens. De wetgever neemt nu de intentie van partijen als hét criterium voor de vaststelling of sprake is van een bouwterrein. De voorgestelde definitie gaat er namelijk vanuit dat wilsovereenstemming bestaat tussen partijen over de btw-behandeling van het geleverde. Ontbreekt wilsovereenstemming, dan kan 'de intentie van partijen' geen doorslaggevend criterium zijn. Aldus voldoet de voorgestelde definitie naar de mening van het RB niet aan de Btw-richtlijn. Het RB vraagt zich af waarom de huidige definitie volledig terzijde moet worden gesteld? De Hoge Raad heeft geoordeeld dat sprake is van een bouwterrein in de zin van de Nederlandse wet indien de sloop opgaat in de levering. De sloop met het oog op de toekomstige bebouwing vormt aldus een handeling die leidt tot een bouwterrein in de zin van de Nederlandse wet. Een aanpassing van de huidige definitie in dit kader is naar de mening van het RB dus niet nodig. Als geen sloophandelingen zijn of worden verricht, beschrijft de Nederlandse wet wanneer sprake is van een bouwterrein. Deze criteria geven rechtszekerheid en vallen binnen de beschrijving die de afzonderlijke lidstaten dienen te geven van het begrip 'bouwterrein'. Teneinde tegemoet te komen aan de overwegingen van het Hof van Justitie in de Maasdriel-zaak dient naar de mening van het RB ervoor gekozen te worden om een nieuw onderdeel 'e' toe te voegen aan lid 4 van artikel 11: "Voorts wordt als bouwterrein aangemerkt onbebouwde grond ter zake waarvan koper en verkoper overeenstemming hebben bereikt over de btw-behandeling en aldus in de notariële akte van 9

10 levering hebben verklaard dat de onbebouwde grond bestemd is om te worden bebouwd en deze wilsverklaring wordt ondersteund met objectieve gegevens." Deze reactie is opgesteld door Bureau Vaktechniek van het Register Belastingadviseurs in samenwerking met de Commissie Wetsvoorstellen en de specialistengroepen van het Register Belastingadviseurs. Culemborg, 6 oktober 2016 o-o-o-o-o 10