Samenvatting Geschiedenis - HOOFDSTUK 11

Transcriptie

1 Samenvatting Geschiedenis - HOOFDSTUK DE KOMST VAN INDIANEN, EUROPEANEN EN AFRIKANEN Indianen: jaar geleden, over het ijs uit Azië. Verschillende volken (jagen, landbouw) hebben weinig contact verschillende culturen. Bestuur: raad van ouderen en dappersten, opperhoofd of democratie. Overeenkomsten: Alles in de natuur wordt geregeld door goden en geesten. Geen particulier landbezit. Maken goed gebruik van de natuur. Europeanen: Noormannen proberen te veroveren in 1000 na Chr. Columbus verovert Amerika in 1492, omdat de Europeanen: Paarden, honden en metalen wapens hadden. Gebruik maakten van de Indiaanse verdeeldheid. Engelsen: Oosten Fransen: Canada & langs de Mississippi Spanjaarden: Zuid-West In de 18 e eeuw verloor Frankrijk de kolonies aan Engeland (Canada) en Spanje (Louisiana). Afrikanen: De eerste Afrikaanse werkers (1619) leken gelijke rechten als de blanken te krijgen. Al snel kregen ze minder rechten, en werd ook de slavernij ingevoerd. George Washington en Thomas Jefferson wilden de slavernij afschaffen, maar door de Cotton Gin kwam er meer vraag naar katoen, en dus ook naar werkers slavernij bleef. Als president schafte Jefferson de slavenhandel af (1808), maar het ging illegaal verder. Sommige Afrikanen leefden vrij. Dat kon verschillende redenen hebben: Afstammelingen van de Afrikaanse contractarbeiders. Vrijgelaten vanwege goede diensten of ouderdom. Slaven die geld verdienden, kochten zich soms vrij. Kinderen van zwarte vader en blanke moeder = vrij. 2 - ONTSTAAN VAN DE VERENIGDE STATEN Engeland vs. Frankrijk Tussen 1756 en 1763 vochten de Engelse kolonisten en leger tegen de Fransen en indianen. De Fransen lieten de indianen altijd met rust, en de Engelsen verdreven ze. De indianen steunden Frankrijk in de hoop op wraak. Engeland won, en kreeg: Canada Frans gebied oostelijk van de Mississippi Florida (deel van Spanje, bondgenoot van Frankrijk)

2 Onafhankelijkheidsoorlog ( ) Regering in Londen stelt nieuwe belastingen in, onder anderen op thee. Kolonisten willen no taxation without representation, oftewel vertegenwoordigers in het Engelse parlement, als ze belasting moesten betalen. Kooplieden boycotten Engelse goederen, en propaganda-acties worden gehouden. George III en zijn ministers willen geweld, en laten alleen de Engelse Oost-Indische Compagnie thee verkopen in de koloniën. In 1775 leidde dit tot de onafhankelijkheidsoorlog, die de kolonisten wonnen. In 1783 waren de koloniën onafhankelijk, en hadden ze al het land ten oosten van de Mississippi (behalve Florida, dat werd afgestaan aan Spanje). 3 - DE VEROVERING VAN HET WESTEN De trek naar het westen In de trek naar het westen, waren de indianen de tegenstanders van de Europeanen. De oorspronkelijke 13 staten bleven onder controle van de Unie. Het andere gebied werd in territoria verdeeld. Als een territorium of meer vrije inwoners bevatte, mocht het een grondwet opstellen, en na goedkeuring werd het tot de Unie toegelaten. De reizigers naar het westen waren pioniers. Het gebied werd de frontier genoemd. Manifest destiny: het begrip dat de trek van alle Europeanen naar het westen verklaarde. J.L. O Sullivan (Amerikaans journalist) schreef in 1845: Onze duidelijke bestemming is ons te verspreiden over het continent dat door de Voorzienigheid is toegewezen voor de vrije ontwikkeling van onze jaarlijks zich vermenigvuldigende miljoenen. Indianen: verslagen, vermoord of in reservaten In het noorden brak er een oorlog uit tegen de indianen ( ). Minister Henry Knox stelde een politiek van verdragen sluiten en beschaven voor.

3 De blanken zich niet aan deze verdragen, en verdreven de indianen, vaak na een zware strijd. Met de komst van meer immigranten vanaf 1850 werden de indianen uit hun land verdreven. Toen volken als de Sioux en Apachen bijna uitstierven, begonnen de indianen nog een oorlog. Op een veldslag na was de oorlog kansloos voor ze, en ze werden in reservaten geplaatst. Ook uit deze reservaten werden de indianen verdreven, als de blanken daar baat bij hadden. Ze kregen geen kans om zich aan te passen aan de samenleving, aangezien het merendeel van de blanken zich hield aan de leuze er is geen betere indiaan dan een dode indiaan. In totaal zijn ¾ miljoen indianen in de 19 e eeuw door de blanken om het leven. 4 - DE AMERIKAANSE BURGEROORLOG Groeiende tegenstelling tussen het Noorden en het Zuiden Noordelijke staten De industrie groeide snel in het Noorden, en was de grootste bron van inkomen. Ze wilden invoerrechten heffen op industrieproducten uit andere landen. In het noorden was iedereen vrij, en wilden mensen beperking of afschaffing van de slavernij. De noordelijke staten waren voor een grote macht van een centrale regering in Washington. Zuidelijke staten In het zuiden leverden akkerbouw en veeteelt de belangrijkste producten op. Zij hadden geen enkele behoefte aan invoerrechten. In het zuiden werkten slaven op de plantages, en was slavernij cruciaal voor de landbouw. Zij waren dus fel tegen beperking of afschaffing van slavernij. De zuidelijke staten wilden de afzonderlijke staten veel macht laten behouden. Aanleiding van de Burgeroorlog ( ) De tegenstanders van slavernij in het noorden richtten hun eigen partij op: de Republikeinse partij, met uitsluitend noordelijke volgelingen. Bij de verkiezingen van 1860 werd de Republikein Abraham Lincoln tot president gekozen. De meeste zuidelijke staten erkenden hem niet als president, stapten uit de Unie, en vormden hun eigen staat. Het noorden was hier fel tegen, met als gevolg een burgeroorlog. De oorlog en de moord op Lincoln Meer mensen dan ooit vochten mee in deze oorlog. Er sneuvelden soldaten. Ondanks dat het zuiden zich alleen maar hoefde te verdedigen, en ze ook de bekwaamste aanvoerders hadden, won het noorden. Het noorden had namelijk meer inwoners, een veel groter leger, en een vloot om een blokkade in te stellen. Lee (de opperbevelhebber van het zuiden) gaf zich over aan Grant (die van het noorden) op 9/4/1865. Grant zei toen: the war is over: the rebels are our countrymen again. 5 dagen na de oorlog werd Abraham Lincoln vermoord, wat vooral erg was voor het zuiden, omdat Lincoln altijd gematigd was, en veel aanzien had verworven tijdens de oorlog. Het lukte zijn opvolger niet om Noord en Zuid met elkaar te verzoenen.

4 5 - INDUSTRIALISATIE EN SEGREGATIE Snel economisch herstel Op sociaal en politiek gebied zijn de gevolgen van de oorlog nog altijd merkbaar, maar economisch heeft de VS zich zeer snel hersteld, en op industrieel gebied werden de VS een van de grootsten op de wereld. De groei werd mogelijk gemaakt door bijna 30 miljoen migranten tussen 1860 en 1920, de meesten van wie uit Europa. Socialisme en Communisme worden niet populair In Europa konden het socialisme en Communisme de macht krijgen vanwege de armoede. In de VS was ook veel armoede, maar socialisme en Communisme kregen alsnog weinig aanhang, vermoedelijk om de volgende redenen: Er was meer verdeeldheid in de VS dan in Europa: blanken en zwarten wilden niet met elkaar samenwerken. Alle immigranten wilden werk, hoe slecht betaald dan ook. Arbeiders in de VS hadden hoop op een goede toekomst. Een krantenjongen kon miljonair worden; dat geloofde bijna iedereen Niet-socialistische personen en organisaties streefden met succes hervorming en sociale wetgeving na. Ongelijke rechten voor zwarten Het Congres plaatste het zuiden tot 1877 onder militaire controle, om de zwarten dezelfde rechten te geven als de blanken, maar in de praktijk ging dat vaak anders. Men bedacht wettelijke en onwettelijke middelen om de zwarten bij de stembus vandaan te houden: Het niet tellen van zwarte stemmen Zwarten niet laten weten waar de stembus is, alleen blanken. Een aanvullende bepaling in de grondwet: om te mogen stemmen, moet je kunnen lezen, schrijven en de grondwet begrijpen (zwarten hadden vaak slechte of helemaal geen opleiding) In 1865 richtten de blanken zelfs een terreurorganisatie tegen zwarten op: de Ku Klux Klan. Op sociaal en economisch gebied ging het er ook oneerlijk aan toe: in het zuiden konden zwarten alleen werk vinden in dienst van blanken, in het noorden kregen ze de slechtst betaalde banen en werden ze het eerst ontslagen. Sommigen trokken naar het westen, waar hun leven eerst net zo armoedig was, maar ze hadden daar meer kans op verbetering. Na de militaire controle voerde het zuiden segregatiewetten in, om de zwarten van de blanken te scheiden bij bijvoorbeeld bussen, parken of scholen. Meer gelijke rechten voor zwarten Booker T. Washington was de bekendste zwarte leider aan het einde van de 19 e eeuw, hij bereikte veel op het gebied van onderwijs voor zwarten. De meningen over hem waren verdeeld: sommige zwarten vonden dat je eerst economisch onafhankelijk moest worden voor je om gelijke rechten kon vragen. Anderen waren het met hem eens en richtten de NAACP (National Association for the Advancement of Coloured People) op, die haar doelen door demonstraties en rechtszaken wilde bereiken. Roosevelt ( ) zorgde dat zwarten een aandeel kregen in steun voor werkelozen en benoemde ze op enkele belangrijke overheidsposities.

5 Meer kon Roosevelt niet voor ze doen, anders zouden de blanken in het zuiden zich tegen zijn gehele politieke programma keren. De meeste zwarten stemden tegen deze tijd op de democraten in plaats van de republikeinen, die meer voor hun opkwamen, terwijl dat in de tijd van Lincoln juist andersom was. Eisenhower ( ) vond dat je de manier van denken niet kunt veranderen met een wet. De zwarte dominee Martin Luther King dacht daar anders over, en wilde door actie snel gelijke rechten bereiken Hij en zijn aanhangers haalden met hun geweldloze acties zich de woede van de blanken in het zuiden op de hals. Ze werden aangevallen, soms zelfs mede door de KKK. Kennedy ( ) diende een wetsvoorstel in om een einde te maken aan de segregatie, en om het kiesrecht van de zwarten beter te beschermen. Nadat Kennedy was vermoord werden zijn voorstellen onder zijn opvolger Johnson ( ) aangenomen. Veel zwarten vonden dit niet genoeg, en Malcolm X en Stokely Carmichael zeiden dat de zwarten beter af waren als ze zich terugtrokken in hun eigen kringen. Dit veroorzaakte ernstige rassenonlusten in de jaren In 1968 werd ook Martin Luther King vermoord. Meer integratie, nog steeds problemen Nixon ( ) begon een politiek van heilzame verwaarlozing, omdat hij vond dat als de problemen van de zwarten te veel aandacht kregen, de blanken jaloers zouden worden. Integratie was wel belangrijk, maar de slechte positie van de zwarten verbeterde nauwelijks. De zwarten misten een inspirerend leider als Martin Luther King om in actie te komen, en veel zwarten die waren opgeklommen in de bevolkingsladder waren niet bereid op te komen voor de arme zwarten. 6 - DE VS GAAN OPTREDEN ALS EEN GROTE MOGENDHEID De VS begonnen zich rond 1900 bezig te houden met het buitenland. De VS was niet zo eensgezind over het imperialisme als West-Europa: sommigen vonden dat de manifest destiny ook gold voor gebieden buiten Noord-Amerika, en anderen vonden dat de VS, die zich vrijgevochten hadden van de Engelsen, niet zelf ook moesten gaan koloniseren. De VS namen pas laat deel aan WO1, en na die oorlog kwam het internationalisme tegenover het isolationisme te staan. De aanhangers daarvan willen zich alleen met de belangen van de VS bemoeien. Vanaf WO2 werd het isolationisme weggevaagd, en heeft de VS in vrijwel elk internationaal conflict ingegrepen. 7 - DE ECONOMISCHE CRISIS EN DE NEW DEAL De economische crisis (1929) De politiek van Amerika in de jaren 20 was gebaseerd op een sterk bedrijfsleven. Coolidge ( ): the business of America is business. Herbert Hoover beloofde tijdens zijn campagne iedereen een kip in de pan en een auto in de garage. Toen ging het in begin 1929 slecht met de verkoop van auto s en de huizenmarkt. Dat maakte de aandeelhouders ongerust, en iedereen probeerde zijn aandelen zo snel mogelijk te verkopen tegen zeer lage prijzen, hopend dat ze er tenminste iets aan overhielden.

6 Toen de economie nog goed was hadden de banken veel geld uitgeleend, meer dan ze hadden, maar dat maakte niet uit omdat mensen toch continue leningen terugbetaalden of geld belegden dus kwam er toch geld binnen. Toen de aandeelhouders arm werden, konden ze de banken niet meer betalen. De banken, die nog wel contant geld moesten uitgeven aan andere klanten die hun geld kwamen opnemen, gingen failliet, waardoor veel bedrijven die afhankelijk van de bank waren ook failliet gingen. De volgende zwakheden van de economie hebben de crisis mede veroorzaakt: Slechte inkomstenverdeling: slechts 25% profiteerde van de welvaart. De andere 75% zat op of onder het minimumloon. Op den duur moest dit wel gevolgen hebben. Overproductie in de industrie: hoewel het niet nodig was, bleven bedrijven produceren, en konden de producten dus niet verkopen, waardoor ze in moeilijkheden raakten. Overproductie in de landbouw: tijdens WO1 hadden de boeren een grote markt in Europa. Toen de Europese landbouw weer hersteld was viel deze markt weg, en zaten de boeren met producten die ze niet kwijt konden. Boeren raakten failliet, en andere boeren namen hun bedrijven over. Deze grote nieuwe bedrijven gingen moderniseren, maar zaten door de nieuwe stijging in productie door de modernisatie alweer met overschotten, en ze zochten hulp bij de banken, die de hulp niet konden bieden. Ook verloren door de modernisatie veel landarbeiders hun baan. Te groot vertrouwen in economische ontwikkeling: door de hoge verwachtingen leenden mensen steeds meer geld om aandelen te kopen. Toen de aandelen dus hun waarde verloren konden mensen die leningen niet meer aflossen. Banken onvoldoende gecontroleerd: de banken hadden bijzonder veel geld uitgeleend aan mensen die aandelen wilden kopen, dus die mensen konden de banken niet terugbetalen. De grote banken konden het verlies nog opvangen, maar er waren heel veel kleine banken die dat niet konden, en met betere controle op de kleine banken had het teveel aan uitlenen misschien voorkomen kunnen worden. Roosevelt s eerste New Deal De crisis werd een depressie, en ongeveer 25% van de beroepsbevolking was werkloos (15 miljoen mensen), het inkomen per capita zakte van $681 naar $495 en het salaris daalde gemiddeld met 40 tot 60%. Geleidelijk kreeg Hoover meer kritiek, en bij de volgende verkiezingen won FDR (Franklin Delano Roosevelt). Roosevelt vond dat de regering verantwoordelijk was voor mensen die buiten hun schuld om in de moeilijkheden zaten. Hij beloofde een New Deal: het opnieuw verdelen van de kaarten. De New Deal waren een groot aantal sociaaleconomische maatregelen: Herstel vertrouwen in banken: Roosevelt sloot de banken voor een week zodra hij was aangesteld. De kleine banken gingen definitief dicht, en de grote kregen hun geldvoorraad aangevuld. Steun aan de boeren: de boeren die hun productie wilden beperken kregen subsidie, zodat de akkerbouw- en veeteeltprijzen omhoog gingen. Vooral de grote boeren profiteerden hiervan. Bedrijfsleven wordt aangespoord afspraken te maken en na te leven: in een nieuwe wet, de NIRA (National Industrial Recovery Act), werd het bedrijfsleven uitgenodigd afspraken te maken met de overheid om overproductie en slechte werkomstandigheden tegen te gaan. De NIRA bleek niet zo goed te werken, omdat te veel bedrijven niet meededen. Grote projecten voor werkgelegenheid: de regering gaf geld aan de staten voor steun aan behoeftigen. Ook richtte de regering de Works Progress Administration op. De WPA voerde ruim een miljoen projecten uit, maar kon toch niet meer dan 25% van de werklozen helpen.

7 Roosevelt s tweede New Deal Toen de democraten in 1934 ook een meerderheid hadden in het congres, kwam Roosevelt met nog een New Deal. Het verschil met de eerste was dat Roosevelt koos voor een conflictmodel in plaats van een harmoniemodel. Dit betekent dat hij het bedrijfsleven niet meer vroeg mee te werken, maar het dwong mee te werken, via wetten. De tweede New Deal bestond voornamelijk uit: Geboorte van de verzorgingsstaat: Roosevelt voerde in 1935 de Social Security Act in, om een begin te maken in het verzekeren van werknemers tegen ziektekosten, werkloosheid en ouderdom. De SSA was slechts een begin, want bijvoorbeeld landarbeiders vielen buiten deze wet, maar het bracht een einde aan de opvatting dat alle Amerikanen voor zichzelf moesten zorgen. Vakbonden krijgen een versterkte positie: Roosevelt wilde een sterke vakbond tegenover de werkgevers hebben staan. Roosevelt s wet de National Labour Relations Act gaf werknemers de garantie dat ze zich konden verenigen en onderhandelen met hun werkgevers via vertegenwoordigers die zij zelf gekozen hadden. Big Government: in de jaren 20 hadden de werkgevers (Big Business) het voor het zeggen. Nu moesten ze op sociaaleconomisch gebied hun macht delen met de werknemers (Big Labour), en de andere nieuwe macht: Big Government. Onder Roosevelt kreeg de overheid door allerlei wetten een veel grotere invloed op de economie, en voor de uitvoering en naleving van deze wetten was een groot aantal ambtenaren nodig: de regering werd een Big Government. Laatste jaren van de New Deal In werd een aantal New Deal-wetten door het Hooggerechtshof in strijd met de grondwet verklaard. Omdat Roosevelt de wetten wilde doorvoeren stelde hij in 1936, na zijn verkiezing, voor om het Hooggerechtshof met enkele leden uit te breiden. Het Congres was het hier echter niet mee eens, dus het ging niet door. Roosevelt kreeg meer en meer door dat de VS niet buiten WO2 konden blijven. De zuidelijke Democraten zeiden echter dat ze zijn plannen alleen zouden steunen als hij de New Deal niet verder zou doorvoeren. Dat was het einde van de New Deal: Roosevelt gaf de voorrang aan zijn buitenlandse politiek. 8 - DE MACHT VAN DE PRESIDENTEN SINDS 1945 Truman ( ): belangrijke beslissingen maar veel verzet Toen Roosevelt stierf in 1945 nam vicepresident Truman over. Op binnenlands gebied zette hij de politiek van Roosevelt voort maar op buitenlands gebied stelde hij zich veel harder op tegen Rusland. De Republikeinen haalden de meerderheid in het Congres. Desondanks behield Truman het meeste wat de New Deal tot stand had gebracht. Hij verbeterde de positie van de zwarten in de VS ook iets. Ondanks alle kritiek werd hij toch herkozen, en de Republikeinen vielen de Democratische regering hard aan. Mede daardoor en door de Koreaanse Oorlog won een Republikein de verkiezing in Eisenhower ( ): populair en gematigd Eisenhower wilde weinig invloed uitoefenen in de binnenlandse politiek, omdat hij geloofde dat het enige wat de problemen kon oplossen een stijgende welvaart was: hij gaf het bedrijfsleven de ruimte Eisenhower handhaafde het grootste deel van de New Deal, en het ging goed op economisch gebied. De enigen die niet profiteerden waren de arme mensen in de steden (voornamelijk kleurlingen).

8 Eisenhower vond dat wetten de manier van denken van mensen niet konden veranderen, maar een rechter die hij had aangesteld, Earl Warren, deed een aantal belangrijke uitspraken over gelijke rechten voor zwarten. Volgens het Hooggerechtshof was gelijkheid voor allen deel van de grondwet. Kennedy ( ): meer leiderschap dan Eisenhower Kennedy vond dat de VS onder Eisenhower in slaap waren gesukkeld, omdat Eisenhower zijn binnenlandse beleid vooral aan de staten had overgelaten, en zijn buitenlandse beleid tegen de Sovjet Unie eigenlijk niet uit durfde te voeren. Kennedy wilde bijvoorbeeld dat de VS de eerste bemande raket op de maan zouden landen, wat hem lukte. In de binnenlandse politiek zette hij de New Deal voort, onder de naam New Frontier. Hij bestreed armoede, werkeloosheid en rassendiscriminatie. Veel wetsvoorstellen diende hij in om dit te bereiken, maar velen daarvan werden niet doorgevoerd omdat veel zuidelijke Democraten in het Congres de plannen te vooruitstrevend vonden, en zich conservatief opstelden. Kennedy s economische beleid was zeer succesvol: het kwam de werkgevers en -nemers ten goede, en de economie breidde zich uit en werkloosheid daalde. Ook was Kennedy een inspirerend leider: hij had humor, en beantwoordde vragen altijd slagvaardig. Johnson ( ): veel oppositie Nadat Kennedy vermoord werd in 1963 volgde Johnson hem op. Het Congres bestond nu ook uit meer vooruitstrevende Democraten, die Johnson s voorstellen van zijn Great Society, een oorlog tegen armoede enthousiast aannamen. Johnson liet de VS deel nemen aan de Vietnamoorlog door Zuid-Vietnam te steunen tegen het Communistische Noord-Vietnam. De oorlog kostte echter zo veel geld dat hij nauwelijks zijn Great Society kon doorvoeren. Door de Vietnamoorlog kwam er veel kritiek op Johnson. De Republikeinen vonden dat hij harder moest zijn, terwijl de Democraten vonden dat de oorlog slecht was voor de hervormingen binnen de VS. Ook waren er zo veel slachtoffers in de oorlog dat er massale demonstraties kwamen tegen de oorlog en tegen Johnson s beleid, met als gevolg dat Johnson zich niet meer herkiesbaar stelde. Nixon ( ): Watergate Onder Nixon kwam er een einde aan de vooruitstrevende rol van het Hooggerechtshof, omdat Earl Warren, die zich met de andere rechters had ingespannen voor gelijke burgerrechten van de zwarte bevolking, in 1969 met pensioen ging. Nixon maakte de conservatieve Warren Burger zijn opvolger. Nixon bereikte in de buitenlandse politiek een wapenstilstand (en daarmee het einde van de deelname van de VS) in de Vietnamoorlog, en verbeterde betrekkingen met China en Rusland. Nixon s tweede termijn werd een ware mislukking. Het Congres kon maar heel weinig invloed uitoefenen op zijn buitenlandse beleid. Tijdens de campagne beweerde hij nog dat er spoedig vrede zou zijn in Vietnam, maar rond Kerstmis van datzelfde jaar besloot hij Noord-Vietnam voor twaalf dagen te laten bombarderen. De belangrijkste oorzaak van Nixon s val was echter de corruptie en onbetrouwbaarheid van zijn regering en hemzelf. Nixon moest eerst al zijn minister van justitie ontslaan, vanwege corruptie, en ook zijn vicepresident Agnew, omdat deze zich had laten omkopen en belasting had ontdoken voor zijn vicepresidentschap. De directe aanleiding voor Nixon om af te treden was dat het Watergateschandaal aan het licht kwam. Nixon had opdracht gegeven om in te laten breken in het Watergatehotel, het hoofdkwartier van de Democraten. De meerderheid van het Congres wilde Nixon afzetten, maar voordat ze dat konden doen trad hij zelf al af, op 9 augustus 1974.

9 Ford ( ) en Carter ( ): weinig slagvaardig Sinds Roosevelt had de macht van de president toegenomen, maar na de Vietnamoorlog en het Watergateschandaal beperkte het Congres de macht van de presidenten. Als reactie op Nixon wilden Ford en Carter in de eerste plaats eerlijk zijn, en tijdens hun beleid gebeurde er dan ook weinig. Reagan ( ): wonderdokter Reagan wilde net als Kennedy de VS weer het belangrijkste land in de wereld maken. Daarvoor moesten wel offers worden gebracht, volgens hem. De mensen die die offers moesten brengen waren de mensen die afhankelijk waren van uitkeringen: Reagan besteedde minder aan de sociale voorzieningen. Het bedrijfsleven kreeg meer vrijheid, en net als in de jaren 20 gold the business of America is business. In zijn 8 jaar als president heeft Reagan met zijn regering zoveel geld geleend dat het begrotingstekort astronomisch steeg. Bush Sr. ( ): geen oplossing voor binnenlandse problemen Omdat er in het Congres een Democratische meerderheid was, moest Bush voorzichtig te werk gaan Er was meer geld nodig voor de verbetering van de positie van arme zwarten, voor onderwijs, medische zorg en milieu. Bush moest de belastingen verhogen, maar had beloofd dat niet te doen. Bush verhoogde de belastingen alsnog, en het Democratische Congres steunde hem. Aan het eind van zijn termijn was de werkloosheid van de beroepsbevolking het hoogst sinds het begin van de jaren 80. Ondanks dat Bush Sr. succes behaalde in de Golfoorlog, was er weinig meer over van het Amerikaanse zelfvertrouwen. Clinton ( ): verbetering van de economie Clinton wilde meer uitgeven dan Bush, maar zijn macht werd beperkt door het Congres, zoals de macht van zovele vooruitstrevende presidenten. Eerst hadden de Democraten nog een meerderheid in het Congres, maar de zuidelijke Democraten waren het vaak eens met de Republikeinen, en in Clinton s tweede termijn was er een Republikeinse meerderheid. Clinton wist echter handig hiermee om te gaan, en de economie draaide uitstekend. Hij werkte het begrotingstekort weg, en de werkloosheid daalde sterk. Ondanks affaires in zijn privéleven (BJ in de oval office) bleef Clinton populair. Bush Jr. ( ): oorlog tegen terrorisme en sterke verdeeldheid Bush was nog geen jaar in functie of de aanslag op het WTC vond plaats. Vanaf dat moment concentreerde hij zich op zijn buitenlandse politiek: de oorlog tegen het terrorisme. Bush Jr. begon in het najaar 2001 een korte oorlog, waarin hij het Talibanbewind uit Afghanistan verdreef, maar Osama bin Laden niet te pakken kreeg. Bush richtte zich ook op Irak, omdat hun leider Saddam Hoessein volgens hem de terroristen steunde en massavernietigingswapens bezat. In 2003 begon Bush weer een korte oorlog, waarin hij Hoessein s bewind omverwierp, maar geen massavernietigingswapens vond. Bush leek succes te hebben door verkiezingen te houden in Irak in 2005, maar de bevolking in Irak was erg verdeeld. Bush werd met een krappe meerderheid herkozen, over John Kerry, ondanks het verlies aan soldaten en het toenemen van het begrotingstekort en de werkloosheid. In tegenstelling tot Clinton kon hij wel al zijn plannen doorvoeren met dank aan een meerderheid in het Congres. In 2008 won Obama de verkiezingen. Het boek is niet nieuw genoeg voor een analyse van hem als president.