Spotlights - april 2012

Transcriptie

1 Spotlights - april 2012 Fiscale bepalingen in nieuwe Programmawet: een overzicht In de Programmawet van 29 maart 2012, die op 6 april 2012 in het Belgisch Staatsblad werd gepubliceerd, wordt uitvoering gegeven aan een aantal fiscale maatregelen die eerder reeds werden aangekondigd in het begrotingsakkoord (Eubelius Spotlights december 2011). Een groot deel van de fiscale bepalingen heeft, rechtstreeks of onrechtstreeks, werknemers. De meest in betrekking op de vennootschappen, hun aandeelhouders, bestuurders en het oog springende maatregelen betreffen de invoering van een meerwaardebelasting op aandelen die minder dan een jaar aangehouden werden, de uitbreiding van de bestaande onderkapitalisatieregel en de invoering van een nieuwe algemene antimisbruikbepaling in de verschillende fiscale wetboeken. Ook de notificatieplicht in het kader van nalatenschappen en de aangifteplicht van buitenlandse rekeningen zijn het vermelden waard. Vennootschapsbelasting Meerwaarden op aandelen Meerwaardebelasting op aandelen die niet gedurende een minimale periode worden aangehouden In de huidige regeling zijn meerwaarden op aandelen volledig vrijgesteld van vennootschapsbelasting, op voorwaarde dat het gaat om meerwaarden verwezenlijkt op aandelen waarvan de inkomsten (dividenden) voldoen aan de zogenaamde "kwalitatieve" voorwaarden van de DBI-aftrek. In essentie betekent dit dat de onderliggende vennootschap onderworpen is aan vennootschapsbelasting of een gelijkaardig (buitenlands) belastingregime ("subject to tax"-vereiste). Er is geen vereiste van een minimale participatie of minimale bezitsduur van de aandelen. In de nieuwe regeling wordt voor deze vrijstelling een bijkomende voorwaarde gesteld. Meerwaarden op aandelen zijn voortaan nog slechts vrijgesteld van vennootschapsbelasting op voorwaarde dat de aandelen gedurende een ononderbroken periode van ten minste één jaar in volle eigendom werden aangehouden. Een meerwaarde gerealiseerd op aandelen die niet gedurende deze minimale houdtermijn van één jaar in volle eigendom werden aangehouden, wordt voortaan belast in de vennootschapsbelasting tegen een afzonderlijk tarief van 25 %. Rekening houdend met de aanvullende crisisbijdrage van 3 opcentiemen, komt dit neer op een aanslagvoet van 25,75 %. Noch in de wettekst, noch in de parlementaire voorbereiding, wordt gepreciseerd hoe de minimale houdperiode moet worden beoordeeld wanneer aandelen in dezelfde vennootschap op verschillende ogenblikken worden verworven en/of vervreemd. Bij gebrek aan enige wettelijke bepaling in dit verband heeft de vennootschap, behoudens in geval van misbruik (zie verder), de vrije keuze om te bepalen welke aandelen worden vervreemd. Voor de berekening van de houdperiode wordt de aandelenruil die plaatsvindt naar aanleiding van fiscaal neutrale herstructureringsverrichtingen, zoals fusies en (partiële) splitsingen, buiten beschouwing gelaten. De wetgever bepaalt expliciet dat de in ruil verkregen aandelen geacht moeten worden te zijn verkregen op het ogenblik dat de omgeruilde aandelen initieel werden verkregen. Meerwaarden op aandelen die in de huidige regeling reeds belastbaar zijn omdat de inkomsten ervan niet voldoen aan de kwalitatieve voorwaarden van de DBI-aftrek, blijven ook onder de nieuwe regeling belastbaar aan het gewone tarief van 33 Page 1 of 8

2 % (te vermeerderen met 3 % aanvullende crisisbijdrage). Minderwaarden Minderwaarden en waardeverminderingen op aandelen zijn ook onder de nieuwe regeling in de regel niet aftrekbaar (ongeacht of de onderliggende aandelen gedurende minstens één jaar in volle eigendom werden aangehouden). Specifieke regeling voor bepaalde professionele handelaars in effecten Een meerwaardebelasting op aandelen die niet gedurende minstens één jaar in volle eigendom worden aangehouden, gecombineerd met de fiscale niet-aftrekbaarheid van minderwaarden en waardeverminderingen op aandelen, zou een belemmering vormen voor de handel in aandelen door "professionele handelaars in effecten". Daarom voorziet de Programmawet in een specifieke regeling voor verrichtingen die betrekking hebben op aandelen die behoren tot de "handelsportefeuille" van professionele handelaars in effecten onderworpen aan het koninklijk besluit van 23 september 1992 op de jaarrekening van de kredietinstellingen, de beleggingsondernemingen en de beheervennootschappen van instellingen voor collectieve belegging. In de Memorie van Toelichting bij het ontwerp van Programmawet wordt gepreciseerd dat onder "effecten die tot de handelsportefeuille behoren" onder meer wordt verstaan "de niet-vastrentende effecten die in het kader van een uitgifte verworven zijn met de bedoeling ze bij derden te plaatsen, alsook de effecten die anderszins zijn verworven met de bedoeling ze door te verkopen, omwille van hun rendement op korte termijn, die normaal gezien de zes maand niet overschrijdt". De specifieke regeling voor aandelen die behoren tot de "handelsportefeuille" van bepaalde professionele handelaars in effecten houdt in dat de meerwaarden die op deze aandelen worden gerealiseerd, worden belast aan het normale tarief van de vennootschapsbelasting (33 %, te vermeerderen met de aanvullende crisisbijdrage van 3 %), en dit ongeacht of deze aandelen meer dan één jaar in volle eigendom werden aangehouden. Minderwaarden en waardeverminderingen op deze aandelen zijn echter wél fiscaal aftrekbaar. Meerwaarden op aandelen die niet tot de "handelsportefeuille" behoren, zijn niet onderworpen aan deze specifieke regeling. Om misbruiken te vermijden, wordt de "interne" overdracht van aandelen van of naar de "handelsportefeuille" voor fiscale doeleinden als een vervreemding beschouwd. Voor aandelen die reeds op 31 december 2011 in de boekhouding waren opgenomen, wordt de meer- of minderwaarde bepaald op basis van de (werkelijke) waarde van die aandelen op 31 december Inwerkingtreding Voor vennootschappen waarvan het boekjaar samenvalt met het kalenderjaar, zijn de nieuwe regels van toepassing op alle verrichtingen die plaatsvinden vanaf 1 januari Voor vennootschappen met een gebroken boekjaar dat afsluit na 6 april 2012, geldt de nieuwe regeling al voor verrichtingen vanaf 28 november De Programmawet bepaalt bovendien dat wijzigingen aan het boekjaar vanaf 28 november 2011 zonder uitwerking blijven voor de toepassing van deze regels. Onderkapitalisatie ("thin cap") Om te vermijden dat (internationale) groepen in het licht van de beperkingen die in uitvoering van het begrotingsakkoord (zullen) worden aangebracht aan de notionele interestaftrek (zie Eubelius Spotlights december 2011) door middel van intra-groepsleningen een fiscale planning zouden opzetten waarbij de verschuldigde interest de belastbare winst van de Belgische werkvennootschappen zou tenietdoen, wordt het toepassingsgebied van de huidige onderkapitalisatieregel aanzienlijk uitgebreid. Page 2 of 8

3 Onder de bestaande onderkapitalisatieregels worden enkel de interesten geviseerd die betaald worden aan werkelijke verkrijgers die gevestigd zijn in belastingparadijzen of die in hun land van vestiging genieten van bijzondere fiscale gunstregelingen. De fiscale aftrek van die interesten wordt verworpen indien de verhouding van het totale bedrag van deze leningen (vreemd vermogen) enerzijds, ten opzichte van de som van de belaste reserves bij het begin van het belastbaar tijdperk en het gestorte kapitaal bij het einde daarvan (eigen vermogen) anderzijds, hoger is dan 7 op 1 (artikel 198, 11 WIB 92). Enkel de interesten verbonden aan het gedeelte van de leningen dat deze verhouding overschrijdt, worden verworpen. De Programmawet breidt het toepassingsgebied nu zodanig uit dat de onderkapitalisatieregel voortaan ook van toepassing is wanneer de werkelijke verkrijger "deel uitmaakt van een groep waartoe de schuldenaar behoort". Voor de definitie van het begrip "groep" wordt uitdrukkelijk verwezen naar artikel 11 van het Wetboek Vennootschappen en de daar gehanteerde definitie van verbonden vennootschappen. Daarnaast wordt de verhouding tussen het vreemd vermogen en het eigen vermogen (zogenaamde "debt/equity" ratio), waarboven het aftrekverbod moet worden toegepast, verlaagd naar een verhouding van 5 op 1. Om na te gaan of de verhouding van 5 op 1 is overschreden, zal geen rekening worden gehouden met leningen toegekend door kredietinstellingen en verzekeringsondernemingen gevestigd binnen de EER. Net als in de bestaande regeling moet evenmin rekening worden gehouden met obligaties of andere gelijksoortige effecten uitgegeven door een openbaar beroep op het spaarwezen. Bepaalde vennootschappen worden niet (langer) geviseerd door de thin cap-regels, met name: vennootschappen voor roerende leasing in de zin van artikel 2 van het KB nr. 55 van 10 november 1967 tot regeling van het juridisch statuut der ondernemingen gespecialiseerd in financieringshuur, vennootschappen wier voornaamste activiteit bestaat uit factoring of onroerende leasing, voor zover de ontleende kapitalen effectief dienen voor leasing- en factoringactiviteiten. Het moet daarbij gaan om vennootschappen "binnen de financiële sector" waarmee men de vennootschappen bedoelt die onderworpen zijn aan het permanent prudentieel toezicht van de NBB en de FSMA, vennootschappen waarvan de voornaamste activiteit bestaat in het uitvoeren van een project van "publiek-private samenwerking" gegund na mededinging conform de reglementering inzake overheidsopdrachten. Er wordt bovendien een specifieke antimisbruikbepaling ingevoerd, om te vermijden dat de toepassing van de nieuwe onderkapitalisatieregel zou kunnen worden ontlopen door een derde te betrekken bij intra-groepsleningen, bijvoorbeeld door de moedervennootschap niet rechtstreeks aan de Belgische dochtervennootschap te laten lenen, maar aan een Belgische kredietinstelling die op haar beurt een lening verstrekt aan de Belgische dochtervennootschap. Volgens deze antimisbruikbepaling zal een derde partij die vreemd is aan de eigenlijke lening toch geacht worden de werkelijke verkrijger te zijn van de interesten verbonden aan deze lening, wanneer deze derde een waarborg toekent of aan de schuldeiser de nodige middelen toekent met het oog op de financiering van de lening. Die lening moet dan worden meegeteld om na te gaan of de verhouding van 5 op 1 is overschreden. Opdat deze bepaling zou kunnen worden toegepast, is daarenboven wel vereist dat de derde geheel of gedeeltelijk de aan de leningen verbonden risico s draagt en dat de fiscus aantoont dat het verstrekken van de lening of de waarborg belastingontwijking tot hoofddoel heeft. De voorgestelde thin cap-regeling heeft tot gevolg dat België mogelijk niet langer aantrekkelijk zal zijn om bepaalde bestaande vormen van liquiditeitsbeheer binnen vennootschapsgroepen, waaronder treasury centres en cashpooling-activiteiten, te centraliseren. De regering heeft dit probleem onderkend en heeft aangekondigd daarvoor een oplossing te zullen uitwerken. Meer algemeen dreigen de nieuwe regels een negatieve impact te hebben op situaties waarbij, omwille van efficiëntie, financieringsactiviteiten bij een Belgische groepsvennootschap worden gecentraliseerd. Nemen we het voorbeeld van een Belgische groepsvennootschap die gecentraliseerd leningen aangaat bij financiële instellingen om de ontleende gelden vervolgens door te lenen aan de overige groepsvennootschappen ("back-to-back"). De nieuwe onderkapitalisatieregel zou Page 3 of 8

4 tot gevolg kunnen hebben dat Belgische groepsvennootschappen de interesten die zij aldus betalen aan de financieringsvennootschap niet langer volledig zouden kunnen aftrekken, ook al zou er geen probleem geweest zijn, mochten zij rechtstreeks hebben geleend bij de financiële instellingen. Mogelijk zou in dergelijk geval geargumenteerd kunnen worden dat de werkelijke verkrijger van de interesten niet de financieringsvennootschap is, die inderdaad enkel als een soort van tussenpersoon optreedt, maar wel de financiële instelling. Hopelijk heeft de door de regering uit te werken oplossing ook oog voor dergelijke situaties. Daarom wordt de inwerkingtreding van de nieuwe onderkapitalisatieregels voorlopig uitgesteld. Waar aanvankelijk voorzien was dat de nieuwe regels in werking zouden treden op de datum van de publicatie van de Programmawet in het Belgisch Staatsblad, zal de inwerkingtreding nu worden bepaald door een koninklijk besluit, vastgesteld na overleg in de Ministerraad. De nieuwe regels zullen aldus uiterlijk in werking treden op 1 juli Nieuwe antimisbruikbepaling De huidige algemene antimisbruikbepaling bepaalt dat de kwalificatie die door de belastingplichtige aan een bepaalde akte of een reeks van akten gegeven wordt, niet tegenstelbaar is aan de fiscus, indien deze kan aantonen dat die kwalificatie tot doel heeft om belasting te ontwijken, tenzij de belastingplichtige bewijst dat die kwalificatie beantwoordt aan rechtmatige behoeften van financiële of economische aard (huidig artikel 344, 1 WIB/92). Aangezien het Hof van Cassatie in verschillende arresten heeft verduidelijkt dat de fiscus, om rechtsgeldig toepassing te kunnen maken van deze antimisbruikbepaling, een nieuwe (meer belaste) kwalificatie voorop moet stellen, waarvan de rechtsgevolgen gelijksoortig zijn aan deze van de rechtshandeling(en) gesteld door de belastingplichtige, bleef deze antimisbruikbepaling in de praktijk veelal dode letter. Om deze reden wordt door de Programmawet een nieuwe antimisbruikbepaling ingevoerd die de fiscus moet toelaten om abstractie te maken van de door de belastingplichtige gestelde rechtshandeling of reeks van rechtshandelingen indien hij, aan de hand van objectieve omstandigheden, aantoont dat er sprake is van "fiscaal misbruik" (nieuw artikel 344, 1 WIB/92). Een nagenoeg identieke bepaling zal worden ingevoegd in het Wetboek Registratierechten (aanpassing van artikel 18, 2 van het Wetboek Registratierechten) en zal ook doorwerken inzake successierechten via de verwijzing in artikel 106 van het Wetboek Successierechten. Niet-tegenstelbare rechtshandeling(en) Om komaf te maken met de hoger vermelde cassatierechtspraak is het voortaan niet langer de "juridische kwalificatie" van een akte maar wel de rechtshandeling zelf, die niet aan de fiscale administratie kan worden tegengeworpen. Net als onder de bestaande antimisbruikbepaling worden niet enkel eenmalige of alleenstaande verrichtingen beoogd, maar eveneens de verrichtingen die (kunstmatig) worden opgesplitst in opeenvolgende rechtshandelingen over een langere periode, voor zover deze handelingen gekenmerkt worden door een eenheid van opzet en dus van meet af aan zijn opgevat als deel van een ondeelbare keten. Daarbij is niet vereist dat alle rechtshandelingen in hetzelfde aanslagjaar worden gesteld en kan de administratie dus artikel 344, 1 WIB/92 toepassen, ook al worden de onderling verbonden rechtshandelingen over meerdere jaren gespreid. Vermits niet langer van de fiscus verlangd wordt dat hij een nieuwe juridische kwalificatie (met gelijksoortige rechtsgevolgen) in de plaats stelt, zal de nieuwe antimisbruikbepaling kunnen worden toegepast en zal een rechtshandeling of een geheel van rechtshandelingen niet aan de administratie kunnen worden tegengeworpen, op voorwaarde dat de aanwezigheid van fiscaal misbruik wordt aangetoond. Page 4 of 8

5 Wat is fiscaal misbruik? Het nieuwe artikel 344, 1 WIB bepaalt dat er sprake is van "fiscaal misbruik" indien de belastingplichtige door middel van de door hem gestelde rechtshandeling of het geheel van rechtshandelingen ofwel (i) een verrichting tot stand brengt waarbij hij zichzelf, in strijd met de doelstellingen van een fiscale wetsbepaling, buiten het toepassingsgebied van die bepaling plaatst; ofwel (ii) een verrichting tot stand brengt waarbij aanspraak wordt gemaakt op een belastingvoordeel bepaald door een fiscale wetsbepaling en de toekenning van dit voordeel in strijd zou zijn met de doelstellingen van die bepaling, waarbij de verrichting dus in wezen het verkrijgen van dit voordeel tot doel heeft. De notie "fiscaal misbruik" houdt zowel een subjectieve als objectieve component in. Het objectieve element vereist dat de belastingplichtige een rechtshandeling of een geheel van rechtshandelingen stelt die hem toelaten zich in een toestand te plaatsen die strijdig is met de doelstellingen van de fiscale wetgeving. Anderzijds is ook een subjectief element vereist, namelijk dat de belastingplichtige de gestelde rechtshandeling of het geheel van rechtshandelingen kiest met als wezenlijk doel het verkrijgen van dit belastingvoordeel. Om te kunnen beoordelen of er in een concreet geval sprake zal zijn van fiscaal misbruik zal het voortaan steeds cruciaal zijn om de doelstellingen en de draagwijdte van de relevante fiscale wetsbepalingen te kennen. De strijdigheid met de doelstellingen van de (relevante) fiscale wetgeving moet dan volgens de Memorie van Toelichting begrepen worden in het licht van het in de Europese rechtspraak uitgewerkte begrip "volstrekt kunstmatige constructie". Een verrichting maakt volgens de parlementaire voorbereiding een "volstrekt kunstmatige constructie" uit wanneer de rechtshandeling alleen wordt uitgevoerd om belastingen te ontwijken en "niet de economische doelstellingen onderliggend aan de fiscale wetgeving nastreeft of geen verband houdt met de economische werkelijkheid, of niet aan commerciële of financiële marktvoorwaarden plaatsvindt". Bewijs en tegenbewijs Het komt aan de fiscale administratie toe om de objectieve component van het fiscaal misbruik te bewijzen. Hiertoe beschikt de administratie over alle bewijsmiddelen van gemeen recht, met uitzondering van de eed. Het bewijs van fiscaal misbruik kan dus worden geleverd aan de hand van vermoedens, wat aldus de parlementaire voorbereiding het bewijsmiddel bij uitstek zal vormen. Zodra is aangetoond dat een rechtshandeling of een geheel van rechtshandelingen fiscaal misbruik uitmaakt, moet de belastingplichtige bewijzen dat de keuze voor zijn rechtshandeling of het geheel van rechtshandelingen wordt verantwoord door andere motieven dan belastingontwijking. Zodra de belastingplichtige de aanwezigheid van dergelijke andere, niet-fiscale motieven aantoont, kan de antimisbruikbepaling geen toepassing meer vinden. Daarbij wordt in de Memorie van Toelichting verduidelijkt dat geen rekening mag worden gehouden met niet-fiscale motieven die zodanig verwaarloosbaar zijn dat de verrichting onmogelijk zou hebben plaatsgevonden indien er geen rekening zou zijn gehouden met de fiscale motieven. In volgende situaties zou de antimisbruikbepaling daarom dan ook toepassing (blijven) vinden: rechtshandelingen waarbij de belastingplichtige een louter fiscaal voordeel nastreeft, rechtshandelingen waarbij de niet-fiscale motieven in niets specifiek zijn voor de betrokken verrichting, maar integendeel zo algemeen zijn dat ze noodzakelijkerwijs aanwezig zijn bij elke verrichting van hetzelfde type, en rechtshandelingen waar de niet-fiscale motieven weliswaar specifiek zijn voor de betrokken verrichting, maar een dermate beperkt belang hebben dat een redelijk persoon de verrichting niet zou realiseren omwille van dit niet-fiscale motief. "Herstel" van de belasting Page 5 of 8

6 Slaagt de belastingplichtige er niet in om het bewijs van niet-fiscale motieven aan te brengen, dan zal de antimisbruikbepaling worden toegepast, zodat de administratie de fiscale toestand van de belastingplichtige kan herzien. De belastbare grondslag en de belastingberekening zal dan zodanig worden hersteld dat de verrichting aan een belastingheffing overeenkomstig het doel van de fiscale wet wordt onderworpen, alsof het misbruik niet zou hebben plaatsgevonden. Voortaan ook toepasselijk op handelingen in de privésfeer Waar de bestaande antimisbruikbepaling enkel toepassing kon vinden op handelingen in de economische sfeer, wordt in de Memorie van Toelichting duidelijk gesteld dat de nieuwe antimisbruikbepaling voortaan ook zal worden toegepast op handelingen die kaderen binnen het beheer van het privévermogen. Deze uitbreiding zal daardoor mogelijkerwijze ook gevolgen hebben op het vlak van familiale vermogens- en successieplanning. Subsidiair bewijsmiddel Tijdens de parlementaire voorbereiding werd, zowel in de Memorie van Toelichting, als door de Minister van Financiën, uitdrukkelijk gepreciseerd dat de nieuwe antimisbruikmaatregel slechts "als een ultiem wapen" zal kunnen worden toegepast als de gewone interpretatiemethodes, de bijzondere (specifieke) anti-ontwijkingsbepalingen en de simulatieleer geen soelaas bieden. Daarbij werd verduidelijkt dat het principe van de vrije keuze van de minst belaste weg op zich niet wordt aangetast, maar dat daaraan grenzen worden gesteld, in die zin dat voortaan misbruiken van dit recht kunnen worden aangepakt. De nieuwe antimisbruikbepaling vormt, net als haar voorganger, in essentie een bewijsmiddel dat ter beschikking van de administratie wordt gesteld. Daaruit volgt vooreerst dat de toepassing van deze bepaling impliceert dat er geen sprake is van fraude. Artikel 344, 1 WIB/92 kan dan ook slechts tijdens de gewone aanslag en controletermijn van 3 jaar worden toegepast. Daarnaast volgt uit de kwalificatie als bewijsmiddel dat de rulingcommissie geen uitspraak kan doen over de al dan niet toepassing van de (nieuwe) antimisbruikmaatregel. De rulingcommissie kan zich echter wel uitspreken over de vraag of aan een voorgenomen verrichting ook andere, niet-fiscale motieven ten grondslag liggen. Hierdoor blijft het mogelijk om vooraf rechtszekerheid te bekomen omtrent de niet-toepassing van artikel 344, 1 WIB op een welbepaalde concrete rechtshandeling of reeks van rechtshandelingen, aangezien "het akkoord van deze dienst met de keuze van de belastingplichtige voor een rechtshandeling of een geheel van rechtshandelingen impliceert dat deze niet meer in vraag kan worden gesteld in het kader van de voorliggende bepaling, voor zover alle verrichtingen werden uitgevoerd zoals ze in het voorafgaand akkoord zijn vervat". Impact voor de fiscale praktijk Met de nieuwe antimisbruikbepaling beschikt de fiscale administratie voortaan over een meer efficiënt middel om zuiver fiscaal geïnspireerde constructies te bestrijden. Welke constructies of structuren voortaan niet meer door de beugel zullen kunnen, blijkt niet uit de parlementaire voorbereiding bij de Programmawet. De Minister van Financiën verduidelijkte enkel dat de antimisbruikbepaling niet zal worden toegepast op "het louter hebben" van een vennootschap, aangezien bij de oprichting van een vennootschap, naast eventuele fiscale motieven, normaal gesproken ook andere, niet-fiscale motieven, waaronder de beperking van de aansprakelijkheid, spelen. Voor het overige wou de Minister van Financiën tijdens de parlementaire bespreking niet ingaan op concrete voorbeelden omdat het om een feitenkwestie gaat en "de voorbeelden dus zullen voortvloeien uit de toepassing zelf van de bepaling en dat zal aantonen dat een dergelijke algemene bepaling in de wetgeving nodig is". Deze onduidelijkheid omtrent de precieze draagwijdte en de concrete toepassing van de nieuwe antimisbruikbepaling door de belastingadministratie, vormt een (sterk) afschrikmiddel tegen al te agressieve fiscale constructies. Bestaande fiscale optimalisatiestructuren bij vastgoedinvesteringen, winstuitkeringen, en dus ook inzake vermogens en successieplanning, Page 6 of 8

7 zullen opnieuw onder de loep genomen moeten worden. Inwerkingtreding De nieuwe antimisbruikmaatregel inzake inkomstenbelastingen treedt in werking vanaf aanslagjaar Voor belastingplichtigen met een gebroken boekjaar dat afsluit op of na 6 april 2012, treedt deze bepaling reeds in werking vanaf aanslagjaar Dit betekent dat de nieuwe antimisbruikbepaling voor deze belastingplichtigen reeds toepassing kan vinden op handelingen die reeds in 2011 werden gesteld. Overigens blijven wijzigingen aan de datum van afsluiting van de jaarrekening vanaf 28 november 2011 zonder gevolg voor de toepassing van deze bepaling. Inzake registratie en successierechten vindt de nieuwe antimisbruikbepaling toepassing op rechtshandelingen of het geheel van rechtshandelingen die éénzelfde verrichting tot stand brengen, die worden gesteld vanaf 1 juni Overige bepalingen De programmawet voert ook enkele andere fiscale maatregelen in, waarvan een aantal hierna kort wordt toegelicht. Voordeel van alle aard bedrijfswagens De in december 2011 ingevoerde nieuwe regeling ter bepaling van het voordeel van alle aard voor aan werknemers en bedrijfsleiders ter beschikking gestelde bedrijfswagens, wordt door de Programmawet bijgesteld. Voortaan wordt ook het voordeel van alle aard voor tweedehandswagens bepaald aan de hand van de cataloguswaarde, waarbij het voordeel van alle aard verminderd moet worden in functie van de ouderdom van deze wagens (6 % per (aangevat) jaar, maar zonder dat de waarde minder kan bedragen dan 70 % van de cataloguswaarde). Onder cataloguswaarde wordt voortaan de catalogusprijs verstaan van het voertuig in nieuwe staat bij verkoop aan een particulier, inclusief opties en werkelijk betaalde BTW, zonder rekening te houden met enige korting, vermindering, rabat of ristorno. Deze bepaling treedt in werking vanaf aanslagjaar 2013, met dien verstande dat ze, wat de inhouding van de bedrijfsvoorheffing betreft, slechts wordt toegepast op de voordelen van alle aard toegekend vanaf 1 mei Aangifte buitenlandse rekeningnummers Naast de bestaande verplichting om in de aangifte in de personenbelasting het bestaan van buitenlandse rekeningen te vermelden, zal voortaan het precieze rekeningnummer van deze buitenlandse rekeningen gemeld moeten worden aan het centraal aanspreekpunt dat binnen de NBB werd opgericht in het kader van de procedure tot opheffing van het bankgeheim. Deze melding dient te gebeuren ten laatste op het moment van indiening van de aangifte in de personenbelasting, tenzij die melding reeds gebeurde in een vorig aanslagjaar. De melding van de rekeningnummers zal moeten worden bevestigd in een daartoe voorzien vak van het aangifteformulier. Deze bepaling treedt in werking vanaf aanslagjaar 2012, met dien verstande dat de verplichting tot bevestiging van de melding in het aangifteformulier in de personenbelasting slechts zal gelden vanaf aanslagjaar Fiscale notificatieplicht bij overlijden Conform artikel 1240bis van het Burgerlijk Wetboek kan een schuldenaar te goeder trouw wettelijke bepalingen behoudens andersluidende tegoeden van een overledene slechts bevrijdend vrijgeven, indien dit gebeurt aan of op instructie van de personen aangewezen in een attest van erfopvolging opgesteld door de ontvanger van het successiekantoor bevoegd voor de inlevering van de aangifte van nalatenschap van de overledene, of in een attest of een akte van Page 7 of 8

8 erfopvolging opgemaakt door een notaris. De Programmawet stelt nu dat notarissen en andere personen bevoegd voor het opstellen van een dergelijk attest van erfopvolging, de fiscus moeten informeren wanneer zij verzocht worden een dergelijk attest op te stellen. Dit bericht moet de identiteit van de overledene, zijn erfgenamen of legatarissen, evenals de begunstigden van een eventuele contractuele erfstelling vermelden. Laten zij na de fiscus hierover in te lichten, dan lopen zij het risico om hoofdelijk aansprakelijk te worden gesteld voor de betaling van de fiscale schulden van voormelde personen van wie de identiteit in het attest of de akte van erfopvolging wordt vermeld. De fiscus beschikt na het bericht over 12 werkdagen om de opsteller van het attest of de akte van erfopvolging in kennis te stellen van het bestaan van belastingschulden ten laste van de overledene of een andere persoon vermeld in het bericht. Voor elk van deze personen wordt het bedrag vermeld van de belastingen en hun bijbehoren, die zekere en vaststaande schulden uitmaken en die aanleiding kunnen geven tot derdenbeslag of inschrijving van de wettelijke hypotheek van de Schatkist. Personen die overeenkomstig artikel 1240bis van het Burgerlijk Wetboek tegoeden vrijgeven, kunnen dit slechts bevrijdend doen indien duidelijk uit de akte of het attest van erfopvolging blijkt dat geen dergelijke kennisgeving van fiscale schulden door de fiscus werd gedaan. Werd dergelijke kennisgeving toch gedaan en gaan schuldenaars alsnog over tot vrijgave van tegoeden, dan kunnen zij persoonlijk aansprakelijk gesteld worden voor de betaling van de fiscale schulden vermeld in de kennisgeving. Bevrijdende betaling kan slechts plaatsvinden voor zover in de akte of het attest van erfopvolging wordt vermeld dat de in de kennisgeving vermelde fiscale schulden werden voldaan. Deze bepaling treedt in werking op een datum die door de Koning wordt bepaald bij een besluit vastgesteld na overleg in de Ministerraad, en uiterlijk op 1 juli Korneel Decroix Philippe Hinnekens Copyright Eubelius bezit het exclusieve copyright van deze website, zijn design en de volledige inhoud ervan. Gebruik van deze website, of delen ervan, in welke vorm dan ook, is verboden zonder de voorafgaande schriftelijke toestemming van Eubelius. Disclaimer De informatie over juridische onderwerpen die u in deze Spotlights aantreft, zijn louter informatieve, algemene besprekingen en kunnen in geen geval als juridisch advies worden beschouwd. Eubelius aanvaardt geen aansprakelijkheid voor enige schade die iemand zou lijden door voort te gaan op deze informatie. Als u juridisch advies wenst, dient u contact op te nemen met een gekwalificeerde advocaat die u zal adviseren op basis van uw persoonlijke situatie. Eubelius is niet verantwoordelijk voor de content op externe websites die via deze Spotlights te bereiken zouden zijn. Powered by TCPDF ( Page 8 of 8