Partij Vrij Utrecht en haar doelstellingen

Transcriptie

1 Partij Vrij Utrecht en haar doelstellingen De PVU is in 2009 opgericht met als doel, het algemeen welzijn van de Utrechtse bevolking te bevorderen op grondslag van zijn culturele normen en waarden, zoals deze zich in de loop van de geschiedenis in Utrecht heeft ontwikkeld. De PVU poogt de Nederlandse taal en het Nederlands beeld binnen de cultuur-eigen waarden veilig te stellen als deel van Nederland en de Europese Gemeenschap. De PVU tracht de culturele saamhorigheid te bevorderen en ongewenste tegenstellingen in harmonie op te lossen. Hierbij wordt uitgegaan van de volstrekte gelijkwaardigheid van elk individu met inachtneming van een noodzakelijke beschermfactor voor het Nederlands Cultureel Erfgoed. BELASTINGEN BLIJVEN STIJGEN Wat is er aan de hand? Waarom is dit noodzakelijk geworden? We zullen dit hier proberen uit te leggen. Ons land heeft in de loop van de laatste eeuw een verzuilde maatschappijstructuur ontwikkeld. Hier bedoelen wij met zuil een door subsidies in stand gehouden belangengroep. ledere zuil heeft haar eigen politieke achterban (partij) in het parlement, in de provinciale staten en in het gemeentebestuur. Zo n partij zorgt ervoor dat haar eigen achterban uit de belastingopbrengst zoveel mogelijk subsidies in de wacht kan slepen. Vandaar ook, dat de belastingen in ons land tot de hoogste in de wereld behoren. Het zuilenstelsel dwingt dit af. In tegenstelling tot de Scandinavische landen, met een nog zwaarder belasting-regime, wordt de belasting in Nederland echter niet aangewend voor de sociale zekerheid en het welzijn van de eigen bevolking. In Nederland worden deze zekerheden afgebroken, om de kosten van de Nieuwe Nederlander te kunnen financieren. Inmiddels is gebleken dat de multi-culturele samenleving ons de afgelopen 30 jaar reeds 216 miljard euro heeft gekost! De PVU kiest daarom voor een Scandinavisch model met goede sociale zekerheden, en verwacht dat op basis van prognoses, zelfs dàn een belastingverlaging mogelijk is. Partijprogramma - 1 -

2 DE ZWEVENDE KIEZER Door de verzuiling en door ons huidige kiesstelsel kan geen enkele partij alleen regeren, zoals dat nu nog in Engeland, Frankrijk of de USA het geval is. Partijen moeten dus een coalitie aangaan om een regering te vormen. Ons kiesstelsel maakt het echter mogelijk dat een kleine winst doorslaggevend kan zijn voor het vormen van zo n regeringscoalitie. Om koste wat kost zo n minimale verkiezingswinst binnen te halen, richten politici zich steeds meer op de zwevende kiezers. Dat zijn kiezers die niet traditiegetrouw blijven stemmen op één en dezelfde partij. Omdat regeringen altijd bestaan uit coalities van politieke partijen, en elke regering een grote verscheidenheid van groepen in de achterban moet paaien met het beloven van subsidieregelingen, is voor de uitvoering daarvan een uiterst kostbaar rijks, provincie en gemeente-ambtenarenapparaat nodig van maar liefst circa man. Volgens een publicatie in de Vlaamse krant De Morgen van 30 oktober 2009 kost deze ambtenarij ons al 1,7% van ons gezamenlijk BNP en zijn we hiermee veel hoger dan het Europees gemiddelde en zelfs meer dan 2x zo hoog als het wereldwijdgemiddelde! PRESSIEGROEPEN EN MINDERHEDEN Gezond denkwerk en objectiviteit bij iedere verkiezing blijft een noodzaak voor ieder individu, waarbij indringend anticiperen binnen één partij de beste realisering belooft van hetgeen waarvoor men staat. De subsidiepolitiek daarentegen, die behoort bij de verzuilingsstelsels, maakt het vormen of zelfs verzinnen van allerlei bonte pressiegroepen en minderheden tot een lucratieve bezigheid. Dit gaat dan met name op voor de via subsidies in het leven geroepen welzijns- en gerechtelijke organisaties, die zonder de subsidieverdeling een goede boterham zouden missen (werkloos zouden zijn) en baat hebben bij het in standhouden of zelfs groei van hun activiteiten. PROBLEMEN CREËREN OF IMPORTEREN Het ontstaan van een pressiegroep of minderheid wordt veroorzaakt door de aanwezigheid van een of ander maatschappelijk probleem. Het doet er dan niet zoveel toe wat voor probleem dat is: leeftijd, sekse, geaardheid, huidskleur, noem maar op. Nederland kende veel problemen niet, niet in maatschappelijk opzicht, noch in wetgeving. Veel waait uit Amerika over, veelal geregeld door de United Nations en gepromoot via mond op mond reclame. Zelfs in prospecten wordt Nederland aangeboden aan het toekomstige probleem. Met andere worden:het probleem wordt aangepraat of doodleuk geïmporteerd! In het kort betekent het, dat bij het oplossen van zo n probleem het bestaansrecht van zo n pressiegroep wegvalt. Geen wonder dat, het erover praten, tot een politiek en dus ook civielrechtelijk taboe is verklaard. Iedereen die het waagt dit taboe te doorbreken, stelt zich bloot aan de lastercampagnes, politieke bedreigingen, en acties tot broodroof. Veel welzijnswerkers hebben hun salarissen en macht te danken aan al die welzijn subsidiepotjes die bestaan op grond van het verzuilingsstelsel. Zij zeggen achtergestelde groepen te willen helpen, maar met hun acties bereiken zij vaak het tegendeel. De toestand Partijprogramma - 2 -

3 van de probleem groep verandert niet door deze welzijnsacties, maar ervaart zichzelf wel duidelijker als afwijkend en problematisch. Het resultaat is dat zij gestigmatiseerd worden als groep en blijvend behoefte krijgen aan welzijnswerkers die hen vertegenwoordigen. DE GEWONE NEDERLANDER Het gevolg van de hier geschetste ontwikkeling is, dat de gewone Nederlander meer en meer een vergeten groep in de politiek wordt. Over deze Nederlander wordt niet gesproken. Wat is dat voor iemand? De gewone Nederlander die gezagsgetrouw is. Die geen tijd of zin heeft om van protestvergadering naar protestvergadering, van bezetting naar bezetting, van blokkade naar blokkade, of van demonstratie naar demonstratie te gaan, dan wel van rel naar rel te lopen. De gewone Nederlander die zijn werk doet, nuchter is en geen welzijnswerker nodig heeft om zijn problemen op te lossen. Die geen welzijnswerker heeft om zijn belangen te verdedigen en hem te vertegenwoordigen in rechten. Heeft zo n gewone Nederlander bovendien de pech, in een probleemgebied te wonen, dan wordt hij bij voorbaat bestempeld. Waagt hij het dan ook nog te klagen over zijn omgeving, dan wordt hij meteen de mond gesnoerd en uitgemaakt voor rechts, racistisch of nog erger! HET KWADE GEWETEN Juist voor en door deze vergeten en bestempelde groep Nederlanders bestaat de PVU en durft zij op te komen voor hun belangen. De PVU neemt de klachten dan ook serieus. De PVU wil daadwerkelijk meewerken aan het oplossen van maatschappelijke problemen. Begrijpt U, waarom veel politieke partijen die de huidige wantoestanden zelf mogelijk hebben gemaakt, zich niet op hun gemak voelen door de komst van de PVU. De PVU activeert als het ware hun kwade geweten. Het geweten dat, het door hen gevoerde wanbeleid voortdurend aan de kaak stelt. Een beleid dat gedicteerd wordt door een laffe taboe - en struisvogelpolitiek. Dat resulteerde in een land vol ONVREDE, ONRUST, ONVEILIGHEID en ONGEZELLIGHEID. Een vrijplaats voor de internationale drugshandel. Een voorwerp van ergernis en spot van de beschaafde wereld om ons heen. ZOALS DE WAARD IS, VERTROUWT HIJ ZIJN GASTEN Velen zullen vast kunnen stellen, dat een eerlijke en open discussie met PVU zorgvuldig uit de weg wordt gegaan door politici, door de pers en media die hen bedienen. Dat is begrijpelijk. Zij zijn bang, dat door erkenning van de PVU veel stemmen verloren zullen gaan, maar meer nog, bang zijn om door de mand te vallen bij de verdediging van hun huidige beleid. Nee, het is voor hen veel gemakkelijker om de PVU ordinair uit te schelden. Dat wij hen flinke concurrentie aan zullen doen met onze eerlijke en doordachte mening, kan niet worden ontkend. Dat de VVD in dit opzicht haar liberale beginsels verkwanselt, heeft te maken met politiek opportunisme. Zij zit liever in het College van Burgemeester en Partijprogramma - 3 -

4 Wethouders, ook indien men daarvoor de PVU moet boycotten, dan in de oppositiebanken met goede principes. Ondertussen dreigt de staat in Nederland een politiek machtsblok te worden van door de grote partijen gedelegeerde functionarissen, waarmee een echte democratie wordt ondermijnd. Dit verschijnsel mag bij de jaarlijkse herdenking van 4 en 5 mei zeker niet vergeten worden. De PVU streeft er naar, om het denken in termen van staatsmacht tegen te gaan. Een macht die vaak leidt tot een monopolistische strijd tegen fascisme, doch deze feitelijk zèlf herbergt. De partij die zich van dit monopolie meester weet te maken zal deze gebruiken voor uitbreiding van zijn politieke machtsbasis. Het boycotten van de PVU betekent gewoon terreur van anders-denkenden. Elke vorm van terreur vinden wij in een democratie verwerpelijk. Boycot betekent ook politieke lafheid, het niet willen luisteren naar andermans mening. Boycot betekent ook het aanwijzen van een zondebok, teneinde de vroeger gemaakte fouten te bedekken met de mantel der onschuld. Gemeentepolitiek bestaat niet uit het tegen beter weten in doorzetten van partijpolitieke stokpaardjes en belangen. Gemeentepolitiek betekent door middel van samenwerking voor iedereen een betere samenleving creëren. Dat democratie per definitie het opleggen van de mening van een meerderheid aan een minderheid betekent, en derhalve altijd een dictatuur is van de meerderheid, is een gegeven dat de PVU wil doorbreken met een grote sterke achterban. DE WARE DEMOCRATIE LAAT IEDEREEN AAN HET WOORD Hoofddoel van ons gemeentebeleid is het dienen van het welzijn van de burgers binnen de gemeente. Dit welzijn heeft twee kanten, materieel en immaterieel. De voorwaarde voor het immateriële is; Het ongehinderd beleven en uiten van elk van onze levensopvattingen. Concreet betekent dit, dat bijeenkomsten niet verstoord mogen worden door overlast, dat openbare trefcentra, bekostigd van onze belastingcenten, geen bolwerken worden van eenzijdig gekleurde politieke groeperingen. Al te vaak zien we al te duidelijk aan de opgehangen affiches, aangeboden programma s, ingerichte workshops en dergelijke, dat de informatie hinderlijk eenzijdig, sterker nog, vaak opdringerig indoctrinerend is. Loopt u maar eens binnen bij buurt- en jeugdhuizen, in schoolgebouwen, openbare leeszalen, enz. Het verkondigen van je mening moet kunnen, maar de PVU vind dat in openbare gebouwen iedereen gehoord moet kunnen worden. Derhalve dienen politieke boodschappen van alle partijen aanwezig te zijn in die gebouwen, waar de functie van het gebouw er zich toe leent. In andere openbare gebouwen is een verbod op politieke boodschappen gewenst. De ware democratie laat echter iedereen aan het woord! Zowel de voor- als tegenstanders van onderwerpen zoals abortus, euthanasie, kernenergie of het instromen van vreemdelingen naar ons overvolle land. Iedereen moet gelijke kansen hebben in het uiten van zijn mening. Indien onze meningsuiting geleid wordt, vervallen wij vroeg of laat in een dictatuur, zoals in China en verschillende Zuidamerikaanse en Afrikaanse staten. Een schijndemocratie (partijenanarchie) zoals in Libanon, lrak en vele Arabische Staten wil de PVU boven alles voorkomen. Uiterlijk vertoon en persoonsverheerlijking zijn de PVU vreemd. Wij maken ons steeds meer zorgen over het functioneren van de gemeentelijke democratieën, vanwege de steeds grotere kloof tussen de kiezers en de partij-vertegenwoordigers. Zo geeft een meerderheid van de Utrechtse burgers de wens te kennen, dat ze over tal van zeer belangrijke items als kiesrecht voor buitenlanders en woningtoewijzing zouden willen meebesturen via referenda. De Utrechtse gemeenteraad geeft liever niet thuis, uit angst Partijprogramma - 4 -

5 voor verlies van politieke zeggenschap binnen de raad en de hoge kosten, die gemoeid zouden zijn met het organiseren van de vele referenda. De PVU vindt dat het daarom nog altijd een positieve ontwikkeling uit de jaren negentig voor bestuurlijke vernieuwing dat er rechtstreekse uitzendingen van raadsvergaderingen mogelijk zijn. De kiezer kan dan zelf het nut van bepaalde gemeentelijke uitgaven beoordelen en middels de vele technologische mogelijkheden die er zijn, meebeslissen, door voorkeuren via kabeldata met unieke code kenbaar te maken. De raden dienen bij een voorkeursdrempel van meer dan 40% terdege rekening te houden met de gemaakte keuze van de bevolking. Amsterdam en Rotterdam zijn Utrecht hierin reeds voorgegaan! De PVU wordt wellicht geweerd uit wijkcommissies, bij werkbezoeken, bij het overleg van fractievoorzitters, het seniorenconvent, etcetera. Verder blijkt dat 50% van de ambtenaren, die er overigens voor iedereen dienen te zijn, politiek gelieerd is aan de PvdA of zelfs aan organisaties die gespecialiseerd zijn in politieke terreur. ANTI-DISCRIMINATIEBELEID Met het Utrechtse ANTI-DISCRIMINATIE beleid van het college is het al niet beter gesteld. Er was niet alleen sprake van dubbele subsidiëring aan twee organisaties als STARD en KURF maar ook de wijze waarop een organisatie als KURF zich negatief profileerde, was ergerlijk! In de 90-er jaren hield deze club, onder de dekmantel preventie zich uitsluitend bezig met lastercampagnes. Duidelijk is dat KURF een organisatie was, waarmee het college zich nimmer subsidiair mag inlaten! Indien extreem linkse partijen in deze raad toch van mening blijven, dat terreur in onze samenleving wèl gesubsidieerd moet worden, zijn zij o.i. medeplichtig! Ondanks dit zgn. anti-discriminatiebeleid constateert de PVU een forse toename van homotreiteren bij islamieten. 2 jaar geleden toonde 83% van de islamieten zich nog tolerant ten aanzien van homo s. In 2009 was deze tolerantie gedaald naar 76 %! Een consequent antidiscriminatiebeleid betekent ook het feit dat onze Joodse medeburgers, met name in Amsterdam doodsbang zijn en zich voortdurend gediscrimineerd voelen. Uit recente CIDIcijfers blijkt immers een verontrustende toename van ernstige incidenten. Bijna altijd zijn jonge Marokkanen de aanstichters. Het aantal gemelde incidenten groeide in 2009 met 55% tot 167 incidenten. GEMEENTELIJKE ECONOMIE VAN UTRECHT leder mens heeft het recht om nabij zijn arbeidsplaats te wonen. Slaapsteden zijn planologische wangedrochten. Hoe verder iemand van zijn werk woont, hoe meer energie er wordt verspild aan het forensisch heen en weer reizen. Deze forensische mens vervreemdt van zijn naaste leefomgeving. Het aantrekken van bedrijven en ambachten is daarom een fundamenteel belang voor de gemeente. In deze tijd van recessie is het dan ook van groot belang dat er soepele en aantrekkelijke vestigingsvoorwaarden zijn in Utrecht.De PVU meent dan ook dat het College van B & W een bedrijfs- en leef- vriendelijk beleid dient te voeren, hetgeen wil zeggen: Niet bij voorbaat afwijzend staan tegenover vestiging van buitenlandse ondernemingen. Zij zullen zich overigens wèl moeten houden aan de nationale hinderwetgeving. Géén onvoorwaardelijke promotie van arbeidstijdverkorting of deeltijdarbeid waar deze Partijprogramma - 5 -

6 mogelijk kan leiden tot economische achteruitgang. Wèl streeft de PVU naar een betere verdeling van arbeidstijd, zodat meer tijd vrij kan worden gemaakt voor herstel van een cultureel gedragspatroon zoals in landen als Duitsland, Scandinavië en Polen het geval is, doch zonder dat dit leidt tot verlies van koopkracht. Er moet een vrije keuze mogelijk blijven, daar een groot deel van de beroepsbevolking niet gelukkig is met arbeidstijdverkorting, met name bij het middelbaar en hoger personeel. Zij ervaren de diverse arbeid-verdeel-sleutels vaak als hinderlijk, en veroorzaken veelal een hoge werkdruk en onbetaald extra overwerk, met als gevolg een onnodig hoog ziekteverzuim. Kritisch staan tegenover deeltijdbanen. Niet iedere bedrijfstak of beroep leent zich voor deze arbeid-verdeel-methode. Handhaving van de wekelijkse Utrechtse automarkt in Utrecht vanwege de niet onbelangrijke jaaromzet van 1,5 miljard en de staangelden van 1,8 miljoen per jaar voor de gemeente Utrecht. Volgens het A.D. van wordt ook de economische bijdrage van braderieën ernstig onderschat. Zo leveren jaarmarkten, corso s en braderieén in de provincie Utrecht jaarlijks 9,8 miljoen euro aan omzet op. Circa bezoekers geven dus gemiddeld ruim 10 euro uit per persoon. Ondanks die verdiensten is de provincie met een marktaandeel van slechts 4% nog steeds een kleintje gezien de landelijke omzet van een kleine 300 miljoen euro. Optreden tegen middenstanders die trottoirs blokkeren met hun waren zoals in de Kanaalstraat (Lombok). Dit heeft o.m. tot gevolg dat voetgangers voortdurend moeten uitwijken naar de autoweg, met alle risico s van dien. Bereikbaarheid van de binnenstad van Utrecht realiseren door goede routes voor vrachtverkeer. Bewoners, hulpverleners en een gelimiteerd aantal betalers dienen d.m.v. zônekaarten toegang tot de plaats van bestemming te krijgen. Personenverkeer dient in de toekomst d.m.v. semi-tunnelverbindingen van en naar de buitenwijken te kunnen reizen. Zodat het historisch karakter van de stad bewaard kan blijven, zonder delen van de stad voor verkeer te isoleren.. Principieel staat de PVU vóór gratis parkeren in alle stadsdelen. Niet alleen is er thans rechtsongelijkheid tussen wijken waar wèl en waar niet gratis geparkeerd wordt. Per slot van rekening betalen we al genoeg wegenbelasting en accijnzen. Bovendien kan Utrecht deze 25 miljoen Euro aan belastinggelden makkelijk missen bij een banksaldo (begroting 2010) van maar liefst 225 miljoen! Utrecht moet er tevens voor waken, dat er een situatie ontstaat, waarbij je niet meer in staat bent op de plaats van bestemming te parkeren, zonder kapitalen uit je portemonnaie te moeten schudden. Anticiperend op de verkeersdruk, dienen parkeerzones voor de centrumrandwijken verder te worden uitgebreid. Overlast van verkeer uit andere wijken wordt zo voorkomen. De parkeerbelasting van circa 108 Euro per jaar voor bewoners kan door de gemeente Utrecht worden aangewend voor een beter Parkeerparkbeheer voor Forensisch verkeer in de Transfers waar personen overstappen op publieke vervoersmiddelen. We beseffen dat het autobezit een conjunctureel probleem is. Aanleg en onderhoud van recreatieplaatsen voor de bewoners van de stad, nadat de verkeersdruk door regulering is afgenomen. Partijprogramma - 6 -

7 WERKLOOSHEIDSBESTRIJDING Onze gemeente kent zoals overal elders in Nederland èn Europa een snel toenemend werkloosheidspercentage. Op 1 oktober 2009 telde de Provincie Utrecht werkzoekenden en dat zijn er meer dan een jaar geleden, toen de wereldwijde economische crisis begon. Het aantal ontslagaanvragen in de pronvincie Utrecht komt met 5300 zelfs 134% hoger uit volgens het UWV Werkbedrijf, het vroegere CWI. Ondanks de sombere cijfers heeft Utrecht minder last van de economische neergang dan andere delen van het land. Het totaal percentage werkzoekenden is in de provincie Utrecht het laagst van alle provincies. De Utrechtse 4,6% ligt vooralsnog duidelijk lager dan het landelijk gemiddelde van 6,3%. Desalniettemin werd door Burgemeester Wolfsen in zijn nieuwjaarstoespraak van (Algemeen Dagblad) medegedeeld dat er in onze stad maar liefst plussers zijn die géén werk meer kunnen vinden! Dezelfde Wolfsen deelde in de nieuwjaarsreceptie van mede dat, hoewel Utrecht de hoogst opgeleide bevolking van alle grote steden heeft, wèl analfabete inwoners heeft die niet of onvoldoende kunnen lezen of schrijven. Een treffend staaltje van struisvogelpolitiek is hierbij echter het letterlijk wegcijferen van allerlei problemen. Met rekenkundige trucs wordt nu eens de ene groep (vrouwen), dan weer de andere groep (WIA-ERS, 57-plussers) niet meegeteld. De PVU ziet dit dan ook als morele verloedering en vindt dit geen serieuze aanpak. De PVU werkt aan deze en andere pijnlijke vraagstukken, zoals migratie, milieuvervuiling en vandalisme en zoekt naar ingrijpende oplossingen. De PVU vindt dan ook dat de gemeente Utrecht veel te weinig doet aan actieve werkloosheidsbestrijding. De PVU zoekt daarom naar oplossingen voor het bedrijfsleven in actieve acquisitie, een optimaal vestigingsbeleid, vereenvoudiging van vestigingsprocedures en een flexibeler beleid inzake grondprijzen. Met het huidige beleid van Provincie èn de Stad Utrecht, prijzen zij zichzelf flink uit de Europese markt bij de werving van buitenlandse investeerders. Nederland heeft niet alleen hoge vennootschapsbelasting maar wil werkgevers óók wettelijk gaan verplichten tot een contract compliance of goed vertaald, een minimum quotum aan etnisch personeel. Dit druist regelrecht in tegen het recht van vrij ondernemerschap waarbij de keuze bepaald wordt op kwaliteit en niet op etniciteit! Arbeidsbureau Utrecht Partijprogramma - 7 -

8 HET ZWEEDSE MODEL Bij het creëren van werkgelegenheid is de PVU van mening, dat er onverkort gesanctioneerd dient te worden ten aanzien van werkweigeraars. De PVU is voorts van mening dat kostwinners onverkort voorrang dienen te verkrijgen bij open vacatures. De arbeidsbemiddeling via de arbeidsbureaus dient in nauw overleg met werkgevers te worden afgestemd op vraag en aanbod. Sociale vernieuwing betekent ook een actief arbeidsmarktbeleid, zoals dat ontwikkeld is in Zweden. Dit zogeheten Zweedse model kiest voor een uitkerings- of werkgelegenheidsstrategie, waarin prioriteit wordt gegeven aan het creëren van werk, mogelijkheden tot het opdoen van werkervaring, het aanbieden van opleidingen met de gedachte, dat alleen maar geld uitgegeven aan werkloosheidsuitkeringen, feitelijk verspild geld is, dat niet meer beschikbaar is om te investeren in mensen en in de toekomst. Zweden geeft zo n 3% van zijn nationaal inkomen uit aan een dergelijk arbeidsmarktbeleid. Bijna 70% van het beschikbare budget wordt besteed aan actief arbeidsmarktbeleid, terwijl slechts 30% wordt besteed aan werkloosheidsuitkeringen. In dit beleid zijn werkgevers dan ook verplicht om hun vacatures te melden bij het arbeidsbureau. Zij worden als tegenprestatie, op hun wenken bediend indien ze mensen nodig hebben. Het is bovendien ondenkbaar dat een werkloze een aangeboden baan weigert. In Zweden wordt het sanctiebeleid serieus genomen. Een uitkeringsontvanger die een baan of scholing weigert, kan z n uitkering, onder het motto dat zachte heelmeesters stinkende wonden veroorzaken wel vergeten. Ter vergelijking; Nederland geeft circa 4% van het nationaal inkomen, ca. 16 miljard, uit aan arbeidsmarktpolitiek en daarvan wordt slechts 30% besteed aan actief arbeidsmarktbeleid, terwijl 70% wegvloeit in de vorm van uitkeringen. In de loop van de jaren is 50% van de Turkse en 52% van de Marokkaanse hoofden van de huishoudens tussen de 45 en 54 jaar werkloos of WIA er geworden. Bij de Utrechtse burgers in dezelfde leeftijdsklasse is slechts 15% werkloos of WAO er. Nòg ernstiger zijn echter de percentages voor de leeftijdsgroep van 55 tot 65 jaar. In die categorie heeft immers 52% van de Turken en 62% van de Marokkanen een WW of WAO-uitkering, tegen 28% van de Utrechtse burgers! Het is daarom ook niet verwonderlijk dat de Kanaalstraat met haar vele koffiehuizen op een normale werkdag het beeld geeft van een vakantieoord aan de Middellandse Zee voor Iangdurig werklozen. Een andere kwestie die de PVU grote zorgen baart is de criminaliteit. Allereerst is er een aanwijsbare link tussen werkloosheid en misdaad. Zo bleek uit een wetenschappelijk onderzoek dat 80% van de criminelen voortkomt uit de groep van structurele werklozen. Iemand met een fulltime baan heeft doorgaans geen tijd voor criminaliteit! AMBACHTEN EN DIENSTVERLENING De PVU besteedt bijzondere aandacht aan het stimuleren van de toeristenindustrie. Volgens de Telegraaf van zijn Nederland en Italië al de duurste landen in de Eurozone en steeg de gemiddelde prijs in Amsterdam al met 8% tot 115 euro per kamer. En dat kan alleen als de gemeente concreet stopt met de inning van de 5% belasting bij toeristen. Dit levert slechts 1,3 miljoen Euro per jaar op en kan makkelijk gefinancierd worden uit de enorme (vrijwel renteloze) bankreserves van de gemeente Utrecht ad 225 miljoen Euro. Partijprogramma - 8 -

9 Toeristenstad Utrecht Voorts dient er ook meer aandacht te komen voor kleinschalige ambachten. Beide dragen bij aan het scheppen van arbeidsplaatsen binnen de gemeente. De toeristenindustrie wordt sterk bepaald door cultuur en natuur. Onze voorouders hebben onze gemeente op vele wijzen verrijkt met cultuur. Het restaureren van gebouwen, pleinen, historische stadsdelen en andere monumenten betekent het verhogen van de aantrekkingskracht voor toeristen en bovendien een verhoogd woongenot voor de eigen bewoners. Er moet echter veel méér gebeuren. Alleen maar restaureren zou betekenen, dat delen van de gemeente slechts een steriel stukje open luchtmuseum gaan worden. Dat kan niet de bedoeling zijn van de stadsvernieuwing. De PVU streeft er dan ook naar, de gerestaureerde gebouwen en wijken een ambachtelijke èn commerciële functie te hergeven. Vandaag de dag is techniek vaak dom routinewerk en vervangt veelal gezondheid-ondermijnende arbeid door machines en geautomatiseerde procédés. Steeds meer mensenhanden komen vrij voor het werkelijk leuke werk, zoals de scheppende arbeid. Het zijn uitgerekend de arbeidsintensieve produkten en ambachtelijke creaties die in de huidige samenleving steeds duurder worden. Dit betekent ook, dat de veranderende mogelijkheden binnen de gemeentelijke economie hierop steeds meer wordt afgestemd, dus meegaan met de tijd. De PVU geeft daarom prioriteit aan de stimulering van ambachtelijkheid en kleinschalige gespecialiseerde dienstverlening, daar waar het gaat om het aantrekken of scheppen van voldoende arbeidsplaatsen binnen de gemeente. Deze prioriteit past bovendien harmonischer binnen een milieu- en cultuurvriendelijke gemeentepolitiek. OPKOMEN VOOR JONGEREN EN OUDEREN Binnen Utrecht is ooit gestart met een aantal projecten voor Utrechtse jongeren. Keiharde noodzaak, want wie de jeugd heeft, heeft de toekomst! De werkelijkheid is echter vaak anders. Uit onderzoek is gebleken dat er bij Utrechtse jongeren, met name van allochtone ouders, veel sprake is van schooluitval, werkloosheid en criminaliteit. Zo is uit een recente publicatie van het Algemeen Dagblad van gebleken dat volgens de 4 e Jeugdmonitor maar liefst 42% van de jongeren onder de 15 jaar, ondanks een verkoopverbod in de APV alcohol gebruikt en 33% zich bezighoudt met criminaliteit en vandalisme! Niet alleen jongeren nemen op de arbeidsmarkt een relatief ongunstige positie in. Ook 50-plussers krijgen nauwelijks de kans om aan werk te komen. Wij constateren een ergerlijke vorm van leeftijdsdiscriminatie van ouderen. Deze discriminatie moet zo snel mogelijk bij wet worden verboden. Het komt voor dat ouderen na het bereiken van een bepaalde leeftijd, op grond van medische verklaringen, voor werk worden uitgesloten en geen verzekeringen meer kunnen afsluiten. Ook is het voor ouderen moeilijk nieuwe Partijprogramma - 9 -

10 leningen te verkrijgen. Zo dienen zij voor groot onderhoud van hun vrijwel afbetaalde woning nog een 2e hypotheek af te sluiten. Discriminatie op grond van leeftijd komt veel voor in personeelsadvertenties. In deze advertenties wordt 45 jaar als uiterste leeftijdsgrens gesteld. Tal van organisaties hebben een maximum leeftijdsgrens voor bestuursleden in hun statuten vastgelegd. Ouderen worden daardoor gedwongen af te treden en kunnen niet meer actief in het vrijwilligers- en welzijnswerk deelnemen. Daarnaast kunnen zij zelfs hun stem niet meer in de besturen van pensioenfondsen laten horen. Het is te dwaas voor woorden dat gepensioneerden, die vele jaren pensioen hebben betaald, vanaf het moment dat zij pensioen ontvangen, geen zeggenschap meer hebben over de manier waarop hun pensioengelden worden belegd, omdat zij dan door de leeftijdsgrens geen bestuurslid meer kunnen zijn. Ouderen zouden als adviseur, door hun rijke werkervaring, praktische oplossingen kunnen aandragen. Hieraan is de wegwerpmentaliteit van onze consumptiemaatschappij mede debet. De PVU meent, dat een structurele aanpak van de werkloosheid, voor de jongeren en ouderen, ondermeer gevonden kan worden in het opzetten van culturele projecten. Deze kunnen variëren van stadsvernieuwing, stadsverfraaiing tot allerlei vormen van creatieve dienstverlening in de sociale en culturele omgang met mensen. Met vindingrijkheid, ondernemingslust en vooral saamhorigheid komen wij een heel eind. Met de instanties, die op genoemde terreinen werkzaam zijn, kunnen afspraken gemaakt worden over het werken met behoud van uitkering. Concurrentievervalsing moet echter worden voorkomen. In dat geval zijn we bezig even hard elders problemen te scheppen, als wij ze hier zouden oplossen. Partijprogramma

11 ARMOEDEGRENS De PVU constateert dat duizenden Utrechtse bejaarden onder de armoedegrens leven. Wellicht zou het een oplossing zijn indien méér jonge Utrechtse burgers dan de huidige ca. 47 procent, via aangepaste woningbouw een bejaarde ouder in/aan huis zouden nemen, zodra deze niet meer zelfstandig kan wonen. Niet alleen privatiseert men hiermee de bejaardenzorg maar tevens realisering van voordelige kinderopvang en jeugdhulpverlening zodat tweeverdieners aan het arbeidsproces kunnen blijven deelnemen, zonder dat hiervoor de samenleving indirect behoeft op te draaien. Dit kan leiden tot stadsvernieuwing door middel van grootschalige aankoop van veelal oude, kleine en kwalitatief slechte woningen. Niet alleen het oude centrum zou verbeterd kunnen worden, maar ook een zeer groot deel van het overige vooroorlogse Utrecht. Indien wij in het verleden de toenmalige D 66-Wethouder Zeevalking z n gang hadden laten gaan was Utrecht overigens grotendeels tegen de vlakte gegaan, tot aan de Berenkuil toe! Zijn plan was het realiseren van ultramoderne werksteden, met grote doorgaande (snel) wegen. Dit leidde, na veel verzet van de bewoners, in de 70-er jaren uiteindelijk alleen tot de bouw van Hoog-Catharijne en het dempen van de singels. Het gevolg was een verandering van de bevolkingssamenstelling in Utrecht van boven-modaal naar modaal, terwijl boven-modaal, dus de Partijprogramma

12 sterkere schouders vertrokken naar modieuze groeisteden als Nieuwegein, Maarssenbroek en Houten. De vele minderheden, zoals allochtonen met lage inkomens, waarvoor zeer veel extra voorzieningen zijn vereist, kwamen hiervoor in de 80-er en 90-er jaren in de plaats. Bovendien werd Utrecht geconfronteerd met rijksbezuinigingen en stagnerende belastinginkomsten, die uiteindelijk een structureel verkeerde sociaal-economische begrotingssituatie veroorzaakten. Desondanks wilde de gemeente Utrecht zijn stadsvernieuwing doorzetten en bleef met onevenredig veel goedkoop verhuurde, slooprijpe woningen zitten. Woningen die op kosten van de Utrechtse gemeente - huisbaas opgeknapt moesten worden. Zo drukte de Utrechtse stadsvernieuwing jarenlang zwaar op haar jaarlijkse begroting. Er is jarenlang onvoldoende rekening gehouden met haar financiële prognoses en de benodigde middelen voor een goed infrastructureel voorzieningenniveau. Uiteindelijk ging Utrecht dan ook in de jaren 90 failliet en werd het een zgn. Artikel 12 gemeente die onder curatele stond van de rijksoverheid. De PVU vindt het daarom politiek laf, om voortdurend de Rijksoverheid er direct of indirect de schuld te geven dat er te weinig rijkssteun wordt verstrekt. Utrecht heeft immers zelf gekozen voor een dynamische ontwikkeling, en mag dan ook zelf de balans opmaken en op de blaren gaan zitten van haar eigen wanbeleid. Wil de gemeente Utrecht op eigen benen blijven staan, dan diende een groot aantal nieuwe ombuigingen gerealiseerd te worden. Nog steeds is Utrecht voor meer dan een miljard euro, ca. 90%, afhankelijk van rijkssteun. foto: Facilicom Tevens is gebleken dat maar liefst ca. 96% van onze vrouwelijke 65- plussers behoefte heeft aan lichamelijke ondersteuning of huishoudelijke hulp. Het was daarom dan ook een goed idee van het CDA om voor schoolverlaters sociale dienstplicht in te voeren zodat hiermee het sociaal bewustzijn bij jongeren geaktiveerd wordt. Slechts weinigen krijgen tot nu toe die hulp vrijwillig van buren of familie en zijn dus aangewezen op professionele en dure hulpverlening. Aan ca. 25% van alle hulpbehoevenden wordt geen enkele vorm van zorg Partijprogramma

13 verleend. Van alle oudere Utrechtse burgers die wegens ziekte, een ongeluk of een handicap hulp behoeven, krijgt ca. 33% géén hulp van buren of familie. Van onze 65-plussers moet zo n 35% rondkomen van niet meer dan een AOW-tje. Deze groep, in hoofdzaak alleenstaande vrouwen, leeft van een sociaal minimum. GEEN REMMENDE BEMOEIZUCHT De PVU vindt dat de gemeente Utrecht zich niet moet bemoeien met de bedrijfsvoering binnen de bedrijven, door hen allerlei voorwaarden op te leggen zoals het aanstellen van méér allochtone werknemers ten koste van autochtone werknemers. Hierdoor ontstaat een slecht sociaal klimaat binnen de onderneming. Een grondige doorlichting van een dergelijke bemoeienis is nodig om allerlei regels van dien aard uit te bannen. Zeker indien zij een goede en snelle vestiging van bedrijven belemmeren. DE GEMEENTEBEGROTING Om de doelstellinggen in de besteding van overheidsgelden te bevorderen zijn er op dit ogenblik zes operaties aan de gang. Ogenschijnlijk worden hierbij de accenten gelegd op heroverweging, privatisering, de twee procent operatie, de-regulering, decentralisatie en tenslotte, reorganisatie van de rijksdiensten. Deze operaties harmoniëren uitstekend met onze uitgangspunten. Het college van B&W kreeg door de verkoop van de UNA (Het Energiebedrijf) en de CASEMA (de kabel TV rechten) voor 400 miljoen gulden (181,5 miljoen euro) in de 90-er jaren aanvankelijk flink de wind in de rug. Het bleef echter zowel een korte termijn oplossing, alswel een gevaarlijke ontwikkeling. Privatisering van de nutsvoorzieningen is op zich een goede zaak, zij het dat de verkoop aan de typisch Amerikaanse commercie met de lastenverzwarende risico s voor de burgerij, een goede beleidscontrole vereist. Het is dan ook typerend voor de visie van onze bestuurders, dat tijdens de recente begrotingsonderhandelingen volgens een publicatie in het Algemeen Dagblad van 7 november 2009 bleek dat in de afgelopen 3 jaar het aantal voltijdbanen met ruim 20% groeide naar 4659 in november De stijging van bijna 800 banen zou volgens de gemeente vooral veroorzaakt zijn door het afschaffen van een vacaturestop en een aantal extra taken die de gemeente zou uitvoeren. De PVU is dan ook van mening dat deze eerder te wijten is aan de toenemende bureaucratie, vriendjespolitiek en de ten opzichte van niet-ambtenaren, zeer discriminerende onschendbaarheid bij ontslag. Reeds in 2008 werden hierover schriftelijke vragen gesteld door fraktievoorzitter Pechtold (D66) aan de ex-groenlinks minister Terhorst doch anno 2011 nog steeds zonder enige reactie. Volgens het A.D. van is er dankzij veel kritiek uit de zittende gemeenteraad, vergeleken met de 1 e 9 maanden van 2009 tot 1 oktober miljoen minder aan gemeenschapsgeld uitgegeven aan externen. Partijprogramma

14 In 2009 gaf Utrecht nog 100 miljoen uit aan externen. Nu wordt dit voor 2010 wellicht slechts miljoen. Ook gaat 30% van deze externen 10-25% goedkoper werken. Dus het kan kennelijk wel! Vóór 2014 zal er desalniettemin voor 55 miljoen bespaard moeten worden op personeel en externen. Dit is gerelateerd aan het bevolkingsaantal van inwoners nog weinig want volgens de Volkskrant van moeten Rotterdam, Amsterdam en Den Haag vóór 2014 nog voor respectievelijk 255, 208 en 152,7 miljoen bezuinigen. Volgens de Telegraaf van is Utrecht desondanks nog altijd een paradijs voor adviseurs. Hans Haarsma van Arena Consulting werkte 4 jaar lang als coördinator luchtkwaliteit bij de gemeente Utrecht. Hij declareerde vanaf medio 2005 gemiddeld euro per jaar en verdiende hiermee 3 x zoveel als Burgemeester Wolfsen. Zijn honorarium werd indertijd niet openbaar gemaakt omdat Haarsma dat uit concurrentieoverwegingen niet wilde hebben. Uiteindelijk kwam het bedrag dat door de chef lucht werd verdiend door een fout van het stadsbestuur boven tafel. Men schat dat Utrecht in miljoen heeft uitgegeven aan externen. Daarvan is wellicht 50% weggegooid gemeenschapsgeld. In weze zouden de bestuurders die hiervoor verantwoordelijk zijn, strafrechtelijk vervolgd moeten worden voor wanprestatie! Volgens het A.D. van sluit de gemeente Utrecht 2009 af met een rekordtekort van 51 miljoen euro, terwijl dit over 2008 nog 68,3 miljoen positief was. Dit resultaat komt vooral omdat er in Leidsche Rijn bijna niet meer gebouwd en verkocht wordt. Ook is er een tekort van 13 miljoen door de trage ontwikkeling in het stationsgebied waardoor de ambtelijke kosten flink zijn opgelopen. De oppositie vindt dit doorschuiven terecht naïef. Voorts mogen er niet meer dan 14 ambtenaren per 1000 bewoners zijn hetgeen neerkomt op 4200 voltijdbanen, enkele honderden minder dan nu het geval is! Volgens het A.D. van adviseren de gemeente-ambtenaren desalniettemin om de belastingen te verhogen. Volgens hen zijn er problemen te verwachten bij onderwijshuisvesting, de HOV-lijn om de Zuid, de uitvoering van het actieplan Lucht- en Groenonderhoud. In de 1 e plaats krijgt Utrecht straks 50 tot 75 miljoen minder vanwege een algemene bezuiniging op het Gemeentefonds. Bovendien bestaat de kans dat de 4 grote steden w.o. Utrecht minder problemengeld krijgen. Dat zou voor Utrecht nu 70 miljoen euro per jaar zijn. RECESSIE Met name door de huidige recessie zal de gemiddelde draagkracht van onze inwoners nauwelijks enige verbetering te zien geven. Voor de meeste werknemers zal het netto loonstrookje in januari 2010 dan ook iets minder goed uitvallen. Zo blijkt uit berekeningen Partijprogramma

15 van ICT-dienstverlener Logica voor een miljoen werknemers uit een publicatie van het Algemeen Dagblad op 24 december Dat de netto-salarissen dalen komt door meerdere factoren. Zo stijgt de inkomensafhankelijke bijdrage van de ziektekostenverzekeringen van 6,9 naar 7,05%. Tegelijk gaat de algemene heffingskorting met 20 euro op jaarbasis omlaag, terwijl de arbeidskorting met 47 euro afneemt. Met name dit laatste is niet slim omdat juist een hogere arbeidskorting de arbeidsmotivatie bevordert! Daarnaast zorgt de inflatie, voor 2010 door het CPB op 1% geschat, ervoor dat de koopkracht nog verder afneemt. Ik heb het dan nog niet over het grotendeels verdwijnen van de aftrek ziektekosten voor de 50% (!) chronisch zieken in ons landje waardoor er voor velen in 2010 een extra koopkrachtverlies ontstond van circa 10% netto. Het is dan ook volgens een publicatie van het A.D. van niet verwonderlijk dat in % van de Nederlanders te maken heeft met een incassobureau. Dat is 25% meer dan in De gemiddelde betalingsachterstand liep op van 676 in 2008 naar 817 dagen in Deze situatie wordt nog erger want volgens het A.D. van zien niets in beperking van de kosten. Het kabinet wil immers dat incassoburo s voortaan maximaal 40 euro vergoeding bij een bedrag tot 267 euro. Bij een dergelijk lage vergoeding zullen incassoburo s minder tijd gaan opsteken in het optuigen en begeleiden van een arbeidsintensieve begeleiding voor de debiteur. Het aantal incasso s zal dan ook volgens het NVI explosief groeien tot jaarlijks zaken bij de rechter omdat er geen betalingsregeling kon worden getroffen.ondertussen stijgt het aantal wanbetalers in rap tempo en in 2010 steeg het openstaande bedrag aan facturen van 4,5 miljard (2009) naar 5,7 miljard in 2010 wat 25% meer is. Onlangs publiceerde het Algemeen Dagblad op dat het inkomen van zelfstandigen in het 3 e kwartaal van 2009 met maar liefst 12% is gedaald. Volgens de Telegraaf van is er nu wèl kwijtschelding mogelijk voor zzp-ers. Staatssecretaris Weekers heeft dan ook de Uitvoeringsregeling Invorderingswet 1990 zodanig gewijzigd dat kleine zelfstandigenmet een gering inkomen en zonder vermogen dezelfde kwijtscheldingsmogelijkheden krijgen als niet-ondernemers. Volgens MKB-Nederland zijn er ruim kleine, veelal allochtone analfabete, ondernemers actief. Volgens het EIM zouden circa van hen niet in staat zijn om te voorzien in hun levensonderhoud. Nog eens zegt moeite te hebben om rond te komen. Volgens het A.D. van is het besteedbaar inkomen onder zelfstandigen al ongelijk verdeeld. Er zijn relatief veel meer zelfstandigen met een inkomen onder het gemiddelde dan zelfstandigen met een inkomen boven het gemiddelde. Ongeveer 20% van de zelfstandigen heeft een inkomen onder of rond de lage inkomens-grens. Het gemiddelde inkomen van 10% van de zelfstandigen ligt op euro, ruim 3x hoger dan het inkomen van de doorsnee-ondernemer. Mede daardoor had het gemiddelde Nederlandse huishouden netto 3,3% minder te besteden ondanks een bruto stijging van de CAO lonen, zo meldde het CBS. De bevolkingssamenstelling van de stad wordt nl. gekenmerkt door vele kleine huishoudens met lage inkomens en veel sociale uitkeringen die extra drukken op de gemeentebegroting. Mede hierdoor zal van de bestaande winkel- voorziening geen groei te verwachten zijn en zullen nieuwe winkelcentra vanwege de huidige parkeerheffingen, nòg meer naar de randwijken en randgemeentes uitwijken, teneinde te profiteren van een méér draagkrachtige bewonersgroep. Daarnaast werd in de begroting 2010 op pagina 281 schoorvoetend toegegeven dat de woonlasten van 704 Euro per gezin in Utrecht tot de allerhoogsten van de grote steden behoren. Dit is absurd veel. Zeker gezien het enorme vermogen van 225 miljoen (begroting 2010) wat de gemeente heeft geparkeerd bij de Rabobank en BNG. De PVU is immers van mening dat bankieren géén taak is voor de overheid en dit saldo onverkort terug moet naar de Utrechtse belastingbetaler via het schrappen van de parkeerbelasting en verlaging van de Partijprogramma

16 OZB voor eigenaren. Desalniettemin trachten volgens het A.D. van de gemeenten wederom huiseigenaren te tillen. Volgens een onderzoek van de Vereniging Eigen Huis gaan de 4 miljoen huiseigenaren in 2011 circa 200 miljoen euro teveel betalen aan OZB. Volgende de VEH had de OZB in 2009 niet 4,7% moeten stigen maar 2,7% behoren te dalen. In veel gemeentes laten zij de burgers opdraaien voor hun lege schatkist. VEH beklemtoont ook dat de jaarlijkse stijging van de OZB is gebaseerd op een behoorlijke economische groei van 2%. In werkelijkheid had Nederland in 2009 echter een krimp van 3,9%, dus hadden de lokale woonlasten zoals OZB, rioolrecht en afvalstoffenheffing evenredig moeten dalen. In de omliggende gemeenten is dat wèl gebeurd doch het extreem-linkse Utrechtse college is Utrecht in % duurder geworden! Zo is de afvalstoffenheffing in Utrecht voor huishoudens tussen 2000 en 2010 zelfs met 147%, dus veel meer dan de inflatie, toegenomen! Bovendien zou men af moeten van de zeer globale geveltaxaties en er naar moeten streven te taxeren op interne kwaliteit, of een woning al of niet verhuurd is en of een woning al of niet op eigen grond staat. Veel gemeentes hebben bovendien als beleid om alle klachten af te wijzen met een standaardbrief, zonder inhoudelijke argumenten. Na een afgewezen resteert alleen de, relatief zeer kostbare, gang naar de rechter. Maar zodra een burger dat opstart komt dit extreemlinkse college schielijk met een schikkingsvoorstel. Het college gaat desondanks onverstoorbaar verder met het verhogen van de lasten voor de bevolking. Zo bleek uit een publicatie van het Algemeen Dagblad op dat de leges voor een paspoort naar 50,90, de ID kaart naar 42,85, de Jongeren ID kaart naar 8,95 en het rijbewijs naar 49,50 gaat. Volgens het A.D. van is betaald parkeren in Utrecht een enorme melkkoe! In 2004 waren er bijna parkeervergunninghouders. In 2010 waren dat er Ondertussen zijn de parkeertarieven de laatste jaren steeds verder omhooggegaan. In 2004 kostte een uur parkeren 2,50 euro, nu is dat 4,18 euro. Dat is veel meer dan de wettelijk toegestane inflatiecorrectie! De PVU stelt hierbij grote vraagtekens! In 2004 haalde Utrecht nog een nettowinst binnen van 4,3 miljoen. In 2010 is dat ruim verdubbeld naar 8,8 miljoen! Indien we beseffen dat 50% van de Utrechtse burgers de beschikking heeft over een auto, dan komt dit neer op circa 25 miljoen euro aan parkeerbelasting. Partijprogramma

17 Volgens een publicatie in Het A.D. van 28 september 2010 is geconstateerd dat aannemers het betaald parkeren in Utrecht echter herhaaldelijk aan hun laars lappen. Ze plaatsen containers op parkeerplekken zonder daarvoor te betalen. Onlangs constateerde de gemeente dat een aannemersbedrijf sinds half augustus 10 parkeerplekken bezet hield aan de Deken Roesstraat in Buiten-Wittevrouwen. De aannemer bouwt daar in opdracht van de gemeente een gymzaal en heeft ter plekke 10 parkeerplaatsen afgeschermd voor eigen gebruik. Het bouwbedrijf had dit niet aangemeld bij de gemeente. Nu het bedrijf tegen de lamp is gelopen moet het met terugwerkende kracht 345 Euro per plek per maand aan de gemeente betalen. Het hele parkeerprobleem zou o.i. overigens in een keer opgelost kunnen worden indien de gehele stad wordt vrijgesteld van betaald parkeren. Tot nu toe is er sprake van grote rechtsongelijkheid door met name allochtone wijken zoals Overvecht en Kanaleneiland, qua parkeerbelasting, vrij te stellen. Wij hebben het dan nog niet over herziening van de vele erfpachtcanons. Het zogenaamd matigen van een tarievenbeleid komt dus neer op een verkeerde voorstelling van zaken, manipulatie, achterhouden van gegevens of gewoon boerenbedrog. Zij tast daardoor onnodig de koopkracht van haar burgers aan. Hiervan worden vooral de minima, w.o. de bejaarden, het meest de dupe! De PVU hekelt dan ook het feit dat de gemeentelijke overheden tot de voornaamste prijsopdrijvers behoren binnen onze economie. Dit als gevolg van het feit, dat zij telkens weer onevenredig sterke tariefsverhogingen doorvoeren. Waar deze maatregelen voor nodig zijn, is ons bekend: subsidie-sinterklazerij voor migranten, dure prestige-objecten en leuke ideeën van politici, HOV inplaats van Metrobuizen, gemeentelijke projectontwikkeling in Leidsche Rijn, miljardenprojecten als het UCP etcetera, etcetera. De PVU heeft daarom als devies: verantwoord omgaan met gemeenschapsgelden! Zij zal niet nalaten, misbruik van gemeenschapsgeld, voor eenzijdig gekleurde politieke doelstellingen, keihard aan de kaak te stellen. De verspilling van gemeenschapsgelden dient daarom tijdig te worden gesignaleerd. Eveneens is de PVU van mening dat een lastenverlaging op de stadsvernieuwing via grenswijziging, dus liquidatie van financieel kerngezonde gemeentes als Vleuten-De Meern, een kwalijke zaak was. Men zou er o.i. verstandiger aan gedaan hebben het Universiteitscentrum Uithof te voorzien van grootschalige woningbouw voor studenten volgens het aloude campus-idee. Opdat eindelijk eens de grootste kamernood geledigd zou kunnen worden. Uit een publicatie in het Algemeen Dagblad van bleek weer eens dat de studentenhuisvester SSH in Utrecht de noodklok luidde over de veel te hoge huurprijzen van kamers die door particuliere verhuurders via internet worden aangeboden. In het rapport huur niet te duur van het eerdergenoemde SSH staat dat 86% van de particuliere verhuurders kamers aanbieden die gemiddeld zo n 120 euro duurder zijn dan de wettelijk toegestane maximale huurprijs. De studentenhuisvester trof zelfs een kamer van 24m2 aan voor 700 euro; dat is volgens de SSH bijna 350 euro te duur. Volgens het A.D. van zouden de studenten landelijk jaarlijks 100 miljoen teveel betalen aan kamerhuur. PRIVATISERING De PVU is ideologisch wars van iedere overheidsbetutteling. Privatisering van overheidsdiensten met een sociaal-verantwoorde economische beleidsvoering is een primair streven. Hoe minder geld er binnen het overheidscircuit blijft hangen, des te meer gelden komen er vrij voor produktieve arbeid binnen de particuliere sector. Inherent geldt dit ook voor de privatisering van de horeca in zwembaden, sporthallen en andere openbare instellingen. Een werkvereniging voorzien van een starters-lening kan de weg hiertoe Partijprogramma

18 vrijmaken. Het gevangenisbedrijf privatiseren en drastisch uitbreiden is een mogelijkheid om criminelen daadwerkelijk door strafoplegging aan te pakken. Dus kappen met al die softe taakstraffen! In dat kader dienen bedrijven ingeschakeld te worden die versoberde gevangenissen en huizen van bewaring bouwen èn exploiteren. Hierin zouden o.i. meerpersoonscellen kunnen voorzien, zodat een lager bedrag per gedetineerde behoeft te worden neergeteld. Soortgelijke voorzieningen zijn in de Verenigde Staten van Amerika en Frankrijk reeds jaren functioneel. Op beperkte schaal worden in Nederland al gedetineerden ingezet bij sociaal maatschappelijk werk. Uitbreiding van deze werkzaamheden ter lering ende vermaak met zelfbekostiging van het opvoedend verblijf is een streven van de PVU omdat werk nu blijft liggen, omdat het te duur is binnen de huidige marktverhoudingen, kan dàn worden gerealiseerd. De PVU is dan ook vóór de privatisering van de Gemeentelijke plantsoenendienst. Uit een onderzoek naar de kosten van gemeentelijke en particuliere groen-voorzieningen, uitgevoerd in opdracht van hoveniers- organisaties en de vereniging van gemeentelijke groen voorziening door bedrijven is gebleken, dat lokale plantsoenendiensten ca. 43% duurder werken dan particuliere hoveniersbedrijven. Daarnaast zijn ze ook nog minder produktief en verrichten ze onderhoudswerkzaamheden slechter. Het beleid van de gemeente inzake privatisering loopt allerminst parallel met het tarievenbeleid. Sterker nog, men krijgt in Utrecht steeds minder zorg voor steeds meer geld. Het gevolg van dit beleid is, dat verenigingen met eigen inzet en naar draagkracht onderhoud moeten verrichten; burgers groen adopteren, maar in gewoon Nederlands: voor de kosten mogen opdraaien; dus beheerovereenkomsten voor speelplaatsen waar niets tegenover staat; burgers die hun huizen steeds slimmer moeten beveiligen en voor hun ongesubsidieerde waakhond óók nog hondenbelasting moeten betalen. Op deze wijze wordt kort gezegd de kloof en het wantrouwen tussen kiezers en de politiek gekozen beleidsmakers alleen maar vergroot. De terugtredende overheid zal via allerlei eerder genoemde vormen van privatisering echter een steeds mondiger burger treffen, en terecht steeds vaker geconfronteerd worden met de gevolgen van het eigen beleid. ONS WOONKLIMAAT Iemand die prettig woont, kan optimaal functioneren binnen onze samenleving. Een verstandig planologisch en sociaal ingerichte woonomgeving is dan ook van algemeen belang voor de burgers. Het bestaan van afbraakbuurten, verwaarloosde wooncomplexen en kaalslag veroorzaken een flinke domper op het woongenot van hen die deze verschijnselen uit financiële dan wel andere nood niet kunnen vermijden. Komt het daarbij ook nog tot gettovorming, dan is alle brandstof opgestapeld voor een fikse haard van sociale onrust en menselijke ellende, wachtend op de vlam in de pan, met alle uitstralingseffecten van dien, op de gemeenschap. Zolang dergelijke haarden van onrust blijven voortbestaan, heeft de gemeente in het waarborgen van de leefbaarheid binnen haar gebied duidelijk gefaald. De PVU zal het taboe rond deze situatie in alie scherpte aan de kaak stellen en blijven stellen totdat de concrete maatregelen tot het doven van deze brandhaarden, effect hebben. Gezien de huidige bouwnormen, is het mogelijk het woonklimaat te verbeteren door naar de zon gericht op het zuiden te bouwen. Dit geeft tevens een energie- besparing van Ca. 400 m3 gas per jaar, per woning. De PVU is daarom van mening dat er veel meer aangepaste bouw moet komen, teneinde aanpassingen ten behoeve van ouderen of gehandicapte bewoners tegen minimale kosten te realiseren. Wij denken hierbij aan extra Partijprogramma

19 brede deuren, géén drempels, maar wel ruimere trappenhuizen die ruimte bieden aan een traplift. We noemen dat Flexibel bouwen. Een absolute voorwaarde voor de ouderenzorg, aangezien blijkt, dat anders steeds meer ouderen hun oude dag buiten de overvolle randstad verkiezen. DOORSTROMINGSBELEID De gemeente dient bij stadsvernieuwingsprojecten zorg te dragen voor een goed doorstromingsbeleid. Bewoners die méér gaan verdienen, moeten door de gemeente gestimuleerd worden om naar een duurdere woning uit te kijken. Een gemeentelijke tegemoetkoming op de (lokale) onroerendgoed-belasting zou zo n stimuleringsmaatregel kunnen zijn. Een positieve bijkomstigheid hierbij is dat volgens een publicatie in de Volkskrant van 30 mei 2009 de WOZ-waarde van huizen in 2010 gemiddeld gelijk blijven aan de waarde die in 2009 is toegekend, zo verwacht de waarderingskamer. De gemeente Utrecht kan hierin ook voorzien met haar enorme banksaldi bij Rabobank en BNG. Deze maatregel kan bovendien ook nog bekostigd worden uit de daling van de uitgaven voor de huurtoeslag. Wanneer immers mensen met lage inkomens tevens lage woonlasten hebben, betekent dit, dat zij minder een beroep hoeven te doen op huurtoeslag. De doorstroming van de bevolking naar koopwoningen dient eveneens bevorderd te worden. Volgens Ons Utrecht van zou de grote hoeveelheid sociale (lees gesubsidieerde) huurwoningen in de stad Utrecht (ruim 42%!) het aantal koopwoningen (58%) daardoor relatief klein, dus duur zijn. Dit is slecht voor starters. Verkoop van sociale huurwoningen aan de zittende huurders waardoor er bij de (sociale) woningbouwcorporaties geld beschikbaar komt voor het wegwerken van achterstallig onderhoud. Een uitstekend voorbeeld hiervan was Dudok Wonen in Hilversum die starterswoningen aanbood voor 50% van de marktwaarde, gekoppeld aan een notarieel anti-spekulatiebeding en hiermee de Telegraaf haalde van mei Dit idee is overigens niet nieuw want de PVU had dit reeds vermeld in haar verkiezingsprogramma van maart 2010! Bovendien is huizenbezit de beste garantie voor leefbaarheid in de wijken. Ex-huurders investeren immers in hun eigen (koop)woning en voelen zich dan ook meer betrokken met hun wijk. Zo zouden o.i. veel meer sociale huurwoningen tegen een korting van 50% of tienmaal de jaarhuur aan zittende huurders of starters verkocht kunnen worden. Veel woningen zijn immers ooit voor een habbekrats èn gesubsidieerd gebouwd dus de Utrechtse sociale woningbouwverenigingen met hun (inmiddels) enorme vermogen zouden best een veel hogere koopkorting dan de huidige, zeer magere, 10% kunnen geven aan de zittende huurders. Dat is o.i. veel te weinig! De woningen uit de 60-er en 70-er zijn immers vaak voor tot gulden(!) gebouwd en hebben thans vaak een woeker(!) huurrendement van 40% per jaar. Dus waarom zou de woningbouwvereniging zich nu niet alsnog sociaal bij verkoop aan huurders op kunnen stellen? Daarnaast zou de gemeente Utrecht alles in het werk moeten stellen om meer premiekoopwoningen te laten bouwen. Een uitstekend middel zouden koopsubsidies in dit opzicht kunnen zijn. Volgens een publicatie in de Telegraaf van 31 december 2009 kunnen starters die gebruik willen maken van de koopsubsidieregeling hierop aanspraak maken. Het pleit echter niet voor de visie en mentaliteit van de huidige politiek dat de koopsubsidiepot wellicht niet nader wordt aangevuld en een steeds grotere groep starters in 2010 wederom in de kou komt te staan. Deze premiekoopwoningen zouden dan bij voorkeur in Partijprogramma

20 stadsvernieuwingswijken moeten worden gerealiseerd. Want steeds meer uitbreiden ten koste van onze landbouw- en natuurgebieden is funest voor het karakter en de leefbaarheid van de hele streek waarin de gemeente organisch is ingebed. Ik heb het dan nog niet over het feit dat door het wegvallen van landbouwgebieden wij ons veel te afhankelijk maken van dure import bij Poetins en andere buitenlanders. VOLKSHUISVESTINGSBELEID De PVU is van mening dat volkshuisvesting een primaire levensbehoefte is. Het bevoordelen c.q. extra toegankelijk maken voor bepaalde aandachtsgroepen is in deze tijd van toenemende woningschaarste èn vrijwel kritiekloos migratiebeleid een volstrekt onacceptabel uitgangspunt! Volgens een publicatie van het Algemeen Dagblad van is het zelfs zo dat alleenstaanden vanaf volgend jaar niet meer in aanmerking kunnen komen voor een eengezinswoning in de stadsregio Utrecht. Dus op een flatje weggewerkt gaan worden. De afgelopen 3 jaar ging één op de 3 vrijkomende eengezinswoningen naar singles. De PVU betreurt dit omdat wij van mening zijn dat Nederland met bijna 17 miljoen inwoners al het dichtstbevolkte landje van Europa is met alle leefbaarheidsgevolgen van dien. De politiek wil daar nu, helaas, toch vanaf. De PVU vreest daarom dat de Nederlandse èn Utrechtse samenleving steeds meer verwikkeld raakt in een catastrofale stroomversnelling van allerlei ingrijpende maatschappelijke veranderingen. Sociale Dienst Zowel geografisch demografisch, sociaal-cultureel en economisch zal de Utrechtse samenleving ingevolge het Europa van ná 2009 nòg verder en grenzeloos achteruit hollen. De PVU wil het in Utrecht echter niet zover laten komen! Voorwaarde is wel, dat de andere partijen in de Utrechtse gemeenteraad de politieke moed willen opbrengen, om mèt de PVU mee te denken. Uit een live-radio-interview met Radio M op 8 december 2009 bleek echter dat veel zittende partijen, zoals de PvdA, reeds dezelfde politieke mening hebben als de PVU waaruit je, tot onze vreugde, zou kunnen concluderen dat moties van onze fractie in de toekomst wellicht veel kansrijker zijn dan in de 90-er jaren met de CD en Nederlands Blok. In de gemeentepolitiek heeft de PVU echter nog steeds geen duidelijke visie vernomen van de Gemeenteraad over de te verwachten migratie-quota. Hoewel dit afgeschoven wordt op rijksbeleid zou ook Utrecht hierover eens aan de bel kunnen trekken in Den Haag! Gebleken is immers uit een publikatie van het A.D. van dat zich een rekordaantal van , merendeels analfabete dus kansarme, buitenlanders in Nederland heeft gevestigd. Maar liefst een kleine , merendeels goed geschoolde, Nederlanders zijn gevlucht naar elders in de wereld. Dus tel uit je winst. Een en ander zou wellicht een gevolg kunnen zijn van de huidige instabiele verhoudingen in de internationale politiek. leder jaar worden Partijprogramma