AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK. Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

Transcriptie

1 Raad vanstate /1/V1. Datum uitspraak: 19 maart 2010 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van: appellant, tegen de uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Arnhem, van 20 november 2009 in zaak nr. 09/11956 in het geding tussen: en de staatssecretaris van Justitie.

2 /1/V maart Procesverloop Bij besluit van 17 maart 2009 heeft de staatssecretaris van Justitie (hierna: de staatssecretaris) een aanvraag van (hierna: de vreemdeling) om hem een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen afgewezen. Dit besluit is aangehecht. Bij uitspraak van 20 november 2009, verzonden op 23 november 2009, heeft de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Arnhem, het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht. Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 18 december 2009, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht. De staatssecretaris heeft een verweerschrift ingediend. Vervolgens is het onderzoek gesloten. 2. Overwegingen 2.1. Hetgeen in het hoger-beroepschrift is aangevoerd en voldoet aan het bepaalde in artikel 85, eerste en tweede lid, van de Vreemdelingenwet 2000, kan niet tot vernietiging van de aangevallen uitspraak leiden. Omdat het aldus aangevoerde geen vragen opwerpt die in het belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoording behoeven, wordt, gelet op artikel 91, tweede lid, van deze wet, met dat oordeel volstaan Het hoger beroep is kennelijk ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3 /1/V maart Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Recht doende in naam der Koningin: bevestigt de aangevallen uitspraak. Aldus vastgesteld door mr. M.A.A. Mondt-Schouten, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. R.S.D. Ramrattansing, ambtenaar van Staat. w.g. Mondt-Schouten lid van de enkelvoudige kamer w.g. Ramrattansing ambtenaar van Staat Uitgesproken in het openbaar op 19 maart Verzonden: 19 maart 2010 Voor eensluidend afschrift, de secretaris van de Raad van State, mr. H.H.C. Visser

4 Uitspraak RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE Vreemdelingenkamer Nevenzittingsplaats Arnhem Registratienummer: AWB 09/11956 Datum uitspraak: 20 november 2009 Uitspraak Ingevolge artikel 8:70 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in samenhang met artikel 71 van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw 2000) inzake geboren op v-nummer van Iraakse nationaliteit, eiser, gemachtigde mr. drs. M.C.A. Nijenhuis-Schoutsen, tegen de Staatssecretaris van Justitie, Immigratie- en Naturalisatiedienst, verweerder. Het procesverloop Bij besluit van 17 maart 2009 heeft verweerder de aanvraag van eiser van 29 juni 2008 tot het verlenen van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd afgewezen. Op 3 april 2009 heeft eiser beroep ingesteld tegen dit besluit. Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend. De openbare behandeling van het beroep heeft plaatsgevonden ter zitting van 13 augustus Eiser is verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde. Verweerder heeft zich doen vertegenwoordigen door mr. E.M. Ehrencron-Plante.

5 registratienummer: AWB 09/ De beoordeling 1. Ingevolge artikel 8:1, eerste lid, gelezen in samenhang met artikel 8:69 van de Awb, dient de rechtbank het bestreden besluit de motivering waarop dit besluit berust daaronder begrepen te toetsen aan de hand van de tegen dat besluit aangevoerde beroepsgronden. 2. Ter staving van zijn asielaanvraag heeft eiser, zakelijk weergegeven, het volgende naar voren gebracht. Eiser is afkomstig uit en heeft verklaard in 2002 een ernstig ongeluk te hebben gehad. Eiser heeft vervolgens anderhalfjaar in in het ziekenhuis gelegen. Vanaf 2004 tot aan de dag van zijn vertrek, op 7 juni 2008, is eiser werkzaam geweest als schilder in een smederij in de plaats. Eiser werd in gediscrimineerd vanwege zijn afkomst en handicap door de plaatselijke overheid. Eiser werd in deze plaats medische hulp ontzegd die hij na zijn ongeluk nog steeds nodig had. Eiser werd verteld dat hij moest terugkeren naar voor zijn medische behandeling. Vanwege het ontbreken van voorzieningen en opvang aldaar was het voor eiser niet mogelijk om terug te keren naar Eiser heeft vervolgens, met het oog op het verkrijgen van een medische behandeling, zijn land verlaten en hier te lande asiel aangevraagd. 3. Verweerder heeft de aanvraag afgewezen en heeft daaraan het volgende, kort samengevat, ten grondslag gelegd. Verweerder stelt zich, zoals ter zitting nader toegelicht, op het standpunt dat geloofwaardig wordt geacht dat eiser in 2002 een ernstig ongeluk heeft gehad en hiervoor nog medische behandeling nodig heeft. Verweerder acht eveneens geloofwaardig dat hij vanwege zijn Koerdische afkomst en handicap gediscrimineerd wordt. Echter de hieruit voorvloeiende problemen zijn, aldus verweerder, niet zodanig van aard dat eiser aangemerkt zou moeten worden als Verdragsvluchteling. Immers eiser heeft niet aannemelijk gemaakt dat de door hem ondergane discriminatie vanwege zijn Koerdische afkomst en handicap zodanig van aard was dat hierdoor zijn leven in Irak onhoudbaar is geworden. Evenmin komt terugkeer van eiser in strijd met artikel 3 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van mens en de fundamentele vrijheden (verder: EVRM). Eiser leidt immers niet aan een ziekte die zich in een vergevorderd of levensbedreigend stadium bevindt. Voorts heeft eiser niet aannemelijk gemaakt dat hij geen toegang meer tot de medische voorzieningen in zijn land van herkomst heeft. 4. Hiermee kan eiser zich niet verenigen en daartoe wordt het volgende door hem, kort samengevat, aangevoerd. Eiser is gelet op het ontbreken van voorzieningen in verband met zijn handicap alsmede vanwege het ontbreken van een woning niet in staat om naar terug te keren. Hij weet dan ook niet of hij in wel voor een medische behandeling in aanmerking zou komen. Voorts verkeert eiser inderdaad niet in een situatie dat hij lijdt aan een ziekte in een vergevorderd en direct levensbedreigend stadium maar zijn probleem is dat hij als gehandicapte door de overheid niet wordt geholpen en hem medische hulp wordt onthouden, 5. De rechtbank overweegt als volgt. 6. Hoewel vrees voor discriminatie door autoriteiten of medeburgers op grond van het vigerende beleid onder omstandigheden tot een gegrond beroep op vluchtelingenschap kan leiden is hiervan eerst sprake indien de ondervonden discriminatie een dusdanig ernstige beperking van de bestaansmogelijkheden oplevert dat het onmogelijk is om op maatschappelijk en sociaal gebied te functioneren. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder zich terecht op het standpunt gesteld dat de

6 registratienummer: AWB 09/ door eiser ondergane discriminatie vanwege zijn afkomst en handicap, hoewel geloofwaardig, in dat verband onvoldoende zwaarwegend is. De rechtbank acht hierbij van belang dat eiser heeft verklaard dat hij sinds 2004 tot aan zijn vertrek werkzaam is geweest als schilder en bij zijn opa heeft kunnen verblijven. Naar het oordeel van de rechtbank blijkt hieruit niet dat eiser zodanig in zijn bestaansmogelijkheden werd beperkt dat zijn leven hierdoor onhoudbaar is geworden. Gelet hierop behoefde verweerder eiser dan ook niet in het bezit te stellen van een verblijfsvergunning op grond van artikel 29, eerste lid, en onder a, van de Vw Uit het bovenstaande volgt ook dat de omstandigheid dat eiser bij terugkeer wederom met deze discriminatie geconfronteerd kan worden, niet maakt dat daarmee sprake zou zijn van een schending van artikel 3 van het EVRM. Ten aanzien van de stelling van eiser dat uitzetting vanwege zijn medische situatie strijd met dat artikel zou opleveren overweegt de rechtbank allereerst dat eiser na zijn ongeval in 2002 anderhalf jaar medische zorg heeft genoten. Niet valt in te zien waarom eiser bij terugkeer niet opnieuw medische zorg zou krijgen. Voorts is niet aannemelijk gemaakt dat eiser lijdt aan een ziekte in een vergevorderd en direct levensbedreigend stadium, zodat zijn medische toestand evenmin leidt tot een geslaagd beroep op artikel 3 van het EVRM, zo volgt uit vaste jurisprudentie van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Verweerder behoefde eiser dan ook evenmin in het bezit te stellen van een verblijfsvergunning op grond van artikel 29, eerste lid, aanhef en onder b, van de Vw Derhalve is het beroep ongegrond. Vooreen proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

7 registratienummer: AWB 09/11956 De beslissing De rechtbank verklaart het beroep ongegrond. Deze uitspraak is gedaan door mr. G.A. van der Straaten, rechter, in tegenwoordigheid van MJ. Eggink als griffier. de griffier de rechter In het openbaar uitgesproken op 20 november 2009 VERZONDEN OP t u Nov im Rechtsmiddel: Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen vier weken na de verzending van een afschrift hoger beroep instellen bij de Raad van State, Afdeling bestuursrechtspraak, Hoger beroep vreemdelingenzaken, Postbus 16113, 2500 BC 's-gravenhage. Het beroepschrift dient een of meer grieven tegen de uitspraak te bevatten. Artikel 6:6 van de Awb is niet van toepassing. Een afschrift van de uitspraak dient overgelegd te worden. Meer informatie treft u aan op de website van de Raad van State (

8 ib'ïdec : Mr MH. van der Linden Mr J. Hofstede LINDENENHOFSTEDE Van der Linden en Hofstede advocaten #4198 P.001 /OOI RAAD VAN STATE INGEKOMEN 1 8 DEC 2009 ZAAKNR. AAN: 21 BEHANDELD DD: RAR: Aan de Raad van State Afdeling Bestuursrechtspraak Hoger beroep Postbus EA DEN HAAG Per fax! Almelo, 3 8 december 2009 Inzake; Uw réf.: /Staat MH/BR Geachte heer, mevrouw, Bijgevoegd treft U aan een hoger beroepschrift met het verzoek dit in behandeling te willen nemen. Naar de inhoud moge ik U kortheidshalve verwijzen. Vertrouwend U hiermede voldoende te hebben geïnformeerd, verblijf ik, hoogachtend, Van der linden & Hofstede Advocaten BV te Almelo - K.V.JC Enschede nr Ootmarsumseshaat 104. Postbus AW Almelo. Td 0546-S Fax Derdenrek ABN-AMRO Almelo: tiw. Stichting beheer derdengelden Van der Linden en Hofstede Iedere aansprakelijkheid wordt door ons bepetó tot h*t bedrag dat in het desbetreffende geval onder onze beroepmanspral^lijfcheidsverztkerinfi wordt uitbefcwm

9 DEC : B596 LINDENENHOFSTEDE Van der linden en Hofstede w xa-u j T- j advocaten Mr M.H. van 4er Linden,, Ä, Mrj-lWeâ^ê aangevraagd by de Raad voor Rechtsbijstand te Arnhem. HOGER BEROEPSCHRIFT Geeft eerbiedig te kennen: Aan de Raad van State Afdeling bestuursrechtspraak Hoger beroep vreemdelingenzaken Postbus BC DEN HAAG #4198 P.002 /008 RAAD VAN STATE INGEKOMEN ZAAKNR. MN: BEHANDELD DO; 1 8 DEC 2009 van Iraakse nationaliteit, geboren op, reg-nr rechtbank; AWB 09/11956, wonende te in het AZC Azelo, verder te noemen appellant, te. dezer zake domicilie kiezende te 7602 JP Almelo, aan de Ootmarsumsestraat 104 (Postbus 850,7600 AW Almelo), ten kantore van de advocaat Mr M.H. van der Linden, die verklaart door appellant bepaaldelijk gevolmachtigd te zijn tot het indienen van dit hoger beroepschrift en als bepaaldelijk gevolmachtigde op te treden. Verweerder in deze is de STAATSSECRETARIS VAN JUSTITIE (Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND)), te 's-gravenhage, verder te noemen verweerder, gemachtigde: Mr E.M. Ehrencron-Plante, ambtenaar ten departemente, 1. Op 29 juni 2008 heeft appellant een aanvraag om verlening van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd ingediend. Bij besluit van 17 maart 2009 heeft verweerder de aanvraag afgewezen en is aan appellant niet een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd verleend op grond van artikel 14, eerste lid, aanhef en onder e, van de Vreemdelingenwet 2. Op 3 april 2009 heeft appellant beroep ingesteld tegen dit besluit. De openbare behandeling van het beroep heeft plaatsgevonden terzitting van 13 augustus Bij uitspraak van 20 november 2009 heeft de Rechtbank te 's-oravenhage, zittinghoudcnde te Arnhem, het beroep ongegrond verklaard (registratienummer: Awb 09/11956). 4, Appellant kan zich met voormelde uitspraak in beroep d.d. 20 november 2009 niet verenigen, om welke reden hfl bij deze hoger beroep instelt bij Uw College, 5. Appellant brengt bij deze de uitspraak in beroep d.d. 20 november 2009 in bet geding (bijlage D- 6. Appellant verzoekt Uw College om het door hem in eerste aanleg gestelde als hier herhaald en ingelast te beschouwen. Van der Linden & Hofstede Advocaten B.V te Almelo - Kv.K. Enschede nr Ootmarsumsestraat 104, Postbus $ AW Almelo. Tel, Pax Derdenrek. ABN-AMRO Almelo: 40.39,08,760 tn.v, Stichting beheer derdengelden Van der Linden en Hofstede Jede* asrtfpra&jijkhddwordîdffisotsb^rto tot 1^ WR:

10 181DEC : B6B596 Van der Linden en Hofstede advocaten ftûl98 P.003 /008 Appellant wenst tegen voormelde uitspraak de navolgende grieven aan te voeren, GRIEF 1: De Rechtbank heeft onvoldoende gemotiveerd waarom verweerder zich terecht op het standpunt heelt gesteld dat de door appellant ondergane discriminatie vanwege zijn afkomst en handicap, hoewel geloofwaardig, in dat verband onvoldoende zwaarwegend is. TOELICHTING; Vast is komen te staan dat zowel verweerder als de Rechtbank de door appellant ondergane discriminatie vanwege zijn afkomst en handicap geloofwaardig achten. De Rechtbank overweegt echter dat de ondergane discriminatie vanwege zijn afkomst en handicap onvoldoende zwaarwegend is, Daarbij acht de Rechtbank het van belang dat appellant heeft verklaard dat hij sinds 2004 tot aan zijn vertrek werkzaam is geweest als schilder en bij zijn opa heeft kunnen verblijven* Appellant stelt zich op het standpunt dat de Rechtbank bij de beoordeling van de zwaarwegendheid ten onrechte niet heeft betrokken het feit dat hem medische hulp werd ontzegd, dat hij uit zijn werkzaamheden als schilder niet voldoende inkomen genereerde om in zyn levensonderhoud te kunnen vooizien en dat hij alleen by zijn opa kon verblijven. In dit kader wijst appellant erop dat verweerder zich op het standpunt heeft gesteld dat geloofwaardig wordt geacht dat hij vanwege een ernstig ongeluk nog medische behandeling nodig heeft. Appellant is dan ook van mening dat de uitspraak van de Rechtbank gebrekkig is gemotiveerd en daarom niet in stand kan blijven. GRIEF 2: Ten onrechte heeft de Rechtbank overwogen dat de omstandigheid dat appellant bij terugkeer wederom met deze discriminatie geconfronteerd kan worden, niet maakt dat daarmee sprake zou zijn van een schending van artikel 3 van het EVRM. TOELICHTING: Appellant is van mening dat zijn terugkeer naar het land van herkomst strijd met artikel 3 EVRM zal opleveren. Verweerder acht geloofwaardig dat appellant vanwege een ernstig ongeluk medische behandeling nodig heeft. Zolang appellant deze medische behandeling niet krijgt, blijft hij gehandicapt en zal de discriminatie doorgaan, hetgeen voor appellant een situatie 2oals bedoeld in artikel 3 EVRM met zich meebrengt.

11 m^r-r, DEC : B68596 LINDENENHOFSÎEDE Van der Linden en Hofstede advocaten -3- #4198 P.004 /OOI * 4iyo Voor zover wordt gesteld dat eiser voor zijn medische behandeling naar moet gaan merkt eiser op dat hü juist vanwege de slechte situatie in de stad is ontvlucht. In dit kader wijst appellant er op dat asielzoekers uit o.a. volgens de Eligibility Guidelines van de UNHCR uit april 2009 beschouwd moeten worden als vluchtelingen, of moeten zij subsidiaire bescherming krijgen. GRIEF 3: Ten onrechte heeft de Rechtbank niet overwogen dat het bestreden besluit van verweerder onvoldoende danwcl gebrekkig gemotiveerd was. TOELICHTING: Door verweerder wordt geloofwaardig geacht dat appellant in hef land van herkomst een ernstig ongeluk heeft gehad en hiervoor nog steeds medische behandeling nodig heeft. Ook wordt geloofwaardig geacht dat appellant vanwege zijn Koerdische afkomst en handicap gediscrimineerd wordt. Desondanks komt verweerder, zonder het Bureau Medische Advisering de medische situatie van appellant te laten onderzoeken, tot de conclusie dat appellant iniet aannemelijk heeft gemaakt dat de door hem ondergane discriminatie vanwege zijn afkomst en handicap zodanig van aard was dat hierdoor zij leven in Irak onhoudbaar is geworden. Ook komt verweerder, zonder nader onderzoek naar de medische Situatie van appellant, tot de conclusie dat de terugkeer van appellant naar het land van herkomst niet in strijd is met artikel 3 EVRM. Nu er door verweerder geen nader onderzoek is verricht naar zijn medische toestand stelt appellant zich op het standpunt dat de Rechtbank de beschikking van 17 maart 2009 had behoren te vernietigen vanwege een motiveringsgebrek, althans vanwege het feit dat de beschikking onzorgvuldig tot stand is gekomen. SLOTSOM: Gelet op het vorengaande kan de uitspraak van de Rechtbank met in stand blijven. Appellant verzoekt Uw Afdeling het hoger beroep gegrond te verklaren en de uitspraak van de Rechtbank te vernietigen en doende wat de Rechtbank had behoren te doen en het inleidende beroep alsnog gegrond te verklaren. Met veroordeling van verweerder in de kosten van het geding. Conclusie: Appellant concludeert tot vernietiging van de uitspraken waarvan beroep. Almelo, 18 december 2009 Benaaldeli'