Juryrapport categorie 10 t/m 12 jaar

Transcriptie

1 Juryrapport categorie 10 t/m 12 jaar van de Senaat namens de Nederlandse Kinderjury 2009 Bij deze 22 e editie van de Nederlandse Kinderjury verschijnt voor het vierde achtereenvolgende jaar een juryrapport. Dit juryrapport is opgesteld door de Senaat. De Senaat bestaat uit 12 kinderen (6 per leeftijdscategorie) uit heel Nederland. De Senaat van de Nederlandse Kinderjury 2009 voor de categorie 10 t/m 12 jaar wordt gevormd door Daan Frieling, Kevin Maas, Max de Muynck, Emma Nauw, Julia Vos en San-San Wong. De Senaat van de Nederlandse Kinderjury heeft de vijf boeken gelezen die de meeste stemmen kregen van de kinderen in Nederland. Naar aanleiding hiervan hebben zij vergaderd om te verwoorden waarom juist deze boeken zo worden gewaardeerd. Voor de leeftijdscategorie 10 t/m 12 jaar werden de volgende boeken gelezen: De griezelbus 7 van Paul van Loon (Leopold) Hoe overleef ik mijn vriendje? (en hij mij!) van Francine Oomen (Querido) Dat heb ik weer! 1 van Carry Slee (Carry Slee) 100% Bo van Niki Smit (De Fontein) Op blote voeten van Maren Stoffels (Leopold) Het oordeel van de Senaat over deze boeken staat verwoord in het hier bijgevoegde juryrapport.

2 BEKROOND DOOR DE NEDERLANDSE KINDERJURY 2009 Hoe overleef ik mijn vriendje? (en hij mij!) Francine Oomen Uitgeverij Querido Het is eindelijk zover, Neuz gaat op kamers. Maar het is niet zoals Rosa het zich voorgesteld had. Ten eerste: hij woont in een soort vuilnisbak. Ten tweede: ze heeft Neuz niet voor zich alleen. Ten derde: hij gaat helemaal los. Hoe moet ze daarmee omgaan? Gezellig meedoen, of voor middelbare taart spelen? Is Neuz nog steeds haar vriendje, of die van iemand anders? Francine Oomen heeft al zoveel Hoe overleef ik boeken geschreven, dat ze steeds beter in de hoofdpersoon Rosa zit. Sommige Senaatsleden vinden dit deel eigenlijk voor wat oudere kinderen, omdat het best veel over seks en drugs gaat. Anderen vinden dit juist wel goed: het bestaat nu eenmaal, dus is het ook normaal dat er over geschreven wordt. De s en lijstjes met survivaltips vinden de Senaatsleden nog steeds een groot succes. Dat blijkt ook wel, want andere schrijvers doen het inmiddels na. De tips in het boek zijn heel erg handig, daar heb je je leven lang wat aan. Ook de tekeningen worden gewaardeerd. Vooral de graffiti werkt inspirerend: dat willen de Senaatsleden zelf ook wel maken. De leden van de Senaat zouden wel willen dat Rosa eens wat anders ging doen. Op een verre reis gaan bijvoorbeeld, of avonturen beleven met vriendinnen. Het gaat soms wel heel veel over Neuz, over jongens en verliefd zijn. Maar wat is het knap hoe het leven van Rosa interessant blijft, ook al wordt ze steeds ouder. Al wordt Rosa 32, dan nog willen de Senaatsleden de boeken lezen. Hoe overleef ik mijn vriendje? (en hij mij!) kreeg de meeste stemmen van de Nederlandse Kinderjury 2009 in de categorie 10 t/m 12 jaar. De Senaat sluit zich helemaal bij dit oordeel aan en bekroont namens de kinderen in Nederland Hoe overleef ik mijn vriendje? (en hij mij!) van Francine Oomen met de Prijs van de Nederlandse Kinderjury 2009.

3 De griezelbus 7 Paul van Loon Leopold Onnoval ontdekt dat hij anders is dan andere kinderen. Binnen in hem groeit een griezelige honger. Op een nacht ontvoeren vreemde types hem naar hun kamp. Daar krijgt hij koortsige nachtmerries. Ene Ferluci spreekt hem toe: ' Nog even en dan is je zieltje van mij, Onnoval.' Liselore gaat op zoek naar Onnoval. Ze moet hem helpen! Of is het te laat? Eindelijk eens een boek dat niet over meidenproblemen gaat, roepen de (mannelijke) Senaatsleden enthousiast uit. Voor ze begonnen met lezen, waren ze wel een beetje bang, want zou Paul van Loon wel weer zo n goed boek kunnen schrijven? Hij heeft al zoveel spannends geschreven, zijn ideeën zullen nu toch wel op zijn? Niets bleek minder waar. De leden van de Senaat 2009 hebben veel bewondering voor Paul van Loon. Hij heeft echt een eigen stijl en schrijft hele andere boeken dan andere schrijvers. Niemand kan hem echt goed nadoen, dus hij blijft origineel. Want wie verzint dat nou, een oude schoolbus die door een weerwolf wordt bestuurd? Hoewel sommige Senaatsleden liever over dingen lezen die waargebeurd kunnen zijn, vinden ze dit soort boeken wel goed voor je fantasie. De griezelbus 7 was minder eng dan de andere delen, omdat er minder enge monsters en rare wezens in voorkwamen. De Senaat zou willen dat het boek dikker was, nu hebben ze het veel te snel uit. En er is wat verwarring over het einde van het verhaal: kiest Onnoval nu voor de goede of de slechte kant? Dit kan je eigenlijk alleen goed begrijpen als je de andere boeken over de Griezelbus ook hebt gelezen. De vrouwelijke Senaatsleden zijn wel benieuwd hoe een meidenboek van Paul van Loon eruit zou zien De Senaat ziet sowieso graag een nieuw verhaal over de Griezelbus, maar dan met nieuwe, jonge hoofdpersonen.

4 Dat heb ik weer! 1 Carry Slee Carry Slee Britt is ineens verliefd op Dave, het vriendje van haar beste vriendin Noah. Als Noah erachter komt dat Dave en Britt hebben gezoend, is hun vriendschap direct over. Britt komt er helemaal alleen voor te staan. Ondertussen doet haar moeder hysterisch over de nieuwe vriendin van Britts vader en alsof dat nog niet genoeg is, blijkt haar moeder zelf ook ineens verliefd te zijn. De leden van de Senaat 2009 vinden Dat heb ik weer een mooi boek, maar wel erg zielig. Britt wordt in de steek gelaten door haar beste vriendin, haar ouders zijn gescheiden en alles gaat mis. Dit kan natuurlijk allemaal best gebeuren, maar de Senaatsleden vonden het wel veel narigheid voor één meisje. Ook vinden ze het jammer dat het boek met allemaal problemen eindigt. Maar dat is ook wel weer slim, want daardoor kijk je extra uit naar het tweede deel. De boeken van Carry Slee zijn bij iedereen bekend, net als de films. Dit boek is heel anders dan de andere boeken van Carry Slee, wat best knap is als je al zoveel geschreven hebt. De Senaat vindt het leuk dat het boek interactief is en dat er stukken uit Britt s blog in het boek te lezen zijn. Ook de website vinden ze een originele aanvulling op het boek. De mannelijke Senaatsleden hebben zich met dit boek populair gemaakt bij de dames in hun klas; allemaal wilden ze het lenen. Eén van de heren Senatoren beklaagt zich wel over het feit dat er altijd dezelfde problemen voorkomen in dit soort meidenboeken. De andere Senaatsleden zijn dit niet met hem eens, zij vonden het boek spannend en begrijpelijk geschreven, voor meisjes én voor jongens.

5 100 % Bo Niki Smit De Fontein Bo gaat met haar moeder een jaar in New York wonen. Haar moeder werkt als fotograaf voor Amerikaanse modebladen. Bo is stikzenuwachtig voor haar eerste schooldag op Junior High School. Maar binnen no-time wordt Bo vriendinnen met de populaire cheerleaders Abby en Chloe. En voor ze het weet heeft ze gezoend met Justin, de knapste jongen van haar school. Dit is nou echt een meidenboek, verzuchten de heren uit de Senaat. Al dat shoppen, al die modetaal en al die uitwijdingen over zoenen en verliefd zijn Shoppen meisjes nou echt zo veel? De vrouwelijke Senaatsleden kunnen juist goed wegdromen bij dit verhaal. Waren zij maar zo rijk en woonden zij maar in New York! De Senaat vindt het wel gek dat deze boeken altijd over rijke kinderen gaan. Misschien moet het ook een keer gaan over iemand die niet zoveel geld heeft. Ook vinden ze het raar dat Bo s moeder alleen maar voor zichzelf winkelt. De lompe en onromantische Justin vinden ze wel weer erg grappig. Eén mannelijk Senaatslid vond de meidenverhalen juist erg interessant. En leerzaam, vooral als er precies wordt uitgelegd wat er in je mond gebeurt tijdens het zoenen. De grappige illustraties in het boek zijn een leuke aanvulling op het verhaal. 100% Bo is niet altijd even geloofwaardig, maar wel een fijn boek om bij weg te dromen. En iedereen is erg benieuwd naar de cupcakes, die zouden ze graag eens willen proeven!

6 Op blote voeten Maren Stoffels Leopold Sam voelt zich niet thuis in haar dorp waar iedereen op iedereen let. Ze is bij niemand zichzelf. Totdat ze de nieuwe buurjongen ontmoet. En dan is er ook nog de stille Elsa, die de hele zomer lang niet wil zwemmen. Sam raakt met beiden bevriend, maar daar krijgt ze al snel spijt van. En wat moet Sam toch met al die niet-verstuurde brieven onder haar bed? De leden van de Senaat 2009 waren onder de indruk van dit boek. Wat een prachtig verhaal, en zo goed geschreven! Iedereen kon zich inleven in de hoofdpersonen en dit vinden ze heel bijzonder. De Senaat vindt het vooral knap dat de schrijfster op zo n jonge leeftijd al zo goed kan schrijven, voor jongens en meisjes. Maar misschien helpt het juist dat ze nog zo jong is; ze kan zich waarschijnlijk nog goed herinneren hoe het was om net zo oud als Sam te zijn. Doordat sommige dingen in het verhaal onduidelijk blijven, wil je steeds maar doorlezen. Want waarom houdt Elsa altijd een lange broek aan? En waarom doet Benjamin ineens zo onaardig tegen Sam? Het open einde van het verhaal vinden de Senaatsleden mooi. Zo kunnen ze zelf verder fantaseren hoe het afloopt. Ze denken dat het wel goed komt met alle personages. Sommige stukjes zijn heel emotioneel. Zoals wanneer Sam aan Else moet vertellen dat zij en Benjamin verliefd op elkaar zijn. Maren Stoffels heeft goed beschreven hoe moeilijk dit is. Omdat ze zo goed schrijft, zijn ook heftige gebeurtenissen, zoals de aanrandingscène bij de discotheek, begrijpelijk voor alle lezers. Wat de Senaatsleden jammer vinden, is dat de vervelende Teddy zomaar weg komt met zijn misdaden. Misschien dat Maren ervoor kan zorgen dat hij in een volgend boek naar Azkaban verbannen wordt?