Niet aanwezig: dhr. D. Bultje (PvdA), dhr. J.L.H. Köller (PvdA), mw. F. Stavast (GroenLinks), mw. T. Deinum-Bakker (D66).

Transcriptie

1 Verslag van de vergadering van de statencommissie Economie en Mobiliteit, gehouden op woensdag 17 januari 2007 van uur tot uur in de statenzaal van het Provinciehuis te Groningen. Aanwezige leden: dhr. W. Haasken (voorzitter; VVD), dhr. H. Nijboer (PvdA), dhr. R.D. Rijploeg (PvdA), dhr. M.J. Jager (CDA), dhr. M.L.J. Out (VVD), dhr. F.J. van der Span (CDA), dhr. H. Staghouwer (ChristenUnie), dhr. P.G. de Vey Mestdagh (D66), dhr. H.C. Moll (GroenLinks), mw. I.S. Bulk (SP), dhr. C. Swagerman (SP), mw. Hoekzema-Buist (PvhN), dhr. T.J. Zanen (PvhN). Niet aanwezig: dhr. D. Bultje (PvdA), dhr. J.L.H. Köller (PvdA), mw. F. Stavast (GroenLinks), mw. T. Deinum-Bakker (D66). Voorts aanwezig: dhr. J.C. Gerritsen (gedeputeerde), dhr. T.A. Musschenga (gedeputeerde), dhr. H. Bleker (gedeputeerde), mw. N. Gerritsen (secretaris), dhr. Th. Poggemeier (Verslagbureau Groningen; verslag dhr. E.J.R. ter Veldhuis). 1. Opening en mededelingen De voorzitter opent de vergadering en heet iedereen welkom. 2. Regeling van werkzaamheden - voorstellen vreemd aan de orde van de dag Er zijn geen voorstellen vreemd aan de orde van de dag. - vaststellen van de agenda Agendapunt 11 leek aanvankelijk op een voordracht, maar het is een brief geworden. 3. Gelegenheid tot spreken voor niet-statenleden (m.b.t. geagendeerde onderwerpen) Er hebben zich geen insprekers gemeld. 4. Vaststelling verslag Commissie Economie en Mobiliteit van 6 december 2006 Het verslag wordt ongewijzigd vastgesteld. 5. Toezeggingenlijst De commissieleden hebben onlangs een ontvangen met betrekking tot de MER Zuidhorn. Het betreft een concrete beleidsbeslissing van PS. De planning is dat het op 29 mei 2007 in de Staten aan de orde zal komen, met een behandeling in de commissies daaraan voorafgaande op 9 en 16 mei. De commissie is de vraag gesteld hoe zij wil opereren in het proces naar besluitvorming. Er is een aantal mogelijkheden: een vergadering op locatie, een rondetafelbijeenkomst of een hoorzitting. Het is goed om daar over van gedachten te wisselen, aldus de voorzitter. 1

2 Dhr. Moll (GroenLinks) verklaart de heel serieus te hebben genomen. Er is in de fractie over gesproken. Het lijkt de GroenLinks-fractie op zich goed om een hoorzitting te organiseren, maar het lijkt dhr. Moll niet goed om dat nog in deze statenperiode te doen gezien de ontwikkeling van de procedure. De GroenLinks-fractie gaat er wel vanuit dat het probleem in de statencampagne aan de orde komt. Er is ook een mooie verkiezingsavond in Zuidhorn. Het horen is aan de komende commissie. Dhr. Moll kan zich voorstellen dat de commissie vandaag als advies geeft dat het goed is om een hoorzitting te beleggen. Dan weet men ambtelijk dat de kans groot is dat het eraan komt. Dhr. Nijboer (PvdA) geeft aan altijd een groot voorstander van horen te zijn. Men zit straks aan het einde van de MER-procedure. De commissieleden zijn bijna allemaal ook aanwezig geweest op de inspraak- en informatieavonden, waar honderden mensen zijn geweest. Iedereen die er direct bij betrokken is, heeft ook op papier gezet wat hij ervan vindt en dit als inspraakreactie gestuurd. Eigenlijk heeft de commissie dus straks alles gehoord en ligt er een MER en moet er een besluit worden genomen. Het lijkt dhr. Nijboer heel goed om dat in een commissievergadering aldaar te doen. Hij raadt de nieuwe commissie wel aan om dat niet de allereerste vergadering te doen, maar een latere. Dan heeft men daar de besluitvorming, alles is bekend, en mensen kunnen dan nog een keer inspreken. Dat lijkt de PvdA-fractie de mooiste manier om dat te doen. De voorzitter merkt op dat de besluitvorming daar niet zal plaatsvinden. Dhr. Staghouwer (ChristenUnie) stelt dat toen hij de las, de vraag bij hem opkwam wat de toegevoegde waarde is van nogmaals een hoorzitting. Is het dan niet een herhaling van zetten? Dat dient in elk geval voorkomen te worden. Dhr. Staghouwer is best bereid te horen, maar dan moeten nieuwe punten ingebracht zijn. Mw. Bulk (SP) sluit zich aan bij het advies van dhr. Moll om ter plekke wel te gaan horen. De commissie heeft weliswaar alles gehoord, maar dan zijn er vernieuwde Staten, die nog niet alles gehoord hebben. Er zijn misschien nog punten toe te voegen waar nog niet over gesproken is. Dat zou men na moeten gaan. Dhr. Out (VVD) kan zich geheel aansluiten bij de woorden van dhr. Staghouwer en dhr. Nijboer. Een hoorzitting klinkt heel aardig, maar het schept ook bepaalde verwachtingen. De MER ligt op dat moment helemaal op tafel, er komt nog een aanvullend rapport achteraan waarin op een aantal vragen die door de commissie zijn gesteld, fatsoenlijk worden beantwoord. Het inspreken op wat dan op dat moment de status is, lijkt dhr. Out nuttig, alleen zou het hem heel erg teleurstellen als er nu toch nog allerlei konijnen uit hoge hoeden zouden kunnen komen met nieuwe informatie en andere inzichten, want de mensen hebben de afgelopen jaren hard genoeg hun best gedaan om die boven water te krijgen. Dhr. Van der Span (CDA) sluit zich aan bij de woorden van de VVD. Aan de ene kant moeten er geen overdreven verwachtingen worden gewekt, want dat is niet verstandig. Aan de andere kant is het wel goed om je gezicht in de regio te laten zien. Dhr. Zanen (PvhN) lijkt het goed dat de nieuwe statencommissie zich ter plekke op de hoogte stelt en dat er dus iets als een hoorzitting wordt georganiseerd. Hij sluit zich aan bij de opmerking die dhr. Moll en mw. Bulk daarover hebben gemaakt. Dhr. De Vey Mestdagh (D66) eveneens. De voorzitter concludeert dat CDA, PvdA, VVD en ChristenUnie van mening zijn dat een hoorzitting op dit moment niet zo veel toegevoegde waarde heeft. Een commissievergadering op locatie zou een mogelijkheid kunnen zijn, waarbij ongetwijfeld wel veel insprekers zullen zijn. Dat krijgt dan heel snel het karakter van een hoorzitting. 2

3 Dhr. Moll (GroenLinks) ziet het inderdaad met twaalf insprekers en het regime van inspraak niet goed uit de verf komen. Hij denkt dat men toch in het midden uit komt. De voorzitter verklaart dat er van de commissievergadering als zodanig niet veel terecht zal komen wanneer er een commissievergadering plaatsvindt met een heleboel insprekers. Er kan dan wel iets met elkaar worden uitgewisseld, maar het is dan toch elkaar bevragen. Dan gaat het heel snel in de richting van een hoorzitting. Dhr. Out (VVD) stelt dat de voorzitter daar een terecht punt heeft. Er zijn echter twee zaken waar men dan aan voorbijgaat. Ook als er een hoorzitting is geweest, zal het sowieso in de commissie worden behandeld. Dat is nu eenmaal de procedure, dat het in de commissie wordt voorbesproken voordat het naar de Staten gaat. Dan zou men dus zowel de hoorzitting hebben als het moment in de commissie dat mensen kunnen inspreken. Dan bestaat een grote kans dat er gedubbeld gaat worden. Wanneer men zegt dat het op locatie goed uit de verf moet komen, zou men er een extra commissievergadering aan moeten wijden om alleen dat onderwerp daar te bespreken en het overige in een reguliere vergadering. Dan wordt dit ondervangen. Voorkomen moet worden om zowel een hoorzitting als een commissievergadering te doen, want dat zou een herhaling van zetten betekenen. Dhr. Moll (GroenLinks) memoreert aan zijn woorden dat men in het midden uit zou komen. In die zin zou men kunnen denken aan een hoorzitting waar ook een stuk besluitvorming aan vast zit. De voorzitter vraagt of, gehoord de overwegingen, een procedurevoorstel gewenst is. Aldus wordt besloten. Dhr. Jager (CDA) stelt dat het voorstel van dhr. Nijboer om op locatie een commissievergadering te houden, gezien het dossier een heel goede zaak is. Dhr. De Vey Mestdagh (D66) verklaart dat D66 zich daar goed in kan vinden. De voorzitter merkt op dat een commissievergadering op locatie met een heleboel insprekers snel het karakter krijgt van een hoorzitting. Er zal een procedurevoorstel worden gedaan. Daarna heeft de commissie de gelegenheid om daar op terug te komen. De toezeggingenlijst wordt vastgesteld. 6. Mededelingen - Gedeputeerde(n) Dhr. Musschenga (gedeputeerde) geeft aan dat er in de laatste statenvergadering een motie is aangenomen die het College oproept om alles uit de kast halen om ten aanzien van de treinen ervoor te zorgen dat de treinen wel blijven rijden, op tijd rijden, dat ze stoppen en dat de zaak beter gaat verlopen. Ook uit de media kon worden vernomen dat het College daar wederom volop uitvoering aan geeft, aangespoord door de Staten. Daar was het College ook al druk mee bezig. Er is echter sprake van een aantal problemen die men niet uit zijn been kan snijden, waar anderen voor nodig zijn, wat soms niet zo snel kan gaan. De gedeputeerde heeft zich de afgelopen weken meermalen per trein begeven naar de stationslocaties om zelf te constateren wat er nu eigenlijk loos is en hoe dit aangepakt zou kunnen worden, teneinde de gesprekken goed te kunnen voeren. Het leek dhr. Musschenga het beste om op basis van eigen bevindingen voorstellen te doen bij de vervoerder. Dat is ook veelvuldig gebeurd. Het gebeurt ook ambtelijk veelvuldig. Dagelijks is de provincie daarbij betrokken. Daarnaast heeft de gedeputeerde op bestuurlijk niveau met de directie van Arriva gesprekken gevoerd om de zaak beter voor elkaar te krijgen. Het College constateert op dit moment dat het voor een gedeelte lukt, 3

4 dat het heel langzaam gaat, dat het nog niet voor elkaar is, dat men alle moeite doet om extra materieel naar Groningen te krijgen. De komende weken zal er vanuit Zwitserland extra materieel naar Groningen toekomen. Dat betekent dat de huidige treinen in de spits verlengd kunnen worden, aangezien er sprake is van een spitsprobleem. Die treinen moeten wel goed klaar gemaakt worden en afgemaakt worden in Zwitserland. Ze hebben daar nu dag en nacht werk van deze concessie. Daar zit dhr. Musschenga echter niet zo mee. Het moet voor elkaar komen en het is de verantwoordelijkheid van de vervoerder. Er zijn enkele andere afspraken gemaakt ten aanzien van communicatie, op tijd rijden, etc. Afgelopen zaterdag heeft men in de pers een paginagrote advertentie gezien. In de gele kaders was te zien daar kan men het laatste gesprek volgen waar meer aan gewerkt gaat worden dan daarvoor schijnbaar het geval was. Gisteravond laat heeft de gedeputeerde nog een gesprek gehad met de directeur, die net terug was uit Engeland van een bezoek aan het moederbedrijf. Er komen nu versneld treinen naar het Noorden. Het betekent niet dat het morgenvroeg goed zal gaan. Het gaat wel elke keer beter, maar nog steeds zijn er te weinig treinstellen en soms rijdt er toch nog weer een trein door daarover ontving de gedeputeerde vanmorgen nog een omdat hij te vol is. Arriva voldoet wel aan datgene wat is afgesproken, want er is een maximum aan het aantal reizigers dat per trein is toegestaan. Zulke dingen kunnen echter niet. Het is een wat lastig traject, maar de College blijft volhouden. Het College heeft ze in gebreke gesteld. De vraag is of de volgende stap nu wel of niet moet worden gezet. Ook vandaag weer wordt de laatste informatie uitgewisseld om te kijken wat er verder al worden gedaan. Het is een dagelijkse ronde die de provincie doet. Het liefst zou de gedeputeerde zich wijden aan andere vraagstukken, maar het is niet anders. Ook dit vraagstuk zal echter goed voor elkaar komen. Het College zal er bovenop moeten blijven zitten. Dhr. Van der Span (CDA) merkt op gelukkig de ondertoon te bespeuren dat het in positieve zin verandert. Hij vraagt of er ook een datum als deadline is vastgesteld waarop de problemen verholpen dienen te zijn. Mw. Bulk (SP) stelt dat in de krant te lezen was dat een aantal machinisten overweegt om te vertrekken naar andere bedrijven. Dit is ongetwijfeld bedrijfsintern, maar het zou ook gevolgen kunnen hebben voor het vermogen om de treinen en eventueel extra treinen te laten rijden. Mw. Bulk informeert of de gedeputeerde hier zicht op heeft. Dhr. Out (VVD) acht het altijd positief als er meer machinisten aan het werk kunnen komen. In de krant waarschijnlijk voordat de directeur naar Engeland ging is ook de uitspraak gedaan dat als men het probleem wil oplossen, men simpelweg een extra trein moet laten rijden op die lijn. Uiteraard dient daar wel materieel voor aanwezig te zijn. Dat was op dat moment volgens de directeur de enige manier waarop het probleem echt kon worden opgelost. Dat zat alleen buiten wat de commissie heeft gevraagd. Daar zou de provincie extra voor moeten lappen. Dhr. Out vraagt of de gedeputeerde hier nog iets over kan zeggen. Dhr. Moll (GroenLinks) geeft te kennen blij te zijn met de mededeling van de gedeputeerde en wat hij in de kranten gezien heeft in de sfeer van advertenties. Het betekent in elk geval dat een paar zaken die in de Staten aan de orde geweest zijn, doorgedrongen zijn bij Arriva. Dhr. Moll hoopt dat de gedeputeerde ook kan zeggen dat hij inmiddels heeft kunnen constateren dat bij Arriva voldoende probleembesef is. Dhr. Rijploeg (PvdA) is blij dat het iets beter gaat. Gisteren was het overigens nog een dikke ellende. Natuurlijk zijn er kinderziektes. Dhr. Rijploeg maakt zich wel zorgen over wat mw. Bulk aangeeft. Het is prachtig als er een heleboel mensen extra aan het werk kunnen, omdat ook bij de NS vraag bestaat. Tegelijkertijd is dat wel een zorgpunt. Hoe krijgt men in korte tijd voldoende personeel? Is dat beschikbaar? Het is misschien ook een beetje verontrustend dat het klimaat bij Arriva dusdanig is dat het personeel gemakkelijk wegloopt. Als er twintig mensen weggaan, is dat tien manjaren opleidings- 4

5 tijd. Dat zou beter geïnvesteerd moeten kunnen worden als zo n bedrijf het goed zou aanpakken. Dhr. Musschenga (gedeputeerde) merkt op dat de meeste vragen die gesteld worden, door de vervoerder beantwoord zouden moeten worden. Uiteraard worden er gesprekken gevoerd tussen de provincie en de vervoerder, omdat daar het een en ander achter weg kan komen wat niet goed is voor het invullen en het goed rijden van de dienstregelingen. De gedeputeerde geeft aan dat de deadline feitelijk het begin van het contract was. Geconstateerd wordt dat ten aanzien van een aantal zaken die deadline niet gehaald is. Daar liggen enkele oorzaken aan ten grondslag. Een van de belangrijke oorzaken is dat de NS-dienstregeling is gewijzigd, op grond waarvan de reizigersstroom ook is gewijzigd. De inventarisatie vindt op dit moment plaats in welke treinen dat nu veranderd is doordat de overstap in Groningen enorm veranderd is. De intercity die vroeger om 18 minuten over naar Den Haag en Rotterdam reed, gaat nu naar Amsterdam. Andersom gaat de trein van even over half die naar Amsterdam ging, nu op een ander tijdstip. Dat betekent dat de reizigersstromen anders gaan. Daar heeft men ook zicht op gekregen. Die inventarisatie wordt ook gedaan. Er is nog steeds te weinig materieel, maar de deadlines die men stelt, zijn deadlines die in de brief over de ingebrekestelling zijn neergeschreven. Het zijn de volgende deadlines: de eerste deadline is nu inmiddels verstreken en men is nu bezig om te inventariseren of men voldaan heeft aan datgene wat er in de brief staat. Als dit het geval is, dan hoeft men niet verder te gaan. Als dit niet het geval is, dan is het tijdstip nabij dat men het volgende traject inzet. De gedeputeerde heeft uitvoerig met de directie gesproken over machinisten die naar de NS vertrekken. Men is intern bezig met het opleidingscircuit van nieuwe machinisten. Er is een gigantisch gebrek aan machinisten in heel Europa, dus ook in Nederland en ook bij de NS. Dat betekent dat er een aantal oude NS-machinisten dat bij Arriva zit, niet ongenegen is om weer naar de oude moeder terug te gaan. Ook dat zijn zaken die spelen. Over het feit dat het om dergelijke aantallen gaat, heeft de gedeputeerde met de vervoerder gesproken. Zij hebben aangegeven dat op het moment dat het zou gebeuren, zij de nieuwe klaar hebben staan. Er wordt dus gewoon doorgereden. Iets anders kan de gedeputeerde er op dat moment ook niet van vinden. Uiteraard wordt de vinger aan de pols gehouden. De mededeling van de directeur dat het probleem heel gemakkelijk opgelost zou kunnen worden: een extra trein in de spits inzetten. Hij sprak over drie per uur. De gedeputeerde merkt op dat er extra treinen rijden. Ze reden achter elkaar aan met drie minuten tijdsverschil vanwege koppelingsproblemen. Inmiddels is dat ook achter de rug en rijden ze in een lange trein naar Groningen toe, zoals het hoort. Het werd door de directeur echter bijvoorbeeld gekoppeld aan de lengte van de perrons. Men zou de trein niet langer kunnen maken, ook daarom zouden er extra treinen gereden moeten worden. Het College constateert dat de treinen die noodzakelijk zijn om de passagiers op een redelijke manier te vervoer, zoals is afgesproken, nog een heel stuk langer kunnen. Dan wordt er ruimschoots voldaan aan datgene wat gezamenlijk van deze vervoerder is gevraagd. Extra treinen tussendoor, waarbij men met allerlei problemen zit ten aanzien van veiligheid, toestemming van andere overheden in eerste instantie niet van de provincie of men daar wel met zo veel treinen mag rijden, is op dit moment niet aan de orde. Toen het in de krant had gestaan, zat de gedeputeerde de volgende dag aan tafel met de directeur. Daar is de vraag niet gesteld. Het betekent volgens de concessie wel dat als er extra wordt gereden, er extra betaald moet worden. Die noodzaak is er niet wanneer men de treinen gewoon verlengd overeenkomstig de lengte van de perrons. Nu wordt alle moeite gedaan om extra (treinstellen) binnen te krijgen. Dat gaat waarschijnlijk wel lukken. Dan krijgt men te maken met het uitgiftetijdpad van waar men treinen laat rijden. Op het moment dat men zegt dat het traject Rodeschool volgens een bepaald tijdsschema is ingevuld, heeft de gedeputeerde geadviseerd om dit schema ter discussie te stellen. Er moet eerst worden gezorgd dat men het in orde heeft op de lijn waar men nu rijdt en daar zorgen voor extra materieel. Dan pas op de andere lijnen. Dan moet het tijdsschema maar iets verlaat worden. Uiteindelijk zal dat ook wel 5

6 meevallen, omdat ze bereid zijn in Zwitserland om extra materieel vervroegd naar Groningen te sturen. De productie wordt daar enorm verhoogd. Dat zal ten koste gaan van anderen. Het is niet anders. Het probleembesef bij Arriva is er wel, maar de gedeputeerde had dit besef liever eerder gezien. De gesprekken zouden eigenlijk overbodig moeten zijn, want het is een herhaling van gesprekken die dhr. Musschenga voor een aantal jaren terug heeft gevoerd. Arriva wordt ook onverwacht geconfronteerd met een aantal zaken: veel meer reizigers, een veranderde NS-dienstregeling, het materieel dat kinderziektes kende dat opgelost wordt door het bedrijf in Zwitserland door het invliegen van monteurs. De softwareproblemen zullen straks zijn opgelost. Deze zullen zich ook niet bij de andere treinen voordoen, zo is de gedeputeerde verzekerd. In de gesprekken ziet het er goed uit, maar in de praktijk constateert de gedeputeerde nog steeds dat treinen te laat zijn, te vol zitten en niet lang genoeg zijn. Wanneer men spreekt over dikke ellende, dan kan de gedeputeerde dit begrijpen, maar hij vindt wel dat er enige nuance aangebracht dient te worden. Als, zoals de laatste dagen, één trein die dikke ellende veroorzaakt en de andere 95 procent wel goed gaat, dan dient men wel het juiste predicaat te hanteren voor deze situatie. Heel veel loopt namelijk wel goed. Dhr. Rijploeg (PvdA) gaat in op de kwestie van de extra treinen. Hij is van mening dat de gedeputeerde daar op de juiste manier op gereageerd heeft. Het kan wel een extra stimulans zijn om haast te maken met een trein naar Veendam. Dat betreft namelijk het drukste gedeelte, te weten Zuidbroek-Hoogezand-Groningen. Het heeft een verdubbeling van de frequentie tot gevolg, waardoor de passagiers er ook veel aan hebben. Dhr. Musschenga (gedeputeerde) merkt op dat wanneer op de bestaande lijnen nog niet voldoende materieel is, het onmogelijk is om de lijn Veendam open te stellen. De voorzitter wenst het onderwerp af te sluiten. - Groningen Seaports Dhr. Jager (vertegenwoordiger PS in GSP) verklaart dat er onlangs een bestuursvergadering van Seaports is geweest. De stukken heeft de commissie in kunnen zien, die lagen in de statenkast. Er is in elk geval besloten dat Groningen Seaports haar participatie in de Dokwaerdt CV waar een aantal jaren geleden met betrekking tot de havenontwikkeling in Delfzijl een kadeontwikkeling in zat heeft beëindigd. Het is een punt waar dhr. Van der Ploeg en dhr. Jager al een aantal jaren op aangedrongen hebben. De voorzitter meldt dat de commissie op 24 januari een excursie naar GSP heeft. Er kan nog steeds op ingetekend worden. Dhr. Haasken dringt erop aan om dat te doen. Er is vanuit de commissie al de nodige belangstelling getoond en ingetekend. Gezien alle ontwikkelingen die de commissie de laatste jaren gezien heeft in en bij Seaports, lijkt het dhr. Haasken bijzonder interessant om met een bijna voltallige commissie in de bus te stappen en naar Delfzijl af te reizen. Hij beveelt het warm aan. Dhr. Van der Span (CDA) merkt op dat de commissie op diezelfde datum nog een uitnodiging voor een excursie heeft in verband met het verkeersknooppunt Beersterwegoostelijke ringweg Winschoten. De voorzitter heeft dit gezien. Het is enigszins ongelukkig. Dhr. Van der Span (CDA) deelt mee dat de CDA-fractie zich om deze reden zal opsplitsen. 6

7 Dhr. Jager (CDA) verklaart voor alle duidelijkheid dat er geen sprake is van een afsplitsing binnen het CDA. Men kan nog steeds samen door een deur, alleen doet men dat op die betreffende middag even niet. Gezien de ontwikkelingen in de Eemshaven kan dhr. Jager zich indenken dat het voor de commissie Omgevingsbeleid & Wonen ook interessant zou kunnen zijn om mee te gaan. Hij informeert of deze commissie ook is uitgenodigd. De voorzitter legt uit dat de commissie Bestuur & Financiën wel is uitgenodigd. Het lijkt hem geen enkel probleem om ook de commissie Omgevingsbeleid & Wonen alsnog uit te nodigen. Er gaat een bus. 7. Rondvraag Dhr. Moll (GroenLinks) stelt dat er begin november een excursie is geweest rond de tram van de gemeente Groningen, waar ook een aantal statenleden bij aanwezig was. Dhr. Moll heeft begrepen dat het verslag van die excursie ter bespreking staat in de gemeenteraad van Groningen en dat de gemeenteraad van Groningen ook een soort startnotitie over de tram heeft en daarover wil praten. Dhr. Moll pleit ervoor om in de eerste plaats het verslag van de excursie te laten agenderen en dat wellicht gekoppeld daaraan GS een mening formuleren omtrent de ontwikkelingen die dienaangaande spelen. Dhr. De Vey Mestdagh (D66) merkt op dat het onderwerp dat dhr. Moll aanroert, geagendeerd staat voor 24 januari in de gemeenteraad van Groningen. Dan moet het wel heel snel. Dhr. Moll (GroenLinks) verklaart dat de Staten hun besluitvorming op eigen wijze kunnen laten plaatsvinden. Dhr. Moll (GroenLinks) deelt mee dat hij een spraakmakende lijsttrekker van een niet onbelangrijke politieke partij in de provincie Groningen er ook uitspraken over heeft horen doen, maar die sporen daar niet honderd procent mee. Vandaar zijn verzoek. De voorzitter geeft te kennen dat het verslag opgevraagd zal worden. Het zal dan op de agenda van deze commissie worden geplaatst. Van tevoren zal overigens ook met het College worden gesproken om te kijken welke reactie het College daarbij kan voegen. De behandeling in de Gezinsbode zal er ook bijgevoegd worden, met goedvinden van dhr. Jager. 8. Ingekomen stukken (ter kennisneming) a. Brief van GS van 16 november 2006, nr /46/A.18, MB betreffende brief d.d. 28 september 2006 van staatssecretaris Van Geel aan Tweede Kamer inzake randvoorwaarden nieuwe kerncentrales b. Brief van GS van 27 november 2006, nr /47/A.10, VV betreffende Jaarverslag Verkeer en Vervoerberaad 2005 c. Brief van GS van 27 november 2006, nr /47/A.17, EZ betreffende Structuur en werkplan Stichting Energy Valley d. Brief van GS van 27 november 2006, nr /47/A.20, EZ betreffende in 2007, 2008 en 2009 e. Brief van GS van 27 november 2006, nr /47/A.13, MB betreffende IMPLEMENT 06/99: Toekenning Europese subsidie (tevens bij cie. OW) f. Brief van GS van 7 december 2006, nr /49/A.17, VV betreffende Vision Zero: de Zweedse verkeersveiligheidsaanpak in relatie tot de Nederlandse werkwijze 7

8 g. Brief van GS van 7 december 2006, nr /49/A.21 VV betreffende bewegwijzering brommobielen en landbouwverkeer h. Brief van december 2006, nr /49/A.28, EZ betreffende afwikkeling EQUAL/BOA i. Brief van 14 december 2006, nr /50/A.17, EZ betreffende onderzoek naar bedrijfsscholen en praktijkcentra in de provincie Groningen j. Brief van 14 december 2006, nr /50/A.18, EZ betreffende Toerisme in cijfers k. Brief van GS van 7 december 2006, nr /49/A.16, VV (bijlage) betreffende Nota Mobiliteit: verdere uitwerking van het maatregelenpakket voor de reductie van het aantal ernstige verkeersslachtoffers in 2010 l. Brief van GS van december 2006, nr /51/A.15, EZ betreffende Jaarprogramma arbeidsmarktbeleid Mw. Bulk (SP) stelt ten aanzien van brief f dat het rapport van de Zweedse verkeersveiligheidaanpak een leuk rapport is. Helaas is het niet inpasbaar op het Nederlands wegennet, want als mw. Bulk leest dat bij wegen waar harder dan 30 km/u gereden wordt vrijliggende fietspaden worden gecreëerd, denkt zij dat dit hier niet zou kunnen. Brief g over de bewegwijzering brommobielen en landbouwverkeer. Mw. Bulk dankt het College voor het antwoord. Het is duidelijk dat daar nog een gat is en het is een goede zaak dat de provincie zelf al gaat kijken wat zij er aan kan doen. Over Brief h met betrekking tot afwikkeling Equal/BOA heeft mw. Bulk een opmerking, ook in relatie tot brief i over de bedrijfsscholen. Ten aanzien van het zijspanproject wordt gesteld dat de doelgroep herintredende vrouwen met soms een bijstandsuitkering was. Mw. Bulk vertelt zichzelf toentertijd te hebben aangemeld, waarbij zij in een bijstandsuitkering zat. Toen werd duidelijk gesteld dat het alleen voor nuggers (niet uitkeringsgerechtigden) was. Derhalve wenst mw. Bulk dat dit aangepast wordt. Ten aanzien van punt i wordt gesteld dat een aantal bedrijfsscholen in problemen verkeert. Mw. Bulk heeft zich altijd afgevraagd waarom dit project toentertijd nooit bij bijvoorbeeld Centrum Vakopleiding is ingekocht. Dhr. Moll (GroenLinks) bedankt het College voor brief 8f. Het overzicht dat wordt gegeven geeft inzicht in waarnaar dhr. Moll zelf enigszins naar op zoek was. Hij denkt ook dat de provincie daar voor verkeersveiligheidbeleid haar voordeel mee kan doen. Dhr. Out (VVD) stelt dat de meest intrigerende regel in het verslag van de Zweedse methode was, dat langs de wegen vooral alle bomen omgezaagd moesten worden die in de weg konden staan. Dat staat nogal haaks op uitlatingen die GroenLinks in het verleden heeft gedaan over welke boom waar dan ook in de provincie. Dhr. Out is derhalve zeer benieuwd wat dhr. Moll over dat aspect in het rapport vindt. Dhr. Moll (GroenLinks) verklaart dat dit de bekende dilemma s zijn die spelen bij verkeersveiligheid. Bomen hebben verschillende betekenissen een ecologische betekenis, het vastleggen van een karakteristiek dorps- of stadgezicht. Aan de andere kant zijn bomen ook obstakels die de verkeersveiligheid kunnen bedreigen. De voorzitter bevroedt dat de vraag van dhr. Out niet helemaal serieus bedoeld was. Dhr. Moll (GroenLinks) geeft aan dat de beste manier om dhr. Out daar op terug te pakken is door de vraag serieus te beantwoorden. Het gaat om die afweging. In Nederland wordt die afweging in de regel goed gemaakt. Bij het laatste project waar de commissie over gediscussieerd heeft, stonden niet zozeer de bomen ter discussie, maar ging het over bomen die door wegwerkzaamheden aangetast waren en daardoor het loodje legden en daarom vervangen moesten worden. In Nederland wordt de discussie dus anders gevoerd. Wat dat betreft heeft elk land zijn eigen gewoonten. 8

9 Dhr. Gerritsen (gedeputeerde) gaat in op de opmerkingen van mw. Bulk. Het project Zijspan is begonnen met als doelgroep herintredende vrouwen in de bijstand. Daarin is wijziging opgetreden. In de vervolgstukken zal die nuance gemaakt moeten worden. Morgen is er ten aanzien van brief i overleg over de bedrijfsscholen en de praktijkleercentra. Er is een rapport, dat ook aan de commissie is gestuurd. Bij het overleg zal de vraag over Centrum Vakopleiding aan de orde worden gesteld. Het is namelijk een goed punt hoe noodlijdende bedrijfsscholen daar baat bij kunnen hebben om dat ook te integreren met anderen. Dhr. Zanen (PvhN) gaat in op de samenvatting van de toeristische sector (brief j). Het betreft zowel overnachtingen als de werkgelegenheid in die sector. Het valt nogal tegen. Dhr. Zanen verzoekt om commentaar van de gedeputeerde. Dhr. Gerritsen (gedeputeerde) legt uit dat er sprake is van schommelingen, maar dat ook naar de lange termijn moet worden gekeken. Over de lange termijn is er sprake van een behoorlijk goede ontwikkeling voor het toerisme. Het is een forse sector: bijna zes procent, even groot als de landbouwsector. Het punt is dat bij deze rapportages schommelingen per jaar zijn. Men dient het eigenlijk op de lange termijn te analyseren. Dhr. Zanen (PvhN) stelt dat het dan goed is wanneer de commissie de cijfers in een wat langere range ziet. Nu lijkt het erop dat er sprake is van een dramatische teruggang. De voorzitter merkt op dat de commissie cijfers over de langere termijn zal ontvangen. Dhr. Zanen (PvhN) vraagt of dhr. Haasken doelt op cijfers via de arbeidsmarktverkenning. Dhr. Gerritsen (gedeputeerde) stelt dat men bij de noordelijke arbeidsmarktverkenning per sector een ontwikkeling over de langere termijn ziet. Dhr. Zanen (PvhN) geeft aan er dan op terug te zullen komen. Bespreekstukken 9. Brief van GS van 21 december 2006, nr /51/A.31, CW betreffende 'Zilver draden tussen het Goud', visie ontgroening en vergrijzing provincie Groningen Dhr. Nijboer (PvdA) merkt op dat in de brief wordt aangegeven dat vergrijzing eigenlijk met alles te maken heeft. Daarom wordt er niet apart een hoofdstuk aan gewijd in begrotingen en in het beleid. Het heeft met alles te maken en moet integraal bekeken worden. Dat is natuurlijk waar, maar tegelijkertijd loopt men dan het risico dat er onderwerpen ondersneeuwen. De PvdA vindt dat het met betrekking tot economie op twee pijlers drijft: participatie en structuur. Het zo veel mogelijk participeren van mensen in de werkgelegenheid, ouderen die een baan houden en langer doorwerken, jongeren die een baan krijgen, vrouwen die aan het werk gaan. Structuur: de veranderende economische structuur, landbouw die afneemt, zorg die toeneemt door de vergrijzing, steeds meer vraag naar duurzaamheid iets wat nu heel populair is, maar in Groningen is men natuurlijk al jaren met Energy Valley bezig. Ten aanzien van participatie de vraag is al eerder opgeworpen, dhr. Nijboer heeft het er met de huidige burgemeester van Menterwolde ook wel eens over gehad is de vraag of men niet veel meer op scholing en vooral omscholing van mensen die nu een baan dreigen te verliezen, moet inzetten. Dat kan de provincie natuurlijk niet alleen, maar zij kan dat wel bevorderen. Met betrekking tot participatie eveneens. SCA is een interessant voorbeeld dat mensen 9

10 langer door kunnen werken, dat bedrijven en vakbonden een model ontwikkelen dat mensen langer doorwerken. Hoe kan de provincie dat meer bevorderen? Zou de provincie daar niet meer aan moeten doen? Structuur. De belangrijkste sectoren zijn zorg en energie. Daar moet de provincie volop op inzetten. Dat gebeurt ook volop, maar als men kijkt naar VNO/NCW-project veroudering, Domotica Lifelines van het UMGC, dan is dat enorm bezig. De provincie zou ook op die bok moeten springen of nog meer moeten springen. Dat geldt ook voor ouderen die hier kunnen komen wonen. In het voorwoord staan enkele zaken die de provincie zou kunnen doen: immigratie van kapitaalkrachtige 50-plussers bevorderen, zorghotels, zorglandgoederen, golfbanen, wellness, ontwikkeling woonservicewijken, thema vergrijzing positief op de kaart, scholing en omscholing van werkeloze 45- plussers. Daar moet het juist om gaan, om de vraag wat de provincie daarmee doet. Vervolgens wordt gezegd dat er geen generieke beleidslijnen zijn. Daar moet het inpassen. Wat de keuzen nu precies zijn, wordt niet echt duidelijk. De PvdA-fractie zou graag zien dat de provincie voor al die onderwerpen die worden genoemd, voller zou gaan. Energie. Te zien was dat een oud-directeur van de Gasunie een enorm pleidooi hield voor microwarmtekrachtcentrales. Het wordt hier in Groningen de commissie is er ook een aantal keren op werkbezoek geweest waarschijnlijk gebouwd. Het is een fantastisch product waar de provincie veel meer mee zou kunnen doen. Dhr. Nijboer roept het College op om te focussen op zorg, energie en misschien nog wat op toerisme. Mw. Bulk (SP) geeft aan dat ontgroening en vergrijzing door het College niet wordt opgenomen als apart onderwerp. Dhr. Nijboer heeft het over economie en ontgroening en vergrijzing, dat is een belangrijke zaak. Mw. Bulk vraagt dhr. Nijboer of hij vindt dat het werd apart opgenomen zou moeten worden. Dhr. Nijboer (PvdA) merkt op dat de brief mede voortkomt uit het feit dat de PvdA twee jaar geleden bij de Algemene Beschouwingen vergrijzing aan de orde stelde. Het is een belangrijk thema. Men kan verwachten dat de PvdA vergrijzing bij de collegebesprekingen als een van de belangrijkste punten naar voren zal brengen. Dhr. Nijboer verwacht dat als de PvdA meedoet in het College, vergrijzing daar een belangrijk dragend onderliggend thema is dat terug zal komen. Het antwoord is derhalve bevestigend. Dhr. De Vey Mestdagh (D66) vindt het optreden van de PvdA opvallend, want het huidige College is ook hun College. De commissie heeft de notitie namens dit College gekregen. Dhr. De Vey Mestdagh is benieuwd of de PvdA haar dan ook wil agenderen voor de statenvergadering. D66 heeft eigenlijk dezelfde problemen. Als het CPB landelijk zegt dat met name de vergrijzing een onderwerp is dat extra maatregelen vergt meer dan men heeft voorzien, dan vindt dhr. De Vey Mestdagh het lastig om het College te volgen door te stellen dat ontgroening en vergrijzing zaken zijn die in feite al geïncorporeerd zijn in bestaand beleid. Deze suggestie wordt althans gewekt. D66 vindt dat er onvoldoende wordt gekeken in de notitie. Zij had er meer van verwacht. De D66- fractie had eigenlijk verwacht omdat zij de zorgeconomie als zodanig een belangrijke poot vindt waarin Groningen zich kan ontwikkelen dat er een meer overkoepelende beschouwing zou zijn geweest. Er worden wel allerlei elementen genoemd met betrekking tot de bestaande beleidsterreinen, maar de elementen worden niet planmatig in trajecten gezet op weg naar zo n algemene zorgeconomie. Dhr. De Vey Mestdagh vindt het heel lastig om naar aanleiding van dit stuk daar bepaalde zaken aan toe te voegen, zoals de PvdA enkele zaken noemt, want dan loopt men het risico dat men ook niet volledig is. Dhr. Moll (GroenLinks) verklaart dat vergrijzing en ontgroening een belangrijk thema is. Wanneer men kijkt naar wat de thema s zijn bij de landelijke kabinetsformatie de financiële thema s AOW en hypotheekrente; bij de ene is het heel direct gekoppeld aan vergrijzing, maar ook wanneer men doordenkt op het hypotheekrentedossier ziet men 10

11 daar ook vergrijzing en ontgroening als trends en de mogelijkheden die verschillende generaties hebben daar doorheen schemeren... Het probleem is overigens wel dat en dat is ook het nadeel van die landelijke dossiers inkomensverhoudingen daar ook een belangrijke rol door spelen, die op zich niets met vergrijzing of ontgroening te maken hebben. Het is de vraag of er ook bij de provincie grote dossiers zijn waar vergrijzing en ontgroening het verschil kunnen maken wanneer men dat serieus neemt of negeert. Op zich kan men de redenering volgen en dat is een beetje de redenering die het College ook volgt dat er gewoon beleid is, waarin ook aandacht wordt besteed aan allerlei doelgroepen. Veranderen die doelgroepen de komende jaren nu zo van aard, karakter en aantal dat het beleid heel anders moet worden? Vergrijzing en ontgroening zijn natuurlijk beide zaken die geleidelijk gaan. Neem bijvoorbeeld vervoer: men kan zeggen dat vergrijzing betekent dat de provincie haar OV-vervoermiddelen moet aanpassen. Dat doet de provincie echter op dit moment al, omdat de provincie vindt dat vervoer inclusief moet zijn, dat dus iedereen toegang tot het vervoer moet hebben, dus ook mensen met een handicap. Dan is te zien dat die groep via de doelgroep gehandicapten wat op zich niets met leeftijd per se te maken hoeft te hebben eigenlijk al via een belangrijk deel wordt bediend. In die zin kan men de redenering van het College best een beetje volgen en zeggen dat omdat er een beleid waarbij alle groepen kunnen participeren in de samenleving en de provincie daar een bijdrage aan levert, dit betekent dat wanneer er trends, verschuivingen zijn, er niet per definitie ineens een enorme problematiek ontstaat. Toch houdt die analyse op een bepaald moment op, want men kan natuurlijk ook proactief zijn. Dat betekent dat men, in plaats van met de trend mee te surfen wat men vaak doet, en dan gaat het ook best wel, op de trend vooruitloopt en men daardoor op selectieve elementen een groter deel van de koek die er misschien is, kan hebben. Dan zijn er wat GroenLinks betreft twee grote uitdagingen. De ene kant is het nieuwe werken. Dat betekent het werken voor ouderen. Het werk is nu voor een groot deel zo ingericht dat ouderen daar bijna niet meer welkom voor zijn. Daar moeten of men nu wil of niet andere voor komen. Dat was de discussie die in het verleden ook met dhr. Van Zuijlen uitgebreid is gevoerd. Ook dhr. Van der Ploeg heeft daar de nodige bijdragen aan geleverd. Daar verwijst dhr. Moll vandaag gemakshalve naar. Het tweede is en dat betreft een beetje het terrein van de RO, maar dat heeft ook met economie te maken het creëren van voorzieningen die van deze golf die er aan komt, gebruik maken. Dan kan men denken aan voorzieningen specifiek voor ouderen, waarbij men inspeelt op de nieuwe behoeften die daarbij ontstaan. Dat zijn volgens dhr. Moll de belangrijke twee kerngebieden. Het gaat nu eigenlijk over een scan die uitgevoerd is na een discussienota en die opmaat is voor discussies die in de volgende formatie spelen. Dhr. Staghouwer (ChristenUnie) merkt op dat bij het lezen van deze notitie het gevoel bekruipt dat er het afgelopen jaar heel wat gedaan is. Er is heel veel in kaart gebracht. Aan de andere kant kan men zich afvragen wat er nu eigenlijk voor nieuws in staat. Het laatste gevoel werd sterker naarmate het einde van de notitie naderde. Het geeft een gevoel dat het misschien toch een gemiste kans is. Er staan veel staatjes en cijfers in. Op zichzelf is dat prima. Dhr. Moll sprak over een scan en misschien moet dit als zodanig worden beschouwd. Aan de ene kant heeft de ChristenUnie-fractie het gevoel dat het toch een beetje een gemiste kans is. Het zou een goede aanzet kunnen zijn tot de discussie die men moet voeren, met name als men het heeft over het aspect dat dhr. De Vey Mestdagh noemde, de zorgeconomie. Het enigste wat men op dit moment kan doen, is constateren dat dit er ligt en dat het met de woorden van dhr. Moll voor de toekomst zeer belangrijk is om hiermee verder te gaan. Mw. Bulk (SP) geeft te kennen het met dhr. Moll eens te zijn waar hij stelt dat de provincie niet moet mee surfen en dat de provincie voor de golf aan zou moeten lopen, zodat er geen sprake is van gemiste kansen. De wijze waarop de SP dit onderwerp in de toekomst zou willen benaderen. Er is binnen de fractie nog niet uitgebreid over gesproken, maar men neigt ertoe om te zeggen dat er geen apart hoofdstuk over vergrijzing en ontgroening moet komen, maar het toe te voegen als thema bij de thematische begrotingen. Onderaan zou men per 11

12 thema de vraag gesteld moeten worden hoe het met vergrijzing zit. Dan bestaat wel het gevaar dat men ontgroening mee neemt. Dan is er ook nog een armoede-effecttoets die men misschien mee zou kunnen nemen. Dan wordt het wel heel uitgebreid. Er zal verder over gediscussieerd worden. Dhr. Jager (CDA) stelt dat het in elk geval duidelijk is dat de demografische ontwikkelingen van invloed zijn op heel veel zaken die de provincie doet. Dat is al veel langer bekend en daar wordt ook rekening mee gehouden dhr. Moll refereert daar ook terecht aan. Mocht het CDA ook uitgenodigd worden om mee te onderhandelen in de volgende coalitie, dan is het een heel belangrijk punt om goed naar te kijken. De notitie biedt in elk geval een basis omdat er weer een goede inventarisatie is gedaan van de huidige ontwikkelingen. In de brief bij de uitnodiging van deze commissievergadering werd gezegd dat men zich vooral zou moeten beperken tot het onderdeel van de notitie dat betrekking heeft op de commissie. Volgens dhr. Jager is dat met name 2.3, arbeidsmarkt. Als hij dat leest, wordt hij in elk geval vrolijk. Wanneer hij ziet hoe de ontwikkeling van de werkgelegenheid in de provincie Groningen is en de daling in de afgelopen jaren van de jeugdwerkeloosheid 41 procent daling, een ontzettend mooi cijfer dan is de provincie op de goede weg en moet zij daarmee vooral doorgaan. Een en ander heeft natuurlijk wel met elkaar te maken. Op het moment dat er minder mensen zijn te kunnen werken, wordt die druk steeds groter. Het is een integraal punt. Wat dat betreft vraagt dhr. Jager zich af of men bij wijze van spreken straks moet gaan roepen dat er een gedeputeerde van vergrijzing zou moeten komen of dat vergrijzing een apart hoofdstuk zou moeten worden. Het is een ontwikkeling speelt en waar rekening mee moet worden gehouden, zoals ook duurzaamheid iets is wat de provincie integraal mee moet nemen op heel veel beleidsterreinen. Dhr. Nijboer (PvdA) geeft aan dat het hem niet zo veel uitmaakt of het nu een hoofdstuk heet of iets anders. Als men alles integraal gaat doen, is het risico dat men zegt dat het overal mee te maken heeft en dat men alles doet. Men moet echter ook kiezen. Hoe het genoemd wordt en of er een gedeputeerde voor vergrijzing zou moeten komen, interesseert de PvdA-fractie niet zo veel. Het gaat erom dat er een bepaalde keuze... Dhr. Nijboer heeft enkele zaken uit het voorwoord opgesomd. Er zitten echt keuzen achter of men een wellnesscentre wil, of men zorglandgoederen wil waar de VVD altijd op tamboert. Dan kan men wel zeggen dat het integraal is, maar die keuzen moeten worden gemaakt. Daar gaat het om. Dhr. Jager (CDA) werpt tegen dat PS zelfs integraal gezien is gekozen om te kiezen. De voorzitter merkt, sprekend namens de VVD-fractie, op dat het thema vorig jaar is benaderd vanuit de optiek van de werkgelegenheid, omdat men verwacht dat er veel werkgelegenheid mee gemoeid kan zijn. Het is niet zozeer benaderd vanuit de optiek van de zorg en de problemen die er zijn, etc. Er is ook een zeer interessant symposium aan gewijd door VNO/NCW. Daar is ook een keurig verslag van. Het stuk dat nu voorligt, is op zich wel een aardige opmaat naar een verdere discussie, maar dhr. Haasken mist daar toch erg veel onderdelen in en hij mist er een duidelijke visie in. Het blijft hangen in abstracte algemeenheden waar men niet zo veel verder mee komt. Of het nu een thema of een hoofdstuk moet zijn... Wanneer dhr. Haasken leest dat men in elk geval gaat voor een ongedeelde samenleving, dan is dat natuurlijk prachtig, maar dat is ook een vrij abstracte kreet. Er is toch een aantal provincies waar men er heel concreet beleid op heeft gezet. Dan zijn echt geen gedeelde samenlevingen in die provincies. Dhr. Haasken wil ervoor pleiten om hier een stuk verder in te gaan, er keuzen in te willen maken en de visie verder uit te diepen dan nu gebeurt. Wat er nu ligt, geeft dhr. Haasken het gevoel van een gemiste kans. Er zal meer moeten gebeuren, meer dan er in deze visie staat aangegeven. Het is een aardige opmaat voor dit moment en ook om hierover met elkaar de degens te kruisen in de verkiezingscampagne. Dhr. Haasken hoopt dat in het volgende collegeprogramma hierover het nodige zal worden opgenomen, want het is echt iets waar men in de provincie Groningen het nodige van kan maken. 12

13 Dhr. Gerritsen (gedeputeerde) verklaart dat de Staten begin dit jaar over de notitie van vergrijzing hebben gesproken en hebben gevraagd om een wat meer uitgewerkte visie en aantal lijnen. Een en ander zou beslag moeten krijgen in drie à vier A4 tjes met daarbij ook een inventarisatie van wat er nu gebeurt. Dat is het stuk dat nu voorligt. De discussie in deze commissie is heel bijzonder en goed, omdat daar ook een aantal accenten in gelegd worden die aangeven dat de provincie met veel zaken geleidelijk bezig is, dat het geïntegreerd is in heel veel beleid. Er wordt gevraagd om er scherpte in te brengen om ook de kansen te pakken die zich aandienen. Die kansen liggen op het punt van de economie en het arbeidsmarktbeleid. Ten aanzien van het vraagstuk waar dhr. Jager het over heeft, is een heel positieve ontwikkeling te zien van afname van de jeugdwerkeloosheid, maar tegelijkertijd is er ook sprake van het ontstaan van spanning op de arbeidsmarkt. Wanneer men naar de noordelijke arbeidsmarktverkenning kijkt die net verschenen is, dan is er sprake van heel positieve ontwikkelingen, betere ontwikkelingen voor de werkgelegenheid dat landelijk, afname van de werkeloosheid, maar ook van spanningen, bijvoorbeeld in een aantal regio s op het punt van de technische beroepen. Dat gaat allemaal zo door. Dat betekent dat men daar actief beleid op moet voeren: a) naar jongeren, want het gaat niet alleen maar over vergrijzing, het gaat ook over het benutten van de potenties van jongeren. Dat is allemaal arbeidsmarktbeleid en onderwijs, ervoor zorgen dat men de opleiding voltooit, dat men goed is opgeleid, dat de beste vaklui uit Groningen gaan komen. Dat is een belangrijk accent, want die mensen heeft de provincie hard nodig voor met name die technische beroepen; b) zorgen dat mensen aan het werk kunnen blijven. Landelijk zijn daar ook heel veel ontwikkelingen in te zien. Provinciaal moet men daarin voorop willen lopen. Er moet worden gekeken naar mogelijkheden van leeftijdbewust personeelsbeleid, zodat mensen wat langer aan de slag kunnen, dat er ook mogelijkheden voor gecreëerd worden. Er loopt al een enkel project, samen met MKB-Noord. De provincie kan dit veel meer accent geven, dat is hard nodig. Dan zijn er de kansen die er zijn in de economie, kansen als het gaat om het vraagstuk van de vergrijzing. Dhr. Nijboer noemt terecht Lifelines, de levenswetenschappen. De provincie speelt hier heel actief op in, het staat prominent in de economische programma s die er in het Noorden zijn, waar Groningen een heel belangrijke rol in speelt alle ontwikkelingen rond de RuG en het UMCG. Er is natuurlijk ook de zorg. Bij de zorg ontstaan kansen, zeker op het moment dat men en dat is terecht opgemerkt door dhr. Moll op het punt van de RO-invalshoek en de welzijnsinvalshoek mogelijkheden creëert, namelijk dat mensen hier op een heel aantrekkelijke manier kunnen wonen, dat de omgeving geschikt is ouderenproof, dat de voorzieningen goed samenwerken, dat bij welzijn en zorg mogelijkheden zijn, dat men in bepaalde zones daar een extra slag kan maken, een betere samenwerking tussen de ouderenzorgorganisaties, zodat de thuissituatie meer mogelijkheden gaat krijgen. Het is allemaal onderdeel van het ouderenbeleid, maar wel een kans, want het betekent dat mensen hier op een hele plezierige manier kunnen wonen. Als mensen kiezen voor het Noorden en die mogelijkheden die de provincie biedt, dan heeft dat ook een heel positieve impuls voor de werkgelegenheid. Dan zal het ook werkgelegenheid uitlokken, als al niet publiek is, dan is het ook in de private sector. Daar liggen absoluut kansen. Dat is een opvatting die het College deelt en ook een punt om daar nadere keuzen in te maken. De gedeputeerde is het ermee eens dat VNO/NCW daar op een heel goede manier op voorgesorteerd heeft. De ene kant is de werkgelegenheid en de participatie, de andere kant de zorg. Dhr. Staghouwer heeft gelijk wanneer hij stelt dat in deze notitie niet veel nieuws staat. Het punt was dat in de Staten behoefte was aan een overkoepelend verhaal, een visie. Aangegeven wordt dat die visie in het vervolg accenten zou moeten krijgen. Dat is bij uitstek iets om over te onderhandelen voor degenen die in het nieuwe College aan tafel gaan. De Staten hebben het thema heel helder geagendeerd, dat erkent het College. De gedeputeerde denkt dat het wijs is om daar actief op in te spelen. Dhr. Nijboer (PvdA) geeft aan dat de PvdA-fractie enige maanden geleden heeft gevraagd om te kijken naar de mogelijkheden om een risicokapitaal beschikbaar te 13

14 stellen voor startende ondernemers. Het is toen verbreed door dhr. Out en dhr. Jager. De gedeputeerde zou er verder naar kijken. Dhr. Nijboer informeert hoe het daarmee staat. Dhr. Gerritsen (gedeputeerde) legt uit dat het College een programma aan het voorbereiden is over ondernemerschap, omdat het ook in het Europees programma nadrukkelijk verankerd is. De suggestie van dhr. Nijboer wordt daar in meegenomen, want het is een van de mogelijkheden om ondernemerschap te stimuleren, uit te lokken, te versterken. In die discussie zal dat terugkomen. De voorzitter informeert wanneer dit stuk op tafel zal komen. Dhr. Gerritsen (gedeputeerde) verklaart dat de discussie nog niet is afgerond, omdat zij breder is dan alleen dit punt. De gedeputeerde belooft dat dit onderdeel er in meegenomen wordt. In februari hoopt men die discussie af te ronden. De voorzitter sluit het agendapunt af. Het stuk wordt C-stuk doorgeleid naar de statenvergadering. 10. Brief van GS van 18 december 2006, nr /49/A.30 betreffende verlening deel GGD concessie en aanbesteding deel GGD concessie Dhr. Zanen (PvhN) stelt dat het erom gaat dat er door een deel van de concessie niet te verlengen en een deel met slechts één jaar wellicht een aantal problemen ontstaat. Er wordt aangegeven dat er overleg en onderzoek plaatsvindt door het OV-bureau om te kijken hoe die sectoren als men de concessie niet verlengt maar ergens anders onderbrengt, allemaal in elkaar geschoven moeten worden. Dat zijn al die lijnen, de samenhang met andere vormen van groepsvervoer. Het betekent dat die zaak op dit moment nog niet duidelijk vorm krijgt. In deze commissie heeft men ervaren dat er sprake is van nogal wat onrust bij het personeel op dit punt, dat het in elk geval vreest dat er misschien wel sprake zou kunnen zijn van een soort werkgarantie, maar dat in de arbeidsvoorwaardelijke sfeer wellicht een terugval gaat plaatsvinden. Dit pleit ervoor om deze zaak niet gehaast af te ronden, maar wellicht de mogelijkheid van het verlengen van de concessie die nu loopt, met twee jaar als optie te onderzoeken. Dan heeft men meer mogelijkheden om te zorgen dat die zaken goed voor elkaar komen. Er is nog een argument voor, namelijk dat er bij Arriva sprake is van bereidheid om, als het gaat om de brandstof van het materieel, het gebruik van biobrandstoffen te onderzoeken. Die positieve bereidheid is uitgesproken, maar dreigt nu vast te lopen op de eenjaarsverlening van de concessie en niet de twee jaar die er voor staan. Dat zijn de twee punten waarom dhr. Zanen ook geneigd is om ervoor te pleiten om niet te veel haast te maken met het ontkoppelen van een deel van de concessie van het andere en meer tijd te nemen om de zaak goed voor te bereiden. Dhr. Moll (GroenLinks) geeft aan dat de commissie in hoofdlijnen al over dit dossier heeft gesproken in de vorige commissievergadering. Toen zijn de argumenten die dhr. Zanen noemt, op tafel geweest. Dhr. Moll denkt dat de commissie daar toen vrij afgewogen over gediscussieerd heeft. Op het moment heeft hij de neiging om het College in dezen te volgen. Dhr. Rijploeg (PvdA) is het met dhr. Moll eens. Er is de vorige keer uitgebreid over gesproken. Het is wel zo dat in de PvdA er breed een discussie gevoerd wordt over de mogelijkheden en de kansen die Europees aanbesteden biedt. Het algemene klimaat is dat het alleen maar verslechtering zou zijn en dat men daar geen sociale eisen in zou kunnen stellen en dat het allemaal ten koste zou gaan van zwakkere groepen. Dat is beslist niet het geval. Wanneer men er goed mee omgaat, dan kan men ook in Europese 14

15 aanbestedingen zoals hier ook sociale eisen stellen ten aanzien van bijvoorbeeld opleiding, maar ook dat bedrijven een reguliere CAO moeten onderschrijven. Dat kan men in de eisen opnemen, als dat maar in een vroeg stadium goed wordt georganiseerd. Daarop zou dhr. Rijploeg willen aandringen. Dhr. Swagerman (SP) stelt het verhaal volledig te kunnen volgen, maar doorvertalend naar het machinistenprobleem bij Arriva vraagt hij of het niet zo is dat in de privatisering van de markt, waarbij dit soort zaken wordt uitbesteed en in hoofdlijnen gaat voor de laagste prijs in combinatie met een stuk kwaliteit dat men wil, dit thema tot nu toe in dit soort situaties eigenlijk niet of nauwelijks aan bod is gekomen. Eigenlijk vraagt dhr. Rijploeg dat een toekomstige gedeputeerde in de onderhandelingen met bijvoorbeeld dit thema misschien wel eens wat meer geld zou moeten uittrekken. Die bereidheid zou dhr. Rijploeg dan ook uit moeten spreken als hij ervoor wil zorgen dat die CAO-bepalingen in elk geval op niveau blijven. Dat is wat de SP betreft wel een voorwaarde. Dhr. Rijploeg (PvdA) merkt op dat het tot nog toe zo was dat een CAO voor het OV gewoon van kracht is geweest. Er is destijds een deal gesloten tegen de wil van mw. Jorritsma dat er personeel overgenomen moet worden. Zij wilde er als een goed VVD-er voor pleiten dat de werknemers tegen elkaar uitgespeeld werden. Dat is uiteindelijk niet gelukt. Wat nu vaak het geval is, is dat het in aangrenzende gebieden, wanneer men naar een ander CAO-gebied gaat bijvoorbeeld van taxi s niet geregeld is. Men zou kunnen overwegen hoe men dat precies moet doen. Niet alles moet helemaal worden dichtgetimmerd. Op een of andere manier kan men regelen dat er een reguliere CAO moet gelden. Bij het OV zoals de provincie dat nu aanbesteedt, is dat het geval. De voorzitter beveelt dhr. Rijploeg aan om zijn klassiekers met betrekking tot de klassenstrijd nog een keer te lezen. Dhr. Out (VVD) stelt dat het haast een standaardopmerking wordt om te zeggen dat de karakteristieke opmerking van dhr. Rijploeg weer is gemaakt. Het is wederom zo n karikatuur dat men hem onmogelijk serieus kan nemen. Dhr. Rijploeg (PvdA) vraagt dhr. Out of hij ontkent dat mw. Jorritsma zich er met hand en tand tegen heeft verzet. Zo simpel is het. Dhr. Out (VVD) merkt op dat zij in elk geval naar water wil boren. Vorige keer is het onderwerp vrij uitgebreid besproken, derhalve had dhr. Out verwacht dat het vandaag vrij vlot behandeld zou kunnen worden. Hij vindt het daarom jammer dat de PvhN toch weer de kommer-en-kweltoer op gaat door te stellen dat er allerlei bedreigingen zijn en enge dingen kunnen gebeuren. Vorige keer is uitgebreid besproken dat het idee om de concessie op deze manier in te gaan richten juist is om een aantal slagen te kunnen gaan maken. Dan moet men niet in de vertraging schieten, maar doorpakken. Juist als men andere zaken wil realiseren, dient men daar heel concreet en heel snel en heel goed mee gaan aanbesteden. Dhr. Out is het absoluut niet eens met dhr. Swagerman die stelt dat het om de prijs gaat en dat men dan nog een beetje kwaliteit mee krijgt. Men geeft heel duidelijk aan wat men wil hebben, dus ook welke kwaliteitseisen men heeft, vervolgens kijkt men wie dat voor welk bedrag wil doen. Dat is de volgorde, niet andersom. Men zegt niet: Kom met een prijs en welke kwaliteiten kun je leveren. Men zegt: Deze kwaliteiten willen we leveren, voor welke prijs kunt u dat voor ons doen? Ook dat is dus een voorstelling van zaken die niet overeenkomstig de werkelijkheid is. De vorige keer is er over de splitsing an sich gesproken. Het heeft de instemming van de VVD-fractie. Dhr. Van der Span (CDA) deelt mee als voorbereiding de brief van 19 oktober te hebben nagelezen. Deze brief gaat over hetzelfde onderwerp. Wanneer de brief naast de brief van 18 december wordt gelegd, dan rijst bij dhr. Van der Span de vraag hoe het nu zit. Over het opheffen van bepaalde lijnen zijn beide brieven duidelijk, alleen gaat de 15

16 brief van 19 oktober erover dat het eigenlijk de bedoeling is dat met de gemeenten wat kleiner maatschappelijk vervoer wordt geregeld. Als dhr. Van der Span de brief van 18 december leest, dan is het zo dat de provincie stopt met bepaalde concessies. Hoe het dan verder gaat, is nog niet helemaal duidelijk. Dhr. Van der Span zou daar meer duidelijkheid over willen hebben. Hij zou voorts de gedeputeerde willen vragen om nadrukkelijk ook in dit verband een boeteclausule mee te nemen, want de ervaring heeft geleerd dat dit geen overbodige luxe is. In de voorgaande discussies is er nadrukkelijk over gesproken, het CDA is het volledig eens met de ingezette lijn. Er gaat ook om een vorm van besparing die hieruit gaat plaatsvinden. De CDA-fractie is benieuwd hoe het College die besparing gaat besteden. In het voordeel van de reiziger? Dhr. Musschenga (gedeputeerde) stelt, reagerende op de vraag van dhr. Van der Span, dat OV-gelden altijd weer teruggesluisd worden naar de reiziger, op welke manier dan ook. Zelfs als er boetes op worden gelegd, heeft de provincie deze weer teruggesluisd in extra treinritten. In het kader van de BDU komt dat natuurlijk wel in de grote context te staan, maar in de staffeltjes wordt uitvoerig uitgeplust waar het over gaat. De gedeputeerde had de reactie van dhr. Zanen niet meer verwacht na de uitvoerige discussies die hierover zijn gevoerd, waarin hij ook uitvoerig heeft uitgelegd wat de bedoeling is, wat er uiteindelijk achter weg komt en op welke manier de provincie dat samen met de gemeenten probeert in te vullen. Het gaat niet om kommer en kwel, het gaat niet om het wegcijferen van lijnen. Het gaat erom juist datgene wat de provincie de afgelopen jaren in het kader van CVV/WVG heeft opgetuigd, straks provinciedekkend dat is tot nu toe nog niet zo, maar inmiddels zijn de gesprekken zo ver dat ook gemeenten die daar niet onder vielen, nu volop meedoen... In dat systeem kan zelfs meer vervoer in de regio s vanuit de GGD-concessie worden neergezet. Er kan zo meer body worden gegeven aan de ondernemers die daar zitten en daar nu rijden door ze een betere boterham te geven dan op dit moment. Iedereen doet daar zijn best. De een wordt groter dan de ander. Een voorbeeld is UVO die tegenwoordig met grote bussen rijdt die vergelijkbaar zijn met die van Arriva. Dit zijn geen kommer-enkwelzaken, maar kansen die zich nu voordoen omdat er concessies aflopen. Het College heeft al jarenlang betoogd dat op het moment dat men dat goed zou kunnen invullen als de concessies aflopen, men er een wat ander systeem op zou moeten zetten: integraler, beter geïnd en een betere bediening naar de reizigers toe, die niet alleen naar de stad Groningen vervoerd kunnen worden, maar als men uit de periferie komt ook naar het hoofddorp toe om de voorzieningen, de huisarts, etc. te kunnen bezoeken. Op dit moment lopen in Drenthe experimenten om de leerlingen s ochtends te vervoeren, daarna de huismoeders naar de markt te brengen. Op die manier kan men in dit concept de zaak heel goed versterken. Eigenlijk is dit de eerste invulling van zilverdraden tussen het goud, waar de provincie vanuit OV al jarenlang mee bezig is in het kader van aanschaffing van goed materieel, niet alleen voor de ouderen, ook voor degenen die slecht ter been zijn, mensen met kinderwagens, etc. Dat is ook het punt als men kijkt naar treinen en het ophogen van... Dhr. Swagerman (SP) vraagt de gedeputeerde of hij in deze nieuwe concessie en de manier van aanpak die hier gekozen wordt ook mogelijkheden ziet voor het aanbieden van gratis vervoer voor bepaalde groepen. Dhr. Musschenga (gedeputeerde) stelt dat gratis OV een apart punt is dat in dit gremium besproken zou moeten worden. De gedeputeerde geeft te kennen geen voorstel voor gratis OV te zullen indienen. Het College is wel met allerlei experimenten bezig om de bepaalde doelgroepen goedkoper te laten reizen. In die context wil de gedeputeerde de discussie wel volop aan: moet het helemaal gratis worden of moet het op een andere manier worden gedaan? De gedeputeerde merkt bij de reizigers dat ze niet zo geporteerd zijn van alleen maar gratis. Het geeft een bepaald etiket. Het College doet er echt wel onderzoek naar hoe dat valt. Als men er goed in kan zijn om de goede aanbieding te doen... Vorige week heeft het debat over armoedebeleid plaatsgevonden. Als het gaat over een soort provinciale pas, zou een van de chiponderdelen daarin OV 16

17 kunnen zijn. Die ontwikkeling zal zich de komende tijd ongetwijfeld voordoen, maar is op dit moment nog niet aan de orde, ook al omdat de provincie zit met het feit dat zij nu die omslag wil maken naar de regio toe, in het kader van aanvullend OV samen met de gemeenten. Daar is op dit moment nog niet alles in beeld ten aanzien van de kosten en de baten. Bij de voorlichting die de provincie op het ogenblik ook aan gemeentebesturen geeft, kan grofweg worden becijferd wat de gemeenten het scheelt in het kader van uitgifte WMO-gelden. Dat is zeer interessant voor de gemeenten. Bekend is dat gemeenten financieel te kort komen. De provincie kan daar een deel van opheffen. Op dit moment ligt de intentieverklaring bij de gemeentebesturen. Eind deze maand vindt er weer overleg plaats met alle gemeentebesturen, samen met juristen, om te kijken hoe een en ander vorm moet krijgen. Er moet gemeentebesturen de zekerheid worden geboden dat wanneer zij in dit nieuwe concept stappen, zij bepaalde zekerheden hebben, dat er sowieso gereden gaat worden. De voordelen zijn niet louter financieel, maar betreffen ook het vervoeren van de eigen mensen. Die sessies vinden nu plaats. Het is zeer hoopgevend. Gemeentebesturen willen er volop aan meedoen, want zij zien ook de grote voordelen. Uiteindelijk is er op dit moment wel een heel aardig systeem, maar de gedeputeerde heeft altijd gezegd dat het huidige CVV/WVG-systeem wel het meest dure systeem is. Daarin kan men heel veel slagen maken, met een veel beter concept. Daar is men mee bezig. Het heeft niets te maken met kommer en kwel, met onrust onder personeel. Als het gaat om het opnemen van CAO-zaken in het bestek, dan zijn er landelijke ontwikkelingen ten aanzien van de CAO s. Als men taxivervoer heeft, krijgt men te maken krijgt met een andere CAO of besloten vervoer. De vakbonden zijn op dit moment bezig om afspraken te maken in het kader van OV. De gedeputeerde denkt dat men het daar ook even moet laten. De provincie is niet in staat om daar de zaken neer te schrijven. De vakbond zal aan het werk moeten blijven. De andere eisen, zoals boeteclausules, heeft de provincie al sinds jaar en dag in de concessie staan. De gedeputeerde kan zich niet voorstellen dat die er uit zullen gaan. De provincie heeft er genoeg ervaring mee dat ze ingezet moeten worden. Dhr. Musschenga verzoekt dhr. Van der Span uit te leggen wat hij met zijn handgebaar bedoelt. Dhr. Van der Span (CDA) verduidelijkt zijn geste, stellende dat wanneer hij nu kijkt naar het treingebeuren op de lijnen ten oosten en westen van Groningen, met een wat aangescherpt boeteclausulebeleid daar al veel eerder een ernstige mate financiële straf boven het hoofd van de vervoerder had kunnen rusten. Dhr. Musschenga (gedeputeerde) acht dit een illusie. Hierin dient wet- en regelgeving gerespecteerd te worden. Men dient op een gegeven moment na te gaan op welk moment men met iets nieuws begint, wat oorzaken zijn op grond waarvan het niet goed loopt. Dan heeft te maken met de officiële ingebrekestelling, waarbij er sprake is van een bepaalde termijn. Op die basis kan men verder gaan. Dat gebeurt ook. Als men dit doet, zal men goed bij zichzelf moeten nagaan of men, als men voor de rechter staat en daar heeft de gedeputeerde altijd rekening mee te houden de zaak wordt gewonnen. Als men het niet zorgvuldig doet, kan men het vergeten. Dan zijn er ook geen effecten op de baan zelf. Het College doet er volop aan en uit de vorige concessie met de trein heeft het College volop laten blijken dat het College heel goed kan omgaan met dit soort clausules. Veel geld vanuit de boete is opnieuw ingezet. Er is zelfs de bonus/malus-regeling. Dat is ook goed, want daar waar het goed gaat, moet men ook belonen. Dhr. Van der Span (CDA) verklaart gerustgesteld te zijn. Dhr. Musschenga (gedeputeerde) geeft te kennen hier verheugd over te zijn. Mw. Bulk (SP) verklaart stilletjes te hebben gehoopt en wellicht iets harder gedacht dat het ongeveer net zo zou gaan als de provincie nu met lijn 65 doet. WVG is daar ook geïntegreerd in de bus die er rijdt. Dat was eigenlijk toch een experiment, het was de eerste keer. Mw. Bulk stelt dat de commissie nog nooit heeft vernomen hoe dit verloopt. 17

18 Dhr. Musschenga (gedeputeerde) werpt tegen dat hij de commissie diverse keren heeft gemeld dat het daar erg goed gaat. Hij heeft zelfs aangegeven dat het aanleiding geeft om het uit te breiden. Het zal nu ongetwijfeld onderdeel uitmaken van de nieuwe concessie die uitgegeven moet worden hoe men daarmee omgaat. Daarbij dient men wel te beseffen dat men overal dusdanig kan instappen dat de doelgroepen daar ook gemakkelijk gebruik van kunnen maken, zoals lagevloerbussen en ander materieel. Het College wil ook een facelift geven aan het kleinere materieel op het platteland. De verbouwde bestelbusjes acht het College niet adequaat om daar in alle gevallen reizigers op een goede manier mee te vervoeren. Ook dat zal een kwaliteitsslag moeten krijgen, zodat ook dat hoogwaardig is, zij het de grootte daarvan iets anders is dan de grote bussen. Op die manier is de provincie ook daarmee bezig. Ook in dat verband zal het experiment lijn 65 weer zijn plaats krijgen. De gedeputeerde kan zich niet voorstellen dat het College niet verder zal gaan met dat experiment. Het zal verder worden uitgebreid dan alleen lijn 65 en veel breder worden. In Europese aanbesteding kan het een en ander worden gedaan. Wanneer de gedeputeerde kijkt naar het plan van eisen in de aanbesteding, het bestek, dan moet hij zeggen dat het College de laatste jaren, uit ervaring lerend, de bestekken dusdanig heeft opgesteld dat er bijna geen licht meer te zien is, noch leemtes die de provincie zou moeten invullen. Het is zelfs zo dat de bestekken die er liggen, als voorbeeld dienen voor de collega s van dhr. Musschenga, die daar graag gebruik van maken omdat de provincie Groningen veel verder is ook in teksten dan wat zij überhaupt voor ogen hadden. Het levert soms een goede blik en een goed woord op. Dat is wel aardig om af en toe te horen. De bestekken worden echter niet verkocht. Dhr. Rijploeg (PvdA) spreekt grote waardering uit voor de gedeputeerde en de manier waarop hij met dit punt omgaat. Met de Europese aanbesteding heeft dhr. Rijploeg niet bedoeld te zeggen dat de provincie de CAO moet gaan vaststellen, integendeel. Dat is een zaak van onderhandeling tussen vakbonden en werkgevers. Wat de provincie wel zou kunnen doen en dat kan men in de Europese aanbesteding in het voortraject doen is te stellen dat de bedrijven die de concessie verwerven een reguliere CAO dienen te hebben. Dat zou de provincie wel kunnen voorschrijven. Dat lijkt dhr. Rijploeg een reëel punt. Dhr. Musschenga (gedeputeerde) geeft aan dat dit logisch is. Er zit echter wel verschil in de een en de ander. Dhr. Rijploeg (PvdA) erkent dit. Bij taxibedrijven is het vaak buitengewoon slecht geregeld. De provincie kan zelfs aangeven welke CAO het moet zijn, al zegt dhr. Rijploeg niet bij voorbaat dat dit zou moeten. De CAO kan men gewoon vastleggen. Dhr. Musschenga (gedeputeerde) geeft aan dat dit op zich zo is, maar hij stelt voor om de bonden, die daar op dit moment mee bezig zijn, het uit te laten discussiëren en uitonderhandelen. Dan weet de provincie hoe zij ermee om moet gaan en hopelijk de vervoerders ook. De voorzitter memoreert aan de vraag van dhr. Zanen. Dhr. Zanen (PvhN) merkt op dat dit punt hem zeer aanspreekt, omdat de provincie bezig is om draagvlak te creëren, ook onder het personeel, voor deze hele operatie. Als zij op een goede manier overgaan, is er natuurlijk niets aan de hand. Het kost tijd, dat zegt de gedeputeerde zelf. De bonden moeten daar nu mee bezig zijn. Dat zijn ze ook. De vraag is of men dat haalt in de tijdsspanne die nu is uitgezet. Hetzelfde geldt voor de gemeenten, daar dient natuurlijk ook draagvlak te ontstaan. De gedeputeerde geeft aan dat de gesprekken de goede kant uit gaan. Er zijn voordelen voor gemeenten. Dat mag zo zijn. Dhr. Zanen ziet wel dat het OV-bureau daar nog mee in overleg is om te kijken 18

19 hoe de operatie van het in elkaar schuiven gaat, reden waarom hij naar de tijdsdimensie vroeg. Voorts memoreert hij aan de punt van de biobrandstoffen. Dhr. Musschenga (gedeputeerde) merkt op dat Arriva of welke vervoerder dan ook in Nederland best bereid is om ten aanzien van de brandstof te kijken wat ze in hun vervoermiddel zouden moeten doen. Het kost allemaal heel veel geld. Het College heeft gesteld dat een experiment op de lijn Groningen-Leeuwarden best zou kunnen. Het kost extra geld. De gedeputeerde heeft verder nog geen voorstellen gezien van invulling. Het is wel zo dat men kijkt naar de lengte van de concessies. Als men bijvoorbeeld nog twee jaar heeft te gaan, dan geeft de vervoerder aan wel te willen, maar dat de kosten van voor rekening van de provincie zijn. Dit terwijl alle opbrengsten naar de vervoerder gaan. Dergelijke discussies worden gevoerd. Soms gaat het niet door, maar in nieuwe concessie worden elke keer brandstofeisen en daar is nu ook landelijk vanuit het IPO een brief over wat dat voor afspraken moeten zijn in de nieuwe concessie... Men hoeft zich er geen zorgen over maken dat de provincie Groningen daar niet in mee zou doen, integendeel, zij loopt vooraan. Ten aanzien van ontwikkelingen bij gemeenten is het zo dat het College naar de Staten toe de informatieplicht heeft om elke keer aan te geven hoe ver men is. Dit doet het College in de vorm van brieven. Deze brief staat er als bespreekpunt op, maar had wat de gedeputeerde betreft ook bij de ingekomen stukken gekund, omdat het een vervolgtraject is. Het is voor de commissie echter een zo belangrijk traject om het er even over te hebben, dat de voortgangszaken steeds aan de commissie worden gemeld. Dat heeft de commissie gewoon nodig om goed geïnformeerd te blijven, zeker als zij straks de opmaat maakt naar de verkiezingen. De voorzitter sluit het agendapunt af. 11. Brief van GS van 11 januari 2007, nr betreffende toegankelijkheid perrons stations Groningen Dhr. Out (VVD) verklaart dat het een korte brief is, maar wel een die heel veel stof kan doen opwaaien, waar men veel kanten mee uit kan. Hij zou eerst een drietal vragen beantwoord willen zien. In tweede termijn zal hij met een meer inhoudelijke bijdrage komen. - Wat is precies de rol van de Staten in de brief? Het zou eerst een voordracht worden, het is nu een brief geworden. Dhr. Out informeert naar wat het College concreet van de Staten wil. - Zijn de treinen nu toegankelijk of niet? - Wie is verantwoordelijk voor de stations? Mw. Bulk (SP) neemt aan dat dit over alle stations en perrons gaat. Straks gaat men op Friesland rijden. Mw. Bulk vraagt hoe het na de grens zit. Voorts vindt zij het merkwaardig dat een bedrijf hoogtes kan opgeven die naderhand niet blijken te kloppen. Zij vraagt het College of dit met de natte vinger is gebeurd. Hoe heeft de provincie het ontvangen? Het is natuurlijk wel opvallend dat de benedenhoogte wel net aan de norm voor Nederlandse perronhoogtes ligt. Dhr. Rijploeg (PvdA) merkt op dat dhr. Out drie buitengewoon essentiële vragen stelt. Hij stelt voor dat het College die vragen eerst beantwoord. De voorzitter kan zich in dit voorstel vinden. Dhr. Musschenga (gedeputeerde) gaat in op de vraag wat de rol van de Staten is. De Staten hebben in het kader de BDU de rol dat zij daarin allerlei gelden vaststellen en de uitgiftes naar allerlei projecten meestal goedkeuren. Dat gebeurt al jaren via de zogenaamde piepbrief, daarvoor kwam het altijd in de Staten en werd het afgehamerd, omdat er heel veel consensus was aan de voorkant. Onderdeel van de BDU is onder 19

20 andere het OV, zowel busvervoer als railvervoer. Ten aanzien van het railvervoer was in de begroting te zien dat daar gelden voor staan. Er wordt steeds aangegeven dat het gereserveerd is voor uitgiftes ten aanzien van spoor, perrons en ontwikkelingen daarvan. Het is in briefvorm gedaan, omdat dit de gewone gang van zaken is. Dat gebeurt ook met andere BDU-zaken die de Staten moeten beoordelen. De treinen zijn toegankelijk, maar de treinen zijn niet op een goede manier toegankelijk voor iedereen zoals gezamenlijk in de Staten is afgesproken en zoals de bedoeling is. Een van de onderdelen die daarbij zit, is de hoogte van perrons en de hellingbanen in de stationsomgeving. Wie is verantwoordelijk voor de station? Dan dient men te markeren wat men onder de stations verstaat. Men heeft daar te maken met zaken die onder de gemeente vallen, die soms onder de provincie vallen en vaak onder ProRail vallen. In de Regiovisie Groningen-Assen is een inventarisatie gehouden ten aanzien van de stations en de stationsomgeving, met het oogmerk om ten aanzien van alle doelgroepen, alle reizigers die de provincie graag op een reguliere manier wil vervoeren dat doet de provincie ook bij bussen: lagevloerbussen, etc.; ook voor stations, de sidesteps, de hoogte van de perrons voldoet de provincie daaraan... De provincie heeft daar onderzoek laten uitvoeren wat er zou moeten gebeuren. Een van de onderdelen die daar inzitten, is de stationsomgeving, de toegang tot de perrons. Het blijkt dat daar de komende jaren het een en ander aan moet gebeuren. Het heeft zich niet alleen beperkt tot de regio Groningen-Assen, alles is meegenomen in dit geval. Dat was uniek en een goede zaak, omdat men dan een totaaloverzicht heeft. Bij ProRail is het zo dat zij tot 2030 de opdracht hebben van het Rijk om de toegankelijkheid van de stations, perrons voor elkaar te maken, dat zij daarvoor 0,00 financiën van het Rijk hebben gekregen, dat zij een concessie hebben tot 2015 en dat de onderhandelingen die de gedeputeerde nu voert met ProRail ook nog niet hebben geresulteerd in een toezegging dat zij een bijdrage voor de hellingbanen dus niet ten aanzien van de ophoging leveren, ook al omdat zij weer terug moeten naar Den Haag om aan te geven dat er wederom een vraag van de provincie Groningen ligt, want die is vooruitlopend op allerlei andere ontwikkelingen met nieuwe treinen, toegankelijkheid en al die doelgroepen bezig. Dat doen zij op dit moment. Vandaar dat de gedeputeerde in de brief heeft gezet dat hij nog aan het onderhandelen is. Daar komt bij dat de gedeputeerde in die onderhandelingen zeer nadrukkelijk aan de orde heeft gesteld dat uit de normstelling van het Rijk volgt dat er zes à zeven stations door ProRail zouden moeten gebeuren. Alle andere perrons vallen niet onder hun normstelling. De inzet zal zijn om minimaal voor die zes à zeven perrons de gelden te krijgen. Op welk moment is dan nog de vraag, maar men moet dat binnen zien te halen. Waarom is dit nu meegenomen in deze brief? Voor het einde van deze maand vindt ten aanzien van de ophoging van de perrons een aanbesteding plaats. Het zou natuurlijk absurd zijn dat als een perron omhoog gaat en de hellingbaan niet goed is geregeld, men vast komt te zitten. Dat geldt voor doelgroepen waar dat absoluut niet bij moet plaatsvinden. De gedeputeerde heeft er daarom voor gepleit om dat in een keer mee te nemen. Dat betekent wel dat de gedeputeerde nu bliksemsnel moet zorgen dat men binnen die aanbesteding komt, met het risico van onderhandelen, dat er nog steeds bestaat. Er ligt dus een gedeelde verantwoordelijkheid op basis van wet- en regelgeving die op dit moment plaatsvindt. Dat is de stand van zaken en de vraag waarom de gedeputeerde dit nu voorlegt, is ook datgene wat de gedeputeerde in het College uitvoerig heeft besproken. Over de inhoudelijke argumenten is men het snel eens: de doelgroepen en de mensen waar het voor wordt gedaan. Daar is het College al jaren mee bezig, gezien ook het vorige agendapunt. Op die manier moet men de mensen bedienen, zo dient het te gebeuren. Dan komt men een aantal problemen tegen die de provincie kan oplossen. Daar heeft de provincie feitelijk ook de reserveringen voor, dus financieel is het geen probleem. Er wordt natuurlijk wel stevig onderhandeld om zo veel mogelijk binnen te halen. Wanneer men het heeft over de hoogtes, is er een opgave gedaan door het bedrijf dat heeft de gedeputeerde al eens eerder in de commissie gemeld die een bandbreedte heeft. Na die tijd bleek dat zelfs dat niet gehaald werd door de stations, ProRail. Hoe ze het gedaan hebben, heeft de gedeputeerde niet gevraagd. Hij heeft alleen geconstateerd dat het zo was en vervolgens onderhandeld 20