Hof van Cassatie van België

Transcriptie

1 10 NOVEMBER 2015 P N/1 Hof van Cassatie van België Arrest Nr. P N 1. PHOENIX PLUS nv, met zetel te 1348 Ottignies Louvain-la-Neuve, Place de l Université 16, inverdenkinggestelde, met als raadsman mr. Bernard Deltour, advocaat bij de balie te Brussel, 2. J-F F M J D, inverdenkinggestelde, met als raadsman mr. Olivier Dugardyn, advocaat bij de balie te Brussel, 3. L Y H, inverdenkinggestelde, met als raadsman mr. Olivier Dugardyn, advocaat bij de balie te Brussel, eisers.

2 10 NOVEMBER 2015 P N/2 I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF De cassatieberoepen zijn gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Gent, kamer van inbeschuldigingstelling, van 19 juni De eisers doen zonder berusting afstand van hun cassatieberoep in zoverre het arrest geen eindbeslissing bevat als bedoeld in artikel 416 Wetboek van Strafvordering zoals hier toepasselijk. In een memorie die aan dit arrest is gehecht, voert de eiseres 1 vijf middelen aan. De eisers 2 en 3 voeren grieven aan. Voorzitter Paul Maffei heeft verslag uitgebracht. Advocaat-generaal Marc Timperman heeft geconcludeerd. II. BESLISSING VAN HET HOF Beoordeling Afstanden 1. De akten van afstand vermelden dat de afstand wordt gedaan omdat en in de mate dat [het] arrest geen eindarrest is in de zin van artikel 416 Wetboek van Strafvordering. Bij gebrek aan precisering van de beslissingen waarvoor afstand zonder berusting wordt gedaan, zijn de akten onduidelijk en kunnen de afstanden niet worden verleend. Ontvankelijkheid van de cassatieberoepen 2. Het arrest doet uitspraak over de volledigheid van het onderzoek, de bezwaren en de bepaling van de wederrechtelijke vermogensvoordelen. Het verwijst de eisers naar de correctionele rechtbank. In zoverre bevat het arrest geen eindbeslissing noch een uitspraak in één der gevallen bedoeld in artikel 416, tweede lid, Wetboek van Strafvordering zoals hier toepasselijk.

3 10 NOVEMBER 2015 P N/3 In zoverre de cassatieberoepen tegen die beslissingen zijn gericht, zijn ze niet ontvankelijk. Ontvankelijkheid van de memories van de eisers 2 en 3 3. De memories zijn ondertekend Thierry Ongenae, zonder vermelding van de hoedanigheid van de ondertekenaar. Het Hof slaat geen acht op deze memories. Eerste middel van de eiseres 1 4. Het middel voert schending aan van artikel 6 EVRM, artikel 2 Zevende Aanvullend Protocol EVRM, de artikelen 10 en 11 Grondwet en de artikelen 61quinquies, 127, 135 en 215 Wetboek van Strafvordering, alsmede miskenning van het algemeen rechtsbeginsel houdende eerbiediging van het recht van verdediging: de appelrechters oordelen dat de nietigheid van de kennisgeving van 19 december 2012 de nietigheid van de beschikking van de raadkamer met zich meebrengt en trekt de zaak aan zich binnen de grenzen van de devolutieve werking van het hoger beroep; ze oordelen verder, eensdeels, dat het argument dat geen evocatie op basis van artikel 215 Wetboek van Strafvordering mogelijk is omdat de zaak bij de eerste rechter niet regelmatig aanhangig was gemaakt, niet opgaat daar de rechter niet werd gevat door de nietig verklaarde kennisgevingen, maar enkel door de eindvordering van de procureur des Konings, anderdeels, dat aan de eisers door deze handelswijze niet ten onrechte een aanleg wordt ontnomen; de appelrechters kunnen enkel oordelen over de ganse zaak indien zij het in eerste aanleg begane verzuim effectief kunnen herstellen, wat niet het geval is indien de rechtsingang in eerste aanleg niet rechtsgeldig is gebeurd zoals dat hier het geval was daar de zaak voor de raadkamer wegens de nietige oproepingen niet regelmatig werd aanhangig gemaakt; artikel 215 Wetboek van Strafvordering mag er verder niet toe leiden dat de rechter in hoger beroep uitspraak zou moeten doen over kwesties waarover de eerste rechter rechtens geen uitspraak zou kunnen doen, zoals hier het geval is gelet op de nietige oproepingen; hieraan kon niet worden geremedieerd op een andere wijze dan het opnieuw uitvoeren van de oproeping door de bevoegde gerechtelijke instantie, waardoor de appelrechters zich dienden te

4 10 NOVEMBER 2015 P N/4 beperken tot het vaststellen van de nietigheid van de oproepingen; door het nietvolgen van de geëigende procedure ter regeling van de rechtspleging werd het gelijkheidsbeginsel miskend, evenals het recht van verdediging en het beginsel van dubbele aanleg. 5. Overeenkomstig artikel 127, 1, tweede lid, Wetboek van Strafvordering wordt de zaak voor de regeling van de rechtspleging bij de raadkamer aanhangig gemaakt door de vordering van de procureur des Konings en niet door de oproeping bedoeld in de tweede paragraaf van dat artikel. In zoverre het middel uitgaat van een andere rechtsopvatting, faalt het naar recht. 6. Artikel 135, 2, Wetboek van Strafvordering, dat de mogelijkheid biedt in hoger beroep op te komen tegen een onregelmatige verwijzingsbeschikking, beoogt dat de onregelmatigheden kunnen worden hersteld en niet doorwerken in de verdere rechtspleging. Wanneer de inverdenkinggestelde voor de kamer van inbeschuldigingstelling de nietigheid aanvoert van de beschikking die hem naar de correctionele rechtbank verwijst, en de appelrechters die nietigheid uitspreken, moeten zij de zaak aan zich trekken overeenkomstig artikel 215 Wetboek van Strafvordering, mits de vernietiging niet is gegrond op de onbevoegdheid van de eerste rechter of het niet wettelijk geadieerd zijn. In zoverre het middel uitgaat van een andere rechtsopvatting, faalt het evenzeer naar recht. 7. Artikel 6 EVRM noch het algemeen rechtsbeginsel houdende eerbiediging van het recht van verdediging verlenen aan de inverdenkinggestelde het recht op een behandeling van de regeling van de rechtspleging in een tweede aanleg. In zoverre de middelen uitgaan van een andere rechtsopvatting, falen ze naar recht. 8. Artikel 2.1, Zevende Aanvullend Protocol EVRM bepaalt: Iedereen die door een gerecht is veroordeeld wegens een strafbaar feit, heeft het recht zijn schuldigverklaring of veroordeling opnieuw te doen beoordelen door een hoger gerecht. De uitoefening van dit recht, met inbegrip van de gronden waarop het kan worden uitgeoefend, wordt bij de wet geregeld.

5 10 NOVEMBER 2015 P N/5 9. Deze bepaling is niet van toepassing op de beslissingen die enkel oordelen over de regeling van de rechtspleging, maar geen veroordeling uitspreken wegens een strafbaar feit. In zoverre het middel uitgaat van een andere rechtsopvatting, faalt het naar recht. 10. Als appelrechter van de beslissingen van de raadkamer over de regeling van de rechtspleging binnen de perken van artikel 135, 2, Wetboek van Strafvordering, kan de kamer van inbeschuldigingstelling elke beslissing nemen die de raadkamer zelf kon nemen. Indien het onderzoeksgerecht in hoger beroep de beroepen verwijzingsbeschikking vernietigt en de zaak aan zich trekt, houdt dit niet in dat het onderzoeksgerecht hierbij de procedure moet volgen die voor de regeling van de rechtspleging van toepassing is voor de raadkamer. In zoverre het middel uitgaat van een andere rechtsopvatting, faalt het naar recht. 11. Voor het overige zijn de grieven uit deze vergeefse aanvoering afgeleid en zijn ze bijgevolg niet ontvankelijk. Tweede middel van de eiseres Het middel voert schending aan van de artikelen 38 en 40 Taalwet Gerechtszaken en artikel 135, 3, derde lid, Wetboek van Strafvordering: het arrest oordeelt ten onrechte dat het feit dat in de vertaling van de kennisgeving aan de eisers enkele bijkomstige bewoordingen onvertaald zijn gebleven, niet wegneemt dat de geadresseerden desondanks niet konden worden misleid over de inhoud en de draagwijdte van de in het Frans vertaalde kennisgeving; op basis van artikel 38, eerste lid, Taalwet Gerechtszaken moet aan elke in het Nederlands gestelde akte van rechtspleging en aan elk in dezelfde taal gesteld vonnis of arrest waarvan de kennisgeving moet gedaan worden in het Franse taalgebied een Franse vertaling toegevoegd worden; enkele termen werden niet of verkeerd vertaald; de kennisgeving is aldus niet rechtsgeldig. 13. Artikel 38, eerste lid, Taalwet Gerechtszaken bepaalt: Aan elke in het Nederlands gestelde akte van rechtspleging en aan elk in dezelfde taal gesteld vonnis of arrest, waarvan de betekening of de kennisgeving moet gedaan worden in het Franse taalgebied, zal een Franse vertaling toegevoegd worden.

6 10 NOVEMBER 2015 P N/6 14. Een akte moet worden geacht geheel in de voor de rechtspleging vereiste taal te zijn gesteld, wanneer alle vermeldingen vereist voor de processuele regelmatigheid van de akte in die taal zijn gesteld. Artikel 135, 3, derde lid, Wetboek van Strafvordering vereist dat de griffier de partijen en hun advocaten per faxpost of bij een ter post aangetekende brief in kennis stelt van plaats, dag en uur van de rechtszitting. Uit de stukken waarop het Hof vermag acht te slaan, blijkt dat deze elementen in de Franse taal werden vermeld in de bij de kennisgeving gevoegde vertaling, net als de gegevens betreffende het dossier en het feit dat voorwerp van de zaak het hoger beroep was tegen een beschikking tot verwijzing naar de correctionele rechtbank. 15. Het arrest oordeelt dat het feit dat in de vertaling slechts enkele bijkomstige bewoordingen onvertaald zijn gebleven en dat in de vertaling enkele materiële misslagen zijn geslopen, niet wegneemt dat de geadresseerden niet konden worden misleid over de inhoud en de draagwijdte van de in het Frans vertaalde kennisgeving, zodat de voorschriften van artikel 38 van de Taalwet Gerechtszaken werden nageleefd. Aldus geeft het arrest te kennen dat alle vermeldingen van de oproeping vereist voor de processuele regelmatigheid van de oproeping in het Frans zijn vertaald en is de beslissing naar recht verantwoord. Het middel kan niet worden aangenomen. Derde middel van de eiseres Het middel voert schending aan van artikel 6 EVRM, artikel 91 Gerechtelijk Wetboek en artikel 215 Wetboek van Strafvordering, alsmede miskenning van het algemeen rechtsbeginsel houdende eerbiediging van het recht van verdediging: het arrest oordeelt dat geen van de inverdenkinggestelden verzocht om de verwijzing van de zaak naar een kamer met drie rechters; de eisers verzochten de raadkamer bij conclusie om te verwijzen naar een kamer met drie rechters; in die omstandigheden kon de kamer van inbeschuldigingstelling niet rechtsgeldig in andere zin besluiten; indien zou worden geoordeeld dat dit verzoek moet herhaald worden voor de kamer van inbeschuldigingstelling die uitspraak doet overeenkomstig artikel 215 Wetboek van Strafvordering, moet de oproeping, naar analogie, de tekst van artikel 91, derde lid, Gerechtelijk Wetboek bevatten; bij gebrek aan bijzonde-

7 10 NOVEMBER 2015 P N/7 re wettelijke regeling dient de kamer van inbeschuldigingstelling te handelen met respect voor het recht van verdediging en dus ofwel acht slaan op het verzoek van de eisers voor de raadkamer, ofwel minstens het debat op dit punt te heropenen. 17. Artikel 91, derde en vierde lid, Gerechtelijk Wetboek bepaalt: De verwijzing naar een kamer met drie rechters wordt eveneens bevolen wanneer de beklaagde dit vraagt bij zijn verschijning voor de raadkamer met het oog op de regeling van de procedure. De tekst van het voorgaande lid moet in de oproeping voor de raadkamer worden vermeld. 18. Deze bepaling is enkel van toepassing op de oproeping om te verschijnen voor de raadkamer. Wanneer de kamer van inbeschuldigingstelling uitspraak doet overeenkomstig artikel 135, 2, Wetboek van Strafvordering, worden de partijen opgeroepen conform het bepaalde in paragraaf drie, derde lid, van dat artikel. De omstandigheid dat de mogelijkheid bestaat dat de kamer van inbeschuldigingstelling opnieuw uitspraak doet over de regeling van de rechtspleging nadat zij de verwijzingsbeschikking van de raadkamer vernietigt en de zaak aan zich trekt, doet hieraan geen afbreuk. In zoverre het middel uitgaat van een andere rechtsopvatting, faalt het naar recht. 19. Wanneer de kamer van inbeschuldigingstelling de verwijzingsbeschikking van de raadkamer vernietigt en de zaak aan zich trekt om te oordelen over de verwijzingsvordering, is zij niet gehouden door wat de partijen voor de raadkamer hebben gevorderd. Bijgevolg behoort het de inverdenkinggestelde wiens verwijzing naar de correctionele rechtbank door het openbaar ministerie wordt gevorderd, alle nuttige verweermiddelen aan te voeren en verzoeken te doen en, zo nodig, zijn voor de raadkamer aangevoerde verweermiddelen en gedane vorderingen te herhalen. Dit levert geen miskenning van het recht van verdediging op. 20. Het arrest stelt vast dat de eisers, anders dan voor de raadkamer, geen verwijzing naar een kamer met drie rechters verzoeken, en verwijst hen op die grond naar de correctionele rechtbank, zonder die verwijzing naar een kamer samengesteld uit drie rechters te bevelen. Aldus is de beslissing naar recht verantwoord. In zoverre kan het middel niet worden aangenomen.

8 10 NOVEMBER 2015 P N/8 Vierde middel van de eiseres Het middel voert schending aan van de artikelen 127, 135 en 235 Wetboek van Strafvordering: het arrest oordeelt dat het verweer van de eiseres I dat het onderzoek onmogelijk volledig kan zijn daar er bij de berekening van de beweerdelijke wederrechtelijk verkregen vermogensvoordelen geen rekening wordt gehouden met de gemaakte kosten, uitsluitend ter beoordeling toekomt aan de vonnisrechter; de onderzoeksgerechten hebben de bevoegdheid te oordelen dat een onderzoek onvolledig is en bijgevolg niet te verwijzen. 22. Het middel dat gericht is tegen een beslissing waartegen het cassatieberoep niet ontvankelijk is, behoeft geen antwoord. Vijfde middel van de eiseres Het middel voert schending aan van artikel 6 EVRM en artikel 149 Grondwet, alsmede miskenning van het algemeen rechtsbeginsel houdende eerbiediging van het recht van verdediging: het arrest oordeelt niet te moeten ingaan op het overige verweer van de eiseres met betrekking tot de miskenning van haar recht van verdediging daar de beoordeling ervan niet kan leiden tot een ruimere vernietiging van de beroepen beschikking; de eiseres voerde aan dat er een inbreuk was gepleegd op haar recht op een eerlijk proces en haar recht van verdediging door de termijn waarbinnen om bijkomende onderzoeksmaatregelen diende te worden verzocht niet te verlengen; het arrest beantwoordt deze argumenten niet; wanneer miskenning van het recht van verdediging wordt aangevoerd, dient de rechter dit minstens te onderzoeken en desbetreffend een gemotiveerde beslissing te nemen. 24. Artikel 149 Grondwet is niet van toepassing voor de onderzoeksgerechten die geen uitspraak doen over de gegrondheid van de strafvordering. In zoverre het schending van die grondwettelijke bepaling aanvoert, faalt het middel naar recht. 25. Uit de stukken waarop het Hof vermag acht te slaan, blijkt dat het bedoelde verweer geen betrekking had op de beroepen beschikking, maar wel op een geschilpunt waarover de raadkamer bij beschikking van 3 februari 2012 en de kamer van inbeschuldigingstelling in hoger beroep bij arrest K/685/12 van 10 mei 2012

9 10 NOVEMBER 2015 P N/9 definitief uitspraak gedaan hebben. Het arrest hoeft bijgevolg niet te antwoorden op dat verweer dat voor de oplossing van het geschil geen belang meer vertoont. Het middel kan in zoverre niet worden aangenomen. Ambtshalve onderzoek van de beslissingen 26. De substantiële of op straffe van nietigheid voorgeschreven rechtsvormen zijn in acht genomen en de beslissingen zijn overeenkomstig de wet gewezen. Dictum Het Hof, Verwerpt de cassatieberoepen. Veroordeelt de eisers tot de kosten. Bepaalt de kosten op 166,71 euro. Dit arrest is gewezen te Brussel door het Hof van Cassatie, tweede kamer, samengesteld uit voorzitter Paul Maffei, als voorzitter, de raadsheren Filip Van Volsem, Peter Hoet, Antoine Lievens en Sidney Berneman, en op de openbare rechtszitting van 10 november 2015 uitgesproken door voorzitter Paul Maffei, in aanwezigheid van advocaat-generaal Marc Timperman, met bijstand van griffier Frank Adriaensen. F. Adriaensen S. Berneman A. Lievens P. Hoet F. Van Volsem P. Maffei

10 Verzoekschrift VERZOEKSCHRIFT/1