Transfusie-gerelateerde acute longschade ( transfusion-related

Transcriptie

1 FiguurStand van zaken Transfusiegerelateerde acute longschade Alexander P.J. Vlaar en Nicole P. Juffermans Transfusiegerelateerde acute longschade ( transfusion-related acute lung injury, TRALI) is een ernstige complicatie van bloedtransfusie. Men veronderstelt dat de pathogenese van TRALI in 2 stappen verloopt, de double hit -theorie. De eerste stap is een onderliggende klinische conditie van de patiënt, bijvoorbeeld een operatie of sepsis, die leidt tot priming (het activeren van longendotheel en sekwestratie van neutrofiele granulocyten in de longcapillairen). De tweede stap is de bloedtransfusie, die de activatie van neutrofiele granulocyten veroorzaakt. Antistoffen in het donorbloed tegen HLA (humaan leukocytenantigeen) en tegen humaan neutrofielenantigeen (HNA) zijn hierbij betrokken. Langdurige opslag van celbevattende bloedproducten speelt mogelijk ook een rol. De incidentie van TRALI bij patiënten met een onderliggende aandoening is hoog, tot 15% van de getransfundeerde patiënten. Bij multipare vrouwelijke donoren komen vaak anti-hla- en -HNA-antistoffen voor. Het uitsluiten van vrouwelijke donoren voor de donatie van plasma- en bloedplaatjesproducten heeft de incidentie van TRALI met 33-66% verlaagd. Academisch Medisch Centrum/Universiteit van Amsterdam, afd. Intensive Care Volwassenen, Amsterdam. Dr. A.P.J. Vlaar, aios interne geneeskunde (tevens: Laboratorium voor Experimentele Intensive Care en Anesthesie en afd. Interne Geneeskunde, AMC); dr. N.P. Juffermans, internist-intensivist (tevens: Lab. voor Experimentele Intensive Care en Anesthesie, AMC). Contactpersoon: dr. A.P.J. Vlaar (a.p.vlaar@amc.uva.nl). Transfusie-gerelateerde acute longschade ( transfusion-related acute lung injury, TRALI) is de belangrijkste oorzaak van transfusiegerelateerde sterfte. 1,2 Men spreekt van TRALI als een patiënt voldoet aan de diagnose acute longschade en binnen de afgelopen 6 uur een bloedtransfusie heeft ontvangen; er mag geen sprake zijn van cardiaal longoedeem (tabel 1). 3-5 Tot voor kort dacht men dat TRALI een zeldzame complicatie van bloedtransfusie was. De incidentie van TRALI in de algemene ziekenhuispopulatie werd geschat tussen 1:300 en 1: Anderen meldden een incidentie van 0,08% tot 0,16% van de getransfundeerde patiënten. 6 Recente prospectieve studies bij patiënten op IC s en afdelingen Hartchirurgie vermelden echter een vele malen hogere incidentie, namelijk 3,3-15% van de getransfundeerde patiënten, 7-10 wat suggereert dat deze patiëntengroepen een verhoogd risico hebben op TRALI. De prognose van patiënten die TRALI ontwikkelen is relatief gunstig bij patiënten uit de algemene ziekenhuispopulatie, maar ongunstig bij patiëntengroepen op de IC: de sterfte is respectievelijk 10-15% en > 40%. 6 In dit artikel bespreken wij de voortschrijdende inzichten in de pathofysiologie van TRALI. Daarnaast zullen we stilstaan bij de effecten van de preventieve maatregelen die de afgelopen jaren zijn genomen om TRALI te voorkomen. NED TIJDSCHR GENEESKD. 2013;157: A5524 1

2 UITLEG Solvent-detergent -behandeld plasma Plasma of plasmaconcentraat afkomstig van plasmapools en behandeld met een organisch oplosmiddel en een detergens. Deze behandeling wordt toegepast om virusdeeltjes te inactiveren. Literatuuronderzoek In PubMed hebben wij gezocht naar publicaties verschenen in de periode 1 januari oktober 2012 met behulp van de zoekterm TRALI gecombineerd met zoektermen als prevention, treatment, plasma en storage. Voor relevante richtlijnen en reviews werden bovendien de CBO- en Cochrane-databases geraadpleegd aan de hand van de zoekterm TRALI. In de CBO- en Cochrane-databases bevonden zich geen richtlijnen of reviews over TRALI. Op PubMed vonden wij 478 artikelen die voldeden aan de zoektermen. Na exclusie op basis van onder meer taal en afwezigheid van een abstract bleven er 322 artikelen over. Na beoordeling aan de hand van de titels en abstracts bleven 103 relevante artikelen over die de basis vormden voor dit overzichtsartikel. Definitie transfusiegerelateerde acute longschade TRALI is een klinische diagnose, aangezien biomarkers ontbreken. Sinds 2004 is er een internationale consensusdefinitie. 3,11 Zoals gezegd spreekt men van TRALI als een patiënt voldoet aan een nieuw gestelde diagnose acute longschade en binnen de afgelopen 6 uur een transfusie heeft ontvangen, mits er geen sprake is van cardiaal longoedeem en er vóór de transfusie geen sprake was van acute longschade. Er wordt onderscheid gemaakt tussen suspected TRALI (waarschijnlijke TRALI) en possible TRALI (mogelijke TRALI) op grond van de aan- of afwezigheid van risicofactoren voor acute longschade (zie tabel 1). 3-5 Tabel 2 geeft een overzicht van de risicofactoren. 5 Bij waarschijnlijke TRALI mag er geen risicofactor voor acute longschade aanwezig zijn. Dit zou echter betekenen dat patiënten met onderliggend lijden per definitie nooit aan de criteria van TRALI kunnen voldoen. Mede daarom is in een internationale werkgroep de categorie mogelijke TRALI gedefinieerd. Bij patiënten in deze categorie is binnen 6 uur na een transfusie acute longschade opgetreden, maar zijn er wel 1 of meer andere risicofactoren voor acute longschade. Zowel waarschijnlijke TRALI als mogelijke TRALI dient te worden gerapporteerd aan de bloedbank als een transfusiereactie. Pathofysiologie TRALI wordt verondersteld een double-hit -syndroom te zijn. Hierbij is de 1e stap het onderliggende lijden van de patiënt, bijvoorbeeld sepsis of een longontsteking. Dit onderliggende lijden, waarbij de patiënt in een proinflammatoire status verkeert, leidt tot activatie van endotheel in de long en tot aantrekking en adhesie van neutrofiele granulocyten in de longcapillairen (figuur). De bloedtransfusie is de 2e stap, waarbij de gesekwestreerde neutrofielen worden geactiveerd. 12 Bij het optreden van een TRALI-reactie is het immuunen stollingssysteem in de bloedbaan en lokaal in de long geactiveerd Tabel 3 geeft een beknopt overzicht van factoren in bloedproducten die de 2e stap in gang kunnen zetten. Transfusiefactoren kunnen worden onderverdeeld in antistofgemedieerde en niet-antistofgemedieerde factoren. Deze worden hieronder apart besproken. TABEL 1 Definities van acute longschade en transfusiegerelateerde acute longschade (TRALI) acute longschade 5 suspected TRALI 3,4 possible TRALI acuut optreden van hypoxemie bilaterale longinfiltraten geen overvulling geen acute longschade vóór de transfusie acute longschade tijdens transfusie of < 6 h na toegediende transfusie geen andere risicofactoren voor acute longschade geen acute longschade vóór de transfusie acute longschade tijdens transfusie of < 6 h na toegediende transfusie 1 of meer risicofactoren voor acute longschade aanwezig TRALI = transfusiegerelateerde acute longschade ( transfusion-related lung injury ); P a = arteriële zuurstofspanning in mmhg; F i = fractie geinspireerde zuurstof in %; Sp = perifere zuurstofsaturatie. * Hypoxemie: *: P a /F i < 300 of Sp < 90% bij inademing van kamerlucht. Risicofactoren voor longschade: zie tabel 2. 2 NED TIJDSCHR GENEESKD. 2013;157: A5524

3 TABEL 2 Risicofactoren voor acute longschade 5 sepsis aspiratie polytrauma brandwonden inhalatie van schadelijke stoffen longcontusie acute pancreatitis intoxicaties capillary leak door gebruik van bijvoorbeeld interleukine-2, cytarabine, gemcitabine of röntgencontrastmiddel Antistofgemedieerde TRALI Antistofgemedieerde TRALI wordt veroorzaakt door antilichamen in het donorbloed gericht tegen antigenen op het oppervlak van neutrofielen van de ontvanger. 17 In de periode voordat leukocytengedepleteerde bloedproducten werden gebruikt, kon TRALI ook optreden door antilichamen van de ontvanger die gericht waren tegen de antigenen van de leukocyten in het donorbloed. Zowel antistoffen tegen humaan leukocytenantigeen(hla)-type I en II als tegen HNA kunnen met neutrofiele cellen reageren. 18 Anti-HLA- en -HNA-antilichamen worden vaak aangetroffen bij patiënten met het klinische beeld van TRALI. Deze antilichamen kwamen in grote prospectieve studies naar voren als onafhankelijke risicofactoren voor het ontstaan voor TRALI. 7,19 Daarnaast treedt TRALI vaak op als bloed is gebruikt van donoren met een hoge antistoftiter, zoals multipare vrouwen en donoren die in het verleden bloedtransfusies hebben gekregen. 20,21 Naast het double-hitmodel is er voor antistofgemedieerde TRALI ook een drempelmodel gesuggereerd. 22 Hierbij gaat men ervan uit dat de ernst van het onderliggende lijden aan de ene kant en de sterkte van de antistofantigeenreactie aan de andere kant bepaalt of er wel of geen TRALI ontstaat. Bij een relatief gezonde patiënt die een transfusie krijgt kan een hoge antistoftiter in het bloedproduct een TRALI-reactie veroorzaken, maar bij een zeer zieke patiënt is een lage concentratie antistof al voldoende voor een reactie. Dit verklaart mogelijk waarom IC-patiënten een hoog risico hebben op TRALI. Ook patiënten met een neutropenie kunnen nog steeds via de antistofgemedieerde weg TRALI ontwikkelen. De antilichaam-antigeenhypothese kan echter niet alle gevallen van TRALI verklaren. Transfusie van een bloedproduct dat anti-hla-antilichamen bevat, leidt bij een ontvanger met een bijpassend antigeen vaak niet tot een TRALI-reactie. 23 Dit suggereert de aanwezigheid van een alternatief mechanisme. 1e stap aantrekking neutrofielen als gevolg van: sepsis hematologische maligniteit mechanische beademing massale bloedtransfusie 2e stap bloedtransfusie: anti-hla- en-hna-antistoffen bio-actieve lipiden oplosbaar CD40-ligand bewaarschade rode bloedcel endotheel longcapiliair neutrofiel longoedeem FIGUUR Pathofysiologie van transfusiegerelateerde acute longschade (TRALI). Dit proces verloopt in 2 stappen. In de 1e stap, bijvoorbeeld sepsis, ontstaat er activatie van het longendotheel en worden neutrofiele cellen aangetrokken door vrijgekomen chemokines. Er vindt sequestratie en adhesie van de neutrofielen in de longvaten plaats. Door een bloedtransfusie, de 2e stap, worden de gesekwestreerde neutrofielen geactiveerd en komen er oxidases en proteases vrij, wat leidt tot endotheelschade, verhoogde vaatpermeabiliteit, longoedeem en uiteindelijk tot TRALI. Door de transfusie komen de neutrofielen in aanraking met factoren als anti-hla-antistoffen, anti-hna-antistoffen en bio-actieve lipiden. Deze pro-inflammatoire mediatoren accumuleren gedurende de opslag van celbevattende bloedproducten; ook verouderde rode bloedcellen en bloedplaatjes kunnen mogelijk neutrofielen activeren (HLA = humaan leukocytenantigeen; HNA = humaan neutrofielenantigeen). NED TIJDSCHR GENEESKD. 2013;157: A5524 3

4 TABEL 3 Factoren in bloedproducten die bijdragen aan het ontstaan van transfusie-gerelateerde acute longschade bloedproduct gefiltreerd erytrocytenconcentraat plasma trombocytenconcentraat factor bio-actieve lipiden oplosbaar CD40-ligand anti-hla- en -HNA-antistoffen bewaarschade aan de erytrocyten anti-hla- en -HNA-antistoffen bio-actieve lipiden oplosbaar CD40-ligand anti-hla- en -HNA-antistoffen HLA = humaan leukocytenantigeen; HNA = humaan neutrofielenantigeen. Niet-antistofgemedieerde TRALI Men veronderstelt dat niet-antistofgemedieerde TRALI wordt veroorzaakt door de transfusie van een lang opgeslagen, celbevattend bloedproduct. Diermodellen laten zien dat transfusie van oude rode bloedcellen en bloedplaatjes TRALI veroorzaken als de 1e stap (priming van neutrofielen) al gezet is. 24 Het is echter onduidelijk wat de bepalende factoren in de oudere bloedproducten zijn. Pro-inflammatoire stoffen die accumuleren tijdens het bewaren van celbevattende bloedproducten spelen mogelijk een rol Lysofosfatidylcholines kunnen neutrofiele granulocyten activeren. 12,25-28 Cytokinen, chemokinen en oplosbaar CD40-ligand vormen mogelijk ook een 2e stap naar een TRALI-reactie, 12 maar de resultaten van onderzoek hiernaar zijn niet eenduidig. 14,29,30 Recent onderzoek suggereert dat niet het opslagmedium waarin stoffen accumuleren de factor is, maar de veroudering van de cel zelf. Het is bekend dat de rode bloedcel verandert van vorm en functie, samengevat als bewaarschade. De bewaarschade is geassocieerd met transfusiegerelateerde morbiditeit, maar het onderzoek naar een verband tussen de leeftijd van de rode bloedcel en het ontstaan van TRALI is beperkt. Tot op heden laten alle preklinische studies zien dat oudere bloedproducten TRALI kunnen opwekken als de 1e stap al heeft plaatsgevonden. Klinische studies naar de rol van de opslagduur van celbevattende bloedproducten bij het optreden van TRALI laten tegenstrijdige resultaten zien. Er zitten beperkingen aan deze studies door hun retrospectieve opzet. Op dit moment is er onvoldoende bewijs om de opslagduur van celbevattende bloedproducten te verkorten. Gerandomiseerde studies die thans worden uitgevoerd zullen meer duidelijkheid moeten geven over de rol van opslagduur van celbevattende bloedproducten bij het optreden van TRALI. 31 Symptomen van TRALI Bij deze transfusiereactie staan respiratoire symptomen op de voorgrond: dyspneu, tachypneu en desaturatie. Ook koorts kan hierbij optreden. Een voorbijgaande leukopenie past eveneens bij TRALI, maar afgezien daarvan geven de uitslagen van laboratoriumonderzoek geen uitsluitsel over de diagnose. Voor een overzicht van de klinische symptomen verwijzen we naar een eerder in dit tijdschrift verschenen casuïstische mededeling. 32 Behandeling en rapportage Behandeling Er is geen specifieke therapie voor TRALI. De behandeling is met name gericht op respiratoire ondersteuning. Omdat TRALI een onderdeel is van het spectrum dat acute longschade en acute respiratory distress syndrome omvat, lijkt het aannemelijk dat therapieën voor acute longschade ook bij TRALI van waarde zijn. 33 Er zijn enkele effectieve maatregelen die acute longschade reduceren, zoals mechanische beademing met kleine ademteugen. 34 Handhaven van een restrictief vochtbeleid is effectief gebleken bij het verminderen van het aantal beademingsdagen van patiënten met acute longschade. Of beschermende beademing en vochtbeperking ook effectief zijn bij patiënten met TRALI is niet bekend. Recente studies laten zien dat acetylsalicylzuur een kandidaat is voor therapeutische interventie bij TRALI. 35,36 Acetylsalicylzuur grijpt in op de interactie tussen neutrofiele granulocyten en trombocyten, die centraal staat in het ontstaan van TRALI. Deze bevindingen moeten nog worden bevestigd met een prospectieve studie voordat acetylsalicylzuur als medicatie bij TRALI kan worden aanbevolen. Rapportage aan de bloedbank Elke patiënt bij wie binnen 6 uur na een transfusie acute longschade optreedt, ongeacht de aanwezigheid van risicofactoren voor acute longschade, dient beschouwd te worden als een patiënt met TRALI; de reactie moet worden gemeld bij het transfusielaboratorium binnen het ziekenhuis. 37 Adequate rapportage kan toekomstige gevallen van TRALI voorkomen en draagt bij aan begrip van de pathogenese van TRALI. In de praktijk is onderrapportage van meer dan 90% gevonden. 8 Uit een enquête onder Nederlandse professionals die betrokken waren bij de rapportage van TRALI (hematologen, intensivecare-artsen, hemovigilantiemedewerkers en medewerkers van bloedbanken) bleek dat het onduidelijk is dat ook mogelijke TRALI gemeld dient te worden. Als een patiënt sepsis heeft, wordt vaak afgezien van de 4 NED TIJDSCHR GENEESKD. 2013;157: A5524

5 rapportage van TRALI. Mogelijk is de veronderstelling dat het onderliggende lijden van de patiënt en niet de bloedtransfusie de oorzaak is van de acute longschade. Het recente onderzoek naar risicofactoren voor TRALI laat echter juist het tegenovergestelde zien. Sepsis wordt in meerdere studies als risicofactor voor TRALI genoemd. Het feit dat TRALI geen diagnose per exclusionem is, blijkt uit een recente casusbeschrijving waarin een patiënt met onder andere sepsis TRALI ontwikkelde. De casus illustreert dat het onmogelijk is om aan de hand van het onderliggende lijden van de patiënt een TRALIreactie uit te sluiten. 38 TRALI is een klinische diagnose; de diagnostiek, inclusief laboratoriumbepalingen, is alleen gericht op het aantonen van antistofgemedieerde TRALI. De bloedbank kan het bloed van de patiënt met TRALI en van de donor of donoren onderzoeken op antistoffen tegen HLA-klasse I en II en tegen HNA. Leukocytreactieve antistoffen worden echter lang niet in alle gevallen van TRALI gevonden en niet iedere donor met antistoffen veroorzaakt een TRALI. 23 Deze antistoffen zijn niet bewijzend voor een TRALI en derhalve ongeschikt om de diagnose op te stellen. Wel kan de diagnostiek gebruikt worden om toekomstige TRALI-gevallen te voorkómen. Veel moeilijker is het aantonen van niet-immuungemedieerde TRALI, bijvoorbeeld door pro-inflammatoire stoffen in het donorbloed. Omdat laboratoriumdiagnostiek gemiddeld enkele maanden in beslag neemt, is het onderzoek op antistoffen ongeschikt als klinisch-diagnostische leidraad. Tot op heden is TRALI dus een klinische diagnose. Preventie Minder transfusie TRALI kan voorkómen worden door patiënten niet bloot te stellen aan transfusies. Een restrictief beleid in de transfusie van rode bloedcellen is niet nadelig voor ICpatiënten. 39 Richtlijnen voor transfusies van rode bloedcellen worden echter lang niet altijd geïmplementeerd. Minder consensus bestaat over transfusie van plasma en bloedplaatjes bij patiënten met een coagulopathie. Op dit moment vindt prospectief vergelijkend onderzoek plaats naar een liberaal versus een restrictief plasmatransfusiebeleid. 40 Leerpunten transfusiegerelateerde acute longschade (TRALI) kan ontstaan door 2 mechanismen: door antistoffen tegen humaan leukocytenantigeen (HLA) en humaan neutrofielenantigeen in het donorbloed, en door transfusie van langdurig opgeslagen celbevattende bloedproducten. TRALI is de belangrijkste oorzaak van transfusiegerelateerde sterfte. Patiënten op de IC hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van TRALI. Ook sepsis is een risicofactor voor het optreden van TRALI. Door het uitsluiten van vrouwelijke donoren voor donatie van plasmaproducten is de incidentie van TRALI afgenomen. Exclusie hoogrisicodonoren In Nederland was tot voor kort maar één maatregel om TRALI te voorkomen, namelijk het uitsluiten van donoren die ooit betrokken waren bij een geval van TRALI waarbij leukocytreactieve antistoffen werden aangetroffen die incompatibel waren met de leukocyten van de TRALI-patiënt. Als bij een donor geen antistoffen aangetoond worden of als er geen bewezen incompatibiliteit is met de ontvanger, mag de donor bloed blijven geven. Als een dergelijke donor een 2e keer betrokken is bij een TRALI-melding, volgt alsnog uitsluiting. Op 1 oktober 2006 heeft Sanquin Bloedvoorziening een voorzorgsmaatregel op nationaal niveau ingevoerd om de veiligheid van bloedtransfusies te verhogen. Alleen plasma afkomstig van mannen die zelf nog nooit een bloedtransfusie hebben ontvangen, wordt nog gebruikt voor het maken van plasmaproducten. Bij deze voorzorgsmaatregel wordt verondersteld dat leukocytreactieve antistoffen in het donorbloed de veroorzaker zijn van TRALI. Deze antistoffen worden voornamelijk gevormd tijdens de zwangerschap of door een bloedtransfusie. Door het uitsluiten van alle vrouwelijke donoren en van mannen met een bloedtransfusie in de voorgeschiedenis is het aantal bloedproducten dat leukocytreactieve antistoffen bevat verminderd en het aantal TRALI-gevallen gemiddeld met een derde tot twee derde afgenomen Recent is men ook gestart met het uitsluiten van vrouwelijke donoren voor trombocytenproducten. Aannemelijk is dat hiermee eenzelfde resultaat wordt bereikt. Plasmapooling In plaats van het uitsluiten van donoren met anti-hlaof -HNA-antistoffen is het mogelijk om plasma in pools van 300 donoren of meer te mengen, waardoor de concentratie van eventuele antistoffen onder de detectiegrens komt. 44,45 Naast dilutie worden antistoffen inactief doordat ze binden met antigenen in de plasmapool. In landen waar solvent-detergent -behandeld plasma (zie uitlegkader) is geïntroduceerd, is er geen melding meer geweest van TRALI na een plasmatransfusie. Men kan zich wel afvragen of het blootstellen van patiënten aan NED TIJDSCHR GENEESKD. 2013;157: A5524 5

6 300 verschillende donoren per transfusie wenselijk is. Deze zorg werd actueel in toen het Jacob-Creutzfeldtsyndroom in opmars kwam. Het gevaar dat prionen door middel van bloedtransfusie de ziekte zouden overdragen, werd groter door pooling van meerdere donoren. Nu een prionenfilter wordt toegepast bij de bereiding van bloedproducten zou dit gevaar geweken moeten zijn. 46 Conclusie Transfusiegerelateerde acute longschade (TRALI) is een ernstige complicatie van een bloedtransfusie. Recente preventieve maatregelen, waaronder het uitsluiten van hoogrisicodonoren voor donatie van plasma en bloedplaatjes, hebben geleid tot een afname in de incidentie van TRALI. Tot op heden bestaat er geen behandeling voor dit levensbedreigende syndroom. Belangenconflict en financiële ondersteuning: geen gemeld. Aanvaard op 12 december 2012 Citeer als: Ned Tijdschr Geneeskd. 2013;157:A5524 > Kijk ook op Literatuur 1 Popovsky MA. Transfusion and lung injury. Transfus Clin Biol. 2001;8: Williamson LM, Lowe S, Love EM, et al. Serious hazards of transfusion (SHOT) initiative: analysis of the first two annual reports. BMJ. 1999;319: Goldman M, Webert KE, Arnold DM, Freedman J, Hannon J, Blajchman MA. Proceedings of a consensus conference: towards an understanding of TRALI. Transfus Med Rev. 2005;19: Toy P, Popovsky MA, Abraham E, et al. Transfusion-related acute lung injury: definition and review. Crit Care Med. 2005;33: Bernard GR, Artigas A, Brigham KL, et al. The American-European Consensus Conference on ARDS. Definitions, mechanisms, relevant outcomes, and clinical trial coordination. Am J Respir Crit Care Med. 1994;149(3 Pt 1): Vlaar AP, Schultz MJ, Juffermans NP. Transfusion-related acute lung injury: a change of perspective. Neth J Med. 2009;67: Gajic O, Rana R, Winters JL, et al. Transfusion-related acute lung injury in the critically ill: prospective nested case-control study. Am J Respir Crit Care Med. 2007;176: Vlaar AP, Binnekade JM, Prins D, et al. Risk factors and outcome of transfusion-related acute lung injury in the critically ill: A nested casecontrol study. Crit Care Med. 2010;38: Vlaar AP, Hofstra JJ, Determann RM, et al. The incidence, risk factors, and outcome of transfusion-related acute lung injury in a cohort of cardiac surgery patients: a prospective nested case-control study. Blood. 2011;117: Benson AB, Austin GL, Berg M, et al. Transfusion-related acute lung injury in ICU patients admitted with gastrointestinal bleeding. Intensive Care Med. 2010;36: Kleinman S, Caulfield T, Chan P, et al. Toward an understanding of transfusion-related acute lung injury: statement of a consensus panel. Transfusion. 2004;44: Silliman CC. The two-event model of transfusion-related acute lung injury. Crit Care Med. 2006;34(Suppl):S Vlaar AP, Wolthuis EK, Hofstra JJ, et al. Mechanical ventilation aggravates transfusion-related acute lung injury induced by MHC-I class antibodies. Intensive Care Med. 2010;36: Vlaar AP, Hofstra JJ, Levi M, et al. Supernatant of aged erythrocytes causes lung inflammation and coagulopathy in a two-hit in vivo syngeneic transfusion model. Anesthesiology. 2010;113: Vlaar AP, Hofstra JJ, Kulik W, et al. Supernatant of stored platelets causes lung inflammation and coagulopathy in a novel in vivo transfusion model. Blood. 2010;116: Vlaar AP, Hofstra JJ, Determann RM, et al. Transfusion-related acute lung injury in cardiac surgery patients is characterized by pulmonary inflammation and coagulopathy: A prospective nested case-control study. Crit Care Med. 2012;40: Popovsky MA, Abel MD, Moore SB. Transfusion-related acute lung injury associated with passive transfer of antileukocyte antibodies. Am Rev Respir Dis. 1983;128: Kopko PM, Paglieroni TG, Popovsky MA, Muto KN, MacKenzie MR, Holland PV. TRALI: correlation of antigen-antibody and monocyte activation in donor-recipient pairs. Transfusion. 2003;43: Toy P, Gajic O, Bacchetti P, et al. Transfusion related acute lung injury: incidence and risk factors. Blood. 2012;119: Densmore TL, Goodnough LT, Ali S, Dynis M, Chaplin H. Prevalence of HLA sensitization in female apheresis donors. Transfusion. 1999;39: Bux J. Transfusion-related acute lung injury (TRALI): a serious adverse event of blood transfusion. Vox Sang. 2005;89: Bux J, Sachs UJ. The pathogenesis of transfusion-related acute lung injury (TRALI). Br J Haematol. 2007;136: Nicolle AL, Chapman CE, Carter V, Wallis JP. Transfusion-related acute lung injury caused by two donors with anti-human leucocyte antigen class II antibodies: a look-back investigation. Transfus Med. 2004;14: Vlaar AP, Straat M, Juffermans NP. The relation between aged blood products and onset of transfusion-related acute lung injury. A review of pre-clinical data. Clin Lab. 2011;57: Silliman CC, Paterson AJ, Dickey WO, et al. The association of biologically active lipids with the development of transfusion-related acute lung injury: a retrospective study. Transfusion. 1997;37: Silliman CC, Voelkel NF, Allard JD, et al. Plasma and lipids from stored packed red blood cells cause acute lung injury in an animal model. J Clin Invest. 1998;101: NED TIJDSCHR GENEESKD. 2013;157: A5524

7 27 Silliman CC, Bjornsen AJ, Wyman TH, et al. Plasma and lipids from stored platelets cause acute lung injury in an animal model. Transfusion. 2003;43: Silliman CC, Clay KL, Thurman GW, Johnson CA, Ambruso DR. Partial characterization of lipids that develop during the routine storage of blood and prime the neutrophil NADPH oxidase. J Lab Clin Med. 1994;124: Maślanka K, Smolenska-Sym G, Michur H, Wrobel A, Lachert E, Brojer E. Lysophosphatidylcholines: bioactive lipids generated during storage of blood components. Arch Immunol Ther Exp (Warsz). 2012;60: Vlaar AP, Kulik W, Nieuwland R, et al. Accumulation of bioactive lipids during storage of blood products is not cell but plasma derived and temperature dependent. Transfusion. 2011;51: Ho J, Sibbald WJ, Chin-Yee IH. Effects of storage on efficacy of red cell transfusion: when is it not safe? Crit Care Med. 2003;31(Suppl):S Kessels LW, Visser OJ. Acute kortademigheid na transfusie van plasmabevattende bloedproducten. Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149: Dry SM, Bechard KM, Milford EL, Churchill WH, Benjamin RJ. The pathology of transfusion-related acute lung injury. Am J Clin Pathol. 1999;112: Ventilation with lower tidal volumes as compared with traditional tidal volumes for acute lung injury and the acute respiratory distress syndrome. The Acute Respiratory Distress Syndrome Network. N Engl J Med. 2000;342: Kor DJ, Erlich J, Gong MN, et al. Association of prehospitalization aspirin therapy and acute lung injury: results of a multicenter international observational study of at-risk patients. Crit Care Med. 2011;39: Looney MR, Nguyen JX, Hu Y, Van Ziffle JA, Lowell CA, Matthay MA. Platelet depletion and aspirin treatment protect mice in a two-event model of transfusion-related acute lung injury. J Clin Invest. 2009;119: Vlaar AP, Wortel K, Binnekade JM, et al. The practice of reporting transfusion-related acute lung injury: a national survey among clinical and preclinical disciplines. Transfusion. 2010;50: Vlaar AP, Porcelijn L, van Rooijen-Schreurs IH, Lardy NM, Kersten MJ, Juffermans NP. The divergent clinical presentations of transfusion-related acute lung injury illustrated by two case reports. Med Sci Monit. 2010;16:CS Hébert PC, Wells G, Blajchman MA, et al. A multicenter, randomized, controlled clinical trial of transfusion requirements in critical care. Transfusion Requirements in Critical Care Investigators, Canadian Critical Care Trials Group. N Engl J Med. 1999;340: Müller MC, de Jonge E, Arbous MS, et al. Transfusion of fresh frozen plasma in non-bleeding ICU patients -TOPIC TRIAL: study protocol for a randomized controlled trial. Trials. 2011;12: Van Stein D, Beckers EA, Sintnicolaas K, et al. Transfusion-related acute lung injury reports in the Netherlands: an observational study. Transfusion. 2010;50: Vlaar AP, Binnekade JM, Schultz MJ, Juffermans NP, Koopman MM. Preventing TRALI: ladies first, what follows? Crit Care Med. 2008;36: Wiersum-Osselton JC, Middelburg RA, Beckers EA, et al. Male-only fresh-frozen plasma for transfusion-related acute lung injury prevention: before-and-after comparative cohort study. Transfusion. 2011;51: Sachs UJ, Kauschat D, Bein G. White blood cell-reactive antibodies are undetectable in solvent/detergent plasma. Transfusion. 2005;45: Sinnott P, Bodger S, Gupta A, Brophy M. Presence of HLA antibodies in single-donor-derived fresh frozen plasma compared with pooled, solvent detergent-treated plasma (Octaplas). Eur J Immunogenet. 2004;31: Neisser-Svae A, Bailey A, Gregori L, et al. Prion removal effect of a specific affinity ligand introduced into the manufacturing process of the pharmaceutical quality solvent/detergent (S/D)-treated plasma OctaplasLG. Vox Sang. 2009;97: NED TIJDSCHR GENEESKD. 2013;157: A5524 7