Enno Jakobs. Geschichten ut dat Vau-Weh-Wark in Emden

Transcriptie

1 Enno Jakobs Geschichten ut dat Vau-Weh-Wark in Emden 1

2 In diesem Heftchen habe ich mal aufgeschrieben, was wir in unserem Volkswagendasein erlebt oder erzählt bekommen haben. Bei Volkswagen in Emden werden täglich bis zu 1200 Autos produziert, und dort arbeiten fast Menschen. Neben der Arbeit passieren aber eben immer wieder lustige Geschichten. Es sind einige schöne Döntjes dabei herausgekommen. Ich wünsche allen Lesern viel Spaß bei der Lektüre. Unbekannte Wörter kann man im Plattdeutschen Wörterbuch, herausgegeben von der Ostfriesischen Landschaft, nachsehen. Daher hab ich auf Worterklärungen verzichtet. E. Jakobs 2

3 Robben En Kolleeg van d Rohbau weer, as vööl annern ok, na d Bundeswehr intrucken worden, un as he mit sien Wehrdeenst d r dör weer, kweem he weer torügg in d Rohbau. De Kollegen frogen hum, wat he bi d Bundeswehr denn so maakt harr. Na, vertellde he, mascheren, singen, scheten, robben un völes mehr. Do gung de Kauelee los, robben kannst du stieve Buck doch gaar nich. Wedden doch? Dat düürs neet lang un de beste Diskussion weer in Gang. Dat gung denn so wied, dat he en Stück Holt, dat utsach as n Gewehr, in sien Arms neem, en grönen Anzug harren se in d Rohbau sowieso an, un he denn up all veeren dör de Rohbau rubbde. Tomaal sach he en paar Lackschoh vör sien Ogen, dat weer de domalige Baas van t Wark. He dee sien Finger an d Mund un see: Psst, ich bin dem Feind auf der Spur. Brill In uns Wark harren wi en Unnerstützungskass (in d Volksmund heetde dat Ding U-Kass). Daar betahlde jede Kolleeg een Mark in d Maand in, un kunn denn bi irgendwelke Noodsaken daar n paar Mark weer rutkriegen. Unner annern ok, wenn d r maal n paar neje Tannen her mussen. Dat weer avers de eenzige Utnahm. All anner Saken weren echte Noodsaken. Nu satt ik in mien Büro, daar gung de Döör open un en Kolleeg kweem rin, settde sük up en Stohl hen un froog mi, of he för sien Brill ok U-Kasse kriegen kunn. Dat muss ik hum oflehnen, wiel dat nu maal för n Brill nix gaff, even blot för Tannen. Do see he tegen mi: Mien Tannen sünd ok neet mehr vööl! He hett kien Geld kregen. 3

4 Muus Mien Kolleeg wohnde in d Klei bi Emden, avers up n Dörp. Nu hebben de in d Klei avers kien Wohnstuuv, man de seggen daar Kamer an. He harr an sien Kamer n lüttjen Anboo maakt, de nöömde he Buudje. Daarto kweem, dat he en Maandkalv van Bernhardiner harr, dat weer sien Georgie. Beid weren neet lüttjed, ehrder groot un kräftig. Nu harr he in sien Kamer en Teppich liggen un in sien Buudje Stragula. Nu weet ja jeder Minske, dat Stragula n bietje gladd is, un en Teppich ehrder nicht. Enes Sönndags Middag mook he sien Nickerchen, as he dat nömen dee, de Hund lagg unner d Kamertafel, un beid snurkden wat vör sük hen. Up eenmaal wook mien Kolleeg up, he harr wat hört. Satt daar nich in de Buudje up dat Stragula en Muus, un piepde vör sük hen. Nu harr he dat Gemööd van en Elefant, de sünd ok bang vör Musen, he also ok. Aver waarto hebb ik denn mien Hund, doch he. He bölkde blot noch: Georgie, fass!!!!!!! De Hund verfehrde sük to Dood, denn avers mit Geblaff un taram tam tam up de Muus daal. Nu wessel aver in de Buudje de Unnergrund, de Hund kweem in t Sliddern un glee mit sien Kopp in de Heizkörper rin. BOING. Man de Muus weer dood, he harr sük doodlacht. Makrelenangeln De Kollegen ut de Lackeerderee harren ofmaakt, maal mit en Schipp rut to fahren un Makrelen to angeln. Nu weer dat up See n bietje kabbelig un enigen van de Kollegen gung dat gaar neet good. En lütjen in d Tee harren se ok al daarbi kregen. So stunnen denn n paar van de Jungs an d Reling un weren an d Fisken foren. Daarbi fullen van de een Kolleeg de Tannen in de ruug See. De tegen hum stunn sach dat Malöör, nohm sien Tannen rut, tüdelde hör an sien Angel un dee so, as 4

5 wenn he de nettakkraat ut de Noordsee fiskt harr. Kiek even, see he, ik hebb dien Tannen funnen. De Unglücksraav stook hör in sien Mund un smeet hör mit de Bemarken: Dat sünd mien Tannen neet, in de See torügg. Nu harren se beid keen Tannen mehr. Palette in d Padd In de 70er Jahren gaff dat en Hauptabteilungsleiter, so heetden de bi uns in t Wark, vör de harren all Lüü n heel bietje Bammel. Wenn he in d Hall kweem, weren all Vörgesetzten upgereegt un nervös. Se weren denn to nix to gebruken. In Hall twee gaff dat, wiel man to minn Bott harr, twee Bühnen, so nömde man de Dinger. Se weren as n tweede Stockwark unner dat Hallendack boot. De Lüü daar harren ok en bietje n besünnern Status as man seggt. Daar kweem neet eengaalweg en hoge Deer hen. Enes goden Dags, gung disse Mann in Hall twee up de Bühn, dat weer heel wat besünners. Daar sach he, dat daar en paar Paletten in d Padd stunnen. He as n geölten Blitz up de Pleegsmann to un see tegen hum: Ich bin hier der Hauptabteilungsleiter, und die Kiste kommt da weg! Daar kreeg he blot to Antwoord: Ich bin hier der Bereitsteller, und die Kiste bleibt da stehen! Daar harr he sien Fett weg. WKA En Kolleeg vertellde mi ut sien Schooltied, dat he maal n Upsatz schrieven muss. As he de denn klaar harr, hett he hum stolt as Oskar sien Mester geven un de namm hum mit na Huus to Nakieken. En paar Daag later kreeg he de van sien Mester torügg un sloog sien Heft open. Do sach he, dat een Stee in de Upsatz gleirood weer van d Mester sien Enkt. An d Kant weer de Stee vull Uhlen un Kraihen un Streken, un daar unner stunn WKA. He gung na en Tied up sien Mester daal un froog hum, wat denn dat WKA to bedüden harr. De schüddkoppde un meende: Wo kann t angahn? 5

6 Stempelkaarten Bi t VW Wark wurr ja fröher mörgens un avends immer an bzw. ofstempelt. Wiel dat in de Ofdelens so vööl Arbeiders weren, weren de Stempelkaarten immer to n Maantseersten an en anner Stee un de Kollegen mussen hör Kaarten eerst söken. Nu geev dat in enig Ofdelens Lüü, de ut verscheden Grünnen neet lesen kunnen. Jümmers wenn de Maant rum weer, gung de Sökeree los un een van de Lüü, de neet so good lesen kunn, froog en Kolleeg, of he hum sien Kaart rutsöken dee. As se de denn ennelk funnen harren, kleevde he an sien Kaart en Rabattmark van d Koopmann, un he harr Ruh för de Rest van de Maant. Wenn uns Kolleeg ok blied weer, dat he sien Kaart ennelk harr, dee he de annern, de an t Söken weren, ok noch vernarrbruken un lachde hör ut. Dat leten de sük nu avers neet gefallen. Enes goden Dags weren all Stempelkaarten vull Rabattmarken. So geiht t mennig maal. Transportproblemen Wi harren van d Bedrievsraad in Hall twee maal n Geplänkel, so as man seggt, mit d anner Sied (de Heren van d Geschäftsleitung). Dat gung um dat Transporteren van Schalttafels (Amaturenbreden) van Hall dree na Hall twee. As Fackmann harren wi de Chef van d Logistik, so nöömt man de Transportechnik, daarto inladen. Wi harren uns n heel Sett kabbelt un keen Lösen funnen, bit wi denn up de Idee kwemen, uns Fackmann to fragen, wat he denn woll daar van meende. Do keek he uns heel verwunnert an un see: Ich habe nur die Aufgabe, Material von A nach B zu befördern. Daarna weren wi ok nix slauer. 6

7 Parkplatz Ik muss in mien Tied as Bedrievsraad all nööslang maal na Wolfsburg, waar de Hauptstee van uns Konzern is. In de eerste Jahren fohren wi immer mit twee Mann daar hen. Ik weer mit mien Kolleeg, de domaals mit mi fahren dee, noch noit unnerwegens west. Wi fohren dat eerste Maal tosamen na uns Moderwark. Wi weren ja blot immer in en Dochterwark. Een Tour weer good un geern um de 320 Kilometers. So as dat denn weer, satt ik acher d Stüür un wi zuckelden mit 160 Klamotten up dat Autobahnkrüütz Hannover Oost to. Wiel ik bold ofbugen wull, settde ik al maal de Blinker un gung van d linke Spoor in de rechte röver. Tomaal fung mien Kolleg an to bölken: HALT, HALT, HALT! Ik froog hum: Wat hest du? Daar kummt n Parkplatz, daar bün ik ok al mit 180 över dönnert! Schieven putzen Enes goden Dags satt ik in mien Büro, un do kweem en Meister rin un see tegen mi: Wi mutten mit een van mien Mitarbeiders proten, de arbeidt mi to gefahrelk, he sitt eengaal up d Schlosserbühn un putzt sien Schieven. Nu mutt ik erklären, dat dat in Hall twee een Bühn gifft, waar de Lüü Autos boen. Un vör de Arbeidsbühn is de sonöömde Schlosserbühn, waar blot de Schlossers up düren to repareren, de Autoboers neet. Nu is dat Bedrieven van de Autoboers immer, sük n bietje vörtoarbeiden, um n bietje Tied to hebben to verhalen. Disse Kolleeg also wull dat ok, blot sien Arbeidsstee weer de eerste up de Bühn un daarvör kweem de Schosserbühn. Wenn he also hoogarbeiden wull, muss he daar up. So kweem also de Termin mit disse Kolleeg un se satten bi mi in t Büro un wi hebben de Kolleeg verklaart, wo gefahrelk dat is, eengaal up de Schlosserbühn to arbeiden. An d Enn van de Belehrung see de Meister an hum: Hest du dat nu hört, du dürst neet up de Schlosserbühn. Do see de Kolleeg tegen hum: Höchstens twee, dree Meter, wat? 7

8 Achtern Ik hebb in mien Leven faker maal Seminare ofhollen. Meestens mit mien Fründ Ewald. Wi harren desülvige Upgaven bi d Bedrievsraad, daarum kunnen wi ok de glieke Seminare maken. Nu geev dat in d Loop van de Tied jümmers Kollegen, de ok bi t darde Maal verklaren noch neet begrepen harren, wat wi meenden. Denn leep mi hen un weer de Gall n bietje hoog un ik see an de Kolleeg: Dat verklaar ik di nahst achtern. Nu wass t maal weer sowied. En Kolleeg wull un wull dat neet begriepen, wi harren al haast n halven Stünn daarmit tobrocht, hum dat to verklookfiedeln. He kreeg dat neet unner d Pony. Do kweem van mi de typiske Utproot: Dat verklaar ik di nahst achtern. Daarna sünd wi denn in d Paus gahn, wi mussen ja ok maal roken un sowat. Ewald gung up t Klo un wull daar sien Geschäft verrichten, do stunn daar disse Kolleg un froog hum up t Klo noch maal na de Saak. Bevör Ewald antwoorden kunn, fung in een van de Klos en Kolleeg düchtig an to lachen un pruusde: Nu weet ik ok, waar achtern is! Flegen En ollerder Kolleeg van mi muss maal mit de hoge Heren ut Wolfsburg na Wien un sük mit de Heren neje Arbeidsförmen ankieken. Wo sullen se daar denn henkomen? De Heren hebben ja noit recht vööl Tied, also mit n Fleger. Nu harr mien Kolleeg noch noit in so en Höllenmaschin seten, so as he see. He harr ok n schiet Nood daarvör. Ik hebb hum denn beruhigt un um vertellt: Dat gifft bi t Flegen egentlik blot dree Mögelkheiden. Welken denn? froog he mi. Eerstens: Ankommen, dat is de beste. Tweedens: Ofstörten, dat markst du aver in d Hüften, dat killert. Dardens: Ji worden entföhrt, dann kummst du ok an, avers neet daar, waar du hen wullt. Nu kweem ja de Dag, dat he flegen muss, un dat Weer was neet so besünners good. Dat geev Dook över Wien, un de Fleger mit de meeste Drievstoff an Boord muss kreisen, wiel se an de Flughaven 8

9 de Flegers tiedmäßig utnanner trucken, so dat even enigen wachden mussen. Nu harr mien Kolleeg in sien Nood avers neet bi dat Kreisen mitkregen, dat se al haast unnern weren. He sach n paar Lüchten un fung an to bölken: Flieger von links! Man dat weer al de Landebahn. He vertellde mi denn noch, dat se up de Umtour van Wien n düchtigen Störm harren, man do harr he kien Nood mehr hatt, wiel dat in de Hüften neet killert harr. Bladen verdelen Uns ehemalig Vörsitter van d Bedrievsraad kunn furchtbaar slecht Namen inthollen. He kunnt all inthollen, blot keen Namen. Nu harren wi vör d Poort mörgens um veer Ühr maal weer n Flugbladdaktion. Dat heet, wi stunnen daar un hebben uns Kollegen, de in d Frohschicht mussen, n Zeddel in de Hand drückt. Dat weer egentlik n Saak, waar dat drömelig un eernst togung. Man uns Exkolleeg, he weer nu in d Bundesdag, munterde uns up mit mennig flotte Spröök. As dat denn an de Lü van d Normalschicht gung, kweem d r up nmaal een van uns Sekretärinnen anlopen. Do see uns Kolleeg: Daar kummt mien langjahrige Sekretärin, wo heet de ok noch? En anner Maal, as wi daar weer vör d Poort stunnen, harren wi uns langhaarige Kolleeg ut Hall 2 mit. Een van uns anner Kollegen wull n Zedel övergeven an een Kolleeg, man de see tegen hum: Ik nehm een van hör. He meende uns langhaarige Bombenleger, de stunn mit Rügg na hum to. 9

10 Stempeln In uns Bedrievsraad geev dat Kollegen, de mussen sük daar um kümmern, wenn een maal wat utfreten harr un na d Personaalofdelen muss, daarmit he Bistand kreeg. In jede Hall geev dat een van de Kollegen, tominnst ruugweg. Ik harr in mien Tied bi d Bedrievsraad daar direkt noit wat mit to doon. Man enes goden Dags klingelde dat Telefon in uns Büro. Dran weer de Herr van d Personaalofdelen un wull mien Kolleeg proten, man de weer neet daar. Ik froog hum denn, of dat drock weer un he see van ja. Dat is en Fall ut Hall twee, de sitt hier al un will en van d Bedrievsraad daarbi hebben, wenn ik hum vergatter. Dat weer ok sien gode Recht, also bün ik hengahn. In de Bespreken gung dat daarum, dat he, jümmers wenn hum een in d Padd stunn, de Wagen neet maakt hett, un dat kunn ja nu maal neet angahn. De Mann van d Personaalofdelen see denn tegen hum: Wenn dat neet anners word, denn mutt ik hör entlaten. Do geev de Kolleeg to Antwoord: Ik wull sowieso woll noch n paar Jahr stempeln. He meende bi t Arbeidsamt. Spätschicht? Jümmers wenn de Tieden neet so good sünd, gifft dat Dwangsurlaub, Körtarbeid un irgend wennehr ok sonöömde Aufhebungsverträge. Denn word de Lüü Geld anboden, daarmit se hör Arbeidsstee freeimaken. Disse Geldsummen staffeln sük na de Tied, de man al bi VW arbeidt hett. So mehr Jahren, so mehr Geld gifft dat. Mien Kolleeg ut Hall twee harr mit disse Saken to doon. He kümmerde sük daarum, dat de Lüü n ördentlichen Batzen Geld kregen. Dat weer maal weer so en Tied, as wi na de Middagspaus in t Büro seten, un tomaal bimmelde sien Telefon. He gung dran un en Vertrauensmann see tegen hum, dat he n Kolleeg harr, de so en Verdrag maken wull. Mien Kolleeg froog hum, wo lang denn de Mann in t Wark weer, um dat he över de Summe rantjen kunn mit de Personaalofdelen. Do kreeg he to Antwoord: De is nettakkraat komen, de hett Spätschicht. Aha! 10

11 Al weer Tannen Wegen de Unnerstützungskass un de Tannen hett dat maal n Proteree geven mit en, de neet so recht schrieven un lesen kunn, un en Bedrievsraad. Dat gung so: De Döör van t Bedrievsraadsbüro gung open un disse Kolleeg kweem rin: Moin, see he, wiesde up sien Mund un see: Tannen! Do froog de Bedrievsraad hum: Wat is denn mit dien Tannen? Ik wull woll nejen hebben. Un waar is dat Problem? froog de Raad hum. Ik mutt doch bi d Krankenkass so en Formulaar utfüllen, un ik kann dat ja so slecht sehn, kannst du dat villicht för mi maken? Ja, maak ik, see de Kolleeg van d Bedrievsraad un daarmit gung de Kolleeg weer to. He kreeg dat Formulaar un denn leet he sien Tannen rutrieten un kreeg denn ok neje Tannen. Enes goden Dags weer he d r weer in t Büro un froog: Segg even, wo is dat denn mit U-Kass? Mien Kolleeg, de um de Schrievswackde van de Kolleeg wuss, see: Hier hest du en Formulaar. Füll de man ut un bring mi hum weer. Du weetst doch, dat ik de lüttje Schrift so slecht seen kann. Is good, ik füll di hum ut. He füllde dat Ding för hum ut, de Kolleeg kreeg sien Geld un de Saak weer egentlik to d Welt ut. Veer Week later weer de Kolleeg d r weer un de Proteree gung van vörn los. Moin, see he, wies up sien Mund un see: Tannen! Do froog de Bedrievsraad: Wat is denn mit dien Tannen? Du hest doch nettakkraat eerst nejen kregen Ik will di t man seggen, ik harr daar n Druckstee an. Do hebb ik hör even in d Flex hollen, un DSCHITT, weg weren se! Bölken In Hall twee harren wi domaals dree Büros, immer för twee Bedrievsraden een. Wenn man daar rin wull, muss man eerst dör en Flur un denn weer man al daar. Ik satt domaals in dat middelste Büro, daar weer mien Stee. Nu weer dat n heel freedvullen Vörmiddag. De Sünn schien dör t Fenster, ruhig weer dat. In dat vöranste Büro satten twee 11

12 Vertrauenslüü un weren an Listen kontrolleren. Also weer de Welt so recht in d Rieg. Tomaal gung de Döör open un twee Kollegen kwemen rin mit en furchtbaar Gebölk. Se bölkden dör de Flur, dör t eerste Büro un denn mit Gebölk up mien Schrievdisk daal. Daar stellden se sük hen un bölkden sük an, un bölkden weer to d Döör rut. Wat se wullt hebben, weet ik bit vandaag neet. Sweten Wenn man in d Sauna geiht, weet man, dat is daar warm, of sogaar heet. En Kolleeg ut d Lackeerderee gung all Week eenmaal in d Sauna na Berum. Dat weer al so en richtige Ritual bi hum. Man kunn hum ok an de Avend neet kriegen, he weer an d Sweten, un dat gung hum denn so richtig good. Enes Dags maal weer weer Saunadag, he harr sük utrucken un stook de lüttje Slötel mit so en Band, de man egentlik um d Arm deit, in de Taske van sien Baadmantel. Denn gung dat los mit de Sweteree. As he denn sien Saunagangen maakt harr, nehm he sien Baadmantel un gung na t Schappke hen, waar sien Kledage weer. Daar greep he in de Taske van sien Bademantel un wull de Slötel ruthalen, man de Taske weer löss. Wo kunn dat denn nu angahn? Nu mutt man weten, dat uns Kolleeg n witten Baadmantel harr, un witte Baadmantels sünd in d Sauna neet selten, jede Darde hett so en Ding. Nu harr woll een van de anner Saunagasten sien Baadmantel mit de van uns Kolleeg vertuusket un weer al na Huus hen gahn un he stunn nu mit de bloot Maars vör d Schapp un kunn neet an sien Klamotten ran. He kunn neet an sien Autoslötels ran, un mit bloot Maars 12

13 na d Parkplatz kunn he ok neet. Daardör kweem he noch maal in Sweet. Gott sei Dank kweem de Huusmeister un hett sien Schappke opensloten. Bessensmieten Jede Jahr tüsken Wiehnachten un Neeijahr gungen wi fröher van d Bedrievsraad un de Vertrauenslüü ut na Leezdörp hen to Boßeln. Daar truff sük Gott un de Welt, dat hele VW-Wark was unnerwegens, wiel ja tüsken de Dagen neet produzeert wurr. Een Jahr harr dat düchtig sneeit un weiht, de Sloden weren all full Sneei un dat weer neet mögelk to boßeln, wiel de Straten ok gladd weren. Truffen harren wi uns aver doch, blot wat moken wi nu? Wi hebben denn besloten, dat mit Bessensmieten to versöken. Dat geiht na desülvige Regels as dat Boßeln. Nu mutt ik even vertellen, dat bi uns Vertrauenslüü een d rbi weer, de man blot 155 cm groot weer, also en lüttjen Kanin. Wi harren al n lüttjen Enn Weg smeten, as he dran weer. He nohm de Bessen, sleuderde hum an de utgestreckte Arm un smeet hum denn weg. As dat Malöör dat so wull, floog de Bessen in t Land un neet up d Straat. De haalst du avers sülvst weer, kweem dat denn van de Kollegen. Wat dochen ji denn! see uns lüttje Kolleeg un taram tam tam nehm he Anloop un sprung över de Togsloot. Wull he jedenfalls. Nu weer avers sien Anloop neet groot genoog, of sien Benen weren to kört, jedenfalls sprung he mit Karacho in d Sloot un weer verswunnen, de Sloot weer deper as he groot weer un even vull Sneei. Helpen kunn hum keeneen, wi hebben uns trüllert vör Lachen. 13

14 Mallorca Daar gaff dat dree Kollegen in Hall söven, de flogen jümmers in September na Mallorca, un genau daar an de Ballermann. Een muss denn ja mit t Auto na Bremen na de Flughaven fahren. De anner beid weren unnerwegens al an d Baadwann spölen, dat heet, se leten sük langsaam vull lopen. In Ollnbörg harren se all n Sixpack Beer up. In Bremen denn in Drafft de Reisetasken ofgeven un inchecken un gliek in de Cafeteria. Se harren düchtig Angst uttodrögen, also gaff dat noch n paar Beerkes, un de Fahrer muss de annerthalv Stünnen ja noch nahalen, dat weer gaar neet so eenfach. Denn gung dat mit Gebrull in de Fleger, gau up d Platz hensetten un offlegen. Nu gifft dat in de Flegers ja immer wat to Eten un to Drinken. As denn de Stewardess kweem un de een froog: Was darf ich ihnen zu Trinken sevieren? Kweem de Antwoord: Ik harr geern dree Beer. Ja, kweem dat denn van de anner beid, för uns ok dree Beer. Dat weren denn negen Beer. Up Mallorca gung dat denn mit n Bus na dat Hotel hen. Daar wurr denn gau dat Zimmer betrucken un hen na de Strand, daar weer avers al Fieravend, wiel uns Jungs ja tegen Namiddag eerst ut 14

15 Oostfreesland offahren weren. Also hen in de eerste Disco un daar gung dat mit dat Baadwannenspill wieder, bit se denn doch smaals möi wurren. Se harren sük al lang ut d Ogen verloren, weer ja ok keen Wunner. Jedenfalls gung een van de dree in d Hotel un froog na sien Slötel van sien Kamer. Daar sloot he de Döör open, keek rin, verfehrde sük un denn in Drafft weer na d Rezeption hen un de Slötel weer ofgeven. De Slötel was richtig west, aver dat Hotel was verkehrt. Wat anners noch so passeert is, hebben se uns denn aver neet mehr vertellt. Weer villicht ok beter so. Koffje Wi harren maal weer en Proteree mit d anner Sied (de Heren van d Geschäftsleitung). Dat gung maal weer um Kösten vermieden un daarmit um Lüü, also um Personaal. Wenn man bi so en Proteree wat rutkriegen will, sett man sük mit so wenig Lüü as mögelk tosamen, anners word dat nix. Domaals harren wi up jede Sied negen Lüü sitten. Dat weer vörprogrammeert, dat daar nix bi rut kweem. Up uns Sied weer mien Vörsitter domaals de Oberproter. Up d anner Sied mook dat de Planungschef, dat weer so en lüttjen Keerl mit n groten Hals, de mien Fründ överhoopt neet lieden kunn. De reeg hum immer up un brochde hum up hunnerttachentig. Mien Kolleeg wull sük nettakkraat n Tass Koffje inschenken, as de gode Mann hum um hunnertnegentig harr. Mien Kolleeg nohm de Koffjekann un goot dat meeste vörbi. Denn smeet he mit Karacho twee Würfelzuckers in sien Tass. As Krönung nohm de denn so en lüttjen Plastikpottje mit Melk un wull de mit d Duum opendrücken. He harr avers grote Duums, un so floog de Melk mit Swung an mien Kopp vörbi. Denn nohm he in sien Vergrelltheid de Koffjelepel 15

16 un haude daarmit in de Tass rum, so dat de Rest van de Koffje ok noch över de Disk kleien dee. Bi dat ganze Gedoo schull he wieder up de Mann van d anner Sied un murk gaar neet, wat mit sien Koffje passeert weer. He settde sien Tass an un wull drinken, man daar weer nix mehr in de Tass. Waar is mien Koffje denn? Do see ik an hum: Dat kann ik di neet vertellen. Ik kreeg vör Lachen keen Wood herut. Verfahren Wi harren maal weer n Seminar in Steinfeld. Dat liggt dicht bi Diepholt. Domaals harren wi as Anreisdag noch de Sönndagavend. Wi truffen uns immer so tegen söven Ühr avends bi t Avendbrood. Daarna moken wi de Vörstelleree un vertellden de Kollegen denn, wat wi in de Week so vörharren. Eenmaal, as wi denn so langsaam anfangen wullen, do fehlden noch twee Kollegen. Wi hebben uns al wunnert, waar de denn bleven. Tegen negen Ühr avends trudelden de beid denn ennelk in. Waar weren ji denn? frogen wi hör. Wi hebben uns verfahren, kweem de Antwoord. So lang? Ja, wi weren heel in Hambörg. Natürelk hebben wi dat neet glöövt, man de beid harren noch n Tankquieten van d Tankstee in Stillhorn, dat is bi Hambörg an d Autobahn. Gasmaske In de 70er un 80er Jahren geev dat Autos mit so en Eurokat. Dat weren de eersten Katalysatoren, de weren noch heel eenfach, un de Ofgasen wurren noch neet reguleert. Vandaag hett man ja blot noch de geregelden. De Eurokats harren dat Problem, dat se furchtbaar stunken, as fuul Eier. Wi harren to de Tied en Fahrgemeenskupp mit dree Mann van Auerk na t VW-Wark. Ik mutt noch seggen, dat ik dat neet ofkann, wenn in mien Auto en an to rumfummeln fangt. 16

17 Jedenfalls fohren wi smörgens na d Arbeid hen, un as wi an d Larrelter Krüüzung vör d Ampel stahnblieven mussen, stunn daar vör uns en Auto mit so en Eurokat. De stunk as n Ülk. Mien Kolleeg fung an, an de Düsen rumtofummeln. Wat hest du? froog ik hum. Dat stinkt so! kweem de Antwoord. Sett doch en Gasmaske up, see ik an hum. Do bölkde mien anner Kolleeg van achtern: Dann siehst du auch schon mal besser aus! Wi hebben hum to sien Verofscheden en Gasmaske schunken. Krank fieren Uns Kolleeg weer n ollen Klootscheter, jede freje Minüüt was he up d Straat mit de Boßelkugel in de Hand. Nu harr hum dat avers to faten kregen, dat he bi t Boßeln in en Togsloot raken dee un daarbi harr he sien Foot verknackst. Sien Doktor meende, dat he mit disse Foot beter n paar Dagen in Huus blieven sull. He weer also krankschreven. Wi harren van d Bedrievsraad de Weenst, Lüü, de langer krank weren, mit n Packje Leckereen to besöken. Van Tee bit Zuckerlaa weer d r alls bi. As wi mitkregen, dat uns Kolleeg krankschreven weer, hebben wir uns gliek so en Krankenpaket besörgt un na Fieravend gung dat up Krankenbesöök na uns Kolleeg. As wi denn bi hum in d Köken kwemen, satt he mit fiev Froolüü um d Disk to Tee drinken. De Disk boog sük van Koken un Torten. Daar weer hast keen Bott för de Tassen un Kokentellers. Uns bleev blot noch der Fraag: Wat fierst du denn hier, krank? 17

18 Flegen 1 Van uns Kollegen geev dat enigen, de harren düchtig Angst vör t Flegen. Een daarvan seet denn in de Höllenmaschin, as he meende, un luurde d rup, dat dat nu ennelk losgung mit de verdammte Flegeree. He trillerde ok n bietje. De Mann, de tegen hum seet, froog hum tomaal: Hest du heel keen Trainingsanzug an? Nee, meende uns Kolleeg, waarum sull ik en anhebben? Wiel man meesttieds in Turnhallen upbahrt word! Fleegen 2 Datsülvige Theater harr en anner Kolleeg, de muss mit so n Höllenmaschin van de British Eiweiss domaals na Berlin flegen. Flegen weer bi de Interzonenverkehr de eenfachste Aard un Wies, na Berlin to komen. Vör d Start moken de Stewardessen immer so en Soort Sekerheidsbelehrung för de Mitflegers. Uns Bangbüx sett eng un knapp in sien Sitz un de Stewardess mook vörn in de Fleger de Belehrung, eerst up Düütsk un denn noch maal up Engelsk. Daarna gung se in t Midden van de Fleger un mook dat noch mal. Do meende uns Kolleeg: Wenn se dat noch maal maakt, stieg ik ut! 18

19 Japaner En Bedrievsraadskoleeg van uns weer keen Oostfrees, he kweem ut Bochum, weer also ut d Köhlenpott. Enes Dags fohr he mit sien Froo na Huus na Bochum, daar wohnde sien Moder immer noch. De beid Froolüü harren ofproot, dat se Saterdags vörmiddags in d City wullen un denn so n bietje dör de Geschäften bummeln wullen, Shopping heet dat ja woll. Nu harr uns Kolleeg daarmit nix an d Hood. He see an de Froolüü: Ik gah na Hertie in d Cafeteria un vermaak mi daar wat mit Eten un Drinken. Gesagt, getan. He besörgde sük in de Cafeteria en leckern Gulaschsopp. Daar stunnen Bistrodisken. Daar stellde he sük hen un packde sien Besteck ut, dat weer in en Serviett inpackt. Nu harr he avers en Sopp, un in de Packje van dat Besteck was keen Soppenlepel. Also gung he torügg na de Utgaav van de Spiesen un hool sük n Lepel. As he weer an sien Bistrodisk kweem, stunn daar en Japaner un eet sien Sopp up. So en Lümmel, dochde he, stellde sük an de anner Sied van de Disk, nahm sien Lepel un eet denn mit de Japaner tosamen de Sopp up, na dat Motto: een Happ för hum, een för mi. De Japaner keek hum blot heel blied an un mook dat Spillwark mit. As denn de Sopp upeten weer, dreihde mien Kolleeg sük um, un sach, dat sien Sopp up de Disk tegenan stunn. 19

20 Nageln Mien Kolleeg weer nettakkraat as ik Referent bi d IG-Metall in Saken Tarifverdragen un so n Kraam. He harr, wenn he in d Brass kweem, en bietje luden Stimm, up Düütsk. He fung an to Bölken un hörde ok neet mehr to, wenn d r een wat see. Enes Dags satten wi in t Witt Peerd in Riep un he was an t Vertellen, wat d r denn so mit de sonöömde Teamarbeit geböhren sull. He weer düchtig an t Vertellen as tomaal de Fraag kweem: Wat is denn bi de Teamarbeit mit de Froolüü? De mutten vull mitarbeiden, see he. Un wenn de neet willen? kweem de Fraag. Do platzde dat ut hum rut: Dann werde ich sie Nageln! Sien Dochter satt mit in dat Gremium un meende: Papa, dat schaffst du neet! Koffjemaschin Uns Kolleeg van d Bedrievsraad weer düchtig pingelig. Wenn d r maal wat rumstunn, weer he glieks d rbi uptorümen un oftowasken, un schull immer up uns rum, dat wi so unördentlik weren. Wi harren in uns Büro en automatisken Koffjemaschin, de harr n Uhr, waarmit man de Tied instellen kunn, wennehr he Koffje maken sull. Dat harren wi aver noch noit utprobeert. Wi hebben denn maal seggt, vandaag programmeren wi de Koffjemaschin maal för mörgen froh. Gesagt, getan. Nu harren wi avers neet inplaant, dat wi as lesden in t Büro kwemen. Um söven Ühr satt uns Kolleeg in t Büro, wied vör uns, un weer an d Zeitung lesen, as de Koffjemaschien anfung to kraken. Un de Koffje leep denn in de Kann, so as dat sull. He meende avers, wi harren dat Ding savends anlaten un reet de Kann d runner weg, bölkde wat rum un de Koffjemaschin pröölde all wieder. He hett n lüttjen Zwergenupstand maakt, man leider hebben wi dat neet sehn, wiel wi ja noch gaar neet daar wassen. Man dat Vertellen hett al langt, wi hebben uns slapp lacht. 20

21 Lanz Bubb Bubb Wi mussen mal weer Saterdags Arbeiden. Sonderschicht heet dat. Een Meister Gung dörd' Riegen und sä jeder Mann und Fro bescheed, dat he oder se arbeiden muss. All good sowiet, man een Kolleeg sä tegen hum: " Ik kann neet, ik mutt in't Heu" " Du sallst woll kommen mutten," sä de Meister tegen hum. "Good," sä de Kolleeg, " denn kann't aber wat later worden, " denn komm ik glieks mit Trecker, dat ick dorna glieks up't Land kann." Dormit weer dat Geproot ut. De Saterdag kweem und uns Kolleeg kweem tatsächlich wat later. aber keeneen Doch süch wat dorbi, wiel he dat ja seggt har. Ind' groot Paus kweem tomals de Warkschutz an't Band un söch uns Treckerkolleeg. Se frogen hum: " Is dat hör Trecker upd' Parkplatz?" "Ja, dat is mien" sä uns Kolleeg. "De löpt noch," sä de Warkschutzmann. "Mookt mi de blooß neet ut, de krieg ik neet weer an." Frömdwoorden: Een van m ien Kollegen much so geern Frömdwoorden bruuken. Wi harrn beschlooten wegen Umstellung up een neije Auto, dat elk van de Bedrievsraaden een Synopse (Tegenöverstellung) van sien Hall mooken sull, wo de vörher un naher uusach. Do meen he: " So een Ellipse is vör mien Vertrauenslü kien Problem, de hebben dat Layout." 21

22 Keen Boom Mennigmal mooken de Lü an't Band ook woll mal Dummtüg. Fröher mussen twee Kollegen Siedenstrahlers (Lampen) vörmonteeren. De wurden denn vand' Vörarbeider aff haallt und na de Montageplatz henbrocht. Normalerwies har man dorvör Plastikkisten, wor se denn in transportert wurden.. Wenn dor keen Plastikkisten weern, kweemen se in een Pappkarton. Mennig maal weern disse Pappkartons abers kött, do weer keen Boom unner, de harr man wegreeten. Wenn denn de Vörarbeider de Lampen holen de, leeg de heele Lamperee upd' Grund und he muss hör weer inpacken. Eenmal froog he: " Wat is dat denn vör'n Swieneree?" He kreeg de Antword: "Eine Bodenlose!" 22