De Dag nehm ik mi, dat deit mi good, doch Hilke, namm de Kalenner van d Müür un krüüzde de Middeweek tokomend Week rood an.

Transcriptie

1 Sieglinde Jütting Ofproot mit mi sülvst De Dag nehm ik mi, dat deit mi good, doch Hilke, namm de Kalenner van d Müür un krüüzde de Middeweek tokomend Week rood an. So as en good lopende Motor, so mutten wi Froolüü alltied funktioneren sünner Paus un Ruh. Nee, dat kann neet angahn, schoon of wesen up de Düürte, dat maakt swack un labeet. Hilke deit en Bült för Huus un Familie, se mutt nu neje Kracht tanken. En Paus in d Olldag deit nödig. Anner Week Middeweek will se een Dag för sük heel alleen hebben. Se mutt dat blot good vörbereiden. Hör Keerl Enno kann de Dag mooi na sien Fründ na Ollenbörg fahren. Daar hebben se mitnanner in 't Krankenhuus legen un hebben sük nu seker en Bült to vertellen. Sünner Kinner, sünner Mann, sünner Telefoon. Ik hebb en Ofproot anner Week - un dat mit mi sülvst, proot Hilke för sük hen. Tomaal griepen de Plichten al weer um hör. Kann ik mi dat leisten, blot an mien egen Best to denken? Ja, ja, dat Verhalen in d Olldag deit doodnödig! Hilke bruukt kien grote Upwand, dat kann alls in de egen veer Wannen daan worden. Tied, Stillte un wat Goods för mien Leven doon. Slapen Kracht tankt de Minsk an besten in d Slaap, dat weet elk un een. De möje Huud is uttehrt, bruukt Pleeg. Mit Olivenöllje un Heeleer will Hilke hör Huud in dat Gesicht Friske verpassen. De Hannen sölen en besünner Barg Pleeg hebben. Daarför will Hilke en Tuffel-Olivenöllje-Rohm-Breei anröhren. Good doon sall dat Hannen un Foten, daarvan hett se annerlestens in dat Sundheidsbladdje leest. Hilke deit sük vörnehmen, an de Middeweek en lecker, lichte Eten för sük to koken un in Rüst to geneten. Na de Middagsslaap plaant se en Besöök in en Utstellen in de Stadt. Dat Verhalen van d Olldag anner Week is good vörbereidt. Ik bün tofree mit mi sülvst, proot Hilke nochmaal för sük hen un freit sük.

2 Etta Lüdemann De Capribüx t was Mittent van de fievtiger Jahren. Ik harr mi in d School in d Naihstünn en Capribüx maakt. Dat was en Büx mit Piepen bit nett unner de Knejen. Gröön Popeline. An d Sied harr se en Schlitz. De was mit swarte Stoff ofsett, nett as an de Tasken ok. De Reissverschluss was ok neet vörn, as vandaag, nee, de was an de linke Sied. Wat was ik stolt up dat neei Stück, dat harr mi ja en heel Bült Meite köst. Mit en witte Bluus sach dat leep mooi ut. Nu wull ik geern, dat mi daar ok vööl Lüü mit sachen. So stolzeerde ik immer de Padd up un andaal. Kieken deen de Lüü, man seggen dee nüms wat. Up eenmaal sach ik van wieden uns olle Huusdoktor up Radd ankomen. Dat was en heel besünner Radd, wiel de Mann good groot was. In de achterste Ass was en iesdern Doorn in. Wenn he upstiegen wull, stappde he daarup un wüppde denn up de Sadel. As he nu bold bi mi was, mook ik en Knicks un reep: Moin, Heer Doktor! He keek mi van unnern bit boven an un see: Mariechen, hest Du Dien Rock verloren? Waarum he mi immer Mariechen nöömde, weet ik neet, man dat hum mien Uptakeln neet passen dee, dat harr ik woll begrepen. Of hum dat vandaag woll noch stöört harr?

3 Jutta Pollin En Wunnermiddel Franzbranntwien is in uns Familie en Smeer, de för alls good is, al uns Oma hett overall Franzbranntwien updragen, wenn di en Stee an d Liev sehr dee. Oma brummelde daarbi, un futt wurr dat beter, muttst avers an glöven. As mien Nahber ankrückelt keem, vertellde he mi, wat för n Malöör he hatt harr. He weer strumpelt un harr sük dat Footlidd stuukt. He see: Ik bün doodsblied, dat he neet broken is. Och Heer, dat deit seker sehr, daar mutt Franzbranntwien up, see ik. Dat hebb ik sinooit neet höört, see mien Nahber. Wacht man even, in d Köken in d Schapp hebb ik en Buddel, de kannst du hebben, vertell ik hum. En paar Daag later see mien Nahber: Dien Franzbranntwien is en Wunnermiddel, kiek ins, wo good ik lopen kann, was man kleverg un pickerg bi t Updragen, avers hulpen hett t. Twee Weken later, dat Weer is mooi, de Sünn blinkert dör t Fenster un de Stoff up de Schapp kickt mi an. En gode Dag to schummeln, de Stuuv hett dat nödig. De Sweet löppt mi de Kopp andaal, nu noch de Schapp mit Möbelpolitur up Glanz brengen, un dann bün ik klaar. Möbelpolitur mutt noch daar wesen. Ik söök in d Kökenschapp, nehm all Buddels rut, de kann ok futt schier maakt worden. Wat is dat? Franzbranntwien aver keen Möbelpolitur, hett amenn mien Nahber sien Foten mit Möbelpolitur verdoktert? Daarum see he, dat dat kleverg un pickerg was, ik harr mi al wunnert. De Möbelpolitur mutt weer in t Huus. Ik segg to mien Nahber: Ik hebb en stieven Nack, geev mi man de Rest van de Franzbranntwien weer. He fraagt: Sall ik di helpen bi t Updragen? Nee, nee, dat kann ik sülvst, daar sall ik wall ankomen, segg ik. He gifft mi de Buddel torügg. Nu bün ik daarup komen: De Buddels sünd all beid düüster un de Upklever is d r of. Ik harr mi vergrepen. Aver nu weet ik, wenn du d r an glöövst, kannst du di ok mit Möbelpolitur kureren.

4 Jutta Pollin In d Harvst van `t Leven Wat `n moje Dag, de Sünn schient ut all Gaten in d Kamer. Buten ruckt t al na Vörjahr. De Fensters wied open, de Winter mutt verdreven worden. Wat is dat? De Spegel is stoffig, dat was mi froger neet passeert. Ik bekiek mi in d Spegel. Man, wat bün k ok old worden, hebb al Sluppleden, seker hebb ik in vergahn Tieden de Ogen faken toknepen. Follen un Krüsen hebb ik in t Gesicht, dat sücht ut as keeste Karmelk. De olle brune Placken, ik segg daarto Ollersplacken, de Dokter meent, dat sünd Pigment-Veränderungen. Will he mi toproten? En Rundrügg hebb ik ok, kummt dat van de Last van t Leven? Ja, nu bün k in d Harvst van t Leven. Bün ok bold 70 Jahr old. Wat see Moder van d Harvst van t Leven? Holl dien Oog daarup, dat du keen Placken up dien Kledage kriegen deist. Wenn du jung büst, seggen de Lüü: Dat is en flinke Froo! Wenn du old büst, seggen de Lüü: De kleit bi t Eten. Wahr di, dat du keen Drüppke an d Nöös hest, dat Geföhl för Drüppen an d Nöös geiht verlüstig, du muttst faken wisken. Holl dien Haar in Örnen, gah faker na de Frisöörske, wenn 't to düür word, spaar an d anner Kant. Eten bruukst du neet mehr so vööl. De Harvst hett moje Klören, geel un rood, hebb Mood to de Klören un treck di en bietje bunt an. Beweeg di all Daag en Stünn an d friske Lücht un acht up de Natuur, daarbi kriggst du en klaren Kopp. Lehr ok maal wat utwendig. Holl dien Huus in Rieg. Schaff di Tiedreserven, in `t Oller muttst du dien Tied good indelen. Wees nett to de Minsken un höör to, wenn di een wat vertellt. Schaff di Memoorjes, daarmit du later daarover prootjen kannst. Blot so kannst du ut de dokerg, kolle Levensharvst en golden Harvst mit warme Sünnenstrahlen maken. Froger wull ik dat all neet hören, daar hebb ik seggt: Moder, holl up. Dat is man noch neet lang her, un vandaag bün ik daar sülvst. Of mien Dochter dat wall hören will? Ik glööv, de seggt: Ach Moder, laat man. Oh! Waar blifft de Tied? Nu gau de Sünn geneten, daarmit mi dat ok in d Levensharvst wiederhen good geiht.

5 Margret Witte Sörgenbüdels Meta un Eilert sullen Besöök kriegen. Hör Süsterssöhn Holger ut Trier wull komen. Siet he sien Vader verloren harr, kweem he elke Jahr een- of tweemaal bi hör. Se freiden sük. Holger weer as Kind in t Huus. Blot spietelk, dat hum disse Vörjahr sien Fründin verlaten harr - of he hör. Se weren lang binanner west. De Oorsaak wussen se neet. Holger kweem maandags. Wo lang kannst d blieven, mien Jung? begrött Eilert hum. Een Week seker, man genau weet ik dat ditmaal neet! Meta lunkohrde. Raar, anners wuss he dat genau! Kunn daar woll wat achterschulen? Se moken sük moje Dagen mitnanner. Fredagavend, as se mitnanner en Glas Wien drunken, meende Holger: Womögelk kummt mien neei Fründin Sönndag vörbi. Hebb ji wat daartegen? Se harren kien Tied to antwoorden, so gau schoot dat ut hum herut. Beate is en Kollegin. Ik hebb hör vör Maanten kennenlehrt. Un Dat wurr en lange Avend, wiel Holger sük nu en Bült van de Seel proten dee. Leve Tied, an wat is he daar raakt? jöselde Meta, as se beid in t Bedd gungen. Beate, wat en Naam! Klingt scharp, misschien is se ok noch kathoolsk! Scheddt is se! Twee Kinner mutt se versörgen, acht un darteihn Jahr old, arbeiden deit se wieder, Motorrad fahrt se! Sall woll en Emanze wesen! O leve Tied! Wat mag nu up uns Holger daalkomen? Meta wull sük neet bedaren. Laat uns man eerst disse Nacht daarover slapen, meende Eilert, so unglückelk lett Holger mi neet! Man dat klappde neet. Unnerratts frockde se: Ik denk an dat Foto, Beate kleddt sük na de neeiste Mood, so n körte Rockje, so n grote Utsnidd! Is doch kien jung Wicht mehr! Un dat lang, farvde Haar! De arme Jung! Hett ok noch glieks twee Kinner an d Hals! Wo sall he dat schieren? Anner Mörgen satt Eilert al bi sien Froo an d Beddskant. Meta, dat is sünnerbaar, un nettakraat as wenn t för uns wesen sall. Vandaag steiht wat Wetensweertes in t Bladdje: Wo man Minsken beogen deit. Nu weer he de Upgereegte! He hull Meta en Vördrag over dat, wat he nettakkraat leest harr: Elke Minske hett of un to Inwendsels tegen de anner. To n Bispill passt de Haarfarv neet - denk maal an de malle Proot over Froolüü mit lecht Haar. Un een is to lüttjet of to groot, to fien of to dick, to frünnelk of to eernst, to klook of to duddig, to flietig of to lei, to arm of to riek. Bi een is de Huud to hell of to

6 düüster, un wenn he ok noch Krullen up Kopp hett un en Baart draggt, kunn he woll Düvelee planen. De een steiht de Brill, de anner neet. Up de een kannst du an, up de anner giffst du nix. De een löppt to vööl in de Kark, de anner to minn. Mit de een sluttst du glieks Fründskupp, de anner middst du. Meta, de meeste Minsken hebben Vöroordelen, seggt de Wetenskupper. Daarbi spöölt dat Geföhl en grote Rull. Wi packen uns Mitminsken allto gau in en Schuuvlaa. Uplesd glöven wi dat ok noch, dragen dat wieder un könen daarmit Hartsehr brengen! Un wo kannst du daartegen angahn? froog Meta bedrüppelt. We sölen uns freeimaken van malle Gedanken un uns mehr Tied laten wenn wi oordelen! In d Ogenblick weet ik noch neet, wat ik van disse Raadslag hollen sall! As se dann mitnanner bi t Frühstück satten, keek Meta hör Süsterssöhn nadenkelk an un see: Wi wölen Beate kennenlehren. Se kummt doch mörgen?