1
INDEX 3 Inleiding 4 Het Duitse voorbeeld 4 De haalbaarheid in Frankrijk 5 De voordelen van de oplossing 6 De Franse bedrijven sprongen al op de kar 7 De Duitse partnerbedrijven 8 De kosten van het project 9 De echte kosten van nucleaire energie 10 Een revolutionaire aanpak 11 De financiering van het VGV-project 2
Inleiding Welke oplossingen voor Frankrijk? Dit is een bijdrage aan het debat over de transitie in de energiesector door middel van de energiemix. Tegelijk met deze energiemix is ook een streven nodig naar meer soberheid op vlak van verbruik en productie. De Duitse oplossing heeft de verdienste al te bestaan en helemaal operationeel te zijn, maar het Franse onderzoek is niet afwezig. Eerst en vooral blijft het rechtstreeks gebruik van waterstof (er wordt 65 miljard Nm3 waterstof per jaar gebruikt in Europa) een mogelijke oplossing om gedecentraliseerd energie te produceren. De mogelijkheid om rechtstreeks waterstof te injecteren in het aardgasnetwerk, aan 6 tot 20%, is een zeer interessante optie. De waterstof kan dus rechtstreeks opgeslagen worden en in het aardgasnetwerk ingevoerd worden, ter gedeeltelijke beperking van de CO2-emissie en voor een verhoging van het rendement. Op dit moment zijn er twee types experimenten aan de gang in Frankrijk (nl. het AMI GRHYDprogramma met GDF-Suez, CEA, ): - stedelijke netwerken voor stedelijk aardgas - bedrijfswagenparken, in een eerste fase voor instellingen en daarna mogelijk algemeen (hythaan). De optie van de biomassa en de algen/co2 is eveneens interessant. Het is een mogelijkheid die nog verder ontwikkeld moet worden omdat het huidige rendement nog te zwak is om economisch haalbare oplossingen aan te bieden op korte termijn. Het is noodzakelijk om onderzoek op dit vlak massaal te blijven ondersteunen. Project Volt Gas Volt (VGV): een geloofwaardig antwoord op kernenergie! EINDELIJK kan elektriciteit die geproduceerd is door windmolens en zonnepanelen na transformatie tot methaan opgeslagen en als energiebron hergebruikt worden! Dit vormt het eerste geloofwaardige alternatief dat de weg opent voor een progressief uitstappen uit kernenergie en fossiele energie, met een energetisch veilig, krachtig en onafhankelijk model. Het betreft het project Volt Gas Volt (VGV). De technische oplossing die in dit document voorgesteld wordt, voorziet in het koppelen van de overstap naar hernieuwbare energie aan een mogelijkheid om elektriciteit op te slaan: als het in methaan omgezet wordt, kan het immers opgeslagen worden in het bestaande gasnetwerk. Daarna kan het hergebruikt worden als brandstof voor de transportsector of in warmte- en krachtcentrales die elektriciteit en verwarming afleveren. Momenteel vormt de onstandvastigheid van de twee grootste technologieën voor hernieuwbare energie (wind- en zonne-energie) de grootste hindernis voor de massale ontplooiing ervan. Soms produceren ze teveel, soms niet genoeg. Deze energie kunnen opslaan zal duidelijk de sleutel zijn voor de technologische transformatie. 3
Een oplossing naar Duits voorbeeld In Duitsland, in Stuttgart, installeerde het bedrijf Solar Fuel een prototype om het energieopslagprobleem op lange termijn te regelen: een demonstratiefabriek met een capaciteit van 250 KW. Audi bouwt ondertussen de eerste fabriek op industriële schaal (6,3 MW), die in juni 2013 effectief zou moeten werken. Dit concept voor energieopslag dat in Duitsland in ontwikkeling is, is verbazingwekkend eenvoudig: de geproduceerde elektriciteit wordt gebruikt om de elektrolyse van water mogelijk te maken en dus waterstof en zuivere zuurstof te produceren. De zuurstof kan voor andere doelstellingen gebruikt worden of ook eenvoudig in de lucht uitgestoten worden als een volledig onschadelijke emissie. Waterstof biedt problemen voor de opslag en voor gebruik binnen huishoudens - in tegenstelling tot methaan waar al netwerken voor bestaan -. Hier wordt voorgesteld om de waterstof te combineren met CO2 om methaan te produceren met een hogere zuiverheid dan aardgas. Het methaan wordt daarna verpompt en opgeslagen in het bestaande aardgasnetwerk en als aardgas verbruikt. Aangezien de CO2 gewoon gerecycleerd wordt, is er helemaal geen bijkomende uitstaat van CO2 in de atmosfeer. Het methaan kan universeel gebruikt worden, ook voor voertuigen die op aardgas rijden, of om elektriciteit te genereren voor elektrische voertuigen, voor warmtevoorziening, in industriële gebouwen of in de fijnchemie. Als dit methaan in voldoende hoeveelheid geproduceerd werd, zou dit het volledige huidige gebruik van aardgas kunnen vervangen en uiteindelijk misschien het grootste deel van de fossiele brandstof. In Duitsland wordt het vervangend aardgas genoemd, of e-gas. Wij noemen het VGV voor Volt Gas Volt. De haalbaarheid van een toepassing in Frankrijk: de voorgestelde keuze Ons voorstel voor Frankrijk is eenvoudigweg de in Duitsland ontwikkelde oplossing na aanpassing, verdere ontwikkeling en massale amplificatie voor Frankrijk. Dit zou Frankrijk een industrie bieden voor de toekomst, met exportmogelijkheden en de daarbij horende jobs. Door het methaan afkomstig van de transformatie van zonne- en windenergie op te slaan in het bestaande Franse aardgasnetwerk wordt dit netwerk een "gasopslag" voor hernieuwbare energie. Op deze manier wordt het probleem van de onstandvastigheid van hernieuwbare energie aangepakt, net als dat van de energieopslag, de CO2-emissies en de kwesties betreffende de onafhankelijkheid van energie (en de daarbij horende militaire en financiële kosten), en ook de jammer genoeg al te goed gekende risico's van kernenergie. Het systeem kan energie maandenlang opslaan, voldoende lang om warmte- of koudeperiodes of met gebrek aan wind of zon te overbruggen, en het kan bijna overal gebruikt worden. Geen enkel ander systeem biedt dergelijke mogelijkheden. De opslag van opgepompt water kan enkel gebruikt worden in hoger gelegen streken met grootschalige pompen. Ondergrondse opslag van perslucht is meestal beperkt tot twee dagen. Het beste grootschalige batterijsysteem met de NGK-batterij die NAS isoleert kan een aantal megawatt opslaan, maar slechts gedurende zes uur. Deze batterij werkt wel al en is beschikbaar voor de verkoop aan 3,5 tot 4 miljoen $ per MW. Opmerking: methaan is natuurlijk wel een krachtig broeikasgas is, misschien wel 20 keer krachtiger dan CO2. De voorgestelde oplossing zou het gas echter kunnen laten opslaan in de bestaande aardgasnetwerken, die ook zonder ons voorstel hoe dan ook versterkt zullen moeten worden om alle mogelijke lekken te vermijden (schaliegaslekken kunnen volgens sommige studies tot 9% bedragen). Sowieso maakt de voorgestelde oplossing nieuwe boringen nutteloos, waardoor de veronderstelde noodzaak om beroep te doen op schaliegas verdwijnt, een aantal geopolitieke problemen beëindigd worden en de energetische afhankelijkheid vermindert. 4
De voordelen van deze oplossing a) De kwestie van de onstandvastigheid van hernieuwbare energie regelen De Duitse wetenschappers hebben een simulatie van de voor 2050 voorzien Duitse energievraag verwezenlijkt met een opname van 100% van de hernieuwbare energie (grotendeels windenergie) voor datzelfde jaar. Zonder mogelijkheid tot energieopslag toonde de simulatie dat het door de windmolens geproduceerde energieoverschot min of meer overeenkomt met het gemiddelde tekort per jaar bij de vraag. Zonder opslag bestaan er per uur en per dag enorme verschillen tussen vraag en aanbod, wat tot elektriciteitspannes kan leiden, en het volledige verlies kan betekenen van de teveel geproduceerde energie tijdens de dagen met overproductie. Dus als energie zou kunnen opgeslagen worden voor gebruik naargelang de behoefte, zowel voor elektriciteitsgebruik als onder de vorm van gas voor verwarming, transport of voor industrieel gebruik, dan zou het energieprobleem grotendeels opgelost kunnen zijn. De simulatie werd besproken tijdens een presentatie door Audi, "Power-to-Gas: de ontbrekende schakel in de systemen voor hernieuwbare energie", in Wenen, op 31 mei 2012, door Dr. Hermann Pengg. (http://www.youtube.com/watch?v=hon1fkwpjma). Het Duitse aardgasnetwerk is min of meer dubbel zo groot als het Franse netwerk: 220 TWh gas in Duitsland tegenover 110 TWh in Frankrijk. Het Duitse gasnetwerk volstaat om het volledige land gedurende twee maanden te voorzien van uit gas geproduceerde elektriciteit. In 2010 heeft Frankrijk volgens de CIA Fact Book 539 TWh elektriciteit geproduceerd. Als Frankrijk zijn productiecapaciteit voor kernenergie met een derde zou inkrimpen en dit zou vervangen door hernieuwbare energie, hoofdzakelijk windenergie, lijkt het huidige Franse gasnetwerk voldoende om enkele dagen of zelfs weken onstandvastige productie die uit deze omschakeling zou kunnen voortvloeien te dekken. Als er meer ondergrondse opslagruimtes nodig zouden blijken, kunnen die nog altijd gecreëerd worden. b) Decentraliseerbare gasproductie Het concept voorziet de fabriek voor gasproductie op basis van elektriciteit in de nabijheid van de hernieuwbare energiebron en dichtbij een biogasinstallatie. Zo kunnen de transportkosten tot een minimum beperkt worden. Een andere mogelijkheid bestaat in de installatie ervan in zones waar "verloren" warmte gebruikt kan worden voor stedelijke verwarming. Zo ontstaat een bijkomende inkomstenbron en vergroot de globale efficiëntie van het proces. Als derde optie kunnen ze zo dicht mogelijk bij bestaande warmtekrachtcentrales voor warmtevoorziening en elektriciteit (WKK) voorzien worden, deze centrales zijn immers al aangesloten op het elektriciteitsnetwerk. Zo kan de noodzaak om nieuwe en heel dure segmenten van het elektriciteitsnetwerk te bouwen beperkt of zelfs uitgesloten worden.. c) Het gebruik van CO2 mogelijk maken In Duitland is de CO2 afkomstig van biogasproducerende fabrieken. Volgens Solarfuel, ZSW en IWES produceert Duitsland er in grote hoeveelheden. "Het VGV-produces kan meer dan 25 TWh vervangend aardgas per jaar produceren door eenvoudigweg de CO2 te gebruiken die in biogas zit, afkomstig is van ongeveer 6000 biogasproducerende planten die momenteel geëxploiteerd worden in Duitsland. Als we zouden willen overgaan naar 100% hernieuwbare energieproductie gaan de schattingen van 20 tot 40 TWh per jaar." 5
Welk fabrieksnetwerk installeren om het elektriciteitsoverschot op te slaan dat afkomstig is van windmolens en zonnepanelen, ter vervanging van een kerncentrale? De efficiëntie van het VGV-proces zou nog stijgen aangezien het eigenlijk een nieuwe toepassing vormt van bestaande technologie. Het is dus onmogelijk om op dit moment een "gemiddelde" te geven als antwoord op de vraag. Er kunnen wel een aantal verduidelijkingen aangebracht worden. Frankrijk kan deze kaart trekken en daarmee het rendement op investering en de versnelling van de ontwikkeling van hernieuwbare energie verbeteren. Als Frankrijk afstand wil nemen van kernenergie en fossiele brandstof zullen enorme investeringen in hernieuwbare energie zoals wind- en zonne-energie noodzakelijk zijn, of Frankrijk nu de VGVmethode gebruikt of niet. Met VGV wordt energie opgeslagen die anders verloren zou gaan en zouden de productiekosten voor hernieuwbare energie beperkter kunnen zijn, ook al blijven de kosten hoog. Greenpeace en andere groeperingen hebben de kost van 100% hernieuwbare energie geëvalueerd. Wij spreken enkel over dit kostendebat om het belang te verduidelijken van VGV bij elke etappe, aangezien er geen verloren productie van hernieuwbare energie meer zal zijn. De VGV-techniek is betrouwbaar voor continue energievoorziening. De Franse bedrijven sprongen al op de kar We beklemtonen dat twee grote Franse bedrijven, Alsthom en Schneider Electric en de Belgische groep Solvay Rhodia via hun gezamenlijke durfkapitaalmaatschappij Aster Capital al een aandeel van 4 miljoen hebben in SolarFuel, waardoor ze de op de stichter na grootste aandeelhouder zijn. Op 4 oktober 2012 hebben ze hun deelname aangekondigd in dit bedrijf dat ze voor 100% met eigen fondsen gecreëerd hebben. Het bedrijf bouwt samen met Audi de fabriek van 6,3 MW, bestemd voor de productie van e-fuel. De Duitse bedrijven als mogelijke partners van Frankrijk Volgens het Agentschap voor Economische Ontwikkeling van de Bondsrepubliek Duitsland (DENA) is het project al redelijk ver gevorderd in Duitsland. Een pilootgasfabriek met een vermogen van 25kW werkt sinds 2009 onder de gezamenlijke verantwoordelijkheid van het centrum voor zonneenergie en onderzoek over waterstof uit Baden-Württemberg (ZSW), in een partnerschap met SolarFuel GmbH en het Instituut Fraunhofer voor zonne-energie. Het Centrum voor zonne-energie en onderzoek over waterstof van Baden-Württemberg, een andere demonstratie-installatie onder de vorm van een onderzoekscentrum met een vermogen van 250 kw elektrische energie werd in december 2012 ook opgeleverd. Deze demonstratie-installatie levert een standaard aardgasproduct dat ondertussen gecertificeerd werd als aardgasvervanger. Deze verwezenlijking leverde het consortium in 2010 overigens de prijs op voor de innovatie van de Duitse gasindustrie en voor de klimaatbescherming. Op dit moment is het een samenwerkingsorganisme, ZSW, dat SolarFuel GmbH en IWES groepeert en verantwoordelijk is voor de ontwikkeling van het proces. IWES controleert de aansluiting op het netwerk en SolarFuel draagt de verantwoordelijkheid voor de commercialisering. Er zou echter een andere organisatie voorzien kunnen worden. Volgens de uitvinder van het proces, Michael Sterner, is de procedure om gas te produceren op basis van elektriciteit (VGV) publiek 6
domein en zou deze belangrijke ontwikkeling op vlak van hernieuwbare energie dus vergeleken kunnen worden met open source software. Bovendien zou Frankrijk inspiratie kunnen halen uit de werking van het Duitse energieagentschap, dat zelf een belangrijke actieve rol speelt in de ontwikkeling van e-fuel. Dit agentschap is georganiseerd als een privébedrijf, met 50% aandelen in handen van de federale regering en 50% bij een reeks Duitse banken: de KfW bankengroep (26%), Allianz SE (8%), Deutsche Bank AG (8%) en DZ BANK AG (8%). DENA heeft een aan het gassubstituut gewijd platform opgericht opdat de industriële partners informatie zouden kunnen uitwisselen en hun kennis kunnen delen. GDF/Suez hoort bij de partners ook al lijkt de deelname van het bedrijf zich momenteel te beperken tot een eenvoudige gedachtewisseling met de deelnemers van het Platform. Het doel bij deze oplossing is dat het getest wordt in piloot- en demonstratieprojecten opdat een op industriële schaal economisch haalbaar product zou kunnen ontwikkeld worden. VGV zou de nieuwe Europese Airbus kunnen zijn! 7
Zijn de kosten van de voorgestelde oplossing aanvaardbaar? De eerste industriële installatie van kleine omvang (6,3 MW) voor de transformatie van elektriciteit in gas is momenteel in het noorden van Duitsland in opbouw voor Audi, in samenwerking met SolarFuel en EWE (een gebruiker van biogas). De huidige productiekosten zijn hoog - ongeveer 25 eurocent per kwh geproduceerd gas. Het is de bedoeling om die kosten te drukken tot ongeveer 8 eurocent per kwh in 2018. Om de inzet van deze doelstelling te begrijpen, is het noodzakelijk om de prijzen te vergelijken met de importprijs voor Russisch gas, rekening houdend met de transportkosten, en dat is op dit moment 4 à 5 eurocent per kwh (2 eurocent zonder het transport). Maar niemand weet wat de prijs zal zijn in 2018. Bovendien zou een mogelijke CO2-taks het geïmporteerde gas duurder maken, terwijl de integratie van CO2 in de productiecyclus de prijs zal doen dalen. De investeringskosten voor de eerste fabriek zouden tussen de 20 en de 30 miljoen euro bedragen. Mogelijke bijkomende bezuinigingen De kosten zouden ook aanzienlijk beperkt kunnen worden door energetische efficiëntie en soberheid. Minder verbruik betekent minder infrastructuur, en dus minder kosten. Wij gaan er in ons model vanuit dat de inspanningen om zuinig om te gaan met energie minstens een verbruiksstijging zullen kunnen teniet doen, vooral door de groei van de nieuwe informatie- en communicatietechnologieën. Dit is een zeer voorzichtige en zelfs pessimistische aanpak, aangezien Frankrijk zeker beter zou kunnen doen, rekening houdend met de achterstand. Een Frans gezin verbruikt vandaag de dag 35% meer energie dan een Duits gezin. De Duitse regering heeft bovendien een doelstelling vooropgesteld ter vermindering van het elektriciteitsverbruik van 10% in 2020 en van 25% tegen 2050, telkens in vergelijking met de niveaus van 2008. De doelstellingen en de verwezenlijkingen zijn niet altijd identiek. De kosten dalen bijvoorbeeld bij zonnepanelen die op alle zuidelijke daken geplaatst worden en bidirectioneel actief verbonden zijn met een intelligent netwerk. De kosten van de zonnepanelen zijn voortdurend in dalende lijn en bedragen momenteel 100 per MGWh. Maar een intelligent netwerk is heel duur. Voor de VS heeft Electric Power Research een raming opgesteld in een rapport van 2011 met als titel "Raming van de kosten en de voordelen van de smart grids". De raming om in de VS een smart grid te construeren op nationale schaal ging uit van maximum 24 miljard dollar per jaar gedurende 20 jaar. Hoe dan ook zou er minder nood zijn aan intelligente netwerken in geval van een grootschalige ontwikkeling van Volt Gas Volt en van de windenergiesector. 8
De echte kost van kernenergie De kosten van de EPR-technologie liggen astronomisch hoog, en de gevaren ervan blijken steeds groter. De prijs van de EPR-reactor is nu voorzien op 8,5 miljard. Oorspronkelijk werd een kost van 3,3 miljard aangekondigd. Daarbij komen belangrijke werkingskosten terwijl de windmolenparken en de Volt Gas Volt fabrieken bijna geen werkingskosten hebben. Flamanville produceert radioactief afval terwijl wind- en zonne-energie een levenscyclus hebben waarbij de vervuiling onder controle kan blijven. De nucleaire centrales genereren een onverzekerbaar risico terwijl wind- en zonne-energie slechts een minimaal risico vormen, dat gedekt is door een verzekeringscontract. De risico's bij gas zijn ernstig maar zijn helemaal niet in verhouding met een gebeurtenis zoals in Fukushima. De vraag die gesteld wordt, betreft dus het behoud van de constructie van de enige EPR-centrale die voorzien is in Frankrijk. Eén enkele reactor die 60 jaar moet blijven bestaan zou zowel vooraf als achteraf kosten met zich meebrengen die absoluut ondraagbaar zijn als ze niet verdeeld kunnen worden over een reeks reactoren. Zoals het Rekenhof het inderdaad aangaf zou het ofwel moeten gaan over een soort reekshoofd voor minstens negen te bouwen reactoren, ofwel moeten we dit extreem kostelijke project, ontworpen in de jaren '90 en met een op dit moment hypothetische en onzekere indienstneming vergeten. Het zuiverweg laten vallen van dit project zal steeds meer gerechtvaardigd blijken, vooral om financiële redenen. De prijs per nucleaire MWh wordt immers op ongeveer 60 euro/kwh geraamd eens de reactoren afgelost en de belangrijke beveiligingswerken zoals nodig post-fukushima afgewerkt zijn. De prijs per kilowattuur voor energie afkomstig van Flamanville ligt tussen de 90 en 100 euro. De huidige productieprijs per kilowattuur windenergie aan land is 70 en dit blijft dalen. De prijs per kilowattuur zonne-energie is rond de 100 en ook deze prijs blijft dalen. Met andere woorden: als we kijken naar de financiële en economische kant, kruisen de productiekosten van hernieuwbare energie al de kosten van kernenergie, waarbij deze kost bovendien niet eens rekening houdt met de echte kosten voor de ontmanteling en vooral van een verzekering waar men niet meer onderuit zal kunnen; daarbij komt nog dat de voorzitter van het ASN (Frans Agentschap voor Nucleaire Veiligheid) de kosten van een groot nucleair ongeval in Frankrijk op 6 à 700 miljard euro schat. Het rapport van het IRSN (Frans Instituut voor Radiologische Bescherming en Nucleaire Veiligheid) gaat uit van een globale kost voor de Franse economie tot 5800 miljard euro. Wat zou de prijs per kwh nucleaire elektriciteit zijn als er een verzekeringspremie in zou verwerkt zijn, zoals dit het geval is voor alle andere bedrijven, ter compensatie van het risico van een gebeurtenis zoals in Fukushima? Vergeet niet dat Tokyo enkel en alleen bespaard werd van een evacuatie na Fukushima omdat de wind uitzonderlijk in de andere richting blies! 9
Een revolutionaire aanpak: Kernenergie gebruiken om de uitstap uit de nucleaire sector te subsidiëren In Frankrijk is er een bijzondere situatie. De Franse nucleaire installaties kunnen niet alle elektriciteit voorzien die ze zouden kunnen produceren, bij gebrek aan vraag. Het zou volstaan om dit potentieel werkelijkheid te laten worden en te sturen naar de Volt Gas Volt centrales zodat die op 100% van hun capaciteit zouden kunnen werken. Dit zou het rendement op investering van de ontwikkelingskosten bij de overgang naar VGV mee versnellen. Kernenergie zou op deze manier de transitie subsidiëren, ook bij een vermindering van het aantal werkende centrales. Het hogere vermogen van de ENR-installaties (nieuwe verdeelde energievormen), waarvan de overtollige productie opgekocht zou worden door de VGV-installaties, zou zorgen voor de overeenkomstige daling van de productie van kernenergie. Op termijn zouden we zo voor 100% af kunnen stappen van elektriciteit van nucleaire oorsprong. Ondertussen biedt deze oplossing de mogelijkheid om winst te halen uit nucleaire energie die anders verloren zou gaan. Door deze elektriciteit op te slaan zou EDF het productieniveau voor nucleaire elektriciteit kunnen behouden in functie van de bijdrage van hernieuwbare energie en van de beperking van het verbruik, maar zouden de oudste en gevaarlijkste nucleaire installaties gesloten kunnen worden, met behoud van hetzelfde elektriciteitsproductieniveau dankzij het VGV-proces. Dit systeem zou bijdragen in de betaling van de ontwikkelingskost van elektriciteit die geproduceerd wordt op basis van het gasnetwerk, dankzij het gebruik van 100% van de productiecapaciteit van de ENR-installaties. Eens de opbouwkost van de VGV-installaties grotendeels afgeschreven is, zou overgegaan kunnen worden op enkel wind- en zonne-energie, zonder kernenergie. De financiering van het VGV-project: the "Green Redemption Fund" of het intergenerationeel regeneratiefonds Dit fonds, voorzien voor een periode van 30 jaar, zou ook een industrieel ontwikkelingsplan bevatten. De ondernemingsraad van het fonds met de in het fonds gecreëerdee privé-investeringsinstrumenten en de noodzakelijke fiscale wijzigingen zouden ideaal gezien per referendum goedgekeurd moeten worden, en zouden enkel geannuleerd kunnen worden via een ander referendum, om zo alle noodzakelijke vertrouwen te kunnen garanderen hierin. De oprichting van het fonds zou sowieso een voorwaarde moeten zijn om het voortbestaan van het project te verzekeren. Het project zou de ontwikkeling op industriële schaal van het VGV-systeem garanderen, een herindustrialisatie van Frankrijk met een nieuw systeem op basis van groene energie, de vermindering van de nucleaire capaciteit van 75% tot nul op vlak van elektriciteitsproductie, onderzoek en ontwikkeling, ontwikkeling van gedecentraliseerde productiesites en andere sites met een grote industriële capaciteit. De belofte zou onderschreven worden om de bedragen over 30 jaar vast te zetten. Deze belofte wordt gezien als een garantie om op lange termijn de nodige budgetten te storten, met als enige doelstelling het garanderen van de transgenerationele energietransitie. Er zouden verschillende financieringsmogelijkheden naast elkaar mogelijk zijn: Voor een deel via de nucleaire rente die betaald wordt door alle Fransen en die geïnvesteerd moet worden in Frankrijk (omwille van het nucleaire risico dat niet verzekerd en gedekt kan worden, vormen deze stortingen de garantie die door de nucleaire industrie gegeven wordt voor de reconversie ervan). Het is evident dat als EDF zich zal schikken naar de politieke beslissing om op termijn uit de kernenergie te stappen, zijn actieve rol binnen het VGV-project aanzienlijk zal zijn. 10
Door een bijdrage van minimum 1 miljard euro per jaar door de petroleum- en gasindustrie, onder de vorm van herverdeling van de openbare subsidies die tot op dit moment aan de petroleumsector uitbetaald worden: volgens het Rekenhof betreft dit 19 miljard, de rest hiervan is bestemd voor de schuldvermindering. Het is op deze basis dat het door het VGV-systeem geproduceerde gas aangekocht zou moeten worden. In het begin zal het VGV (de kunstmatig door het VGV-systeem geproduceerde CH4) duurder zijn dan fossiel gas, maar uiteindelijk zal het goedkoper blijken. Door de toekenning van emissiequota (waarvan de geldigheid ter discussie gesteld wordt) en de koolstofheffing als die gecreëerd wordt. Er zou inderdaad een rechtstreekse koolstofheffing op fossiele brandstoffen berekend kunnen worden op de evenwaardige BTU van de hoeveelheid petroleum die nodig is om een ton CO2 te produceren. Op basis van het plan Rocard-Juppé, waarin sprake is van ongeveer 10 euro per ton petroleumequivalent, zou een productie van ongeveer 8 à 10 miljard euro per jaar binnen Frankrijk mogelijk zijn, en het zou over meer dan 100 miljard euro gaan als dit plan op de 27 Eurolanden toegepast wordt. Dit zou ook de basis zijn voor de berekening van het koolstoftarief op de ingevoerde goederen en op de diensten die geproduceerd worden met fossiele brandstof. Via door de burgers mogelijk gemaakte spaarboekjes met een vrijstelling van successierechten. Er kunnen meerdere oplossingen bedacht worden, aangezien deze fondsen over 30 jaar vastgezet worden en bestemd kunnen worden voor het leven van nieuwe generaties. Groene privé-fondsen zouden het globale fonds van geld kunnen voorzien. We kunnen nadenken over een systeem dat lijkt op een stichting, zoals het in België en elders bestaat (maar op dit moment illegaal is in Frankrijk). Er zou een vrijstelling kunnen voorzien worden voor dit specifiek soort fonds dat de houder geen enkel financieel voordeel zou bieden op korte termijn. Het is evident dat er een garantie zal zijn dat al deze investeringen naar groene energie zullen gaan en dat alle winst er eveneens in zal geherinvesteerd worden. Op deze manier zouden kapitalen terug naar Frankrijk gebracht kunnen worden. Het kapitaal en de interesten zouden over 30 jaar geblokkeerd kunnen worden, waardoor de overdracht aan de erfgenamen zou gebeuren aan heel aantrekkelijke voorwaarden. Er moet een debat gecreëerd worden om de betaling van de ISF aan het Fonds te begunstigen. Het "Green Redemption Fund" of het fonds voor intergenerationele regeneratie zou mechanismes van het COFACE-type kunnen gebruiken om vorderingen van windmolen- en zonne-energieparken veilig te stellen. Deze werkwijze zou het bedrag van de privé- financiering van hernieuwbare energieinstallaties vertienvoudigen. Het "Green Redemption Fund" of het fonds voor intergenerationele regeneratie moet investeringscapaciteit hebben. Het zou interessant zijn om de in het buitenland gebruikte methodes voor dit type investering als basis te nemen, zoals het Amerikaanse equivalent van de FPI, nl. de REITS, die ofwel in activa binnen eigen kapitaal investeren (her in te richten gebouwen of terreinen) ofwel in hypotheken. In de VS wordt dit investeringsinstrument op dit moment uitgebreid tot de gasleidingen en zonnepaneelcentrales. Het "Green Redemption Fund" of het fonds voor intergenerationele regeneratie zou in het bijzonder strategische bedrijven kunnen verwerven (nationaal en in het buitenland) om Frankrijk de kans te geven z'n achterstand op vlak van hernieuwbare energie in te halen. 11