Seminar Kunstenaar Documentatie Stan Claassen Eindproduct: Script Alan: Goedemiddag, mijn naam is Alan Charlatan. Ik heet u graag van harte welkom bij mijn allereerste expositie hier in het Stedelijk Museum. U weet niet hoe... verrast ik ben dat jullie allemaal zijn gekomen. Ik wil graag snel beginnen, ik heb een hoop werk om te laten zien. Zowel oud als nieuw, dus degene van jullie die om een of andere reden besloten hebben zich in mijn werk te verdiepen zullen er misschien een paar herkennen. [Alan pakt het geheel blauwe doek] Alan: Mijn eerste werk, genaamt blauw compositie op doek, is mij erg dierbaar. Ik heb er enorm veel tijd aan besteed en het is mijn grote trots. Maar als het om eigen werk gaat betekent de mening van de kunstenaar natuurlijk niets. Daarom zou ik jullie graag om jullie mening willen vragen. Meneer! Wat is uw naam? [Reactie van publiek] Alan: Kijk is goed naar dit kunstwerk. Wat ziet u? [Reactie van publiek] Alan: Hm, en hoeveel zou u over hebben voor dit werk? [Reactie van publiek] Alan: U maakt een goed punt, ik zou het zelf met u eens zijn was het niet voor Jaques Connerie. Hij had dit te zeggen over blauwcompositie op doek: "Blauw compositie op doek is een revolutie in moderne kunst en een triomf voor de gehele kunstwereld. Met exact de juiste hoeveelheid verf en exact de juiste grootte van het doek weet Charlatan een schilderij te creeëren dat zowel een luisterrijk en onthutsend verhaal verteld als een deprimerende en marcabere leegte verbeeld. Het valt niet te betwisten dat Charlatan zich reeds gecertificeerd heeft als een van de grootste namen op de huidige kunstmarkt en blauw compositie op doek maakt dit feit onloochenbaar. Geschatte prijs: 160 duizend euro" Nu vraag je je misschien af; wie de fuck is Jaques Connerie. Jaques is een belangrijk kunstkenner. Zijn observaties en analyses overstijgen die van ieder ander. En weet je waarom hij zo belangrijk is? Omdat hij lang genoeg gedaan heeft alsof hij belangrijk is. En als je lang genoeg doet alsof je belangrijk bent, wordt je vanzelf belangrijk. Het is een beetje als een concert of een perconferentie binnenkomen door simpelweg te doen alsof je daar thuishoort. En als je dan eenmaal zo belangrijk bent als Jaques, kun je er ook voor zorgen dat andere mensen belangrijk worden, mensen zoals ik, door lang genoeg te zeggen dat zij belangrijk zijn. Mijn naam heeft nu impact. Een voorbeeld; [Alan pakt een leeg doek en een mes]
Alan: Wie van jullie zou graag dit lege doek met een mes willen bewerken? [Alan brengt het doek en het mes naar iemand in het publiek en laat hem/haar daarin snijden] Alan: Oke. Dit doek.. [Alan pakt het besneden doek op] Alan: Dit doek is niks waard. Het is gewoon een gescheurd stuk canvas. Nutteloos. Nu doe ik hetzelfde... [Alan snijd in het doek] Alan: Maar met één kleine aanpassing. [Alan pakt een pen en zet een handtekening onderaan het kunstwerk] Alan: Een handtekening. Mijn handtekening. Dit doek brengt nu meer geld op dan de meeste mensen in een jaar verdienen. Ik ben de koning Midas van de kunstwereld, alles wat ik aanraak verandert in kunst. Ik hoef er niet eens moeite voor te doen. Dit schilderij? [Alan pak het schilderij met gekleurde stippen] Alan: Binnen 10 minuten gemaakt. Maar omdat een stel pretentieuze idioten het zo nodig moesten overanalyseren is het nu 234 duizend euro waard. 234 duizend euro. [Alan begint te schreeuwen] Alan: Het zijn verdomme acht stippen op een wit doek! [Alan gooit het doek kapot op de grond] [Alan pakt het doek met daarop de tekst "Wat is er mis met jullie?"] Alan: Alfabetcompositie op canvas. Connerie noemt het een marcabere kijk op de menselijke conditie. Ik noem het 7 minuten werk. [Alan gooit het doek kapot op de grond] [Alan pakt het doek met de gekleurde vlakken en het woord "Kunst" in het midden] Alan: 13 minuten. 170 duizend euro. [Alan snijd het doek uit het frame en maak er een prop van] Alan: Ik verdien dit niet! [Alan gooit de prop weg en loopt boos naar de deur] [Alan draait zich om] Alan: Ik ben geen kunstenaar. De schilderijen die ik maak zijn geen kunst. Mijn werk is niet belangrijk.
[Alan loopt de kamer uit] Eindproduct: De kunstwerken
Museumverslag 1) Wat beleef je aan het werk Tinguely en wat voel je er bij? Waarom? Beeld, geluid, ritme inhoud, beweging etc. Sommig werk is erg indrukwekkend, zei het door complexiteit, grootte of beide. Maar ander werk is niet bepaald interessant (zoals een paar stukjes karton en metaal op een plaat die langzaam ronddraaien). De dynamiek van het geluid dat uit sommige werken van Tinguely komt is wel interessant. Iedere keer dat er een geactiveerd werd kwam er een enorm kabaal uit wat vervolgens andere museumbezoekers aantrok. 2) Heb je een favoriet werk en een die je niet goed vind. Welke en waarom? Maak fotootjes Mijn favoriete werk was niet zozeer een specifieke installatie maar een zaal met werk. De Roest & Vodden zaal. Hier kon je werken van Tinguely namelijk daadwerkelijk activeren, waardoor de intentie van deze werken veel beter overkwam dan alle statische installaties die in de zalen daarvoor stonden. Mijn minst favoriete werk was Méta-Malevich. Dit komt deels doordat het niet bewoog, maar zelf als het had bewogen was het nog steeds gewoon een paar stukjes metaal op een plank hout geweest. Geen gebruik van interessante materialen, geen interessante vorm, en geen duidelijke betekenis of functie. Het was simpelweg saai. Méta-Malevich Twee werken uit de Roest & Vodden zaal 3) Noem 5 keywords die op deze expo slaan: Saai, Interessant, Teleurstellend, Mooi, Abstract. 4/5) Zoek een kunstwerk in het Stedelijk dat je ontroert of inspireert + Zoek een kunstwerk dat je verschrikkelijk vind of je choqueert. Beschrijf: titel, maker, jaartal + rest formele analyse + gevoels analyse en maak een foto. Voor zowel vraag vier als vijf wil ik graag één werk pakken. Omdat dit werk me ontzettend geïnspireerd heeft ookal vind ik het verschikkelijk. Het werk Untitled (No. 1. Series of 5) van Alan Charlton. Gemaakt in 1948 en door het museum verworven in 1975.
Dit werk is, naar mijn mening, gewoon een grijs doek. Ik voel er geen emotionele connectie bij, ik zie er geen verhaal of tafereel in, het heeft geen interessante vormen, gebruikt geen opvallende materialen. Het is simpelweg een grijs doek. Het is voor mij onbegrijpelijk dat dit als kunst beschouwd wordt en dat mensen hier zoveel in zien. Het heeft me echter wel enorm geïnspireerd. Ik wil iets doen met dit onbegrip en mijn afgunst voor dit soort kunst, zei het om de kunst beter te begrijpen of om het belachelijk te maken. Untitled (No. 1. Series of 5)
Extra Documentatie Wat is het verschil tussen design en autonome kunst Design wordt vaak vanuit opdracht gemaakt, waarals autonome kunst onafhankelijk is. De autonome kunstenaar maakt iets wat hij/zij wilt maken, niet iets wat een bepaalde functie moet hebben. Mijn proces Geïnspireerd door de abstracte kunstwerken in het stedelijk en de beschrijvingen die er bij hingen begon ik met het bedenken van een concept. Mijn eerste impuls was om het stedelijk museum na te bootsen, met enorm simpele en betekenisloze schilderijen (bijvoorbeeld een gekleurd vlak of een aantal stippen op een wit doek) en hierbij enorm gedetailleerde beschrijvingen over wat alles betekende en wat mensen erbij zouden moeten voelen. Ik kwam er echter al snel achter dat dit simpelweg niet interessant genoeg zou zijn. Een beschrijving in tekstvorm was niet voldoende, er moest iemand zijn die over de werken vertelde. Hierbij was mijn eerste idee een kunstkenner, maar het leek mij uiteindelijk toch effectiever om de kunstenaar zelf over zijn werk te laten vertellen en zijn eigen mening te laten contrasteren met die van de kunstkenners. Zo ontstond het karakter van Alan Charlatan (afgeleid van Alan Charlton, wiens grijze schilderijen mijn grootste inspiratie waren). Een kunstenaar die een reeks doodsimpele schilderijen maakte om de absolute abstractie belachelijk te maken, maar door lovende woorden van kunstkenners ineens wereldberoemd werd. Mijn idee was om zijn minachting en onbegrip voor wat mensen van hem vinden in een soort one man show over te brengen. Ik ben begon met het makelijkste onderdeel; het maken van de schilderijen. Hier ben ik slechts zo n 45 minuten mee bezig geweest. Voor deze schilderijen heb ik geen referentie gebruikt, aangezien het de bedoeling was om ze zo simpel mogelijk te maken, wat al snel gebeurt is als je een aantal gekleurde stippen schildert of een heel doek blauw maakt. Vervolgens heb ik een kort script geschreven, waarvoor niet veel onderzoek nodig was behalve het op zoeken synoniemen voor woorden die zo pretentieus mogelijk klonken (dit voor de beschrijvingen van kunstkenners die Alan gedurende het stuk zou voorlezen). Gedurende het creeëren van alle elementen voor mijn presentatie ben ik niet tegen problemen aangelopen (behalve misschien wat verfvlekken in mijn kleren). Op de dag van de presentatie zelf ging het echter goed mis toen ik mijn tas met schilderijen in de trein vergat, waardoor ik het stuk helaas niet kon opvoeren.