900 DAGEN Mythe en werkelijkheid van het Beleg van Leningrad

PERSMAP 900 DAGEN Mythe en werkelijkheid van het Beleg van Leningrad a haunting film, that is not about heroes but about victims,... a film that peels the crust of propaganda from around the naked body of pain IDFA jury 2011 Een film van Jessica Gorter Zeppers Film in coproductie met IKON Internationale verkoop Europa: Deckert Distribution Distributie Nederland: Mokum Film Distributie www.zeppers.nl www.900dagen.nl www.mokumfilm.nl

PRODUCTIE GEGEVENS Originele titel: 900 DAGEN Lengte: 77 minuten en 59 minuten Taal: Russisch met Nederlandse en Engelse ondertitels Jaar 2011 Genre Documentaire Formaat HD stereo 5.1 Nederlandse première: IDFA 2011 Dutch Documentary Competition Russische première ARTDOK Film Festival Moskou, december 2011 Nederlandse TV najaar 2012 Awards Dioraphte Award, Beste Nederlandse Documentaire - IDFA, Amsterdam 2011 Speciale Jury Prijs voor beste lange documentaire - ArtDocFest, Moscow 2011 Prix du Jury Interreligieux Visions du Réel, Nyon 2012 Special Mention voor Grand Prix Visions du Réel, Nyon, 2012 Special Mention voor Magic Hour Award Planete+Doc Film Festival, Warsaw 2012 Nominatie voor Estonian People s Award Parnu IFF, Estland Nederlandse inzending voor Prix Italia Torino 2012 Bioscoop uitbreng NL: 12 Januari 2012 / vertoond in meer dan 30 filmhuizen CREW Camera: Geluid: Montage: Producent: Productie: Regie: Sound mix en -design: Sander Snoep Menno Euwe Danniel Danniel Frank van den Engel Jorinde Sorée, Judith Vreriks Jessica Gorter Tom Bijnen Een Zeppers Film productie in coproductie met IKON. Deze film is tot stand gekomen met steun van het Nederlands Filmfonds en CoBO. Producent: Zeppers Film & TV Distributie: Mokum Film Distributie Contact: Judith Vreriks Contact: Rieks Hadders Joh. Verhulststraat 174 Lijnbaansgracht 209 D 1075 HC Amsterdam 1016 XA Amsterdam M: +31 (0)6-25061028 M: +31 (0)6-29 535 043 T: +31 (0)20-6758594 E: rhadders@planet.nl E: judith@zeppers.nl www.zeppers.nl

LOGLINE 900 DAGEN is een documentaire over het beleg van Leningrad tijdens de Tweede Wereldoorlog. De film vangt de worsteling van enkele overlevenden met de heldenmythe die er door de autoriteiten van gemaakt is, en die in schril contrast staat met de gruwelijke werkelijkheid waarover zij al die jaren niet mochten spreken. KORTE SYNOPSIS Is het beter de gruwelijke waarheid te erkennen of de troost van een mythe te omarmen? Negenhonderd dagen lang werd Leningrad tijdens de Tweede Wereldoorlog belegerd door Duitse troepen. De drie miljoen inwoners van de stad zaten als ratten in de val. In de bittere winterkou aten mensen lijm, schoenzolen, katten en soms zelfs hun medemensen. Na 900 dagen was een miljoen mensen gestorven. Dit alles vond plaats in een land waar propaganda belangrijker was dan de waarheid. De overlevenden mochten decennialang niet spreken over wat hen was overkomen, om de heroïsche mythe van het land van overwinnaars niet te ondermijnen. En met Poetin aan de macht wordt deze mythe weer nieuw leven ingeblazen. Wat begint als een film over persoonlijke getuigenissen van het beleg van Leningrad verandert geleidelijk in een epos over hoe censuur, propaganda en angst greep krijgen op de herinneringen van de hoofdpersonen. Een worsteling die tot op de dag van vandaag voortduurt. LANGE SYNOPSIS Deze film vertelt het verhaal over één van de meest onvoorstelbare en, verbazingwekkend genoeg, relatief onbekende gebeurtenis uit de Tweede Wereldoorlog: het beleg van Leningrad door de Duitsers. De drie miljoen inwoners van de stad zitten in 1941 als ratten in de val, zonder eten en drinkwater. In de bittere kou eten mensen lijm, schoenzolen, katten, honden en soms zelfs hun medemensen. Als de stad na bijna drie jaar weer opengaat, is bijna een miljoen mensen gestorven. De overlevenden zijn voor het leven getekend. De blokkade vond plaats in een land waar propaganda belangrijker was dan de waarheid en waar geschiedvervalsing de norm was. Direct na de oorlog werd elke vorm van aandacht voor het beleg verboden en vanaf 1960 roept de communistische propagandamachine het beleg van Leningrad uit tot symbool van nationale heldenmoed. Op deze manier worden vragen over Stalin s oorlogsbeleid vermeden, dat door militaire blunders vele extra mensenlevens heeft gekost. In de film wordt recent openbaar gemaakt archiefmateriaal van de geheime dienst gebruikt, waar ijskoude statistieken de omvang van het kannibalisme in de stad en de woede jegens de eigen autoriteiten onder de bevolking tonen. Des te wranger is het dat er in het hedendaagse Rusland opnieuw groots wordt ingezet op de heroïsche versie van deze tragische geschiedenis. In 900 DAGEN spreken enkelen overlevenden zich voor het eerst openlijk uit over wat zij daadwerkelijk hebben meegemaakt én over de naoorlogse censuur. Het spreken gaat nog steeds niet makkelijk. De jarenlang gekoesterde mythe van hun heldendom neemt het soms over van hun werkelijke herinneringen, die veel pijnlijker en zwarter zijn. Hun leven lang werd hen voorgehouden dat ze helden waren die het land naar de overwinning hebben geleid, maar steeds vaker sijpelt het ondraaglijke besef door dat echte erkenning voor hun pijn en trauma s na een halve eeuw uitblijft.

DIRECTOR S STATEMENT Rusland heeft mij altijd weten te grijpen door haar ongerijmdheden, contrasten, onvoorspelbare emoties en woelige geschiedenis. Toen ik een aantal jaren geleden bezig was met de film Piter, een portret van Sint Petersburg en zeven van haar inwoners in een tijd van historische transitie, ontmoette ik de 90-jarige Jelena Jakovlevna, die het beleg van Leningrad tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft overleefd. Zij vertrouwde mij een herinnering toe uit die tijd, die zich in mijn geheugen vastzette: ze was een deur binnengegaan, waar ze een hele familie om de tafel zag zitten, stil als wassen beelden. Toen begreep ze het: ze waren letterlijk verhongerd en doodgevroren. Ondanks haar 90 jaar had ze dit nog niet eerder aan iemand toevertrouwd. Wel liep ze ieder jaar trots mee in de parades, waarin ze samen met andere overlevenden werd toegejuicht als held en overwinnaar van de strijd tegen Nazi Duitsland. Alsof ze persoonlijk de Duitsers had verslagen in plaats van net niet van de honger was omgekomen in een bezette stad. Het contrast tussen de openbare heldenrol die haar werd toegemeten en haar persoonlijke geschiedenis vond ik uitermate pijnlijk en onbegrijpelijk. De Russische erfenis van de Tweede Wereldoorlog is in al deze jaren amper verwerkt, zeker in vergelijking met West Europa. Het officiële standpunt blijft onwrikbaar: Stalin was de overwinnaar, de offers die zijn gebracht waren noodzakelijk. Aan de hand van het verhaal van het beleg wil ik laten zien hoezeer deze versie van de geschiedenis het de mensen bijna onmogelijk heeft gemaakt hun herinneringen, die niet stroken met het officiële beeld, te delen, te verwerken en een plek te geven. En ook in het hedendaagse Rusland van Poetin wordt de heroïsche mythe over deze oorlog ingezet om een heldhaftig beeld van het land te creëren en het gevoel van patriottistische saamhorigheid te versterken. 900 DAGEN komt voort uit mijn verbijstering dat de pijn en trauma s van de overlevenden nog steeds niet erkend worden, al is er meer dan een halve eeuw verstreken. Ik ben gefascineerd hoe de mythevorming zelfs de herinneringen van sommige hoofdpersonen uit mijn film heeft aangetast. Maar ik ben nog meer onder de indruk hoe andere overlevenden, ondanks decennialange druk van de propaganda, toch een onwrikbare standvastigheid voor hun eigen versie van de waarheid hebben weten te behouden. Met 900 DAGEN raak ik een universeel thema: hoe houden persoonlijke herinneringen stand ten opzichte van collectieve herdenkingen en de macht van propaganda. De film werpt de ongemakkelijke vraag op of het beter is een gruwelijke waarheid te kennen of de troost van een mythe te omarmen. De film geeft geen eenduidige antwoorden maar probeert via persoonlijke verhalen deze complexe vraagstukken aan te raken. Jessica Gorter, oktober 2011

PERS OVER 900 DAGEN zo ziet de ideale documentaire eruit **** NRC een soepele, spannende en ook ontroerende documentaire **** De Volkskrant een briljante film over de blokkade van het toenmalige Leningrad door de Duitsers De Telegraaf het is bijzonder knap hoe Jessica Gorter en haar team met de meest traditionele middelen die het documentairegenre biedt interviews, archiefbeelden zo ijzingwekkend beheerst en daardoor aangrijpend een verhaal vertellen over schaamte **** de Filmkrant '900 dagen. Mythe en werkelijkheid van het beleg van Leningrad is even liefdevol gemaakt als verpletterend in zijn uitwerking' ***** Nederlands Dagblad daarnaast weet de film op een onthullende manier een beeld te geven van de barre werkelijkheid achter de muren van Leningrad en hoe de herinnering hieraan door de Russische propaganda veranderd is **** movie2movie.nl een indringend portret van een groep overlevenden die een begin hebben gemaakt met het ontsluiten van hun geheimen **** filmtotaal documentairemakers in super conditie Trouw a haunting film, that is not about heroes but about victims,... a film that peels the crust of propaganda from around the naked body of pain IDFA jury 2011 superb docu... a throat-gripping look at history and its continuing ramifications Variety

900 Days By JAY WEISSBERG 17 June, 2012 A Mokum Film release of a Zeppers Film presentation of a Zeppers Film, Ikon production. (International sales: Deckert Distribution, Leipzig/Icarus Films, New York.) Produced by Frank van den Engel. Executive producers, Jorinde Soree, Judith Vreriks. Directed by Jessica Gorter. Written by Gorter, in cooperation with Beatrijs van Agt, Marieke van der Winden. After the title "900 Days" appears onscreen, helmer Jessica Gorter adds: "Myth and reality of the siege of Leningrad." It's the perfect description of this superb docu, which captures in 77 deeply troubling minutes the contradiction between the official version of a heroic populace persevering for the Motherland, and the private bitterness of a people disgusted by the way the Soviets and their heirs avoid questions of responsibility. Beautifully lensed and expertly edited, this throat-gripping look at history and its continuing ramifications won the top Dutch docu prize at IDFA. Since then, the docu has played a limited number of fests, though it deserves greater exposure. A 58- minute version exists for smallscreen runs, yet there's no need for a shorter cut when the full-length pic hasn't an ounce of fat and can easily be slotted into schedules. Boutique docu houses should take a look before inevitable TV sales preclude theatrical play. Since her debut with "Piter," also about residents of St. Petersburg, Gorter has sharpened her vision, finding meaning in every shot, and using the camera as silent commentator. Here, she turns her cleareyed gaze on the Blockade of Leningrad, where more than 1 million people died during the Nazi siege of 1941-43 (the subject of what was meant to be Sergio Leone's last project). Part of the docu's success comes from Gorter giving her handful of interviewees time to become forceful characters rather than mere talking heads. Weaving archival footage among the testimonies reinforces the tragedy, yet it's the words of the survivors now, and their faces today, that haunt. For a blow-by-blow history lesson, it's best to look elsewhere, though auds needn't bring much prior knowledge to understand then and now. People like husband and wife Alexander Fedorovich Zhiglyavski and Zoya Nikolaevna Bulynina make clear their disgust with the official line, which showers them with medals as a way of avoiding any investigation into the state's culpability for the extreme death toll. Stories of people dropping dead from hunger on the frozen streets lose none of their power for having been heard before, though it's the discussion of cannibalism that truly disturbs. Gorter juxtaposes these painful reminiscences with shots of the Russian army today parading the streets in "honor" of the victims of the blockade. The meaningless pageantry and blind celebration contrasts with the life of Lenina Dmitrievna Nikitina, orphaned under horrific circumstances during the siege and now living alone in a faded apartment. Though she knows some think she's unbalanced,

her chillingly detailed story makes clear that any perception of madness comes from those unable to listen. A group of women forming the Assn. of Blockade Survivors still proclaims its allegiance to Stalin and his memory, but such an attitude is hardly surprising given the amount of propaganda they were fed all their lives. As is so often the case with those raised in Soviet-bloc nations, a rejection of such an intense and lifelong inculcation would mean their own lives were meaningless, and few can handle such a stark realization. Gorter remains respectful of these women while also showing how their insistence on toeing the party line gags those peers who want to speak out. Lensing displays a great eye for anomalies, and Gorter doesn't hesitate to point out, via visuals, similarities between the Stalinist regime and the current one; Danniel Danniel's expert editing beautifully integrates past and present. The tragedy of the Blockade is still too great to fully come to terms with on a collective basis, but "900 Days" shows that even grasping the horrors on an individual level is ultimately a task few are capable of comprehending.

KORTE BIOGRAFIE REGISSEUR Jessica Gorter (1969) studeerde regie documentaire en montage aan de Nederlandse Film en Televisie Academie in Amsterdam. Sindsdien werkt ze als zelfstandig filmmaakster met een focus op post-sovjet Rusland. Zij regisseerde en produceerde verscheidene documentaires waaronder Piter (2004), No Goods Today (2002) en Ferryman across the Volga (Prix de RTBF). Voor de theatervoorstelling Quarantaine (2006) van Huis aan de Amstel maakte ze een serie portretten van overlevenden van het beleg van Leningrad. Haar films zijn in binnen- en buitenland op filmfestivals en televisie vertoond. Ook werkte zij als regisseur voor diverse televisie programma s (Human, VPRO) en monteerde ze verscheidene documentaires. Jessica geeft regelmatig les en workshops, ondermeer aan studenten van de HKU in Utrecht. In de winter van 1990, kort na de val van de muur, reisde Jessica voor het eerst naar Sint Petersburg. Zij werd gegrepen door de stille revolutie die zich daar voltrok en is de ontwikkelingen van deze stad en haar inwoners op de voet blijven volgen. Hieruit kwam o.a. haar eerste lange documentaire Piter voort, door het filmblad Variety omschreven als: 'an absorbing look at seven residents of St. Petersburg and their conflicted relationship to both past and future'. De film, die Jessica zelf regisseerde, draaide en produceerde ging in première op het Internationale Film Festival in Rotterdam, is uitgebracht door Cinema Delicatessen in de filmhuizen en aan verscheidene Europese televisiestations verkocht. 900 DAGEN is haar tweede lange documentaire. De film geeft een indringend beeld van de worsteling van enkele overlevenden met de heldenmythe die er door de autoriteiten van gemaakt is en de gruwelijke werkelijkheid waarover zij al die jaren niet mochten spreken. Sinds de uitbreng op het IDFA is de film meerdere keren onderscheiden o.a. met de prijs voor beste Nederlandse documentaire op het IDFA en de speciale juryprijs voor lange documentaire op het ArtDocFest 2011 in Moskou.

FILMOGRAFIE JESSICA GORTER 2011 900 DAGEN 2012 Producent: Zeppers Film en TV in coproductie met IKON Theater uitbreng Nederland: Mokum Film Distributie. Internationale distributie: Deckert Distribution / USA North America: Icarus Films 2006 Quarantaine Uitvoerende productie: Filimon Film Producent: St. Huis aan de Amstel Ism toneelgezelschap Huis aan de Amstel, Don Duyns Eindregie: Liesbeth Coltof Uitvoering: Rozentheater Amsterdam, Oktober / November 2006 Filmdeel van multimediale voorstelling waarin film en theater in een wisselende verhouding het verhaal vertellen van een afgesloten stad en haar inwoners. 2004 Piter Lengte: 79 Producent: Filimon Film Wereldpremière: Internationaal Film Festival Rotterdam Theater uitbreng Nederland: Cinema Delicatessen Internationale distributie: Doc & Film, Parijs Een intiem portret van Sint Petersburg aan de hand van zeven van haar inwoners in een tijd van historische transitie. 2002 No Goods Today Lengte: 50' Producent: Filimon Film / HUMAN Documentaire over Nederlander die noodlijdend tv station in Georgië van de ondergang wil redden. 1998 Ferryman across the Volga (Prix de RTBF) Lengte: 31" Producent: Filimon Film/Jokestar Film Uitzending: VPRO/RTBF Portret van traditionele Russische veerman die zijn houten pont met handkracht heen en weer vaart over de Wolga. 1994 Heilige Weg Lengte: 20' Producent: NFTVA / Eindexamen Film Poëtisch portret van drukste en heiligste winkelstraat in Amsterdam. 1993 Gold and Blue Lengte: 34' Producent: NFTVA Documentaire over een voormalige underground dichter en een nieuwe zakenman in Sint Petersburg.

ZEPPERS FILM IN PRODUCTIE/BINNENKORT IN PREMIERE: POULE DES DOODS Documentaire over een groep dichters die een passend gedicht schrijft en opdraagt op de uitvaart van een onbekende, waarvan er geen nabestaanden naar de begrafenis zijn gekomen. Alleen al in Amsterdam overlijden er jaarlijks rond de 15 personen, van wie verwacht wordt dat er niemand op hun uitvaart zal komen. Regie: Astrid Bussink. In coproductie met de NTR. Verwacht in september 2012. DIRTY WINDOW Documentaire over het korte leven van de vermoorde Hongaarse prostituee Bernadette Zsabo en de wereld waaruit zij voortkwam. Regie: Walter Stokman. In coproductie met VPRO. Verwacht in september 2012. KILL YOUR DARLING - Documentaire (90 min.) over de pogingen tot reconstructie van het verleden aan de hand van de onopgeloste moord in 1990 op fotomodel / fotografe Melissa Halstead. Regie: Jaap van Hoewijk. In coproductie met NCRV. Verwacht in november 2012. DROOM VAN POETIN Een filmisch portret van een stad in een razendsnelle transitie. Van een haast vergeten Sovjet vakantieoord moet Sotsji in sneltreinvaart veranderen in het visitekaartje van het nieuwe Rusland. Hier moeten in februari 2014 de Olympische Winterspelen plaatsvinden en tot die tijd moet werkelijk alles wijken om van dit megaproject een megasucces te maken. Regie: Hans Pool. In coproductie met VPRO. Verwacht in november 2013. RECENTELIJK GEPRODUCEERD: BEER IS CHEAPER THAN THERAPY - In de schaduw van de grootste Amerikaanse legerbasis worstelen soldaten met hun geweten. Regie: Simone de Vries. In coproductie met VPRO. In competitie tijdens IDFA 2011. RETOURTJE HIERNAMAALS Een documentaire over het innerlijke transformatieproces na een bijna-dood-ervaring. Regie: Maasja Ooms en Ingrid Wender. In coproductie met IKON. In competitie tijdens IDFA 2011. PARADISO - Tegen de achtergrond van vier decennia gedroomde en gerealiseerde opvoeringen in de Amsterdamse poptempel Paradiso, verhaalt de film over de podiumzucht en angsten van artiesten en bezoekers. Regie: Jeroen Berkvens. In coproductie met NTR. IDFA Play Competitie 2011. 900 DAGEN Het verhaal door de ogen van de inmiddels bejaarde getuigen van een van de meest onvoorstelbare en, verbazingwekkend genoeg, bijna geheel vergeten gebeurtenissen uit de Tweede Wereldoorlog: het beleg van Leningrad door de Duitsers. Regie: Jessica Gorter. In coproductie met IKON. Winnaar Dioraphte Award, IDFA 2011. Winnaar Speciale Jury Prijs, ArtDokFest Moskou, 2011. Winnaar Prix du Jury Interreligieux en de Special Mention Grand Prix op het Visions du Réel, 2012. DE 13E MAN Een documentaire over scheidsrechters in het amateurvoetbal en over het gebrek aan respect in de samenleving voor elkaar. Winnaar van de IDFA scenarioworkshop 2009. Regie: Martijn Blekendaal. In coproductie met VPRO. In première IDFA 2011.

ZOETE ROOK VAN HET VADERLAND - Een film over mensen die in tijden van oorlog, onderdrukking en bezetting besluiten niets te doen. Ze kiezen voor een leven tussen de ruïnes van hun verleden. Al betekent dat een leven in eenzaamheid, een leven in dromen tegenover de realiteit, een leven in herinneringen tegenover de alledaagsheid. Regie: Masja Novikova. In coproductie met IKON. WATER CHILDREN Via het steeds veranderende kunstwerk en muziekstuk van Tomoko Mukaiyama, gewijd aan de vrouwelijke vruchtbaarheid, onderzoekt de film op welke manier vrouwen uit verschillende landen zich verbonden, afgekeerd of bepaald voelen door hun lichaam. Regie: Aliona van der Horst. In coproductie met VPRO. Genomineerd voor gouden kalf voor beste lange documentaire NFF 2011. Honorary Mention / World Doc Competition Dok Leipzig 2011. CURACAO - Een documentaire over de dunne scheidslijn tussen vakantievieren en modern kolonialisme op Curaçao, tegen het licht van de naderende status aparte, waardoor alle verhoudingen op scherp komen te staan. Regie: Sarah Vos en Sander Snoep. In coproductie met NTR. In premiere tijdens IDFA 2010, daarna IDFA on Tour. Winnaar KNF Persprijs NFF 2011. SCENA DEL CRIMINE - Wat is de betekenis van het geweld van de Camorra voor het dagelijkse leven in Napels. Een cultuur van romantisering van het geweld van de Camorra wordt geplaatst naast de werkelijke consequenties van dat geweld. Regie: Walter Stokman. In coproductie met de VPRO. In première bij Giornate degli Autori in Venetië 2010. TED NOTEN: GOUD, ZWEET EN PARELS - een portret van een kunstenaar die onverwacht zijn gouden formule overboord gooit en met openheid en durf de toekomst tegemoet gaat. Regie: Simone de Vries. In coproductie met NPS. LEAVING MANDELA PARK - is een verhaal over kinderdromen in de townships van Zuid-Afrika. Het verhaal van kinderen met een bijzondere drive om, al is het maar voor even, te ontsnappen uit hun grauwe dagelijkse werkelijkheid. Regie: Saskia Vredeveld. In coproductie met IKON. MIJN ENSCHEDE - Op 13 mei 2000 ontplofte een vuurwerkopslagplaats in een woonwijk in Enschede met 23 doden en bijna duizend gewonden tot gevolg. Eén van die gewonden was de regisseuse zelf. In Mijn Enschede gaat zij op zoek naar de mensen die ruim 8 jaar later nog steeds in de ban zijn van dat ene alles overstijgende moment. Regie: Astrid Bussink. In coproductie met NPS. In premiere tijdens IFFR 2010. FOTO EN COPYRIGHT BY G.P.FIERET - Portret van de even eigenzinnige als briljante kunstenaar G.P. Fieret (1925-2009) die ons deelgenoot maakt van zijn leven via zijn zelfportretten en zijn gruizige foto s van vrouwen. Regie: Frank van den Engel. In coproductie met NPS. In première tijdens IDFA 2009. Winnaar Publieksprijs TIDF (Taiwan). DE KIJK VAN KESSELS - Portret van Erik Kessels die zich beweegt in het grensgebied tussen reclame, kunst en commercie. De selectie en ordening van de onwaarschijnlijke hoeveelheid beelden die op ons afkomen is een belangrijke discipline geworden. Door verbanden te leggen wordt een nieuwe betekenis gegeven. Regie: Simone de Vries. In coproductie met VPRO.

HARTENWENS - Amerikaanse kinderen die adoptieouders zoeken worden met glamourfoto s in de markt gezet. Dit is een scherp contrast met de werkelijkheid van deze groep verwaarloosde en getraumatiseerde kinderen. Hans Heijnen portretteert de hartenwens van een aantal van hen. Regie: Hans Heijnen. In coproductie met IKON. THE KIDS GROW UP Bijzondere, intieme studie naar de wonderlijke relatie tussen ouder en kind. Regisseur Doug Block onderzoekt de relatie met zijn ouders en stelt tevens zijn eigen vaderschap centraal. Regie: Doug Block. In coproductie met VPRO. ENKELE PRIJSWINNAARS UIT EERDERE JAREN: VOICES OF BAM - Een jaar na de verwoestende aardbeving in de Iraanse stad Bam lijkt het gewone leven weer op gang gekomen. De film is een poëtische documentaire over rouw, herinnering en levenskracht en is geïnspireerd door foto s van de mensen en de stad die uit de puinhopen zijn opgegraven. Regie: Aliona van der Horst en Maasja Ooms. In coproductie met NPS. Bioscooproulatie door Cinema Delicatessen. Première Int. Film Festival Rotterdam 2006. Prix interreligieux - Vision du Reel/Nyon, Special Jury Prize - Tribeca Film Festival, best Feature Dokfest/Kosovo, Nominatie best sound design Nederlands Film Festival, Special Mention CPH- DOX, Best Documentary, Int. Doc. Festival Roemenië 2007. TUSSEN HEMEL EN AARDE - Tegen de achtergrond van een land in de greep van een dictator ontvouwt zich het verhaal van twee vrienden, allebei circusartiest, die zich gedwongen zien om een keuze te maken uit twee slechte opties. Ze maken ieder een tegengestelde keuze die vergaande gevolgen heeft voor hun vriendschap en voor hun families. Regie: Frank van den Engel & Masha Novikova. In coproductie met IKON en Off World (BE). Bioscooproulatie door Cinema Delicatessen. Première tijdens Int. Film Festival Rotterdam 07, geselecteerd voor vele festivals waaronder Tribeca Festival NY, Vancouver FF, Melbourne FF. Best Documentary - International Film Festival of Performing Arts (Portugal), Juryprijs van de Universiteit van Lissabon. HOW MANY ROADS - Een serie portretten van mensen op weg naar een concert van Bob Dylan. De mensen zijn om allerlei zeer uiteenlopende redenen in hun persoonlijk leven sterk beïnvloed door hun idool. Regie: Jos de Putter. Coproductie met de Humanistische Omroep. Joris Ivens comp. IDFA 05, Sao Paolo Film Fest., Visions du Reel/Nyon, Hotdocs eva. BORIS RYZHY - Zes jaar geleden overleed Boris Ryzhy de 27-jarige, beroemdste hedendaagse dichter van Rusland, ook wel genoemd Dichter van de Perestrojka. Via de sferen van zijn gedichten, zijn leven, zijn familie en vrienden dringen we door tot de kern van zijn leven en dat van zijn generatie. Regie: Aliona van der Horst in samenwerking met Maasja Ooms. In coproductie met VPRO. Winnaar van de Zilveren Wolf - IDFA 2008, Dutch Directors Guild (DDG) Award 2008, Jury Award - Festival International du Film sur l Art te Montreal, Best Documentary - Int. FF Edinburgh. DANS, GROZNY DANS - een film over de jeugdige leden van de Tsjetsjeense dansgroep Daymokhk. Temidden van het barre en verwoeste Grozny, oefenen ze de dansen via welke eeuwenlang sociale en culturele patronen zijn doorgegeven. Ze bereiden zich voor op een tournee die hen naar de radicaal andere wereld van West-Europa voert. Regie: Jos de Putter. Coproductie met IKON. Première op IDFA 02: in competitie voor de Joris Ivens Award - 5e plaats publieksprijs. Doc Grandprix - Chicago International Doc Film Festival 2003, Prix Centaur - Message to Man

International Festival 2003 te St.Petersburg, hoofdprijs op het Cinemambiente festival 2003 in Turijn, CPH Dox award CPH Dox, Grand Prix - Festival du Film sur l Art in Montreal. ANDRE HAZES ZIJ GELOOFT IN MIJ - een film over liefde, muziek en eenzaamheid. Regie: John Appel. Coproductie met NPS. RCV Filmdistribution (28 filmkopieën-165.000 bezoekers). Openingsfilm en winnaar van de VPRO Joris Ivens Award IDFA 1999. Voor meer informatie, stills en trailers: www.zeppers.nl