3D vormgeving conceptueel denken Leonie van Drunen 1VTA Klokje De uitwerking van het idee, vindt ik goed gelukt. Maar ook het uitelkaar halen was interessant. Ik vindt het leuk om mensen voor de gek te houden. Vandaar dat dit klokje GRAPPIG is. Hij is decoratief, hij lijkt functioneel, als men goed kijkt komt men er pas achter dat er geen tijd wordt weergegeven, Het klokje tikt nog wel maar alleen thuis op mijn manier zonder de tijd te kunnen lezen. Het is nu een soort vitrinekastje. Het proces ook: Het veranderde door bevindingen. Ik vindt hier eigenlijk alles goed aan (resultaat bevalt), de functie is compleet anders. Ook het proces was interessant (alle onderdelen vervangen). Van paspop naar kapstok Boeddha De manier waarop het product is gesloopt en met de achterliggende gedachte: Dat ik iets heb gebroken, wat het geloof (of bijgeloof van geluks-boeddha) schaadt. Het is tegenwoordig een rage/decoratief stuk, ik hecht me er dan niet aan (neem het niet serieus). Dat het nog steeds decoratief is, maar de waarde wordt minder en de interpretatie van het stuk is anders. De functie blijft hetzelfde maar de compositie is anders. Er zit teven nog wel een zelfde functie aanvast (het doel om kleding om te hangen, maar nu functioneel in plaats van decoratief). De uitwerking (beter gezegd afwerking). Het had een esthetisch effect op mogen leveren.
Vaas en gel experiment: Wijnkoeler omhuld met de inhoud Kaarsen, Het resultaat in de zin van: Esthetisch. Maar ook de verklaring van gel en het onderzoek naar het resultaat. Het idee dat veel gel van zichzelf koelt of verwarmd. Ik wilde het product niet stuk maken, dus heb ik het omhuld met de inhoud van het product. De functie vervalt doordat het product vast zit, en nu geen wijnfles kan verkoelen. Het product zelf wordt als het ware gekoeld bewaard nu. Als je weet dat het een gel vaas is, valt het effect esthetisch misschien weg. Het is jammer dat de gel niet hard wordt (of bevriest), wat ik had gehoopt. Misschien moet ik het nog bevriezen ter experiment! Dat ik heb geprobeerd het uiterlijk van de kaars te verbloemen (want de kaarsen zijn niet zo mooi van kleur op zichzelf). Ook heb ik onderzoek gedaan naar wat een kaars is, van welke vetten er kaarsen gemaakt kunnen worden bijv. Ik wilde niets doen met kaarsvet, want dat gebeurd vaker. Dat de uitwerking ervan zinloos was, aangezien decoreren niet de bedoeling is/was. Een kaars is een kaars, een kaars zelf is al een goede uitvinding: Het is er al langer dan een lamp (nostalgie en sfeereffect). Het is mooi dat de kaars geschiedenisrijk is, daarom blijf ik er vanaf. Het product is van zichzelf subliem! Spiegelkastje: Van functie naar vormgeving De functie valt niet zozeer weg, het verandert in een esthetisch product: Kaarshouder. De spiegel heeft daarbij een andere functie; je kijkt niet zozeer meer in de spiegel om je gezicht te bekijken. In dit geval vangt de spiegel het licht op wanneer er een kaars op staat. Het geeft een andere sfeer, dan het product in eerste instantie had. Hier ben ik over het algemeen tevreden over, aangezien ik
experimenteel tot het resultaat ben gekomen. Ik heb het helemaal uit elkaar gehaald en alle losse onderdelen meerdere malen aan elkaar vast gezet om te kijken wat er mogelijk was en hoe het oogde. Tevreden over functie en resultaat. Zonnebril met Litopicetea logo Het proces zelf ging goed, door de bril uit elkaar te halen kon ik er van alles meedoen waardoor de functie; zonnewering wegviel. Maar eenmaal uitgekomen op de bevinding dat dit sowieso een nutteloos brilletje is (ook al haal ik de glazen eruit) en je te koop loopt met een merk voor ijsthee leek het met een plan om de bril juist draagbaar te maken. Of om het nog ondragelijker te maken, door bijvoorbeeld het logo op de glazen (doorschijnend papier) te plakken. Hierdoor versterkt de functie die de bril nu al heeft. Ook hier probeerde ik tevergeefs glitters. Hier werd het product echt niet beter van. Uiteindelijk zou ik het nu nog kunnen schuren om het op te lossen, kijken hoe dit uitpakt en vervolgens een laag verf of iets dergelijks aanbrengen. Parfum flesje Maroccan Rose van de BodyShop Dat de functie omgezet in beeld (tot wat de inhoud was). Er zat een geur in, genaamd Maroccan Rose, na wat onderzoek te hebben gedaan naar de BodyShop kwam ik al gauw tot de conclusie dat zij hun eigen geuren produceren. Nu ben ik de inhoud van de geur gaan onderzoeken, kwam erachter dat de roos helemaal niet zo Marokkaans is. De roos heet zo, maar wordt in Nederland gekweekt. Met die bevinding, ben ik verder gaan denken: Ik kan deze roos ook zelf kweken. Dus dat heb ik gedaan, gebroken en de stukken glas (met etiket er nog op) tot een roos gevormd. Als het flesje groter was geweest, was de vorm beter uitgekomen: Meer glas om meer aan elkaar te kunnen verbinden. Maar over het algemeen heeft dit product een van de beste processen.
Het telefoonhoesje met opdruk (film: You will meet a tall dark stranger) Dat ik experimenteel tot een resultaat wilde komen, in een emotionele toestand namelijk: Het gevoel dat je vast zit en alles eruit moet. De hele opdruk van het hoesje past al niet bij me, ik geloof niet in sprookjes en ben behoorlijk realistisch (romantische clichés en fabeltjes hoeven van mij niet). Daarom heb ik het op dat gevoel (intuïtief) verbrand. Het resultaat is vervormd, ik vindt dat wel iets hebben. Je ziet ook dat het een reactie ergens op is, waardoor er een ander verhaal ontstaat die men zelf kan invullen. Je ziet bijna dat er frustratie in het proces zat. Ook heb ik het vastgelegd op film, aangezien dit plaatje ook een soort reclame is voor een film. Het is wel handig om processen te laten zien in de toekomst d.m.v. vastlegging. De nagellak remover die ik gebruikte sloot aan op de gelakte nagels van de vrouw op het hoesje, ik wilde de emotie maar ook de afbeelding verwijderen. Wat is er niet goed aan? Ik had hier conceptueel gezien (voor een ander resultaat/beeld) meer uit kunnen halen, als ik niet per direct begon met een verbranding. Soms moet je risico s nemen of iets uitproberen om erachter te komen of het iets wordt dat heb ik wel gedaan. Voorafgaand aan deze opdracht: (een inventarisatielijst gemaakt en opgeruimd) toen 100 spullen meegenomen
Samen (met de hele klas) een concept uitwerken, zonder te overleggen volgens een opdrachtomschrijving in gerichte lijnen. Het idee was, dat als je niks zegt je uiteindelijk tot het resultaat komt wat je hebt omschreven. Want als de opdracht duidelijk genoeg omschreven is en met de juiste berekeningen is gemaakt; kan het niet misgaan!
Een stofzuiger regelen (die nog werkte) en uit elkaar halen, om vervolgens weer in elkaar te zetten (tot die het weer doet). Alles wat erin zit (of het nu los of vast zit), eruit halen. De stofzuiger werkte in mijn geval niet helemaal mee (geen schroeven/zat vast gelijmd) maar ik heb hem zover als kon uit elkaar gehaald om te zien wat er allemaal in zat. Uiteindelijk moesten we bedenken hoe we het uit wilde stallen (volgens concept), ik heb het van groot naar klein en van hoog naar laag achterelkaar geplaatst, waarbij elk object elkaar raakte. De motor was ook moeilijk los te krijgen, dus die deed het nog waardoor de stofzuiger het nog gewoon deed maar de stofzuiger zelf kon nooit meer in elkaar gezet worden vanwege de bouwconstructie.