Interview met Y. HIRAYAMA Sensei 6de dan JKA Headquarter Tokyo Japan
Interview met Yuko Hirayama Sensei 6 de Dan JKA Instructeur JKA Honbu Dojo Tokyo Japan Laat ons misschien van start gaan met een niet zo n bijster originele vraag. Kan je ons iets meer vertellen over jouzelf : jouw jeugd, schooltijd,? YH : Ik ben geboren op 18 juni 1969 in Yokohama, prefectuur van Kanagawa, waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. Tijdens mijn schooltijd zat ik op het Lyceum van Kishine in de prefectuur van Kanagawa, en ik ben afgestudeerd als licenciaat lichamelijke opvoeding aan de universiteit te Tokio. Waar en wanneer ben je begonnen met karate? YH : Ik ben op 8-jarige leeftijd begonnen met het beoefenen van karate in Yokohama. Als kind was ik erg verlegen, waardoor ik quasi uitsluitend in staat was om te spreken met familieleden. Mijn ouders waren hierover nogal ongerust en dachten dat het beoefenen van kendo me goed zou doen, wetende dat kendo een discipline is waar men de stembanden nogal intensief gebruikt. Er was in de nabijheid echter niet onmiddellijk een goede kendo-dojo te vinden. Toen bleek echter dat er onlangs een nieuwe karate-dojo geopend was in de buurt, waar zowel mijn zus, broer als ikzelf werden ingeschreven. De karate stijl die er beoefend werd was Shindô Jinen Ryû Ryôbukai, onder leiding van Yoshio Yamada Sensei. Wie was jouw hoofdlesgever aan de universiteit? YH : Als universiteitsstudente, trainde ik exclusief in de Honbu dojo van de JKA (ik was geen lid van de Universitaire Karateclub). Ik trainde er onder alle toenmalige Sensei van het JKA HQ. Wie maakte, als eerste, een niet aflatende indruk op jou als zijnde beginnende karateka? YH : Dit was Yoshio Yamada Sensei, verantwoordelijke van de toenmalige dojo. Heb je nog andere martiale krijgskunsten of karate stijlen beoefend? YH : Zoals reeds eerder gezegd, ben ik begonnen met het beoefenen van Shindô Jinen Ryû Ryôbukai karate ; ik heb eveneens kendo beoefend gedurende 6 jaren op school tijdens het lager en middelbaar. En dit omdat er geen karateclub was op school. 2
Heden ten dage zijn er verschillende karate organisaties wereldwijd. Was jouw keuze voor de JKA bewust, en zo ja : waarom? YH : Ik begon niet met JKA. Maar als schoolstudente, begon ik mezelf af te vragen hoe sterk het karate was dat ik toen beoefende. Ik wou sterker worden en bezocht heel wat andere dojo. Maar het was pas toen ik JKA HQ bezocht en hun trainingen zag, dat ik besliste om hen te vervoegen omdat hun trainingen zeer goed waren. Kan je ons iets meer vertellen over jouw competitiepalmares? 2001 : 44 ste All Japan Kampioenschap Kata dames : 2 de plaats 2002 : 45 ste All Japan Kampioenschap Kumite dames : 1 ste plaats Kata dames : 2 de plaats 2004 : 47 ste All Japan Kampioenschap Kata dames : 3 de plaats 2005 : 48 ste All Japan Kampioenschap Kata dames : 2 de plaats 2006 : 49 ste All Japan Kampioenschap 10 de Gichin Funakoshi Cup 2007 : 50 ste All Japan Kampioenschap Kata dames : 3 de plaats 2008 : 51 ste All Japan Kampioenschap 2009 : 52 ste All Japan Kampioenschap Welke wedstrijd is voor jou de meest memorabele? YH : Zonder enige twijfel het jaar 2002: ik werd 1 ste in Kumite en 2 de in Kata. Waarbij voornamelijk de finale Kumite een geweldige herinnering is voor mij. Wie zou je omschrijven als jouw meest geduchte tegenstander? YH : Elke tegenstander valt te beschouwen als een geducht tegenstander. 3
Je volgde de befaamde JKA Instructeurscursus. Kan je ons hier iets meer over vertellen? Zowel over de technische, als de wetenschappelijke en fysieke aspecten? En wat was de essentie van deze trainingen tijdens deze cursus? Ik herinner me dat ik omringd was door al die elite karateka en dat ik verbaasd was door de geluiden die al de «tsuki» en «geri» veroorzaakten, zoals ik dit nog nooit tevoren gehoord had. Ik was overtuigd dat ik de juiste beslissing genomen had door het volgen van deze cursus, maar gelijktijdig was ik ook enigszins bedroefd dat ik was toegetreden tot een dergelijke overweldigende wereld. De trainingen tussen al deze topkarateka waren, zoals je zich wel kan voorstellen, hard en pijnlijk. Masatoshi Nakayama Sensei (1913-1987), Hoofdlesgever, heeft de technieken genormaliseerd, en alle lesgevers van de Honbu Dojo hebben dit steeds verder bestudeerd en onderzoek gepleegd om dit verder te ontwikkelen in het licht van de wetenschap en fysiek. Als onderdeel daarvan, zijn de student-lesgevers verplicht om regelmatig rapporten te schrijven met betrekking tot de karatetechnieken en de pedagogische methodes om hen aan te leren. De leerling-lesgevers worden logischer wijze verondersteld om hun eigen technieken te begrijpen om deze aan hen te kunnen uitleggen. Dankzij de geschreven rapporten, bestuderen zij elke techniek nog meer in detail, verbeteren zij de uitvoering van hun technieken maar ontwikkelen zij ook diverse lesmethodes omtrent communicatie, lesstructuren en hoe ze leerlingen kunnen helpen om vooruitgang te boeken. Als lesgever verbonden aan de Honbu dojo van JKA HQ, reis je heel de wereld rond om les te geven. Heb je nog de tijd om zelf elke dag te oefenen? YH : Gewoonlijk, train ik dagelijks 2 uren, behalve als ik les moet geven in Japan of overzee. In dat geval, train ik zo n uurtje s morgens. Ik verplicht mezelf er toe om de achtste regel van de Nijukun (de dojokun is samengesteld uit 20 regels) te respecteren : «Het karate-do is niet beperkt tot de dojo». Hoe ziet jouw trainingsschema er heden ten dage uit? YH : Het omvat zowel kihon, kumite als kata, maar ook de basistraining van de spieren en afwarming (cooling down) welke ook erg belangrijk is. 4
En is dit huidige trainingsschema verschillend van dit van 10 / 15 / 20 jaar geleden? YH : Globaal gezien, niet. Alleen dat ik me, sinds ik gestopt ben met competitie, minder focus op de voorbereiding van competitie. Wat zijn jouw voorkeurskata? YH : Bassai-sho en Sochin. Wat is volgens jou de rol van een Sensei ; en maak je daarbij een onderscheid tussen een Sensei en een lesgever? YH : Een Sensei moet de weg aanduiden aan de leerlingen, niet alleen binnen het domein van het karate, maar ook in het leven in het algemeen. Je bent één van de zeldzame vrouwelijke lesgevers in de Honbu Dojo, en daarbij ook nog eens één van de hoogste dan-graden? Is het moeilijk om te overleven in een door mannen gedomineerde wereld? YH : Dit vergt een dagelijkse inzet, maar ik mocht dit nooit ervaren als moeilijk. Denk je dat dames en heren op een andere manier moeten trainen? YH : Neen, ik denk dat niet. Niettemin is het noodzakelijk om les en richtlijnen te geven die in overeenstemming zijn met de specifieke fysiologische kenmerken zowel van de ene als van de andere, dames of heren. Wat is jouw perceptie van het Budo (en hoe wordt dit toegepast in het karate en hoe beïnvloedt dit jou als persoon)? 5
YH : Voor mij, is Budo de confrontatie met zichzelf. Aangezien ik niet zo goed ben in het in competitie gaan met anderen, controleer ik of ik het juiste pad bewandel, zowel in het karate als in het dagelijkse leven, door mezelf te confronteren en vragen te stellen. Om een goede kamper te zijn, moet je gepassioneerd en vastbesloten zijn. Als succesvol lesgever, hoe moet men volgens jou zijn/haar karate leerlingen aanmoedigen om deze kwaliteiten te ontwikkelen? YH : Met het oog om een bepaald doel te bereiken, is het noodzakelijk dat men het in de eerste plaats graag doet. Om jouw leerlingen graag karate te laten beoefenen, is het belangrijk dat je hen creatieve en innoverende lessen aanbiedt, zodat hun karate zich niet beperkt tot het louter oppervlakkig beoefenen van het karate maar dat ze ook de diepere betekenis van het karate meedragen. Wat vind je leuk aan het lesgeven? YH : Ik ben verheugd als ik vaststel dat mijn leerlingen hun technisch niveau verbetert en dat ze vooruitgang boeken. De echte schat voor mij, is echter om te zien hoe mijn leerlingen geleerd hebben hoe ze een inspanning moeten leveren of hoe ze een zorgzame houding hebben aangeleerd ten opzichte van hun vrienden, of hoe ze een beter mens geworden zijn door het beoefenen van karate. Hoewel ik alleen maar Japans spreek, begrijpen de karateka over de hele wereld mijn bewegingen. Ik ken prachtige momenten tijdens de trainingen louter door het communiceren met de leerlingen door middel van mijn bewegingen, hoewel ik niet tot hen kan spreken met woorden. Denk je dat het karate veel veranderd is sinds jouw debut? En wat over de wijze waarop karate beoefend wordt? YH : Wedstrijden worden alsmaar populairder dezer dagen en de deelnemers worden ook alsmaar beter tijdens de wedstrijden. Anderzijds, de trainingen hebben de neiging om de focus te leggen op hoe je een wedstrijd kan winnen, zich als maar verder verwijderend van het traditionele karate waar de nadruk meer ligt op kime (men kan niet onbesuist technieken 6
blijven uitvoeren tijdens een serieuze wedstrijd, daar het al zwaaiend rondlopen met scherpe Japanse zwaarden een hoog risico inhoudt om gekwetst te raken met het oog op winst). Hoe zou jij een «goede» karateka definiëren? YH : Diegene die blijven oefenen met het oog om nog beter te worden (voor hen die erkennen dat ze meer inspanningen moeten leveren omdat er altijd meer is om te leren). Doe je nog steeds studiewerk wat betreft karate? YH : Als ik train in het JKA HQ, dan let ik steeds op en denk ik na over wat ik exact met mijn lichaam kan doen. In mijn dojo, ontwikkel ik creatieve en innoverende lesmethodes om les te geven aan kinderen. Al met al, blijf ik het karate bestuderen vanuit diverse invalshoeken (hoe mijn lichaam te gebruiken, hoe het kumite en kata verbeteren, hoe les te geven, ). Op de website van JKA, staat als jouw motto «grijp / gebruik het moment». Kan je dit even toelichten? YH : We worden allen omringd door heel wat «belangrijke momenten» van het leven, en mijn motto is dan ook om deze te gebruiken om onszelf te verbeteren. Bijvoorbeeld, als ik toffe ideeën hoor / aangenaam gedrag zie, dan pas ik mezelf hieraan aan vanaf dat eigenste moment. Bijgevolg, groei ik. Hirayama Sensei, ontzettend bedankt zowel voor jouw tijd als voor jouw bereidwilligheid om jouw ervaringen met ons te willen delen. Je bent een geweldige ambassadrice van het JKA, en het karate in het algemeen. We wensen jou het allerbeste toe, en wachten vol ongeduld op jouw volgende training. YH : Sommige van de vragen zetten eerder aan tot het produceren van losse gedachten, waardoor het enige tijd in beslag nam om hen te beantwoorden. Het was voor mij een goede gelegenheid om over bepaalde zaken grondig na te denken alvorens hen te beantwoorden. Ik zou graag mijn best doen om samen met jullie, het JKA nog beter te maken, en dit als één van de lesgevers van JKA HQ. Hartelijk dank. Interview door Andy Willaert Welgemeende dank aan Mevr. R. Maeda voor de vertaling van het Engels naar het Japans en vise versa Dhr. D. Weiderman voor de vertaling van het Japans / Engels naar het Frans +++ International JKA camp S. MIYAZAKI +++ 7