Nieuwsbrief nr. 7 Juli 2016 Oeganda Herstel stove Dat de mensen hier voor bijna 100% op hout koken, is al langer bekend. Ook in het backpackers hotel waar ik verblijf is dit zo. Hoewel ze ook op gas kunnen koken, maar dit valt héél duur uit. Op hout koken gebeurt primitief: drie stenen met daartussen het brandend hout en er bovenop een kom of een pan. Er gaat veel energie verloren, vandaar het hoge houtverbruik in Afrika. Om dit slechte rendement ietwat op te krikken worden zogenaamde stoven gebouwd. Onder een rond gat, waar de kom perfect in past, wordt een soort vuurkamer gemaakt. Die kamer is achteraan verbonden met een schoorsteen om te rook af te voeren. Met bakstenen en cement houdt de stove het ongeveer een half jaar uit, dus zijn er vele herstellingen nodig. Vuurvast metselwerk zou ideaal zijn, maar het material hiervoor is enkel in Kenia verkrijgbaar! Dus onbereikbaar.
Van links naar rechts: pas gebouwde stove in gebruik, de uitgebrandde stove na 1 jaar gebruik; de herstelde stove, de potten passen perfect in het gat, zodat geen warmte verloren gaat. Een derde type is een klein rond kacheltje van +- 30cm diameter en 50 cm hoog. Een soort ijzeren cylinder met onderaan een deurtje voor de luchttoevoer. Binnen is een hittebestendige bekleding aangebracht die afkoeling naar buiten voorkomt. Deze charcoal stove wordt uitsluitend gebruikt met houtskool. Ze kunnen op korte tijd hoge temperaturen bereike, waardoor we op onze werf lekkere frietjes kunnen bakken. De grote zakkken met houtskool worden overal te koop aangeboden. Links: de kookpot is afgedekt met bananenbladeren om het kookvocht binnen te houden. Opmerkelijk, de snelkookpot (drukkookpan), oud en nieuw samen. Rechts: het deurtje geeft toegang tot de asbak, en is ook dienstig als luchttoevoer De eetgewoontes zijn hier wel heel verschillend van de onze. Voor en na het eten worden de handen steeds grondig gewassen. Dit is nodig want er wordt altijd met de handen gegeten, een vork, mes of lepel zijn niet te vinden! De eenvoudigste manier om je handen te wassen is een jerrycan schuin houden en onder het water je handen gewoon wassen, al of niet met een blok zeep. Voor en na het eten komt er altijd een kannetje water en een stuk zeep. Tijdens het handen wassen houdt de ober een kom onder je handen. Een handdoek is nooit te bespeuren, wel eigenaardig, want daar zit je dan met kletsnatte handen! Eet dan maar, met de vingers! Het blijft vreemd.
Trouwens de zeep wordt voor vanalles en nog wat gebruikt: men wast er kledij mee, handen, potten en pannen, men gebruikt het als douchezeep. Was- of afwasmiddel bestaat hier niet. Ook tafels en stoelen worden niet gebruikt, men zit op de grond, of soms op een lange bank als die beschikbaar is. Behalve in mijn hotel, daar kan ik wel deftig zitten. Dit is natuurlijk Westers gericht. Nieuws heet van de naald! (ook voor wie niet op facebook zit) Het Rode Kruis van Masaka schrijft elk jaar een wedstrijd uit, waar alle scholen uit de provincie en wijde omgeving aan deelnemen. De opdrachten wisselen, maar schoolgaande kinderen en hun veiligheid is zowat de rode draad! Deze week heeft de Ngobya school voor de tweede maal de trofee gewonnen. Vorig jaar wonnen ze met het thema: 'hoe kinderen beveiligen tegen verkeersongevallen'. Dit jaar was het onderwerp: veiligheid op de weg: mijn rechten en mijn verantwoordelijkheden!. De opdracht bestond uit vier items: - Een leerling moest over het onderwerp een speech geven. - De leerlingen moesten een uiteenzetting schrijven over het thema. - Het thema moest in een soort dichtvorm uitgewerkt worden. - En als laatste moesten de leerlingen een traditionele dans uitvoeren (iets waar deze school zéér goed in is). Dit succes werd mogelijk gemaakt door de samenwerking en de inspanningen van de leraars, de hoofdonderwijzer, de kinderen, hun ouders, de muziek-en dansleraar, de directie van de school, en vele anderen achter de schermen... We are very happy and very grateful for every one who participated in this ceremony. We zijn heel gelukkig en dankbaar voor iedereen die deelnam aan dit gebeuren, schreef de directrice, die de motor van dit alles is. Hierna de foto s die vreugde van de leerlingen en de directrice tonen, wanneer ze hoorden dat ze als winnaar werden uitgeroepen!
1-2- 3-4- 5-
1- Dansen, als opdracht, en dat kunnen de leerlingen van deze school bijzonder goed. 2- Vreugde alom, ze hebben zopas vernomen dat de beker gewonnen is. 3- Ook de directrice is dolgelukkig, samen met haar kornuiten! 4- De officiële overhandiging van de trofee door de voorzitter van het Rode Kruis 5- Ook enkele van de meegereisde schooljuffen delen in de vreugde. Ze zijn zo fier als een gieter! Zo zie je maar dat er heel wat activiteiten ook buiten de schooluren op touw gezet worden. Dit wordt bijzonder gewaardeerd door de overheid en eveneens door de ouders. In de volgende nieuwsbrief zal je heel wat weetjes en informatie over ons schooltje lezen. Nieuwe plannen en uitdagingen liggen klaar. Zonder de vele hulp en inzet van hier zijn ze niet mogelijk. Groeten, Jos