KLASNIEUWS UIT KLAS 4! Jaargang 11, nummer 35 17 juni 2018 Werkstukkenvoorstelling Louise stelde haar werkstuk over paarden voor. Die zagen er miljoenen jaren geleden heel anders uit. Leon vertelde over het ontstaan van Lego. We bekeken een heel interessant filmpje over de familie Christiansen. Ole Kirk Christiansen was een doorzetter, die na verschillende tegenslagen, ten slotte op het idee van de Legosteentjes kwam. La salle de bain In de Franse les doken we de badkamer binnen! Toetsen De meeste toetsen zijn gemaakt. Maandag en dinsdag werken we de andere toetsen af.
Werkwinkels Dinsdag waren dit de werkwinkels: Hulp in Pinokkio, in Sint-Vincentius en in de kleuterklassen, schilderen bij Joken, tekenen bij Greet, voedselkettingspel in het bos, dierentuin tekenen met sjablonen, knutsels bij Nele en natuurlijk ook weer schaken bij de schaakmeesters. Sport Donderdag was er keuzesport en vrijdag speelden we het spel torenwachters en lopers.
Toetsen en co... nog een mijmering... Zet je schrap, hier gaan we! Het meeste huidige onderwijs is gericht op nivellering en standaardisering. Gericht om een natuurlijk ritme te onderbreken. Tot in het kleinste detail vastgelegde verwachtingen tonen de weg. Wegwijzers. Als een routeplanner. Een nooit falend gpssysteem, dat jou perfect door je eigen landschap loodst. Maar eigenlijk is dat een systeem van boekhouders. Een afrekencultuur, onder uniformele druk. Talent en temperament mogen verschillen, maar het tempo strikt genomen niet. En dat blijft zo tot het einde van de basis-school, die al lang geen basisschool meer is, maar een naar mijn inziens, verengde vorm van kunstmatige inseminatie door opgelegde leerplannen en dito eindtermen, waardoor doorgedreven productselectie met labels allerhande. Bovendien bewaakt door een horde inspecteurs van de overheid, die van 'vrijheid op onderwijs' een lachertje heeft gemaakt. Er is een standaardcurriculum, dat in een standaardtijd doorlopen moet worden. Je zit in klas vier, omdat je straks mee moet kunnen in klas vijf. Punt. De continue, vergelijkende beoordeling van prestaties van kinderen in allerlei 'leerlingachtervolgsystemen', ja zelfs vanaf zeer jonge leeftijd, leidt tot continue scheiding van de vrije geest. Het is voldoende of onvoldoende. Je past in het programma of je past er niet in. Heilzaam is het niet... Met wat huidige psychologische tests er bovenop, word je 'normaal' (passend bij de norm) of 'gestoord' genoemd (niet normaal, want niet beantwoordend aan de norm). Wat is er mis met je, wat heb je, wie ben je, wat ben je? Zo blijkt dat 20 tot 30% van alle kinderen ongeschikt is voor 'normaal' onderwijs. Over 'onder-wijs' gesproken. Onder de wijsheid. Brede ont-wikkeling, ont-plooiing, ont-dekking, ondergeschikt aan het consumeren van opgelegde kennis. Resultaat: een sociaal-darwinistische cultuur, die zoals de menselijke geschiedenis overvloedig leert, altijd eindigt met verval. Opvoeding is iets anders... Een van de grootste gevaren die de maatschappij bedreigen, is zelfzucht. Het behalen van een vodje papier, waarop staat 'wat je bent'. Wat je geworden bent en niet wie je bent. Door 'studeren'. Maar niet door 'leren'. Leren veronderstelt dat je de bloemen opmerkt die gisteren nog niet bloeiden. Leren is niet iets mechanisch herhalen wat in een of ander studieboek staat, om daarmee een 16 op 20 te halen en zo met bravoure geslaagd te zijn. Zo'n ontwikkeling geeft macht. Omwille van haar eenzijdigheid. Het doel is zeer eenzijdig: 'ik'. (Het allereerste woord voor veel beginnende lezertjes is zelfs 'ik'. En dat heet dan 'veilig leren lezen'. ) Men verliest maar al te vaak de anderen en het andere uit het oog. Waar men nog weinig acht op slaat, is op een van de grootste gevaren van de huidige ontwikkeling in het onderwijs en algemeen: het 'denken', dat te uitsluitend gericht is... op het denken. Al op zeer jonge leeftijd wordt het eenzijdig denken getraind. Er zijn al IQtests voor 2,5-jarigen... Door dat eenzijdig denken ontstaat de perfecte voedingsbodem voor zelfzucht. Het ego wordt versterkt ten koste van het voelen, het willen, het leven. Ten koste van affectief leren.
Veel van het huidig onderwijs is oppervlakte-leren. Geen leren in de diepte. Ook de versnelde, opgelegde digitalisering van de hele maatschappij draagt daartoe bij. Computers zijn producten van de linkercortex. Ze hebben geen rechtercortex. Een computer is enkel 'un idiot savant'. Het fundamenteel menselijk vermogen tot intuïtie, verbeelding en sprakeloze verwondering taant en kwijnt weg. Alles uiterlijk omhoog tillen. Nog meer technologie buiten de mens, die verweesd achterblijft. Internet al goed en wel, maar 'innernet', ai ai. Niet geleerd om 'naar binnen te gaan' en eerst binnenin te ontwikkelen, te ontplooien, te ontdekken, wat nu allemaal buitenaf gemaakt wordt. Het is nochtans 'nader dan handen en voeten', om een stokoude zin te citeren. Vaak is onderwijs erop gericht om vorm te geven door uiterlijke dingen. Gaat het om 'in elke klas een digitaal bord', 'superingerichte en superbeveiligde speelplaatsen', 'uitstekende LVS-scores',...? Terwijl onderwijs zich in de eerste plaats zou mogen richten op het ontwikkelen van fundamentele menselijke waarden. Voor realisatie van onze hoogste menselijke waarden, is bewustwording nodig van ons hoogst menselijk vermogen: ons vermogen tot beleving van liefde en geluk. Maar ook het inzicht in de belemmeringen die dat vermogen blokkeren: egocentrisme, egoïsme, negativiteit en angst. En daarnaast ook het opvoeden ter ontdekking en ontwikkeling van onze hoogste individuele kwaliteiten, die de realisatie van onze hoogste menselijke waarden mogelijk maken: innerlijke integriteit, innerlijke bescheidenheid, empathie en echte mentale rust (gezien de huidige 'bloei' van psychiatrische instellingen en florerende wellnesscentra is er hoge nood aan mentale rust). Kinderen moeten geen inlichtingenbureau's worden, volgepropt met encyclopedische kennis, geen slimste mens ter wereld, maar levende getuigen van mededogen, eerlijkheid, geduld, vrede, liefde, harmonie De ware diploma's worden gegeven door de natuur en door haar alleen. De echte diploma's zijn geen papieren. Ze staan gedrukt op je gezicht, op je lichaam, in je hele wezen. Je mag alle wereldse diploma's bezitten en daarmee in 'de spotlights' staan, in de ogen van de natuur zal je niets betekenen. Dat zijn slechts takjes langs het pad van het leven. Uiterlijke dingen die vergaan. Maar de bezielde woorden en handelingen van begeleiders en kinderen tonen meestal vele glunderende ogen. Dan weten kind en begeleider: hier zijn geen leerlingen en geen meesters. Dit is geen takje langs de weg, wat nu gebeurt. Dat is het volle leven. Dat draag je overal met je mee. Soms zeg ik in de klas: als ik je over veertig jaar terug zie, zou ik heel graag diezelfde blik in jullie ogen terug zien... Waar is de begeleider dan nog? Waar is het kind dan nog? En waar zijn ze nu echt? Waar? In dat bezield ogen-blik is er geen 'twee'. Daar is enkel 'één'. Eén-voudig. Niet? Johan
Goed om te weten: Rapportbespreking: Aan de klasdeur hangt een blad waar je kan op intekenen. - maandag 25 juni (16.00-19.00) (reeds volzet!) - dinsdag 26 juni (15.40-19.00) dinsdag 19 juni 2018: laatste zwemles (zie ook bericht van Evi) zaterdag 23 juni 2018: De Koorddanser danst! Wie nog wil inschrijven, moet dat snel doen, ten laatste tot 13 juni! maandag 25 juni 2018: Krekelzwemmen in Izegem (o.a. openlucht) dinsdag 26 juni 2018: fietstocht klas 4 naar de Meikensbossen donderdag 28 juni 2018: Wie klimt het hoogst (spel voor alle lagere klassen) donderdag 28 juni 2018: 19 u.: afscheid zesdeklassers vrijdag 29 juni 2018: einde schooljaar om 12.10u. voor de kinderen zaterdagen 18 en 25 augustus 2018: klus en opruimdagen in de grote vakantie (tussen 9u. en 19u.) zaterdag 1 september 2018: openingsfeest nieuw schooljaar van 16u. tot 17.30u.! Bedankt Sevgi om de klas te poetsen!