DETACHERING AAN EEN R&D CENTER

Transcriptie

1 DETACHERING AAN EEN R&D CENTER Aantal woorden: Bart Buytaert - Kristiaan Hoste - Lore Surmont Studentennummer: Promotor: Prof. Danny Sergeant Masterproef voorgelegd voor het behalen van de graad master in de richting Bedrijfseconomie - Fiscaliteit Academiejaar:

2 II

3 Inhoudsopgave 1 Inleiding Definities Detachering Wetenschappelijk onderzoekscentrum RSZ-behandeling: Verordening 883/ Werknemer Toepassingsgebied Toepassingsvoorwaarden detachering op basis van Verordening 883/ Principe: werkstaatregel Uitzondering: gedetacheerde werknemers Gelijktijdige werkzaamheden vs. detachering Fiscale behandeling Bepaling van de heffingsbevoegdheid De 183-dagenregel Verblijf in de werkstaat Betaling door of namens werkgever die geen inwoner van werkstaat is Geen tenlasteneming door vaste inrichting van werkgever in werkstaat Conclusie Circulaire voor buitenlandse kaderleden en buitenlandse vorsers Toepassingsgebied III

4 5.2 Belang van het bijzonder aanslagstelsel Impact van het bijzonder aanslagstelsel Kwalificatie als niet-rijksinwoner Belastbare bezoldiging en uitsluiting van de belastbare bezoldiging Formaliteiten m.b.t. het bijzonder aanslagstelsel Controle tijdens de duur van het stelsel Kritiek: afdwingbaarheid van omzendbrieven De werkgeverszijde Toepassing van de circulaire buitenlandse kaderleden Voorwaarden Aanvraagprocedure Formaliteiten te vervullen tijdens de tewerkstelling Overige werkgeversvoordelen in de vennootschapsbelasting Verdeling van de heffingsbevoegdheid Investeringsaftrek en belastingkrediet voor onderzoek en ontwikkeling Vrijstelling van bedrijfsvoorheffing Aftrek voor octrooi-inkomsten ( Patent Income Deduction ) Conclusie IV

5 1 Inleiding Voor de economie en werkgelegenheid van vele landen is het essentieel om buitenlandse investeerders aan te trekken. Dergelijke buitenlandse ondernemingen verkiezen om deels eigen personeel, mensen die ze kunnen vertrouwen, te plaatsen in hun vestigingen in het buitenland om hun investering zoveel mogelijk te laten renderen. Ze gaan dan ook vaak over tot detachering van werknemers. Dit heeft echter enkele belangrijke consequenties. Zo zal men eerst en vooral moeten nagaan wie bevoegd is en wat de gevolgen zijn op vlak van sociale zekerheid. Tevens is het belangrijk te weten welk land heffingsbevoegd is. Hiervoor kijken we in de eerste plaats naar het OESO-Modelverdrag. Elk land kent immers zijn eigen fiscale bijzonderheden en gunstmaatregelen. Zo kent België bijvoorbeeld de circulaire voor buitenlandse kaderleden aan de werknemerszijde en de aftrek voor octrooiinkomsten aan de werkgeverszijde. Hier zijn weliswaar formaliteiten aan verbonden. In casu wordt advies gevraagd door de HR Director van het Belgisch R&D center van een Europese multinationale groep wat de fiscale en sociale verplichtingen zijn ingeval van detachering. Ook gunstmaatregelen dienen hierbij aan bod te komen. We benaderen deze vraagstelling door een onderverdeling tussen de werknemers- en werkgeverszijde te maken. 2 Definities 2.1 Detachering Een alomvattende definitie van detachering is moeilijk te vinden. Daarom beperken we ons best tot een opsomming van de voorwaarden die dienen vervuld te zijn om ervan te kunnen spreken. Detachering wordt zowel in een sociaalrechtelijke als in een fiscaalrechtelijke context gebruikt. De betekenis in beide rechtsdomeinen verschilt ook licht. Als men een woordenboek zou raadplegen, zou men kunnen lezen dat detachering wordt omschreven als het tijdelijk elders werken. Hierin kan men al twee kernvoorwaarden zien van detachering. Enerzijds de voorwaarde die tijdelijkheid vooropstelt, anderzijds de voorwaarde die zegt dat men elders moet werken. Een derde voorwaarde moet hier wel nog 5

6 aan worden toegevoegd: namelijk het feit dat de tijdelijke tewerkstelling in het buitenland dient plaats te vinden. Het begrip tijdelijkheid wordt in het fiscaal recht op een andere manier benaderd dan in het sociaal recht. In het fiscaal recht gaat men meer kijken naar de concrete duur van de detachering, terwijl in het sociaal recht elementen als regelmatigheid en continuïteit belangrijker zijn Wetenschappelijk onderzoekscentrum De circulaire buitenlandse kaderleden van 8 augustus 1983 zegt het volgende over wetenschappelijke onderzoekingscentra en laboratoria (art. 139/8.3): de Belgische of buitenlandse instellingen - naar publiek of privaat recht - of de autonome diensten van Belgische of buitenlandse vennootschappen of van Belgische inrichtingen van buitenlandse ondernemingen waarvan de bedrijvigheid uitsluitend bestaat uit wetenschappelijk of technisch onderzoek op gelijk welk gebied. Een belangrijke vaststelling die men hierbij kan maken is, dat dergelijk onderzoekscentrum twee juridische vormen kan aannemen: enerzijds een instelling naar publiek of privaat recht en anderzijds een autonome dienst van een andere vennootschap. Dit is belangrijk, omdat in het eerste geval, namelijk het geval waar het een instelling naar publiek of privaat recht betreft, de instelling werkgever kan zijn van gedetacheerde wetenschappers. Met de situatie waar het om een instelling van publiek recht gaat, houden we geen rekening in dit advies, omdat het in casu niet relevant is en andere problemen met zich meebrengt. Wanneer er sprake is van een autonome dienst, zal de vennootschap waar deze dienst deel van uitmaakt, de werkgever zijn van de gedetacheerde wetenschappers op deze dienst. De dienst zal normaal gezien een materiële vaste inrichting uitmaken in de zin van art. 5 OESO- Modelverdrag. Een vaste inrichting is een concept in de fiscaliteit waarmee wordt aangegeven dat een buitenlandse onderneming op een voldoende duurzame wijze participeert in de economie van een andere staat. Het Belgische onderzoekscentrum kan kwalificeren als een materiële vaste inrichting in de zin van art. 5 OESO-Modelverdrag. Deze optie is evenwel minder plausibel in 1 Y. JORENS, Het begrip detachering: een begripsomschrijving in Y. JORENS (ed.), Handboek Europese detachering en vrij verkeer van diensten, Brugge, Die Keure, 2009, p

7 casu en deze hypothese wordt dan ook achterwege gelaten. We zullen uitgaan van de situatie van detachering naar een andere vennootschap en niet naar een vaste inrichting. 2,3 3 RSZ-behandeling: Verordening 883/2004 Verordening 883/2004 speelt een belangrijke rol met betrekking tot detachering binnen de Europese Unie en meer bepaald in het luik van socialezekerheidsrecht. Deze verordening coördineert de toepasselijke socialezekerheidsstelsels vanaf 1 mei 2010 (art. 91). De verordening bevat verwijzingsregels die ervoor zorgen dat conflicten tussen regelgevingen van verschillende landen worden vermeden. Verordening nr. 987/2009 en Verordening nr. 988/2009 concretiseren de eerste verordening verder. Het doel van deze regelgeving bestaat erin administratieve tegenstrijdigheden te vermijden voor werknemers, werkgevers en socialezekerheidsinstellingen. Verder trachten deze regels een eenduidig Europees systeem te creëren op het vlak van detachering. 4 Verordening 883/2004 treedt, binnen haar werkingssfeer, in de plaats van verdragen inzake sociale zekerheid die tussen de lidstaten gesloten zijn. Dergelijke bepalingen kunnen blijven gelden indien ze voordien gesloten zijn, gunstiger zijn voor de rechthebbende of voortvloeien uit de specifieke historische omstandigheden en in de tijd beperkt zijn. Verdragen tussen twee of meer lidstaten zijn nog steeds mogelijk als ze berusten op de beginselen van Verordening 883/2004 en in overeenstemming zijn met de geest ervan (art. 8.2). 5 De verordening stelt ook een Administratieve Commissie in die problemen van administratieve en interpretatieve aard betreffende de verordening behandelt (Titel 4). 3.1 Werknemer In de verordening spreekt men niet van werknemers of zelfstandigen. Men heeft het over werkzaamheden in loondienst enerzijds en werkzaamheden anders dan in loondienst anderzijds. Werkzaamheden in loondienst zijn werkzaamheden of daarmee gelijkgestelde 2 T. WUSTENBERGHS, Vaste inrichting: een ruime interpretatie?, Fiscoloog (I.) 2007, nr. 278, 5. 3 B. PEETERS, Fiscaal Compendium: Internationale Fiscaliteit, Mechelen, Wolters Kluwer, 2016, p H. VERSCHUEREN, Antismisbruikbepalingen bij detachering en het Europese Unierecht, JTT 2014, nr. 1193, (293) L. ELIAERTS, Detachering van werknemers binnen de Europese Unie: het toepasselijke socialezekerheidsrecht onder gelding van Verordening 883/2004, RW , (602)

8 situaties die als zodanig worden beschouwd voor de toepassing van de socialezekerheidswetgeving van de lidstaten waar die werkzaamheden worden uitgevoerd (art. 1, a) Verordening 883/2004). Voor werkzaamheden anders dan in loondienst wordt dezelfde redenering doorgetrokken en zal men eveneens kijken naar de socialezekerheidswetgeving van de lidstaat waar de werkzaamheden worden uitgevoerd. De eventuele noodzakelijkheid van een arbeidsovereenkomst hangt af van de desbetreffende socialezekerheidswetgeving. 3.2 Toepassingsgebied Het personeel toepassingsgebied zit vervat in artikel 2 en omvat logischerwijze de onderdanen van de lidstaten, staatlozen en vluchtelingen en hun gezinsleden en nabestaanden. Het materieel toepassingsgebied zit verweven in artikel 3 en omvat grotendeels wat wordt verstaan onder sociale zekerheid. Het territoriaal toepassingsgebied strekt zich uit tot de lidstaten van de EU en sinds 2012 ook Zwitserland en de landen van de EER. In onze casus gaat het over een wetenschapper die wordt gedetacheerd vanuit een Europese groepsvennootschap naar België. De verordening zal op hem van toepassing zijn, er van uitgaande dat hij een onderdaan is van een van bovenstaande lidstaten. 3.3 Toepassingsvoorwaarden detachering op basis van Verordening 883/ Principe: werkstaatregel Artikel 11.1 vertelt ons dat personen op wie de verordening van toepassing is, slechts aan de wetgeving van één lidstaat onderworpen zijn. De verordening bevat verwijzingsregels om de toepasselijke wetgeving te bepalen. De basisregel is de werkstaatregel of de lex loci laboris; deze zegt dat de wetgeving van de lidstaat waar de werkzaamheden worden uitgevoerd van toepassing is (art. 11.3, a) Uitzondering: gedetacheerde werknemers Hierop bestaat een belangrijke uitzondering voor gedetacheerde werknemers (zoals in casu). Deze uitzondering wordt als volgt omschreven in artikel 12.1: Degene die werkzaamheden in 8

9 loondienst verricht in een lidstaat voor rekening van een werkgever die daar zijn werkzaamheden normaliter verricht, en die door deze werkgever wordt gedetacheerd om voor zijn rekening werkzaamheden in een andere lidstaat te verrichten, blijft onderworpen aan de wetgeving van de eerstbedoelde lidstaat, mits de te verwachten duur van die werkzaamheden niet meer dan vierentwintig maanden bedraagt en de betrokkene niet wordt uitgezonden om een ander te vervangen. Er zijn dus een aantal parameters die dienen te worden afgetoetst om te bepalen of de uitzonderingsregel van toepassing is. Allereerst dient er rekening te worden gehouden met de toegelaten duur. Er moet ook sprake zijn van een organische band tussen de uitzendende werkgever en de uitgezonden werknemer. De uitzendende werkgever dient tevens normaliter actief te zijn in de uitzendstaat. Een andere voorwaarde is dat de werknemer niet mag worden uitgezonden om een ander te vervangen. Tenslotte moet er een voorafgaande onderwerping aan de sociale zekerheid van de uitzendstaat geweest zijn. Hieronder lichten we elke voorwaarde kort toe en toetsen we ze aan de gegeven omstandigheden van de casus Toegelaten duur De detachering mag maximaal een duur van 24 maanden aannemen. Een nieuwe detacheringsperiode voor dezelfde werknemer, werkgever en lidstaat kan maar worden toegestaan indien ten minste twee maanden verstreken zijn na de vorige detacheringsperiode. Bijgevolg kan men concluderen dat bij een onderbreking van twee maanden een nieuwe periode van 24 maanden wordt aangevat. Elke opeenvolgende detachering naar een andere lidstaat dient te worden gekwalificeerd als een nieuwe detachering. Niet onbelangrijk is dat de maximale duur van detachering dient beoordeeld te worden op basis van de duur van de tewerkstelling en niet op basis van de duur van het project van de uitzendende werkgever. 6 Een uitzondering op deze 24 maanden is mogelijk op basis van artikel 16 van de verordening. Dit artikel voorziet in de mogelijkheid om bij wijze van overeenkomst, tussen de lidstaten of autoriteiten en in het belang van bepaalde personen of groepen, een uitzondering te maken op de basisregel van 24 maanden. In de praktijk staat de RSZ verlengingen tot vijf jaar toe. 7 Wanneer het evenwel duidelijk wordt dat de werknemer op permanente basis tewerkgesteld 6 L. ELIAERTS, Detachering van werknemers binnen de Europese Unie: het toepasselijke socialezekerheidsrecht onder gelding van Verordening 883/2004, RW , (602) S. MAES, Wat met Sociale Zekerheid bij Langdurige Detachering naar het Buitenland?, HR Square 18 mei 2015, 9

10 zal blijven in het land van tijdelijke tewerkstelling, zal de wetgeving van dit laatste land van toepassing zijn. 8 De detachering van de wetenschapper in casu mag dus maximaal 24 maanden (of eventueel vijf jaar) duren om onder de uitzonderingsregel te vallen. Indien de detachering langer duurt, is de gewone werkstaatregel van toepassing en dient dus de Belgische regelgeving te worden toegepast. In het andere geval, als de detachering korter duurt, moet de regelgeving van het land van de uitzendende werkgever worden toegepast Organische band Uit artikel 12.1 blijkt dat de uitzendende onderneming, gedurende de detachering, werkgever moet blijven van de gedetacheerde werknemer. Dit wil zeggen dat de werknemer tijdens de detachering onder het gezag van de uitzendende onderneming moet staan. Het feit dat de werknemer louter is aangeworven om daarna onmiddellijk te worden gedetacheerd maakt geen verschil uit. Evenmin is er een probleem met de organische band wanneer de werknemer zich aanpast aan de werkvoorschriften van de gebruiker. De Administratieve Commissie heeft hieromtrent enkele uitspraken gedaan 9 : voor haar is het essentieel dat de uitzendende onderneming de verantwoordelijkheid behoudt wat betreft de aanwerving, de arbeidsovereenkomst, het loon, het ontslag en de aard van de werkzaamheden. De Administratieve Commissie tolereert wel dat de uitzendende werkgever en de ontvangende onderneming overeenkomsten sluiten m.b.t. de uitbetaling van de werknemers, zonder dat dit de vereiste rechtstreekse relatie tussen de uitzendende werkgever en de gedetacheerde werknemer doorbreekt. Het zou zelfs mogelijk zijn voor de ontvangende onderneming om te beslissen over delen van het loon. 10,11 De wetenschapper in casu moet dus een organische band met de uitzendende Europese groepsvennootschap behouden om onder de uitzonderingsregel te vallen. 8 Y. JORENS, Detachering en sociale zekerheid: het juridisch kader in Y. JORENS (ed.) Handboek Europese detachering en vrij verkeer van diensten, Brugge, Die Keure, 2009, p Art. 1 Besluit nr. A2 Administratieve Commissie, 12 juni 2009, Pb.C 106, 24 april 2010, p Y. JORENS, Detachering en sociale zekerheid: het juridisch kader in Y. JORENS (ed.) Handboek Europese detachering en vrij verkeer van diensten, Brugge, Die Keure, 2009, p. 51 e.v. 11 L. ELIAERTS, Detachering van werknemers binnen de Europese Unie: het toepasselijke socialezekerheidsrecht onder gelding van Verordening 883/2004, RW , (602)

11 Substantiële activiteit Artikel 12.1 zegt dat de werkgever normaliter actief dient te zijn in de uitzendstaat. Dit wordt verder uitgelegd in artikel 14.2 van Verordening 987/2009: [ ] de werkgever die normaliter op het grondgebied van de lidstaat waar hij is gevestigd substantiële werkzaamheden verricht die verder gaan dan louter intern beheer. Dit wordt vastgesteld aan de hand van alle criteria die de door de werkgever uitgevoerde werkzaamheden kenmerken. De ter zake dienende criteria moeten zijn toegesneden op de specifieke kenmerken van elke werkgever en de ware aard van de werkzaamheden. Het moet dus gaan om een substantiële activiteit in de uitzendstaat vanwege de werkgever. Een beoordeling in concreto dient zich hier aan. Er is rechtspraak van het Hof van Justitie omtrent deze beoordeling (bv. het arrest Fitzwilliam 12 ). Volgens het Hof moet het gaan om activiteiten van betekenis en dienen volgende criteria hiervoor in acht te worden genomen: de vestigingsplaats van de onderneming, de locatie van het hoofdkantoor en de hoeveelheid personeel werkzaam in de vestigingsstaat, respectievelijk in de ontvangststaat. Een minimumtermijn van activiteit door de uitzendende onderneming in het land van vestiging is er niet. 13 Het is duidelijk dat dit om een feitenbeoordeling gaat en dat het in casu belangrijk zal zijn dat de Europese groepsvennootschap reeds substantiële activiteiten uitvoert in de lidstaat waar zij gevestigd is opdat de uitzonderingsregel toepassing kan vinden Geen loutere vervanging De werknemer mag niet worden uitgezonden louter om een andere te vervangen. Dit criterium wordt vrij flexibel toegepast: een vervanging wegens ontslag, ziekte of omwille van een gelijkaardige oorzaak wordt wel getolereerd. 15 In casu is er geen informatie gegeven over een eventuele vervanging van een andere wetenschapper in het onderzoekscentrum. Deze voorwaarde lijkt dus vervuld. 12 HvJ 10 februari 2000, nr. C-202/97, ECLI:EU:C:2000:75, Fitzwilliam. 13 Y. JORENS, Detachering en sociale zekerheid: het juridisch kader in Y. JORENS (ed.) Handboek Europese detachering en vrij verkeer van diensten, Die Keure, Brugge, 2009, p L. ELIAERTS, Detachering van werknemers binnen de Europese Unie: het toepasselijke socialezekerheidsrecht onder gelding van Verordening 883/2004, RW , (602) L. ELIAERTS, Detachering van werknemers binnen de Europese Unie: het toepasselijke socialezekerheidsrecht onder gelding van Verordening 883/2004, RW , (602)

12 Socialezekerheidsstelsel uitzendstaat De uitgezonden werknemer moet aangesloten zijn bij het socialezekerheidsstelsel van de uitzendstaat, dit volgt uit artikel 12.1 van de verordening. De Administratieve Commissie suggereert een termijn van één maand, maar bij een kortere periode zou een beoordeling in concreto ook mogelijk zijn. 16,17 Dit is de laatste voorwaarde waaraan de wetenschapper in casu moet voldoen om onder de uitzonderingsregel op het werklandbeginsel te vallen en bijgevolg onderworpen te zijn aan de wetgeving van de uitzendstaat. Indien niet aan deze voorwaarden is voldaan, is het werklandbeginsel van kracht en de Belgische wetgeving van toepassing, aangezien de wetenschapper in België tewerk wordt gesteld Gelijktijdige werkzaamheden vs. detachering Er gelden verschillende verwijzingsregels voor enerzijds gelijktijdige werkzaamheden en anderzijds detachering. Nochtans worden er in beide gevallen werkzaamheden uitgeoefend in twee of meer lidstaten. Een onderscheid tussen beide wordt gemaakt op basis van de duur van één of meer werkzaamheden. Wanneer het een tijdelijke werkzaamheid in een tweede lidstaat betreft, zal men zich op de verwijzingsregels van artikel 12 van Verordening 883/2004 moeten beroepen. In het andere geval, namelijk wanneer werkzaamheden op permanente basis in twee of meer lidstaten worden uitgeoefend, dan zal men artikel 13 van de verordening moeten toepassen Fiscale behandeling 4.1 Bepaling van de heffingsbevoegdheid Om te bepalen welke staat het inkomen van de wetenschapper in casu mag belasten, zullen we ons moeten beroepen op de dubbelbelastingverdragen. Aangezien we niet op de hoogte 16 Art. 1 Besluit nr. A2 Administratieve Commissie, 12 juni 2009, Pb.C 106, 24 april 2010, p L. ELIAERTS, Detachering van werknemers binnen de Europese Unie: het toepasselijke socialezekerheidsrecht onder gelding van Verordening 883/2004, RW , (602) L. ELIAERTS, Detachering van werknemers binnen de Europese Unie: het toepasselijke socialezekerheidsrecht onder gelding van Verordening 883/2004, RW , (602)

13 zijn van welk Europees land de groepsvennootschap afkomstig is, nemen we het OESO- Modelverdrag in acht en meer bepaald artikel 15. Het eerste lid luidt als volgt: Subject to the provisions of Articles 16, 18 and 19, salaries, wages and other similar remuneration derived by a resident of a Contracting State in respect of an employment shall be taxable only in that State unless the employment is exercised in the other Contracting State. If the employment is so exercised, such remuneration as is derived therefrom may be taxed in that other State. 19 Het is in principe de woonstaat van de wetenschapper die mag belasten, tenzij de woonstaat verschilt van de werkstaat. De werkstaat bij detachering is België en zij mag bijgevolg het inkomen van de wetenschapper belasten. Na toewijzing van de heffingsbevoegdheid moet er ook nog een interne kapstok zijn om de bevoegdheid uit te oefenen. Een land kan immers heffingsbevoegd zijn, maar als het geen interne wetgeving heeft om een zeker feit te belasten, dan kan het zijn heffingsbevoegdheid niet uitoefenen. De 183-dagenregel die hierna uit de doeken wordt gedaan, is bijvoorbeeld opgenomen in artikel 228 WIB en wordt in het intern recht zelfs anders geïnterpreteerd dan de OESO dat doet. 20, De 183-dagenregel Een belangrijke uitzondering op de basisregel is de 183-dagenregel (art. 15, 2 e lid) : indien aan deze regel is voldaan, blijft de heffingsbevoegdheid bij de woonstaat in het geval deze verschilt van de werkstaat. Er moeten drie voorwaarden cumulatief vervuld zijn opdat de woonstaat heffingsbevoegd is Verblijf in de werkstaat De genieter van de inkomsten mag niet meer dan 183 dagen verblijven in de werkstaat in enige periode van 12 maanden die aanvangt of eindigt in het desbetreffende belastingjaar. Elke dag die de werknemer in de werkstaat doorbrengt, ongeacht de reden, wordt in rekening gebracht. Men kijkt dus louter naar de fysieke aanwezigheid in de werkstaat. De dag van 19 C. VAN RAAD, Teksten Internationaal belastingrecht, Deventer, Wolters Kluwer, 2015, p B. PEETERS, Nieuwe interne 183 dagen-regel: slaat de wetgever zijn slag?, Fiscoloog (I.) 2009, nr. 303, (1) B. PEETERS, Fiscaal Compendium: Internationale Fiscaliteit, Mechelen, Wolters Kluwer, 2016, p

14 aankomst en vertrek in de werkstaat worden meegeteld. Weekends, feestdagen en vakantiedagen die de werknemer doorbrengt in de werkstaat, worden eveneens in rekening gebracht. Wanneer in een dubbelbelastingverdrag de terminologie uitoefening van de dienstbetrekking wordt gebruikt, zoals bijvoorbeeld in het DBV met Duitsland, houdt de Belgische administratie er een ruimere interpretatie op na (zie de circulaire van 25 mei ). 23,24 In casu lijkt het zeer realistisch dat deze grens wordt overschreden, aangezien de wetenschapper in een Belgisch onderzoekscentrum gaat werken en dus in principe op zeer regelmatige basis in de werkstaat zal vertoeven. Bij de beoordeling van deze voorwaarde is het al duidelijk dat de 183-dagenregel in casu niet zal spelen Betaling door of namens werkgever die geen inwoner van werkstaat is De tweede voorwaarde is dat het loon wordt betaald door of namens een werkgever die geen inwoner is van de werkstaat. Twee scenario s zijn mogelijk: ofwel wordt het loon aan de wetenschapper uitbetaald door de Europese groepsvennootschap die de wetenschapper gedetacheerd heeft naar België, ofwel wordt het loon betaald door het onderzoekscentrum in België. In het eerste geval is aan deze voorwaarde voldaan, tenzij het loon uiteindelijk gedragen wordt door het onderzoekscentrum. 25,26 Enkel wanneer het loon wordt betaald en gedragen door de Europese groepsvennootschap in casu en uiteindelijk niet wordt gedragen door het Belgische onderzoekscentrum, kan deze voorwaarde vervuld zijn Geen tenlasteneming door vaste inrichting van werkgever in werkstaat De laatste voorwaarde is afhankelijk van de aanwezigheid van een vaste inrichting. Dit is in casu niet het geval en deze voorwaarde is dan ook vervuld Circ. nr. AFZ 2005/0652 (AFZ 08/2005), 25 mei 2005, nr A. HENDRICKX, Berekening van de 183 dagen in de 183-dagenregel', TFR 2001, nr. 197, (258) B. PEETERS, Fiscaal Compendium: Internationale Fiscaliteit, Mechelen, Wolters Kluwer, 2016, p Brussel 7 oktober 1993, Fisc.Koer. 1994, Brussel 18 mei 1995, AFT 1995, B. PEETERS, Fiscaal Compendium: Internationale Fiscaliteit, Mechelen, Wolters Kluwer, 2016, p

15 4.3 Conclusie De kans dat de wetenschapper tewerk wordt gesteld in het Belgisch onderzoekscentrum en dat in die situatie de voorwaarden van de 183-dagenregel vervuld zijn, is eerder klein. Wanneer één van de drie voorwaarden niet vervuld is, is deze uitzondering niet van toepassing. Vooral de eerste voorwaarde, namelijk de regel van verblijf voor minder dan 183 dagen in de werkstaat, lijkt moeilijk te vervullen indien de wetenschapper er in België een normaal werkpatroon op nahoudt. De tweede voorwaarde is mogelijks vervuld, afhankelijk van de situatie. Aan de derde voorwaarde is wel voldaan. Het is dus zeer waarschijnlijk dat de werkstaat mag belasten en dat de 183-dagenregel niet van toepassing is. De heffingsbevoegdheid ligt dus normaal gezien bij België. 5 Circulaire voor buitenlandse kaderleden en buitenlandse vorsers De buitenlandse werknemer in casu zal, indien hij aan alle voorwaarden van de circulaire voldoet, in aanmerking komen voor het stelsel van buitenlandse kaderleden en buitenlandse vorsers. De detachering van buitenlandse kaderleden en buitenlandse vorsers wordt vandaag de dag nog steeds geregeld door de circulaire van 8 augustus 1983, die in het aanslagjaar 1984 in voege is getreden. Initieel werd het aanslagstelsel geregeld in de circulaire van 29 september 1960 waarin het Fiscaal regime van de vreemdelingen werd uiteengezet. Omdat dit regime later in strijd werd geacht met het legaliteitsbeginsel, moest een nieuw stelsel, het Bijzonder belastingstelsel voor buitenlandse kaderleden of specialisten genaamd, worden ingevoerd Toepassingsgebied Het aanslagstelsel is van toepassing op verschillende categorieën van werknemers. Ten eerste is het van toepassing op kaderleden die een functie uitoefenen die een speciale kennis en verantwoordelijkheid vergt. Daarnaast kan het ook van toepassing zijn op werknemers, andere dan kaderleden, met een bepaalde specialisatie die men op de Belgische arbeidsmarkt niet kan vinden. Een laatste categorie waarop het aanslagstelsel van toepassing is, betreft buitenlandse 28 K. VAN GUCHT, Het bijzonder belastingstelsel voor buitenlandse kaderleden: status quaestionis, A.F.T. 2008, 9-38; Circ. nr. Ci.RH.624/ , 8 augustus

16 vorsers. Het maakt niet uit of zij op Belgisch grondgebied voor een Belgisch of buitenlands wetenschappelijk onderzoekscentrum of onderzoekslaboratorium werken. Voor alle bovenvermelde categorieën geldt de voorwaarde dat de persoon in kwestie in geen geval de Belgische nationaliteit mag dragen opdat hij in aanmerking komt voor het bijzondere aanslagstelsel. Een persoon met een dubbele nationaliteit, waaronder ook de Belgische, kan dus nooit in aanmerking komen voor het stelsel. 29 Voor een buitenlandse vorser is er geen voorwaarde in de circulaire opgenomen die eist dat hij een leidinggevende functie moet uitoefenen. Wat wel vereist wordt, is dat de persoon reeds de hoedanigheid van vorser had vóór zijn tewerkstelling in België. Een uitzondering op deze regel geldt voor een pas afgestudeerde waarvoor kan worden aangetoond dat deze een opleiding heeft gevolgd waarmee het beroep van vorser kan worden uitgevoerd. 30 In tegenstelling tot de vereiste dat buitenlandse kaderleden moeten worden tewerkgesteld in een Belgische onderneming die deel uitmaakt van een internationale groep, is dit voor de researchcentra waar vorsers zullen worden tewerkgesteld geen voorwaarde. Het enige wat de circulaire voor hen voorschrijft, is dat zij tewerkgesteld moeten worden in een Belgisch of buitenlands wetenschappelijk onderzoekscentrum en -laboratorium gevestigd in België. 31 Omdat de vraagstelling in casu specifiek gericht is op de detachering aan een R&D center, zal de bespreking van de circulaire toegespitst zijn op buitenlandse vorsers en niet op buitenlandse kaderleden. 5.2 Belang van het bijzonder aanslagstelsel Het nieuw bijzonder aanslagstelsel heeft tot doel België fiscaal interessant maken voor buitenlandse investeerders. Daarnaast zullen ook de binnenlandse bedrijven baat hebben bij het stelsel. Het is er namelijk op gericht om innovatieve sectoren verder uit te breiden door middel van die buitenlandse investeringen. Het stelsel zal ervoor zorgen dat Belgische bedrijven goedkoper gespecialiseerde buitenlandse kaderleden en vorsers tewerk kunnen stellen, omdat de loonkosten bijgevolg minder hoog zullen zijn. Aangezien de vorser uit het buitenland komt, zal deze in België kosten moeten maken. Toch wil de vorser netto hetzelfde 29 Circ. nr. Ci.RH.624/ , 8 augustus K. VAN GUCHT, Het bijzonder belastingstelsel voor buitenlandse kaderleden: status quaestionis, A.F.T. 2008, Circ. nr. Ci.RH.624/ , 8 augustus 1983; J. WELLENS, Bespreking circulaire dd in Belasting niet-inwoners natuurlijke personen, aanslagjaar 2016, 16

17 loon overhouden als het loon dat hij in het land van herkomst zou verdienen. Met dank aan het stelsel kunnen Belgische bedrijven de brutolonen toch betaalbaar houden. De circulaire dringt er dus wel op aan dat dergelijke voordelen enkel de werkgever ten goede komen en niet de personeelsleden zelf Impact van het bijzonder aanslagstelsel Kwalificatie als niet-rijksinwoner De buitenlandse vorser die in België tewerkgesteld wordt, zal hier gekwalificeerd worden als niet-rijksinwoner op voorwaarde dat zijn woonplaats of zetel van fortuin niet in België gevestigd is. 33 Om na te gaan of dit wel degelijk het geval is, zal worden gekeken of de tewerkstelling in België al dan niet tijdelijk is. Dit kan op twee manieren gebeuren. Ten eerste kan er naar de persoonlijke toestand van de vorser gekeken worden. Daarnaast kan er ook gekeken worden naar de aard van de functie die in België wordt uitgeoefend. 34 Bij het nagaan van de persoonlijke toestand van de vorser zal er onder andere worden nagegaan of de echtgenoot en kinderen al dan niet mee verhuisd zijn naar België. Indien dit niet het geval is, duidt dit eerder op een tijdelijk verblijf. Indien de vorser zijn woning in het buitenland blijft behouden zal dit ook als positief gezien worden. Daarnaast kan, door het opnemen van een diplomatenclausule, ook duidelijk gemaakt worden dat de vorser slechts tijdelijk zijn woning in België huurt en dus niet van plan is om definitief in België te blijven. Er moet echter opgemerkt worden dat het aankopen van een woning in België niet per se een negatieve impact zal hebben op het van toepassing zijn van het aanslagstelsel. Ook op financieel vlak kan een vorser de banden met het buitenland duidelijk maken doordat hij een levensverzekeringscontract, een voortzetting van een groepsverzekering of een ander spaarplan in het buitenland heeft. 35 Een voorbeeld van de factoren die verband houden met de functie is het feit dat de vorser ook in het buitenland nog verder onderworpen blijft aan de sociale zekerheid. Ook indien de 32 Circ. nr. Ci.RH.624/ , 8 augustus S. PODEVIJN en S. SABLON, Internationale tewerkstelling/detachering in Boekhoudkundige en sociaalrechtelijke aspecten van lonen en salarissen, s.d., 34 Circ. nr. Ci.RH.624/ , 8 augustus Circ. nr. Ci.RH.624/ , 8 augustus

18 arbeidsovereenkomst slechts van beperkte duur is, is het duidelijk dat de vorser niet definitief in België zal blijven. 36 Naast het voldoen aan de verplichtingen vermeld ut supra, is het ook van belang dat de buitenlandse vorser vóór zijn detachering of tewerkstelling niet in België verbleef. Indien dit voor de vorser in casu wel het geval was, dan wordt hij gezien als Belgisch inwoner. Het gevolg hiervan is dat wanneer een buitenlandse vorser, die reeds aan de voorwaarden van het aanslagstelsel voldeed en in België verbleef, beslist om voor een andere Belgische werkgever te werken zijn hoedanigheid als niet-inwoner zal verliezen. Dit kan echter vermeden worden indien zowel de vorser als de nieuwe Belgische werkgever een aanvraag tot verlenging van het bijzonder belastingstelsel indient bij de daarvoor aangestelde dienst (ut infra). 37 Bij het verlies van zijn hoedanigheid als niet-rijksinwoner, zal het buitenlands personeelslid tot aan die datum onderworpen zijn aan de belasting voor niet-rijksinwoners. Daarna zal hij onderworpen worden aan de personenbelasting. 38 De kwalificatie als niet-rijksinwoner zal voor de buitenlandse vorser fiscale gevolgen hebben. Dankzij het stelsel zal hij enkel Belgische inkomstenbelasting betalen op het inkomen dat hier verworven werd (ut infra). Daarnaast zal hij, in tegenstelling tot rijksinwoners, geen opcentiemen moeten betalen aan de gemeente. De opcentiemen van 7% aan de Belgische Staat is hij wel verschuldigd. Ten slotte is hij, mits het voorleggen van het attest van nietinwoner, geen roerende voorheffing verschuldigd op de uit België afkomstige roerende inkomsten Belastbare bezoldiging en uitsluiting van de belastbare bezoldiging Zoals reeds vermeld ut supra werd het stelsel ingevoerd om het voor bedrijven goedkoper te maken buitenlandse vorsers tewerk te stellen. Wanneer aan de voorwaarden ut supra voldaan werd, zal de buitenlandse vorser enkel belast worden op de in België behaalde bezoldigingen. Er wordt dus geen rekening gehouden met de inkomsten die in het buitenland behaald werden. Bijgevolg zal er enkel bedrijfsvoorheffing ingehouden worden op het inkomen dat betrekking 36 Circ. nr. Ci.RH.624/ , 8 augustus K. VAN GUCHT, Het bijzonder belastingstelsel voor buitenlandse kaderleden: status quaestionis, A.F.T. 2008, Circ. nr. Ci.RH.624/ , 8 augustus K. VAN GUCHT, Het bijzonder belastingstelsel voor buitenlandse kaderleden: status quaestionis, A.F.T. 2008, 9-38; J. WELLENS, Inhoud van het bijzonder aanslagstelsel in Belasting niet-inwoners natuurlijke personen, aanslagjaar 2016, 18

19 heeft op activiteiten die uitgevoerd werden in België. Het aantal dagen dat in België gepresteerd wordt, wordt berekend aan de hand van de travel exclusion. 40 Daarnaast voorziet de circulaire ook nog in een terugbetaling van de kosten eigen aan de werkgever. Mocht dit voordeel er niet zijn, zou de werkgever bruto een hoger loon moeten uitbetalen zodat de vorser een deel van zijn nettoloon zou moeten aanspreken voor het dekken van de kosten gemaakt ten gevolge van zijn detachering naar België. Doordat een groot deel van die kosten gezien wordt als kosten eigen aan de werkgever is dit echter niet het geval. Voor de vorser zelf zal dit bedrag echter niet gezien worden als een belastbare bezoldiging. 41 Wat betreft de kosten eigen aan de werkgever die wederkerend zijn, moet opgemerkt worden dat de circulaire beperkingen oplegt wat betreft het bedrag. Voor een normaal kaderlid worden deze kosten slechts tot het bedrag van euro aanvaard. Kaderleden die in een controle- of coördinatiekantoor tewerkgesteld zijn en vorsers kunnen maximum voor een bedrag van euro vrijgesteld worden van belastingen. Wederkerende kosten eigen aan de werkgever die hoger zijn dan deze maxima, zullen belast worden. 42 Een aantal categorieën van inkomsten wordt geacht sowieso in België verkregen te zijn, ook al kunnen ze gelinkt worden aan arbeidsprestaties in het buitenland. Het gaat over vakantiegeld dat vervroegd wordt uitgekeerd, achterstallige betalingen van het loon, opzeggingsvergoedingen en tantièmes Kosten eigen aan de werkgever De kosten eigen aan de werkgever zijn uitgaven die de werkgever op zich neemt om de buitenlandse vorser te ontdoen van de extra kosten die hij maakt in België ten opzichte van de kosten die hij zou maken in het land van herkomst. Die terugbetaling wordt niet gezien als een 40 S. PODEVIJN en S. SABLON, Internationale tewerkstelling/detachering in Boekhoudkundige en sociaalrechtelijke aspecten van lonen en salarissen, s.d., 41 S. PODEVIJN en S. SABLON, Internationale tewerkstelling/detachering in Boekhoudkundige en sociaalrechtelijke aspecten van lonen en salarissen, s.d., K. VAN GUCHT, Het bijzonder belastingstelsel voor buitenlandse kaderleden: status quaestionis, A.F.T. 2008, K. VAN GUCHT, Het bijzonder belastingstelsel voor buitenlandse kaderleden: status quaestionis, A.F.T. 2008, Circ. nr. Ci.RH.624/ , 8 augustus

20 bezoldiging of een belastbaar voordeel van de buitenlandse werknemer. 44 De circulaire maakt een onderscheid tussen eenmalige uitgaven en wederkerende uitgaven Eenmalige uitgaven Hier worden de uitgaven bedoeld die verband houden met de verhuis van het land van herkomst naar België. Deze kosten zullen logischerwijze slechts eenmalig voorkomen. 46 Een eerste categorie van eenmalige uitgaven betreft de verhuiskosten op zich. Deze omvat de diensten die betaald moeten worden aan een verhuisfirma. 47 Een volgende eenmalige uitgave betreft de kosten die door de buitenlandse vorser gemaakt worden voor de inrichting van zijn woning in België. Enkel kosten die nauw verbonden zijn met het onroerend goed zullen als kosten eigen aan de werkgever beschouwd worden. Zo komen onder andere schilderwerken, de aankoop van gordijnen, telefonie, elektriciteit en gas in aanmerking. Wat niet als inrichtingskosten beschouwd worden, zijn zaken die achteraf makkelijk terug mee te nemen zijn zoals meubilair, huishoudapparaten en losse tapijten. 48 Ten slotte wordt een verlies (i.e. de eigenlijke minderwaarde) bij de verkoop van vermogensbestanddelen van de buitenlandse vorser ook aanvaard als kost eigen aan de werkgever. 49 Enkel wanneer de kosten gestaafd worden aan de hand van bewijsstukken, kunnen ze als kost eigen aan de werkgever beschouwd worden Wederkerende uitgaven Wederkerende uitgaven zijn zowel deze die gedurende de hele periode terugkeren, als deze die slechts in de beginfase wederkerend voorkomen K. VAN GUCHT, Het bijzonder belastingstelsel voor buitenlandse kaderleden: status quaestionis, A.F.T. 2008, Circ. nr. Ci.RH.624/ , 8 augustus K. VAN GUCHT, Het bijzonder belastingstelsel voor buitenlandse kaderleden: status quaestionis, A.F.T. 2008, J. WELLENS, Inhoud van het bijzonder aanslagstelsel in Belasting niet-inwoners natuurlijke personen, aanslagjaar 2016, 48 K. VAN GUCHT, Het bijzonder belastingstelsel voor buitenlandse kaderleden: status quaestionis, A.F.T. 2008, K. VAN GUCHT, Het bijzonder belastingstelsel voor buitenlandse kaderleden: status quaestionis, A.F.T. 2008, J. WELLENS, Inhoud van het bijzonder aanslagstelsel in Belasting niet-inwoners natuurlijke personen, aanslagjaar 2016, 51 J. WELLENS, Inhoud van het bijzonder aanslagstelsel in Belasting niet-inwoners natuurlijke personen, aanslagjaar 2016, 20

21 Het plafond van euro voor de buitenlandse vorser in casu, is enkel van toepassing op deze categorie van uitgaven. Voor de berekening van dit plafond mag geen rekening gehouden worden met de kosten van een internationale school voor kinderen jonger dan 18 jaar. Alles wat dit plafond overschrijdt, zal aangemerkt worden als belastbare bezoldiging. 52 De circulaire maakt een onderscheid tussen zeven verschillende kosten die als wederkerende uitgaven gekwalificeerd mogen worden. 53 a) Kosten voor huisvesting in België (i.e. COHA 54 ) Wanneer een buitenlandse vorser hier in België meer huisvestingkosten heeft in vergelijking met het bedrag dat hij in zijn land van herkomst zou moeten betalen, dan zal dat verschil aangemerkt worden als een kost eigen aan de werkgever. De meerkost kan op twee verschillende manieren worden berekend. Een eerste manier is door middel van vergelijkende tabellen of statistische gegevens. Een andere manier is een arbitraire methode waarbij de meerkost gezien wordt als het verschil tussen de Belgische huisvestingkost en 12% van het basissalaris in het land van herkomst van de buitenlandse vorser. Als Belgische huisvestingkost wordt verstaan de huur en huurlasten. Wanneer een vorser niet huurt, maar eigenaar is van een woning in België, dan zal 100/60 van het geïndexeerd kadastraal inkomen in aanmerking komen om het verschil tussen beide landen te berekenen. 55 b) Levensduurtevergoeding (i.e. COLA 56 ) Deze vergoeding zal, net als de kosten voor huisvesting in België, de meerkost van het leven in België vergelijken met de kosten in het land van herkomst. De kosten van levensonderhoud hebben vooral betrekking op kosten voor nutsvoorzieningen. Ook hier kan de meerkost berekend worden op basis van statistische info of tabellen. Indien deze niet gebruikt worden, 52 J. WELLENS, Inhoud van het bijzonder aanslagstelsel in Belasting niet-inwoners natuurlijke personen, aanslagjaar 2016, 53 Circ. nr. Ci.RH.624/ , 8 augustus Cost of Housing Allowance. 55 Circ. nr. Ci.RH.624/ , 8 augustus 1983; J. WELLENS, Inhoud van het bijzonder aanslagstelsel in Belasting niet-inwoners natuurlijke personen, aanslagjaar 2016, 56 Cost of Living Allowance. 21

22 mag een forfaitaire vergoeding bepaald worden die 5% bedraagt van het basissalaris in het land van herkomst. Deze vergoeding wordt beperkt tot c) Onderwijskosten Deze kosten hebben betrekking op onderwijskosten voor kinderen die les volgen in het lager of middelbaar onderwijs. Dit kan zowel in een internationale als in een privéschool. Diegene die in aanmerking komen als eigen aan de werkgever zijn kosten voor school- en lesgeld, deze met betrekking tot het plaatselijk vervoer en andere die door de school verplicht worden opgelegd. De kosten kunnen in eerste instantie betrekking hebben op onderwijs dat gevolgd wordt in België. Daarnaast kunnen onderwijskosten in het buitenland ook in aanmerking komen, maar dit wordt geval per geval bekeken. Onderwijskosten uit het buitenland kunnen nooit in aanmerking komen als eigen aan de werkgever indien zij vóór de detachering door de vorser zelf gedragen werden. 58 Een kost die in praktijk ook als onderwijskost aanvaard wordt, betreft deze voor de opleiding die een vorser in België gevolgd heeft. Dit kan bijvoorbeeld een cursus Nederlands zijn. Indien de echtgenote daarentegen een opleiding geniet in België en deze wordt betaald door de werkgever van haar echtgenoot, dan zal dit niet als een kost eigen aan de werkgever beschouwd worden, maar als een belastbaar voordeel. 59 d) Reiskosten Voor de reiskosten wordt een onderscheid gemaakt tussen drie verschillende categorieën. Ten eerste zijn er de kosten die jaarlijks gemaakt mogen worden door de buitenlandse vorser en zijn gezinsleden om een reis te maken naar het land van herkomst. Slechts één reis per jaar kan in aanmerking komen als kost eigen aan de werkgever. 60 Er moet worden opgemerkt dat voor vliegtuigreizen enkel de prijs van een economy-klasse ticket in aanmerking zal worden genomen als kost eigen aan de werkgever. Voor reizen die met de eigen wagen van de vorser gemaakt worden, gelden als bewijs onder andere de 57 J. WELLENS, Inhoud van het bijzonder aanslagstelsel in Belasting niet-inwoners natuurlijke personen, aanslagjaar 2016, K. VAN GUCHT, Het bijzonder belastingstelsel voor buitenlandse kaderleden: status quaestionis, A.F.T. 2008, Circ. nr. Ci.RH.624/ , 8 augustus 1983; K. VAN GUCHT, Het bijzonder belastingstelsel voor buitenlandse kaderleden: status quaestionis, A.F.T. 2008, K. VAN GUCHT, Het bijzonder belastingstelsel voor buitenlandse kaderleden: status quaestionis, A.F.T. 2008, Circ. nr. Ci.RH.624/ , 8 augustus

23 facturen van verblijfskosten, het bewijs van de kosten betaald met een kredietkaart en getuigschriften van derden. In de praktijk ondervinden buitenlandse kaderleden en vorsers problemen om deze kosten te bewijzen, waardoor deze dan ook niet altijd aanvaard zullen worden door de administratie. 61 Vervolgens worden ook reiskosten die gemaakt werden wegens bijzondere omstandigheden aanvaard als kosten eigen aan de werkgever. Onder bijzondere omstandigheden worden bijvoorbeeld ziekte en overlijden van een familielid woonachtig in het land van herkomst verstaan. 62 Ten slotte schrijft de circulaire voor dat, indien de kinderen in het buitenland studeren, hun reiskosten voor maximaal twee reizen per jaar per kind aanvaard zullen worden als kosten eigen aan de werkgever. 63 e) Huurverlies Huurverlies doet zich voor wanneer een buitenlandse vorser zijn onroerend goed in het land van herkomst niet of onder de normale huurwaarde moet verhuren als gevolg van de detachering.. Het verschil van de normale huurwaarde en de verkregen huur wordt beschouwd als een kost eigen aan de werkgever. Dit is enkel het geval indien de vorser alle nodige maatregelen heeft genomen om dit verlies te beperken. 64 f) Koersverschillen Indien in het land van herkomst een andere munt gebruikt wordt, is het mogelijk dat de buitenlandse vorser een daling van zijn koopkracht zal ondervinden indien de vreemde munt in waarde daalt. In het geval dat het salaris in die vreemde munt wordt uitgedrukt, zal het verschil in koers vergoed worden als een kost eigen aan de werkgever. Indien het salaris in euro vergoed wordt, moet aan een aantal voorwaarden worden voldaan alvorens het koersverschil een kost eigen aan de werkgever kan zijn. Een eerste voorwaarde is dat er een verbintenis moet zijn die de berekening van de wisselkoers uiteenzet. Daarnaast moet het 61 Circ. nr. Ci.RH.624/ , 8 augustus 1983; J. WELLENS, Inhoud van het bijzonder aanslagstelsel in Belasting niet-inwoners natuurlijke personen, aanslagjaar 2016, 62 J. WELLENS, Inhoud van het bijzonder aanslagstelsel in Belasting niet-inwoners natuurlijke personen, aanslagjaar 2016, 63 Circ. nr. Ci.RH.624/ , 8 augustus K. VAN GUCHT, Het bijzonder belastingstelsel voor buitenlandse kaderleden: status quaestionis, A.F.T. 2008,

24 verlies bewezen worden aan de hand van financiële bewijsstukken. Ten slotte moet er zich bij de betaling van het koersverschil een specifieke vergoeding voordoen. Het koersverschil mag dus niet gezien worden als een deel van de brutobezoldiging van de vorser. 65 Aangezien het in casu gaat over een werknemer die uit een Europees land komt, zal deze wederkerende uitgave zich niet voordoen. g) Tax equalization Tax equalization is de vergoeding die de werkgever betaalt aan de buitenlandse vorser indien een hoger bedrag aan inkomstenbelasting betaald moet worden in België dan het bedrag dat betaald zou worden in het land van herkomst. Voor de Belgische belasting zullen enkel de belastingen van het WIB in aanmerking komen. Voor de berekening van de buitenlandse belasting zullen de buitenlandse fiscale regels worden gehanteerd. Het doel van deze vergoeding is om eenzelfde netto-inkomen te bekomen in België als het inkomen dat de vorser in het land van herkomst zou krijgen. 66 Voor de berekening van de tax equalization moet het verschil genomen worden van twee componenten. Voor de eerste component moet de Belgische belasting berekend worden op het basisloon in het land van herkomst. Alvorens de Belgische belasting te berekenen moet het basisloon verminderd worden met de persoonlijke sociale zekerheidsbijdrage van 13,07%. De aanpassingscoëfficiënten voor de uitwijkingsvergoeding mag niet in aftrek worden genomen. Voor de tweede component wordt hetzelfde gedaan, maar dan met buitenlandse belastingen. Ook hier moeten persoonlijke sociale bijdragen en standaard fiscale voordelen van het land van herkomst worden afgetrokken van het basissalaris alvorens de belasting te berekenen. 67 De betaling van de kosten eigen aan de werkgever kan op twee manieren plaatsvinden. Ofwel zal de vergoeding in het brutosalaris zitten, ofwel zal er een specifieke vergoeding zijn J. WELLENS, Inhoud van het bijzonder aanslagstelsel in Belasting niet-inwoners natuurlijke personen, aanslagjaar 2016, K. VAN GUCHT, Het bijzonder belastingstelsel voor buitenlandse kaderleden: status quaestionis, A.F.T. 2008, J. WELLENS, Inhoud van het bijzonder aanslagstelsel in Belasting niet-inwoners natuurlijke personen, aanslagjaar 2016, K. VAN GUCHT, Het bijzonder belastingstelsel voor buitenlandse kaderleden: status quaestionis, A.F.T. 2008, J. WELLENS, Inhoud van het bijzonder aanslagstelsel in Belasting niet-inwoners natuurlijke personen, aanslagjaar 2016, 68 J. WELLENS, Inhoud van het bijzonder aanslagstelsel in Belasting niet-inwoners natuurlijke personen, aanslagjaar 2016, 24

25 Travel exclusion Omdat de buitenlandse vorser in België enkel belast zal worden op het beroepsinkomen dat hier verworven wordt, zal er een opsplitsing moeten gebeuren tussen het Belgisch beroepsinkomen en het beroepsinkomen verworven in het buitenland. Deze opsplitsing zal gebeuren nadat het wereldwijde beroepsinkomen verminderd werd met de socialezekerheidsbijdragen in zowel het buitenland als in België, en na de vermindering van de kosten eigen aan de werkgever. 69 Het deel van het salaris dat betrekking heeft op de in het buitenland gepresteerde activiteiten (i.e. travel exclusion), kan berekend worden aan de hand van twee methoden.. 70 De eerste benadering betreft de contractmethode, die in praktijk minder voorkomt. Dit komt omdat bijzondere gegevens vereist zijn die de verdeling van het Belgische en buitenlandse beroepsinkomen regelen. Wanneer een buitenlandse vorser naast haar activiteiten die ze uitvoert in de Belgische onderneming, ook in een buitenlandse onderneming van diezelfde groep activiteiten uitvoert, is het mogelijk dat via contract werd vastgelegd welk deel van het salaris gezien wordt als Belgisch beroepsinkomen en welk deel gezien wordt als buitenlands beroepsinkomen. Alvorens deze methode te mogen toepassen, moeten de vastgelegde beroepsinkomsten billijk zijn in vergelijking met de uitgevoerde activiteit die hier tegenover staat. 71 Indien geen bijzondere gegevens aanwezig zijn, zal de dagentellingmethode gehanteerd worden. Er zal aanvaard worden dat de Belgische en buitenlandse inkomsten op dezelfde manier bezoldigd worden. 72 Het wereldwijde beroepsinkomen zal bij deze methode opgesplitst worden aan de hand van een ratio met als teller het aantal werkdagen in België tijdens het belastbaar tijdperk en als noemer het aantal werkdagen in het buitenland. Indien deze ratio vermenigvuldigd wordt met het wereldwijde beroepsinkomen, bekomt men het deel dat in België belastbaar is K. VAN GUCHT, Het bijzonder belastingstelsel voor buitenlandse kaderleden: status quaestionis, A.F.T. 2008, K. VAN GUCHT, Het bijzonder belastingstelsel voor buitenlandse kaderleden: status quaestionis, A.F.T. 2008, K. VAN GUCHT, Het bijzonder belastingstelsel voor buitenlandse kaderleden: status quaestionis, A.F.T. 2008, Circ. nr. Ci.RH.624/ , 8 augustus Circ. nr. Ci.RH.624/ , 8 augustus 1983; K. VAN GUCHT, Het bijzonder belastingstelsel voor buitenlandse kaderleden: status quaestionis, A.F.T. 2008,