Gemeente van Jezus Christus, gasten, luisteraars,

Transcriptie

1 Gemeente van Jezus Christus, gasten, luisteraars, We zijn begonnen aan een bijbelboek dat niet makkelijk is, dat was ook de ervaring van sommigen vorige week, toen ik heb uitgelegd over die schijnapostelen, die de gelovigen in Galatië dwongen om zich te besnijden. En Paulus die zich daar heftig tegen verzet. Niet op grond van werken van de wet wordt een mens voor God rechtvaardig, maar op grond van geloof in Jezus Christus, die zichzelf gegeven heeft voor onze zonden om ons te redden uit deze door het kwaad beheerste wereld. Vs. 1-5 (het uitgangspunt van Paulus) Vandaag een bijbelgedeelte, weer, dat niet makkelijk is. Maar wel heel mooi. Om te beginnen heel mooi als we kijken naar het uitgangspunt dat Paulus gebruikt als hij deze kerken, waar zo veel aan de hand is, schrijft. In vers 2 schrijft hij: hebt u de Geest ontvangen door de wet na te leven of door te luisteren en te geloven? en in vers 5 opnieuw: Geeft God u de Geest en goddelijke krachten omdat u de wet naleeft? Of geeft Hij ze omdat u naar Hem luistert en op hem vertrouwt? Voor Paulus is de kerk in verwarring niet meteen geen kerk van Jezus meer, maar een kerk die bestaat uit mensen die de Geest van God ontvangen hebben. Mooi, tussen haakjes trouwens, om juist dit gedeelte te lezen met Pinksteren. Dit hoofdstuk waarin Paulus voor het eerst in de brief aan de Galaten, steeds een beroep doet op wat de Geest doet. Zo geldt het ook voor ons, en voor jullie. Wij moeten nog veel leren. Jullie geloof zal ook nog worden beproefd. Maar dit is het uitgangspunt: je hebt de Geest ontvangen. Hoe weten we dat? Doordat jullie je geloof belijden. Niemand kan zeggen: Jezus is Heer dan door toedoen van de Heilige Geest (1 Kor. 12:3).

2 Zeg je iets anders, dan is dat het werk van een andere geest. Maar juist dat is het verschil tussen een leven met en een leven zonder Jezus Christus. het is óf vertrouwen op eigen kracht, of op de Geest. Dat is: de kracht van God. leefde je eerst in de ban van machten en krachten van deze wereld, nu ben je door het geloof verbonden met de Geest, en daarmee met goddelijke krachten. God geeft jullie de Geest. Dat is het uitgangspunt. Gods Geest (God zelf) maakt het verschil tussen een leven met en zonder God. Zonder Gods Geest zijn we overgeleverd aan onze eigen kracht, aan een leven zonder God. Met alle gevolgen van dien. Maar mét de Geest hebben we goddelijke krachten omdat we op God vertrouwen. De Geest is de Geest van Jezus Christus, die zichzelf aan het kruis tot een vloek gemaakt, zodat jullie bevrijd van die vloek zouden kunnen leven met God. Jullie zijn onttoverd van de invloed van de machten van deze wereld. Want dat staat er eigenlijk in hoofdstuk 3:1. Jullie zijn, door het geloof in Jezus, onttoverd. Gered. Dat uitgangspunt dat staat als een huis. Het voorbeeld van Abraham (vs. 6-16) De Galaten waren in de war geraakt door mensen die hen probeerden wijs te maken dat ze zich moesten laten besnijden. Dat leek misschien heel Bijbels, de besnijdenis en de wet had oude papieren. Maar Paulus verzet zich hier op een bijzondere manier tegen. Niet door te zeggen: wat oud is, is voorbij. Hallo, dit is het Nieuwe Testament hoor! Vergeet dat Oude maar Paulus maakt duidelijk dat hoe God werkt Hij wil mensen redden door geloof dat dat nooit veranderd is. Mensen veranderen graag, bijvoorbeeld de structuur van hun bedrijf, maar God verandert de manier waarop Hij werkt niet. Hij blijft altijd dezelfde. Kijk maar naar Abraham.

3 Eigenlijk is dit een van de gedeeltes in de Bijbel waarin Paulus ons leert hoe je de hele Bijbel moet lezen. Hoe en welke samenhang er zit in de Bijbel. Welke structuur. Paulus grijpt terug op Abraham. Wie gelooft is kind van God, niet wie werkt. Dat kan je heel goed zien aan Abraham, want in die tijd was de wet er nog niet. Die kwam later met Mozes. Zo is, wie door geloof verbonden is met Abraham, kind van God. Wat was er ook al weer met Abraham? We hebben daar al eerder bij stilgestaan. Hij moest leven van de belofte van God. Dan kan je lezen in Genesis 12, 15 en 17. Die belofte was steeds hetzelfde, hoewel gegeven in steeds licht gewijzigde woorden. De kern kwam hierop neer: God beloofde Abraham: Ik zal jouw God zijn. Ik geef je land, en nakomelingen. Maar vooral: je mag leven in verbondenheid met Mij. Jij en je nageslacht. In Genesis 15 leren we hierover iets moois. Over God en over Abraham. Want, Abraham is een mens net als wij, op een gegeven moment vraagt Abraham: hoe kan ik er zeker van zijn dat wat u belooft, ook zal gebeuren? En dan bevestigt God zijn verbond met Abraham door te zeggen: haal een driejarige koe, een geit, een ram, een tortelduif en een gewone duif. Abraham wist wel wat hij moest doen. Hij haalde de dieren en sneed ze doormidden. Hij wist wat hij moest doen omdat dit de manier was waarop mensen in die tijd een overeenkomst aangingen. Net als wij een handtekening zetten. Een beetje meer werk, maar zo ging het in die tijd. Je liep, samen met degene met wie je een contract sloot, tussen de dieren door en je gaf zo aan: moge dit met mij gebeuren als ik van mijn kant mijn verplichtingen niet nakom. [dia 1]

4 Het kwam ook wel eens voor dat een koning, nadat hij een andere koning had overwonnen, de andere koning door de kadavers door liet lopen om daarmee aan te geven: ik hoef hier niet doorheen, ik heb jou immers overwonnen. Maar ik dwing jou om als enige door het midden van de dieren te lopen. Als jij je verplichtingen niet nakomt, weet je wat er zal gebeuren. [dia 2 leeg scherm] Maar wat is er nu zo mooi aan de overeenkomst die God met Abraham sluit? Abraham viel in slaap en God ging als enige! als een brandende fakkel tussen de dierhelften door. Als enige! Met andere woorden, God zei toen tegen Abraham dit: Ik beloof je een relatie met mij, nakomelingen en land. En moge dit MET MIJ gebeuren, als wij onze verplichtingen niet nakomen. Als ik van mijn kant niet over de brug, kom, ben Ik verantwoordelijk. Maar ook: als jij van jouw kant niet over de brug komt, ook dan ga ik eraan! En dat heeft God, ongeveer 2000 jaar later gedaan. De overeenkomst met Abraham kon niet vernietigd worden. Want God blijft dezelfde. Een God voor wie op Hem vertrouwt. En daarom heeft Hij zichzelf gegeven voor onze zonden. Dat bedoelt Paulus wanneer hij schrijft dat Christus ons heeft vrijgekocht van de vloek van de wet door voor ons te worden vervloekt. Zie je hoe God trouw is? Trouw blijft? En Paulus voegt er nog iets aan toe. Iets dat er altijd al stond. Paulus is een zorgvuldige Bijbellezer. Aan wie gaf God zijn beloften? Aan Abraham en aan zijn nageslacht. Er staat, in het Hebreeuws inderdaad enkelvoud: nageslacht, dat is nakomeling. En die nakomeling is Christus. En zo kan iedereen die gelooft in Jezus Christus, de erfgenaam van de belofte, ervan op aan dat de belofte ook voor hem, voor haar is. De belofte, dat is: een relatie met God, is dus ook voor jullie. Als je met Jezus verbonden bent.

5 Dat is gezegend zijn. Eens geen volk, nu Gods volk. Zie je hoe jullie geloof de vervulling is van Gods belofte aan Abraham? Jullie hebben nu de rode draad door de Bijbel te pakken. Abraham Christus iedereen die met Hem verbonden is. En nu jullie de beginselen begrijpen van hoe God te werk gaat, hier een lesje Bijbelse wiskunde: De schijnbroeders die de Galaten in de war hadden gebracht door te zeggen jullie moeten je besnijden en je aan de wet houden, die beweerden dit [dia 3]: (1) Gods beloften zijn mooi, maar pas samen met (2) gehoorzaamheid aan de wet krijg je / = (3) redding. Paulus verandert de formule, en laat zien dat het altijd al zo is geweest: [dia 4] het is niet belofte + gehoorzaamheid = redding, het is: belofte + redding = gehoorzaamheid. Niet de wet is grondleggend voor de relatie met God, maar zijn belofte en redding. En dat mag jouw leven veranderen. [dia 5 leeg scherm] Vs. 17-slot (over de verhouding wet / belofte) Het laatste deel is het moeilijkst. Want ja, de wet. Wat moeten we daar dan mee? Schakelt Paulus door zijn Bijbelse wiskunde de betekenis van de wet niet uit? Nee. Maar Paulus waarschuwt ons om het één, Gods beloften / zijn genade, niet uit te spelen tegen het ander. Is de wet in strijd met Gods belofte? Is er een tegenstrijdigheid in God? Paulus schrijft in vers 21: absoluut niet! Letterlijk: dat mag niet zo zijn! of: laat het niet zo zijn, Laat het niet zo werken! Speel Abraham niet uit tegen Mozes. Als de wet tegenstrijdig lijkt met genade, dan hebben we de wet niet goed begrepen, want de belofte is grondleggend, het fundament.

6 Eerst kwam de belofte. Die is fundamenteel, principieel, grondleggend. Genade is het fundament, altijd al geweest. Pas 430 jaar later, met Mozes kwam de wet. En de wet dit is het punt kwam niet om de belofte ongeldig te maken. Alsof God zijn strategie opeens gewijzigd had, alsof het vanaf Mozes ineens lag aan de gehoorzaamheid van mensen en niet aan God, alsof God niet gezegd had tegen Abraham dat Hij eraan zou gaan als iemand zijn verplichtingen niet na zou komen. Waarom dan toch de wet? En nu moeten we goed opletten. Met de wet bedoelt Paulus hier niet alleen de 10 geboden. Maar de hele wet. Genesis tot Deuteronomium. En in die wet staan ook de bepalingen over offers, regels en voorschriften voor verzoening. Met andere woorden: de wet hield er al rekening mee dat zij zelf niemand rechtvaardig maakt. Waarom anders offers? Wet en beloften staan niet tegenover elkaar. De wet bevestigt juist dat redding alleen door de belofte van God kan komen. God had al gezegd: de relatie tussen jou en mij hangt niet af van jouw inspanningen. Desnoods ga ik eraan! [dia 6] De wet bevestigt ook de fundamentele behoefte aan een belofte van God. eigenlijk laat de wet zien: zonder die belofte / zonder zijn genade red ik het nooit! In Deut. 28 kan je lezen dat aan de wet letterlijk een aanhangsel een vervloeking hangt. Als Israël zich niet precies hield aan de wetten en bepalingen, dan en dan volgen er een hele serie vervloekingen. Als je goed naar de wet luistert, hoor je dat ook maar dat kan ik nooit! De wet bevestigt dus de belofte. [dia 7] En de belofte, dat is Gods genade, laat op zijn beurt zien waar wat de wet eigenlijk is: God die geeft wat Hij vraagt. Een leven door zijn Geest. [even wachten, dan: dia 8 leeg scherm] Wat mooi! Afgehaakt? Haak dan nu maar weer in. Dit is de kern: gelukkig is de relatie met God een relatie die gebaseerd is op geloof in Gods beloften. Altijd al. Wat is nu het verschil tussen een relatie die is gebaseerd op een belofte en een relatie die is gebaseerd op regels en bepalingen?

7 Concreet. Als ik zeg, als je m n auto wast krijg je 5 euro, dan hebben we een relatie die is gebaseerd op afspraken, toch? Maar als ik zou zeggen, ik heb 5 euro voor je, hoef je niets voor te doen. Je hoeft alleen te geloven dat het zo is. Dat is een belofte. Maar dan moet je wel geloven. Zou je dat geloven, als ik zeg dat ik vijf euro voor je heb? (voorbeeld)? Zo is het ook met God: Hij belooft een gezegend leven en wat daarvoor nodig is, geeft Hij zelf: een offer. En een leven door zijn Geest. Zodat we eeuwig leven met Hem. het enige is: je moet het wel geloven. Tot slot. Als je goed hebt opgelet dan heb je minstens drie lessen meegekregen in deze dienst [dia 9]: 1) God heeft je gered. Je hebt zijn Geest ontvangen. Dat is het uitgangspunt. Laat je niet opnieuw betoveren, in de maling nemen door ergens anders op te gaan vertrouwen; [dia 10] 2) neem de Bijbel serieus. Je kent de grote lijn. Het gaat om geloof in Gods beloften. Die zijn grondleggend. Maar bestudeer de Bijbel daarom ook zorgvuldig. Het is Gods Woord. Paulus ontdekt dit opnieuw door de vertaling van één woordje. [dia 11] En 3) geloof in Gods beloften. Ik las ergens dit: de wieken van de molen van Gods beloften malen langzaam. Maar ze malen wel. Sinds Abraham hebben mensen 2000 jaar moeten wachten op de nakomeling. De wieken van Gods molen malen langzaam. Maar wel zeker. Gods beloften en nu heb ik het over de volkomen vervulling ervan: een leven volkomen beheerst dor Gods Geest, voor eeuwig [dia 12 leeg scherm] Gods beloften komen zeker uit. Waarom? Omdat God het heeft beloofd! [amen]