Colofon: Met dank aan iedereen die direct of indirect heeft meegeholpen aan de realisatie van deze uitgave. september 2016

Transcriptie

1

2 Colofon: Uitgave: ContourdeTwern Vormgeving: Bureau voor Beeldvorming Drukwerk: Drukkerij Groels Teksten: Caroline Moerland Fotografie: Peter van den Kerkhof Met dank aan iedereen die direct of indirect heeft meegeholpen aan de realisatie van deze uitgave. september 2016

3 4 Amir Hoshang Alikhani Wijkcentrum Spijkerbeemden Amir (37) vluchtte in 2013 uit Iran. Daar had hij een goede baan in de autoindustrie. Ook hier wil hij zijn gezin kunnen onderhouden. Hij oefent nu zijn Nederlands als vrijwilliger bij de Spijkerbeemden. Zo hoopt hij zijn kansen op de arbeidsmarkt te vergroten. "Als ik thuis blijf zitten, leer ik niks. Het is gezellig druk in het wijkcentrum in Groenewoud. Een "Het Nederlands van Amir is al flink vooruit gegaan. Al blijven bezoeker leest de krant aan een grote ovalen tafel. In een andere de finesses van een tweede taal lastig. "Laatst vroeg hij of ie een ruimte biljart een groep heren op leeftijd. Elders zijn zo'n twintig kwartje eerder naar huis mocht", zegt Joep. "Hij keek me vreemd tot dertig ouderen aangeschoven voor hun wekelijkse lunch. aan toen ik zei: 'Nee, maar een kwartiertje eerder mag wel." Sinds september 2015 werkt Amir Hoshang Alikhani kortweg Ik moet ook de Nederlandse cultuur leren", zegt Amir. "Dat is Amir hier twee dagen als vrijwilliger. Hij staat achter de bar en misschien nog wel belangrijker dan de Nederlandse taal." faciliteert verschillende activiteiten. "Ik kijk in de computer wie Zo was hij laatst met zijn vrouw en kind op de afscheidsreceptie er komt, in welke ruimte en met hoeveel mensen", legt hij uit. van een beheerder van de Spijkerbeemden. "Nu begrijp ik dat Vervolgens zet hij bijvoorbeeld tafels en stoelen klaar en naderhand ruimt hij alles weer op. je een feestje geeft als je met pensioen gaat." Zijn collega's kennen Amir als een harde werker. Ze geven hem De rest van de week volgt Amir een cursus Nederlands. Zijn ook de gelegenheid om wat te kletsen met bezoekers. "Dat is grote wens is een baan die aansluit bij zijn opleiding en ervaring. goed voor mij", zegt Amir. Met de man die de krant leest, praat Maar daarvoor beheerst hij het Nederlands onvoldoende. hij ook wel eens. "Het is een goei jong. Eerlijk waar", zegt die. "Ik moet proberen te praten en te luisteren. Dat leer ik niet als "En hij doet het heel goed." ik thuis blijf zitten." In de zomer van 2015 klopte Amir aan bij het vrijwilligerssteunpunt in zijn wijk. En hij bleef gaan tot hij beet had. Coördinator Joep Otten van de Spijkerbeemden: "We hadden hier een vacature en het vrijwilligerssteunpunt belde of hij zo snel mogelijk langs kon komen. Want hij stond daar elke dag op de stoep." 5

4 6 Chantal & Annika MFA De Symfonie Ze zitten altijd samen achter de receptie van mfa De Symfonie. Chantal van den Hout (47) en Annika van Kapel (25) vullen elkaar goed aan. Ze begrijpen mekaar. Graag dragen ze hun steentje bij, maar ze kennen ook hun grenzen. "Iets nuttigs doen voor de maatschappij geeft voldoening." Een bezorger levert een pakketje af bij de receptie. Annika neemt het aan en zet haar handtekening. Chantal heeft de telefoon al gepakt. Zou dit het pakketje zijn waar ze op zitten te wachten?, vraagt ze Annika. Eerst namen ze om beurten de telefoon op. Annika: "Nu doet Chantal het. Zij kan er beter bij. Als mensen bellen met een vraag, houdt de één hen aan de praat en zoekt de ander intussen het antwoord op de pc. Chantal: Annika is wat geoefender op de computer dan ik. Ze kennen elkaar van activiteitencentrum Karmijnstraat. Hier worden activiteiten aangeboden aan mensen met niet aangeboren hersenletsel. Chantal en Annika hebben een andere aandoening, maar dezelfde verschijnselen. Op een gegeven moment moesten we van de regering de wijk in, zegt Annika. Zo kwamen ze achter de receptie van De Symfonie terecht. Elke vrijdagmiddag zijn ze hier te vinden. Ze werken altijd samen, nooit alleen. Annika: Als ik iets laat vallen, kan ik het niet oprapen. Chantal heeft soms vermoeide benen. Dan brengt Annika bezoekers naar de ruimte waar ze moeten zijn. Aan Annika's rolstoel is duidelijk te zien dat ze een lichamelijke beperking heeft. Bij Chantal zie je dat alleen als ze loopt. Bij beiden werken hun hersens niet zoals ze zouden moeten. Chantal: We worden sneller moe van prikkels van buitenaf. Ik kan ook niet multitasken. Wat dat betreft ben ik net een kerel. Doordat haar beperkingen deels onzichtbaar zijn, wordt Chantal makkelijk overvraagd. Annika heeft het eerder andersom. Ze denken vaak dat ik geestelijk niet goed ben. Maar als ze me wat langer kennen, gaan ze me weer overvragen. Ze dragen graag naar vermogen hun steentje bij. Op het activiteitencentrum zagen ze ook wel jonge mensen die liever de hele dag computerspelletjes speelden dan te werken. Maar zo zijn zij niet opgevoed. Chantal: Onze ouders hebben ons geleerd eruit te halen wat erin zit. Het werk levert hen ook wat op. Annika: Ik doe iets nuttigs voor de maatschappij. Dat geeft voldoening. Voor Chantal betekent het structuur en zelfvertrouwen. Het is prettiger om te zeggen dat ik werk dan dat ik mijn hand ophoud. 7

5 Ricardo van den Boogaard MFA Het Kruispunt Ze laten me hier in mijn waarde. Ricardo (23) praat liever niet over vroeger. Hij wil niet veel meer Ricardo heeft het allemaal al uitgedacht en opgeschreven. kwijt dan: "Ik ben uit huis geplaatst en heb in drie verschillende Het thema wordt de Efteling. Dan begin ik met een kleurplaat, woongroepen gezeten." Het was voor Ricardo een moeilijke een prinses voor de meisjes en iets met Ravelijn voor de en vervelende tijd. jongens. Intussen zet ik een Efteling-muziekje op. Hij heeft het programma ook besproken met sociaal werkster Roos van Esch. Ook aan zijn eerste werkplek heeft hij een nare bijsmaak Die vond het een goed idee. overgehouden. Op zich had hij het best naar zijn zin. Maar mijn baas daar heeft mij zwart gemaakt. En toen ben ik op non-actief Hij houdt van de sfeer en de gezelligheid bij De Zonnestraal. gesteld. Het doet hem ook goed als de kinderen laten blijken dat ze hem waarderen. Dan lachen ze, zegt Ricardo. Of ze worden hyper. Sinds drieënhalf jaar is hij elke donderdag en vrijdag te vinden Dus je kunt maar beter fit zijn als je naar je werk in het in mfa Het Kruispunt. Op de overige dagen van de week werkt wijkcentrum komt." hij via het serviceteam van Amarant bij wijkcentrum Heyhoef en bij woonzorgcentrum Reyshoeve. Bij Het Kruispunt kan Ricardo zichzelf zijn. Ze laten je hier in je waarde. Hij heeft er ook iets belangrijks geleerd. Ik weet In Het Kruispunt helpt Ricardo mee in het beheer en ondersteunt ook enkele activiteiten, zoals de wekelijkse wijklunch. nu dat mensen op zich toch wel te vertrouwen zijn. Dan komen zo n veertig bewoners uit West, voornamelijk ouderen, tussen de middag een hapje eten. Ik ben meestal van de koffie en van de thee. 8 Ricardo van den Boogaard (23) voelt zich op zijn gemak in Het Kruispunt. Dat is best bijzonder voor iemand die De opvallend ogende Ricardo - hij rekent zich tot de subcultuur van de Emo s - is een gewaardeerde medewerker. Als de mensen zin hebben, dan maak ik een praatje met ze. 9 in zijn jeugd mensen heeft leren Ricardo is in het wijkcentrum ook actief bij De Zonnestraal. Dat wantrouwen. Gelukkig heeft hij in is een naschoolse activiteit voor kinderen die op het speciaal het wijkcentrum in Tilburg-West veel onderwijs zitten. Tot nu toe had hij alleen een ondersteunende rol. positieve ervaringen opgedaan. Na de zomervakantie mag hij voor het eerst zelf een activiteit bedenken en uitvoeren.

6 10 Brenda Verhagen Wijkcentrum Heyhoef Brenda Verhagen (23) werkte een tijdje in het spelershome van Willem II. Een droombaan voor een voetbalfan als zij. Toch is ze blij dat ze nu in wijkcentrum Heyhoef werkt. Daar houden ze meer rekening met wat ze wel en niet kan. "Achter de bar staan vind ik het leukst." Brenda heeft een afwisselende werkweek. Via het serviceteam Ze is gestopt bij Willem II omdat ze er extra taken bij kreeg die van Amarant gaat ze elke dag op een andere plek in de Reeshof ze niet goed kon inplannen. Ook vond ze het moeilijk om met aan de slag. Op woensdag is ze te vinden in wijkcentrum kritiek om te gaan. "De spelers zagen aan mij dat het niet goed Heyhoef. De andere dagen is ze actief bij kinderopvang Boemerang, buurtsuper Het Hoge Veer, lunchroom Da's andere koek te halen te blijven. "Ze zeiden dat ik niet weg mocht gaan, met me ging", vertelt Brenda. Toch probeerden ze haar over en een trimsalon. dat ik zo goed was." "De trimsalon is vlakbij de Heyhoef, in een omgebouwde Bij de Heyhoef houden ze rekening met wie ze is en wat ze kan. garage. Ik help bij het mooi maken en wassen van de honden," In overleg met het beheer van het wijkcentrum stelt het serviceteam takenlijstjes op, die Brenda zelfstandig afwerkt. "Ze weet legt Brenda uit. Ze houdt van dieren en vooral van honden. "Bij mij zijn ze rustig. Ik ben zelf ook rustig hè?" wat ze moet doen en dat doet ze supergoed", zegt beheerder Marjo Hoogzaad. Een andere passie van Brenda is Willem II. Ze gaat regelmatig met haar vader naar wedstrijden. "Ik ben met voetbal opgegroeid." Zelf speelt ze niet. "Ik heb het wel geprobeerd, maar het "Achter de bar staan vind ik het leukst", zegt Brenda. Beheerder Marjo begrijpt dat wel. "We krijgen leuke mensen binnen hier. ging niet." Brenda vond het te vermoeiend. Bovendien was ze Ze maken vaak een praatje of een grapje met de mensen achter bang dat haar bril beschadigd zou raken. "En zonder zie ik niks." de bar. Ze zien ze staan." Nadat ze haar opleiding aan school voor speciaal onderwijs De Bodde had afgerond, werkte Brenda een tijdje bij Willem II. "In het spelershome", zegt ze trots. Ze vertelt dat ze goed contact had met sommige spelers. Ze moet even nadenken, maar dan noemt ze er een paar: "Jordens Peters, Jonas Heymans, Niels Wouters, Kostas Lamprou." 11

7 Jan Bogaers MFA De Symfonie "De mensen zijn tevreden over mij." Elke dinsdagmiddag en vrijdagavond rijdt Jan Bogaers op Liever geeft hij het niet toe, maar er zijn ook dingen die hij niet zijn elektrische fiets naar multifunctionele accommodatie kan. De kassa doe ik niet, zegt Jan. Da s niks voor mij. Het geld De Symfonie in Tilburg-Noord. Twee halve dagen werkt hij in de dat hij aanneemt, legt hij op de kassa. Een collega rekent ontmoetingsruimte van het wijkcentrum. Dan loopt hij glunderend rond in zijn uniform: een zwarte polo en een zwarte broek. bijvullen, in allerlei smaken. Kannen met water vullen en in vervolgens af. Snel gaat hij over op wat hij wèl kan. Theezakjes de ijskast zetten. Jan legt uit wat hij allemaal doet: Omwassen, thee en koffie inschenken voor de mensen, s avonds een fleske bier openmaken. Tosti s warm maken. Mayonaise of curry erbij. werken. Collega's moeten hem soms een beetje afremmen, Jan gaat regelmatig bij De Symfonie langs als hij niet hoeft te Beleefd zijn. Alsjeblieft, zeg ik dan. zo enthousiast is hij. Hij heeft het dan ook enorm naar zijn zin. Het is goed hier. Prima. Ik doe het gère. Hij verheugt zich heel Niet iedereen kan tosti's warm maken. Jan heeft eens een erg op de barbecue voor medewerkers die binnenkort wordt collega gezien, die bakte er niks van. Die liet de tosti s aanbranden. Dat gastje zat gewoon met zijn telefoon te spelen, gehouden. Het staat in mijn agenda én op mijn kalender. zegt hij verontwaardigd. Zoiets zou Jan nooit doen. De mensen zijn tevreden over mèn, zegt ie in onvervalst Tilburgs. 12 Zijn werk in wijkcentrum De Symfonie geeft Jan Bogaers (57) aanzien. Trots staat hij achter de bar van de ontmoetingsruimte. Hij vertelt graag wat hij allemaal kan. Zó enthousiast is hij, dat collega s hem soms een beetje moeten afremmen. Dinsdag is altijd een drukke dag voor Jan. Dan werkt hij s middags bij De Symfonie en s ochtends bij een bedrijf waar hij papier door de versnipperaar haalt. Daar is hij ook op donderdag te vinden. Verder doet hij graag krachttraining. Een beetje in beweging blijven, lacht hij. Hij stopt zijn verhaal omdat er een meisje op hem af stapt. Ze vraagt of ze vandaag bij het jongerenwerk terecht kan. Jan weet het niet en verwijst haar door naar de beheerder. Enigszins verbolgen zegt hij: Dat meisje denkt zeker dat ik alles weet. Maar zó is het niet! 13

8 14 Wendy de Groot Wijkcentrum Heyhoef Wendy de Groot (32) weet wat ze wil. Alleen maar schoonmaken is niks voor haar. Achter de bar staan in de ontmoetingsruimte van wijkcentrum Heyhoef doet ze veel liever. Ook zit ze graag achter de computer. "Ik ben nu Excel aan het leren." "De mensen in het wijkcentrum nemen ons zoals we zijn." Vier jaar werkte Wendy in de schoonmaak. Te lang, vindt ze. Het was zwaar. Niet alleen lichamelijk maar ook mentaal mentaal, dat is met je hoofd, toch? Nu werkt ze vier dagen per week via het serviceteam van Amarant op verschillende locaties in de Reeshof. Ze is een bekend gezicht in onder meer kindercentrum Grote Beemd en wijkcentrum Heyhoef. Hé krullenbol, roept een man als Wendy langs loopt met de koffiekar. Samen met drie anderen zit hij te kaarten in ontmoetingsruimte De Driehoek van wijkcentrum Heyhoef. Wendy lacht en maakt op haar beurt een geintje met beheerder Thijs Vromans. Hij is met volle handen op weg naar de bar. Klap eens in je handen Thijs, zegt Wendy. De 32-jarige Rijense doet van alles en nog wat in het wijkcentrum. Ik sta achter de bar, verzorg de was voor de bar, maak de vensterbanken schoon, vul wc-rollen en zeep aan in de toiletten, doe boodschappen voor onze groep van het serviceteam, somt ze op. Haar begeleidster heeft een brie e klaargelegd waarop staat dat ze na het interview speelgoed van de speel-o-theek kan gaan schoonmaken. Wendy heeft ambities. Ik ben nu Excel aan het leren, omdat ik daar later misschien wel iets mee kan doen. Volgens begeleidster Isabel heeft ze het computerprogramma in korte tijd samen met een stagiaire onder de knie gekregen. We hopen dat ze straks één keer per maand onze aanwezigheidslijsten in het systeem kan zetten, zegt Isabel Coppens. Wendy vertelt dat ze in het verleden ook wel met Word heeft gewerkt. Voordat ze vier jaar geleden bij het wijkcentrum aan de slag ging, zat Wendy zes weken thuis. Dat beviel haar slecht. Ik heb liever een beetje structuur. Je moet een beetje vastigheid hebben. Ze houdt van shoppen, fitnessen, zwemmen, films kijken en computerspelletjes. Maar om dat nu elke dag te doen Wendy is vol lof over haar collega s van het wijkcentrum. Het is altijd een gezellige, warme sfeer hier. Ik voel me thuis tussen het personeel. De mensen van het beheer nemen ons zoals we zijn. De mensen van ContourdeTwern zien ons als collega s en we worden goed door hen opgenomen. 15

9 Peter Beckers MFA De Symfonie Ik begin altijd al te werken in mijn eigen tijd. Peter werkte tot 1995 bij de Diamant-groep. Maar op de afdeling Peter maakt zich graag nuttig. Toen hij de kans kreeg om op waar hij actief was, werd hij gepest. Een jaar lang heb ik mijn proef in woonzorgcentrum de Heikant aan de slag te gaan, mond dichtgehouden, zegt hij. Ook tegen mijn ouders. greep hij die dan ook aan. Het draaide uit op een teleurstelling. Toen hij wèl met zijn verhaal naar buiten kwam, werd hij niet Peter werkt het liefst overdag: dan zijn z n dagen tenminste geloofd. Hij raakte overspannen en belandde in de WAO. gevuld. Achter de bar staan - wat hij het liefst wilde kon echter alleen s avonds. Ik kwam in de spoelkeuken terecht, maar daar Nu werkt hij in het wijkcentrum in Tilburg-Noord. Elke maandagen woensdagmiddag is hij achter de bar te vinden, of bij de was het tempo veel te hoog. vaatwasser. Binnenkort hoopt hij ook als oproepkracht in de Hij heeft nooit spijt gehad van zijn terugkeer naar de Symfonie. weekenden aan de slag te gaan. Ze mogen me altijd bellen. Ik hou van variatie, zegt hij. Hier doe ik de bar én de vaatwasser. Als hem wordt gevraagd of het werk in de ontmoetingsruimte ook minder leuke kanten heeft, schudt hij heftig nee. Thuis bij zijn ouders zit Peter zich maar te vervelen. Oké, hij houdt van een voetbalspelletje op de Playstation 3 op zijn Veel voordelen heeft het wel: Je mag drinken pakken als je wilt. kamer. En hij luistert graag naar muziek van het genre Frans Maar je moet het wel opschrijven. En het belangrijkste: hij kan Bauer, Marianne Weber en Corrie Konings. Maar daar is hij op met iedereen in het team goed opschieten. een gegeven moment wel klaar mee. Zijn vroegere kameraden van de Diamant-groep ziet hij nooit meer. Zo leer je je vrienden wel kennen, verzucht hij. 16 Peter Beckers (49) is een keiharde werker en een vriendelijk mens. Hij heeft een WAO-uitkering, maar houdt niet van thuis zitten. Veel liever maakt hij zich nuttig in de ontmoetingsruimte van De Symfonie. Daar arriveert hij steevast een halfuur te vroeg. Hij arriveert steevast een halfuur voor aanvang werktijd bij De Symfonie. Dan parkeert hij zijn scooter, hangt zijn helm en jas op en kijkt meteen of er vieze vaat is. Dan begin ik al te werken in mijn eigen tijd. 17

10 Victor Alias MFA Het Kruispunt Thuis zou ik maar gaan zitten piekeren. Vijftien jaar werkte Victor bij sociaal eethuis De Pollepel, in de Victor werd geboren op Curaçao en woont nu 26 jaar in keuken en in de bediening. Hij kon goed overweg met zijn Nederland. Wat meteen opvalt is dat hij vrouwenoorbellen collega s en de veelal oudere gasten. Vijf jaar geleden werd er draagt en make-up op heeft. Ik ben gewoon homo, geen bezuinigd en moesten twee van ons weg. Zodoende hield het transgender. Dat wil ik ook niet, legt hij uit. Wel vindt hij daar op voor mij. het soms leuk om zich als vrouw te verkleden. Opnieuw betaald werk vinden bleek heel lastig. Ik heb het Zijn geaardheid heeft hem nooit moeilijkheden bezorgd. geprobeerd via uitzendbureaus, maar daar hadden ze niks Ik woon al 21 jaar hier in Tilburg-West en heb nooit problemen voor me. Victor heeft geen diploma s, alleen certificaten. En ik gehad. Ook geen opmerkingen, niet op straat en niet in het ben op een leeftijd dat ik niet zomaar aan de bak kom. wijkcentrum. Victor is gewoon wie hij is. Ik ben van kleins af aan al zo. Mijn familie heeft dat altijd geaccepteerd. Victor heeft ook twee jaar bij wijkcoöperatie wattwest gewerkt. Wat de rest van de wereld vindt maakt me niet uit. Toen het ook daar voor hem ophield, ging hij langs bij het wijkcentrum. Vrijwilligerswerk is ook werk hè? Victor is graag onder de mensen. Thuis zitten is geen doen. Daar zou ik maar zitten piekeren. Na vijftien jaar intensief werken zou je dan makkelijk in een dip raken. 18 Victor Alias (52) zou het liefst ergens als kok werken, maar komt nergens aan de bak. Hij is blij met zijn werk in mfa Het Kruispunt. Sociale contacten zijn belangrijk voor Victor. "Ik vind het leuk om andere mensen, andere culturen te leren kennen." Op vrijdagavond, dinsdag- en woensdagochtend staat Victor achter de bar van de ontmoetingsruimte. Hij bedient de klanten, zet koffie, brengt die rond in het gebouw en doet de afwas. Volgens zijn collega s is hij een harde en zelfstandige werker die goed met iedereen overweg kan. Eén van de leukste activiteiten vindt Victor multiculturele vrouwengroep De Vlinder. De deelneemsters verzorgen ook een wijklunch en hebben een cateringbedrijf opgezet. Victor mist het koken soms wel. Gelukkig kan hij zich thuis uitleven in de keuken. Hij maakt graag Jambo, een Antilliaanse soep waarin het belangrijkste ingrediënt de groente okra is. 19

11 20 Tonnie van Belkom Wijkcentrum Heyhoef Zolang ik nog uit de weg kan, dan help ik hier gewoon. Deze maandagmorgen zitten er vooral senioren in de ontmoetingsruimte. Zoals Jo en Wil Liebregts, die tijdens hun wekelijkse fietstochtjes graag even stoppen bij wijkcentrum Heyhoef voor een bakje koffie. Tonnie plaagt hen graag en zij plagen hem terug. We zijn ook een keer door hem uitgenodigd toen hij moest voorspelen op zijn accordeon, zegt Wil. Het is dat we toen iets anders te doen hadden, anders waren we zeker gegaan. De vaste bezoekers van de Heyhoef beschrijven Tonnie als een goedlachse man die nooit chagrijnig is. Ook de beheerder van het wijkcentrum, Thijs Vromans, is positief over Tonnie: Hij zíet het werk. Als de koffie bijna op is en hij weet dat er veel mensen komen, dan zet hij uit zichzelf nieuwe. Koffie zetten en soms rondbrengen is niet het enige wat Tonnie doet. Op de dagen dat hij in de Heyhoef werkt elke dag behalve donderdag houdt hij zich ook bezig met de afwas. De vuile vaat staat keurig afgespoeld te wachten totdat een nieuwe lading de wasser in kan. En op vrijdagavond dekt hij Totdat hij met pensioen ging, werkte Tonnie bijna veertig jaar in de kantine bij de Diamant-groep. Zes jaar is hij nu actief in het beheer van Tilburgse wijkcentra, eerst bij het Zuiderkwartier en sinds een jaar bij de Heyhoef. Hij maakte de overstap tegelijk met centrumcoördinator Dionne Rijnen: Ik ben Dionne achterna gegaan. Tonnie is voorlopig niet van plan te stoppen. Hij steekt graag de handen uit de mouwen en vindt het fijn om onder de mensen te zijn. Zolang ik nog uit de weg kan, dan help ik hier gewoon. Dat vindt Dion ook fijn, zegt hij. Heeft hij wel eens geen zin om te werken? Nooit, antwoordt Tonnie. En heeft hij lol met zijn collega s? Tuurlijk, luidt het antwoord. Ik ben tevreden, voegt hij eraan toe. De 72-jarige is een man van weinig woorden. Je moet hem vooral bezig zien. Met een brede grijns, soms zachtjes mee zingend met de muziek die uit de luidsprekers klinkt, beweegt hij zich door de ontmoetingsruimte. 21 Tonnie van Belkom (72) is een muzikaal de tafel voor het wijkrestaurant, zegt Thijs. mens. Hij speelt accordeon en loopt soms zachtjes zingend door de ontmoetingsruimte van wijkcentrum Heyhoef, waar hij achter de bar werkt. Goedgemutst en vrolijk is hij ook. Hij maakt graag een lolletje met de vaste gasten.

12 Joop Seebregts Wijkcentrum Heyhoef "Als je iets goed aan me uitlegt, dan leer ik snel." Joop is blijven hangen na zijn stage. Hij zat op Parcours, een school voor voortgezet speciaal onderwijs. Zijn stage in wijkcentrum Heyhoef beviel zo goed dat hij na de zomervakantie van 2015 terugkeerde als vrijwilliger. "Ik ben niet alleen blij met het werk hier, ze zijn hier ook blij met mij." Hij kreeg toestemming van de gemeente om met behoud van uitkering werkervaring op te doen. Nu maakt hij onderdeel uit van het serviceteam Heyhoef van Amarant, dat allerlei werkzaamheden in en om het wijkcentrum uitvoert. Joop is bijvoorbeeld ook actief in het nabijgelegen woonzorgcentrum Reyshoeve. In het wijkcentrum staat hij het liefst achter de bar van ontmoetingsruimte De Driehoek. Hij brengt ook koffie en thee rond en maakt diverse ruimtes schoon, waaronder de keuken van de ontmoetingsruimte. Ik ben echt iemand die tot in detail poetst, zegt hij. Beheerder Marjo Hoogzaad beaamt dat. Als Joop met vakantie is, is de keuken beduidend minder schoon dan anders. Joop leert veel bij wijkcentrum Heyhoef. Zo mag hij tegenwoordig de kassa doen, wat niet aan iedereen is voorbehouden. Als je iets simpel en goed aan me uitlegt dan leer ik snel, zegt hij. Hij heeft ook geleerd altijd beleefd te blijven. Ik moet mensen netjes behandelen, ook al heb ik een keer een rotdag. En wanneer klanten zeggen dat ik ze geen meneer hoef te noemen, dan moet ik dat toch doen. Zowel met klanten als met zijn collega s kan Joop goed opschieten. Beheerder Marjo is zijn favoriet. We kunnen het goed vinden. We kunnen ook goed samenwerken. Ze heeft me veel geleerd. Marjo is op haar beurt tevreden met Joop. Hij weet alles en hij kan ook alles doen, zegt ze. Ik kan haar zó vervangen, roept Joop enthousiast. Marjo: Zo is dat. 22 Joop Seebregts (18) is rechtstreeks vanuit school in wijkcentrum Heyhoef gaan werken. Hij leert er veel en hoopt op een betaalde baan in de toekomst. "Bij de gemeente denken ze dat ik binnen een paar jaar wel aan 'echt' werk kan komen." Toen hij nog op school zat, wist hij niet zo goed wat hij wilde worden. Zijn mogelijkheden zijn ook beperkt. Hij lijdt aan het syndroom van Asperger. Bovendien heeft hij een slechte rug en epilepsie. Inmiddels weet hij wèl wat hij wil: Ik hoop op betaald werk bij ContourdeTwern, het liefst in het beheer. Dat is mijn droom. 23

13 adres Spoorlaan CH Tilburg tel mail internet