U I T S P R A A K

Transcriptie

1 U I T S P R A A K van het College van beroep voor de examens van de Universiteit Leiden inzake het beroep van XXX, appellante tegen het bestuur van de Faculteit der Geesteswetenschappen, verweerder 1. Ontstaan en loop van het geding Met haar brief van 9 maart 2010 heeft appellante bezwaar gemaakt tegen het besluit van verweerder van 23 februari 2010, het verzoek tot vergoeding van de kosten ter voorbereiding op het staatsexamen VWO geschiedenis, af te wijzen (GW.2010/13829). In het bezwaarschrift voert appellante aan dat zij tegen een eerder voorwaardelijk toelatingsbesluit beroep heeft ingesteld bij het College van beroep voor de examens. In dat besluit werd de eis opgelegd het VWO examen geschiedenis af te leggen teneinde tot de opleiding te worden toegelaten. Naar aanleiding van het beroep heeft verweerder appellante alsnog onvoorwaardelijk toegelaten. Appellante is de mening toegedaan dat hiermee de onregelmatigheid van het voorwaardelijke toelatingsbesluit is aangetoond. Appellante merkt op dat zij naar aanleiding van het voorwaardelijk toelatingsbesluit zich zekerheidshalve heeft ingeschreven voor het staatsexamen Geschiedenis en zich heeft aangemeld voor een voorbereidingscursus voor het staatsexamen VWO geschiedenis. De kosten die zij hiervoor gemaakt heeft zijn 113,45, respectievelijk 480,-. De aanmelding voor het Staatsexamen diende voor 1 januari 2010 te geschieden. Op 6 april 2010 is een verweerschrift ingediend. Verweerder stelt dat het de eigen keus van appellante is geweest om vóór de uitspraak in de voorgaande procedure bij het College van beroep voor de examens kosten te maken, zodat deze voor rekening van appellante dienen te blijven. Verweerder wijst er verder op dat het voor de hand had gelegen dat een verzoek om vergoeding van deze kosten voor of kort na het gewijzigde toelatingsbesluit was ingediend. Daarnaast merkt verweerder op dat niet is aangetoond dat het primaire toelatingsbesluit, waarbij appellante werd toegelaten onder de voorwaarde dat zij het staatsexamen Geschiedenis zou behalen, onzorgvuldig tot stand is gekomen. Het primaire Secretariaat: Rapenburg 70 Postbus RA Leiden Telefoon Fax

2 Blad 2/6 toelatingsbesluit is genomen nadat het International Office (IO) is geraadpleegd. Het IO heeft de vooropleiding van appellante gelijkwaardig geacht aan 5 VWO. Op basis van het beroepschrift tegen dit besluit, waarin appellante aanvoert dat uit informatie van het NUFFIC blijkt dat de vooropleiding gelijkwaardig is aan VWO-niveau, is het besluit teruggenomen en is appellante alsnog onvoorwaardelijk toegelaten. Gezien de discrepantie tussen het advies van het IO en het NUFFIC, zoals door appellante verwoord, heeft verweerder nadien alsnog informatie ingewonnen bij het NUFFIC. Hieruit blijkt dat de vooropleiding gewaardeerd wordt op een ruim HAVO-diploma. Het bezwaar is op 10 juni 2010 behandeld tijdens een openbare zitting van de Commissie voor de bezwaar- en beroepschriften van de Universiteit Leiden (Kamer voor Studentenzaken), samengesteld uit mr. O. van Loon, als voorzitter en mr W.J. de Wit, als lid/secretaris. Appellante is ter zitting in persoon verschenen, bijgestaan door haar gemachtigde, XXX. Namens verweerder is XXX, Faculteitsbureau Geesteswetenschappen verschenen. Appellante licht toe dat de kwestie zijn oorsprong vindt in het besluit dat appellante zou worden toegelaten tot de opleiding Engelse Talen en Cultuur, onder de voorwaarde dat zij het staatsexamen Geschiedenis zou behalen. Hiertegen heeft appellante beroep aangetekend bij het College van beroep voor de examens. Hangende het beroep heeft de toelatingscommissie besloten appellante onvoorwaardelijk toe te laten tot de opleiding. Gezien de onzekere uitkomst van het beroep heeft appellante, voorafgaande aan de onvoorwaardelijke toelating, de keuze gemaakt om zich voor te bereiden op het staatsexamen Geschiedenis en heeft daarvoor kosten gemaakt. Appellante verzoekt tevens vergoeding van de kosten voor rechtsbijstand. Verweerder merkt op dat het de eigen keuze van appellante is geweest om tegelijkertijd beroep aan te tekenen en kosten te maken voor het staatsexamen. Deze kosten vallen niet onder de verantwoordelijkheid van de faculteit, maar dienen voor rekening van appellante blijven. Verweerder licht voorts toe dat het onvoorwaardelijke toelatingsbesluit dateert van 4 februari 2010, en dat appellante daarmee direct aan de opleiding kon beginnen. In overleg is evenwel besloten dat zij vanaf september 2010 zal beginnen met de opleiding. Voorts geeft zij aan dat beroep vrij laat is ingesteld tegen het voorwaardelijke toelatingsbesluit. Verweerder geeft aan dat naar aanleiding van het verzoek tot toelating contact is gezocht met het IO van de universiteit, aangezien appellante op basis van een buitenlands diploma toegelaten wilde worden. Het IO heeft geadviseerd dat het buitenlandse diploma niet geheel gelijkwaardig is aan een Nederlands VWO diploma, maar slechts aan 5 VWO. Hierop is besloten het staatsexamen Geschiedenis als voorwaarde voor toelating op te leggen.

3 Blad 3/6 In beroep is door appellante gesteld dat het NUFFIC het buitenlandse diploma als ruim voldoende heeft gekwalificeerd voor toelating tot de opleiding. Hierop is door de toelatingscommissie besloten appellante alsnog onvoorwaardelijk toe te laten. Achteraf is door verweerder bij het NUFFIC nagevraagd of het het diploma inderdaad gelijkwaardig acht aan het niveau van het eindexamen VWO. De uitkomst daarvan was dat dat niet het geval is. Dit verandert niets aan de toelating van appellante, maar verweerder is van mening dat met de kennis van nu het eerste, voorwaardelijk toelatingsbesluit, inhoudelijk gezien het juiste was. De heer Koopman licht toe dat hij van het NUFFIC telefonisch te horen heeft gekregen dat het diploma van gelijk niveau was als een VWO eindexamen. Nu blijkt dat deze informatie wellicht onjuist is. Het had echter op de weg van de toelatingscommissie gelegen voorafgaande aan het onvoorwaardelijke toelatingsbesluit hierover nader onderzoek te verricht. Verweerder merkt op dat in geval van toelating op basis van diploma s uit het buitenland informatie wordt ingewonnen bij het IO, omdat deze instantie de expertise daartoe heeft. Normaal gesproken wordt uitgegaan van de informatie die het IO verstrekt. Nu appellante in het voorafgaande beroep had aangevoerd dat het NUFFIC afwijkende informatie had verstrekt, is hiervan afgeweken. Ter zitting heeft de Commissie partijen medegedeeld dat zij van oordeel is dat tegen het besluit van 23 februari 2010 geen bezwaar kon worden gemaakt, dat administratief beroep had moeten worden ingesteld bij het College van bereop voor de examens en dat zij het bezwaarschrift met toepassing van artikel 6:15 van de Algemene wet bestuursrecht ( Awb ) aan dat College zal doorzenden ter behandeling als administratief beroepschrift. Nadat partijen tevergeefs hebben getracht een minnelijke schikking te bereiken, hebben zij desgevraagd te kennen gegeven ermee in te stemmen dat het College uitspraak doet op basis van de in de bezwaarschriftprocedure overgelegde stukken en het verhandelde ter zitting en dat een behandeling ter zitting door het College achterwege kan blijven. Het administratief beroep is vervolgens aan de orde gesteld in een raadkamer van het College op 21 juli De overwegingen ten aanzien van de ontvankelijkheid Appellante heeft - gelet op het bepaalde in artikel 6:15, derde lid, van de Awb - tijdig beroep ingesteld tegen het besluit van 23 februari Het beroepschrift voldoet ook overigens aan de daaraan ingevolge de Awb en de Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek ( WHW ) gestelde eisen, zodat het administratief beroep ontvankelijk is.

4 Blad 4/6 3. De overwegingen ten aanzien van het geschil Het beroep richt zich tegen het besluit van 23 februari 2010, betreffende de afwijzing van het verzoek tot vergoeding van kosten. Het College dient overeenkomstig artikel 7.61, tweede lid, WHW te beoordelen of de bestreden beslissing al dan niet in strijd is met het recht. Appellante heeft in deze procedure gesteld dat zij kosten heeft gemaakt, en daarmee schade heeft geleden, die direct het gevolg zijn van het besluit van 30 november Bij dat besluit is zij toegelaten tot de bacheloropleiding Engelse taal en cultuur, op voorwaarde dat zij het staatsexamen Geschiedenis zou behalen. Teneinde ingeschreven te worden voor het staatsexamen heeft appellante examengeld moeten betalen. De inschrijving diende vóór 1 januari 2010 te geschieden en het verschuldigde examengeld moest vóór 1 februari 2010 worden overgemaakt. Ter voorbereiding op het staatsexamen heeft appellante zich aangemeld voor een LOI-cursus geschiedenis. Appellante heeft tegen het besluit van 30 november 2009 administratief beroep ingesteld bij het College. Hangende het beroep, heeft verweerder het besluit van 30 november 2009 herzien en appellante alsnog onvoorwaardelijk toegelaten tot de bacheloropleiding. Appellante heeft hierop het beroep ingetrokken, onder gelijktijdig verzoek tot vergoeding van beroepsmatig gemaakte kosten voor rechtsbijstand. Het College heeft bij brief van 15 maart 2010 bepaald dat de kosten voor rechtsbijstand voor vergoeding in aanmerking komen, nu het bestreden besluit is teruggenomen en dit naar oordeel van het College te wijten is aan een onrechtmatigheid van verweerder. Nu het College bij brief van 15 maart 2010 reeds heeft geoordeeld dat het besluit van 29 november 2009 is teruggenomen als gevolg van een onrechtmatigheid van verweerder en appellante kosten heeft gemaakt die naar het oordeel van het College rechtstreeks voortvloeien uit het besluit van 15 maart 2010, heeft verweerder door vergoeding van deze kosten zonder meer te weigeren in strijd met het recht gehandeld. Reeds hierom is het beroep gegrond en dient het besluit te worden vernietigd. Dat de kosten waarvan appellante om vergoeding vraagt het gevolg zijn van het besluit van 29 november 2009, betekent evenwel niet dat het verzoek geheel voor toewijzing in aanmerking komt. Bij dat besluit is als voorwaarde voor inschrijving immers slechts gesteld dat appellante het Staatsexamen Geschiedenis haalt. Dat zij de daarvoor vereiste kennis niet op andere wijze kon verkrijgen dan door het volgen van een (LOI-)cursus acht het College niet aannemelijk. Het College is dan ook van oordeel dat de kosten van de LOI-cursus voor rekening van appellante dienen te blijven. De kosten voor inschrijving voor het Staatsexamen Geschiedenis dienen wel aan appellante te worden vergoed, aangezien - naar als thans in rechte vaststaand moet worden aangenomen - verweerder aan toelating in eerste instantie ten onrechte de voorwaarde had verbonden dat het Staatsexamen Geschiedenis moest worden behaald.

5 Blad 5/6 Hoewel, zoals uit het vorenstaande blijkt, rechtens nog slechts één beslissing mogelijk is, is het College ingevolge artikel 7.61, zesde lid, van de WHW niet bevoegd zelf in de zaak te voorzien. Verweerder zal met inachtneming van deze uitspraak dan ook een nieuw besluit moeten nemen. Appellante heeft tevens verzocht om vergoeding van de kosten die zij voor de behandeling van het administratief beroep heeft moeten maken. Ingevolge artikel 7:28, tweede lid, van de Awb worden deze kosten door het bestuursorgaan op verzoek van de belanghebbende vergoed voor zover het bestreden besluit wordt herroepen wegens aan het bestuursorgaan te wijten onrechtmatigheid. Ingevolge artikel 7:28, vierde lid, van de Awb worden bij algemene maatregel van bestuur nadere regels gesteld over de kosten waarop de vergoeding uitsluitend betrekking kan hebben en over de wijze waarop het bedrag van de kosten wordt vastgesteld. Deze regels zijn neergelegd in het Besluit proceskosten bestuursrecht. Nu het in administratief beroep bestreden besluit is vernietigd, omdat verweerder in strijd met het recht heeft gehandeld, is sprake van een aan het bestuursorgaan te wijten onrechtmatigheid, als hiervoor bedoeld. Het verzoek komt dan ook voor vergoeding in aanmerking. De kosten voor professionele rechtsbijstand worden overeenkomstig het Besluit proceskosten bestuursrecht forfaitair vastgesteld op 2 punten(beroepschrift en het verschijnen op de hoorzitting) x 0.5 (lichte zaak) x 437,-- = 437,--.

6 Blad 6/6 4. De beslissing Het College van beroep voor de examens van de Universiteit Leiden, gezien artikel 7.61 van de Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek, I. verklaart het beroep gericht tegen het besluit van 29 juni 2010 gegrond; II. vernietigt het besluit van 29 juni 2010; III. draagt verweerder op binnen één week na verzending van deze uitspraak met inachtneming van het in de uitspraak overwogene opnieuw op het verzoek om schadevergoeding te beslissen en dat besluit aan appellante op de wettelijk voorgeschreven wijze bekend te maken; IV. verstaat dat afschrift van het nieuw te nemen besluit wordt gezonden aan de secretaris van het College; V. veroordeelt verweerder in de kosten voor professionele rechtsbijstand ter hoogte van 437,-. Aldus vastgesteld op 21 juli 2010 door een kamer uit het College van beroep voor de examens, bestaande uit mr. O. van Loon (voorzitter), prof.dr. R. Tijdeman, dr. J.J.G.B. de Frankrijker, mr.drs. A.R van Kampen, en H.M. Bartelds (leden), in tegenwoordigheid van de secretaris van het College, mr. W.J. de Wit. mr. O. van Loon, voorzitter mr. W.J. de Wit, secretaris Voor eensluidend afschrift, Verzonden op: Secretariaat: Rapenburg 70 Postbus RA Leiden Telefoon Fax