1st Fina World Diving Congress

Transcriptie

1 1st Fina World Diving Congress voor coaches en juryleden Steunpunt Schoonspringen Amersfoort Publicatie: 04 Datum: maart 2007 Auteur: Wessel Zimmermann

2 Fina World Diving Congress Van 10 t/m 12 november 2006 heeft de FINA een congres georganiseerd exclusief gewijd aan actuele onderwerpen in het schoonspringen. Namens Nederland namen Frans van de Konijnenburg (jurylid) en Wessel Zimmermann (coach en spreker) deel aan het 3-daagse programma. Dit artikel geeft een samenvatting van de belangrijkste voordrachten en hier en daar een kritische noot. Door Wessel Zimmermann, maart 2007 First World Diving Coaches Seminar In 1993 organiseerde de FINA ook al een First World Diving Coaches Seminar in Athene. Na 13 jaren was het echt tijd voor een vervolgcongres, het schoonspringen blijft zich met rasse schreden ontwikkelen. Op initiatief van de organisator, Georgia Firigou (Griekenland), werden dit keer naast trainers ook internationale juryleden uitgenodigd. Voor de trainers en juryleden was een apart activiteitenprogramma met voordrachten en workshops, maar ook waren er een aantal gezamenlijke momenten. Eén van de doelstellingen van het congres was het wederzijdse begrip en de samenwerking tussen trainers en juryleden te bevorderen. Met 140 deelnemers uit 33 landen, allen in één hotel, was er in ieder geval ruimschoots gelegenheid om elkaar beter te leren kennen, zowel tijdens het officiële programma, als in de wandelgangen. De charmante gastvrouw Firigou zij het vergeven dat zij het FINA congres 2006 ook weer aankondigde als first. Schoonspringen gaat commercieel Cornel Marculescu, directeur van het FINA bureau, schetste als eerste spreker voor alle aanwezigen de visie van FINA op de toekomst van het schoonspringen. Zijn belangrijkste boodschap luidde: sport is tegenwoordig big business, en schoonspringen moet mee in de vaart der volkeren. Schoonspringen moet als entertainment product worden gezien. FINA gaat dat product verkopen aan televisiestations. Met het geld dat daarmee verdiend wordt zal FINA het springen versterken. Alle vernieuwingen in het schoonspringen moeten de sport aantrekkelijker maken voor televisie. Het concrete product dat FINA in 2007 aan de televisie stations wil aanbieden is de FINA Diving World Series: drie wedstrijden, in drie opeenvolgende weekeinden, op drie continenten, met de beste acht springers van de wereld. Op het programma staan de vier Olympische onderdelen: 3 meter plankspringen en 10 meter toren springen, individueel en synchroon. Voor de springers zal er flink prijzengeld te verdienen zijn. De kosten van het organiseren van de wedstrijden in de World Series legt FINA bij de landen die zo n wedstrijd naar zich toe willen halen. Ondanks de hoge kosten, geschat op US $ per wedstrijd, zijn er vier landen geïnteresseerd voor 2007: China, Rusland, Mexico en Engeland. De voordracht van Marculescu leidde tot heel veel vragen van de experts in de zaal: is er wel ruimte in de wedstrijdkalender voor een evenement van 3 weken? Krijgen de topspringers wel genoeg rust? Welke springers mogen deelnemen? Wat gaat er gebeuren met het huidige FINA wedstrijden circuit, de zogenaamde Grand Prix? Op al deze vragen en nog vele andere, moest Marculescu het antwoord schuldig blijven. Ook de aanwezige leden van de FINA Technical Diving Committee (TDC) deelden de bezorgdheid, maar hadden geen antwoorden. Om de machtsverhoudingen tussen bureau en TDC duidelijk te maken eindigde Marculescu met zelfverzekerde woorden: de details zijn nog niet bekend, maar het gaat wel door! 1

3 Athene, november 2006 Gooi het oude reglement maar weg Tom Gompf (USA) gaf een overzicht van de belangrijkste wijzigingen die zijn doorgevoerd in het FINA reglement schoonspringen dat is ingegaan op 1 januari 2006 en is opgenomen in het FINA Handbook In een lange opsomming van opeenvolgende reglementnummers wees hij op de kleinste tekstuele nuances. Tussen de details, zoals de vaste nummering van de stoelen van de juryleden, zou je bijna vergeten dat de wedstrijdsport schoonspringen essentieel is gewijzigd. De gelimiteerde sprongen (vroeger verplichte sprongen genoemd) zijn definitief afgeschaft. Een wedstrijd voor heren bestaat voortaan altijd uit zes sprongen, een wedstrijd voor dames uit vijf. Op een toernooi is er altijd een voorronde, semi-finale (beste 18) en een finale (beste 12). Elke keer tonen de springers alleen ongelimiteerde ( vrije ) sprongen en wordt er vanaf nul begonnen, springers krijgen geen punten mee uit de vorige ronde. Acrobatische vaardigheid en meerdere keren per dag kunnen presteren ( constantheid ) zijn doorslaggevend geworden om prijzen te kunnen winnen. In het reglement zijn voor juryleden ook nieuwe aanwijzingen opgenomen om de sprongen te beoordelen. Meer dan voorheen wordt de nadruk gelegd op overall impression. Juryleden worden aangemoedigd de denktrand van het jureren bij het synchroonspringen ook toe te passen bij het individuele springen. Bedenk in welk deel van de sprong de springer een fout heeft gemaakt en trek daarvoor wat af van de 10. Kleine foutjes, zoals het schroeven bij het water, of het tikken van het platform met de tenen worden nu veel lichter bestraft dan voorheen. Op deze wijze zullen de beste springers ter wereld hogere cijfers krijgen. Dit is aantrekkelijk voor de springers en voor het (televisie-) publiek. Nieuw is het begrip aesthetically pleasing, dat in regel D wordt geïntroduceerd en wordt verduidelijkt in de daarop volgende regels. Michael Geissbűhler (Zwitserland) besprak de wijzigingen in het FINA official beleid. Vanaf zal de indeling van FINA juryleden in drie categorieën A, B en G vervallen. Vanaf die datum zal FINA slechts één lijst met internationale juryleden kennen, die allen zijn gecertificeerd door het bijwonen van een FINA Diving Judges School en het halen van een test. Juryleden die in 2006 reeds op de lijst staan zijn gecertificeerd tot en met 2008, daarna zullen ook zij 1x per twee jaren naar de judges school (vermoedelijk drie dagen) moeten. Frans van de Konijnenburg vroeg als ervaren jurylid of er op die internationale judges school onderscheid zal worden gemaakt tussen nieuwkomers en ervaren juryleden, want elke twee jaar dezelfde cursus volgen lijkt toch wat overdreven, zeker als je al tien jaar op het hoogste niveau jureert. Antwoord kreeg hij niet, de leden van de TDC zouden het meenemen in de verdere uitwerking van de plannen. Robin Hood (Nieuw Zeeland) legde nog eens uit hoe een observator juryleden kan beoordelen. In een zeer professionele presentatie lichtte hij toe hoe een observator zich voorbereidt, de juryleden observeert en beoordeeld en tenslotte een rapportage maakt. Opmerkelijk is dat niet alle FINA observatoren juryleden op dezelfde wijze beoordelen. De werkwijze van Hood is de ideale norm, maar die wordt in de praktijk lang niet altijd bereikt. Met name het feit dat de beoordeelde juryleden meestal niets te horen krijgen over hun prestaties is volgens Hood niet correct. In Nederland is ook op kleine schaal begonnen met het beoordelen van juryleden. Het is sterk aan te bevelen om in ieder geval binnen ons eigen land wel tot één beoordelingsmethode te komen en de juryleden wel op de hoogte te stellen van hun beoordelingen. In één van de vragen sessies in de zaal van de juryleden was Gompf, ex-voorzitter van de TDC niet mis te verstaan: gooi het oude reglement maar weg, er is zoveel veranderd, iedereen moet terug naar judges school. 2

4 Fina World Diving Congress Structuren voor succes Michel Larouche (Canada) is momenteel één van de meest succesvolle schoonspringcoaches van de wereld. Zijn club CAMO in Montreal produceert aan de lopende band kampioenen, waaronder de wereldkampioen 1- meter en 3-meter plankspringen van 2005, Alexander Despatie. In een bijna twee uren durende, enthousiaste voordracht besprak Larouche alle componenten van zijn succesvolle opleidingsinstituut. Op de eerste plaats staan de coaches, volgens Larouche. Hij bedoelt hiermee dat je eerst coaches moet hebben en dan pas springers kan opleiden. Zijn eerste streven is daarom de trainers een vaste baan, met perspectief en pensioen, aan te bieden. Op de tweede plaats komt de inhoud van het aan te bieden lesprogramma. De onderdelen van zijn lesprogramma zijn: schoonspringen, fysieke voorbereiding, mentale voorbereiding, tactische voorbereiding, medische begeleiding en sociale activiteiten (o.a. feestjes en prijsuitreikingen). Aan de hand van bekende begrippen uit de trainingsleer, zoals periodisering, training volume en training intensiteit, gaf Larouche een duidelijk overzicht van de inhoud van zijn trainingen, per vier jaar, per seizoen, per fase, per week en per dag. Opvallend hierin is dat Larouche van zijn trainers verlangd dat zij elke ochtend de training voor de middag op papier voorbereiden. De lange termijn doelen voor de springers worden ruim van tevoren opgesteld. Bij het vaststellen van de dagelijkse training moet de trainer echter rekening houden met de gebeurtenissen van de dag ervoor: was de springer moe? Was de springer ziek? Heeft een sprong wat extra aandacht nodig? Het is duidelijk dat alleen een full-time, betaalde trainer per dag twee uur kan besteden aan voorbereidingen en dan ook nog vier tot zes uren lesgeven. De aanwezigen in de zaal kregen ook een hand-out van Larouche om alles nog eens rustig te kunnen nalezen. Informatie hield de Canadees dus niet achter, maar de vraag is natuurlijk: welke trainer kan met deze papieren in de hand het succes van Larouche nabootsen?. In Nederland kunnen wij in ieder geval één aspect van zijn springschool niet nabootsen: het zwembad krijgt hij de hele dag gratis ter beschikking van de stad Montreal. Mevrouw Zhong (China) gaf een presentatie over talentselectie in China. Dat China de laatste jaren het meest succesvolle schoonspringland is mag onder de liefhebbers niet onbekend zijn. Algemeen wordt aangenomen dat China een ideale structuur heeft gevonden voor het opleiden van schoonspringers. Ondanks twee Chinees- Engelse tolken en dia s in het Engels (microsoft powerpoint presentatie) was de voordracht toch moeilijk te volgen. Het talent selectie proces duurt in ieder geval enkele maanden en heeft drie fasen. Na elke fase worden de niet-geselecteerden naar huis gestuurd. Fase 1 duurt ongeveer een week. In deze week worden de volgende eigenschappen bij jonge kinderen, 5-8 jaar, getest: 1.lichaamsbouw, o.a. lichaamslengte, omtrek van de heupen, polsen en enkels 2. lenigheid in hoek en lenigheid van de schouders 3. sprongkracht 4. intelligentie 5. coördinatie 6. karakter 7. ervaring in het turnen. Fase 2 duurt ongeveer drie maanden. Er wordt beoordeeld hoeveel vooruitgang de kinderen maken als ze drie maanden les krijgen. Fase 3 is een medische screening, waarbij extra aandacht wordt besteed aan de rijpheid van de botten (met röntgenfoto s) en aan de ogen. Iedereen in de zaal wilde doorvragen: welke testjes doen jullie dan precies, hoe moet je meten, wat zijn de referentiewaarden (welke meetwaarden vinden jullie goed en bij welke meetwaarden stuur je een kind weg?). Mw Zhong gaf het antwoord niet. Zou ze de vragen niet begrijpen? Of wilde ze toch wat sportgeheimen bewaren, we zullen het nooit weten. Uiteindelijk relativeerde zij zelf ook haar voordracht: het oog van de ervaren trainer blijft de belangrijkste factor in talent selectie, niet één kind is goed op àlle testen, de trainer moet dan toch kiezen. In een tweede spreekbeurt gaf Michel Larouche ook aan dat het coachen van schoonspringers niet volgens vaste schema s gaat. Hij presenteerde zijn richtlijnen voor het trainen van jonge springers op de 10-meter toren. Tabel 1 geeft een samenvatting van zijn methode. Tabel 1: richtlijnen voor jonge torenspringers (Larouche) 10 meter springen jaar 14 jaar jaar 17 en ouder maanden per jaar dagen per week max. sprongen per week

5 Athene, November 2006 Drie maal kwam er uit de zaal een vraag met dezelfde strekking: Maar hoe ging dat dan bij je sterspringer Alexander Despatie, die op 12 jarige leeftijd al bij de mannen medailles haalde?. Tot drie maal toe moest Larouche toegeven: Despatie is een uitzondering. Voor uitzonderlijke talenten bestaan er geen schema s, kampioenen maken de schema s voor de toekomst. Eerlijkheidshalve gaf hij toe dat hij met Despatie ook wel eens te hard is gegaan en dat er meerdere momenten waren dat de jonge kampioen op het punt stond om te stoppen. Medische begeleiding als sluitstuk Aan elk congres komt een eind, dus iemand moet de laatste spreker zijn. In een gecombineerde sessie van coaches en juryleden mocht ondergetekende een spreekbeurt houden over de medische aspecten van schoonspringen. De voordracht ging met name over de inhoud van de beschikbare literatuur. Onderwerpen die kort de revue passeerden waren o.a. blessure gegevens, de lichaamsbouw van springers, de grenzen van menselijk presteren en het selecteren van talenten. Veel van de aanwezigen wisten niet af van het bestaan van zoveel schoonspringliteratuur en ook niet dat heel veel artikelen verkrijgbaar zijn via de website De laatste spreker heeft de luxe dat hij kan inhaken op alle voorgaande sprekers. Het ziet er naar uit dat schoonspringen op het hoogste niveau een rondreizend circus van springers, trainers en juryleden wordt. FINA wil geld verdienen met het verkopen van de beste wedstrijden voor televisie. Om de toppers in actie te houden is zeker medische begeleiding nodig, dokters en fysiotherapeuten die meereizen. Maar wie gaat dat betalen? Vooralsnog lijkt medische begeleiding het sluitstuk van de begroting, want niemand had er nog over nagedacht. Michel Larouche (derde van links) en zijn coaching staff, Montreal, Canada Over de Schrijver Wessel Zimmermann is leraar schoonspringen en projectleider van het steunpunt schoonspringen Amersfoort. In het dagelijkse leven is hij werkzaam als sportarts en bedrijfsarts bij de Koninklijke Landmacht. 4

6 Maart 2007 Eerste editie Correspondentieadres: website: