Horen, zien en schrijven

Transcriptie

1 mei 2014 jaargang 20 nr. 3 verantw. uitg.: Koen Persyn, Reibroekstraat 85, Hansbeke P Afgiftekantoor 9850 Nevele Horen, zien en schrijven De lente is in t land. En Vlakaf past zich aan. Het hoofdartikel gaat dan ook over tuinieren. Tegelijk vragen we ons af hoe de spoorwegomgeving er zal gaan uitzien nu alle planten aan het groeien gaan. De ingezaaide bloemenweiden langs de Reibroekstraat bijvoorbeeld. Of de grasperken daarnaast. Maar natuurlijk ook het onkruid. Zal de onteigende zone er na de lente nog steeds proper en aangenaam bijliggen of wordt het een verwilderde boel? We hopen op de goede wil van Infrabel (de nieuwe eigenaar) en rekenen op het toezicht van de gemeentelijke overheid. Wat alvast zeer snel uitgekomen is deze lente, is de biljettenautomaat aan het station (zie foto). We willen er toch even op wijzen dat volgens de website van de NMBS je vanaf nu verplicht bent om daar je treinbiljet te kopen. Als je dat OP de trein doet, zoals daarvoor, zal je een toeslag moeten betalen van drie euro. digibeetn, doet da zere? Deze regel geldt dus ook voor ouderen of, in het algemeen, mensen die niet zo goed met de moderne elektronica overweg kunnen. Maar misschien organiseert er wel iemand een cursus treinbiljetten kopen voor digibeten. Of hebben de ouderen het geluk dat ze nooit alleen op het perron staan en dus op hulp van anderen kunnen rekenen. Maar echt klantvriendelijk kan je dit initiatief van de NMBS toch niet noemen Groeten van de nieuwe chef! VLAKaf! 1 mei 2014

2 LicHt en schaduw Boven ziet u de winnende foto van de fotowedstrijd van Klik 2013 met als thema "Licht en Schaduw". Hiernaast de winnaar Joost Van Hoey uit Vosselare. VLAKaf! 2 mei 2014

3 eigen kweek... De lente is terug in het land... al even eigenlijk. De voorjaarsbloemen zijn ondertussen al uitgebloeid, de fruitbomen lieten zich nog maar pas van hun mooiste kant zien, de hagen zorgen terug voor de groene beschutting waarvoor ze zijn aangepland... En de meesten onder ons zijn ondertussen al een tijdje in de weer om het grasperk terug in optimale conditie te krijgen. Maar sommigen hebben nog meer om handen. Al vinden ze dat niet erg. De hobbytuiniers onder ons zijn namelijk maar al te blij dat ze terug de handen uit de mouwen kunnen steken en hun lapke grond kunnen omspitten en bewerken. Niets wordt aan het toeval overgelaten om hun eigen kweek alle kansen te geven. Sommigen hebben zelfs al enige tijd heel wat potten in hun huis staan met zaadjes die worden opgekweekt tot volwassen planten. Anderen breken op dat vlak geen potten en gaan op zondagmorgen gewoon hun plantgoed kopen op Hansbekedorp. Ook al is het voor onze hobbytuiniers en hun toeleveranciers het drukste seizoen van het jaar toch vonden we er enkelen die bereid waren om wat tijd vrij te maken voor Vlakaf. jong geleerd is oud gedaan Tuinieren in Hansbeke wordt al vele tientallen jaren mogelijk gemaakt door het kweekmateriaal dat hier elke zondag van 1 maart tot eind augustus verkocht wordt. De uitbaters van t kroam, silveer en dirk cannoot bestookten we op een zondagmorgen met onze vragen, tussen de klanten door. We moeten eerlijk zijn: Silveer had al veel neergepend, zodat ons werk gemakkelijker werd, en Dirk moest een tijdje werken voor twee. kraam op de markt in Aalter en Juulke kwam bij ons en bij apotheek De Tavernier, per trein met twee kabassen, inkopen doen voor meerdere Hansbekenaren. Alle boodschappen stonden op briefjes van de mensen die zaden of plantjes nodig hadden. Op een dag zei hij dat hij te oud en te moe werd en gaf hij mij de suggestie om op zondagmorgen naar Hansbeke te komen. Ik heb dat besproken met eerste schepen Raymond Verhelst en mocht tegenover de kerk mijn kraam opstellen. Na het gedane werk trakteerde ik mezelf in café Onder de Toren bij Tante Henriette en genoot er van de Hansbeekse drukke gezelligheid op zondagmorgen. In die tijd waren er nog drie missen en was er veel volk op de baan. Er kwamen honderden mensen naar de missen en er werd veel verkocht in winkels en cafés. Ik herinner me nog goed dat Gentil Depoortere elke week ruim tien minuten te laat het kerkplein opdraaide en mij telkens vroeg hoe lang ze al bezig waren. Dat was ons wekelijks ritueel Ik maakte van in het begin deel uit van het dorpsleven: er werd veel plezier gemaakt, goed gelachen en ik verkocht goed. Vlakaf: Op het stationsplein heb je de basis gelegd voor de Hansbeekse markt silveer: Inderdaad, hier hebben we meer ruimte, staan de klanten niet op de rijweg en is er plaats om te parkeren. Pastoor Adriaan was hier meerdere jaren vaste klant. Ook hij had briefjes Vlakaf: Hoe lang komen jullie al naar Hansbeke? silveer: Van in 1957, we zijn nu Dat is dus precies 57 jaar, als je een beetje kunt rekenen (geeft ondertussen gepast wisselgeld terug aan een klant ) Het begon eigenlijk door Juulke Vermeire, Jules Kakkemeede in de volksmond, die in het klooster woonde. We stonden met een VLAKaf! 3 mei 2014

4 eigen kweek... van mensen die zelf niet meer konden komen en bracht het plantgoed naar huis. Jarenlang ging ik om elf uur bij Omer en Yvonne Vanderplaetsen iets drinken. Merke Pessels was een wijze man die toch zo mooi kon vertellen over zijn Hansbeke. Het waren altijd gezellige babbels met een druppel en een koffie. Ook toen het café al gesloten was, kreeg ik er toch nog iets te drinken. Nu moeten we de straat oversteken naar Huis Dhaenens om onze dorst te lessen. Vlakaf: Wanneer ben je met het telen van plantgoed begonnen? silveer: Manneke, dat is nu de vierde generatie die aan het werk is. Mijn peter was een kleine boer in Vinkt die als nevenactiviteit plantgoed kweekte en verkocht. Hij voerde uit met kruiwagen of hondenkar tot in Lotenhulle. Hij zette het werk verder op een groter bedrijf met veel serres in Ruiselede, in de schaduw van het kasteel van Poeke. Mijn vader en nonkel Jules volgden hem op. We zijn een echt familiebedrijf: iedereen werd altijd ingeschakeld, tantes, echtgenotes, kinderen om plantjes in potjes te plaatsen, om zaad, dat meestal van Nederlandse zaadhuizen komt, in zakjes te vullen en te etiketteren. We staan op de markt van Aalter op woensdag, de donderdag trekken we naar Eeklo, s vrijdags spelen we een thuismatch op de markt van Ruiselede. s Namiddags en de andere dagen van de week is het hard werken op het bedrijf. Ik zit al mijn hele leven in de tuinbouw, mijn zoon Dirk is nu de vierde generatie. dirk: Ik werkte bij OMCO in Aalter en hielp daarbuiten natuurlijk mee op het bedrijf in mijn vrije tijd. In 2005 ben ik halftijds gaan werken en drie jaar geleden heb ik mijn ontslag gegeven om mij volledig op het bedrijf toe te leggen. Onze opdracht is niet gemakkelijker geworden. Vroeger waren er van een groente vier of vijf soorten, nu van sommige dertig of veertig. Er is veel meer variatie gekomen. Vlakaf: Zit er verandering in het cliënteel? Wordt er vandaag meer biologisch getuinierd? VLAKaf! 4 mei 2014

5 eigen kweek... silveer: Onze klanten komen uit Hansbeke en de wijde omgeving. Doorheen de jaren heb ik het gevoel dat het publiek eerder ouder wordt. Een moestuin houden is arbeidsintensief en jonge mensen vinden daar misschien niet altijd de tijd voor. Of er vandaag meer biologisch getuinierd wordt, weet ik niet zo goed. Bij jonge mensen is het wel in opmars, denk ik. Vlakaf: Rond welk uur komen we best boodschappen doen? silveer: Dat hangt er van af We staan hier van 7 tot 11 uur. Als je veel keuze wil hebben, ben je best vroeg uit de veren. Rond acht uur is het hier meestal het drukst. Als het goed plantweer is (n.v.d.r. zacht en regen op komst!) kan de wachtrij dan heel lang zijn. Na tien uur wordt het rustiger, maar dan zijn er al veel artikels uitverkocht. We proberen iedereen goed te bedienen en kwaliteit te geven. Vroeger kon ik iemand bij wie iets mislukte hetzelfde gratis geven om opnieuw te proberen, maar dat kan vandaag niet meer. Alles is veel duurder geworden in aankoop en productie. Ik ben ondertussen 76 geworden en hoop nog een paar jaar te kunnen meekomen. Ik wil de mensen van Hansbeke en omliggende gemeente bedanken voor zoveel mooie jaren. Ik wil eindigen met het mooie liedje van Eddy Wally de mensen, de markt en mijn kraam. Met plantgoed in een fruitbakje op het bagagerek van onze fiets, rijden we naar huis. Hofleveranciers Dirk en Silveer rijden ons een beetje later met hun camionette voorbij de appel valt niet ver van de boom... Ook al komen de klanten van het plantgoedkraampje zeker niet allemaal uit ons dorp, het succes ervan verraadt toch dat er ook in Hansbeke heel wat hobbytuinders wonen. We gingen langs bij één ervan. Neen, eigenlijk twee. Want zowel vader Luc Goorman als zijn veertienjarige zoon Jeroen, die in de Reibroekstraat 74 wonen, zijn er niet vies van om hun handen vuil te maken. Dochter Liesbeth, 19 jaar, en mama Kristelle doen niet mee. Dus zetten we ons op een zonnige lenteavond, bij het ideale weertje om in de tuin te werken eigenlijk, aan tafel met vader en zoon. Met veel plezier beantwoordden ze onze vragen en gaven ze ons een rondleiding langs hun nog prille vruchten, met zicht op de prachtig bloeiende fruitbomen. Vlakaf: Van waar komt de tuiniermicrobe? vader Luc: Die zit duidelijk in de familie. Mijn grootouders waren boeren. Ze hadden drie dochters en een zoon, mijn vader. Enkel mijn vader, die in de Warandestraat woonde, zetten de landbouwstiel niet verder. Mijn drie tantes wel. Ook mijn schoonouders waren landbouwers. Ze hadden een actieve boerderij naast ons, in de Reibroekstraat 76. Mijn schoonvader is in 2002 overleden. Mijn schoonmoeder woont nog steeds VLAKaf! 5 mei 2014

6 eigen kweek... op het erf. Toch ben ik eigenlijk maar met tuinieren begonnen toen ik getrouwd was. Na ons huwelijk woonden we eerst een jaar op het dorp, naast mijn grootouders. Mijn grootvader, Marcel Van Vynckt, had een grote hof met veel jeneverbessen die hij verkocht aan een fruithandelaar. En daar is de vonk eigenlijk overgeslaan. Na een jaar, toen een groot deel van de tuin van mijn grootvader al was onteigend voor de bouw van de nieuwe wijk in de Cluyse, zijn we verhuisd naar onze huidige woning, die we nieuw bouwden. Vlakaf: Heb je hier altijd een moestuin gehad? vader Luc: Jawel, niet alleen een moestuin, ook een serre en een aantal fruitbomen. Het werk in de tuin is een welkome afwisseling na een dag kantoorwerk. Ik pendel namelijk alle dagen anderhalf uur enkel naar Brussel waar ik een kantoorjob heb bij de dienst douane van de Europese Commissie. De tuin zorgt ervoor dat ik s avonds iets totaal anders kan doen. Vlakaf: Wat kweek je zoal? vader Luc: In mijn moestuin en serre (die zich rechts achteraan de woning bevinden) kweek ik een beetje van alles. Voornamelijk groenten zoals prei, sla, sjalotten, peterselie, paprika en tomaten. Ik heb vroeger ook nog aubergines gekweekt, maar dat lukte niet echt. Ze werden telkens ziek. Ook komkommers zijn niet gemakkelijk. Je moet vooral geluk hebben met het weer. En als ze lukken, dan heb je er ineens veel Maar we kweken ook verschillende soorten fruit zoals aardbeien, frambozen, rabarber, meloenen en jeneverbessen. Met de confituur die die mijn vrouw Kristelle hiervan kan maken, kunnen we makkelijk een jaar overbruggen. We hebben zelfs nog sap laten persen van onze appeloogst. Sinds het overlijden van mijn schoonvader, zijn mijn vrouw en ik ook regelmatig bezig op het erf van mijn schoonmoeder onder meer voor het verzorgen van het paard. Ik kweek er ook aardappelen en voederbieten voor het paard. Vlakaf: En via jou is de vonk overgeslagen op zoon Jeroen? zoon jeroen: Eigenlijk wel ja. Ik help mijn papa regelmatig in de tuin en heb er ook mijn eigen hoekje waar ik momenteel o.a. sla, broccoli en jeneverbessen heb geplant. Ook op de boerderij van mijn grootmoeder vertoef ik vaak. Ik stek en kweek er vooral jeneverbessenplanten en heb er ook een soort van kweekschuurtje gebouwd. Jeroen toont ons met trots een in bakstenen opgetrokken mini huisje met dak en afsluiting. Ernaast staan de jeneverbessenplanten. Een deel VLAKaf! 6 mei 2014

7 eigen kweek... van zijn overdekt tuintje is zelfs voorzien van een soort irrigatie systeem om de jonge plantjes automatisch water te geven. Vlakaf: Van waar hebben jullie de stiel geleerd? Vader Luc: We hebben veel geleerd van de buurman van mijn schoonouders, Romain Braeckman. Hij heeft een grote hof en is zelf een ervaren biologisch tuinier. Hij leerde ons dat we onze serre in de winter beter niet laten leegstaan om te vermijden dat de aarde helemaal uitdroogt. Bovendien is een regelmatige vruchtwisseling goed voor de vruchtbaarheid van de grond. Hij leerde ons ook om onze tomaten niet te besproeien met water maar via flessen of bloempotten in de grond te bewateren. Biologisch tuinieren heeft hij ons niet echt kunnen bij brengen. Al tracht ik niet-biologische middelen tegen ziektes en ongedierte zoveel als mogelijk te vermijden. Maar helaas blijken ze soms noodzakelijk te zijn als we willen oogsten Vlakaf: jullie enkel voor eigen gebruik? vader Luc: Jawel. Behalve de jeneverbessen van Jeroen. zoon jeroen: Omdat het er te veel zijn om allemaal zelf te planten, verkoop ik ze op Kapaza. Dat gaat vlot. De meeste kopers kwamen uit de buurt. vader Luc: Hij kent zowat elk type van tractor dat hier voorbij passeert Vlakaf: Hebben jouw echtgenote en dochter ook groene vingers? vader Luc: Neen, niet echt. De tuin is ons domein. Mijn dochter is ook qua studies een andere richting uit gegaan. Ze studeert voor een bachelor Bedrijfsmanagement. Mijn echtgenote, Kristelle Sucaet houdt wel van kamerplanten en werkt als secretaris bij de politie in Hansbeke. Vlakaf: Hebben jullie nog tijd voor andere hobby s? vader Luc: Ik probeer nog regelmatig aan sport te doen. Vroeger ging ik regelmatig joggen maar tegenwoordig hou ik meer van mountainbiken. zoon jeroen: Ook ik fiets regelmatig. Dagelijks naar school, ook als het regent. En in mijn vrije tijd werk ik ook wel eens aan oude fietsen. Wanneer we terug naar de voordeur stappen, merken we een hoopje maïs op in de woonkamer. Jeroen vertelt ons dat hij deze ook kweekt als voer voor de dieren en om mee te spelen. Het hoopje mais zou namelijk later die avond nog worden opgehaald met een tractor en vrachtwagen in speelgoedversie dan. Of hoe fictie en realiteit op veertienjarige leeftijd nog dicht bij elkaar liggen. Vlakaf: Wil je later graag professioneel tuinbouwer worden? zoon jeroen: Eigenlijk liever landbouwer. Ik ben graag buiten. Ik ga regelmatig helpen op de boerderij van mijn mama s kozijn in Lotenhulle. vader Luc: Helaas is het vandaag niet zo evident om een landbouwbedrijf te starten. Vlakaf: Studeer je dan aan de landbouwschool? zoon jeroen: Neen, ik zit in het derde jaar van de richting Electro-mechanica aan het VTI in Deinze. Ik hou namelijk ook van machines en tractoren. VLAKaf! 7 mei 2014

8 oud-redactie aan Het woord MeLissa anthuenis Vlakaf bestaat 20 jaar. Tijd om ook enkele oudredactieleden aan het woord te laten. We starten met Melissa Anthuenis. Vlakaf: Dag Melissa. Kan je je kort even voorstellen? Melissa: Ik ben als uk van zes met mijn ouders in Hansbeke komen wonen. Ik doorliep hier de lagere school en studeerde daarna in Gent. Ik ben Licentiate in de Germaanse Filologie, Nederlands en Engels. Ik geef full time les, Nederlands en Engels aan de hogere jaren van de middelbare school in Zomergem (Sint-Lutgardis). Ik doe dat héél graag. Ik heb zowel klassen in aso, tso als in bso en ik vind die verscheiden-heid wel leuk. Naast leerkracht ben ik ook al jaren leerling-begeleider op school, een taak die ook heel graag doe en die steeds meer nodig blijkt te zijn. Ik volg momenteel een postgraduaat aan de universiteit van Antwerpen om daarover nog meer bij te leren en onze leerlingen beter te kunnen bijstaan wanneer ze het moeilijk hebben met iets. Ik ben getrouwd met Carlos, en we hebben drie heerlijke dochters, Annabel, Suzan en Ada, die nu ook alle drie hier in Hansbeke naar school gaan. We woonden vroeger in de Kippendonkstraat, maar toen we van één naar twee kindjes gingen was het tijd voor een groter huis en kochten we onze huidige woning in de Borluutlaan. We wonen graag in Hansbeke. Ik groeide op hier. Carlos is afkomstig uit Guatemala, maar voelt zich na 13 jaar hier behoorlijk 'Ansbeeks'. Hij spoort elke dag naar Brussel, dus we vinden het niet erg dicht bij de trein te wonen. Als familiegrapje noemen we het hier wel eens ons 'Hansbecetenango', naar analogie met veel namen van plaatsen in Guatemala. Vlakaf: Wanneer en door wie ben je bij de redactie van Vlakaf terechtgekomen? Melissa: Toen de tweede levenscyclus van Vlakaf opgestart werd, hebben Koen en Nele me gevraagd of ik niet in de redactie wou zetelen. Ik studeerde toen nog, denk ik, en ze zagen het wel zitten dat iemand de taal wat in het oog kon houden. Vlakaf: Wat was jouw motivatie? Melissa: Ik schrijf wel graag, en was ook nieuwsgierig om meer mensen en meer dingen over Hansbeke te leren kennen, al blijf ik het moeilijk hebben met alle namen en familieverwantschappen hier. :-) Het leek me spannend om mee te werken aan de dorpskrant. En dat was het ook wel. Maar er kruipt zeer veel tijd in. Als beginnende leerkracht heb je niet veel tijd over eerlijk gezegd, en ik ben er na een paar jaar mee opgehouden toen. Ik vind deadlines ook wel letterlijk dodelijk stresserend soms. Ik bleef achteraf wel meewerken aan Vlakaf; ik draag Vlakaf nog steeds rond in de Kippendonkstraat, en ik lees de proefversie meestal door op taal- en tikfouten. Ik moet toegeven dat dat me niet bij elke editie lukt, want ik heb zelf al ontzettend veel verbeterwerk, en een behoorlijk gevulde agenda. Vlakaf: Welke artikels heb je zoal geschreven? Melissa: Ik weet eigenlijk niet meer precies wat ik allemaal geschreven heb. Ik weet wel nog dat ik heb meegewerkt aan de reeks rond de Hansbeekse kunstenaars. We gingen toen meestal met z'n tweeën op interview. Ik herinner me zo wel enkele ontzettend boeiende gesprekken, o.a. met Fred Hazebrouck. Hij woonde toen nog in het VLAKaf! 8 mei 2014

9 oud-redactie nieuws vanuit de school begijnhofje, en had net een schilderij af van een man die hij als nachtvlinder had afgebeeld. Vlakaf: Wat vind je leuk aan Vlakaf? Wat kan beter? Heb je tips? Ik vind het heel leuk aan Vlakaf dat ze ons inlichten over wat met Hansbeke te maken heeft, zoals de verbreding van de spoorweg, en de eventuele windmolens. Dat vind ik de grootste reden waarom ik graag Vlakaf lees! Daarnaast brengen ze boeiende stukjes over de mensen van hier. Ik lees ook heel graag over vroeger. Die stukjes en interviews scheppen zo'n mooi beeld van hoe het hier vroeger moet geweest zijn. De Tachtigers is mijn lievelingsrubriek eigenlijk. Ook Ontroerend Goed vind ik een hele fijne rubriek, misschien ook wel omdat ik van huizen hou en het leuk vind om de (ver)bouwperikelen te lezen. We staan zelf voor een nogal grote verbouwing, dus het verhaal van andere interesseert me zeker. Wat ik minder nodig vind zijn de sterrenrubriek en de recepten. Maar er in blijven, hoor, is gewoon mijn ding niet zo. Tips? Ik denk dat Vlakaf moet blijven proberen om voldoende jeugd te vermelden. Wat brengt hen samen? Hoe beleven zij hun dorp? Vlakaf: Hartelijk dank, Melissa. Het eerste schooljaar onder de vleugels van de Broeders van Liefde loopt stilaan op zijn laatste benen. Traditiegetrouw is de veertigdagentijd de periode waarin we als katholieke school enkele acties organiseren ten voordele van het goede doel. Dit was dit jaar niet anders, of toch De vzw Broeders van Liefde opteert elk jaar opnieuw om zelfgekozen projecten te ondersteunen. Die worden elk jaar met veel zorg gekozen door Fracarita Belgium, de NGO voor ontwikkelingssamenwerking van de Broeders van Liefde. Dit jaar wordt de opbrengst van de acties van de instellingen van de Broeders van Liefde verdeeld over drie projecten in Tanzania. Doelgroep dit jaar zijn mensen met een beperking. In het bijzonder ging de aandacht naar een centrum voor doven en slechthorenden in Rumongé. zuidreis Om de projecten kenbaar te maken bij onze mensen, organiseert Fracarita Belgium jaarlijks een Zuidreis naar Rwanda en Kongo. Een Zuidreis - volledig bekostigd door de deelnemers - is een heel directe manier om kennis te maken met het Zuiden. Ter plaatse gaan mensen in gesprek met lokale collega's die in deze projecten werken. Ze hebben eenzelfde job, maar in fundamenteel andere omstandigheden! Door de bezoeken in Rwanda en Kongo leren de Zuidreizigers het Zuiden kennen zoals het écht is. Dit jaar kon ook één van onze collega s mee op Zuidreis. Juf Lucrèce trok van 3 tot 12 maart samen met zeven andere collega s richting Afrika om er in dialoog met de plaatselijke bevolking ervaringen op te doen. Tegelijk was het natuurlijk een uitgelezen kans om te ervaren wat de projecten uit vorige jaren opleverden en hoe ze evolueren. Met een rugzak vol ervaringen kwam juf Lucrèce terug en aanhoorden we geboeid haar verhalen: de armoede die er heerst, de overvolle en grijze klaslokalen, de zware regenbuien die huizen VLAKaf! 9 mei 2014

10 nieuws vanuit de school Een welgemeende dank aan iedereen voor de geleverde inspanningen. getuigenis Ook juf Lucrèce wilde graag nog haar steentje bijdragen. Op woensdag 7 mei gaf ze om uur in de kapel van de school een getuigenis over haar Zuidreis. Verhalen en beeldmateriaal zorgden voor een boeiende avond. wegspoelden, de eigen ervaringen bij het lesgeven in een klasje in Rwanda, zuidactie Die verhalen waren natuurlijk het aanknopingspunt om er ook bij ons op school een geslaagde Zuidactie van te maken. Onze werkgroep identiteit werkte het gebeuren uit en zorgde ervoor dat we samen met de kinderen toeleefden naar de Zuidactiedag. Die dag konden de kinderen kiezen uit niet minder dan 15 workshops (Afrikaanse soep maken, knutselen met kosteloos materiaal, spandoek maken, gebarentaal, verhalen beluisteren, bananenpudding maken, kralen en sierraden maken, voetbal uit plastiekzakken, figuurzagen, ). Zo werd het een echte inleefdag die enkel mogelijk werd dankzij de inzet van het hele schoolteam in samenwerking met de vele vrijwilligers die een handje hielpen. De Afrikaanse soep werd s middags opgediend bij het hongermaal en na schooltijd verkochten we alle gemaakte werkjes op onze Zuidmarkt. De grote toeloop zorgde voor een echt succes en in een mum van tijd was alles verkocht met als resultaat een mooie opbrengst van 832 euro. Samen met de sponsortocht en het hongermaal overschrijden we zo de kaap van de euro. inschrijvingen De inschrijvingsperiode voor broers en zussen ligt ondertussen achter de rug. Vanaf nu staan de inschrijvingen open voor iedereen. Op woensdag 18 juni om uur organiseren we een openklasavond voor de ouders van nieuwe kleuters. volgende activiteiten: ROMMELMARKT: zondag 18 mei ZOMERFEEST MET BBQ: zaterdag 21 juni 2014 VLAKaf! 10 mei 2014

11 katrien joos en dries samson ontroerend goed Als Hansbekenaren fier zijn op hun dorp en er zich thuis voelen, dan heeft dat veel te maken met de talrijke authentieke woningen en charmante hoevetjes. Het is dan ook met plezier dat we verschillende van onze dorpsgenoten en inwijkelingen heel wat energie (en meestal ook wel wat geld) zien steken in het opkalefateren ervan. Vaak hebben de woningen door de jaren heen wat van hun charme en comfort verloren en is een wissel van eigenaar de aanleiding om ze eens een flinke beurt te geven. Als dat dan met stijl en respect voor de oorspronkelijke woning en de ruimere dorpsomgeving gebeurt, dan kunnen we dat alleen maar toejuichen. Meer zelfs, in deze rubriek zetten we een aantal opmerkelijke bouwwerken in de kijker, bieden we je een kijkje achter de gevel en laten we vooral de bouwheren aan het woord over hun ervaring en of die baksteen in hun maag nu definitief is verteerd een erfstuk De woning in de Boerestraat 26 van dries samson en katrien joos werd al enige tijd geleden gerenoveerd. Toch vonden we het de moeite om er even langs te gaan. Geef toe, een gerenoveerde hoeve omringd door in totaal 4000 vierkante meter tuin en weiland is voor velen een droom. Eén die weliswaar niet voor iedereen in vervulling gaat.wel dus voor Katrien en Dries, die de woning in 2004 kochten. Ze vermoeden dat de woning op het einde van de 19de eeuw werd gebouwd. In één van de oude eiken plafondbalken staat 1853 gegrift maar als wetenschappelijk bewijs kan dit niet echt gelden. Wel kunnen ze met zekerheid getuigen dat de woning al enige tijd in familiehanden is. Hun ex-buurman, Valère Frodure, wist hen te vertellen dat er vroeger een vroedvrouw, Madeleine Mielke genaamd, woonde die heel wat Hansbekenaren op de wereld heeft gebracht. En dat Valère daar veel weet over te vertellen, is ook geen toeval. De schoonbroer van Katriens overgrootvader, Mielke Vermeire, was getrouwd met Madeleine. Toen Mielke overleed, hertrouwde Madeleine met Theofiel Frodure, jawel, de vader van Valère. Later erfde de grootvader van Katrien een derde van de woning, een ander familielid erfde ook een derde. Via het uitkopen van de derde mede-eigenaar, kwam de woning uiteindelijk volledig in handen van de familie Joos. geen bad in de zomer En zo konden Katrien en Dries ongeveer tien jaar geleden de woning overkopen van Katriens ouders, die geen ambitie meer koesterden om zelf in de woning te trekken. Katrien zelf vond er toen al enige tijd onderdak. In 2000 ging ze er alleen wonen. De voorzieningen in het woonhuis waren toen nog erg elementair. Maar voor een jonge vrouw die op eigen benen wou staan, waren die voldoende. Het was ook een manier om belasting op leegstand en verkrotting te vermijden want het huis stond al enige tijd leeg toen Katrien er haar intrek nam. Wel was de woning enkele jaren daarvoor door haar ouders al gedeeltelijk opgekalefaterd. Toen Dries enige tijd later Katrien kwam vergezellen, werden langzaam maar zeker plannen gesmeed voor een meer drastische renovatie. Vooral na de geboorte van hun eerste dochter, Fien, bleek het comfortpeil ontoereikend te zijn. De woning had toen maar één deftige slaapkamer en ook de keuken en badkamer waren eerder elementair te noemen. Warm water werd VLAKaf! 11 mei 2014

12 ontroerend goed aangeleverd vanuit een boiler van vijftien liter die in de kelder stond. In de zomer werd er gedoucht. In de winter konden ze genoeg warm water verzamelen om een bad te nemen. Ze dienden dan wel al hun waterpotten op te warmen op hun hout- en mazoutvuur Meer en beter Een verbouwing bleek onvermijdelijk en dus schreven Katrien en Dries in 2003 een viertal architecten aan die voldoende aandacht hadden voor duurzaam verbouwen. Uiteindelijk zijn ze in zee gegaan met architect Johan Vanhauwere waar ze achteraf bekeken best tevreden over waren. Al mocht hij soms wat kordater zijn naar de aannemers Een passiefwoning maken van de te verbouwen hoeve was te hoog gegrepen. Wel is het uiteindelijk een lage energiewoning geworden met een K-waarde van onder de 30 en een E- waarde van onder de 60. Voor de nietingewijdden: de K-waarde is de maat voor de specifieke isolatiewaarde van een huis. De E- waarde is de maat voor het specifiek primair energieverbruik. De waarden van Dries en Katrien hun woning na de verbouwing, zijn nu trouwens de wettelijke normen voor nieuwe woningen. De woning werd in de eerste plaats uitgebreid. Aan de achterzijde van een woning kwam er een stuk bij van 24 vierkante meter dat langs de buitenkant in hout werd afgeslaan. Daar stond vroeger een kleine veranda. Beneden vormt deze uitbouw een uitbreiding van hun leefruimte. Boven zijn er twee slaapkamers voorzien, die nu nog één grotere kamer vormen. De buitenzijde van de oorspronkelijke woning werd gepleisterd. Onderaan werden plinten aangebracht in blauwe hardsteen. Van deze laatste keuze zijn ze vandaag nog altijd niet volledig overtuigd. Vroeger waren de buitenmuren gekaleid in het wit met een zwarte boord onderaan. De typische kleuren voor VLAKaf! 12 mei 2014

13 ontroerend goed een hoevetje. Katriens ouders hadden de buitenmuren al eerder gezandstraald waardoor de originele bakstenen zichtbaar waren. Katrien en Dries hadden graag terug met de authentieke zwarte en witte kleur gewerkt via wit pleisterwerk en zwarte boordsteen. Maar die zwarte steen werd door de aannemer vervangen door een blauwe hardsteen en die is niet donker genoeg om de oudere kleuren te benaderen. Op zich vonden Katrien en Dries dit wel jammer. Langs de andere kant geeft het de woning langs de voorzijde nu een meer eigentijds aanzien. Ook om het comfortniveau en de duurzaamheid te verhogen was dit noodzakelijk. Zo kreeg de woning overal nieuwe en vooral grotere ramen om meer lichtinval te creëren. Deze werden gemaakt uit dennenhout. Deze houtsoort heeft namelijk een sterkere isolerende waarde en creëert een betere luchtdichtheid. In de ramen werd driedubbel glas aangebracht. De oorspronkelijke luikjes aan de ramen werden achterwege gelaten. En als je het energieverbruik in een oude woning drastisch wil reduceren, dan moet je natuurlijk ook heel wat isolatiemateriaal laten aanrukken. Zowel het dak, de muren als de vloer kregen een dikke isolatielaag. leefruimte te vergroten en natuurlijk ook om te integreren met het nieuw aangebouwde stuk. Dit is prima geslaagd. Het geheel oogt open maar behoudt tegelijk het authentieke karakter van de oorspronkelijke woning. Dit wordt geaccentueerd door de typische eiken houten plafondbalken en de grote open haard die werd bewaard maar weliswaar werd dicht gemaakt. Als bijverwarming staat er nu een houtkachel. Niet alleen de leefruimte onderging een drastische metamorfose. De benedenverdieping werd zo ongeveer volledig heringedeeld. De inkom is nu aan de rechterkant van de woning. Daar was vroeger het kolenkot. Vandaar kom je links in het bureel van Dries dat voorlopig meer dienst doet als benedenspeelkamer voor de kinderen. Achter de inkom, bevindt zich een toiletruimte met douche. Op die manier creëerden ze de mogelijkheid om op hun oude dag enkel de benedenverdieping te gebruiken. Vanuit het bureel, kom je in de leefruimte. Ook de keuken verhuisde van de ene kant van de woning naar de andere en bevindt zich nu aan de linkerkant, open naast de leefruimte. Dat er meer ruimte werd gecreëerd is wel duidelijk. Er werd niet alleen een stuk bijgebouwd, ook de badkamer vloog naar de bovenverdieping. Daar werd het aantal slaapkamers verveelvoudigd. In totaal hebben ze er nu vier slaapkamers voorzien waarvan er nu nog 2 in elkaar lopen. Dit is momenteel de kamer van Fien, die ondertussen tien jaar is, en haar zus Jinte, die 9 is. Hun jongere oud en nieuw verzoend Ook aan de binnenzijde van de woning zijn er drastische aanpassingen gebeurd. Een aantal binnenmuren werden gesloopt. In de eerste plaats om de VLAKaf! 13 mei 2014

14 ontroerend goed broer Kasper, die pas zes jaar is geworden, huist in de derde en grootste slaapkamer. En de vierde is uiteraard voor Katrien en Dries. Tenslotte installeerden ze op de eerste verdieping ook een gloednieuwe badkamer. Ook boven hadden Katrien en Dries oog voor het behouden van een aantal authentieke elementen. Zo gebruikten ze leem voor het bepleisteren van bepaalde muren en de schouwwanden die via de hal door het dak lopen. Boven bevindt zich ook het ventilatiesysteem dat ze lieten plaatsen en in het begin van de jaren 2000 vooruitstrevend was. Het systeem zuigt tegelijkertijd lucht af naar buiten en voert verse lucht aan naar binnen. Via een warmtewisselingssysteem, wordt de aangezogen lucht opgewarmd door de lucht die naar buiten wordt afgevoerd zodat het energieverlies minimaal blijft. Met zicht op In 2005 konden Katrien en Dries terug in hun woning komen wonen. Tijdens de verbouwingen konden ze het huis naast hen, waar nu Nelly Union en Jan Vandersteene wonen, voor een jaar huren. Dat stond toen nog leeg. Jan deed in een recordtempo nog een aantal verbouwingswerken, zodat Katrien en Dries daar toch comfortabel konden wonen. Bijna tien jaar later, hebben Katrien en Dries nog een aantal sporen van de verbouwingen weten te bewaren De leefruimte dient nog eens een laagje verf te krijgen en hier en daar moeten er nog een aantal plintjes en lichtarmaturen opgehangen worden. Erg veel haast hebben ze hier niet bij. En als je op een terrein van vierduizend vierkante meter woont en drie kinderen hebt, verveel je je sowieso maar zelden. Een groot deel van hun tuin wordt ingenomen door dieren. Geiten, cavia s, kippen, een hond, een heuse kinderboerderij dus. Daarnaast is er uiteraard nog plaats voor wat speeltuigen voor de kinderen en een moestuin. Deze is vooral het terrein van Katrien. Het zwaardere werk zoals het snoeien van de bomen, het maaien van het gras, is dan weer vooral voor Dries. Kortom, elk seizoen is er voldoende om handen in de tuin, die een zicht biedt tot aan de autostrade en misschien binnenkort ook uitkijkt op één of meerdere windmolens. Daar zitten ze niet echt mee. Ze vinden dat windmolens deel uitmaken van een duurzame samenleving en dus moeten ze ergens een plaats krijgen in het landschap. De mogelijke negatieve effecten zoals de slagschaduw, het lawaai, schrikken hen niet echt af. voldoende om handen Niet alleen de woning en de grote tuin houden Katrien en Dries bezig. Zowel beroepshalve als in VLAKaf! 14 mei 2014

15 ontroerend goed de dorpsgemeenschap zijn het bezige bijen. Dries is zelfstandig bedrijfsleider van EMS (Energie- en milieustudiebureau Samson). Samen met enkele medewerkers verzorgt hij energie-audits, geeft hij advies en levert hij milieu- en energiecertificaties af. Zijn klantenbestand bestaat voor de helft uit particulieren en voor de helft uit ondernemingen zoals projectontwikkelaars, industriële ondernemingen, en zelfs voetbalclub Zulte- Waregem mocht hij recentelijk nog toevoegen aan zijn klantenbestand. Zijn kantoor heeft hij in de Vosselarestraat te Landegem. Katrien werkt als thuisverpleegster bij het Wit-Gele Kruis en dit in de regio Lovendegem, Waarschoot en Zomergem. Maar ook na de werkuren zitten ze niet stil. Dries is financieel verantwoordelijke van Jawel, het financieel verslag van de 2013 campagne dat jullie konden lezen in de vorige Vlakaf, was van zijn hand. Daarnaast volleybalt hij elke vrijdagavond louter recreatief met een aantal kompanen van de gezinsbond (je weet wel, een soort wedstrijd waar het napraten vaak meer tijd in beslag neemt dan het spelen zelf). En als hij naast zijn verplichtingen in de tuin nog tijd over heeft, dan speelt hij dolgraag een gezelschapspelletje met zijn gezin of met vrienden. Hij heeft ondertussen een collectie van zo n honderd spellen. De Legenden van Andor en de Kolonisten van Catan behoren op dit ogenblik tot zijn favorieten. Katrien gaat dan weer twee maal per week lopen. Ze houdt ook van naaien maar heeft helaas te weinig tijd om veel eigen kleren te maken. Ook Katrien is financieel verantwoordelijke, maar dan van de Gezinsbond. Ze organiseert er ook verschillende activiteiten waarvan de jaarlijkse dropping vooral op haar schouders rust. Daarnaast is ze ook één van de aanspreekpunten van de Hansbeekse kinderopvangdienst. Een taak die ze enige tijd geleden overnam van Gudrun Van Herzele. En dan is er natuurlijk nog de moestuin, de geiten en het onderhoud van de tuin gelukkig dat er heel wat groene vingers zijn ten huize Samson-Joos! VLAKaf! 15 mei 2014

16 de gouden schietspoel 2020 willy de keyser Vlakaf is van plan in 2020 een Gouden Schietspoel uit te reiken aan een sportieveling (M/V) die internationaal doorbreekt. Olympisch goud of een wereldtitel zijn geen voorwaarde, maar kunnen natuurlijk helpen bij de selectie. Alle disciplines komen in aanmerking: atletiek, wielrennen, voetbal, basket, biljarten, zwemmen zelfs vogelpik. Talentvolle jongeren kunnen zich warm lopen. Wij interviewen ondertussen actieve en nietmeer actieve Hansbeekse kampioenen als mentale voorbereiding. Op woensdag en zaterdag gemiddeld zo n 110 km. En op zondag meestal rond de 60 km. antwoordt onze sportman van dit nummer op de vraag hoeveel kilometer hij gemiddeld wekelijks fietst. We zijn op bezoek bij wielrenner Willy De Keyser. We worden hartelijk ontvangen door Willy en zijn vrouw Christianne Van Fleteren, met een potje koffie en een eclairke. De dag na ons bezoek viert Willy zijn 73ste verjaardag. Op 27 april 1941 werd hij geboren te Merendree. Willy en Christianne wonen in de Cardijnlaan en hebben één dochter, Anouk. de nonkels De fietsmicrobe die Willy gebeten heeft, moeten we niet te ver zoeken. Marcel en Irené De Keyser, de nonkels van Willy, waren twee coureurs. Irené is zelfs beroepsrenner geweest, en deed ook mee aan cyclocrosswedstrijden. Daarnaast waren die nonkels ook fietsenmakers. Marcel in Hansbeke en Irené in Drongen. Op z n veertiende kroop Willy voor het eerst op de koersfiets. Een gele Carrara die hij van Marcel gekregen had. Na vijf koersen brak z n buis al. Willy gaf dus petrol. Toen was er nog geen sprake van ploegen. Iedereen reed individueel en moest z n plan trekken. Gelukkig kon Willy rekenen op Marcel en Irené. Door een ongeval was z n vader verlamd geraakt, en was het voor z n ouders moeilijk om de koers actief te volgen. carrière In 1955 startte Willy bij de Beginnelingen. In z n eerste jaar haalde hij 32 overwinningen. Het tweede jaar verdubbelde hij dit aantal bijna, 63 overwinningen. Hij werd tweemaal kampioen van België bij de beginnelingen. Er waren toen natuurlijk ook veel meer koersen. Ieder dorp, wijk, kermis, had zijn koers, zegt Willy. Zo waren er in Hansbeke wel tien wielerwedstrijden. Leikant had zijn koers, Reibroek, In die tijd werd er nog niet veel getraind. Willy ging al op jonge leeftijd aan het werk, dus een strak trainingsschema was er niet. Ook de koerstenue is niet meer te vergelijken. De koerskledij bestond uit een soort zwaar katoen. Bij regenweer zakte mijn koersbroek voorbij mijn knieën, vertelt Willy. Ook de fiets woog een veelvoud van hetgeen we nu kennen. Na zijn Carrara koerste Willy met een Dossche Sport van ongeveer tien kilogram. In 1957 reed Willy bij de Nieuwelingen. Toen was VLAKaf! 16 mei 2014

17 de gouden schietspoel 2020 noemen we dit Elite zonder contract. Toch heeft Willy enkele koersen met de profs meegereden. Voor sommige koersen kon je in Gent een aanvraag indienen om met de profs mee te rijden. Zo heb ik nog een koers gereden in Heusden waar ook Rik Van Looy meereed., vertelt hij. Willy won in totaal 312 wedstrijden. Veel blessures heeft Willy niet gehad. In Lovendegem is hij wel eens blijven haperen met z n pedaal, en zo tegen de muur gevlogen. Hij herinnert zich ook dat hij in Sint-Denijs-Westrem met hoge snelheid tegen een auto knalde. Maar al bij al viel alles wel mee. supporters Willy had ook een schare supporters achter zich. Soms wel 300 man, zegt hij. Zij gingen vaak mee met de fiets naar wedstrijden in de buurt. En als de koers verder van huis was, reden er zoveel mogelijk mee met Marcel De Vreese. Die had een vrachtwagen waarmee hij varkens transporteerde. Op zaterdag kuiste hij zijn vrachtwagen en op zondag stak hij er andere varkens (supporters) in, vertelt Willy, Soms was er al eens ruzie tussen diegene die niet mee op de camion konden. hij wel aangesloten bij een club, nl. Gentse Vélosport. Maar er was geen omkadering en begeleiding als nu. In z n eerste jaar bij de nieuwelingen haalde Willy 44 overwinningen. Rijk werd hij niet van deze overwinningen. Zo was er bij een wedstrijd in Belgische frank prijzengeld te verdelen. Ooit kreeg hij 1000 frank aangeboden om een andere renner te laten winnen. Hij nam het geld niet aan en zei dat hij zelf wel zou winnen. Maar door samenspel van verschillende renners, won de andere toch. Ik had dat geld beter aangenomen. Ik had er dan nog wat aan verdiend. Ik werd toen tweede frank was niet weinig in diene tijd, vertelt Willy. Na de nieuwelingen kwam hij terecht bij de Juniors. Willy werd nooit prof, maar reed wel als onafhankelijke. Dat is een niveau tussen de liefhebbers en de beroepsrenners. Vandaag Willy heeft twee supportersclubs gehad. Één in Hansbeke en één in Drongen. En van deze clubs kreeg hij soms een fiets. evolutie Het wielrennen is enorm geëvolueerd. Vroeger kon en mocht alles, zegt Willy, Overal waren er wedstrijden en overal mocht gereden worden. Op oude foto s van Willy zien we dat er regelmatig ook op aardewegen gekoerst werd. Zoals reeds gezegd: iedere wijk, kermis, dorp, had zijn koers. Nu zien we dat niet meer. Volgens Willy hebben we geluk dat Bram (Van Renterghem) koerst, of we hadden misschien in Hansbeke ook geen wedstrijd meer. Er zijn meer regels gekomen. Om een wedstrijd te organiseren heb je een afgevaardigde nodig, seingevers, een auto voorop, een auto achterop, een ambulance, VLAKaf! 17 mei 2014

18 de gouden schietspoel 2020 Ook de fietskledij en het fietsmateriaal zijn enorm verbeterd. Willy zag de fietsen veranderen van staal naar carbon. nooit gestopt In 1962 stopte Willy met koersen. Dat betekende niet het einde van het fietsen. Willy heeft ondertussen bij verschillende wielertoeristenclubs gefietst. Zo heeft hij nog gereden bij de club van café Onder de toren in Hansbeke. Hij heeft twintig jaar bij de club Ter Beke van Merendree gereden, waarvan elf jaar als voorzitter. Momenteel doet hij z n kilometers bij Wielercomité Eeklo. Vroeger ging Willy vaak rijden in de Ardennen. Zelfs de Italiaanse cols waren niet veilig voor hem. Momenteel fietst hij liever in de streek. Ook vanuit de zetel volgt Willy de koers. Voor de Ronde Van Vlaanderen en voor Parijs-Roubaix blijft hij thuis. Andere koersen volgt hij als het past. In mei 2013 werd Willy in Destelbergen aangereden door een auto. Ribben gebroken, barst in de knie, kaakbreuk, indeuking van de rug,... Tien dagen hospitaal en maanden revalidatie. Maar we zijn nu ongeveer een jaar verder en Willy reed net voor dit interview een goede 100 kilometer. Van opgeven is dus geen sprake. Op een leeftijd van 73 jaar fietst Willy jaarlijks zo gemiddeld een km bij elkaar. Hij zal nog sterven op zijne fiets, zegt zijn vrouw Christianne. We bedanken Willy en Christianne voor de hartelijke ontvangst en wensen Willy natuurlijk nog vele duizenden kilometers toe! VLAKaf! 18 mei 2014

19 wat Betekent Mijn straatnaam? Per wijk willen we een poging doen om de straatnamen te verklaren. We vonden op verschillende plaatsen informatie. In Meetjeslandse toponiemen tot 1600, deel Hansbeke, uitgegeven door de stichting Achiel de Vos, geschreven door Jan Luyssaert (1995). Op de kaart van Joost De Deken senior uit 1700 en de Popp-kaart (1864). Verder in meerdere publicaties van Oud-Hansbeke en Albert Martens. En natuurlijk via de mondelinge overlevering Boerestraat Zoals op de meeste Hansbeekse wijken wemelde het op reibroek van de boerderijen. Enkele grote hofsteden en meerdere kleine doeningen. Dat er dan een straat Boerestraat als naam kreeg is maar logisch. De oorspronkelijke Boerestraat liep vanaf het kruispunt met Karmenhoekstraat en de Reibroekstraat (de post van Reibroek in de volksmond omdat er al heel lang een postbus staat, oorspronkelijk gemetseld, nu een metalen bus er tegenaan) tot het kruispunt met de Dalestraat. Het tweede deel, richting Ro, was de Laarstraat (reeds in 1475). Een laar heeft verscheidene verklaringen die vrij dicht bij elkaar liggen: open veld, onbebouwd land, weide, broekland en gemene weide. Toen men het woord laar niet meer begreep, werd het Laagstraat, in het dialect ook Leegstraat. Die naam kan natuurlijk verklaard worden vanuit het feit dat de straat de vallei van de Grote Beek dwarst. Dit deel van de Boerestraat behoort eigenlijk tot de Rowijk, die eigenaardig genoeg op de schets van de gemeenten langs de spoorweg van A. Wauters (zie Vlakaf juli 2013 blz. 6-7) Laegen als naam kreeg. De Laagstraat moest wijken bij de fusie van gemeenten in 1977 voor de Lagestraat in Vosselare. In de straatnamen van Hansbeke duikt ook een diksmuide weg en diksmuide boterweg op. Het eerste zou kunnen slaan op de Boerestraat vanaf het kruispunt met de Dalestraat, het tweede op Karmenhoekstraat en Markettestraat, als verbinding naar Bellem. Het deel van de Boerestraat dat nu naar de brug naar Nevele-Veldeken loopt, droeg vroeger de naam de Drijvelden. Het was een veldgebied, met een rechtlijnig patroon van dreven. Twintig jaar geleden werd nog een restant met 28 eiken gerooid. Het deeltje Boerestraat tussen het kruispunt met de Drijvelden en het kruispunt met de Dalestraat werd een tijd lang De vierweegsche genoemd. De Boerestraat is nog gedeeltelijk aan beide kanten beplant met bomen. Overwegend Canadapopulieren die in de vorige eeuw veel aangeplant werden om er klompen en lucifers van te maken. Vandaag VLAKaf! 19 mei 2014

20 wat Betekent Mijn straatnaam? wordt gelukkig de voorkeur gegeven aan inlandse soorten als eik en beuk die het wegdek minder beschadigen met hun wortelgestel. De Boerestraat geeft wel een goed beeld van het uitzicht van een straat te lande, zoals de meeste er in Hansbeke uitzagen enkele tientallen jaren geleden. Het boerderijenbestand op de wijk Reibroek is wel fel achteruitgelopen. De akkers worden er nu geploegd door landbouwers van andere wijken of van buiten Hansbeke. Vooral liefhebbers van paarden hebben meer en meer de bedrijfsgebouwen ingenomen. Borluutlaan Toen de graaf eigendom verkocht als bouwgrond ten zuiden van de spoorweg na 1950, behield hij een perceel tussen de huidige nummers 16 en 18. In het begin van de zestiger jaren werd de overweg aan de Klinkaart gesloten. Het clinckhaertstraatje liep vanuit Reibroek, tussen de nummers 76 en 80 naar de vroegere Molenstraat, nu verlengde van de Melkerijstraat. Tevoren heette het Hofgewee(d)straetje: straat die door al het weiland van de heer van Hansbeke liep. In de jaren zestig werd ook de overweg met (in principe gesloten) slagbomen aan de Melkerijstraat vervangen door een voetgangersen fietserstunnel. De spoorwegmaatschappij legde een langsweg naast de sporen aan om het verkeer vanuit de Klinkaart naar het dorp te leiden. De graaf diende op dat moment een verkavelingsaanvraag in om een nieuwe straat te trekken in een L-vorm vanaf de Reibroekstraat (tussen nummers 16 en 18) tot de langsweg naast de spoorweg op enige afstand van de beek om overstromingsgevaar te vermijden. Zo werden een twintigtal bouwloten mogelijk gemaakt. Aan de noordzijde van de spoorweg lag sportterrein Borluut, hier werd het de Borluutlaan om een verre voorouder, Jan Borluut, van de grafelijke familie de Bousies-Borluut te eren. In Gent werd de Borluutstraat Belfortstraat, wij houden ze! Om het laaneffect te accentueren kwamen er Japanse kerselaars, ondertussen vervangen door beuken. driesstraat Dit weinig bebouwd straatje naast Reibroekkapel was vroeger gekasseid aan de huizen en verderop een grindweg. Verharding met beton verwees het pittoresk uitzicht naar het verleden. Een dries is doorgaans een driehoekig perceel waarop vee kan grazen, met huizen errond. In Merendree is Het Drieselken in de Biezestraat een mooi voorbeeld. Zo n driehoekig plein is in de Hansbeekse Driesstraat niet te bekennen. Dries kan ook rustend akkerland of minderwaardig grasland, door watergebrek b.v., zijn. Hier in de buurt op Reibroek lag zo n perceel met de naam dries. ostijnstraetjen is een oudere naam voor de Driesstraat. Misschien is dit een familienaam? Op de kaart van Joost De Deken staat in het gebied tussen Boerestraat, Driesstraat en (een deel van) de Reibroekstraat teirlinck wijck. Dit kan een eigennaam zijn, maar Teerlink/Teerling (dobbelsteen in het A.N.) wijst zeker op een blokvormig perceel. Dit komt ook voor in Landegem als Noordhoutse Teerling. We herinneren ons uit onze kinderjaren dat we met neven en buurtjongens rond den teirlink liepen, als we een rondje achter de kerk deden in de Kerkakkerwijk. kapellenstraat Een straatnaam met een gemakkelijke uitleg, of toch niet? De n wijst erop dat het hier over een straat tussen twee kapellen gaat. Voor Zandekapel is dat duidelijk, maar de tweede kapel staat in feite aan het kruispunt van Reibroekstraat en Ommegangstraat, dat is ongeveer 80 meter verderop Wie verkeerdelijk Kapellestraat schrijft, heeft dus eigenlijk een beetje gelijk. Belangrijker om weten is dat deze straat een onderdeel vormt van de oude Brugse Heirweg die Hansbeke doorkruiste van west naar oost via Karmenhoekstraat, Reibroekstraat, Kapellenstraat met de Vierweechsche ten zuiden van de kerk, Donkerstraat en Merendreestraat. Triestige zaak is te moeten vaststellen dat deze historische verbinding dreigt verbroken te worden door de geplande aanleg van de rondweg die de VLAKaf! 20 mei 2014

21 wat Betekent Mijn straatnaam? Kapellenstraat zal knippen zodat we niet meer rechtstreeks van Reibroek naar Zandekapel kunnen. karmenhoekstraat Dit westelijk onderdeel van de Brugschen heirwegh vinden we ook als carmhoeckstraete en caeremstraete. In het lijstje van mysterieuze straatnamen staat de Karmenhoek wellicht bovenaan Jan Luyssaert verklaart karm als een boomnaam met Picardisch- Franse wortels. Het zou afgeleid zijn van carmetam, in het officiële Frans carpinetam, dat teruggaat op het Latijnse carpinus. Voor wie niet elke dag in een arboretum gaat wandelen, een carpinus is een haagbeuk. De straat liep dus langs of naar een plaats met haagbeuken. Op de Ferrariskaart is het gebied van de Karmenhoek effectief ingekleurd als een plek met veel bos en kreupelhout. Toeval of niet maar in Nevele-Veldeken lag tot de fusie van de gemeenten de Karmhoekstraat, die omwille van onze Karmenhoek veranderde in Bijlkenstraat. In Nevele werd langer geleden ook de naam Karmstraat gehanteerd. We zijn hier in het randgebied van het grote Bulskampsveld. Wellicht was hier veel begroeiing met haagbeuk aanwezig, maar daar werd doorheen de eeuwen grondig de bijl ingezet! Het noordelijk deel van de huidige Karmenhoekstraat, naar de Bellemse Weitingstraat, droeg lang geleden de naam Moerstraete. De straat kronkelt en vormt de grens tussen Bellem en Hansbeke. Het zuidelijk deel komt nu haaks op de hoofd-karmenhoekstraat, maar liep vroeger schuin, zoals de gemeentegrens, naar het kruispunt met de crommekestraat. Dit is nog te zien in het reliëf van het perceel weiland. Moer houdt verband met moeras en moor en betekent slijk, modder. De Moerstraat dwarst inderdaad de Bellembeek. Een andere naam voor Moerstraat Oude Brugse Heirweg in de jaren 60 ter hoogte van Kapellenstraat was later krommestraat, net zoals het zuidelijk deel van de huidige Karmenhoekstraat richting Nevele-Veldeken. Dit zal wellicht te maken hebben met het kronkelend verloop van deze straat op de westgrens van Hansbeke, het grootste deel met Bellem, een kleiner deel vanaf de Schuervelddreef met Lotenhulle. Tegenwoordig noemt de gemeente Aalter deze straat crommekestraat. Ofwel is dit een verschrijving, ofwel stond hier ooit ergens een kromme eik. In één van de bochten van dit zuidelijk deel ligt de damput, een grote waterpartij die de laatste decennia drastisch verkleind is. Op de Karmenhoekstraat sluiten een aantal nietverharde wegen aan. Ongeveer tegenover huisnummer 3 loopt een brede buurtweg, de zeelaertslandweg die toegang geeft tot het meersengebied met een populierendreef ten zuiden van de Karmenhoekstraat. Over het voetbalplein loopt de weg naar de zeelaerts. Zelare zou kunnen afgeleid zijn van zegge-lare : bosachtige, moerassige, gemeenschappelijk grond waarop zegge of rietgras groeit. Even vóór het voetbalplein is nog het begin van de voetweg naar nevel, die uitkwam op de zuidelijke Krommestraat. Wie nu langs daar Nevele wil bereiken moet wel door akkerland stappen. Ten noorden van de Karmenhoekstraat vertrekt VLAKaf! 21 mei 2014