Hof van Cassatie van België

Transcriptie

1 22 MEI 2015 F N/1 Hof van Cassatie van België Arrest Nr. F N 1. D. G., 2. R. E., eisers, met als raadsman mr. Gerard De Lange, advocaat bij de balie te Gent, met kantoor te 9550 Herzele, Evendael 16, tegen VLAAMS GEWEST, vertegenwoordigd door de Vlaamse Regering, ten verzoeke van de Vlaamse minister van Financiën en Begroting en Ruimtelijke Ordening, met kabinet te 1210 Sint-Joost-ten-Node, Koning Albert II-laan 19, verweerder, vertegenwoordigd door mr. Antoine De Bruyn, advocaat bij het Hof van Cassatie, met kantoor te 1000 Brussel, Dalstraat 67, bus 14, waar de verweerder woonplaats kiest.

2 22 MEI 2015 F N/2 I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF Het cassatieberoep is gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Gent van 29 juni 2012, op verwijzing gewezen na het arrest van het Hof van 11 februari Advocaat-generaal Dirk Thijs heeft op 16 december 2014 een schriftelijke conclusie neergelegd. Afdelingsvoorzitter Eric Dirix heeft verslag uitgebracht. Advocaat-generaal Dirk Thijs heeft geconcludeerd. II. CASSATIEMIDDELEN De eiser voert in zijn verzoekschrift dat aan dit arrest is gehecht, vier middelen aan. III. BESLISSING VAN HET HOF Beoordeling Eerste middel Eerste onderdeel 1. Krachtens artikel 44bis, eerste lid, Leegstandsdecreet, zoals ingevoegd bij artikel 19 van het decreet van 7 mei 2004, worden de aanslagen gevestigd op basis van de artikelen 24 tot en met 44 Leegstandsdecreet die betrekking hebben op de opnames in de inventaris vanaf 1 januari 2002 tot en met 31 december 2003 als niet bestaande beschouwd. Krachtens artikel 44bis, tweede lid, Leegstandsdecreet, worden de aanslagen gevestigd op basis van de artikelen 24 tot en met 44 Leegstandsdecreet die betrekking hebben op verjaardagen van eerdere opnames in de inventaris vanaf 1 januari 2002 tot en met 31 december 2003, als niet bestaande beschouwd.

3 22 MEI 2015 F N/3 Uit de parlementaire voorbereiding van die overgangsbepaling blijkt dat zij ertoe strekt de heffingen gevestigd vóór 1 januari 2004, die betrekking hebben op opnames in de inventaris in 2002 of 2003 of op verjaardagen in 2002 of 2003 van eerdere opnames in de inventaris, als niet bestaande te beschouwen. Die bepaling verhindert niet dat geschillen met betrekking tot de heffingen in de Leegstandsbelasting die betrekking hebben op de heffingsjaren vóór 1 januari 2002 verder worden afgehandeld volgens de regelgeving die destijds van toepassing was tijdens het toepasselijke heffingsjaar. Artikel 19 van voornoemd decreet van 7 mei 2004 werd bij arrest nr. 180/2005 van 7 december 2005 erga omnes vernietigd door het Grondwettelijk Hof. Krachtens artikel 19bis van het besluit van de Vlaamse regering van 2 april 1996 betreffende de heffing ter bestrijding van leegstand en verkrotting van gebouwen en/of woningen, ingevoegd bij artikel 12 van het besluit van de Vlaamse regering van 14 juli 2004 en gewijzigd bij artikel 3 van het besluit van de Vlaamse regering van 8 juli 2005, wordt voor alle gebouwen en/of woningen die geïnventariseerd zijn vóór de datum van de inwerkingtreding van het decreet van 7 mei 2004, inzonderheid op hoofdstuk VIII, afdeling 2, aan de houder van het zakelijk recht een registratieattest betekend binnen 18 maanden na de inwerkingtreding van dit decreet, waarbij de inventarisatiedatum bepaald wordt op de datum van het registratieattest. Die reglementaire bepaling sterkt ertoe voor alle gebouwen en/of woningen die geïnventariseerd zijn vóór de datum van inwerkingtreding van het decreet van 7 mei 2004 een nieuwe inventarisatiedatum vast te stellen op de datum van de betekening van het registratie-attest, maar laat de leegstandsheffingen die betrekking hebben op de periode vóór 1 januari 2002 onverlet. 2. Het onderdeel dat volledig steunt op de veronderstelling dat artikel 19bis van het besluit van de Vlaamse regering van 2 april 1996 een retroactieve werking heeft in die zin dat deze bepaling afbreuk doet aan leegstandsheffingen die in de heffingsjaren vóór 1 januari 2002 verschuldigd waren, gaat uit van een onjuiste rechtsopvatting en faalt mitsdien naar recht.

4 22 MEI 2015 F N/4 Tweede onderdeel 3. De appelrechters oordelen dat: - de verplichting om het registratie-attest te betekenen bij toepassing van de decreten van 7 mei 2004 en 24 december 2004 slechts geldt vanaf 5 augustus 2004; - het door de eisers ingeroepen artikel 19bis van het besluit van de Vlaamse regering van 2 april 1996 derhalve niet van toepassing is wat deze heffingen betreft; - de overwegingen van de eisers dat volgens de oude versie van artikel 26 van het decreet van de Vlaamse Raad van 22 december 1995 houdende bepalingen tot begeleiding van de begroting, de heffing kon gevestigd worden tot 31 december 2006 en volgens de nieuwe versie de heffing moest geschieden op 31 mei 2006, dat de eisers hieromtrent binnen de gestelde periode geen enkel bericht hadden ontvangen en evenmin een aanslagbiljet hebben ontvangen rekening houdend met deze nieuwe situatie, dat de oude inventarisdatum wordt gebracht op 2 maart 2005, in het licht van wat voorafgaat niet dienend zijn. Zij verwerpen en beantwoorden aldus het in het onderdeel bedoelde verweer. In zoverre het onderdeel schending aanvoert van artikel 149 Grondwet, mist het feitelijke grondslag. 4. In zoverre het onderdeel de miskenning van de bewijskracht van de besluiten van de eisers aanvoert, zonder te preciseren op welke wijze die bewijskracht zou zijn miskend, is het niet ontvankelijk. 5. Een middel afgeleid uit de miskenning van de bewijskracht van een akte is in burgerlijke zaken niet ontvankelijk, wanneer de akte niet in het betwiste arrest is weergegeven en van die akte alleen maar een niet voor eensluidend verklaard afschrift, als bijlage bij het verzoekschrift is gevoegd. 6. De inhoud van de stukken 1 tot 8 is niet weergegeven in het bestreden arrest en van deze stukken werd slechts een voor eensluidend verklaard afschrift toegevoegd aan de memorie van wederantwoord van de eisers.

5 22 MEI 2015 F N/5 In zoverre het onderdeel de miskenning van de bewijskracht van de stukken 1 tot 8 aanvoert, is het niet ontvankelijk. Tweede middel Eerste onderdeel 7. De appelrechters oordelen dat: - het wettelijk toegelaten is dat het Vlaamse Gewest een leegstandsheffing heft en dat de gemeenten opcentiemen op deze heffing heffen; - wat betreft de leegstand en de verwaarlozing, het gaat om twee afzonderlijke, van elkaar verschillende belastbare feiten; - ook wat dit betreft er geen dubbele belasting is. De appelrechters oordelen tevens dat: - wanneer de eisers wetens en willens dergelijk vervallen pand kopen, dit niet onafhankelijk van hun wil is en het hierbij zonder belang is wie dergelijke toestand van verval vóór de aankoop tot stand heeft gebracht; - door de eisers niet wordt aangetoond dat het belastbaar feit tot stand kwam en behouden werd om redenen onafhankelijk van hun wil. De appelrechters verwerpen en beantwoorden aldus het door de eisers aangevoerde verweer dat door het Vlaams Gewest niet tweemaal een heffing kan worden geind op hetzelfde belastbaar feit of op twee feiten die zodanig verknocht zijn en dat de opgelopen leegstand in elk geval een geval van overmacht is. In zoverre het onderdeel schending aanvoert van artikel 149 Grondwet, mist het feitelijke grondslag. 8. In zoverre het onderdeel de miskenning van de bewijskracht van de besluiten van de eisers aanvoert, zonder te preciseren op welke wijze die bewijskracht zou zijn miskend, is het niet ontvankelijk.

6 22 MEI 2015 F N/6 Tweede onderdeel 9. Het onderdeel komt op tegen de beslissing van de appelrechters dat de leegstand en de verwaarlozing twee afzonderlijke belastbare feiten zijn, maar preciseert niet welke bepalingen van het Leegstandsdecreet zich ertegen verzetten dat de leegstand en de verwaarlozing als twee onderscheiden belastbare feiten wordt aangezien. Het onderdeel is onnauwkeurig en mitsdien niet ontvankelijk. Derde middel Eerste onderdeel 10. De appelrechters oordelen dat het voor de bestreden heffingen mogelijk was om bij toepassing van artikel 39, 2, derde lid, Decreet Vlaamse Raad van 22 december 1995 te beslissen rekening houdend met de overmacht omdat de administratieve beslissingen op bezwaar met betrekking tot de bestreden heffingen dateren van na de inwerkingtreding van die bepaling op 1 juli De appelrechters verwerpen en beantwoorden aldus het in onderdeel bedoelde verweer dat het decreet een onweerlegbaar vermoeden creëert van verwaarlozing en leegstand en dat het bijgevolg het evenredigheidsbeginsel en het grondwettelijk gelijkheidsbeginsel miskent. Het onderdeel mist feitelijke grondslag. Tweede onderdeel 10. De appelrechters geven met de in het onderdeel weergegeven redenen geen uitleg van de conclusie van de eisers en miskennen derhalve de bewijskracht ervan niet. Het onderdeel mist in zoverre feitelijke grondslag. 11. Het onderdeel voert voor het overige in globo de schending aan van tal van decretale en reglementaire bepalingen en van tal van algemene rechtsbeginselen, maar preciseert niet hoe en waardoor het bestreden arrest de aangehaalde decretale

7 22 MEI 2015 F N/7 en reglementaire bepalingen, de artikelen 10 en 11 Grondwet schendt en de geschonden aangevoerde algemene rechtsbeginselen miskent. In zoverre is het onderdeel wegens gebrek aan nauwkeurigheid niet ontvankelijk. Vierde middel Eerste onderdeel 12. De appelrechters oordelen dat: - uit het model van administratieve akte, dat bijlage III uitmaakt van het besluit van de Vlaamse regering van 2 april 1996, blijkt dat de administratieve akte zelf ondertekend moet worden door de ambtenaar die de akte heeft opgesteld, maar dat hieruit niet af te leiden is dat de administratie verplicht is kennis te geven van de vaststelling van verwaarlozing door middel van een getekend afschrift van de administratieve akte van vaststelling van verwaarlozing; - geen enkele andere wettekst dergelijke formaliteit oplegt; - zo het artikel 7 van het Besluit van de Vlaamse Regering van 2 april 1996 bepaalt dat de administratieve akte wordt betekend bij aangetekend schrijven, ook in deze bepaling niet voorzien is dat het bij de kennisgeving gevoegde betekend stuk moet ondertekend zijn. Uit de context blijkt dat de appelrechters aldus oordelen dat de administratie derhalve geen ondertekend afschrift van de originele administratieve akte diende te bezorgen aan de houder van het zakelijk recht, maar dat een niet-ondertekend afschrift volstaat. 13. Anders dan het onderdeel aanvoert, is het niet tegenstrijdig enerzijds te oordelen dat de administratieve akte zelf ondertekend moet zijn, en anderzijds rechtsgevolgen te verbinden aan de kennisgeving van een niet-ondertekend afschrift van de administratieve akte van vaststelling. In zoverre mist het onderdeel feitelijke grondslag. 14. Anders dan het onderdeel aanvoert, doen de appelrechters geen uitspraak over de vraag of de originele administratieve akte al dan niet ondertekend is.

8 22 MEI 2015 F N/8 In zoverre het onderdeel aanvoert dat het bestreden arrest in dit opzicht dubbelzinnig is en derhalve niet gemotiveerd, mist het feitelijke grondslag. Tweede onderdeel 15. Het onderdeel voert aan dat uit stuk 5 blijkt dat de administratieve akte van 28 mei 1997 duidelijk bepaalt dat de akte dient ondertekend te worden door de ambtenaar. Het onderdeel verplicht het Hof in zoverre tot een onderzoek van feiten, waarvoor het niet bevoegd is. In zoverre het onderdeel schending aanvoert van artikel 32, tweede lid, van het decreet van 22 december 1995 en van artikel 7, tweede lid, van het besluit van de Vlaamse regering van 2 april 1996, is het niet ontvankelijk. 16. In zoverre het onderdeel de grief herhaalt die werd geformuleerd in het eerste onderdeel van dit middel is het niet ontvankelijk. Dictum Het Hof, Verwerpt het cassatieberoep. Veroordeelt de eisers tot de kosten. Bepaalt de kosten voor de eisers op 315,13 euro en voor de verweerder op 356,73 euro. Dit arrest is gewezen te Brussel door het Hof van Cassatie, eerste kamer, samengesteld uit afdelingsvoorzitter Eric Dirix, als voorzitter, afdelingsvoorzitter Beatrijs Deconinck, en de raadsheren Alain Smetryns, Filip Van Volsem en Bart Wylleman, en in openbare rechtszitting van 22 mei 2015 uitgesproken door afdelingsvoorzitter Eric Dirix, in aanwezigheid van advocaat-generaal Dirk Thijs, met bijstand van griffier Kristel Vanden Bossche.

9 22 MEI 2015 F N/9 K. Vanden Bossche B. Wylleman F. Van Volsem A. Smetryns B. Deconinck E. Dirix