Hof van Cassatie van België

Transcriptie

1 24 JUNI 2014 P N/1 Hof van Cassatie van België Arrest Nr. P N PROCUREUR-GENERAAL BIJ HET HOF VAN BEROEP TE ANTWER- PEN, eiser, tegen G J M B, beklaagde, verweerder. I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF Het cassatieberoep is gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Antwerpen, correctionele kamer, van 25 september De eiser voert in een memorie die aan dit arrest is gehecht, een middel aan. Raadsheer Erwin Francis heeft verslag uitgebracht.

2 24 JUNI 2014 P N/2 Plaatsvervangend advocaat-generaal Marc De Swaef heeft geconcludeerd. II. BESLISSING VAN HET HOF Ambtshalve middel Geschonden wettelijke bepalingen en miskend algemeen rechtsbeginsel - artikel 14.7 IVBPR, artikel 4 Zevende Aanvullend Protocol EVRM en het algemeen rechtsbeginsel non bis in idem 1. Artikel 14.7 IVBPR bepaalt dat niemand voor een tweede keer mag worden berecht of gestraft voor een strafbaar feit waarvoor hij reeds overeenkomstig de wet en het procesrecht van elk land bij einduitspraak is veroordeeld of waarvan hij is vrijgesproken. Artikel 4.1 Zevende Aanvullend Protocol EVRM bepaalt dat niemand opnieuw wordt berecht of gestraft in een strafrechtelijke procedure binnen de rechtsmacht van dezelfde staat voor een strafbaar feit waarvoor hij reeds onherroepelijk is vrijgesproken of veroordeeld overeenkomstig de wet en het strafprocesrecht van die staat. Het algemene rechtsbeginsel non bis in idem heeft dezelfde draagwijdte. 2. Artikel 4.1 Zevende Aanvullende Protocol EVRM, zoals uitgelegd door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, houdt in dat een tweede vervolging verboden is wegens identieke feiten of substantieel dezelfde feiten die na een eerste vervolging hebben geleid tot een onherroepelijke beslissing van veroordeling of vrijspraak. Onder identieke of substantieel dezelfde feiten moet worden verstaan een geheel van concrete feitelijke omstandigheden met betrekking tot eenzelfde verdachte welke onlosmakelijk in tijd en ruimte met elkaar verbonden zijn. 3. De rechter oordeelt onaantastbaar of de feiten die het voorwerp uitmaken van de vervolgingen identiek of substantieel dezelfde zijn. Het Hof gaat evenwel na of de rechter uit de vastgestelde feiten geen gevolgen trekt die daarmee geen verband houden of op grond daarvan niet kunnen worden verantwoord. 4. Voor de appelrechters werd de verweerder vervolgd wegens:

3 24 JUNI 2014 P N/3 Te Zonhoven, meermaals, op niet nader te bepalen data, tussen 1 januari 2011 en 11 oktober 2011, het laatste feit gepleegd op 10 oktober 2011 Bij inbreuk op het K.B. van 12 april 1974 betreffende sommige verrichtingen in verband met stoffen met hormonale, anti-hormonale, anabole, anti-infectueuze, anti-parasitaire of anti-inflammatoire werking, art. 1, 5 2 en 8, en op de wet van 24 februari 1921, betreffende het verhandelen van de gifstoffen, slaapmiddelen, verdovende middelen, ontsmettingsstoffen en anti-septica, art. 2.2, stoffen met hormonale, anti-hormonale, anabole, anti-infectueuze, anti-parasitaire of antiinflammatoire werking als dusdanig of vermengd te hebben, ingevoerd, uitgevoerd, vervaardigd, in bezit te hebben gehad, vervoerd, verkocht, te koop aangeboden, verkregen mits betaling of kosteloos, zonder algemene vergunning afgeleverd door de Minister die de Volksgezondheid onder zijn bevoegdheid heeft en buiten de gevallen voorzien in 2 van voormeld artikel 1 van het K.B. van 12 april 1974, namelijk verkoop en bezit van hormonale, anabole stoffen, zoals opgesomd in OS 11/5335. Volgens de vaststellingen van het arrest heeft die vervolging betrekking op de hormonale of anabole stoffen die bij de verweerder in beslag werden genomen ter gelegenheid van een huiszoeking op 10 oktober 2011, datum waarop hij ook onderworpen werd aan een dopingcontrole waarbij van hem een urinestaal werd afgenomen. Het arrest oordeelt ook dat verweerders bezit van de vermelde stoffen geen andere bedoeling had dan de toediening ervan bij hemzelf. 5. Het arrest stelt verder vast dat de verweerder voor de disciplinaire raad voor medisch verantwoorde sportbeoefening werd beticht van: te Zonhoven op 10 oktober 2011, bij inbreuk op artikel 24 van het decreet van 13 juli 2007 inzake medisch en ethisch verantwoorde sportbeoefening, zich als sporter niet te allen tijde onthouden te hebben van dopingpraktijken als vermeld in artikel 3 van voormeld decreet doordat, ter gelegenheid van een controle fitness buiten wedstrijdverband, de aanwezigheid van een verboden stof of van een metaboliet of marker daarvan in een monster dat afkomstig is van het lichaam van de sporter werd vastgesteld (artikel 3,1 van voormeld decreet), in het bijzonder EPITRENBOLONE (een metaboliet van trenbolone) en 2alpha-METHYL-5alpha-ANDROSTAN-3alpha-OL- 17-ONE (een metaboliet van drostanolone) alsmede een verhouding testosteron/epitestosterone van 9.57 zijnde hoger dan de drempelwaarde van 4.

4 24 JUNI 2014 P N/4 Volgens de vaststellingen van het arrest had die betichting betrekking op de aanwezigheid in verweerders lichaam van de hormonale of anabole stoffen die bleken uit het op 10 oktober 2011 afgenomen urinestaal en heeft de disciplinaire raad in hoger beroep de verweerder daarvoor gesanctioneerd met: - de uitsluiting voor een periode van vier jaar, inhoudende dat hem verbod opgelegd werd om deel te nemen aan enige sportmanifestatie als sporter alsook in eerder welke hoedanigheid, met aanvang op 29 oktober 2011 en lopende tot en met 28 oktober 2015; - een administratieve geldboete van euro en veroordeling tot de kosten van de procedure. 6. Het arrest oordeelt vervolgens, eensdeels, dat de door de disciplinaire raad opgelegde sanctie, gelet op de langdurige uitsluiting, aan te merken is als een administratieve sanctie met een strafrechtelijk karakter, anderdeels, dat de voor hen vervolgde feiten substantieel dezelfde feiten zijn als deze waarvoor de verweerder al bij de vermelde administratieve sanctie werd veroordeeld. Zij steunen dat laatste oordeel op het feit dat het toedienen van de hormonale of anabole stoffen, zoals die blijkt uit het van de verweerder afgenomen urinestaal, niet mogelijk is zonder het wederrechtelijk bezit ervan, zodat de feiten dermate innig met elkaar zijn verbonden dat zij substantieel hetzelfde feit uitmaken. Na de verweerder te hebben vrijgesproken voor het feit van de verkoop van hormonale en anabole stoffen, beslist het arrest op grond van de vermelde redenen dat de strafvordering, in zoverre gesteund op het bezit van dergelijke stoffen, niet ontvankelijk is wegens de toepassing van het non bis in idem-beginsel. 7. Uit de vaststellingen en het oordeel van het arrest volgt dat: - enerzijds, verweerders disciplinaire vervolging betrekking had op de hormonale of anabole stoffen die hij zich vóór de dopingcontrole en huiszoeking had toegediend, zodat hij die stoffen niet meer in zijn bezit kon hebben op het moment van die controle en huiszoeking; - anderzijds, verweerders strafrechtelijke vervolging enkel betrekking heeft op de hormonale of anabole stoffen die hij tot aan de controle en huiszoeking in zijn bezit had met het oog op eigen toediening, zodat hij zich die stoffen nog niet kon hebben toegediend op het moment van die controle en huiszoeking.

5 24 JUNI 2014 P N/5 - aldus verweerders strafrechtelijke vervolging betrekking heeft op andere hormonale of anabole stoffen dan deze die het voorwerp uitmaakten van zijn disciplinaire vervolging en ook de tijdstippen van de toediening en de voorgenomen toediening van die stoffen verschillen. Hieruit volgt dat de hormonale of anabole stoffen, voorwerp van verweerders strafvervolging, wat betreft het bezit niet deze waren die werden toegediend en voorwerp van zijn disciplinaire vervolging uitmaakten, zodat de feiten van de beide vervolgingen niet onlosmakelijk in tijd en ruimte met elkaar zijn verbonden en bijgevolg geen identieke of substantieel dezelfde feiten uitmaken. 8. Door anders te oordelen, trekken de appelrechters uit hun vaststellingen gevolgen die op grond daarvan niet kunnen worden verantwoord en beslissen zij niet wettig dat de strafvordering betreffende het bezit van de als overtuigingsstuk 2011/5335 in beslag genomen hormonale of anabole stoffen niet ontvankelijk is. Middel 9. Het middel dat niet kan leiden tot ruimere cassatie of cassatie zonder verwijzing, behoeft geen antwoord Ambtshalve onderzoek van de beslissing op de strafvordering voor het overige 10. In zoverre de strafvordering betrekking heeft op de feiten van verkoop van de hormonale en anabole stoffen vermeld in de inventaris der overtuigingstukken OS 11/5335, zijn de substantiële of op straffe van nietigheid voorgeschreven rechtsvormen in acht genomen en is de beslissing overeenkomstig de wet gewezen. Dictum Het Hof,

6 24 JUNI 2014 P N/6 Vernietigt het bestreden arrest in zoverre het de strafvordering niet ontvankelijk verklaart voor het feit van het bezit van de als overtuigingsstuk 2011/5335 in beslag genomen hormonale of anabole stoffen. Beveelt dat van dit arrest melding zal worden gemaakt op de kant van het gedeeltelijk vernietigde arrest. Verwerpt het cassatieberoep voor het overige. Laat de kosten ten laste van de Staat. Verwijst de aldus beperkte zaak naar het hof van beroep te Brussel. Bepaalt de kosten op 116,06 euro. Dit arrest is gewezen te Brussel door het Hof van Cassatie, tweede kamer, samengesteld uit voorzitter Paul Maffei, de raadsheren Filip Van Volsem, Alain Bloch, Peter Hoet en Erwin Francis, en op de openbare rechtszitting van 24 juni 2014 uitgesproken door voorzitter Paul Maffei, in aanwezigheid van procureur-generaal Patrick Duinslaeger, met bijstand van afgevaardigd griffier Véronique Kosynsky. V. Kosynsky E. Francis P. Hoet A. Bloch F. Van Volsem P. Maffei