Hof van Cassatie van België

Transcriptie

1 10 NOVEMBER 2015 P N/1 Hof van Cassatie van België Arrest Nr. P N 1. J B, beklaagde, 2. TDG MOND nv, thans NORBERT DENTRESSANGLE LOGISTICS WELKENRAEDT nv, met zetel te 4840 Welkenraedt, rue de l industrie 14, beklaagde en burgerrechtelijk aansprakelijke partij, met als raadsman mr. Alain Franken, advocaat bij de balie te Luik. 3. J-M J W, beklaagde, eisers.

2 10 NOVEMBER 2015 P N/2 I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF De cassatieberoepen zijn gericht tegen het vonnis in hoger beroep van de rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen, afdeling Dendermonde, van 15 april 2015, gewezen op verwijzing bij arrest van het Hof van 9 december De eisers 1 en 2 voeren in een memorie die aan dit arrest is gehecht, vier middelen aan. Raadsheer Filip Van Volsem heeft verslag uitgebracht. Advocaat-generaal Marc Timperman heeft geconcludeerd. II. BESLISSING VAN HET HOF Beoordeling Ontvankelijkheid van de cassatieberoepen 2 en 3 1. Het bestreden vonnis stelt de eiseres 2 als burgerrechtelijk aansprakelijke partij voor wat betreft de aan de eiser 1 opgelegde geldboete buiten zake. In zoverre ook tegen die beslissing gericht, is het cassatieberoep 2 bij gebrek aan belang niet ontvankelijk. 2. Het bestreden vonnis doet geen uitspraak over de tegen de eiser 3 ingestelde strafvordering. In zoverre is het cassatieberoep 3 bij gebrek aan hoedanigheid niet ontvankelijk. Middelen van de eisers 1 en 2 Eerste middel 3. Het middel voert schending aan van artikel 6 EVRM en artikel 23 Taalwet Gerechtszaken, alsmede miskenning van het recht van verdediging: het bestreden vonnis wijst ten onrechte het verzoek om verwijzing naar de dichtstbijgelegen Franstalige rechtbank af op grond van het risico op een miskenning van de redelijke termijn-vereiste; het bestreden vonnis steunt daarvoor immers op de eigen

3 10 NOVEMBER 2015 P N/3 fout van de correctionele rechtbank te Dendermonde, waarvan het vonnis bij arrest van het Hof werd vernietigd; de problematiek van de redelijke termijn diende te worden overgelaten aan het rechtscollege waarnaar de zaak op grond van artikel 23 Taalwet Gerechtszaken diende te worden verwezen; er zijn geen omstandigheden van de zaak, zoals het horen van een getuige of een nakende verjaring, aanwezig die de afwijzing van het verzoek van de eisers kunnen verantwoorden. 4. Artikel 23, tweede en vierde lid, Taalwet Gerechtszaken bepaalt: De beklaagde die alleen Frans kent of zich gemakkelijker in die taal uitdrukt kan, wanneer hij terechtstaat voor een politierechtbank of een correctionele rechtbank waarvan de taal van de rechtspleging het Nederlands is, vragen dat de rechtspleging in het Frans geschiedt. In de gevallen bedoeld in de leden 1 tot 3, gelast de rechtbank de verwijzing naar het dichtstbijgelegen gerecht van dezelfde rang, waarvan de taal van rechtspleging de taal is die door de beklaagde is gevraagd. De rechtbank kan evenwel beslissen wegens de omstandigheden van de zaak niet op de aanvraag van de beklaagde te kunnen ingaan. 5. Artikel 23 Taalwet Gerechtszaken kent aan een beklaagde en aan de burgerrechtelijk aansprakelijke partij in beginsel het recht toe om in de in die bepaling bedoelde gevallen de verwijzing te horen bevelen naar een gerecht waar de taal van de rechtspleging die is welke de betrokkene kent of waarin hij zich gemakkelijker uitdrukt. De rechter mag het verzoek om taalwijziging evenwel afwijzen indien er objectiveerbare omstandigheden zijn eigen aan de zaak die maken dat het aangewezen is dat hijzelf de zaak beoordeelt. De rechter oordeelt onaantastbaar over het voorhanden zijn van dergelijke omstandigheden. Het Hof gaat wel na of de rechter uit zijn vaststellingen geen gevolgen afleidt die op grond daarvan niet kunnen worden verantwoord. 6. Het bestreden vonnis wijst het reeds voor de eerste rechter geformuleerde verzoek van de eisers tot verwijzing van de zaak naar een Franstalige rechtscollege van dezelfde rang af op de grond dat bij verwijzing naar een dergelijk rechtscollege het risico ontstaat dat de eisers niet meer berecht kunnen worden binnen een redelijke termijn. Het geeft daarbij evenwel niet concreet aan waarin dit risi-

4 10 NOVEMBER 2015 P N/4 co op miskenning van de redelijke termijn-vereiste bestaat. Aldus verantwoordt het de afwijzing van het verzoek van de eisers om verwijzing naar een ander rechtscollege overeenkomstig artikel 23, tweede en vierde lid, Taalwet Gerechtszaken niet naar recht. Het middel is gegrond. Overige middelen van de eisers 1 en 2 7. Deze middelen, die niet kunnen leiden tot ruimere cassatie of cassatie zonder verwijzing, behoeven geen antwoord. Dictum Het Hof, Vernietigt het bestreden vonnis waar het uitspraak doet over de lastens de eisers 1 en 2 ingestelde strafvordering en het de eiseres 2 burgerrechtelijk aansprakelijk verklaart voor de gerechtskosten ten laste gelegd van de eiser 1. Beveelt dat van dit arrest melding zal worden gemaakt op de kant van het gedeeltelijk vernietigde vonnis. Verwerpt het cassatieberoep 2 voor het overige, evenals het cassatieberoep 3. Veroordeelt de eiseres 2 tot een negende van de kosten. Veroordeelt de eiser 3 tot een derde van de kosten. Laat de overige kosten ten laste van de Staat. Verwijst de aldus beperkte zaak naar de rechtbank van eerste aanleg Antwerpen, rechtszitting houdend in hoger beroep. Bepaalt de kosten op 209,28 euro.

5 10 NOVEMBER 2015 P N/5 Dit arrest is gewezen te Brussel door het Hof van Cassatie, tweede kamer, samengesteld uit voorzitter Paul Maffei, als voorzitter, de raadsheren Filip Van Volsem, Peter Hoet, Antoine Lievens en Sidney Berneman, en op de openbare rechtszitting van 10 november 2015 uitgesproken door voorzitter Paul Maffei, in aanwezigheid van advocaat-generaal Marc Timperman, met bijstand van griffier Frank Adriaensen. F. Adriaensen S. Berneman A. Lievens P. Hoet F. Van Volsem P. Maffei