Hof van Cassatie van België

Transcriptie

1 14 APRIL 2015 P N/1 Hof van Cassatie van België Arrest Nr. P N T K H, inverdenkinggestelde, eiser, met als raadsman mr. Luc Arnou, advocaat bij de balie te Brugge, tegen 1. E V D C, 2. J P P, 3. M A L,

2 14 APRIL 2015 P N/2 verweerders. I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF Het cassatieberoep is gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Gent, kamer van inbeschuldigingstelling, van 19 juni De eiser voert in een memorie die aan dit arrest is gehecht, een middel aan. Raadsheer Alain Bloch heeft verslag uitgebracht. Advocaat-generaal Marc Timperman heeft geconcludeerd. II. BESLISSING VAN HET HOF Beoordeling Middel Eerste en tweede onderdeel 1. De onderdelen voeren schending aan van de artikelen 6.1 en 13 EVRM, de artikelen 127, 128, 129, 130, 131, 135, 223 en 235bis Wetboek van Strafvordering, alsook miskenning van het recht van verdediging, het contradictoir karakter van de regeling van rechtspleging voor de onderzoeksgerechten en hun motiveringsplicht: het arrest oordeelt dat de kamer van inbeschuldigingstelling enkel kan beslissen tot buitenvervolgingstelling wanneer de overschrijding van de redelijke termijn het recht op een eerlijk proces onmogelijk maakt; het sluit uit dat de loutere overschrijding van de redelijke termijn leidt tot onontvankelijkheid van de strafvordering; het rechtsherstel waartoe het arrest beslist en dat erin bestaat dat het onderzoeksgerecht de overschrijding van de redelijke termijn vaststelt terwijl de vonnisrechter dit gegeven in aanmerking moet nemen bij de beoordeling van de grond van de zaak, biedt geen voldoende daadwerkelijke rechtshulp; voor het onderzoeksgerecht zijn er maar twee mogelijkheden om rechtsherstel te bieden, ofwel opschorting, ofwel de vaststelling van de overschrijding met verwijzing naar de vonnisrechter die bij de beoordeling van de grond van de zaak dit gegeven

3 14 APRIL 2015 P N/3 in aanmerking zal nemen; indien een inverdenkinggestelde niet instemt met opschorting is naar het oordeel van het arrest alleen de vaststelling van de overschrijding en verwijzing naar de feitenrechter mogelijk; dit herstel dat bij gebrek aan alternatieven niet volgt op een tegensprekelijk debat noch over de vorm en omvang van de overschrijding, noch over het passend karakter van het herstel en in alle gevallen van toepassing is ongeacht de vorm en hoegrootheid van de overschrijding biedt geen specifieke en daadwerkelijke rechtshulp (eerste onderdeel); het arrest stelt de overschrijding van de redelijke termijn vast en verwijst naar de vonnisrechter voor het te verlenen herstel; aldus wordt op het ogenblik van de uitspraak geen herstel geboden en blijft de overschrijding van de redelijke termijn toenemen zonder dat er geweten is of en wanneer herstel zal worden geboden en zonder dat kan worden nagegaan of de straf op uitdrukkelijke en meetbare wijze werd verlaagd en of het herstel in verhouding is met de omvang van de ongeoorloofde vertraging; een dergelijk herstel is noch passend noch daadwerkelijk (tweede onderdeel). 2. Uit de artikelen 6 en 13 EVRM volgt niet dat een ter gelegenheid van de regeling van de rechtspleging vastgestelde overschrijding van de redelijke termijn, die niet heeft geleid tot een onherstelbare miskenning van het recht van verdediging van de inverdenkinggestelde of het teloorgaan van bewijsmateriaal, moet worden gesanctioneerd met een verval van de strafvordering of een buitenvervolgingstelling. Het rechtsherstel waarop de inverdenkinggestelde ingevolge deze verdragsbepalingen is gerechtigd, kan bestaan in een voor de burgerlijke rechtbank te vorderen schadevergoeding of de vaststelling door het onderzoeksgerecht van die overschrijding, waarmee de vonnisrechter in het licht van de gehele rechtspleging rekening moet houden en waaruit hij de bij de wet bepaalde gevolgen moet afleiden. Het in een dergelijk geval vervallen verklaren van de strafvordering of het bevelen van een buitenvervolgingstelling en de daaruit vloeiende onmogelijkheid voor het onderzoeksgerecht om van de burgerlijke rechtsvordering kennis te nemen, zou aan de burgerlijke partijen bovendien het recht ontzeggen op een behandeling van hun zaak door de strafrechter.

4 14 APRIL 2015 P N/4 3. Deze wijzen van rechtsherstel beletten geen tegensprekelijk debat over de vorm en de omvang van de overschrijding van de redelijke termijn noch over het passend karakter van het herstel. 4. In zoverre de onderdelen uitgaan van een andere rechtsopvatting, falen ze naar recht. 5. Het arrest oordeelt met betrekking tot de vordering van de eiser die er enkel toe strekt de strafvordering wegens overschrijding van de redelijke termijn ontoelaatbaar te verklaren, dat: - geen enkele verdragsrechtelijke of wettelijke bepaling voorschrijft dat de overschrijding van de redelijke termijn de niet-ontvankelijkheid van de strafvordering tot gevolg heeft; - enkel wanneer vaststaat dat de overschrijding het recht op een eerlijk proces onmogelijk maakt, wat hier niet het geval is en overigens ook niet door de eiser wordt beweerd, er ontslag van rechtsvervolging moet worden verleend; - het rechtsherstel in dit stadium van de rechtspleging kan worden bereikt door de enkele vaststelling van de overschrijding van de redelijke termijn en het verplicht in aanmerking nemen van dit gegeven door de feitenrechter. Met die redenen verantwoordt het naar recht de beslissing dat aldus rechtsherstel werd verstrekt voor de vastgestelde overschrijding van de redelijke termijn. In zoverre kunnen de onderdelen niet worden aangenomen. Derde onderdeel 6. Het onderdeel voert schending aan van artikel 6 Gerechtelijk Wetboek: het oordeel van het arrest over de onmogelijkheid om de strafvordering toe te passen of ontslag van rechtsvervolging te verlenen bij een loutere overschrijding van de redelijke termijn en over het verleende rechtsherstel is een loutere en bijna letterlijke overname en toepassing van de rechtspraak van het Hof van Cassatie, zonder enige persoonlijke analyse en zonder opgave van de redenen waarom die stelling wordt gevolgd.

5 14 APRIL 2015 P N/5 7. De appelrechters die na hun beslissing met redenen te hebben omkleed, enkel melding maken van rechtspraak van het Hof, doen geen uitspraak krachtens die rechtspraak en kennen daaraan geen algemene of als regel geldende draagwijdte toe. Zij steunen hun beslissing op de eigen uitlegging van de wet en drukken aldus hun eigen overtuiging uit, terwijl zij slechts naar de rechtspraak van het Hof verwijzen als toetssteen voor hun beslissing. Het onderdeel mist feitelijke grondslag. Ambtshalve onderzoek van de beslissing 8. De substantiële of op straffe van nietigheid voorgeschreven rechtsvormen zijn in acht genomen en de beslissing is overeenkomstig de wet gewezen. Dictum Het Hof, Verwerpt het cassatieberoep. Veroordeelt de eiser tot de kosten. Bepaalt de kosten op 94,11 euro. Dit arrest is gewezen te Brussel door het Hof van Cassatie, tweede kamer, samengesteld uit afdelingsvoorzitter Luc Van hoogenbemt, als voorzitter, de raadsheren Filip Van Volsem, Alain Bloch, Peter Hoet en Sidney Berneman, en op de openbare rechtszitting van 14 april 2015 uitgesproken door afdelingsvoorzitter Luc Van hoogenbemt, in aanwezigheid van advocaat-generaal Marc Timperman, met bijstand van afgevaardigd griffier Véronique Kosynsky. V. Kosynsky S. Berneman P. Hoet A. Bloch F. Van Volsem L. Van hoogenbemt