Spanish Timbrado Society België. Voorwoord: In dit nummer: Lutjebroek, Jaargang: 2 Nummer: 004 September 2013

Transcriptie

1 Spanish Timbrado Society België Voorwoord: Beste Timbradoliefhebbers, Deze vierde nieuwsbrief verschijnt later dan verwacht. De Internationale Zangwedstrijd die in december door onze vereniging wordt georganiseerd vraagt van onze voorzitter veel tijd. Daarom heeft hij mij gevraagd van niet enkel voor een artikel maar het geheel van deze Nieuwsbrief te willen verzorgen. Ik neem van deze gelegenheid gebruik om nogmaals de vraag stellen om bij gelegenheid artikels en of voorstellen van onderwerpen te bezorgen. We willen graag periodiek in de nieuwsbrief kenbaar maken wat er tussen de leden leeft. Daarom zouden we graag hun wedervaren en ervaringen met onze mooie hobby langs deze weg bekend maken. Aarzel niet van mij als eerste te laten meegenieten van uw belevenissen die ik dan met plezier voor u en de lezers in de volgende editie wil publiceren. Met dank voor uw medewerking. In naam van het bestuur, Uw redacteur, Ludo Poriau In dit nummer: Jaargang: 2 Nummer: 004 September Voorwoord 2. Artikel van Ludo Poriau. 3. Artikel van Theo Beerenfenger 4. Agenda bijeenkomst zaterdag 23 november Lutjebroek, Dit was de kortste titel die ik kon bedenken om bij Timbrado liefhebbers de nodige aandacht te vragen en bij de onwetenden nieuwsgierigheid op te wekken. Het had ook verwarring, ongeloof, vertwijfeling, onbegrip of zelfs een groot vraagteken kunnen zijn. Uitstekend weer om samen met een begeleider en mijn vogels vanuit Antwerpen, vroeg in de morgen, naar Noord-Holland te rijden. Wat hebben jullie toch prachtige autosnelwegen! Wat is Tomtom toch handig en zijn de andere meestal met gele platen uitgeruste voertuigen vriendelijke weggebruikers. Jullie dorpjes liggen er kraaknet bij. Geen vuiltje te bespeuren. Een prettig gevoel en een bevestiging van jullie zin voor een veilige, propere, gezonde en gedisciplineerde samenleving. Na twee uur en twintig minuten rijden, wat al bij al meevalt, waren we bij Café De Paus. De eerste de beste deur naast de parking kozen we uit om binnen te gaan. Bekende leden van onze Nederlandse moedervereniging zaten en stonden voor de haard en dronken koffie. Een stevige handdruk aan iedereen bevestigde onze vriendschap. De vogels werden vervolgens aangeboden, kregen hun deelnemingsnummers en om aan de regels te voldoen deed ik onmiddellijk de dekseltjes van de plastieken voederbakjes. Op de transportkoffers werd aangeduid wat stam en enkelingen betrof en een gele of rode genummerde klever gaf de volgorde van keuring aan. Deze zou spoedig beginnen. Zowat iedereen, wellicht allemaal helpers en keurmeesters,

2 verdwenen uit de zaal naar de wedstrijdplaatsen. Samen met mijn schoonbroer dronken we wat warms en praatten met enkele deelnemers over timbrados, wat daar zoal bij komt kijken en zoals het hoort ook over koetjes en kalfjes. Omdat het interieur waarin we waren terecht gekomen niet bepaald uitnodigde om foto s te nemen, heb ik mijn fototoestel in de auto gelaten. Later had ik toch spijt dat ik het interieur niet heb vastgelegd. De wachtkamer waar de vogels in de koffers met open schuif hun beurt afwachtten was zeer donker. Volgens mijn bescheiden mening te donker. Reden waarom met een pillamp naar de volgnummers werd gezocht en de aantekeningen op de lijsten ook enkel met behulp van pillicht mogelijk was. Jan en alleman liep hier heen en weer. Ook personeel van Café de Paus reed met allerhande steekwagentjes rond. Van rust geen sprake. Vier keurmeester waren aan het werk. Twee keurden de enkelingen en daar kon je niet gaan luisteren wegens plaatsgebrek. De ruimten waren echt klein en niet proper. Twee andere keurmeesters beoordeelden de stammen en bij één enkele kon je achter de keurmeester, met veel moeite, twee stoelen plaatsen. De lokaaltjes stonden vol met allerhande zaken, eigen aan het etablissement. Achter de zangkast was geen plaats. Met andere woorden. Buiten de bijzitters kon enkel op één plek de keuring worden gevolgd en dit door maximum twee personen. Spijtig. Om een eerlijke keuring te doen moeten de omstandigheden van de vogels behorende tot dezelfde groep hetzelfde zijn. Of niet soms? Het verbaasde mij zeer te moeten zien dat de stammen door twee verschillende keurmeesters, die ongetwijfeld twee verschillende voorkeuren hebben, werden gekeurd en dit onder totaal verschillende omstandigheden. Bij de ene werd een keurkabine of zangkast gebruikt, bij de andere geen. Hier stonden de zangkooitjes bijna tegen een wand, bekleed met dik tapijtachtig textielbehang. De resonanties, akoestiek en klankkleuren kunnen alleen maar totaal verschillend zijn. De omgevingstemperatuur was op bepaalde momenten veel hoger dan de aanbevolen 20 graden. De belichting uiteraard ook verschillend. Er werd gewild of niet zomaar binnen en buiten gelopen. Verschillende kooitjes waren zeer herkenbaar. Deksels op de eetbakjes. Stokjes die niet op hun juiste plaats zaten. Allemaal zaken die een handtekening van de kweker achterlieten. Zo was ik, samen met twee andere personen, er getuige van dat door de keurmeester duidelijk werd gezegd dat hij de eigenaar op deze manier met zekerheid kon aanduiden. De transportkoffers van de vogels die werden gekeurd stonden voor de deuren van de keurlokaaltjes. Iedereen, ook voor de keurmeester of zijn helper een koud kunstje te ontdekken van wie de daarbij horende vogels zijn. Zijn we de voorschriften van de COM niet uit het oog verloren? Zouden we onze aandacht niet meer richten naar de betere accommodatie waar onze Timbrados en zeker hun zang recht op hebben. Zouden we zo het grote aantal NG s niet kunnen inperken? Of denken jullie dat deze vogeltjes allemaal zonder training naar de wedstrijd kwamen? Tijdens mijn aanwezigheid vroeg iemand hoe ik het in Lutjebroek vond. Nog niet bewust van wat ik zou zien en horen, heb ik op zijn vraag geen antwoord gegeven. Nu ben ik echter verplicht toch mijn mening te zeggen en dit doe ik enkel en alleen omdat ik hierbij word gesteund door andere bezoekers die bevestigen wat ik ook mocht ervaren. Het mag u verbazen dit te lezen maar vier jaar geleden heb ik in het Biotechnicum te Bocholt

3 voor het eerst kennis gemaakt met een BENEDU wedstrijd en was ik als dierenliefhebber tevreden of beter positief verrast over de manier dat daar met de vogels en het wedstrijdgebeuren werd omgegaan. Zelfs het voorbrengen van de vogels gebeurde met neutrale transportkoffers zodat het niet mogelijk was aan de hand van deze koffers te weten van wie de vogels zouden kunnen zijn. Nu ik een verplaatsing naar Lutjebroek heb gemaakt, heeft mijn zin en ijver om verder aan deze hobby te werken een deuk gekregen. Ik ben er terdege van bewust dat het organiseren en vooral het vinden van de nodige accommodatie niet gemakkelijk of beter gezegd echt moeilijk is. Niet iedere school is bereid om zijn lokalen ter beschikking te stellen. Was dat maar zo. Ludo Poriau, Gitschotellei 286, B-2140 Antwerpen GSM: + (32) (0) l0 17 Tel: + (32) (0) ludo.poriau@telenet.be Ludo Poriau De organisators, initiatiefnemers en vele helpers feliciteer ik in ieder geval voor hun inzet en hun warm onthaal. Mag ik hopen dat deze bijdrage niet als kritiek maar als aansporing zal beschouwd worden om in de toekomst de omstandigheden van zangwedstrijden te verbeteren en tot een zo optimaal mogelijke beleving te maken. Ook voor de bezoekers die momenteel niet echt aanwezig waren. Prachtig toch dat Nederland met zijn uitgestrekte weiden en waterpartijen. Het is steeds een belevenis op bezoek gaan bij onze noorderburen waar een weg vele namen kan hebben. Zoals deze die we tussen Enkhuizen en Lelystad hebben uitgekozen om naar huis te rijden. De 26 kilometer lange houtribdijk. Ook Markerwaarddijk, Markermeerdijk of simpelweg dijk Enkhuizen Lelystad genoemd. Rustgevend al dat water; voor, achter, links en rechts. Zover je zien kon. Om dan aan land onverwacht en meerdere malen na elkaar te moeten ervaren hoe voorsorteerrotondes, die we in Vlaanderen nauwelijks kennen, moeten bereden worden. Ze leren me toch steeds wat nieuws die Hollanders.

4 De (verborgen) Timbres van de Spaanse Timbrado. Inleiding. In 1985, tijdens de COM wereldtentoonstelling te Zutphen, verscheen de Spaanse Timbrado voor het eerst in Nederland. Er was nogal wat commotie over de licht twinkelende zang, maar vooral omdat er 273 nieuwe zangkanaries te bewonderen waren. Een ware revolutie. Nu, bijna 30 jaar later, is de ontwikkeling van de zang van dit zangkanarie ras nog steeds in volle opgang. Elk jaar weer worden vogels aangeboden met andere, vaak meer complexe varianten in het zangrepertoire. Trendy is momenteel de zogenaamde discontinu zanglijn waarbinnen geen ruimte meer is voor de zogenaamde timbres. Sommigen zeggen dan ook: Een Timbrado zonder timbres is geen Timbrado meer. Dat is wel begrijpelijk, maar het klopt volgens mij niet helemaal. Ik zal het uitleggen. De Timbradozang. Het is goed om bij het beluisteren van de zang te proberen van er bekende geluiden bij te bedenken. Associëren heet dat met een geleerd woord. U moet zich inbeelden dat de beschrijving van de toeren uiteindelijk tot stand is gekomen toen Spaanse kwekers bij elkaar kwamen in hun stamkroeg waar zij naar de geluiden luisterden die onze kleine zanger produceerde. Wat hoor jij nu?. Ja, ik hoor een deurbelletje of ja, het lijkt wel een beetje op mijn wekker als die s morgens afloopt!. Nee, man! Ik hoor er ook wat water in!, Oh ja, nu je het zegt! Dat klinkt weer anders! Wel mooi hé! Het zal volgens mij zo ongeveer gegaan zijn. En, weet u, we moeten dat nu ook gewoon doen als we naar de zang luisteren. Laat het gewoon tot je doordringen. Probeer er beeld bij te krijgen. De timbres. Wetende dat de zang van de Timbrado licht, twinkelend en erg gevarieerd moet zijn, met een langzaam ritme en een duidelijke uitspraak, zullen we deze keer uitsluitend spreken over een drietal roltoeren (timbres) in het zangrepertoire van de Timbrado. 1) Het Timbre. Het ritme is ononderbroken/continu, de klankkleur is licht metaalachtig, de klinker is een i, de medeklinker is de r, de fonetische klank is ririririririri en gelimiteerd, de waardering gaat tot maximaal 9 punten. De timbre klinkt als een mechanische of elektrische bel (denk aan een deurbel of een wekker).

5 2) De Variaciones Rodadas. (Rollende variaties) Het ritme is ononderbroken/continue, de klankkleur is hol, de klinkers zijn e, o of oe, de medeklinker is de r, de fonetische klank is rorororo, rereroeroeroe, en daarmee gelimiteerd, de waardering is maximaal 18 punten. Het zijn dus rollende, bewegende, voortgaande variaties. 3) Het Timbre de Agua (bel met water). Het ritme is afgezet, de klankkleur is water, de klinker is een i, de medeklinkers zijn b of g, samen met de medeklinker l en de medeklinker w, de fonetische klank is blibliblibli, gligligligli, de waardering gaat tot maximaal 9 punten. Het klinkt als een rinkelende bel, maar zachter met water hoorbaar. Tot zover de technische beschrijving van de timbres. Deze toeren zijn dus niet discontinu. Het timbre. De echte betekenis van het woord timbre gaat wel iets dieper dan een rinkelend belletje of een bibber(rol) in het geluid. Het timbre is namelijk een kenmerkende eigenschap van de klanken waarmee muziekinstrumenten en stemmen zich onderscheiden. De aanwezigheid van een of meerdere formanten (resonanties op bepaalde frequenties) zorgt hier namelijk voor. Voor de beeldvorming kun je bedenken dat een Stradivarius anders klinkt dan een nieuw gebouwde viool, maar ook dat een Stradivarius verschillend kan klinken als die door verschillende violisten bespeeld wordt. De term klankkleur wordt dus ook wel gebruikt als synoniem voor timbre. De natuurkundige eigenschappen van het geluid met betrekking tot het timbre zijn opgebouwd uit een aantal afzonderlijke frequenties, gemeten in hertz (Hz). Het timbre van een klank wordt ook sterk bepaald door een aantal factoren: De aanzet, het verval, het aanhouden, het loslaten en de overgangen, die karakteristiek zijn voor instrumenten. Als het gaat om de zang van onze Timbrado moet de zang dus licht, (helder) twinkelend (aanzet) en lieflijk (verval) zijn. Beschrijf het maar eens gedetailleerd! Je kunt dus eigenlijk eenvoudigweg stellen dat in de akoestiek, de klankkleur, van de gebrachte toeren een duidelijk hoorbare en klare overeenkomst bestaat met het woord (en daarmee de diepere betekenis) 'timbre'. Resumé. Samengevat kun je zeggen dat het timbre voorheen de meest dominante toer van de Canario del Pais was terwijl het woord tegelijkertijd een typisch karakteristieke klankkleur aanduidt. Zoals ik ook in mijn verhaal over de siertoeren opmerk, is het zo dat samenvoeging van de toeren leidt tot een lied. Het lied moet gevarieerd, contrastvol, helder, metaalachtig en zo complex mogelijk zijn. Het moet als het ware een kunstig geheel van combinaties vormen waar we met een opspringend hart naar luisteren en het moet daarenboven zeker prettig in het gehoor liggen. Een ritmische, attractieve harmonische melodie met een oorstrelende klankkleur, soms een beetje water of wat hol klinkend, maar wel met een zeer duidelijke uitspraak en optimale modulatie. Het ontbreken van de drie toeren (timbres) hoeft zeker niet een verarming van het lied te betekenen op voorwaarde dat het tekort gecompenseerd wordt met extra complexiteit bij de overige toeren en de kwaliteit van het timbre zoals hierboven beschreven, wordt behouden. Als de zogenaamde siertoeren echter ook een vlakke en simpele vertoning is dan juich ik een kort en goed gebracht timbre, die het

6 lied opvrolijkt, van harte toe. Men noemt deze vogels dan classicos maar als de timbres niet dominant in het lied aanwezig zijn kun je deze klankkleuren zelfs als een versierende toer gaan zien zolang deze maar niet storend aanwezig is in het lied. De melodie wordt in dat geval immers meer harmonisch en meer gevarieerd. Het allerbelangrijkste bij het lied van de timbrado is het zogenaamde verborgen timbre, ook wel klankkleur genoemd die echter veel meer is dan alleen maar kleur. Het laatste woord is hierover niet gezegd maar de praktijk leert ons dat, wanneer er goede (moderne) 'classicos met het goede timbre gebracht worden, de classicos nog steeds kunnen winnen van de nu als trendy discontinu vogels met minder timbre. Laten we elkaar vinden in de schoonheid (en het timbre) van het lied en die passie vasthouden. Ik wens iedereen een prachtig wedstrijdseizoen toe. Theo Beerenfenger sr Int. Keurmeester Spaanse Timbrado s Agenda 34 e bijeenkomst: - Inleiding en rondvraag - Verloop ringenbestelling Laatste afspraken in verband met de Internationale Wedstrijd BeNeDuFra die dit jaar in Bocholt wordt georganiseerd op 27 en 28 december Welke wedstrijden hebben we nog meer? - Hoe gaan we dit invullen? - Wat verder ter tafel komt - Sluiting Iedereen van harte welkom! Waar is onze bijeenkomst? Sporthal De Steenakker. Tel: Steenakkerstraat 31, Kaulille december 2012 Verdere informatie kunt u bekomen: - op onze website - per timbrado-society@telenet.be - op onze Facebook: - van onze penningmeester Patrick Vandebeek van onze secretaris Nard Van Thielen van onze voorzitter Peter Couckuyt van uw verslaggever Ludo Poriau