AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK. Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

Transcriptie

1 Raad vanstate /1/V2. Datum uitspraak: 23 november 2010 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van: appellante, tegen de uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage van 2 juni 2010 in zaak nr. 09/40920 in het geding tussen: en de vreemdeling de minister van Justitie.

2 /1 /V november Procesverloop Bij besluit van 10 juli 2007 heeft de staatssecretaris van Justitie een aanvraag van de vreemdeling om haar een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd te verlenen, afgewezen. Bij besluit van 3 november 2009 heeft de staatssecretaris het daartegen door de vreemdeling gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Dit besluit is aangehecht. Bij uitspraak van 2 juni 2010, verzonden op dezelfde dag, heeft de rechtbank het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht. Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 25 juni 2010, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht. De minister heeft een verweerschrift ingediend. Vervolgens is het onderzoek gesloten. 2. Overwegingen 2.1. Hetgeen in het hoger-beroepschrift is aangevoerd en aan artikel 85, eerste en tweede lid, van de Vreemdelingenwet 2000 voldoet, kan niet tot vernietiging van de aangevallen uitspraak leiden. Omdat het aldus aangevoerde geen vragen opwerpt die in het belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoording behoeven, wordt, gelet op artikel 91, tweede lid, van deze wet, met dat oordeel volstaan Het hoger beroep is kennelijk ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3 /1 A/ november Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Recht doende in naam der Koningin: bevestigt de aangevallen uitspraak. Aldus vastgesteld door mr. C.J.M. Schuyt, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. M.L.M, van Loo, ambtenaar van staat. w.g. Schuyt lid van de enkelvoudige kamer w.g. Van Loo ambtenaar van staat Uitgesproken in het openbaar op 23 november Verzonden: 23 november 2010 Voor eensluidend afschrift, de secretaris van de Raad van State, mr. H.H.C. Visser

4 25/06/ : DISTELPLEIN ADU uitspraak RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE Sector bestuursrecht Afdeling 3, enkelvoudige kamer Regnr.: AWB 09/40920 BEPTDN UITSPRAAK ingevolge artikel 8:77 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen eiseres, V-nummer woonplaats kiezende ten kantore van haar gemachtigde, mr. J. Ru ijs, advocaat te Amsterdam, en de minister van Justitie, voorheen de staatssecretaris van Justitie, verweerder. 1 PROCESVERLOOP Eiseres is geboren op vreemdeling in Nederland. en bezit de Marokkaanse nationaliteit. Zij verblijf! als Bij brief van 28 juni 2007 heef) eiseres een aanvraag ingediend tot het verlenen van een verblij fsvergunning voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 14 van de Vreemdelingenwet (Vw) Op deze aanvraag is door verweerder op 10 juli 2007 afwijzend beslist. Eiseres heeft tegen dit besluit een bezwaarschrift ingediend. Op 13 februari 2008 heeft verweerder het bezwaar ongegrond verklaard. Daartegen heeft eiseres beroep ingesteld. Bij brief van 5 maart 2009 heeft verweerder het besluit van 13 februari 2008 ingetrokken, waarna eiseres haar beroep tegen deze beslissing ook heeft ingetrokken. Op 3 november 2009 heeft verweerder in een nieuwe beslissing het bezwaar ongegrond verklaard. Bij brief van 6 november 2009 heeft eiseres tegen dit besluit beroep ingesteld bij de rechtbank. Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken ingezonden en een verweerschrift ingediend. De openbare behandeling van het beroep heeft plaatsgevonden op 22 april Eiseres is in persoon verschenen en werd bijgestaan door haar gemachtigde. Verweerder heeft zich doen vertegenwoordigen door zijn gemachtigde mevrouw mr. C. Prins.

5 25/36/ : DISTELPLEIN ADU PAG. 06/09 T 9 Regnr.: AWB 09/40920 BEPTDN 2 II OVERWEGINGEN,. 1 Verweerder heeft de aanvraag van eiseres tot het verlenen van een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde rijd met als doel beschikking conform staatssecretaris afgewezen. Daaraan heeft verweerder ten grondslag gelegd dat eiseres n iet beschikt over een geldige machtiging tot voorlopig verblijf (mw)» de vrij stel lin gsgronden van artikel 17 van de Vw 2000 en van artikel 3.71, tweede lid, van het Vreemdelingenbesluit (Vb) 2000 niet van toepassing zijn en er geen gronden zijn voor toepassing van artikel 3.71, vierde lid, van het Vb 2000 (de hardheidsclausule). 2 Eiseres heeft zich op het standpunt gesteld dat verweerder ten onrechte haar aanvraag voor een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd heeft afgewezen omdat zij niet beschikt overeen geldige mw, Zij heeft zich hiertoe onder meer beroepen op artikel 8 van het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en de fundamentele vrijheden (EVRM). De moeder en een van de broers van eiseres hebben in Nederland wel een verblijfsvergunning gekregen. Van hen kan niet verwacht worden dat zij terugkeren naar Marokko om met eiseres een familie- of gezinsleven uit te oefenen. Bij gedwongen terugkeer naar Marokko zal eiseres derhalve geen familieleven meer kunnen uitoefenen. Daarnaast heeft eiseres aangevoerd dat verweerder haar op grond vanartikel 3.71, vierde lid, van het Vb 2000 had moeten vrijstellen van het mvv-vereiste, Eiseres is een alleenstaande, jongmeerderjarige, verwesterde Marokkaanse vrouw zonder sociaal vangnet van familieleden in Marokko, zodat niet van haar verwacht kan worden dat zij zich in afwachting van een mw staande kan houden in de Marokkaanse maatschappij. Eiseres heeft in Marokko alleen een broer, die streng religieus moslim is en eiseres op geen enkele wijze hulp zal bieden. Als deze broer weet dat eiseres is Marokko is, zal hij actief naar haar op zoek zal gaan en haar vasthouden. Het bestreden bestuit is onzorgvuldig en ondeugdelijk gemotiveerd, omdat verweerder aan deze omstandigheden is voorbijgegaan. 3 Ingevolge artikel 16, eerste lid, aanhef en onder a, van de Vw 2000, kan een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 14 van <i\e wet worden afgewezen, indien de vreemdeling niet beschikt over een geldige mw die overeenkomt met het verblijfsdoel waarvoor de verblijfsvergunning is aangevraagd. Ingevolge artikel 3.71, eerste fid, van het Vb 2000, wordt de aanvraag tot het verlenen van de verblijfsvergunning voor bepaalde tijd, als bedoeld in artikel 14 van de Vw 2000 afgewezen, indien de vreemdeling niet beschikt over een geldige mw, Ingevolge artikel 3.71, tweede lid, aanhef en onder I, van het Vb 2000, is van het mvvvereiste vrijgesteld de vreemdeling van wie uitzetting in strijd zou zijn met artikel 8 van het EVRM. Ingevolge artikel 3.71, vierde lid, van het Vb 2000 kan de Minister het eerste lid buiten toepassing laten, voor zover toepassing daarvan naar zijn oordeel zal leiden tot een on billijkheid van overwegende aard (de hardheidsclausule). Verweerder heeft zijn beleid ten aanzien van de hardheidsclausule neergelegd in paragraaf ÖI/4.I.I van de Vreemdelingencirculaire (Vc) 2000.

6 25/06/ : DISTELPLEIN ADU PAG. 67/09 Regnr,: AWB 09/40920 BEPTDN 3 4 Niet in geschil is dat eiseres niet beschikt over een geldige mvv. In geschil is of de weigering tot vrijstelling van het mw-vereiste in strijd is met artikel 8 van het EVRM en of verweerder in redelijkheid had moeten oordelen dat het tegenwerpen van het mw-vereiste zal leiden tot een onbillijkheid van overwegende aard. 5 Aangaande het beroep van eiseres op artikel 8 van het EVRM overweegt de rechtbank het volgende. Vast staat dat er sprake is van familie- of gezinsleven tussen eiseres en haar moeder. Omdat eiseres geen rechtmatig verblijf In Nederland heeft gehad, betekent de weigering tot vrijstelling van het mw-vereiste geen inmenging in het familieleven tussen eiseres en haar moeder (zie onder meer AbRS, 9 november 2007, JV 2008/14). Evenmirt is sprake van zodanig bijzondere feiten of omstandigheden dat uit het recht op eerbiediging van het familieleven een positieve verplichting tot verb lijfsaanvaarding van eisere«voortvloeit. Hierbij is van belang dât eiseres meerderjarig Is en dat gesteld noch gebleken is dat tussen eiseres en haar moeder sprake is van een de normale emotionele banden tussen ouders en meerderjarige kinderen overstijgende bijzondere afhankelijkheid. Daarbij komt dat niet is gebleken dat voor eiseres en haar moeder een objectieve belemmering bestaat om het familieleven in het land van herkomst uit te oefenen. Oe door eiseres aangevoerde omstandigheden dat haar moederen een van haar broers een verblijfsvergunning hebben en dat het voor haar moeder, gelet op de overige in Nederland verblijvende familie- of gezinsleden, een moeilijke keuze zal zijn om met eiseres - tijdelijk - naar Marokko terug te keren, zijn niet zodanig zwaarwegende omstandigheden dat meereizen naar Marokko onoverkomelijk zal zijn. Verweerder heeft op goede gronden geconcludeerd dat de weigering tot vrijstelling van het mw-vereiste niet in strijd is met artikel 8 van het EVRM. Het beroep van eiseres op artikel 3.71, tweede lid, aanhef en onder I, van het Vb 2000 kan derhalve niet slagen. 6 De bevoegdheid van verweerder tot toepassing van de hardheidsclausule is discretionair van aard en kan beperkt blijven tot zeer uitzonderlijke gevallen die door de regelgever niet zijn voorzien (zie onder meer AbRS 4 november 2009, LTN BK3314). De weigering van verweerder om in een bepaald geval toepassing te geven aan de hardheidsclausule zal de toetsing in rechte slechts niet kunnen doorstaan indien verweerder daartoe bij de afweging van de betrokken belangen niet in redelijkheid heeft kunnen besluiten (zie onder meer AbRS 12 februari 2008, UN BC4734). Geletop het vorenoverwogene en hetgeen eiseres heeft aangevoerd, heeft verweerder zich in redelijkheid op het standpunt kunnen stellen dat toepassing van het mw-vereiste niet zal leiden tot een onbillijkheid van overwegende aard. Geen van de door eiseres naar voren gebrachte argumenten is van zodanig gewicht dat de beslissing van verweerder niet in stand kan blijven. De rechtbank wijst in dit verband naar hetgeen h iervoor (rechtsoverweging 5) is overwogen in verband met artikel 8 van het EVRM. In aanvulling daarop overweegt derechtbankhet volgende. De stelling van eiseres dat zij af sinds haar twaalfde levensjaar in Nederland verblijft en daardoor verwesterd is, kan niet tot de conclusie leiden dat verweerder in redelijkheid gehouden zou zijn om eiseres vrij te stellen van het mw-vereiste. De gevolgen van de eigen keuze om 'm Nederland te blijven zonder verblijfsvergunning, komen voor eigen rekening en risico. Het feit dat eiseres minderjarig was toen zij hier kwam en dat in eerste instantie haar moeder deze keuze voor haar heeft gemaakt» maakt dit niet anders. Ook de stelling van eiseres dat zij in Marokko geen sociaal vangnet heeft, maakt niet dat sprake is van een zeer uitzonderlijk geval waarin

7 25/06/ : DISTELPLEIN ADU PAG. 88/09 1 Regtir.: AWB 09/40920 BEPTDN 4 verweerder van het mvv-vereiste had moeten afwijken. Uit de verslagen van de zittingen bij de ambtelijke commissie op 19 december 2007 en 13 mei 2009 naar aanleiding van het bezwaar vaivdseres, leidt de rechtbank af dat eiseres de Marokkaanse taai spreekt en in staat is op haarglgtn benen te staan. Niet valt in te zien waarom eiseres zich gedurende de mvvprocedure niet in Marokko staande zal kunnen houden. De stelling dat eiseres in Marokko gevaar zou lopen vanwege haar streng religieuze broer heeft eiseres niet aannemelijk gemaakt Het beroep op artikel 3.71, vierde tid» van het Vb 2000 kan derhalve niet slagen, 7 Op grond van het vorenstaande is de rechtbank van oordeel dat verweerder op goede gronden heeft vastgesteld dat eiseres niet in aanmerking komt voor de gevraagde vergunning. 8 Het beroep is derhalve ongegrond. 9 Er zijn geen termen aanwezig voor een proceskostenveroordeling.

8 25/06/ : DISTELPLEIN ADU PAG. 09/09 Regnr.: AWB 09/40920 BEPTDN III BESLISSING De rechtbank 's-gravenhage* RECHT DOENDE: verklaart het beroep ongegrond. Aldus vastgesteld door mr. S.A. Steinhauser, in tegenwoordigheid van de griffier PJ.C, de Joni Uitgesproken in het openbaar op 2 juni RECHTSMIDDEL Partijen kunnen tegen deze uitspraak hoger beroep instellen bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State, x/ De termijn voor het indienen van een beroepschrift bedraagt vier wjeken na de verzending van de uitspraak door de griffier. Bij het beroepschrift dient een kopievan^deze uitspraak te worden overgelegd. Het beroepschrift dient een of meer grieven tegçn de uitspraak van de rechtbank te bevatten en moet worden geadresseerd aan de Raad van State, Afdeling bestuursrechtspraak» Hoger beroep vreemdelingenzaken, Postbus BC Den Haag. (nadere informatie \ Afschrift verzonden op: 0? Wim

9 25/06/ : DISTELPLEIN ADU PAG. 01/09 A d v o c a t e n k a n t o o r D i s t e l p l e i n Raad van State Afdeling bestuursrechtspraak Hoger beroep Vreemdelingenzaken Postbus BC Den Haag Faxnummer: Aantal pagina's: 9 RAAD VAN STATE - ^.. INGEKOMEN H! 2 5 JUN 201D ZAAKNR. AAN: BEHANDELD: DD:_ =*=*: onv mr. F.S.P. Gijiberti HodenpiJI mw. mr. A.M, Hiihsrri mr. J. Tuiljer mr. J. Ruljt mw. mr, M.M.A. Appelman mr Ing.BJ. denhartoç Disrtlplsh XH Amsterdam P«tbua AA Amsterdam Telefoon (020) Tstalax {020) Amsterdam 24 juni 2010 Ons kenmerk JR/jr Uw kenmerk AWB 09/40920 Betreft Hoger beroep inzake geboren Hoger beroep beslissing Rechtbank Den Haag (d.d. 2 iuni 2010). Zaaknummer: AWB 09/40920 Geeft eerbiedig te kennen: geboren op van Marokkaanse nationaliteit, wonende te aan de te dezer zake woonplaats kiezende te Amsterdam aan het Distelplein 10-14, 1031 XH, ten kantore van de advocaat mr. J. Ruijs, die hierbij verklaart te dezer zake door appellante bepaaldelijk te zijn gevolmachtigd om namens haar dit hoger beroepschrift in te dienen en te ondertekenen; Appellante kan zich niet verenigen met de beslissing van de Rechtbank 's-gravenhage, zaaknummer AWB 09/40920, waarbij het beroepschrift van appellante ongegrond werd verklaard. Van de beschikking waarvan hoger beroep wordt als productie 1 een afschrift overgelegd. Algemeen: Appellante is, afgezien van haar persoonlijk belang bij dit hoger beroepschrift van mening dat de grieven hiervan rechtsvragen aan de orde stellen die in het belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoording behoeven, en derhalve de aangevoerde grieven tot vernietiging van de aangevallen uitspraak behoren te leiden. Appellante verwijst daartoe tevens naar hetgeen door of namens haar in vorige instanties is verklaard en aangevoerd, waarvan de inhoud als bier woordelijk herhaald en ingelast dient te worden beschouwd.

10 25/06/ : DISTELPLEIN ADU PAG. 02/09 Advocatenkantoor 2 Distelplein Appellante wenst de navolgende grieven naar voren te brengen. Grief 1: Ten onrechte overweegt de rechtbank (op pagina 3, alinea 5) het volgende: "... Evenmin is sprake van zodanige bijzondere feiten of omstandigheden dat uit het recht op eerbiediging van het familieleven een positieve verplichting tot verblijfsaanvaarding van eiseres voortvloeit. Hierbij is van belang dat eiseres meerderjarig is en dat gesteld noch gebleken is dat tussen eiseres en haar moeder sprake is van een de normale emotionele banden tussen ouders en meerderjarige kinderen overstijgende bijzondere afhankelijkheid. Daarbij komt dat niet is gebleken dat voor eiseres en haar moeder een objectieve belemmering bestaat om het familieleven in het land van herkomst uit te oefenen. De door eiseres aangevoerde omstandigheden dat haar moeder en een van haar broers een verblijfsvergunning hebben en dat het voor haar moeder, gelet op de overige in Nederland verblijvende familie of gezinsleden, een moeilijke keuze zal zijn om met eiseres - tijdelijk - naar Marokko terug te keren, zijn niet zodanig zwaarwegende omstandigheden dat meereizen naar Marokko onoverkomelijk zal zijn... " Toelichting: Immers, appellante heeft zich gedurende de hele procedure onverkort op het standpunt gesteld dat haar beroep op familieleven is gegrond op de omstandigheid dat zij geen familie heeft in het land van herkomst welke haar kan steunen gedurende de periode dat zij daar verblijft. De moeder van appellante is bovendien afhankelijk van een uitkering welke alleen uitkeert zolang zij in Nederland verblijft. Voor haar is het dus feitelijk onmogelijk mee te reizen met appellante zonder daarfinanciëleconsequenties van te moeten ondervinden. Derechtbankhad deze stelling van appellante volledig moeten toetsen. Ten onrechte is nu het standpunt van verweerder omtrent het bestaan van objectieve belemmeringen overgenomen en slechts marginaal getoetst. Grief 2: Ten onrechte overweegt de rechtbank (op pagina 3, alinea 6) het volgende: "... De bevoegdheid van verweerder tot toepassing van de hardheidsclausule is discretionair van aard en kan beperkt blijven tot zeer uitzonderlijke gevallen die door de regelgever niet zijn voorzien (zie onder meer AbRS 4 november 2009, LIN BK3314). De weigering van verweerder om in een bepaald geval toepassing te geven aan de hardheidsclausule zal de toetsing in rechte slechts niet kunnen doorstaan indien verweerder daartoe bij de afweging van de betrokken belangen niet in redelijkheid heeft kunnen besluiten (zie onder meer AbRS 12 februari 2003, UNBC4734).

11 25/05/ : DISTELPLEIN ADU PAG. 03/09 Advocatenkantoor 3 Distelplein Gelet op het vorenoverwogene en hetgeen eiseres heefi aangevoerd, heeft verweerder sich in redelijkheid op het standpunt kunnen stellen dat toepassing van het mw-vereiste niet zal leiden tot een onbutijkheid van overwegende aard Geen van de door eiseres naar voren gebrachte argumenten is van zodanig gewicht dat de beslissing van verweerder niet in stand kan blijven. De rechtbank wijst in dit verband naar hetgeen hiervoor (rechtsoverweging 5) is overwogen in verband met artikel 8 van het EVRM... " Toelichting: Hetgeen de rechtbank overweegt omtrent de discretionaire bevoegdheid van de minister omtrent toepassing van het hardheidsclausule is juist. Echter is appellante van mening dat in casu de minister ten onrechte het beroep op de hardheidsclausule afgewezen. Ook al is sprake van een discretionaire bevoegdheid, de rechtbank heeft in deze de mogelijkheid tot een volledige toets van hetgeen de minister naar voren brengt. Bovendien had de rechtbank de stelling van verweerder dat geen beroep gedaan kan worden op de hardheidsclausule en de redenen die hiervoor naar voren werden gebracht volledig moeten toetsen. Nu dit is nagelaten is de bestreden uitspraak hierom onvoldoende gemotiveerd. Appellante merkt hierbij op: 1. Dat zij van oordeel is dat haar beroepschrift ten onrechte door de Rechtbank ongegrond is verklaard; 2. dat zij Uw college hierbij verzoekt het hoger beroepschrift» alsook het beroepschrift, gegrond te verklaren onder vernietiging van de bestreden beslissing van de Rechtbank d.d 2 juni 2010 (AWB 09/40920), en alsnog te bepalen dat appellante wordt toegelaten op de gronden als verzocht en in vorige instanties aangevoerd, althans verweerder danwei de Rechtbank op te dragen (zulks) te beslissen met inachtneming van de uitspraaxyan Uw College; Dat Eij y hierbij verzoekt verweerder te veroordelen in de kosten van dit geding, 1er begrepen bet sjdajàssjtan de gemachtigde van appellante. v Namens Sm