AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK. Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

Transcriptie

1 Raad vanstate /1/V2. Datum uitspraak: 1 maart 2011 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van: appellant, tegen de uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats 's-hertogenbosch, van 18 januari 2011 in zaak nr. 10/44854 in het geding tussen: de vreemdeling en de minister voor Immigratie en Asiel.

2 /1/V2 2 1 maart Procesverloop Bij besluit van 30 december 2010 heeft de minister, voor zover thans van belang, een aanvraag van de vreemdeling om hem een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen afgewezen. Dit besluit is aangehecht. Bij uitspraak van 18 januari 2011, verzonden op dezelfde dag, heeft de rechtbank het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht. Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 25 januari 2011, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht. De minister heeft een verweerschrift ingediend. Vervolgens is het onderzoek gesloten. 2. Overwegingen 2.1. Hetgeen in het hoger-beroepschrift is aangevoerd en aan artikel 85, eerste en tweede lid, van de Vreemdelingenwet 2000 voldoet, kan niet tot vernietiging van de aangevallen uitspraak leiden. Omdat het aldus aangevoerde geen vragen opwerpt die in het belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoording behoeven, wordt, gelet op artikel 91, tweede lid, van deze wet, met dat oordeel volstaan Het hoger beroep is kennelijk ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3 /1/V2 3 1 maart Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Recht doende in naam der Koningin: bevestigt de aangevallen uitspraak. Aldus vastgesteld door mr. A.W.M. Bijloos, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. I.W.M.J. Bossmann, ambtenaar van staat. w.g. Bijloos lid van de enkelvoudige kamer w.g. Bossmann ambtenaar van staat Uitgesproken in het openbaar op 1 maart Verzonden: 1 maart 2011 Voor eensluidend afschrift, de secretaris van de Raad van State, mr. H.H.C. Visser

4 iriv» NR. 351 P. 2/6 uitspraak RECHTBANK '5-GRAVENHAG6 Neverjzittingsplaats 's-hertogenbosch Sector bestuursrecht Zaaknummer AWB 10/44554 uitspraak van de enkelvoudige kamer van 18 januari 2011 inzake geboren op van Azerbeidzjaaas'e nationaliteit, verblijvende te eiser, gemachtigde mr. T.R. Höpscher, tegen de minister voor lm migratie en Asiel, te Den Haag, verweerder, gemachtigde mr. S J.M. Leijtens Procesverloop Bij besluit van 30 december 2010 heeft verweerder de aanvraag van eiser tot het verlenen van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 28 van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw 2000) afgewezen. Tevens heeft verweerder bij dit besluit geweigerd om eiser een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 14, eerste lid, aanhef en onder e, van de Vw 2000 te verlenen. Eiser heeft op 30 december 2010 tegen dit bealuit beroep ingesteld, dat is geregistreerd onder nummer A"ftlï 10/ Tevens heeft eiser op voornoemde datum een verzoek tot het treffen van een voorlopige voorziening ingediend. Dit verzoekschrift is geregistreerd onder nummer AWB 10/ De zaak met nummer AWB 10/44854 en het verzoek tot het treffen van een voorlopige voorziening (AWB 10/44855) zijn, met instemming van partijen, gezamenlijk behandeld op de zitting van 11 januari Eiser is verschenen in persoon, bijgestaan door zijn gemachtigde. Verweerder is verschenen bij gemachtigde. Overwegingen 1, Aan de orde is de vraag of het besluit van 30 december 2010, dat is genomen in de algemene asielprocedure, in rechte stand kan houden.

5 AWB 10/ Ter onderbouwing van zijn aanvraag en beroep heeft eiser - kort samengevat - het volgende aangevoerd. Eiser is afkomstig uit Zijn vader is van 1 aikomst en zijn moeder van afkomst Toen eiser twee jaâr oud was, zijn zijn ouders van elkaar gescheiden en ging eiser met zijn moeder en zusje wonen in een zomerhuisje van eea vriendin i van zijn moeder. Vanwege de afkomst van zijn moeder mocht eiser van zijn moeder niet naar buiten. Eiser mocht alleen in de tuin rondlopen. Vanaf begin 2006 ontstonden er problemen toen het zomerhuisje waarin eiser woonde werd bekogeld met stenen. Medio 2006 ging eiser stiekem de straat op en werd hij' door een aantal jongens achtervolgd en mishandeld vanwege de afkomst van zijn moeder. De problemen duurden voort tot en met december 2006, waarna eiser en zijn zusje en moeder bij - introkken. Na 3 à 4 dagen vertrokken eisers moeder en zusje en bleef eiser achter bij. Na twee jaar, in december 2008, regelde voor eiser een reis naar Turkije, waar eiser bijna twee jaar verbleef. In november 2010 reisde eiser naar Nederland. 3. Verweerder heeft zich in hét bestreden besluit op het standpunt gesteld dat eiser met aannemelijk heeft gemaakt dat de aanvraag is gegrond op omstandigheden die, hetzij op zichzelf hetzij in verband met andere feiten, een rechtsgrond voor verlening van een verblijfsvergunning vormen. Die afwijzing is gebaseerd op het bepaalde in het eerste lid van artikel 31 van de Vw Eiser heeft in beroep in eerste instantie verwezen naar de zienswijze van 29december2OIO.0aarinheefteiseraaagevoerddatIiijnietmeerover weet vanwege zijn leeftijd en gelet op het feit dat hij binnen moest blijven. Voorts heeft eiser betoogd dat zijn problemen voortkomen uit zijn gemengde achtergrond en dat hij - omdat hij lang bij zijn alleenstaande etnische Armeense moeder heeft verbleven - wordt aangemerkt als etnisch Armeens. Volgens eiser bestaat er voor hem geen binnenlands vestigingsalternatief vanwege zijn jonge leeftijd. Verder berust de door verweerder geconstateerde tegenstrijdigheid - over het aantal keren dat hij zou zijn geslagen - op een misverstand, aldus eiser. Eiser heeft verder geen herinneringen aan zijn vader, terwijl Iuj zyn moeder en zus maar weinig zag. Eiser stelt voorts dat het met mogelijk was om documententeverkrijgen voor de inschrijving voor school en dat de zoon van wel naar school kon, omdat - in tegenstelling tot de moeder van eiser - haar. achternaam met gebruikte. Tot slot heeft eiser er in de zienswijze op gewezen dat hij nog maar een kind is en dat er in zijn land geen adequate opvang aanwezig is. In de beroepsgronden stelt eiser voorts dat hij samen met zijn moeder en zusje in het zomerhuisje heeft gewoond vanaf zijn tweede jaar tot eind 2006, en met maar een paar dagen. Volgens eiser staat vast dat hij etnisch Armeens is en dat hij zeer geïsoleerd is opgegroeid, hetgeen niet zijn keus was, maar die van zijn verzorgers c.q. opvoeders. Pas na 2006 is eiser erin geslaagd daar onderuit te komen. De verklaringen van eiser worden ten onrechte ongeloofwaardig geacht, aldus eiser. Een kind zal nooit zo 'n complexe leugen kunnen bedenken en die dan ook tegenover iedereen consequent kunnen volhouden. Eiser blijft bij ziin verhaal en omdat hij niets weet over de verbbjipjaats van zijn familieleden in kan niet worden gesteld dat adequate opvang aanwezig is. Tot slot meent eiser dat hij in Nederland moet kunnen lijven omdat zijn broer ook in Nederland is en omdat zijn moeder en zus nog worden gezocht door het Rode Kruis. 5. De rechtbank overweegt als volgt. 6. Ingevolge artikel 31, eerste lid, van de Vw 2000 wordt een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd, als bedoeld in artikel 28 van die wet, afgewezen,

6 A _ ( V J U 5 ] p t 4/6 A WB 10/44*54 indien de vreemdeling niet aannemelijk heeft gemaakt dat zyn aanvraag is gegrond op omstandigheden die, hetzij op zichzelf, hetzij in verband met andere feiten een rechtsgrond voor verlening vormen. Het is derhalve aan de vreemdeling om de aan zijn aanvraag ten grondslag gelegde feiten en omstandigheden aannemelijktemaken. 7. Het is vastejurisprudentie dat de vaststelling of en in hoeverre bij de beoordeling van de asielaanvraag wordt uitgegaan van de door de vreemdeling in zijn asielrelaas naar voren gebrachte feiten tot de verantwoordelijkheid van verweerder behoort Deze vaststelling Jean door de rechtbank slechts terughoudend worden getoetst, waarbij ze zich bij haar oordeel over de geloofwaardigheid van het asielrelaas van een vreemdeling dan ook dient te beperken tot het oordeel of verweerder zich in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat het asielrelaas ongeloofwaardig is. S. Verweerder heeft zich op het standpunt gesteld dat aan de door eiser in zijn asielrelaas neergelegde feiten en omstandigheden geen geloof kan worden gehecht. Ter nadere onderbouwing van dit standpunt heeft verweerder in de eerste plaats uiteengezet dat wordt getwijfeld aan de verklaring van eiser dat hy vanaf zijn geboortetotaan zijn gestelde vertrek in 2004 in over heeft verbleven, gelet op het feit dat hij maar weinig informatie kan geven Volgens verweerder mag van eiser - mede gelet op het gegeven dat hij 14 jaar in heeft gewoond - mogen worden verwacht dat hij antwoord had kunnen geven op eenvoudige vragen over straatnamen, namen van wijken en over het bekendste gebouw in Dat eiser ondergedoken moest blijven, wordt door verweerder niet gevolgd, omdat het niet geloofwaardig wordt geacht dat eiser tien jaar lang ondergedoken heeft gezeten in een zomerhuis en aldaar problemen heeft ondervonden. Niet valt volgens verweerder in te zien dat eiser bijnatien jaar ongestoord in het zomerhuis van heeft kunnen verblijven en in 2006 plotseling problemen zouden zijn ontstaan vanwege de. " afkomst van zyn moeder. Eiser kan ook geen reden geven waarom er hij en zijn familieleden nooit eerder problemen hebben ondervonden van de zijde van de Azerbeidzjaanse bevolking en dat deze In 2005 plots zouden zijn ontstaan. Omdat eiser heeft verklaard dat hij en zijn familieleden nimmer de straat opgingen, valt niet in te zien dat bewoners op de hoogte zouden zijn van de afkomst van zijn moeder, aldus verweerder, Bovendien blijkt uit het algemeen ambtsbericht van 30 maart 2010 (INDUIT GCKAO) dat gemengd gehuwden en hun kinderen doorgaans geheel in de maatschappij zijn geïntegreerd. Verweerder acht het daarnaast; mede gejet op voornoemd ambtsbericht; niet geloofwaardig dat eiser gedurende zijn gestelde verblijf in het zomerhuis de Armeense achternaam van zijn moeder heeft aangenomen. Bovendien is de verklaring van eiser dat hij niet naar buiten mocht van omdat anderen dan achter zijn Armeense achternaam zouden komen, tegenstrijdig met het gegeven dat eiser de achternaam van zijn Azerbeidzjaanse vader hanteert en met de achternaam van zijn Armeense moeder. Derhalve wordt het niet geloofwaardig geacht dat eiser als etnisch Armeens werd beschouwd of problemen heeft ondervonden vanwege de Armeense etniciteit van zijn moeder. Het valt dan ook met m te zien dat eiser vanwege zijn achternaam het huis niet zou hebben kunnen verlaten, aldus verweerder. Daarnaast wordt door verweerder niet geloofwaardig geacht dat eiser in 2006 zou zijn mishandeld door drie jongens. Verweerder volgt eiser niet in zijn stelling dat hij in 2006 voor de eerste keer stiekem de straat op is gegaan, mede omdat eiser heeft verklaard dat in deze periode juist de onrust ten opzichte van hem en zijn familieleden is begonnen. Bovendien valt niet in te zien dat de drie jongens op de hoogte zouden zijn van de afkomst van eisers moeder en valt evenmin in te zien dat de jongens eiser als Armeniër zouden hebben beschouwd. Voorts valt niet in te zien dat eiser, zijn moeder of geen aangifte hebben gedaan tegen de gebeurtenissen in 2006, met name de gestelde zware

7 t U I I It - ^ I AWB 10/44854 mishandeling van eiser. In aanvulling op het voorgaande heeft verweerder er nog op gewezen dat eiser tegenstrijdige verklaringen heeft afgelegd over het aantal dagen dat zijn moeder en zus in het huis bij hebben verbleven, alsmede dat met valt in te zien dat de moeder van eiser naast haar dochter - ook met haar zoon meeneemt ten tijde van haar vertrek. Evenmin valt volgens verweerder in te zien waarom eiser gedurende zijn verblijf bij in de periode wederom zon hebben moeten onderduiken. Verweerder heeft verder nog uiteengezet dar eiser niet wordt gevolgd in zijn verklaring dat hij met naar school Icon vanwege de omstandigheid dat hij geen documenten had voor de inschrijving en dat het bevreemding wekt dat eiser zo weinig informatie kan verschaffen over zijn vader, moeder en overige familieleden. 9. Naar het oordeel van derechtbankbestaat geen grond voor het oordeel dat verweerder zich op grond van al het voorgaande - in onderlinge samenhang bezien - met in redelijkheid op het standpunt heeft kannen stellen dat aan de door eiser aan ztjn asielaanvraag ten grondslag gelegde feiten en omstandigheden geen geloof kan worden gehecht In hetgeen eiser in beroep heeft aangevoerd, dat grotendeels een herhaling is van datgene dat ook al in de zienswijze naar voren is gebracht en waarop verweerder in het bestreden besluit genoegzaam is ingegaan, ziet de rechtbank geen aanleiding om tot een andersluidend oordeel te komen. De verwijzing van eiser naar de situatie in Azerbeidjzan voor etnisch Armeniërs, kan - gelet op de ongeloofwaardigheid van eisers relaas - evenmin leiden tot een ander oordeel. Voorts volgt de rechtbank eiser niet in zijn ter zitting opgeworpen stelling dat verweerder ten onrechte heeft nagelaten om het asielrelaas van eiser te vergelijken met het relaas van eisers broer, die ook in Nederland een asielaanvraag heeft ingediend. Eiser heeft immers verklaard dat hij en zijn broer elkaar sinds de scheiding van hun ouders (toen eiser twee jaar oud was) met meer hebben gezien, zodat niet valt ia te zien welke betekenis het vergelijken van de asielrelazen zou kunnen hebben. 10. Gezien het voorgaande komt eiser niet in aanmerking voor toelating op een van de in artikel 29 Vw 200O genoemde gronden. 11. Naar het oordeel van de rechtbank bestaat voorts geen grond voor het oordeel dat verweerder zich met in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat eiser met zijn verklaringen het onderzoek naar adequate opvang in het land van herkomst heeft gefrustreerd, zodat hij om die reden niet in aanmerking komt voor een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 14, eerste lid, aanhef en onder e, van de Vw Het beroep zal daarom ongegrond worden verklaard. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling. 13. Beslist wordt als volgt

8 AWB 10/44354 Beslissing De rechtbank, verklaart het beroep ongegrond. Afdus gedaan door mr, RJA,. Schaaf ais rechter in tegenwoordigheid van H, J. Renders als griffier en in het openbaar uitgesproken op 18 januari Partijen kunnen tegen deze uitspraak hoger beroep instellen bij: Raad van State Afdeling bestuursrechtspraak Èoger beroep vreemdelingenzaken Postbus 2Ô EA Den Raag De termijn voor het indienen van een beroepschrift bedraagt één week na verzending van de uitspraak door de griffier. Artikel 85 van de Vw 2000 bepaalt dat het beroepschrift een of meer grieven tegen de uitspraak bevat Artikel 6:5 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) bepaalt onder meer dat bij het beroepschrift een afschrift moet worden overgelegd van de uitspraak. Artikel 6:6 van de Awb is niet van roepassing. Afschriften verzonden: t8m2(m

9 RAAD VAM 3TATE INGEKOMEN mr. Tom R. Hüpscher mr. Sylvia R. Kwee advocaten en procureurs Eendrachtsweg LG Rotterdam Postbus BE Rotterdam Tel Fax ZAAKNR. '?Ö\\(') AAN: V2. BEHANDELD: DD: AANTEKENEN Raad van State Afdeling bestuursrechtspraak, Hoger beroep vreemdelingenzaken Postbus EA DEN HAAG 2 5 JAN 2011 jlo PAR: Rotterdam, 24 januari 2011 Zonder begeleidend schrijven aangeboden.

10 mr. Tom R. Hüpscher en mr. Sylvia R. Kwee, advocaten en procureurs Postbus 1231, 3000 BE Rotterdam, tel , Fax RAAD VAN STATE INGEKOMEN 2 5 JAN 2011 ZAAKNR. _^ANj SEHr.f;n=LP:l).T PAR: Toevoeging is aangevraagd HOGER BEROEP Aan de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State Appellant is, geboren op van Azerbaidzjaanse nationaliteit, verblijvende te (5657 AD) Eindhoven, AZC Eindhoven aan de Oirschotsedijk 25, voor deze zaak woonplaats kiezende te Rotterdam aan de Eendrachtsweg 74 op het kantoor van mr. T.R. Hüpscher die verklaart door hem bepaaldelijk gevolmachtigd te zijn om dit beroep in te stellen en in deze als zijn gemachtigde op te treden. 1. Appellant stelt hierbij hoger beroep in tegen de uitspraak van de Rechtbank 's-gravenhage,nevenzittingsplaats 's-hertogenbosch d.d. 18 januari 2011, verzonden 18 januari 2011 (procedurenummer: AWB 10/44854), waarbij het beroep van appellant d.d. 30 december 2010 gericht tegen het besluit van 30 december 2010 van de Minister voor Immigratie en Asiel, verder te noemen verweerder, waarbij laatstgenoemde afwijzend beslist heeft op de aanvraag van appellant tot verlening van een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd. Een afschrift van deze uitspraak is hierbij gevoegd. 2. Appellant kan zich met voornoemde uitspraak van de Rechtbank 's- Gravenhage, nevenzittingsplaats 's-hertogenbosch, verder te noemen de Rechtbank, niet verenigen om de hiernavolgende grief, waarbij verzocht zij om de gronden van de beroepsprocedure hier als herhaald en ingelast te beschouwen.

11 mr. Tom R. Hüpscher en mr. Sylvia R. Kwee, advocaten en procureurs Postbus 1231, 3000 BE Rotterdam, tel , Fax Deze grief richt zich tegen het oordeel van de Rechtbank vermeld onder 9, waarin het volgende wordt gesteld: "Naar het oordeel van de rechtbank bestaat geen grond voor het oordeel dat verweerder zich op grond van al het voorgaande - in onderlinge samemhang bezien - niet in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat aan de door eiser aan zijn asielaanvraag ten grondslag gelegde feiten en omstandigheden geen geloof kan worden gehecht. In hetgeen eiser in beroep heeft aangevoerd, dat grotendeels een herhaling is van datgene dat o ok al in de zienswijze naar voren is gebracht en waarop verweerder in het bestreden besluit genoegzaam is ingegaan, ziet de rechtbank geen aanleiding om tot een andersluidend oordeel te komen. De verwijzing van eiser naar de situatie in Azerbaidzjan voor etnisch Armeniërs kan - gelet op de ongeloofwaardigheid van eisers relaas - evenmin leiden tot een ander oordeel. Voorts volgt de rechtbank eiser niet in zijn ter zitting opgeworpen stelling dat verweerder ten onrechte heeft nagelaten om het asielrelaas van eiser te vergelijken met het relaas van eisers broef, die ook in Nederland een asielaanvraag heeft ingediend. Eiser heeft immers verklaard dat hij en zijn broer elkaar sinds de scheiding van hun ouders (toen eiser twee jaar oud was) niet meer hebbben gezien, zodat niet valt in te zien welke betekenis het vergelijken van de asiel relazen zou kunnen hebben." Ten onrechte heeft de Rechtbank zo overwogen, hetgeen hierna wordt toegelicht. Aan eisers asielrelaas wordt door verweerder geheel ten onrechte geen geloof gehecht en ook zou het asielrelaas van de broer van eiser wel degelijk licht kunnen werpen op het relaas van eiser. Immers, al zijn de broers al jaren geleden gescheiden opgegroeid, dan zou de geloofwaardigheid van eisers relaas toenemen als de familieleden, met name de ouders en de tante Esmiralda, bekend zouden zijn bij de broer. Eiser wordt immers verweten

12 mr. Tom R. Hüpscher en mr. Sylvia R. Kwee, advocaten en procureurs Postbus 1231, 3000 BE Rotterdam, tel , Fax weinig of geen gedetailleerde informatie te kunnen verstrekken over zijn vader, moeder en overige familieleden. Ook zou de afkomst van moeder kunnen worden gestaafd. De betekenis van het vergelijken van de asielrelazen is door de rechtbank ten onrechte onderschat. REDENEN WAAROM appellant zich tot u wendt met het verzoek dit hoger beroep gegrond te verklaren en de bestreden uitspraak d.d. 18 januari 2011 van de Rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats 's-hertogenbosch te vernietigen. Rotterdam, 24 januari 2011