Radio Kamer Filharmonie. Thomas Zehetmair

Transcriptie

1 A eerste concert A-serie 51e seizoen 10 september 2011, uur Thomas Zehetmair dirigent en viool Muzio Clementi Vierde symfonie in D WoO 35 ca Andante sostenuto Allegro vivace Andante cantabile Minuetto. Allegretto moderato Finale. Allegro vivace pauze Ludwig van Beethoven Vioolconcert in D opus Allegro ma non troppo Larghetto Rondo cadens: Wolfgang Schneiderhan Tot onze grote spijt is dirigent Frans Brüggen vanwege gezondheids redenen niet in staat deze Matinee te dirigeren. Wij zijn bijzonder verheugd dat Thomas Zehetmair bereid is gevonden de taak van Frans Brüggen over te nemen. Het programma blijft ongewijzigd.

2 A eerste concert A-serie 51e seizoen 10 september 2011 Tegengestelde naturen Clementi en Beethoven Uitzending Radio / TV en terug luisteren via internet NTR Podium documentaires en concert registraties op nederland 2 Concertagenda Deze NTR ZaterdagMatinee wordt rechtstreeks uitgezonden op Radio 4. Via de ZaterdagMatinee-website kunt u de opname terug luisteren en terugzien. NTR Podium neemt dit concert op voor uitzending op een nader te bepalen moment. zondag 11 september uur Programma over klassieke muziek, dans en opera. Met een film over de Oostenrijkse pianist Paul Wittgenstein, die zijn rechterarm verloor tijdens de Eerste Wereldoorlog. maandag 12 september uur Concertregistratie van Daphnis et Chloé van Maurice Ravel. Een uitvoering door het Radio Filharmonisch Orkest en Groot Omroepkoor onder leiding van Mark Wigglesworth met het Groot Omroep Koor in de ZaterdagMatinee van 1 oktober 2005 (herhaling). Meer omroepconcerten en het laatste nieuws vindt u op In de lente van 1807 zaten ze samen aan een tafeltje in een Weens restaurant: Muzio Clementi en Beethoven. Een merkwaardige combi. De jonge, wereldvreemde Beethoven die met elk nieuw werk grenzen verlegde, bruisend van ideeën, het slijk der aarde verachtend, tegenover de oudere bonvivant Clementi, gepokt en gemazeld in het muziekleven, schrander, in Londen van zijn fortuin genietend. Kunstenaar tegenover zakenman. Want als klavierfabrikant en muziekuitgever had Clementi vooral oog gekregen voor de commerciële kant van een artistiek product. Ik heb er een mooi slaatje uit weten te slaan, vind je niet?, schreef hij aan zijn Londense zakenpartner nadat hij voor een habbekrats de publicatierechten van een hele reeks werken van de naïeve Beethoven had bemachtigd. Hij zette Beethoven zelfs aan het werk: wilde een arrangement voor piano en orkest van diens fonkelnieuwe Vioolconcert. Omdat dat in Engeland goed verkocht. Het entrepreneurschap zat Clementi in het bloed. Financiële overwegingen speelden al een rol toen hij als jongeman door Europa trok, als pianist. Zelfs een Mozart was jaloers op de charlatan die voor geen cent aan muzikaal gevoel had en die op het klavier alleen schittert met tertsenpassages. De pragmatische Clementi leverde zich niet weerloos over aan de muzen. Hij gaf bij voorkeur les aan bankiersdochters, trad het liefst op in de meest gerenommeerde concertzalen, componeerde vooral indien uitgevers diep in de buidel tastten. Eenmaal in Londen investeerde hij zijn spaarcentjes in zaken. Hij zette een eigen merk fortepiano in de markt en kocht de rechten van bladmuziek ten behoeve van een eigen muziekuitgeverij. Het wierp vruchten af. Clementi op leeftijd zat er warmpjes bij, terwijl Beethoven op een houtje beet. Clementi s ingehouden romantiek Zijn leven lang stond hij te boek als een pianoleeuw, en toch was Clementi compositorisch een allrounder. Ook met het koninklijke genre van de symfonie bewees hij uit de voeten te kunnen. Omstreeks 1790 publiceerde hij twee fraaie symfonieën van haydniaanse snit. Pas een kwart eeuw later pakte hij de draad echter weer op. In Londen componeerde hij toen opnieuw symfonieën, waaronder een spektakel 2 3

3 stuk waarin God save the King was verwerkt. Tot een uitgave kwam het niet, maar in diverse steden werden deze werken uitgevoerd. De manuscripten hield Clementi onder zich. Hij bracht er veranderingen in aan, gooide delen om, zette soms zelfs de schaar in zijn papieren om passages te elimineren. We mogen van geluk spreken dat de handschriften bewaard bleven, ze liggen nu broksgewijs in archieven van bibliotheken. Het is lastig gebleken om de originele versies van de symfonieën te herstellen, dat vergt reconstructiewerk. Al tijdens het Italiaanse fascisme werd Clementi (in Rome geboren) geëerd met een editie van wat zijn Vierde symfonie werd genoemd een discutabele nummering die echter Muzio Clementi gemeengoed werd. Veertig jaar later deed een andere Italiaan (Pietro Spada) het over omdat er nieuw materiaal was opgedoken. Diens uitgave van de Symfonie in D wordt tegenwoordig gebruikt voor uitvoeringen en cd-opnamen. Clementi was te veel achttiende-eeuwer om zijn symfonieën titels te geven. Had hij het gedaan, dan zou bij zijn Vierde Pathetique niet misplaatst zijn geweest. Want pathetisch is het werk van begin tot eind, van de gekruide langzame inleiding in het openingsdeel tot de laatste tutti s van de bruisende finale. Geen spoor meer van de aristocratisch-voorzichtige toon van de twee vroege symfonieën. Aan alles is te horen dat omstreeks 1817 de romantiek ook in Engeland is ontloken. Niettemin moet Clementi een zeker conservatisme zijn opgedrongen. Steeds zijn er in deze symfonie aanzetten tot dramatiek, in de vorm van verrassende akkoorden, drieste sonoriteiten (tweede thema in de celli) en een gedurfde dissonantiegraad, maar het blijft bij zulke voorzichtige stapjes. Met tutti-cadenzen zet Clementi vaak een rem op al te avontuurlijke verkenningstochten. Hij weigert het rijk van het onbekende en sublieme te betreden. Als luisteraar heb je steeds het gevoel dat hij dat wel zou kunnen, maar dat hij zich inhoudt met als motto: op beethoveniaanse stoutmoedigheden zit mijn publiek niet te wachten ik verwen het liever met wat herkenbaar en overzichtelijk is. Absoluut spannende muziek, maar zonder overbelasting van de oren Clementi besefte waar zijn kracht lag en waar hij om werd bewonderd. Hij is een man van locale effecten. Je hoort bijvoorbeeld aan de instrumentatie en kleureffecten dat Clementi Beethovens Eroica en de ouverture Coriolan kende. Als zestiger achtte Clementi zich kennelijk niet te goed om van een jongere generatie te leren. Clementi s muziek is als een tuin vol bloemen: een bonte kleurenpracht en op elke plek kun je iets bijzonders verwachten. Opvallend zijn de vele drukke begeleidingsfiguren, een warmbloedigheid die wellicht op het conto komt van Clementi s mediterrane afkomst. Datzelfde geldt voor de kwistige behandeling van luidruchtige tutti s, die het toch al driftige openingsdeel en de vinnige finale rossiniaanse trekjes geven. Additief, energiek, temperamentvol dat zijn karakteristieken van deze symfonie. Het muzikale materiaal is ondergebracht in herkenbare vormen. De sonatevorm van het openingsdeel verloopt zoals voorgeschreven in leerboeken. Met contrapuntisch materiaal is Clementi voorzichtig, hoewel hij juist op dat punt een grote faam genoot. Imitaties en korte fugato s zijn subtiel verwerkt, zonder dat ze opvallen. Ze zitten vooral verstopt in het poëtische langzame deel en in het opvallend duistere Menuet (deel 3). Al met al is het een moderne, uit de kluiten gewassen symfonie waarin Clementi blijk geeft op de hoogte te zijn van belangrijk contemporain repertoire. Je hoort bijvoorbeeld aan de instrumentatie en kleureffecten dat hij Beethovens Eroica en de ouverture Coriolan kende. Als zestiger achtte Clementi zich kennelijk niet te goed om van een jongere generatie te leren. Beethovens vliegende haast Vanwege de genoemde initiatieven in 1807 zal Clementi s naam altijd verbonden blijven met Beethovens Vioolconcert. In 1994 verscheen daarvan een wetenschappelijk verantwoorde uitgave. Eerder had veel verwarring bestaan over de juiste noten. Beethovens bewaard gebleven manuscript is namelijk moeilijk te ontcijferen en de Originalausgabe, de editie uit Beethovens tijd, is niet overal betrouwbaar. In zijn manuscript noteerde Beethoven drie versies van het concert door elkaar heen: de oorspronkelijke versie (zoals het concer t klonk bij de première op 23 december 1806), een gereviseerde versie die voor publicatie was bedoeld én nog eens het door Clementi bestelde piano-arrangement. Die wirwar aan notities is moeilijk te ontrafelen. Beethoven ging bij het componeren gebukt onder tijdgebrek. Hij had maar een paar weken om zijn Vioolconcert te componeren, in partituur te brengen, de partijen uit te schrijven en repetities te houden. Van het laatste schijnt dan 4 5

4 Joseph Joachim, die Beethovens Vioolconcert tot een succes maakte ook weinig te zijn gekomen en de solist, Franz Clement, moest het concert nagenoeg van blad spelen. De première moet belabberd hebben geklonken, althans naar hedendaagse maatstaven. Clement speelde ook gewoon mee met de tutti-violen in het orkest, anders wist hij niet wanneer hij als solist weer aan de beurt was. Dit verklaart misschien waarom Beethoven voor de solopartij een nogal hoge ligging koos: zo ontstond tenminste enig contrast met de violen in het orkest. Vliegende haast en toch een hoogstaand werk bij Beethoven komt dat vaker voor. Een naderende uiterste- In Engeland achtte men Beethovens Vioolconcert lange tijd een tweederangs product. Te moeilijk speelbaar en muzikaal weinig interessant. termijndatum zweepte hem op tot nog grotere prestaties. Toch heeft over de kwaliteit van het Vioolconcert niet altijd consensus bestaan. In Engeland vond men in Beethovens tijd dat het maar een tweederangs product was. Te moeilijk speelbaar en muzikaal weinig interessant. In Wenen stoorde men zich aan eindeloze herhalingen, structuurloosheid en een al te bonte orkestratie. Wat die herhalingen betreft doelde men waarschijnlijk op het motief dat Beethoven in het openingsdeel zo intensief benut en waarmee de paukenist het werk subtiel opent. Doodstil moet het dan ook zijn in de zaal wanneer het concert begint, anders gaan die zo saillante paukenslagjes verloren, terwijl ze de meest markante tonen van het concert vormen. Het motief keert onop hou de lijk terug. Nu eens als onder deel van de melodie, dan weer als begelei dingsfiguurtje, als funda ment in de bassen of als materiaal van sequenzen. Net als het bekende hoofd motief van de Vijfde symfo nie loopt het als een rode draad door het deel. De motivische werkwijze is type rend voor Beet ho ven: met een minimum aan materiaal gestalte geven aan een heel deel. Moeizame acceptatie Misschien was de kritiek van destijds wel enigszins gerechtvaardigd. In elk geval bracht Beethoven na de pre mière heel wat wijzigingen aan. Hij deed dat vaker: de première afwachten om te bezien wat er nog aan verbeterd kon worden niemand is onfeilbaar. Beethoven werkte vooral cadensmatige passages nader uit, die bij de première nog groten deels improvisatorisch waren ingevuld. Overgangszinnen maakte hij soepeler en organischer. De herhalinge n van de lyrische hoofd melo die van het tweede deel, het verstilde Larghetto waarin de solist soms bijna fluistert, werden gevarieerder, en tussen spelen uit het finale-rondo spannender. Intussen werkte Beethoven ook aan het arrangement voor Clementi. Daarbij kwam hij soms weer op nieuwe ideeën, die dan meteen een plaats kregen in het Vioolconcert. Na al dat moeizame werk kon de muziek eindelijk naar de uitgever, voor een oplage van luttele honderden exemplaren die nauwelijks aan de man te brengen waren. Want alle inspanningen ten spijt was het Vioolconcert lange tijd geen succes en werd het maar heel sporadisch uitgevoerd. Vrijwel geen violist waagde zich aan de voor die tijd reusach tig moei lijke solopartij. Aan het slapende bestaan kwam pas een eind toen een halve eeuw na Beethovens dood de meesterviolist Joseph Joa chim er zijn licht op liet schij nen. Sindsdien is het één en al glorie met dit werk. Een statisticus heeft eens berekend dat het tegenwoordig gemiddeld elke dag wel ergens wordt gespeeld... Jos van der Zanden Ludwig van Beethoven, ca detail schilderij W.J. Mähler 6 7

5 A eerste concert A-serie 51e seizoen 10 september 2011 Uitvoerenden Thomas Zehetmair Violist Thomas Zehetmair is dirigent, solist en kamermusicus. Hij heeft de artistieke leiding over het Engelse Northern Sinfonia en is sinds seizoen artistic partner van het St. Paul Chamber Orchestra in de VS. Concerttournees met Northern Sinfonia brachten hem naar het Hong Kong Festival, Nederland, Scandinavië en Duitsland. Met hetzelfde orkest maakte hij cd-opnamen van Brahms Vioolconcert en Schumanns Vierde symfonie, Sibelius Derde en Zesde symfonie, Stravinsky s Vioolconcert in D, Schuberts Zesde symfonie en de Eerste symfonie van Hans Gál. Als solist legde hij het grote vioolrepertoire op cd vast; recentelijk onder meer Zimmermanns Canto di speranza (met dirigent Heinz Holliger), Paganini s Capricci, Elgars Vioolconcert (met Sir Mark Elder) en Mozarts vioolconcerten (met Frans Brüggen). Samen met Ruth Killius speelt hij modern en eigentijds repertoire voor viool en altviool op de duo-cd Manto and Madrigal. Een van de hoogtepunten van seizoen wordt Zehetmairs debuut als dirigent bij de Salzburger Festspiele, waar hij ook zal optreden met het Zehetmair Quartet, dat hij in 1994 oprichtte. Thomas Zehetmair werd onderscheiden met een eredoctoraat van de Franz Liszt Muziekacademie in Weimar. Eerder in de Matinee: Mozart Vioolconcert KV219 (1990), Beethoven Vioolconcert (1996), Henze Ariosi (2002) De is een veelzijdig orkest met een breed en gevarieerd werkterrein. Het treedt in verschillende bezettingen op, van barokformatie tot ensemble voor hedendaagse muziek. Michael Schønwandt is chef-dirigent en artistiek leider. Vaste gastdirigenten zijn Frans Brüggen (tevens ere-dirigent), Philippe Herreweghe en James MacMillan. Op verzoek van het orkest werd voormalig chef-dirigent Jaap van Zweden op 26 mei 2011 benoemd tot ere-dirigent. De levert een belangrijk aandeel aan de series de NTR ZaterdagMatinee, Het Zondagochtend Concert en de Robeco Zomerconcerten in het Amsterdamse Concertgebouw, De Vrijdag van Vredenburg in Utrecht en de serie NTR maakt hoorbaar in het Muziekgebouw aan t IJ. Al deze concerten worden uitgezonden Thomas Zehetmair Keith Pattison en Michael Schønwandt Hans van der Woerd 8 9

6 via Radio 4, en vele ervan geregistreerd voor live internet-streams en tv-uitzendingen, en radio-uitzendingen in landen die zijn aangesloten bij de European Broadcasting Union. De is verder een vaste speler in de educatieve serie De Magische Muziekfabriek, de Internationale Gaudeamus Muziekweek en het Holland Festival. In april 2011 viel de RKF de eer ten deel om onder leiding van Jaap van Zweden het Koninginnedagconcert in Paleis Noordeinde te verzorgen. De is befaamd vanwege de gedreven uitvoeringen van hedendaags repertoire. De RKF werd onderscheiden met de Muziekgebouwprijs voor de uitvoering van Richard Rijnvos NYConcerto met als solist pianist John Snijders. Op het festival voor nieuwe muziek in Donaueschingen verzorgde de RKF onder leiding van Peter Eötvös in oktober 2010 vier wereldpremières in één concert. Tijdens het Holland Festival 2010 speelde de RKF onder leiding van Martyn Brabbins de opera Hondenhart van Alexander Raskatov. De eerste concertante Nederlandse uitvoering van Dusapins Faustus, the last night door de RKF (in de NTR ZaterdagMatinee), zorgde voor jubelende recensies. Een andere specialiteit is het uitvoeren van bekend en onbekend repertoire van oude meesters onder leiding van specialisten op het gebied van de historische uitvoeringspraktijk. De RKF werd geprezen voor de energieke en verfrissende uitvoering van onder meer de Beethoven-symfonieën en de opera s van Hasse (Piramo e Tisbe) en Haydn (Armida); beide in de ZaterdagMatinee. De veelzijdigheid van de Radio Kamer Filharmonie wordt weerspiegeld in de cd-catalogus van het orkest. De tweede uitgave van het label QuattroLive bevat opnamen van Beethovens Eerste symfonie onder leiding van Frans Brüggen en Tristan Keuris Symphony in D onder leiding van Jaap van Zweden. Voor verschillende andere labels nam de werken op van onder anderen Joseph Haydn, Igor Stravinsky, Henk Badings en Otto Ketting. Onlangs werd de catalogus aangevuld met nieuwe releases van eigentijds repertoire, waaronder NYConcerto van Richard Rijnvos, het pianoconcert The Solway Canal van Gavin Bryars en Visitatio Sepulchri van componist en vaste gastdirigent James MacMillan. volg de radio kamer filharmonie op twitter (@radiokamerfilh) en facebook. chef-dirigent Michael Schønwandt ere-dirigenten Jaap van Zweden Frans Brüggen vaste gastdirigenten Philippe Herreweghe James MacMillan eerste viool Nadia Wijzenbeek Quirine Scheffers Dimiter Tchernookov Josje ter Haar Julija Hartig Pedja Milosavljevic Joan Mooney Gerrie Rodenhuis Sergiy Starzhynskiy Ruud Wagemakers tweede viool Mintje van Lier Wouter Groesz Zofia Balcar Ian van den Berk Heather Kurzbauer Frits Wagenvoorde Tinka Regter Marleen Wester Judith van Driel Iina Laasio altviool Frederik Boits Maurits Wijzenbeek Sabine Duch Marije Helder Ben Joles Lotte de Vries cello Michael Müller Naftali Gurevich Gé Bartman Sebastiaan van Eck Angela Stevenson contrabas György Schweigert Boris Kozlov Norma Brooks Jim Schultz fluit Ingrid Geerlings Carolien van t Hof hobo Jeroen Soors Caroline Tempelaar-Pijp klarinet Arjan Woudenberg Esther Misbeek fagot Dennis Notten Hidehiko Miki hoorn Laurens Otto Rebecca Grannetia trompet Cyrille van Poucke Raymond Rook trombone Victor Belmonte Albert Cyril Scheepmaker Sebastiaan Kemner pauken Peppie Wiersma 10 11

7 komende concerten in zaterdag 17 september, uur Concertgebouw Amsterdam serie B-1 Honderd jaar Pettersson Radio Filharmonisch Orkest Roman Kofman dirigent Nikolai Tokarev piano Nielsen Ouverture Helios Grieg Pianoconcert Pettersson Zevende symfonie Allan Pettersson ( ) is een van de belangrijkste Zweedse componisten van de twintigste eeuw. Vooral zijn symfonisch oeuvre, met maar liefst vijftien voltooide en twee onvoltooide symfonieën, is van grote kwaliteit. In de basis tonaal, maar doorgaans uitgroeiend tot grootse en ruige eendelige klankformaties. Zijn honderdste verjaardag op 19 september Nikolai Tokarev Felix Broede 2011 is aanleiding om meer aandacht te vragen voor zijn oeuvre. Zijn meesterwerk, de Zevende symfonie, is in dit geval het deel dat staat voor het geheel. Hoewel Pettersson wel de Zweedse tegenhanger van Sjostakovitsj wordt genoemd, onttrekt de symfonie zich aan iedere school, aan elk voorbeeld. Mijn muziek vertelt mijn leven, zo verklaarde de componist. De zegeningen, de vloeken, om zo het lied te herontdekken dat de ziel ooit zong. Zijn werk krijgt perspectief door de combinatie met belangwekkende werken van bekende Scandinavische voorgangers: de ouverture Helios van de Deen Carl Nielsen en het Pianoconcert van de Noor Edvard Grieg. (pj) Allan Pettersson Pierre Boulez zaterdag 24 september, uur Concertgebouw Amsterdam serie E-1 Boulez dirigeert Mallarmé-portret Ensemble intercontemporain Lucerne Festival Academy Ensemble Pierre Boulez dirigent Barbara Hannigan sopraan Boulez Pli selon pli (Portrait de Mallarmé ) De titel Pli selon pli is afkomstig uit een gedicht van Mallarmé. Al komt het gedicht in mijn werk niet voor, het geeft er toch zin en richting aan. De dichter beschrijft er hoe de geleidelijk oplossende nevel stukje bij beetje de stenen van de stad Brugge zichtbaar maakt. Net zo ontvouwt zich in deze vijf stukken plooi na plooi (pli selon pli) een portret van Mallarmé. Aldus Pierre Boulez. Pli selon pli is een labyrintische speurtocht, pas op het eind openbaart zich de betekenis ervan. Voorgevoelens en herinneringen lopen in dit geniaal geconcipieerde werk door elkaar heen. Wanneer het slotakkoord valt, hetzelfde als het openings akkoord, zou de reis weer opnieuw kunnen beginnen. Pli selon pli kan worden beschouwd als parabel van het artistieke scheppingsproces en de menselijke zoektocht naar de geheimzinnige zin van het bestaan. Ook vanwege zijn kleurrijke instrumentatie en vrijelijke omgang met de door de ritmiek van Mallarmés verzen geïnspireerde zangstem is Pli selon pli een meesterwerk. En een van de belangrijkste composities van de twintigste eeuw. (cs) A. Warme-Janville 12 13

8 komende concerten in De vrijdag van Vredenburg MAAKT HOORBAAR hemels & DUIVELS Philipppe Herreweghe vrijdag 16 september, uur Vredenburg Leidsche Rijn, Utrecht Philippe Herreweghe dirigeert de Pastorale Hans van der woerd Hannes Minnaar vrijdag 23 september, uur Vredenburg Leidsche Rijn, Utrecht Marco Borggreve vrijdag 23 september, uur Muziekgebouw aan t het IJ, Amsterdam Groot Omroepkoor Brad Lubman dirigent Anja Nina Bahrmann sopraan Maarten Engeltjes countertenor Jan Rokyta cimbaal Nishimura Rainbow Body (2008) Maier Nieuw werk voor cimbaal en orkest (2011; wereldpremière) Bryars The War in Heaven (1993; Nederlandse première) Critici bejubelen de buitenaardse schoonheid van Marie-Elisabeth Heckers spel. Dat belooft wat voor Haydns lyrische Celloconcert, een van de hoogtepunten uit de literatuur voor cello. Philippe Herreweghe dirigent Marie-Elisabeth Hecker cello Ravel Le tombeau de Couperin Haydn Celloconcert in C* Beethoven Symfonie nr. 6 Pastorale * Hannes Minnaar Keizersconcert Hannes Minnaar ontving in 2010 de Elisabeth Everts Prijs en werd derde bij het Koningin Elisabeth Concours. Minnaar bewees met zijn gecultiveerde, frisse en gepassioneerde spel dat hij zijn hoge klassering in Brussel alleszins waard is. (Trouw). Radio Filharmonisch Orkest Damian Iorio dirigent Hannes Minnaar piano Wanneer een boeddhistische Meester door oefening verlichting heeft bereikt en sterft, gebeuren er twee dingen. Zijn ziel scheidt zich af van zijn lichaam en gaat over in een eeuwig licht van vrede. Het stoffelijke gedeelte ontstijgt de aarde en neemt vervolgens de kleuren van de regenboog aan. Deze staat heet Rainbow Body. Akira Nishimura laat zich in zijn meditatieve fantasie leiden door zeven transformaties die gekoppeld zijn aan de zeven kleuren van de regenboog. In de compositie van Gavin Bryars gaat het bepaald niet over de hemelse vrede. Zijn zoetgevooisde cantate maakt gebruik van twee contrasterende tekstbronnen die gaan over de val van de rebellerende engelen. Componist en ex-flamencogitarist Florian Magnus Maier beschouwt de klank van cimbaal en orkest als een hemels genoegen. Misschien gaat hij daar via soundtracks zelfs nog hemelse stemmen aan toevoegen. * 18 september uur ook in Het Zondagochtend Concert Concertgebouw, Amsterdam Grieg Peer Gynt, eerste suite Beethoven Vijfde pianoconcert Nielsen Vijfde symfonie (cjp) 10,00 (early bird) (ma-za uur) kassa@muziekgebouw.nl 14 15

9 Radio 4 Concerthuis 100 concerten op ieder moment Met het nieuwe Radio 4 Concerthuis van radio4.nl verandert uw huiskamer in een concertzaal. Wanneer u maar wilt. Natuurlijk zijn de eigen Radio 4 concertseries De Vrijdag van Vreden burg en de NTR ZaterdagMatinee volop aanwezig in het Radio 4 Concerthuis. De recente hoogte punten, maar ook de prachtige opnamen uit het rijke omroep archief. Ook alle concerten van het nieuwe NTR ZaterdagMatineeseizoen kunt u terugluisteren in het Radio 4 Concert huis. U kunt op elk gewenst moment kiezen uit het wisselende en altijd actuele aanbod van ruim 100 concerten en zelf uw concertprogramma samenstellen. Of laat u verleiden door de bijzondere highlights die geprogrammeerd voor u klaarstaan, voorzien van extra informatie en aantrekkelijk gepresenteerd. Voor een selectie van de mooiste opera s uitgezonden op Radio 4 kunt u terecht in de vocale muziekzaal. In het Radio 4 Concerthuis bepaalt ú wat u wilt horen, in het door u gewenste genre, wanneer u maar wilt. ga naar radio4.nl/concerthuis 16