1939 Question (2010) opgedragen aan Philippe Herreweghe

Transcriptie

1 10 Radio 4 presenteert... series AVRO Klassiek vrijdag 18 februari 2011, uur inleiding Sebastiaan van Eck uur Radio Kamer Filharmonie Philippe Herreweghe DIRIGENT Steven Isserlis CELLO Daan Manneke CIACONNA/Answering The 1939 Question (2010) opgedragen aan Philippe Herreweghe WERELDPREMIÈRE Robert Schumann Celloconcert in a opus (1850) Nicht zu schnell Langsam Sehr lebhaft PAUZE Ludwig van Beethoven Symfonie nr. 3 in Es Eroica opus 55 (1804) Allegro con brio Marcia funebre: Adagio assai Scherzo: Allegro vivace Finale: Allegro molto Dit concert wordt door de AVRO rechtstreeks uitgezonden op Radio 4.

2 Manneke - Schumann - Beethoven 2 vrijdag 18 februari 2011, uur Een antwoord op Ives Ruim een eeuw geleden is het alweer dat de Amerikaanse avant-gardist Charles Ives zijn baanbrekende orkestwerkje The Unanswered Question componeerde. Een stuk van maar vijf of zes minuten, dat niettemin voor heel wat twintigste-eeuwse componisten een nieuwe maatstaf werd. Wat een lef had die man, oppert de Nederlandse componist Daan Manneke, om buiten alle Europese geleerdheid om denk aan Schönberg zulke dingen te doen! Altijd is er weer die verrassing bij Ives, die gewilde inconsistentie. Hij kreeg het non-conformisme dan ook met de paplepel ingegeven. Wat zijn vader allemaal niet uithaalde op dat trompetje van hem... Toen Manneke van het Fonds voor de Podiumkunsten de opdracht kreeg voor het orkestwerk dat vanavond zijn wereldpremière beleeft, besloot hij al snel dat Ives de inspiratiebron zou worden. Juist vanwege die onverenigbare muzikale stijlen die in The Unanswered Question zo n belangrijke rol spelen. Dat hybride element vind ik fascinerend, zegt Manneke desgevraagd, de onverenigbaarheid van stijlen verklaart de cryptische titel bij Ives. Het is de onbeantwoorde vraag hoe het één met het ander kan samenkomen. Bij Ives is dat aan de ene kant een tonaal continuüm in de strijkers, een soort muzikaal gordijn, waar dan ineens heel andere muziek doorheen breekt. Vier fluiten bijvoorbeeld die in een eigen tempo spelen; later een trompet die ergens achter de coulissen motieven laat horen ook muziek die zich niets aantrekt van de rest. Uiteindelijk zijn er drie autonome tempi weergaloos! De enthousiaste Manneke doopte zijn eigen orkestwerk veelbetekenend CIACONNA/Answering the Question. Hij koos voor een traditionele orkestbezetting, maar voegde er een prominente harppartij aan toe. Ik reageer op de vraag die Ives stelt, zegt hij. In mijn stuk dat overigens ruim twee keer zo lang is tracht ik een antwoord te geven op de door Ives geponeerde tegenstellingen. Bij mij hoor je allereerst een soortgelijk

3 Daan Manneke strijkersdecor als bij hem, in een herkenbaar D-groot. Het heeft chaconne-achtige associaties, maar al gauw blijkt dat het toch anders gaat dan bij de traditionele chaconne uit de renaissance of de barok, er is een andere bewegingsgraad. Vervolgens zijn er muzikale episoden die als het ware een commentaar vormen op deze strijkers. Het zijn fragmenten van eigentijdse muziek die er haaks op staan, die ontwrichtend werken. De toonkleur is anders, en ook de tonaliteit wordt geweld aan gedaan weliswaar geen atonaliteit, maar wel een ver opgerekte chromatiek. Daarna hoor je allerlei mengvormen, waarbij de tegenstellingen worden opgeheven. Het zijn overlaps of, zoals ze tegenwoordig ook wel zeggen, cross-overs. Essentieel zijn de verbindingen tussen de diverse typen muziek, die ik als het ware onder één dak samenbreng, met de harp als verbindend element die blijft overal bij betrokken. Zo geef ik in mijn stuk een antwoord op de vraag die Ives zichzelf stelde. Ook in dit werk blijft Manneke trouw aan wat hij vocaliteit in zijn muziek noemt. Het is een vorm van expressie die qua ruimtelijkheid en arsis-thesis bewegingen ontleend is aan traditionele vocale muziek. Die cantabiliteit is vooral evident aan het slot van zijn stuk, waar het chaconne-element pregnant op de voorgrond treedt, ditmaal onvervalst. Bij die stapsgewijze bewegingen van de chaconne krijg je associaties met een wandelaar, filosofeert Manneke. Een aardige metafoor, want een wandelaar ervaart overal herhaling, regelmaat, het rustige naderen en weer verdwijnen. Zo eindigt ook mijn stuk. Woelige periode In de herfst van 1850 verruilde Robert Schumann zijn woonplaats Dresden voor Düsseldorf, waar hij tot dirigent van het stedelijk orkest was benoemd. Het was Schumanns eerste vaste baan, die met het oog op een gestage gezinsuitbreiding zeer gewenst was. Clara was in haar nopjes, maar Schumann zelf had zo zijn reserves. Hij had maar weinig dirigeerervaring en besefte dat ook zijn communicatieve vaardigheden beperkt waren. Bovendien zag hij op tegen het aanzienlijke cultuurverschil: de mentaliteit van de serieuze protestante Dresdenaar was heel anders dan die van luchthartige katholieke Rijnlander. Hij had tijd nodig om te wennen aan de drukke zuiderlingen, die hem overlaadden met uitnodigingen waar 3

4 4 hij helemaal geen zin in had. Het eerste werk dat in deze woelige periode uit zijn handen kwam was het Celloconcert opus 129, gecomponeerd tussen 10 en 24 oktober Die precieze datering danken we aan Schumanns dagboeken, waarin de Pietje Precies alles vastlegde wat hij deed. Ze bewijzen dat Schumann zich obsessief kon vastbijten in een werk, waaraan hij dan koortsachtig componeerde, als in een roes. Veertien dagen voor een uit de kluiten gewassen concert kan bepaald niet lang worden genoemd. Toch was er geen deadline en het concert bleef zelfs lang ongespeeld in de kast liggen. Publicatie volgde pas in 1854 en de première volgde pas vier jaar na Schumanns dood, in Dat wil niet zeggen dat er in de tussenliggende jaren geen belangstelling voor was. Sommige cellisten ontfermden Robert Schumann zich er over en studeerden het ook in, maar ze werden afgeschrikt door de moeilijke passages in met name de finale. Hun suggesties voor revisies werden door Schumann echter terzijde gelegd, hij verdedigde elke noot. Wel bekende hij dat hij oorspronkelijk niet had beoogd een concert te componeren, maar een Konzerststück. Dat verklaart wellicht de ongebruikelijke verstilde opening en de nadruk op lyriek in plaats van op dartele doorwerkingspassages. De twee hoofdthema s in het openingsdeel zijn opmerkelijk contemplatief van karakter. In het beknopte langzame deel mag de cellist zich uitleven in dubbelgrepen. Evenmin als aan het einde van het eerste deel geeft Schumann aan het einde van dit deel het publiek ruimte om de keel te schrapen: de finale volgt attacca. Het is een uitbundig Rondo met pittige akkoordbrekingen en lastige snelle loopjes, muziek die grenst aan virtuositeit. Het is echter niet de acrobatiek waarvoor indertijd een Paganini of een Liszt de concertzalen gevuld wisten te krijgen daar hield Schumann zich verre van. Kort voordat hij in 1854 het handschrift naar zijn uitgever stuurde, bracht Schumann de nodige wijzigingen in het concert aan. Die spreken tot de verbeelding, omdat het toen psychisch en lichamelijk sterk bergafwaarts met hem ging. Schumann werd beheerst door doodsgedachten,

5 leed aan angstige visioenen en meende dat hij in de greep was van duivelse machten. Eens riep hij Clara bij zich, noteerde het hoofdthema van zijn Vioolconcert en verklaarde dat hij de melodie had doorgekregen van de geesten van Schubert en Mendelssohn. Niet lang daarna probeerde hij zich te verdrinken in de Rijn. Ook het Celloconcert werd beroerd door een Schumann die al geestelijk gestoord was een fascinerende gedachte. Over de vraag of, en zo ja hoe, deze geestelijke instabiliteit zijn compositorische capaciteiten beïnvloedde, zijn de deskundigen het echter allesbehalve eens. Heldhaftige symfonie De Eroica, de ouverture Coriolan, de Egmont-muziek, de balletmuziek Prometheus, de Vijfde symfonie al die beroemde werken van Beethoven hebben iets gemeenschappelijk. Er wordt heldhaftigheid in uitgedrukt. Je hoort dat er sprake is van een conflict. De overwinning daarvan leidt tot een juichende triomf, een extatisch feest. En indien het niet goed afloopt, dan is daar altijd nog de herinnering aan de nobele held, die postuum wordt geëerd. Beethoven kende een heroïsche fase. Muzikaal, maar ook in zijn persoonlijke leven. Zo identificeerde hij zich met de Franse consul Bonaparte, de wereldverbeteraar die de idealen van de Franse Revolutie wilde uitdragen. Het leidde tot een baanbrekend werk, Ludwig van Beethoven de Derde symfonie. Vormt die nu een muzikaal portret van de bewonderde generaal? Beethoven hoopte inderdaad dat Napoleon de mensheid de weg zou wijzen naar rechtvaardigheid en dat hij de verslaving aan religie zou aanpakken. Maar het liep anders, Napoleon gooide het op een akkoordje met de paus. Bij Beethoven sloeg dat in als een bom, het was verraad aan de goede zaak. En dan nog een eigenhandige keizerskroning! Beethoven legde een relatie met Julius Caesar, achttien eeuwen eerder, die eveneens zijn idealen had ingewisseld voor ongebreidelde macht. Hij verscheurde het titelblad van zijn symfonie, met daarop Buonaparte, en noteerde: Sinfonia Eroica composta per festeggiare il sovvenire di un grand Uomo (Heldhaftige symfonie gecomponeerd ter herinnering aan een groot man). Beethovens ideeën over grote mannen met humanitaire idealen werden gevoed door het boek Vitae parallellae van Plutarchus. Het in de renaissance herontdekte geschrift uit de eerste eeuw van onze jaartelling werd in de 5

6 6 achttiende eeuw gretig gelezen, met name in Frans-revolutionaire kringen. Napoleon dweepte ermee. Ook Beethoven raakte in de ban van de Romeinen. Hij ging zelfs zo ver om zijn haren à la Titus te laten knippen en op zijn werktafel stond een beeldje van de republikein Lucius Junius Brutus. Met die adoratie was hij een kind van zijn tijd. De boeken van Seneca, Tacitus, Cicero, Epictetus en vele anderen waren bij de betere klassen gemeengoed. Zelfs de mode raakte afgestemd op die van het oude Rome: dames soigneerden en kleedden zich naar oude afbeeldingen, met lange, mouwloze gewaden die kort onder de boezem waren ingesnoerd. Ook meubels, munten, gebouwen en allerlei politieke instituties werden gemodelleerd naar de oudheid. Behalve door literatuur en geschiedenis werd Beethoven geboeid door de antieke filosofie. De trotse Romeinen dienden hem als voorbeeld voor een bezonnen, stoïcijnse levenshouding, met een gezonde argwaan ten aanzien van aardse geneugten. Eten, drinken en seks dat is iets voor de beesten in de wei, placht hij Seneca na te zeggen. Matigheid, beheersing van hartstochten, minachting van het zintuiglijke en het emotionele door dit te praktiseren kon je als mens tot grote hoogte komen. Daarmee kweekte je zelfrespect, innerlijke kracht, een nobel en hoogstaand karakter. Beethoven las hoe hij levensproblemen de baas kon worden. Bijvoorbeeld de schok van zijn afnemende gehoorvermogen. In 1802, onmiddellijk vóór de Eroica, schreef hij: Het vergalt werkelijk mijn leven en al bijna twee jaar lang mijd ik elk gezelschap, omdat ik niet tegen mensen durf te zeggen: ik ben doof. Vaak al heb ik de Schepper en het leven vervloekt. Plutarchus heeft me de weg gewezen naar berusting. Het valt niet mee om al op je achtentwintigste te worden gedwongen om filosoof te zijn, vooral niet voor een kunstenaar. Het was de filosofie van de Stoa die Beethoven psychische veerkracht schonk. Laat je niet klein krijgen door begeerte, angst, pijn of liefde, maar spot daarmee, zei deze leer. Denk groots, maak plannen voor de langere termijn, formuleer universele idealen, voor jezelf en voor je medemensen. Duizelingwekkende wijsheden, die Beethoven ter harte nam tijdens zijn heroïsche fase. Een diepe crisis werd daarmee overwonnen. En juist toen ( ) ontstond die mijlpaal in de geschiedenis van de muziek, de Eroica. Is deze symfonie nu een muzikaal portret van Napoleon, zoals met name Anglo-Amerikaanse auteurs menen? Nee, het is een impressie van zo n gelouterde grand Uomo een waardig persoon die weet hoe je behoort te leven en te sterven. Een impressie van de gelouterde Beethoven. Jos van der Zanden

7 uitvoerenden Philippe Herreweghe, dirigent Philippe Herreweghe werd geboren in Gent. Hij studeerde piano aan het conservatorium aldaar en begon daarna een studie medicijnen en psychiatrie. Tijdens zijn universitaire studie richtte hij Collegium Vocale op een ensemble dat de aandacht van Nikolaus Harnoncourt en Gustav Leonhardt trok. Zij nodigden het koor uit mee te werken aan hun opnamen van de complete cantates van J.S. Bach. Philippe Herreweghe heeft diverse ensembles samengesteld die aanzienlijke erkenning hebben gekregen en meer dan zestig opnamen hebben gemaakt: Ensemble Vocal Européen, Collegium Vocale Gent, La Chapelle Royale, Orchestre des Champs-Elysées en Musique Oblique. Philippe Herreweghe trad op als gastdirigent bij ensembles als het Koninklijk Concertgebouworkest, het Mahler Chamber Orchestra, het Rotterdams Philharmonisch Orkest, het Symfonieorkest van Stavanger en defilharmonie. Hij was artistiek leider van het Saintes Festival tussen 1982 en 2002 en is onderscheiden als European Musician of the Year in 1991 en Cultureel Ambassadeur van Vlaanderen Verder is Philippe Herreweghe benoemd tot Officier des Arts Philippe Herreweghe et Lettres in 1994, Doctor Honoris Causa aan de Universiteit van Leuven in 1997 en Chevalier de la Légion d Honneur in In oktober van dat jaar werd hij ook geridderd door de Koning van België. Sinds 1999 is Herreweghe hoofddirigent bij defilharmonie in Antwerpen. In mei 2006 nam hij het initiatief om tijdens een jaarlijkse Bach Academie zijn ervaring als dirigent door te geven in masterclasses. Philippe Herreweghe is vaste gastdirigent van de Radio Kamer Filharmonie. HANS VAN DER WOERD 7

8 8 Steven Isserlis KEVIN DAVIES Steven Isserlis, cello De Britse cellist Steven Isserlis gaf concerten met onder meer het Philadelphia Orchestra en het Gewandhausorchester Leipzig o.l.v. Daniel Harding, het Boston Symphony Orchestra o.l.v. Rafael Frühbeck de Burgos, het Minnesota Orchestra o.l.v. Charles Dutoit, het San Francisco Symphony Orchestra o.l.v. Mstislav Rostropovitsj, de Tsjechische Filharmonie o.l.v. Sir Charles Mackerras, het London Philharmonic Orchestra o.l.v. Tadaaki Otaka en het Philharmonia Orchestra o.l.v. Vladimir Ashkenazy. Daarnaast is Steven Isserlis geïnteresseerd in de historische uitvoeringspraktijk en speelt met de belangrijkste barokorkesten. Hij heeft concertreeksen samengesteld voor de Salzburger Festspiele, voor de Wigmore Hall in Londen en voor de Zankel Hall in New York. Isserlis heeft een passie voor het werk van Robert Schumann. Enkele seizoenen geleden leidde hij een Schumannproject in Tokio. In 2010 programmeerde hij een concertserie voor het Cheltenham Festival ten gelegenheid van Schumanns tweehonderdste geboortejaar. Ook werd hij voor verschillende avonden geëngageerd in Londen en New York, om leven en werk van Schumann en Brahms in woord en toon weer te geven. Daarnaast breekt Isserlis graag een lans voor hedendaagse muziek. Op de Salzburger Festspiele in 2006 speelde hij de première van het Celloconcert van Wolfgang Rihm. Een lange samenwerking verbindt hem met Sir John Tavener, wiens werk voor cello en orkest The Protecting Veil voor Isserlis gecomponeerd is en door hem werd opgenomen. Isserlis heeft een uitgebreide discografie met onder meer de Brahmssonates en werken van Dvořák en Suk met pianist Stephen Hough voor Hyperion Records. Steven Isserlis bespeelt de Nelsova, de Marquis de Corberon Stradivarius uit 1726, die hem ter beschikking gesteld is door de Royal Academy of Music.

9 Radio Kamer Filharmonie De Radio Kamer Filharmonie is een flexibel orkest dat in verschillende bezettingen kan optreden, variërend van barokensemble tot ensemble voor hedendaagse muziek. Het orkest heeft in het hedendaagse repertoire een bijzondere reputatie opgebouwd en tekent regelmatig voor eerste (Nederlandse) uitvoeringen van nieuwe composities. De Radio Kamer Filharmonie levert een belangrijk aandeel aan de series NTR ZaterdagMatinee, Het Zondagochtend Concert en de Robeco Zomerconcerten in het Amsterdamse Concertgebouw, De Vrijdag van Vredenburg in Utrecht en de serie NPS (NTR) maakt hoorbaar in het Muziekgebouw aan t IJ. Al deze concerten worden uitgezonden via Radio 4. Concerten in het kader van de ZaterdagMatinee worden frequent opgenomen door NTR Televisie. Van augustus 2005 tot augustus 2010 was Jaap van Zweden chef-dirigent en artistiek leider van de Radio Kamer Filharmonie. Met ingang van het seizoen is de Deense dirigent Michael Schønwandt chef-dirigent en voegt James MacMillan zich bij de vaste gastdirigenten van het orkest. Vaste gastdirigenten zijn verder Frans Brüggen, sinds 2007 tevens eredirigent, en Philippe Herreweghe. De Radio Kamer Filharmonie en pianist John Snijders werden onderscheiden met de Muziekgebouwprijs voor de eerste uitvoering van Richard Rijnvos NYConcerto. Ook werken van onder anderen Pete Harden, Florian Maier, Peter Adriaansz, Bob Zimmerman en Peter Maxwell Davies beleefden recent hun première met de Radio Kamer Filharmonie. In meer traditioneel repertoire heeft het orkest van zich doen spreken met ZaterdagMatineeuitvoeringen van Haydns opera Armida onder leiding van Jaap van Zweden, Beethovens Missa solemnis met Philippe Herreweghe en Haydns Missa Cellensis met Frans Brüggen. De Radio Kamer Filharmonie speelt verder regelmatig in de educatieve serie De Magische Muziekfabriek in Vredenburg, de Internationale Gaudeamus Muziekweek in Amsterdam en het Holland Festival. Traditiegetrouw wordt het concertseizoen afgesloten met een Mozartfestival en concerten in de Robeco-serie in het Concertgebouw. De cd-catalogus van de Radio Kamer Filharmonie weerspiegelt de veelzijdigheid van het orkest. De tweede uitgave van het label QuattroLive bevat opnamen van Beethovens Eerste symfonie onder leiding van Frans Brüggen en Tristan Keuris Symphony in D onder leiding van Jaap van Zweden. Voor verschillende andere labels nam de Radio Kamer Filharmonie werken op van onder anderen Haydn, Stravinsky, Badings en Otto Ketting. In het seizoen wordt de catalogus aangevuld met nieuwe releases van eigentijds repertoire. 9

10 10 Vrienden van de Radio Kamer Filharmonie De Vereniging Vrienden van de Radio Kamer Filharmonie is opgericht in 1986 ter ondersteuning van het voormalige Radio Kamerorkest. Na de reorganisatie van het Muziekcentrum van de Omroep in 2005, is besloten de vereniging voort te zetten ten behoeve van de RKF. Als lid ontvangt u vier tot vijf keer per jaar de Nieuwsbrief van de vereniging. Daarnaast kunt u jaarlijks gratis een vriendenconcert bijwonen. Die concerten, in studio 1 van het gebouw van het Muziekcentrum van de Omroep in Hilversum, worden geheel belangeloos gegeven door musici uit de RKF, waaruit blijkt dat zij uw vriendschap zeer op prijs stellen. Ook bestaat de mogelijkheid om een aantal malen per seizoen gratis repetities van de RKF bij te wonen in Vredenburg Leidsche Rijn en in het MCO-gebouw te Hilversum en kunt u tegen een vriendenprijs cd s van het orkest bestellen. Ten slotte organiseert de vereniging voor de leden incidentele bijeenkomsten die muziek als onderwerp hebben. Van dit alles kunt u profiteren door betaling van een jaarlijkse contributie van slechts 15 euro. Door het lidmaatschap ondersteunt u de RKF. De historie heeft uitgewezen dat steun van het concertpubliek van groot belang is, zeker in bezuinigingstijden. De vereniging zal u graag welkom heten als nieuw lid. Geïnteresseerden kunnen voor informatie en aanmelding terecht bij: (klik op: vrienden) en het secretariaat van de vereniging: R. Heller, Mereveldlaan CE De Meern telefoon : r.heller@tele2.nl Radio Kamer Filharmonie HANS VAN DER WOERD

11 Radio Kamer Filharmonie CHEF-DIRIGENT Michael Schønwandt ERE-DIRIGENT Frans Brüggen VASTE GASTDIRIGENT Philippe Herreweghe & James MacMillan EERSTE VIOOL Elisabeth Perry Diana Morris Quirine Scheffers Maria Escarabajal Josje ter Haar Julija Hartig Pedja Milosavljevic Joan Mooney Gerrie Rodenhuis Sergiy Starzhynskiy Ruud Wagemakers Peter Weimar CONTRABAS Boris Kozlov Norma Brooks Jim Schultz Sjeng Schupp FLUIT Ingrid Geerlings Carolien van t Hof HOBO Jeroen Soors Arco van Zon 11 TWEEDE VIOOL Mintje van Lier Robert Lis Zofia Balcar Ian van den Berk Camilla Dikken Marjolijn Oonk Nina de Waal Frits Wagenvoorde Radka Dijkstra-Dohnalova Maartje Kraan KLARINET Arjan Woudenberg Esther Misbeek FAGOT Dennis Notten Hidehiko Miki HOORN Jan Harshagen Rebecca Grannetia Elisabeth Chell ALTVIOOL Vilem Kijonka Maurits Wijzenbeek Marjolijn van der Grinten-da Silva Rosa Marije Helder Ben Joles Lotte de Vries Francis Saunders Wouter Huizinga TROMPET Rik Knarren Raymond Rook TROMBONE Herman Nass Cassiel Anton Domènech Cyril Scheepmaker TUBA Arne Visser CELLO Michael Müller Naftali Gurevich Teije Hylkema Gé Bartman Sebastiaan van Eck Angela Stevenson PAUKEN Peppie Wiersma HARP Saskia Rekké

12 komende concerten in de Vrijdag van Vredenburg SERIE VIER RUSSISCHE COMPONISTES, TROS KLASSIEK vrijdag 25 februari 2011, uur inleiding Thea Derks uur Tsjaikovski en Goebaidoelina 12 Radio Filharmonisch Orkest Andrew Litton dirigent Glorious Percussion Goebaidoelina Glorious Percussion NEDERLANDSE PREMIÈRE Tsjaikovski Symfonie nr. 6 Pathétique Andrew Litton SERIE DE VRIJDAG VAN VREDENBURG / PREMIÈRE vrijdag 11 maart 2011, uur inleiding Madeleine Pfundt uur Klanken uit het Oosten Radio Kamer Filharmonie Otto Tausk dirigent Viviane Hagner viool Ligeti Concert Românesc Unsuk Chin Vioolconcert Yun Symfonie nr. 2 Otto Tausk MARCO BORGGREVE

13 SERIES BOLSJOJ, MARIINSKI EN DE BALLETS RUSSES / VIER RUSSISCHE COMPONISTES / MUZIKALE MEESTERWERKEN vrijdag 18 maart 2011, uur inleiding Paul Janssen uur Borodin en Stravinsky Radio Filharmonisch Orkest Groot Omroepkoor Marin Alsop dirigent Celso Antunes koordirigent Anne de Ridder mezzosopraan Marin Alsop Stravinsky Concert in D Borodin Suite Vorst Igor Debussy Prélude à l après-midi d un faune Stravinsky De Vuurvogel 13 SERIES SINT-PETERSBURG / AVRO KLASSIEK vrijdag 25 maart 2011, uur inleiding Mathieu Heinrichs uur Openingsconcert 9e Internationaal Franz Liszt Concours Radio Filharmonisch Orkest Alexander Vedernikov dirigent Enrico Pace piano Liszt Vallée d Obermann (uit Années de Pélerinage: Première année: Suisse) Rachmaninov Paganini-variaties Skrjabin Symfonie nr. 3 Le divin poème Alexander Vedernikov

14 CONCERTEN IN DE IN M US A A 14 zaterdag 19 februari uur Concertgebouw Amsterdam Een bijna-opera van Vivaldi Venice Baroque Orchestra Andrea Marcon dirigent Karina Gauvin sopraan Kristina Hammarström mezzosopraan Luca Tittoto bas m.m.v. Peter Gijsbertsen tenor Vivaldi La Senna festeggiante RV 693 zaterdag 26 februari uur Concertgebouw Amsterdam Sir Simon Rattle en de Berliner Berliner Philharmoniker Sir Simon Rattle dirigent Stefan Dohr hoorn Haydn Symfonie nr. 99 Hosokawa Hoornconcert Moment of Blossoming opdrachtwerk Berliner Philharmoniker, Barbican Centre, Concertgebouw Amsterdam en NTR ZaterdagMatinee; EERSTE UITVOERING IN NEDERLAND Schubert Symfonie nr. 9 D 944 Grote Kristina Hammarström Sir Simon Rattle MAT HENNEK EMI CLASSICS

15 HET CONCERTGEBOUW TE AMSTERDAM C B zaterdag 5 maart uur Concertgebouw Amsterdam Een nieuwe Rijnvos Radio Kamer Filharmonie Michael Schönwandt dirigent Pekka Kuusisto viool Rossini Ouverture Willem Tell Rijnvos ponte de la pietá - passacaglia per violino e doppia orchestra OPDRACHTWERK ZATERDAGMATINEE; EERSTE UITVOERING Beethoven Zevende symfonie zaterdag 12 maart uur Concertgebouw Amsterdam Jean-Yves Thibaudet speelt Ravel Radio Filharmonisch Orkest Nationaal Jeugdkoor James Gaffi gan dirigent Jean-Yves Thibaudet piano Moesorgski Nacht op de kale berg - oorspronkelijke versie Ravel Pianoconcert voor de linkerhand Debussy Nocturnes Skrjabin Le poème de l extase 15 Pekka Kuusisto ANJA AHOLA Jean-Yves Thibaudet DECCA - KASSKARA

16 Het team van de ZaterdagMatinee en De Vrijdag van Vredenburg 16 LEENDERT JANSEN v.l.n.r.: Myrthe van Dijk, Astrid in t Veld, Chris van de Ven, Petra Koks, Kees Vlaardingerbroek, Marianne Lange, Anne Marie van Doorn, Marlon de Ruiter, Manon Tuynman, Anneke de Vries, Anita Wijnen, Maaike Verdonk, Mauricio Fernández, Onno Schoonderwoerd en Peter Janssen colofon PROGRAMMERING Astrid in t Veld PRODUCTIE Manon Tuynman en Maaike Verdonk RANDPROGRAMMERING TROS EN AVRO RADIO4 Thea Derks en Victor Striker EINDREDACTIE RADIO Roland Kieft en Petra Koks REDACTIE PROGRAMMABOEK Clemens Romijn EINDREDACTIE Onno Schoonderwoerd COMMUNICATIE Anne Marie van Doorn ADMINISTRATIE & FINANCIËN Anneke de Vries PRESENTATIE RADIO 4 Mark Brouwers, Ab Nieuwdorp en Maartje Stokkers CASTING DIRECTOR Mauricio Fernández ARTISTIEK LEIDER Kees Vlaardingerbroek PROGRAMMATOELICHTING Jos van der Zanden VORMGEVING Dorine Verharen DRUK Van der Weij BV Hilversum