Fotostory FOTO S: ARTHUR WIEFFERING XX BIKE & TREKKING

Transcriptie

1 Fotostory F L I M S - L A A X FOTO S: ARTHUR WIEFFERING XX BIKE & TREKKING

2 In het westen van het Zwitserse kanton Graubünden ligt het skigebied Flims-Laax-Falera. Een ruig gebied, dat vanwege de bijzondere bergen op de Werelderfgoedlijst staat van UNESCO. B&t fotograaf Arthur Wieffering toerde er een paar dagen rond en ontdekte dat het er óók s zomers prima uit te houden is. Wat heet: Flims-Laax-Falera is een superspot voor bikers! Okay, meter is best hoog. Toch sta je raar te kijken als er midden in de zomer een laag verse sneeuw gevallen blijkt te zijn. BIKE & TREKKING XX

3 XX BIKE & TREKKING

4 W E R E L D E R F G O E D Dit lijkt een gewone kale rotswand, maar toch staat ie op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Reden: de ontstaansgeschiedenis van de Alpen is hier nog goed te zien. BIKE & TREKKING XX

5 A R T I F I C I E E L XX BIKE & TREKKING

6 N A T U U R L I J K De Runca Trail links is bikers only, de paden hierboven moet je delen met wandelaars. Voor beide geldt: puur genieten! BIKE & TREKKING XX

7 Peter-Alexander van t Hof, B&t redacteur: Routes als de Runca Trail mogen dan kunstmatig zijn, ze zijn wel de reden dat ik zéker nog s terug ga naar Flims-Laax! Ons tripje naar het Zwitserse Flims begint eigenlijk niet zo goed. Althans, ik noem het niet goed als je eind augustus twee dagen lang de berg niet op kan omdat het boven de meter aan het sneeuwen is. Trouwens, beneden de meter is het ook niet best. Voortdurende stortregens en ijs- en ijskoud. Ach, zo n ramp is het ook weer niet, want we verblijven in het fancy Signina bikehotel en met een saunaatje hier en een potje bier daar komen we de dag wel door. Desondanks is het best wel prettig als we de derde dag eindelijk de berg op kunnen. Zon zien we nog niet, maar dat is slechts een kwestie van tijd, zo horen we van de bikeguide met wie we s ochtends een bakkie doen. Hij kan nu niet mee omhoog wegens andere verplichtingen, maar, zo zegt hij, vanmiddag zal hij ons meenemen op een toer. Goed idee, maar wij beginnen vast, als je het niet erg vindt. Want: in de fietsenstalling van het hotel staan vier zo goed als nieuwe Trek Remedy s al twee dagen op ons te wachten. En die hebben hun geduld natuurlijk al láng verloren. We halen ze daarom snel van stal. Overigens, het zijn niet onze eigen bikes. We hebben ze gehuurd via het bikehotel. Ideaal, geen gezeul met bikes vanuit Nederland en dan on the spot toch hele goeie spullen krijgen. Omdat we vandaag het is de laatste dag en we hebben al twee dagen binnen gezeten geen tijd willen verliezen, proberen we zo snel mogelijk zo hoog mogelijk te komen. We pakken daarom een gondel, naar de Crap Sogn Gion. s Winters voor ons een bekende plek, want op de Crap Sogn Gion ligt immers de wereldberoemde snowboardhalfpipe van Laax. Nu ligt er ook sneeuw, maar het is gelukkig maar een dun laagje. De Crap Sogn Gion ligt op meter, maar dat is niet hoog genoeg naar onze zin. We willen nóg hoger, om via een smal pad verbinding te kunnen maken met een vallei die ons naar Flims zal brengen. Geen probleem, een gematigd stijgend pad brengt ons naar Crap Masegn, ook al het berg station van een skilift, op ruim meter. Terwijl we de hoogte meters op ons gemak verteren, genieten we van de schitterende omgeving. Want wees nou eerlijk, hoe vaak fiets je tussen witbesneeuwde bergtoppen? Is het relatief dunne sneeuwdek tijdens het klimmen nauwelijks een probleem, bij de Crap Masegn duiken we omlaag de naastgelegen vallei in en dan blijkt sneeuw, ook al is het maar weinig, verraderlijk glad! Uiterst omzichtig manoeuvreren we onze bikes naar beneden. Pas als we beneden de sneeuwgrens komen kan het gas weer open. En hoe! Als een stel jonge honden knallen we naar beneden. Puur genieten, zéker als we op een pad stuiten dat als een oversized Boa constrictor door het bos slingert. Het pad heeft wel wat weg van het parcours in het Brabantse Dorst, qua bochten en bulten, maar dan alleen maar naar beneden. Aan al het goede komt een eind. En dus zijn we veel sneller dan we zouden willen weer in het dal. Niet op de plek waar we gestart zijn, maar in het dorp Flims. En o toeval: daar staat weer een lift voor ons klaar! Geen gondel deze keer, maar een stoeltjeslift. Beter nog, kunnen we onderweg van de zon genieten. Deze lift trekt in één keer door naar Cassons op meter. We slaan daar de koffie met appeltaart maar even over en knallen gelijk door naar de start van de Runca Trail. Wat dat is? De Runca Trail is een zogenaamde freeride strecke, een speciale bikeroute zonder wandelaars en met een hoop technische uitdagingen. Dat klinkt extremer dan het is. Ze noemen m zelf mittelschwer, maar dat verhult niet dat het toch heus een pittig pad is. Het bovenste stuk van de Runca Trail is klassiek alpine: smal, steil en bochtig, met een ondergrond van grote en hele grote keien. Dan, halverwege, verandert de trail ineens van karakter. In plaats van keien zachte, met dennennaalden bedekte bosgrond. En honderdduizend bochten en bulten waar je helemaal gek van wordt. Van de lol dan, die dat flowen tussen de bomen oplevert. En weer lager beland je in een soort van Canadese northshore, met een aaneenschakeling van artificiële vlonderpaden. Het is even wennen, maar als je de slag te pakken krijgt is het heerlijk sturen over die planken. Er zitten héél heftige stukken tussen, maar wie niet wil, hoeft die niet te nemen. Er is namelijk altijd een chicken run waarmee je de probleemzones kan omzeilen. Fijn, want ondanks dat we met onze Remedy s naar Nederlandse begrippen stevig geveerd zijn, zijn deze fullies geen partij voor de dikke freeride-bakken waarmee we sommige locals naar beneden zien speren Beneden, bij de stoeltjeslift, wachten we even op de bikeguide. Als dat even dreigt uit te lopen in lang en de jongeman in kwestie ook z n mobiel niet beantwoordt hoeven we niet lang na te denken. Weer omhoog naar Cassons! Want heus, de tweede keer, als je de weg weet, is zo n route nóg leuker! En de derde keer overigens ook. Als we de stoeltjeslift voor de vierde keer nemen stoppen we wél even bij het bergrestaurant. Even de calorieën aanvullen en een bandje plakken. Daarna sturen we niet omlaag, de Runca in, maar juist omhoog. Het is weer even omschakelen, vechten tégen de zwaartekracht in plaats van er gebruik van te maken, maar het is de moeite waard. Het late middaglicht hult het landschap in prachtige kleuren. Via een smal en stenig pad belanden we uiteindelijk bij de Segnes Hüttte. Vanaf daar klimmen we een kleine bergrug over waarna we in een vallei belanden die ons in één ruk weer terugvoert naar Laax. Yihaa! I N F O signinahotel.com flims.com bike-holidays.com XX BIKE & TREKKING