Valle d Aosta, Italië Rijden tussen reuzen

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Valle d Aosta, Italië Rijden tussen reuzen"

Bruno de clercq
8 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 XX BIKE & TREKKING

2 M O U N T A I N B I K E V A K A N T I E Valle d Aosta, Italië Rijden tussen reuzen TEKST EN FOTO S: ARTHUR WIEFFERING/ON29.EU Wie op zoek is naar bergen met klinkende namen Mont Blanc, Matterhorn, Dufourspitze moet eens naar de Aostavallei in Noordwest-Italië. Daar heten deze bergen Monte Bianco, Monte Cervino en La Punta Dufour. De flanken van deze vierduizenders liggen bezaaid met paden waarvan sommige teruggaan tot in de Romeinse tijd. Perfect voor de veeleisende mountainbiker, zo ondervond onze fotograaf Arthur Wieffering. Valle d Aosta is de kleinste regio van Italië. Klein, maar eigenwijs. Kan ook niet anders, met dikke vierduizenders aan de grenzen met Frankrijk en Zwitserland en het Gran Paradiso massief in het zuiden. De enige verbinding met de rest van Italië ligt in het oosten van het dal. De strategische waarde van deze doorgang is niet te missen: als je het dal vanuit de Povlakte inrijdt zijn de enorme kastelen op de bergflanken het eerste wat je ziet. Vanwege de geïsoleerde ligging was de oorspronkelijke taal van de regio geen Italiaans, maar Valdôtain, een verbastering van het klassieke Latijn die meer weg heeft van Frans dan van Italiaans. Tegenwoordig is de spreektaal in het Aostadal voornamelijk Italiaans, wat vooral te danken is aan de agressieve italianiseringspolitiek in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw van fascistenleider Mussolini. In heel Italië werd het spreken van andere talen dan Italiaans verboden. Wie zich daarbij niet wilde neerleggen, moest emigreren naar Frankrijk of Zwitserland. De lege huizen van deze Valdotans werden vervolgens ingenomen door gezinnen uit het arme zuiden van Italië. >> Links: Je moet ons maar geloven; de uitzichten in de Aostavallei zijn fenomenaal. Als er geen dikke wolken hangen. Maar wolken of niet, van het uitgestrekte netwerk singletracks kan je altijd genieten. Onder: De markeringen in het Aostadal zijn haast on-italiaans duidelijk. BIKE & TREKKING XX

Daar heten deze bergen Monte Bianco, Monte Cervino en La Punta Dufour. De flanken van deze vierduizenders liggen bezaaid met paden waarvan sommige teruggaan tot in de Romeinse tijd.

3 XX BIKE & TREKKING

4 Skigebied of bikemekka? Na de Tweede Wereldoorlog, toen de fascisten het onderspit delfden, verkreeg het Aostadal een autonome status en werd de regio officieel tweetalig (Italiaans en Frans). Vandaar ook, dat de naam van onze uitvalsbasis, Courmayeur, nogal Frans klinkt. Het plaatsje ligt aan de voet van de Mont Blanc in het uiterste westen van het Aostadal en is eerder bekend als skigebied dan als mountainbikemekka. Toch is het dat laatste zéker, zo verzekeren de twee gidsen waarmee we op pad zijn ons. We luisteren aandachtig naar deze twee experts, want de plaatsnaam mag dan Frans zijn, de espresso die ze er schenken is gelukkig toch heus Italiaans! De gidsen heten Fabrizio Charruaz en Gianfranco Sappa en we hadden geen betere kunnen treffen. De heren werken namelijk aan een boek met daarin alle mountainbikeroutes die de Aostavallei rijk is. Routes die ze eigenhandig uitgezet hebben. Oftewel: deze mannen weten de weg. Wat de heren helaas niet in de hand hebben is het weer. Het regent - alhoewel het toch heus hoogzomer is - namelijk pijpestelen. Terwijl onze jacks en handschoenen bij de kachel nog nadruppelen van de ochtendsessie en zich op de vloer langzaam een plas water vormt, luisteren Fabrizio en Gianfranco aandachtig naar het weerbericht. Ze schudden zachtjes hun hoofd; het gaat niet beter worden. Dan nog maar een rondje espresso. Fabrizio en Gianfranco zijn niet meer de jongsten, maar beslist een stuk fitter dan ik. Kan ook bijna niet anders, want naast bikeguide zijn ze ook skileraar. Altijd buiten. En dat is voor Fabrizio en Gianfranco geen straf, want het zijn liefhebbers van het actieve buitenleven. Zo rijden ze regelmatig met hun gasten rond de Mont Blanc. Een tochtje van minimaal zeven dagen. Ja, deze mannen kunnen trappen. En hard ook. Alleen vandaag niet. Want vandaag hebben ze een gast uit Nederland. De gidsen houden hun favoriete trails niet geheim. Dat is hier namelijk niet nodig. Na de derde espresso, wat gepuzzel en enkele excuses voor het slechte weer besluiten Fabrizio en Gianfranco toch nog een poging te wagen. Voor mij als fotograaf geen enkel probleem, want juist met deze bewolking ziet de vallei er uitdagend uit. De wolken kruipen door de valleien en de wind speelt met de regen die onregelmatig met flinke hozen tegen het raam klettert. Maar de espresso is warm, de kachel doet zijn werk en met de juiste kleding is het weer geen probleem. Met de kaart op tafel stippelen we een route door een bos uit. Omhoog, dan bij een bergdorp rechtsaf, langs een kasteel, afdalen naar de tweede vallei, gevolgd door een singletrack met uitzicht op de Mont Blanc. Eindeloze mogelijkheden Ik schakel een tandje lichter, zodat ik meer omwentelingen maak en sneller warmdraai. Langzaam fietsen we het dal uit, over oude boerenwegen en smalle bospaadjes. De moeilijkste routes slaan we vanwege de gladheid over vandaag, maar ik kom niets >> Linkerpagina: Onze gidsen Fabrizio Charruaz en Gianfranco Sappa (met rode jack) kennen de paden in de Aostavallei op hun duimpje. Ze hebben er zelfs een boek over geschreven. En, zo verzekeren ze ons, normaal regent het in het dal helemaal niet zo veel, zéker niet in augustus. Behalve dan als wij er zijn, natuurlijk... Rechts: Uiteindelijk komt elke trail weer in een stokoud dorpje uit. Fijn, want dan kan je even bijkomen met een kopje onovertroffen Italiaanse cappuccino. BIKE & TREKKING XX

Het plaatsje ligt aan de voet van de Mont Blanc in het uiterste westen van het Aostadal en is eerder bekend als skigebied dan als mountainbikemekka.

5 tekort. De paden zijn uitdagend genoeg en de omgeving is prachtig. Je fietst eenvoudig van vallei naar vallei en je kan echt op ontdekking. De routes zijn goed aangegeven en prikkelen mijn fantasie. De mogelijkheden voor het maken van tochten lijken hier eindeloos. Fabrizio en Gianfranco vertellen tijdens het klimmen mooie verhalen, over beroemde bergbeklimmers en eeuwenoude routes. Natuurlijk hebben ook zij hun favoriete trails en daar maken ze geen geheim van. Dat is hier namelijk niet nodig. De grote massa blijft aan de andere kant van de bergen, in Zwitserland en Frankrijk. Valle d Aosta is bij mountainbikers gewoon minder bekend. Onterecht, want de vallei met al haar zijdalen en toppen is zeker net zo mooi en denk ik misschien zelfs wel beter. Het is gestopt met regenen en mijn gezicht wordt alleen nog maar nat van het zweet. Fabrizio en Gianfranco fietsen droogjes met me mee en zinspelen op een mooi uitzicht op de Mont Blanc en een heerlijke trail. De keuze is aan mij, zeggen ze. Terug naar de kachel en de espresso of nog even door. Dus fietsen we lekker door. Koffie kan ik altijd nog drinken en natter dan nu kan ik toch niet worden. Nog geen halfuur later mag het zadel naar beneden en loopt de snelheid op. En dat is niet alles: de zon breekt steeds vaker door het wolkendek heen en het topje van de Mont Blanc is in middels zichtbaar. We maken weer een klim, stijgen vijf hon derd meter en plotseling worden we eindelijk getrakteerd op het uit zicht dat Fabrizio en Gianfranco al de hele dag met trots willen tonen: de Mont Blanc, met ruim meter de hoogste berg van de Alpen, die ik hier natuurlijk eigenlijk Monte Bianco moet noemen. Eindelijk breekt de zon door en wordt het topje van de Mont Blanc zichtbaar. De dagen erna moet ik het stellen zonder Fabrizio en Gianfranco. Geen probleem, want de heren hebben een goede kaart achtergelaten. s Avonds zit ik, na een smakelijk bord pasta, met een grote kaart aan tafel om een nieuw avontuur uit te zetten. Mogelijk heden genoeg, met een ruime keus aan valleien, beroemde bergen, passen en een rijke geschiedenis. Er is simpel weg niet één grote trekpleister, het zijn er vele. Heerlijk fietsen over eeuwenoude paden en singletracks, door diepe dalen tussen de hoogste toppen van Europa... I N F O Algemeen Ernaartoe Auto: De afstand Amsterdam-Aosta is 1050 km. Met de auto hoef je geen enkele bergpas over. Als je de Mont Blanctunnel of de tunnel du Grand Saint-Bernard uitrijdt, sta je meteen tussen de bergen. Vliegen: Je kunt vliegen op Genève, Milaan en Turijn waar je een directe busaansluiting vindt naar Aosta. Trein: Reizen met de trein is mogelijk tussen Nederland en Turijn, aansluiting op het regionale spoornet via Chivasso naar Aosta. Of reis naar Chamonix (Frankrijk) en aansluitend per bus naar Courmayeur en Aosta. Biken Via kun je de laatste bikebrochures down loaden. Ter plaatse kun je natuurlijk ook altijd de lokale VVV binnen lopen voor de nieuwste en speciale routes in de directe omgeving. Linksboven: De vele trails over de flanken van de bergen verbinden eeuwenoude dorpjes met elkaar. Midden: Voor wie houdt van smalle, uitdagende paadjes is de Aostavallei the place to be. Linksonder: Ook ambachtelijk waterijs hoort bij de Noord- Italiaanse ijscultuur. XX BIKE & TREKKING

Natuurlijk hebben ook zij hun favoriete trails en daar maken ze geen geheim van. Dat is hier namelijk niet nodig. De grote massa blijft aan de andere kant van de bergen, in Zwitserland en Frankrijk.

Vergelijkbare documenten

Le tour du Mont Ventoux 2014

Le tour du Mont Ventoux 2014 Geen berg zo hoog of... deel 2 waar gaan we heen? 16 december 2013 Fietstocht Mont Ventoux, Pagina 1 Waar ben ik aan begonnen...? Nou, om eerlijk te zijn weet ik dat wel. Maar