JAARVERSLAG 2006 BESCHERMINGSFONDS VOOR DEPOSITO'S EN FINANCIËLE INSTRUMENTEN

Transcriptie

1 JAARVERSLAG 2006 BESCHERMINGSFONDS VOOR DEPOSITO'S EN FINANCIËLE INSTRUMENTEN

2 BESCHERMINGSFONDS VOOR DEPOSITO S EN FINANCIËLE INSTRUMENTEN Openbare instelling opgericht door de wet van 17 december 1998 (B.S. 31/12/98) Activiteitenverslag & jaarrekening 2006 Goedgekeurd door het Bestuurscomité op 28 maart 2007 de Berlaimontlaan Brussel Tel: 32.2/ Fax: 32.2/ protectionfund@nbb.be 1

3 De beschrijving van de beschermingsregeling in dit jaarverslag is louter informatief en kan niet ingeroepen worden in geval van deficiëntie van kredietinstellingen of beleggingsondernemingen. In zo'n geval gelden enkel de authentieke teksten en de mededeling gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad. 2

4 Inhoudstafel Voorwoord 5 1. Kenmerken van de beschermingsregeling Opdracht 1.2. Institutionele aspecten 1.3. Aangesloten financiële instellingen 1.4. Types van interventie 1.5. Gedekte tegoeden 1.6. Tegemoetkomingsvoorwaarden 1.7. Onvoorwaardelijk recht op schadeloosstelling 1.8. Specifieke schadeloosstelling van cliënten van bepaalde beleggingsondernemingen 2. Evolutie van de Europese regelgeving Mededeling van de Europese Commissie over de toetsing van de richtlijn inzake depositogarantie 2.2. Autoregulerende maatregelen 2.3. Aanpassing van de richtlijn 2.4. Evaluatie van de richtlijn inzake beleggersvergoeding 3. Administratief beheer van het Beschermingsfonds in Deelnemers aan het Beschermingsfonds 3.2. Interventiedossiers geopend door het Beschermingsfonds 3.3. Beheer van de interventiedossiers overgenomen van de vorige depositobeschermingsregelingen 3.4. Beheer van de interventiedossiers overgenomen van het CIF 3.5. Andere activiteiten 4. Financieel beheer van de middelen van het Beschermingsfonds in Bijdragen van het jaar Verslag over de belegging van de middelen 5. Beschikbare middelen van het Beschermingsfonds Samenstelling 5.2. Reserve van de kredietinstellingen 5.3. Bijzondere en tijdelijke Staatswaarborg 5.4. Reserve van de beursvennootschappen 5.5. Gemeenschappelijke Reserve 5.6. Opneming van de diverse compartimenten van de Interventiereserve 6. Historisch overzicht Overzicht van de activiteiten sinds Historische evolutie van de middelen beschikbaar voor de bescherming van deposanten en beleggers 7. Jaarrekening Verslag van de revisoren 7.2. Balans en resultatenrekening 7.3. Toelichting 8. Bijlagen Tegemoetkomingsreglement (gecoördineerde versie) 8.2. Lijst van de deelnemers op 31 maart 2007 blz. 3

5 Organen van het Beschermingsfonds (toestand op ) Bestuurscomité Het Bestuurscomité betreurt het overlijden, op 25 januari 2007, van de heer William Fraeys, die om gezondheidsredenen op 22 november 2006 genoopt werd zijn ontslag als Voorzitter van het Bestuurscomité van het Beschermingsfonds aan te bieden aan de Minister van Financiën. De heer W. Fraeys, Ere-Vice-Gouverneur van de Nationale Bank van België, heeft het voorzitterschap van het Fonds gedurende 8 jaar waargenomen. Het Bestuurscomité stelt er prijs op aan zijn nagedachtenis een bijzondere eer te bewijzen voor de uitzonderlijke kennis en ervaring die hij ten dienste heeft gesteld van het Fonds en voor de efficiënte en integere manier waarop hij de instelling heeft geleid. De heer Jan Smets heeft ad interim het voorzitterschap van het Fonds waargenomen tot aan de aanstelling van de heer Jean-Pierre Arnoldi als nieuwe voorzitter. Voorzitter Leden Jean-Pierre Arnoldi (vanaf ) vertegenwoordigers van de overheid Jean Hilgers Marc Monbaliu Guy Schrans Jan Smets Omer Van Driessche vertegenwoordigers van de kredietinstellingen en van de beleggingsondernemingen Jean-Pierre de Buck van Overstraeten Stefaan Decraene (tot ) Lieve Mostrey (vanaf ) Eric Struye de Swielande Jan Vanhevel Michel Vermaerke Luc Versele plaatsvervangers Viviane Buydens Agnes Van den Berge plaatsvervangers Dirk De Cort Yvan Peeters Laetitia Rolin Jacquemyn (vanaf ) Arnaud van Doosselaere Regeringscommissaris Olivier Henin Secretaris-generaal Herman Debremaeker College van Revisoren Ludo De Keulenaer Jean-Louis Prignon 4

6 Voorwoord De opdracht van het Beschermingsfonds bestaat erin om, overeenkomstig de vereisten van de Europese Unie, een waarborgmechanisme in te stellen dat toelaat deposanten en beleggers te vergoeden voor de schade die zij zouden lijden ingevolge de deficiëntie van hun financiële instelling. De Europese regelgeving en meer in het bijzonder de richtlijn inzake depositogarantiestelsels is sinds 2005 aan een bijzondere aandacht onderworpen. De richtlijn schrijft immers zelf voor dat het bedrag van de minimale waarborg, thans per depositohouder, het voorwerp moet uitmaken van een periodieke toetsing waarbij rekening moet worden gehouden met de evolutie van de banksector en met de economische en monetaire toestand in de Europese Unie. In het licht van de aanhoudende trend naar financiële integratie en grensoverschrijdende fusies tussen kredietinstellingen heeft de Europese Commissie het nuttig geacht dit onderzoek uit te breiden naar andere domeinen ten einde een oordeel te kunnen vellen over de vraag of de bestaande regels nog steeds beantwoorden aan de beoogde doelstellingen. De verschillende studies en raadplegingen die de Europese Commissie in het kader van dit onderzoek heeft georganiseerd, hebben geleid tot de opstelling, einde 2006, van een mededeling gericht aan het Europees Parlement en aan de Raad. In deze mededeling worden conclusies getrokken uit het raadplegingsproces en wordt ingegaan op de bezorgdheden geuit door de diverse betrokken partijen. In de eerste plaats worden niet-wetgevende oplossingen aangereikt die op korte termijn de werking van de richtlijn moeten verbeteren door middel van autoregulerende maatregelen. De mededeling zet vervolgens de politiek uiteen die de Commissie op langere termijn zal volgen met het oog op een betere harmonisering van enkele fundamentele werkingsprincipes van de garantieregelingen die van kracht zijn in de lidstaten. De Europese Commissie verwijst hiervoor meer in het bijzonder naar de toepassing van het minimale waarborgniveau en de financiering van de verbintenissen. De Commissie stelt evenwel dat een wijziging van het minimale dekkingsniveau zich op dit ogenblik niet opdringt. Daarnaast verduidelijkt de Commissie dat de garantieregelingen een belangrijk element vormen van het prudentieel veiligheidsnet dat strekt tot het verzachten van de gevolgen van een crisis, maar stelt zij vast dat een meer diepgaande wijziging van de huidige beschikkingen slechts mogelijk zal zijn nadat er meer klaarheid wordt geschapen op het vlak van de verdeling tussen de lidstaten van de prudentiële en financiële verantwoordelijkheden in crisissituaties. * In 2006 deed er zich geen enkele toestand voor die het Fonds tot tussenkomst noopte. Hierdoor kon het Beschermingsfonds opnieuw een belangrijk bedrijfsresultaat realiseren en, na toevoeging ervan aan de Interventiereserve, zijn werkmiddelen versterken. Gedurende zijn acht jaren van bestaan werd het Fonds slechts éénmaal met een schadegeval geconfronteerd en deze tussenkomst, bovendien van beperkte omvang, dateert reeds van

7 Het bedrijfsresultaat van het jaar 2006 bedraagt 37,7 miljoen. Aan de inkomstenzijde bevinden zich voornamelijk de jaarlijkse bijdragen van kredietinstellingen en beursvennootschappen ( 44,8 miljoen), alsook de financiële opbrengsten van de beleggingen van de reserves van het Beschermingsfonds (netto 20 miljoen). De uitgaven worden in hoofdzaak gevormd door de teruggave, overeenkomstig het in 1999 afgesloten Protocol, van middelen ( 27,1 miljoen) die door kredietinstellingen en beursvennootschappen waren ingebracht in vroegere beschermingsregelingen en aan het Beschermingsfonds waren overgemaakt op het ogenblik van zijn oprichting. Het volledige resultaat van 2006 wordt toegevoegd aan de Interventiereserve waarvan het bedrag dat weergenomen is op de balans, toeneemt van 655,2 miljoen tot 692,9 miljoen. Bovendien geniet het Beschermingsfonds een bijzondere en tijdelijke Staatswaarborg ingesteld ten voordele van kredietinstellingen die de verbintenissen van gewezen openbare kredietinstellingen hebben overgenomen. Deze waarborg die buiten balans wordt vermeld, werd teruggebracht van 57,7 miljoen tot 42,3 miljoen, conform de overeenkomst die de teruggave regelt van werkmiddelen voortkomend uit vorige beschermingsregelingen. In totaal nemen de werkmiddelen van het Beschermingsfonds toe met 22,2 miljoen en bereiken ze op 31 december 2006 het bedrag van 735,2 miljoen. * Het Beschermingsfonds zette in 2006 de uitvoering verder van de diverse taken verbonden met zijn opdracht. Als paritair samengesteld organisme, waarin zowel de overheid als de betrokken financiële sectoren zijn vertegenwoordigd, volgde het Beschermingsfonds de problematiek van de depositobescherming en de beleggersvergoeding nauwgezet op. Het Beschermingsfonds werkte men name mee aan de voorbereidende werkzaamheden ondernomen door de Europese Commissie in het raam van de toetsing van de richtlijn over depositobescherming. * Het Beschermingsfonds zette in 2006 ook het beheer verder van de verschillende interventiedossiers die geopend werden door zijn voorgangers, enerzijds het Herdiscontering- en Waarborginstituut (HWI), beheerder van de vorige deposito-beschermingsregeling en anderzijds het Interventiefonds van de beursvennootschappen (CIF), beheerder van de vorige beleggersbeschermingsregeling. Dit beheer gaf aanleiding tot de uitkering van schadeloosstellingen ten belope van 0,7 miljoen. Daarnaast werden er terugwinningen van dividenden geboekt voor een totaalbedrag van 0,5 miljoen. * Tenslotte vervulde het Beschermingsfonds verder zijn taak van informatieverstrekker aan alle belanghebbenden, voornamelijk deposanten en beleggers. Het stelt te dien einde informatie over zijn werking ter beschikking op de website met volgend adres: 6

8 1. Kenmerken van de beschermingsregeling Zoals gebruikelijk is het eerste hoofdstuk van het jaarverslag gewijd aan de beschrijving van de belangrijkste werkingsprincipes van de beschermingsregeling die sinds de oprichting van het Beschermingsfonds ongewijzigd zijn gebleven Opdracht De Belgische wetgever heeft aan het Beschermingsfonds de opdracht toevertrouwd om, overeenkomstig de Europese richtlijnen terzake, de bescherming te regelen van spaargelden die deposanten en beleggers in de vorm van speciën of financiële instrumenten aanhouden bij kredietinstellingen en beleggingsondernemingen. Deze bescherming is een onderdeel van de specifieke beschikkingen voor financiële veiligheid, door in laatste instantie waarborgen te verlenen aan genoemde spaarders en beleggers ter dekking van eventuele verliezen die zij zouden lijden mocht de financiële instelling waarbij ze cliënt zijn in gebreke blijven, ondanks het bestaan van strenge en zeer omvattende controle- en toezichtsmechanismen berustend op supranationale (voornamelijk vanwege de Europese Unie) en nationale regelgevingen Institutionele aspecten De verplichting voor kredietinstellingen en beleggingsondernemingen om aan te sluiten bij een collectieve beschermingsregeling voor deposito's en/of voor financiële instrumenten, vloeit voort uit de Europese richtlijn 94/19 over depositogarantie en de Europese richtlijn 97/9 over beleggersvergoeding. Deze verplichting is ingeschreven in de wet van 22 maart 1993 op het statuut van en de controle op de kredietinstellingen en in de wet van 6 april 1995 inzake de secundaire markten, het statuut van en het toezicht op de beleggingsondernemingen, de bemiddelaars en beleggingsadviseurs. Op grond hiervan richtte de wet van 17 december 1998 het Beschermingsfonds op in de vorm van een openbare instelling met rechtspersoonlijkheid met als opdracht het organiseren van een ééngemaakte regeling die dekking verleent zowel voor deposito's van gelden als voor financiële instrumenten, ongeacht of deze tegoeden worden gehouden bij een kredietinstelling of bij een beursvennootschap. De tegemoetkomingsregels van het Beschermingsfonds die hun oorsprong vinden in de beschikkingen van de hierboven vermelde Europese richtlijnen, alsook de financieringsmodaliteiten van deze verbintenissen zijn vastgelegd in een Protocol afgesloten op 12 februari 1999 tussen het Beschermingsfonds en de betrokken instellingen. Het publiek wordt ingelicht over de voorwaarden waaraan voldaan moet worden om een tegemoetkoming te bekomen, door middel van een "Tegemoetkomingsreglement van het Beschermingsfonds voor deposito's en financiële instrumenten" dat officieel gepubliceerd werd in het Belgisch Staatsblad en geraadpleegd kan worden in bijlage aan dit verslag of op de website 7

9 1.3. Aangesloten financiële instellingen Het Beschermingsfonds dekt, onder bepaalde voorwaarden en volgens bepaalde modaliteiten die duidelijk omschreven zijn, de tegoeden van de cliënten van de kredietinstellingen en van de beleggingsondernemingen die aangesloten zijn en waarvan de naam zich in bijlage van dit verslag bevindt. Deze aansluiting is verplicht en vormt een voorafgaandelijke vereiste voor het verkrijgen van een vergunning vanwege de Commissie voor het Bank-, Financie- en Assurantiewezen (CBFA). Onder kredietinstellingen wordt verstaan de banken (waaronder de federaties van kredietinstellingen), de spaarbanken (waaronder de kredietverenigingen behorend tot het net van het beroepskrediet) en de effectenbanken, allen naar Belgisch recht, alsook de in België gevestigde bijkantoren van kredietinstellingen die onder het recht vallen van een staat die niet behoort tot de Europese Economische Ruimte. De voornaamste categorie van beleggingsondernemingen wordt gevormd door de beursvennootschappen. Daarnaast zijn drie andere soorten beleggingsondernemingen verplicht om toe te treden tot het Beschermingsfonds. Het gaat om de vennootschappen voor vermogensbeheer, de beheervennootschappen van instellingen voor collectieve belegging (in de mate dat zij de beleggingsdienst van individueel portefeuillebeheer mogen aanbieden) en de vennootschappen voor plaatsing van orders in financiële instrumenten. De financiële instellingen die deelnemen aan het Beschermingsfonds zijn wettelijk verplicht hun effectieve en potentiële cliënten schriftelijk in te lichten over de dekking door en over de hoofdkenmerken van de beschermingsregeling waarbij zij zijn aangesloten. De Europese reglementering verbiedt daarentegen de aanwending voor reclamedoeleinden van informatie over beschermingsregelingen Types van interventie Het Beschermingsfonds komt tussen ten voordele van deposanten en beleggers in geval van deficiëntie van een kredietinstelling of een beleggingsonderneming. Deze toestand doet zich voor wanneer dergelijke instelling failliet wordt verklaard, een verzoek heeft ingediend tot of gedagvaard wordt voor een gerechtelijk akkoord of waarvan vastgesteld wordt door de CBFA niet in staat te zijn, gezien haar financiële positie, de deposito's of financiële instrumenten terug te betalen, te leveren of terug te geven die haar waren toevertrouwd door haar cliënten. De bescherming dekt zowel de tegoeden in speciën gedeponeerd bij een financiële instelling die is aangesloten bij het Fonds, als de financiële instrumenten die haar werden toevertrouwd. Het Beschermingsfonds biedt dus een tweevoudige dekking die afzonderlijk is georganiseerd en waarvoor specifieke regels van toepassing zijn alnaargelang de aard van de gedekte tegoeden. Het Beschermingsfonds kan eveneens, binnen de grenzen van zijn financiële middelen, preventief optreden en helpen bij de realisatie van een vereffening, een financiële sanering of een overname van een aangesloten instelling, waarvan de 8

10 goede afloop van de verbintenissen in gevaar is. Dergelijke actie kan evenwel slechts overwogen worden wanneer ze minder duur uitvalt dan een tegemoetkoming na deficiëntie of wanneer het aangewezen is, in het algemeen belang van het munt- en kredietwezen of van de financiële markten, om het risico van deficiëntie van een aangesloten instelling te voorkomen Gedekte tegoeden Het Beschermingsfonds dekt, ten belope van maximaal , volgende deposito's van speciën: a) de deposito's bij kredietinstellingen, alsook bancaire schuldvorderingsbewijzen die dergelijke deposito's vertegenwoordigen, wanneer zij uitgedrukt zijn in euro of in de munt van een lidstaat van de Europese Unie (met inbegrip van de Noorse en IJslandse kroon); onder bancaire schuldvorderingsbewijzen verstaat men voornamelijk kasbons, obligaties en depositocertificaten en deze vallen enkel onder de dekking wanneer ze op naam zijn gesteld, op een rekening zijn geplaatst of in open bewaargeving worden gehouden bij de uitgevende instelling; b) geld gehouden bij kredietinstellingen en beursvennootschappen dat bestemd is voor de aankoop van financiële instrumenten of dat afkomstig is van de verkoop ervan, om het even in welke munt de tegoeden zijn uitgedrukt. Daarnaast dekt het Beschermingsfonds, eveneens ten belope van maximum, de financiële instrumenten (aandelen, obligaties, gemeenschappelijke beleggingsfondsen,... uitgegeven door derden) die een kredietinstelling of een beursvennootschap aanhoudt voor rekening van haar cliënten en niet kan leveren of teruggeven aan de rechtmatige eigenaars. Doordat beide tegemoetkomingen cumuleerbaar zijn, kan het bedrag dat het Fonds kan uitkeren aan een deposant of belegger, oplopen tot , naargelang de aard en het bedrag van de tegoeden die deze cliënt aan een deficiënte instelling had toevertrouwd Tegemoetkomingsvoorwaarden De precieze voorwaarden waaraan moet voldaan worden om een tegemoetkoming te bekomen zijn vermeld in het tegemoetkomingsreglement dat in bijlage bij dit jaarverslag is gevoegd. De regels die in dit reglement worden uiteengezet handelen voornamelijk over de te volgen administratieve procedure, over de definitie van de tegoeden die in aanmerking komen voor een tegemoetkoming, over de berekening van het bedrag van die tegemoetkoming en over de uitsluiting van bepaalde schuldeisers. 9

11 1.7. Onvoorwaardelijk recht op schadeloosstelling Behoudens enkele welomschreven uitsluitingen komt iedere houder van een rekening met gelden of effecten bij een aangesloten kredietinstelling of beursvennootschap waarvan de deficiëntie is vastgesteld, in aanmerking voor schadeloosstelling. Onder de uitsluitingen vindt men de overheid en haar aanverwante instellingen, de financiële instellingen, institutionele beleggers, grote bedrijven alsook bepaalde personen die op een of andere wijze banden hebben met de deficiënte instelling (bestuurders, aandeelhouders, commissarissen, verbonden vennootschappen,...) of die door hun gedrag hebben bijgedragen tot de deficiëntie. Voor zover de toepasselijke reglementaire voorwaarden zijn vervuld, beschikt iedere deposant of belegger van een deficiënte instelling over een onvoorwaardelijk recht op schadeloosstelling van maximum voor de gelden (deposito's, kasbons,...) die hij bij de deficiënte instelling op rekening heeft, alsook op een vergoeding van maximum voor de effecten die hij aan de deficiënte instelling heeft toevertrouwd en die hem niet meer zouden kunnen worden teruggegeven. Als verschillende personen (zoals bijvoorbeeld echtgenoten) rechten kunnen doen gelden op tegoeden of effecten die zich op een gemeenschappelijke rekening bevinden, kunnen deze elk afzonderlijk aanspraak maken op een tegemoetkoming van het Beschermingsfonds van maximum voor deposito's en van maximum voor financiële instrumenten die niet kunnen worden teruggegeven Specifieke schadeloosstelling van cliënten van bepaalde beleggingsondernemingen Onder de beleggingsondernemingen die deelnemen aan het Beschermingsfonds bevinden zich, behalve de beursvennootschappen, ook de vennootschappen voor vermogensbeheer, de vennootschappen voor plaatsing van orders in financiële instrumenten en de beheervennootschappen van instellingen voor collectieve belegging, die gemachtigd zijn eveneens de activiteit van individueel portefeuillebeheer uit te oefenen. Deze laatste drie types van beleggingsondernemingen hebben een bijzonder statuut bij het Beschermingsfonds vermits het hen verboden is deposito's op te nemen of financiële instrumenten aan te houden voor rekening van hun cliënten. Deze vennootschappen moeten dit verbod daarenboven verplicht ter kennis brengen van hun cliënten en het is gebruikelijk dat het vermeld wordt in de contracten en overeenkomsten die met hen worden afgesloten. In geval van deficiëntie van dergelijke vennootschap zal een schadeloosstellingsaanvraag slechts ontvankelijk zijn als ze afkomstig is van een cliënt die kan aantonen te goeder trouw te hebben gehandeld zonder weet te hebben gehad van voornoemd verbod. 10

12 2. Evolutie van de Europese regelgeving 2.1. Mededeling van de Europese Commissie over de toetsing van de richtlijn inzake depositogarantie De Europese Commissie vervolgde in 2006 het onderzoek van de richtlijn inzake depositogarantiestelsels dat zij een jaar eerder had aangevat. Deze richtlijn stelt immers dat, 10 jaar na de inwerkingtreding van de reglementering, het gewaarborgde bedrag van voor een eerste maal getoetst dient te worden, ten einde vast te stellen of een of andere wijziging aan dit bedrag zich al dan niet opdringt rekening houdend met name met de ontwikkeling van de banksector en met de economische en monetaire situatie in de Unie. De Europese Commissie heeft deze opdracht uitgebreid naar andere beschikkingen van de richtlijn ten einde te oordelen of, in het licht van de aanhoudende trend naar financiële integratie en grensoverschrijdende fusies tussen kredietinstellingen, de bestaande regels nog steeds beantwoorden aan de vooropgestelde doelstellingen. Tijdens de voorbereidende werkzaamheden in werkgroepen en de openbare raadplegingen bestemd voor alle betrokken partijen werd met name gewezen op de bestaande verschillen in de financiering van de nationale beschermingsregelingen, die een belemmering vormen voor grensoverschrijdende consolidatie en vanuit concurrentieoogpunt oneerlijk zijn. De raadplegingen toonden ook aan dat het niveau en de modaliteiten van de garanties aan deposanten sterk uiteenliepen van lidstaat tot lidstaat, wat kan leiden tot een zeker aantal problemen ingeval van grensoverschrijdende werking tussen diverse garantieregelingen. Als besluit van het eerste stadium van dit uitgebreid onderzoek heeft de Europese Commissie op 28 november 2006 een mededeling gericht aan het Europees Parlement en de Raad waarin ze de noodzakelijke conclusies trekt uit het raadplegingsproces, ingaat op de reacties van de belanghebbenden, niet-wetgevende maatregelen voorstelt ter verbetering op korte termijn van de richtlijn en haar beleid voor de komende jaren uiteenzet. In deze mededeling is de Commissie van oordeel dat de bestaande regels op dit ogenblik voldoen, maar dat bepaalde autoregulerende maatregelen kunnen worden genomen ten einde de grensoverschrijdende werking van de garantiestelsels van de Europese Unie te verbeteren. De Commissie komt eveneens tot het besluit dat een wijziging van het minimale dekkingsniveau van zich op dit ogenblik niet opdringt. Bovendien is zij van mening dat het niet mogelijk zal zijn een beslissing te nemen over de noodzakelijkheid om over te gaan tot een meer diepgaande wijziging van de richtlijn, vooraleer er meer klaarheid is geschapen, met name op het vlak van de algemene verdeling tussen lidstaten, van de prudentiële en financiële verantwoordelijkheden in crisissituaties. 11

13 2.2. Autoregulerende maatregelen De Europese Commissie is van mening dat op korte termijn een aantal verbeteringen kunnen worden aangebracht aan de bestaande regels zonder dat het nodig is de van kracht zijnde richtlijn te wijzigen. De Commissie gaf hierover enkele toelichtingen en aanbevelingen. Aldus zal de Commissie - een studie organiseren over de spaarproducten die momenteel gewaarborgd worden en de harmonisering onderzoeken van de definiëring van de notie deposito ten einde er voor te zorgen dat deze op een coherente manier wordt toegepast in de lidstaten; hierbij dient de vrijheid van de lidstaten in de keuze van de uitsluitingen die door de richtlijn worden toegelaten beperkt te worden; - steun verlenen bij de opstelling van een facultatieve modelovereenkomst voor topping-upregelingen (d.i. het recht dat een bijkantoor van een bank heeft om toe te treden tot de eventueel gunstigere dekking die van kracht is in het land van ontvangst) die aangepast kan worden aan de specifieke noodzaak van iedere beschermingsregeling; - steun verlenen bij de opstelling van een niet-bindende modelovereenkomst gericht op een verbetering van de informatiestroom tussen garantiestelsels; - steun verlenen bij de voorbereidende werkzaamheden die zouden kunnen leiden tot de invoering van het principe van financiële bijdragen die afhankelijk worden gesteld van het risicoprofiel van iedere kredietinstelling; dit zou de doeltreffendheid van de garantieregelingen kunnen versterken, waardoor ze effectiever kunnen optreden ingeval van deficiënties; - de lidstaten aanzetten tot het verderzetten van hun inspanningen op het vlak van voorlichting van de verbruikers en toezien op de correcte toepassing van de beschikkingen die handelen over de aanwending van informatie over de depositobescherming voor reclamedoeleinden; - een studie leiden ten einde de nationale regelingen aan te zetten tot het uitwisselen van de "beste praktijken" voor de wijze waarop de gevolgen van een deficiëntie voor de deposanten kunnen worden verzacht, onder meer door gebruik te maken van voorschotten of voorlopige kredieten. Vanaf begin 2007 zullen onderzoekswerkzaamheden worden gestart in de schoot van de Working Group on Deposit Guarantee Schemes van de Europese Commissie ter voorbereiding van de hierboven vermelde niet-regelgevende acties. 12

14 2.3. Aanpassing van de richtlijn De Commissie is van mening dat, vanuit het oogpunt van financiële stabiliteit, het van cruciaal belang is dat de garantieregelingen bijdragen tot een soepel crisisbeheer in geval van grensoverschrijdende implicaties. De bestaande verschillen in financieringsmechanismen, dekkingsniveaus en voorschriften voor uitkeringen kunnen immers een belemmering vormen om aan dergelijke crisis het hoofd te bieden. De Commissie heeft bovendien verduidelijkt dat garantieregelingen die de indruk geven niet naar behoren te functioneren, het vertrouwen in het financiële stelsel van de Europese Unie kunnen ondermijnen. De Commissie is evenwel van oordeel dat er nog steeds overtuigend moet worden aangetoond dat een ingrijpender wijziging van het bestaande regelgevingskader op langere termijn nodig is. De Commissie heeft verduidelijkt dat iedere eventuele wijziging aan de regelgeving zal afhangen van het lopende onderzoek over de algemene verdeling tussen de lidstaten van de prudentiële en financiële verantwoordelijkheden in crisissituaties. Enkel nadat over deze verdeling klaarheid zal zijn gebracht, zullen bepaalde kwesties, voornamelijk deze die verband houden met de financiering van de garantieregelingen, kunnen worden aangevat. In dit licht onderscheidt de Commissie volgende domeinen: - de stroomlijning van de financieringsmechanismen waarvoor het nodig is dat eerst wordt vastgesteld dat de voordelen van een dergelijke aanpassing de kostprijs ervan zullen overstijgen; - de toepassing van bijdragen die afhankelijk zijn van het risicoprofiel van iedere betrokken kredietinstelling, wat een voorafgaandelijke vooruitgang veronderstelt op het vlak van de harmonisering van de financieringsmechanismen; - de harmonisering van het minimale waarborgniveau, waarbij het aangewezen is rekening te houden met de sterke dispariteiten op economisch vlak tussen de lidstaten; - de aanwending van de middelen van de garantieregelingen voor het verlenen van kassteun aan banken. De Commissie besluit dat iedere eventuele wetgevende wijziging, die noodzakelijkerwijs dient voorafgegaan te worden door aangepaste impactanalyses, zal afhangen van de resultaten van de onderzoeken die zullen worden gevoerd door de autoriteiten bevoegd voor de prudentiële controle en reglementering alsook van de bereidheid van de lidstaten en belanghebbenden om deze te steunen. 13

15 2.4. Evaluatie van de richtlijn inzake beleggersvergoeding In 2005 had de Europese Commissie een evaluatieverslag gepubliceerd over de richtlijn inzake beleggersvergoeding, waarin ze besloot dat de nationale regelingen naar behoren werkten. De Commissie had wel enkele domeinen vastgelegd waarvoor verdere opvolging nodig was (vergoedingstermijnen, soepelheid en soliditeit van de financieringsmechanismen). In 2006 werden er geen verdere stappen ondernomen in het onderzoek van deze richtlijn. Het lopende onderzoek van de depositogarantierichtlijn is evenwel van uitermate groot belang voor de richtlijn inzake beleggersvergoeding gezien de verschillende gelijklopende regels van beide richtlijnen. 14

16 3. Administratief beheer van het Beschermingsfonds in Deelnemers aan het Beschermingsfonds De wetgeving i.v.m. de beschermingsregeling is van toepassing op de kredietinstellingen, op de beursvennootschappen en op bepaalde andere categorieën van beleggingsondernemingen, t.w. de vennootschappen voor vermogensbeheer, de beheervennootschappen van instellingen voor collectieve belegging en de vennootschappen voor plaatsing van orders in financiële instrumenten. Wanneer het gaat om een instelling die is opgericht naar Belgisch recht, dient zij verplicht toe te treden tot de beschermingsregeling van ons land. Door deze toetreding worden haar verplichtingen jegens haar cliënten gedekt, met inbegrip van deze van haar eventuele bijkantoren gevestigd in de andere landen van de Europese Unie. Wanneer het echter gaat om een bijkantoor in België van een kredietinstelling of van een beleggingsonderneming die ressorteert onder het recht van een andere lidstaat van de Europese Economische Ruimte (hierna genoemd "naar EERrecht") worden de verbintenissen van dit bijkantoor gedekt door de beschermingsregeling van het land van herkomst. Een bijkomende toetreding tot de beschermingsregeling in ons land (topping up) kan maar overwogen worden wanneer deze regeling de dekking van het land van herkomst kan aanvullen. Wanneer het tenslotte gaat om een bijkantoor van een kredietinstelling of een beleggingsonderneming die ressorteert onder het recht van een andere staat die geen lid is van de Europese Economische Ruimte (hierna genoemd "naar niet EER-recht") geldt een verplichte toetreding tot de Belgische regeling indien het land van herkomst van dit bijkantoor geen bescherming biedt die gelijkwaardig is aan deze geboden door onze regeling. * Op 31 december 2006 zijn er 58 kredietinstellingen toegetreden tot het Beschermingsfonds, waarvan 50 naar Belgisch recht en 8 bijkantoren van kredietinstellingen naar niet EER-recht. Het aantal beursvennootschappen, allen opgericht naar Belgisch recht, bedraagt 27. De andere beleggingsondernemingen zijn omgedeeld in 22 vennootschappen voor vermogensbeheer, 5 beheervennootschappen van instellingen voor collectieve belegging en 3 vennootschappen voor plaatsing van orders in financiële instrumenten. De terugloop van het aantal deelnemers die de laatste jaren werd vastgesteld, zette zich in 2006 voort. Van het ene jaareinde tot het andere daalt het totaal aangesloten instellingen van 123 tot 115, voornamelijk ten gevolge van opslorpingen. De terugloop vindt men terug zowel bij de kredietinstellingen als bij de beursvennootschappen die elk met 4 eenheden daalden. 15

17 Hierna volgt een overzicht van het aantal aangesloten instellingen op 31 december 2006, vergeleken met de toestand einde vorig jaar. Een volledige lijst van de deelnemers bevindt zich in bijlage bij dit verslag. Aantal deelnemers op op Kredietinstellingen Instellingen naar Belgisch recht banken spaarbanken effectenbanken 2 3 Bijkantoren van een kredietinstelling naar niet EER-recht 8 9 Beursvennootschappen Andere beleggingsondernemingen vennootschappen voor vermogensbeheer beheervennootschappen van instellingen voor collectieve belegging 5 5 vennootschappen voor plaatsing van orders in financiële instrumenten 3 2 Totaal aantal deelnemers Tenslotte zijn er verscheidene kredietinstellingen naar EER-recht actief in ons land. Deze kredietinstellingen nemen niet deel aan het Beschermingsfonds maar de tegoeden die zijn toevertrouwd aan hun bijkantoren te lande worden beschermd door het waarborgsysteem dat is opgericht in het land van oorsprong van de betrokken instelling. Op 31 december 2006 waren er 46 dergelijke bijkantoren geregistreerd in België. Om de juiste draagwijdte van de geboden dekking te kennen, dienen de cliënten zich te richten tot de beschermingsregeling van het betrokken land. De regelingen in de andere lidstaten van de EER moeten uiteraard voldoen aan de minimale vereisten voorzien in de EU-richtlijnen. Ofschoon er bepaalde verschillen kunnen zijn in de afbakening van de dekking, is er in alle lidstaten steeds een minimale bescherming ten belope van voor depositohouders enerzijds en voor houders van financiële instrumenten anderzijds Interventiedossiers geopend door het Beschermingsfonds Voor het zevende opeenvolgende jaar deed er zich geen schadegeval voor onder de bij het Beschermingsfonds aangesloten instellingen. Sinds zijn oprichting in 1999 diende het Beschermingsfonds slechts eenmaal tussen te komen voor een bedrag van 2,6 miljoen ten gunste van een 400-tal cliënten van een beursvennootschap. 16

18 3.3. Beheer van de interventiedossiers overgenomen van de vorige depositobeschermingsregelingen Dit beheer slaat op interventiedossiers geopend vóór 1999 door het Herdiscontering- en Waarborginstituut (HWI), dat beheerder was van de vorige depositobeschermingsregelingen en waarvan het Beschermingsfonds, in uitvoering van zijn oprichtingswet, bepaalde rechten en verplichtingen heeft overgenomen. Het Beschermingsfonds zette in 2006 het beheer verder van de interventiedossiers geopend tijdens deze vroegere regelingen. Het betreft, enerzijds, de Buitengewone Interventiereserve die de spaarders beschermde van 1975 tot 1984, en anderzijds, de depositobeschermingsregelingen van kracht van 1985 tot 1998 voor banken en spaarbanken. In dit stadium behelst het beheer voornamelijk de terugwinning bij de curatoren van gefailleerde instellingen van dividenden die hun oorsprong vinden in de subrogatie van het Beschermingsfonds in de rechten van de vergoede deposanten. Aldus werd in 2006, in het kader van een interventie ten gunste van cliënten van een kredietinstelling in 1997, een faillissementsdividend van 0,1 miljoen gerecupereerd Beheer van de interventiedossiers overgenomen van het CIF Het Beschermingsfonds zette in 2006 het beheer verder van de interventiedossiers die het krachtens zijn oprichtingswet overgenomen heeft van het Interventiefonds van de Beursvennootschappen (CIF), beheerder van de vorige vergoedingsregeling voor de cliënten van wisselagenten en beursvennootschappen. Het gaat hier om schadeloosstellingsprocedures geopend door het CIF tijdens de periode van 1988 tot 1997 waarvoor hangende rechtszaken de definitieve afsluiting van het faillissement of vereffening in de weg staan. Het beheer van deze interventiedossiers spreidt zich over verschillende domeinen: 1 de toekenning van schadeloosstellingen aan cliënten Verschillende tegemoetkomingsaanvragen zijn nog steeds hangende om administratieve redenen of omwille van een betwisting die al dan niet door de betrokken cliënt voor de Hoven en Rechtbanken is gebracht. Deze dossiers kunnen eventueel aanleiding geven tot de uitbetaling van een vergoeding wanneer de voorwaarden hiertoe vervuld zijn. Het Beschermingsfonds betaalde in 2006 een totaalbedrag uit van 0,7 miljoen aan 21 tegemoetkomingsaanvragers verdeeld over vier interventiedossiers. 2 de recuperatie van schuldvorderingen Het Beschermingsfonds is, als rechtsopvolger van het CIF, in de plaats getreden in de rechten van de vergoede schuldeisers en heeft aldus recht op een deel van de dividenden die eventueel toegekend worden tijdens de 17

19 vereffening van de faillissementen. Het Beschermingsfonds volgt bijgevolg aandachtig de tegeldemaking van de activa op, die uitgevoerd worden onder de verantwoordelijkheid van de curatoren en vereffenaars. In 2006 kon het Beschermingsfonds aldus een totaalbedrag van 0,4 miljoen recupereren in het kader van een interventie uitgevoerd door het CIF in het beheer van de financiële middelen ingebracht door het CIF Op het ogenblik van de ontbinding van het CIF werden al zijn middelen ter beschikking gesteld van het op hetzelfde moment opgerichte Beschermingsfonds. Deze middelen werden ondergebracht in diverse voorzieningen tot dekking van hetzij hangende schadeloosstellingsaanvragen, hetzij risico's van algemene aard verbonden aan de uitvoering van de opdracht van het CIF. Het Beschermingsfonds is gelast met de opvolging van de voorzieningen die in zijn boeken geregistreerd blijven. De voorzieningen worden aangewend in geval van uitbetaling van tegemoetkomingen en aangevuld met eventuele terugwinningen. Ze worden op regelmatige basis gewaardeerd op grond van een analyse van de risico's verbonden aan de lopende dossiers. In 2002 was reeds een overtollig deel van 8,2 miljoen van deze voorzieningen teruggestort geweest aan de gewezen deelnemers van het CIF. In 2006 stelde het Bestuurscomité vast dat ingevolge, enerzijds, de terugname van overbodig geworden voorzieningen en, anderzijds, terugwinningen van faillissementsdividenden, het beschikbaar bedrag van de door het CIF ingebrachte middelen was toegenomen in die mate dat een bijkomende terugstorting van 3,8 miljoen aan de gewezen CIF-leden kon beslist worden Andere activiteiten Het Fonds volgde in 2006 van nabij de diverse evoluties die een invloed zouden kunnen uitoefenen op zijn werking en verrichtte hiervoor verscheidene werkzaamheden: - Het Fonds nam deel aan diverse besprekingen op Europees niveau, onder meer in verband met de toetsing van de Europese richtlijn inzake depositogarantie en met de vergelijkende studie van de verschillende financieringsmechanismen van de nationale beschermingsregelingen, georganiseerd door het Joint Research Center van de Europese Commissie. - Het Beschermingsfonds is lid van het European Forum of Deposit Insurers (EFDI), de vereniging die de regelingen van de diverse Europese landen groepeert die verantwoordelijk zijn voor depositogarantie. Gevolggevend aan de wens geuit door de Europese Commissie, verleent het Forum zijn medewerking aan de vergaring van gegevens over de nationale regelingen, in het kader van de aanhangig zijnde toetsing van de Europese richtlijn inzake depositogarantie. 18

20 - Ingevolge zijn toegenomen betrokkenheid bij deze werkzaamheden, heeft het Forum besloten het statuut van internationale vereniging zonder winstgevend doel naar Belgisch recht aan te nemen. Het Beschermingsfonds verleende op actieve manier bijstand bij de opstelling van de nieuwe statuten van de organisatie. - Het Beschermingsfonds nam eveneens deel aan de ontmoetingen georganiseerd door deze vereniging. Hierin wordt informatie en ervaring uitgewisseld en worden actuele problemen besproken, met name deze die verband houden met de grensoverschrijdende werking van garantieregelingen. - Het Beschermingsfonds ging over tot actualisering van zijn tegemoetkomingsreglement. Verscheidene aanpassingen, hoofdzakelijk naar de vorm, drongen zich op. De tekst van het reglement bevindt zich in bijlage van dit verslag en kan geraadpleegd worden op de website - Het Beschermingsfonds startte verschillende onderzoeken naar de impact op zijn werking van de nieuwe wetgeving inzake de dematerialisering van effecten aan toonder en blijft deze ontwikkeling met gepaste aandacht volgen. 19

21 4. Financieel beheer van de middelen van het Beschermingsfonds in Bijdragen van het jaar 2006 De middelen die een reserve vormen ter dekking van eventuele schadegevallen, worden jaarlijks verhoogd met bijdragen van de deelnemers. Iedere kredietinstelling en beursvennootschap is een bijdrage verschuldigd die is opgesplitst in drie delen: - een deelbijdrage die 0,175 / bedraagt van de deposito's die in aanmerking komen voor een tegemoetkoming; - een deelbijdrage die 0,7 % bedraagt van de positieve bruto-opbrengsten in het voorafgaande jaar, na aftrek van het renteresultaat; - een deelbijdrage die 0,1 / bedraagt van de financiële instrumenten gehouden voor rekening van derden. Voor de kredietinstellingen is de belangrijkste grondslag voor de berekening van hun bijdrage deze van de deposito's die voor een tegemoetkoming in aanmerking komen. De hierop berekende deelbijdrage vertegenwoordigt meer dan 85 % van de totale bijdrage van deze sector ( 43,8 miljoen). Voor de beursvennootschappen is de belangrijkste grondslag voor de berekening van de bijdrage deze van de bruto-opbrengsten na aftrek van het renteresultaat. Deze grondslag geeft aanleiding tot een deelbijdrage die ongeveer 70 % vertegenwoordigt van de totale bijdrage van de sector ( 1 miljoen). In totaal werden er voor het jaar 2006 aan het Beschermingsfonds bijdragen gestort voor 44,8 miljoen wat 7 % meer is dan verleden jaar. Deze toename loopt parallel met de toename van de deposito's die de kredietinstellingen houden voor rekening van hun cliënten. * De vennootschappen voor vermogensbeheer, de beheervennootschappen van instellingen voor collectieve belegging en de vennootschappen voor plaatsing van orders in financiële instrumenten dragen niet bij tot de vorming van financiële reserves en dienen enkel te delen in de administratieve kosten van het beheer van het Beschermingsfonds door de storting van een jaarlijkse individuele bijdrage die 142,29 bedraagt. In 2006 werd aldus een totaalbedrag van 4.268,70 door deze vennootschappen aan het Beschermingsfonds overgemaakt. 20

22 4.2. Verslag over de belegging van de middelen - Beleggingscomité Het Bestuurscomité bepaalt de algemene richtlijnen voor de belegging van de middelen van het Beschermingsfonds. De praktische uitvoering van het financieel beheer is toevertrouwd aan een Beleggingscomité, dat samengesteld is uit vertegenwoordigers van de overheid, van de kredietinstellingen en van de beursvennootschappen. Dit Comité vergadert maandelijks onder leiding van de Voorzitter van het Bestuurscomité en beslist over de concrete beleggingen conform de algemene richtlijnen van het Bestuurscomité. Het Beleggingscomité brengt periodiek verslag uit over zijn activiteiten aan het Bestuurscomité. - Onderverdeling van de beleggingen Het belangrijkste deel van de beleggingsportefeuille bestaat uit vastrentende effecten, voornamelijk uitgiften van de Belgische Staat zowel op korte als op lange termijn. Daarnaast wordt ook een deel van deze portefeuille belegd, hetzij rechtstreeks, hetzij onder de vorm van specifieke beveks, in inflatiegebonden obligaties uitgegeven door buitenlandse overheden. Een deel van de beschikbare liquiditeiten kan aangewend worden voor de belegging in financiële instrumenten uitgegeven door de privé-sector (aandelen of obligaties genoteerd op een gereglementeerde beurs van een lidstaat van de Europese Unie, alsook bepaalde aandelen van instellingen voor collectieve belegging). Het Bestuurscomité bepaalt jaarlijks het deel van de nieuwe middelen dat het voorwerp kan uitmaken van dergelijke beleggingen. Zoals blijkt uit onderstaande tabel is ongeveer 90 % van de beschikbare liquiditeiten belegd in effecten met Staatswaarborg of staat op termijnrekeningen bij de Schatkist. Het saldo van de middelen is belegd in kapitalisatiebeveks van aandelen (10 %). Belegging van de middelen in in miljoenen op op Uitgiften met Staatswaarborg - Schatkistcertificaten - (-) 56,0 (11 %) - OLO's 450,9 (80 %) 374,0 (75 %) - Inflatiegebonden obligaties 24,9 (5 %) 23,1 (5 %) Andere financiële instrumenten - Beveks van aandelen 55,3 (10 %) 47,6 (9 %) Termijnrekeningen 30,0 (5 %) 1,6 (-) Totaal 561,1 (100 %) 502,3 (100 %) 21

23 - Beleggingen in vastrentende effecten Deze activiteit slaat enerzijds op de beleggingen van vervallen kapitalen en van nieuwe liquiditeiten, voortkomend van jaarbijdragen van kredietinstellingen en beursvennootschappen, alsook van financiële opbrengsten en, anderzijds, op arbitrageverrichtingen. Rekening houdend met de structuur van de Interventiereserve en het feit dat een belangrijk deel van de middelen onmiddellijk bij de aangesloten instellingen opgevraagd kan worden indien dit nodig zou blijken, blijft er een significante ruimte om reserves op middellange en lange termijn te beleggen. De duration (gemiddelde geactualiseerde looptijd van interestvervaldagen en kapitaalaflossingen) van de portefeuille bedroeg 4,15 jaar op 31 december Dankzij de bekomen beleggingsrendementen, wordt de financiële draagkracht van het Fonds bijkomend versterkt. Het resultaat van 2006 van deze portefeuille wordt gevormd deels door de ontvangen interesten en gelijkgestelde opbrengsten ( 17,4 miljoen) en deels door meerwaarden gerealiseerd n.a.v. arbitrageverrichtingen ( 4,5 miljoen). Rekening houdend met de spreiding in de tijd van deze meerwaarden tot op de meest nabije vervaldag van de verkochte of aangekochte effecten, bedraagt het brutorendement van de portefeuille 4,26 %, tegenover 4,34 % voor het voorgaande jaar. - Beleggingen in niet-vastrentende effecten De enveloppe die besteed kan worden aan beleggingen in financiële instrumenten andere dan schuldtitels met Staatsgarantie, en meer bepaald in beveks in roerende waarden met kapitalisatie, wordt jaarlijks door het Bestuurscomité vastgelegd. Voor het jaar 2006 werd de enveloppe vastgelegd op 15 % van de bijdragen van het jaar ( 6,7 miljoen). Dit bedrag werd belegd in globale beveks samen met het provenu van verkopen ( 4,9 miljoen), die waren uitgevoerd op grond van rendementsoverwegingen. De portefeuille bestaat thans uit globale beveks (85 %, waarvan EMU 28 %, Europa 46 % en België 11 %) en sectoriële beveks (15 %). Naar aanleiding van de verkopen werd een meerwaarde van 0,6 miljoen gerealiseerd. Uit de waardering van de portefeuille tegen de marktwaarde op 31 december 2006 blijkt daarenboven een latente meerwaarde van 21,1 miljoen. - Performantie van de beleggingen Voor het jaar 2006 bedragen de returns, berekend rekening houdend met de evolutie van de beurswaarde van de betrokken activa op het jaareinde, respectievelijk - 0,2 % voor de Staatsobligaties (zelfde return als Belgian Bond Index), + 2,3 % voor de korte-termijnbeleggingen en + 18,9 % voor de aandelenbeveks (ter vergelijking: MSCI Europe + 19,1 %). 22

24 5. Beschikbare middelen van het Beschermingsfonds 5.1. Samenstelling De Interventiereserve bevat de financiële middelen die beschikbaar zijn om interventies te financieren in het geval dat een kredietinstelling of beleggingsonderneming in gebreke zou blijven. De Interventiereserve bevat enerzijds reserves die overgenomen werden van de vorige beschermingsregelingen en anderzijds een gemeenschappelijke reserve gevormd door nieuwe bijdragen die sinds 1999 worden gestort door de aangesloten kredietinstellingen en beursvennootschappen. Het totaalbedrag van de Interventiereserve vormt geen bovengrens voor de interventies van het Beschermingsfonds. Het recht op tegemoetkoming ten belope van maximum (een eerste maal voor tegoeden in speciën en een tweede maal voor financiële instrumenten) is verworven door iedere deposant of belegger ongeacht het niveau van de beschikbare middelen. In het geval de Interventiereserve ontoereikend zou zijn om de kostprijs te dragen veroorzaakt door de deficiëntie van één van zijn deelnemers, dienen deze laatsten bijkomende bijdragen te storten. De tabel hieronder geeft de structuur weer van de Interventiereserve. De inhoud van de diverse compartimenten en de volgorde van opneming worden in de volgende punten besproken. De commentaar bij de jaarrekening bevat bijkomende gegevens over de evolutie van deze rubrieken. Beschikbare financiële middelen (in miljoenen ) op op Reserve van de kredietinstellingen 276,9 298,4 standby-lijnen " " 129,6 152,5 inbreng van fondsen " " 128,0 128,0 liquiditeiten 19,3 17,9 Bijzondere en tijdelijke Staatswaarborg 42,3 57,7 Reserve van de beursvennootschappen 12,4 16,2 inbreng van fondsen "CIF" 10,0 10,7 liquiditeiten 2,4 5,5 Gemeenschappelijke Reserve 403,6 340,7 Totaal van de middelen van de Interventiereserve 735,2 713,0 23

25 5.2. Reserve van de kredietinstellingen Deze reserve wordt eerst en vooral gevormd door de standby-lijnen die afkomstig zijn van de beschermingsregelingen die van kracht waren van 1985 tot 1994 bij het HWI. Ze bevatten bijdragen die de deelnemende kredietinstellingen tijdens deze periode gestort hebben op niet-rentende zichtrekeningen geopend op naam van het Beschermingsfonds. In de mate dat deze tegoeden niet aangewend worden om een schadegeval te financieren, zullen ze, gespreid over drie jaar, teruggestort worden aan iedere kredietinstelling wanneer de som van haar bijdragen in de opeenvolgende beschermingsregelingen de bovengrens overschreden zal hebben die overeenstemt met het zevenvoud van het totaal van haar bijdragen van de laatste drie jaar. In 2006 heeft de toepassing van deze beschikking geleid tot de terugbetaling aan vier kredietinstellingen van een totaalbedrag van 22,3 miljoen. Het tweede gedeelte van deze reserve wordt gevormd door de inbreng van fondsen die afkomstig is van de beschermingsregeling die van kracht was van 1995 tot De inbreng bevat de jaarlijkse bijdragen gestort aan het HWI door de instellingen die tot deze regeling waren toegetreden. Deze fondsen behoren definitief aan het Beschermingsfonds toe. Tenslotte bevat deze Reserve beschikbare liquiditeiten voortkomend van vroegere beschermingsregelingen, die aan het Beschermingsfonds werden overgedragen op het ogenblik van zijn oprichting Bijzondere en tijdelijke Staatswaarborg Vóór 1995 genoten de passiva van de toenmalige openbare kredietinstellingen (OKI) een algemene Staatswaarborg middels betaling van een premie aan de Schatkist, waarborgpremie genaamd. In 1995 traden deze instellingen toe tot de depositobeschermingsregeling, die zijn oorsprong vond in de Europese richtlijn 94/19 en werd er progressief een einde gesteld aan deze Staatswaarborg. Gezien deze instellingen geen nieuwe middelen inbrachten, werd een bijzondere en tijdelijke Staatswaarborg ingesteld. De wet van 17 december 1998 tot oprichting van de huidige beschermingsregeling heeft deze waarborg uitgebreid tot tegemoetkomingen in hoofde van de bescherming van financiële instrumenten. De waarborg blijft behouden door de kredietinstelling die een gewezen OKI heeft overgenomen of die resulteert uit de privatisering van een dergelijke instelling. De waarborg neemt een einde onder dezelfde voorwaarden als deze die voor de kredietinstellingen gelden voor de terugbetaling van hun tegoeden opgebouwd in het kader van de depositobeschermingsregelingen die van toepassing waren van 1985 tot In 2006 werd het bedrag van de waarborg bijgevolg verminderd met 15,4 miljoen tot 42,3 miljoen. 24