De Mujahid Bevrijden van Gevangenschap 1. Eén: Het vrijkopen van gevangenen

Transcriptie

1

2

3 De Mujahid Bevrijden van Gevangenschap 1 Er zijn vijf hoofdzaken: 1. Het vrijkopen van gevangenen 2. De gevangenen van de vijand doden als zij moslimgevangenen doden 3. Het ontvluchten van een Mujahid van gevangschap na het doden van de vijand en het nemen van zijn rijkdom 4. Als de vijand bepaalt dat hij vrijkomt op voorwaarde dat hij onder hen verblijft 5. Als de vijand bepaalt dat hij vrijkomt op voorwaarde dat hij doet wat zij willen in de Islamitische landen Er zijn twee punten om te overwegen: Eén: Het vrijkopen van gevangenen 1) Het vrijkopen van gevangenen met geld 2) Het vrijkopen van moslimgevangenen met de gevangenen van de vijand Een: het vrijkopen van gevangenen me geld De juristen 2 hebben gezegd moge Allah de Verhevene genade met hen hebben dat het toegestaan is om de moslimgevangenen vrij te kopen van de vijand met elke vorm van geld of rijkdom, anderen dan wapens. 3 Ze bewijzen dit met het volgende: 1) De hadith van Aboe Moesa (moge Allah tevreden met hem zijn) waarin hij zei: De Boodschapper van Allah (saw) zei: Bevrijd de gevangene, voedt de hongerige en bezoek de zieke.`4 2) Op gezag van Aboe Joehayfah 5 (moge Allah tevreden met hem zijn), die zei: Ik zei tegen Ali (moge Allah tevreden met hem zijn), Heb jij kennis van enige andere openbaring dan hetgeen in het Boek van Allah? Hij antwoordde, `` Nee, bij Degene Die de graankorrels verdeelt en de zielen creëert. Ik weet van geen enkele betekenis (zoals dat) dan hetgeen dat Allah geeft aan een man om de Qur aan te begrijpen, en wat op deze 1 Genomen van Ahkam al-mujahid Bin-Nafs Fi Sabilillahi (azza wa jall) fil-fiqh al-islami door Dr. Muri ibn Abdullah ibn Muri, 2/ Maktabat al-ulum wal-hikam. 2 Badai al-sanai 6/95, Sharh al-siyar al-kabir 4/311, al-qawanin al-fiqhiyyah door Ibn al-juzayy pag. 133, Hashiyat al-khurashi 4/97, al-hawi al-kabir 14/354, Kashshaf al-qina 2/382, al-muhalla bi-al- Athar 5/ Ash hab van de Malikis ging hier tegenin en zei, Het is toegestaan om (hen vrij te kopen) met paarden en wapens, als het niet gevreesd is dat dit hen overwinning geeft op de Moslims. Al-Nawawi zei in Rawdat al-talibin, Het is toegestaan (om hen vrij te kopen) met onze wapens die zij slechts hebben. Er is geen basis voor deze twee standpunten, en hen wapens geven zal hen overwinning geven op de Moslims en het zal de ongelovigen sterker maken. Zie: Hashiyat al-khurashi 4/97, Hashiyat al-sawqi 2/208, al-dhakirah 3/390, en Rawdat al-talibin 10/ Sahih Boekhari met al-fat h, Het boek van Jihad en Expedities, Hoofdstuk: Het bevrijden van de gevangenen, hadith # Hij is Wahb Ibn Abdullah ibn Moeslim ibn Junadah ibn Habib al-suwai, toen de Profeet (saw) stierf had hij nog niet de puberteit bereikt. Hij leerde van de Profeet (saw) en hij was de metgezel van Ali ibn Abi Talib (moge Allah tevreden met hem zijn), en hij was een gouverneur van Kufa. Hij stierf in het jaar 64 Hijri. Zie: al-isabah 6/490, # 9187, en Usd al-ghabah 4/684 #5486.

4 papieren staat. Ik zei, `` Wat staat er op die papieren?. Hij zei, ``(de regeling van) bloedgeld, de bevrijding van gevangenen en (het oordeel) dat geen Moslim gedood zou moeten worden voor het doden van een ongelovige. 6 3) Datgene welke verhaald werd op gezag van Sa id Ibn Mansur dat de Boodschapper van Allah zei, Het is een verplichting op de Moslims (om hun) buit (te gebruiken) om daarmee hun gevangenen vrij te kopen en hun schulden af te betalen. 7 Dit vestigt de toelaatbaarheid van het vrijkomen, van hun gevangenen van de vijand, met de rijkdom van de Moslimse schatkist. Indien zij niet vrijgekocht kunnen worden met de rijkdom van de schatkist, is het vervolgens een collectieve verplichting voor hen om vrijgekocht te worden met de rijkdom van de rijke moslims, vanwege de vorige bewijzen, en omdat het noodzakelijk is om Moslimgevangenen te bevrijden uit de handen van de ongelovigen. En Allah weet het beste. Twee: Het vrijkopen van Moslimgevangenen met de gevangenen van de vijand. De geleerden verschilden over de toelaatbaarheid van het vrijkopen van Moslimgevangenen met gevangenen van de vijand. Er zijn twee standpunten: 1. Het is toegestaan om hen vrij te kopen met gevangenen van de vijand, en dit is de mening van de meerderheid van de geleerden. 8 Ze bewezen dit met het volgende: i. Op gezag van Imran ibn al-husayn 9 (moge Allah tevreden met hem zijn), dat de Boodschapper van Allah twee moslimmannen vrijkocht met één polytheïst. 10 Het opofferen van gevangenen om een Moslim Mujahid te redden van gevangenschap is beter dan het doden van de ongelovige Het is niet toegestaan om Moslimgevangenen vrij te kopen met gevangenschap van de vijand en dit is de meest bekende opvatting van Aboe Hanifah 12 (moge Allah genade met hem hebben). 6 Sahih Al-Boekhari met al-fat h, Het Boek van Jihad en Expedities, Hoofdstuk: Het bevrijden van de gevangene, hadith # Sunan Said ibn Mansur, Het boek van Jihad, Hoofdstuk: Over de vrijlating, hadith # Badai al-sanai 6/95, al-bahr al-raiq 5/140, al-maunah 1/620, Balghat al-salik 1/360, al-umm 4/252, al-ahkam al-sultaniyyah pag. 235, al-hawi al-kabir 14/174, al-mughni 13/135, Kashshaf al-qina 2/380, en al-muhalla bi-al-athar 5/ Hij is Imran ibn al-husayn ibn Ubayd ibn Khalf al-khuzai, zijn bijnaam was Aboe Nujayd. Hij accepteerde de Islam in het jaar van Khaybar en vocht met de Boodschapper van Allah in een aantal veldslagen. Hij droeg het vaandel van Khuzaah op de Dag van de Overwinning (verovering). Umar zond hem naar Al-Basrah om de mensen te onderwijzen. Hij stierf in het jaar 52 Hijri, en sommige zeggen 53 Hijri. Zie Usd al-ghabah 4/778 en al-isabah 4/584 # Geciteerd door Al-Tirmidhi in Hashiyat al-ahwadhi, het Boek van Expedities, Hoofdstuk: Over het doden en vrijkopen van gevangenen, hadith #1568. Al-Tirmidhi zei: Deze hadith is hasan sahih, en zijn basis is in Sahih Moeslim met de Sharh van al-nawawi, Het Boek van Beloften, Hoofdstuk: Er is geen verplichting om een eed van ongehoorzaamheid te houden, hadith # Badai al-sanai (6/95) en al-bahr al-raiq (5/140). 12 De vorige twee verwijzingen zijn in voetnoot 10, en Hashiyat Ibn Abidin 6/228, en Sharh al-siyar al- Kabir 4/296.

5 Hij bewees dit voornamelijk door het gebruiken van de algemene verzen die spreken over het doden van ongelovigen, inclusief: i. De uitspraak van Allah de Verhevene: ف اق ت ل وا ال م ش ر آ ين ح ي ث و ج د تم وه م Doodt dan de veelgodenaanbidders waar jullie hen ook aantreffen 13 ii. De uitspraak van Allah de Verhevene, ف اض ر ب وا ف و ق الا ع ن اق Slaat dan hun hoofden af 14 De tekstuele implicaties van de vorige twee verzen is dat het verplicht is om ongelovigen te doden, maar dit niet gedaan kan worden wanneer ze gebruikt worden als losprijs, en het is niet toegestaan om verplichtingen te verwaarlozen wanneer iemand in staat is om ze uit te voeren, in elke tijd wanneer dan maar ook. 15 Er werd gediscussieerd over Aboe Hanifah s gebruik van de algemene betekenis van de verzen als bewijs, omdat de betekenis niet volledig van toepassing is: eerder is het verplicht om hen te doden gedurende tijden van oorlog, maar het is niet langer verplicht nadat de Moslims hen overmannen. 16 Het Sterkste Standpunt Het schijnt dat de eerst de sterkste is, want het staat het vrijkopen toe van gevangenen in ruil voor gevangenen van de vijand. De steunende bewijzen zijn sterk, en deze optie redt de Moslim van gevangenschap, en Allah weet het beste. Twee: Het doden van gevangen van de vijand als zij Moslimgevangenen doden. De geleerden overeenstemden moge Allah genade met hen hebben dat de Imam van de Moslims het recht heeft om de gevangenen van de vijand te doden als hij er voordeel in ziet. Het werd vermeld in Al-Maunah: Er is geen verschil van standpunt over de toelaatbaarheid van het doden van gevangenen van de vijand. 17 In Rahmat al-ummah, zegt het: Ze overeenstemden dat de Imam mag kiezen of hij de gevangenen moet doden of dat hij hen slaven maakt Al-Tawbah, vers 5 14 Al-Anfal vers Sharh al-siyar al-kabir 4/ Al-Siyasah al-shariyyah door Ibn Taymiyyah pag al-maunah 1/ Rahmat al-ummah fi Ikhtilaf al-aimmah pag. 536

6 Hierop gebaseerd; als de Imam ziet dat er voordeel is in het doden van de vijandgevangenen wanneer de vijand moslimgevangenen doodt, dan is het toegestaan om zo te doen, vanwege de algemene aard van de uitspraak van Allah de Verhevene, En de uitspraak van Allah de Verhevene, ف اق ت ل وا ال م ش ر آ ين Doodt dan de veelgodenaanbidders 19 ف م ن اع ت د ى ع ل ي ك م ف اع ت د وا ع ل ي ه ب م ث ل م ا اع ت د ى ع ل ي ك م Wie dan tegen jullie overtreedt, overtreedt dan tegen hem in dezelfde mate waarin hij tegen jullie overtreedt. 20 Ook omdat de Profeet (saw) een groep gevangenen doodde op de Dag van Badr, inclusief Uqbah ibn Aboe Muit al-nadr ibn al-harith en anderen. 21 Drie: Het ontvluchten van gevangenschap door een Mujahid na het doden van de vijand en het nemen van zijn rijkdom De geleerden overeenstemden 22 - moge Allah de verhevene genade met hen hebben dat als de Mujahid in staat is om te ontsnappen van gevangenschap door de vijand, hij dan eenieder van hen die hij kan doden, mag doden. En hij mag van hun rijkdommen nemen, wat hij nemen kan. Er is vermeld in Al-Hawi al-kabir dat als een moslim gevangen wordt genomen door de vijand, en de gevangene zwak en onderdrukt is, emigratie dan verplicht voor hem wordt als hij daartoe in staat is, en het is toegestaan voor hem om hen te misleiden met betrekking tot henzelf en hun rijkdommen, en hen te bevechten als ze hem pakken terwijl hij aan het ontsnappen is. 23 Gebaseerd op dit, indien de mujahid gevangen is genomen door de vijand, dan moet hij proberen om te ontsnappen met alle mogelijke middelen, de vijand doden en zijn rijkdom nemen. 19 Al-Tawbah, vers 5 20 Al-Baqarah, vers Geciteerd door Aboe Dawoed in zijn Sunan met Awn al-masbid, Het boek van Jihad, hoofdstuk: De gevangene doden zonder de Islam aan hem te presenteren, hadith #2680, 2682, en hoofdstuk; Het doden van een gevangene in gevangenschap, hadith # 2683; ook door Al-Bayhaqi in al-sunan alkubra, Het Boek van expedities, hoofdstuk: wat zou er gedaan moeten worden met de mannen na de puberteit, hadith # # en 18027; ook door Ibn Abi Shaybah in zijn Musannaf, het Boek van veldslagen, hoofdstuk: De geweldige Slag van Badr, 8/477. Hij zei in Mujma al-zavaid: al-tabarani leverde het over in al-awsat, en het bevatte Abdullah ibn Hammad ibn Numayr, maar ik ken hem niet. De rest van de overleveraars zijn betrouwbaar Mujma al-zawaid, het boek van veldslagen en expedities, hoofdstuk: over de gevangenen 6/89, op gezag van Abdullah ibn Abbas (moge Allah tevreden met hem zijn) en zie ook: al- Talkhis al-kabir 4/ Al-Mabsut 10/66, Sharh al-siyar al-kabir 4/254, al-taj wa-al-iklil bi-hamish Mawahib al-jalil 4/548, al-umm 4/247, Rawdat al-talibin 1/282, Mughni al-muhtaj 6/55, al-mughni 13/185, en Kashf al-qanna 2/ Al-Hawi al-kabir

7 Dit duidt op het verhaal van Aboe Baseer 24 dat toen de Profeet hem had overhandigd aan twee mannen van de Quraysh, die kwamen om te vragen naar hem, gebaseerd op de Hudaybiyyahovereenkomst, geen elke man van de polytheïsten naar de Profeet kwam behalve dat hij hem zou overhandigen, zelfs als hij een moslim was. En dus zei Aboe Baseer tegen een van de twee mannen, Bij Allah, O, die en die, ik zie dat je een fijn zwaard hebt. En dus haalde de andere zijn eigen zwaard uit de schede. Aboe Baseer zei toen, `` Laat me even erna kijken.`` Wanneer het hem gegeven werd, stak Aboe Baseer hem ermee totdat hij doodging, en de andere rende weg. 25 De tekstuele implicaties zijn dat de Profeet het niet afkeurde dat Aboe Baseer de man doodde, en droeg hem niet op om bloedgeld te betalen, 26 dus wijst dit erop dat datgene welke Aboe Baseer had gedaan, toegestaan is. Vier: Als de vijand bepaalt dat hij vrijkomt op voorwaarde dat hij onder hen verblijft. Wanneer de vijand een Moslimgevangene vrijlaat op voorwaarde dat hij in hun land blijft en het niet verlaat en hen niet bedriegt in hun rijkdom of levens, dan verschillen de geleerden moge Allah genade met hen hebben over of de Moslim trouw moet blijven aan deze voorwaarden. Er zijn drie standpunten: 1) Hij moet loyaal aan hen zijn. Dit is het standpunt van de Hanbalis 27, en een standpunt van de Malikis. 28 Ze bewijzen dit met het volgende: I. De algemene aard van de uitspraak, و أ و ف وا ب ع ه د الل ه إ ذ ا ع اه د تم En komt jullie verbond met Allah na wanneer jullie je verbonden hebben. 29 II. De uitspraak van de Profeet (saw), De moslims zijn (loyaal aan) hun voorwaarden. 30 2) Hij moet trouw aan zijn overeenkomst zijn in het niet doden van enige van hen en het niet nemen van hun rijkdom. Maar hij is niet gebonden aan de voorwaarde om in hun land te blijven. Het is verplicht op hem om hun land te verlaten. 24 Hij is Utbah ibn Jariyah, Aboe Baseer At-Thaqafi, de khalief van Banu Zahrah. Hij was van onder de zwakke en onderdrukten in Mekka, en dus kwam de Profeet (saw) en bracht hem terug naar Quraysh gebaseerd op wat er gebeurd was in de Hudaybiyyah-verdrag. Hij ontsnapte van Quraysh en schreef zich toe aan een groep die de Quraysh schade zouden berokken in hun handel, dus verzochten ze de Profeet om bescherming met hem te laten nemen. Hij was het ermee eens, en aldus gingen ze naar al-madinah, behalve voor Aboe Baseer die gestorven was. Zie: al-isabah 4/359 #5413, en Usd al- Ghabah 3/455 # Sahih al-boekhari met al-fath, Het boek van Voorwaarden, Hoofdstuk: Voorwaarden in Jihad, en overeenkomsten met de vijand, deel van een lange hadith # 2731, Fath al-bari 5/ al-mughni 13/185, en Kashshaf al-qina 2/ al-taj wa-al-iklil bi-hamish Mawahib al-jalil 4/548, Hashiyat al-khurashi 4/21 29 Al-Nahl vers Sahih al-boekhari met al-fath, Het boek van oorlogvoeren, de voeren van de makelaar 4/569

8 Dit is het standpunt van de Hanafis 31, een standpunt van de Malikis 32 en de Shafi is. 33 Hun bewijs is het volgende: i. Hem gevangen houden in eigen land is een oppressie tegen hem, en hij onderdrukt hen niet door weg te gaan. 34 ii. Het is verboden om te blijven in de Woonplaats van Oorlog, en is dat niet toegestaan voor hem en zou hij niet trouw moeten blijven aan hun overeenkomst Hij hoeft aan geen enkele voorwaarde trouw te zijn; hij mag ontsnappen en eenieder van hen doden die hij kan doden en hun rijkdom nemen. Dit is een standpunt van de Malikis 36, en het standpunt van de Hanafis wanneer ze de overeenkomst met hem sluiten, zonder dat hij eigenlijk overeenstemt. 37 De duidelijke betekenis van wat Ibn Hazm zei is dat elke overeenkomst en eed waar hij hen niets voor gaf, hierin ook inbegrepen is. 38 Ze bewijzen hun uitspraak met het volgende: i. De basis van deze daad is dat hij gedwongen wordt, en degene onder dwang wordt niet gehouden aan iets. 39 ii. Hem weerhouden is een onderdrukking tegen hem, dus er is niets om hem te weerhouden van het bevechten van de onderdrukking met elke middel die nodig is. 40 Het Sterkste Standpunt: Na het indelen van de opinies, schijnt het dat als de vijand bepaalt om een gevangene vrij te laten onder voorwaarde dat hij in hun land blijft, maar hij niet in staat is om openlijk zijn godsdienst te tonen in het aanbidden van Allah de Almachtige, de Majestueuze, of hij kan niet zijn godsdienst tonen, dan is hij een onderdrukte in dit geval. Maar als hij in staat is om zijn godsdienst te tonen, dan is het eerste het sterkste standpunt hij moet loyaal blijven aan de voorwaarden die gebracht werden over zijn vrijlating van gevangenschap. Dit is wegens de eerder genoemde bewijzen die trouwheid verplichten, en omdat het aan het voordeel is van de gevangenen want zij zullen in staat zijn om vrij te zijn als ze hun overeenstemming op de voorwaarden vervullen. 31 Sharh al-siyar al-kabir 4/306 en Mukhtasar Ikhtilad al-ulama door at-tahawi 3/ Al-Taj wa-al-iklil bi-hamish Mawahib al-jalil 4/ Al-Umm 4/275 en Rawdat al-talibin 10/282, al-umm 4/275 en Sharh al-siyar al-kabir 4/ al-taj wa-al-iklil bi-hamish Mawahib al-jalil 4/ al-taj wa-al-iklil bi-hamish Mawahib al-jalil 4/548 en Hashiyat al-khurashi 4/21 37 Sharh al-siyar al-kabir 4/ al-muhalla bi-al-athar 5/ Zie de twee verwijzingen in noot Sharh al-siyar al-kabir 4/306 en al-mabsut 10/66

9 Het vertegenwoordigt ook da wah naar Islam, want misschien is het beter om te blijven in het land van de ongelovigen terwijl ze in staat zijn om hun godsdienst te tonen dan weg te gaan, omdat zij daardoor in staat kunnen zijn om het Islamitische geloofsleer te verspreiden en te tonen. Maar als de gevangene welke bevrijdt wordt om te blijven in het land van de ongelovigen, niet in staat is om zijn godsdienst te tonen en erin onderdrukt wordt, dan is de sterkste opinie hierin, dat hij het land van de ongelovigen verlaat en vlucht met zijn godsdienst. Het is niet toegestaan voor hem om enige van hen te doden, noch om iets van hun rijkdom te nemen, om de voorwaarden te vervullen in zoverre als hij dat kan. Gebaseerd op dit, is het tweede standpunt het sterkste in dit geval hij zou niemand moeten doden, noch hun rijkdom nemen, maar hij is niet verbonden om in hun land te blijven. Wat betreft het derde standpunt welke geïnterpreteerd kan worden als, dat als zij hem tegenhouden van weggaan en hij is niet in staat om zijn godsdienst te tonen, dan mag hij degenen doden die hem weerhouden van het weggaan en hun rijkdommen nemen. Maar het is niet toegestaan voor anderen dan hem, vanwege hetgeen dat eerder vermeld werd over het trouw blijven aan de overeenkomsten. En Allah weet het beste. Vijf: Als de vijand bepaalt dat hij vrijkomt op voorwaarde dat hij doet wat zij willen in de Islamitische landen Er zijn twee kwesties om rekening mee te houden: 1) Als de vijand bepaalt om hem vrij te laten op voorwaarde dat hij hen een losprijs brengt van het land van Islam. 2) Als de vijand bepaalt om hem vrij te laten op voorwaarde dat hij een spion voor hen is tegen de Mujahideen. 1.Als de vijand bepaalt hem vrij te laten op voorwaarde dat hij hen een losprijs brengt van het land van Islam. De geleerden verschilden van mening moge Allah genade met hen hebben over of deze voorwaarde in acht moet worden genomen. Er zijn twee standpunten: 1. Hij moet trouw blijven aan deze voorwaarde en het geld naar hen sturen, of ermee terugkeren naar hen. Dit is het standpunt van de meerderheid, maar de Hanbalis verschilden ermee. In hun oude school, bepaalde de Shafi is dat de gevangene niet gedwongen wordt om het geld te betalen, maar indien dat wel zo is dan is hij niet verplicht om het te betalen. 41 De opinie van de meerderheid werd bewezen met het volgende: i. De algemene aard van de uitspraak van Allah, 41 al-mughni 13/184, Kashshaf al-qina 2/429, Rawdat al-talibin 10/284, en Mughni al-muhtaj 6/56.

10 و أ و ف وا ب ع ه د الل ه إ ذ ا ع اه د تم En komt jullie verbond met Allah na wanneer jullie je verbonden hebben. 42 ii. iii. De algemene aard van de uitspraak van de Profeet (saw), De Moslims zijn (loyaal aan) hun voorwaarden. 43 Toen de Profeet een overeenkomst maakte met de Quraysh in de Hudaybiyyah dat hij eenieder van hen die naar hem kwam van de Quraysh terug zou laten keren zelfs als hij een Moslim was. Hij vervulde hun voorwaarden, en zei: Verraad is niet toegestaan in onze godsdienst. 44 iv. Er is voordeel voor de gevangenen in het loyaal zijn en er is schade aan hen in verraad, omdat als een gevangene verraderlijk is zullen ze later geen enkele gevangene vertrouwen, en de behoeftige roepen hen om de gevangenen te bevrijden, en is betrouwbaarheid dus noodzakelijk Hij hoeft niet trouw te blijven aan de voorwaarden Dit is de bekendste opinie van al-shafi-i 46, en is het één standpunt gehouden door de Malikis 47, en een overlevering van de Hanbalis als de gevangene niet in staat is om de losprijs te betalen, 48, en het is ook de opvatting van Ibn Hazm. 49 Ze haalde het volgende aan als bewijs: i. De Profeet verbood het dat moslimvrouwen werden teruggekeerd naar de ongelovigen, na de Hudaybiyyah-overeenkomst 50, wegens de uitspraak van Allah de Verhevene, ف ا ن ع ل م ت م وه ن م و م ن ات ف ل ا ت ر ج ع وه ن إ ل ى ال ك فار Als jullie dan zeker weten dat zij gelovig zijn, stuurt hen dan niet terug naar de ongelovigen. 51 ii. Emigratie van het land van oorlog is verplicht, en ernaar terugkeren is een daad van ongehoorzaamheid, en dus is het niet toegestaan om terug te keren Al-Nahl vers Sahih al-bukhari met al-fath, Het boek van Voeren, de Voeren van de makelaar 4/ Zijn aanhaling werd eerder vermeld in Sahih al-bukhari van een lange hadith. Zie pag al-mughni: 13/184 en Kashshaf al-qina 2/ al-hawi al-kabir 14/71, en Mughni al-muhtaj 6/56 47 al-taj wa-al-iklil bi-hamish Mawahib al-jalil 4/548, en Hashiyat al-khurashi 4/21 48 al-mughni: 13/185, en ze zeiden dat als de vrijgelate gevangene een vrouw is, ze helemaal niet hoeft terug te keren, vanwege de uitspraak van Allah de Verhevene, stuurt hen dan niet terug naar de ongelovigen (al-mumtahinah, vers 10) 49 al-muhalla bi-al-athar 5/ Sahih al-boekhari met al-fath, Het Boek van Veldslagen, Hoofdstuk: De slag van Hudaybiyyah, hadith #4180, al-mumtahinah, vers al-hawi al-kabir 14/271

11 Het bewijs met het vers werd over geredetwist omdat het niet teruglaten keren van de Moslimvrouwen naar de ongelovigen een uitzondering is. Dit omdat het hen zal autoriseren om geslachtsgemeenschap te hebben met deze vrouwen en dat is verboden. Maar met betrekking tot de mannen; de Profeet liet Aboe Baseer en anderen terugkeren naar de ongelovigen 53, en dus duidt dit erop dat het verplicht is om trouw te blijven aan de voorwaarden. Het Sterkste Standpunt: Het schijnt dat de eerste opinie sterker is, vanwege de kracht van hun bewijzen, en wegens het voordeel van de gevangenen in het worden vrijgelaten van gevangenschap. En om mensen het verlangen te geven om de Islam te betreden, aangezien het roept naar trouwheid en het verraad verbiedt, zelfs met de vijand, maar hij zou de losprijs naar hen moeten sturen en niet terug naar hen moeten keren, omdat dit hem schade zal berokkenen. En Allah weet het beste. 2. Als de vijand bepaalt om hem vrij te laten op voorwaarde dat hij een spion 54 zal zijn voor hen tegen de mujahideen. De geleerden 55 waren het erover eens moge Allah genade met hen hebben dat het verboden is voor een Moslim om Moslims te bespioneren voor het benefiet van de vijand, in welke manier dan ook, en voor welke reden dan ook. Allah de Verhevene zei, ي ا أ يه ا ا لذ ين ا م ن وا لا ت خ ون وا الل ه و ال رس ول و ت خ ون وا أ م ان ات ك م و أ نت م ت ع ل م ون O jullie die geloven, pleegt geen verraad tegenover Allah en de Boodschapper en pleegt geen verraad tegenover het jullie toevertrouwde, terwijl jullie het weten. 56 En Allah de Verhevene zei, ي ا أ يه ا ا لذ ين ا م ن وا ل ا ت تخ ذ وا ع د وي و ع د و آ م أ و ل ي اء ت ل ق ون إ ل ي ه م ب ال م و دة O jullie die geloven, neemt niet Mijn vijanden en jullie vijanden tot vrienden, aan wie jullie genegenheid betonen. 57 Ze verschilden betreffende de straf die gegeven zou moeten worden aan degene die dit doet. Er zijn drie opvattingen: 1. Hij zou in de geschiktste manier moeten worden berispt, of het nou geslagen worden of gevangenschap is, hij mag niet worden gedood. 53 al-mughni 13/184 en Kashshaf al-qina 2/ Dit betekent dat hij zoekt naar de verborgen fouten en informatie. Hier betekent het dat de ongelovigen hem zouden sturen om de Moslims te bespioneren en hun zaken kent, vervolgens de ongelovigen hiervan op de hoogte stellen. Zie: al-istratijiyyat al-askariyyah fi al-islam pag al-mabsut 10/86, al-sharh al-kabir bi-hamish Hashiyat al-dasuqi 2/182, al-jami li-ahkam al-quran 18/48, Sharh Sahih Moeslim 15/288, al-mughni 13/185, en Ahkam al-quran door Shafii pag Al-Anfal vers al-mumtahinah, vers 1

12 Dit is de opvatting van de Hanafis 58, de Shafi is 59, en één standpunt van de Malikis 60, en het duidelijkste standpunt van de Hanbalis. 61 Ze haalde als bewijs het volgende aan: i. Het verhaal van de Metgezel Hatib ibn Abi Balta ah 62 (moge Allah tevreden met hem zijn), toen hij een boodschap naar de Quraysh zond om hen te informeren dat de Profeet (saw) vastbesloten was om Mekka te veroveren. Het is verhaald op gezag van Ali ibn Abi Talib (moge Allah tevreden met hem zijn), dat hij zei: De Boodschapper van Allah zond me met Az-Zubayr en al-miqdad ibn Al-Aswad 63, en hij (saw) zei; Ga door totdat je Rawdhat Khakh bereikt 64, waar daar een vrouw zal zijn met een brief. Neem dat van haar. En dus vertrokken we met onze paarden, snel rennend totdat we bij ar-rawdhat aankwamen, waar we de vrouw vonden. We zeiden, `` Haal de brief tevoorschijn. Ze zei, Ik heb geen brief. Aldus zei hij, Je zult het tevoorschijn halen of we zullen je kleren verwijderen (om het te vinden). En dus haalde ze het tevoorschijn vanuit haar vlechten, en we brachten het naar de boodschapper van Allah (saw). Het zei: Van Hatib ibn Abi Balta ah aan de mensen van Mekka, hen informeren over enkele zaken van de Boodschapper van Allah (saw). En dus zei de Boodschapper van Allah (saw): Wat is dit O Hatib? Hij zei, O boodschapper van Allah, wees niet haastig (in uw Oordeel over mij, want ik was een man die een bondgenoot van de Quraysh was, maar ik was eigenlijk niet een van hen. De emigranten met jou hadden familieleden in Mekka die hun dependances en eigendommen zouden beschermen. En dus wilde ik vergoeden dat ik niet door bloed naar hen verwezen werd, door hen dus een plezier te doen waarbij zij mijn dependances zouden beschermen. Ik heb geen daad verricht van ongeloof of afvalligheid, noch deed ik het om ongeloof te verkiezen na geloof. Aldus zei de Profeet (saw), Hatib heeft de waarheid tegen jullie gesproken. Umar zei, O Boodschapper van Allah, laat me de nek van deze hypocriet neerslaan. En dus zei hij (saw): Hij vocht bij Badr, en je weet niet, misschien heeft Allah al gekeken naar de Mensen van Badr en gezegd; Doe wat jullie ook verlangen, want ik heb jullie vergeven al-kharaj door Aboe Yoesoef pagina 190, al-siyar al-kabir 4/ al-umm 4/ al-dhakirah 3/400, al-jami li-ahkam al-quran 18/49, en Ahkam al-quran door Ibn al-arabi 4/ Kashshaf al-qina 2/ Hij is Hatib ibn Amr ibn Umayr ibn Salamah al-lakhmi, hij vocht bij Badr, en stierf in het jaar 30 Hijri gedurende het kalifaat van Uthman toen hij 65 jaar was. Zie: al-isabah 2/4, #1543 en Usd al-ghabah 1/431 # Hij is al-miqdad ibn Amr ibn Tha labah ibn Malik ibn Rabiah al-kindi. Er wordt gezegd: al-hadrami, bijgenaamd Aboe al-aswad. Hij accepteerde de Islam vroeg en verrichte de twee migraties. Hij vocht in alle veldslagen en was een ridder op de Dag van Badr. Hij trouwde de dochter van Al-Zubayr ibn Abd al-muttalib, en verhaalde hadiths op gezag van de Profeet. Hij stierf in 33 Hijri gedurende het kalifaat van Uthman. Al-Isabah 6/159 #8201, en Usd al-ghabah # Het is een plaats tussen Mekka en al-madinah, 12 mijlen weg van al-madinah. Zie: Mu jam al- Buldan 2/383 # Het betekent: de zonden zullen vergeven worden in het Hiernamaals. Maar als een van hen een wettelijke straf uitgedragen had op hen, dan moest het uitgevoerd worden in dit leven. Zie: Awn al- Mabud 7/ Sahih al-bukhari met al-fath, Het Boek van Jihad en Expedities. Hoofdstuk: Spionnen, hadith #3007. Ook in Het boek van Exegese, Hoofdstuk: al-mumtahinah, #4890. En ook in Moeslim bi-sharh al-nawawi, Het Boek van de Deugden van de Metgezellen, Hoofdstuk: De deugden van de mensen van Badr, hadith #2494.

13 In een overlevering, zei Umar, ``Hij heeft Allah en Zijn Boodschapper verraden, dus sta me toe om zijn nek neer te slaan. 67 De tekstuele implicaties van deze hadith zijn dat de Profeet Hatib ibn Abi Baltaah niet had gedood, zelfs terwijl hij de polytheïsten had geïnformeerd over de zaken van de Profeet, toen hij hen wilde verrassen met een aanval. Dit geldt in algemeenheid voor Hatib en anderen. 68 Dit bewijs werd over gediscussieerd over de basis dat de Profeet Hatib niet gedood had, omdat hij een veteraan van Badr was, en dit is een factor welke niet aanwezig is in anderen. 69 ii. Er is verhaald op gezag van Abdullah ibn Masud (moge Allah tevreden met hem zijn) dat hij zei; De Boodschapper van Allah zei, Het bloed van een Moslim die getuigt dat niemand het recht heeft om aanbeden te worden behalve Allah en dat ik de Boodschapper van Allah ben, kan niet worden vergiet behalve in drie zaken: In wraak voor moord, een getrouwd persoon die illegale seksuele gemeenschap pleegt en een persoon die afvallig wordt van de Islam en de Moslims verlaat. 70 De tekstuele implicaties van de hadith is dat het niet toelaatbaar is om een Moslim te doden voor anderen, dan deze drie redenen; daarvoor het bespioneren van de Moslims voor het benefiet van de ongelovigen maakt hun bloed niet legaal. 71 Dit kan te kampen hebben met op de basis dat het doden van een Moslim niet beperkt is tot datgene welke vermeld werd in de Hadith van Ibn Masud omdat er authentieke teksten zijn die de toelaatbaarheid aanduiden van het doden van een Moslim in andere situaties dan die door de hadith vermeld zijn. Dit bevat zijn (saw) uitspraak, wanneer jullie houden aan een enkele man als jullie leider, zouden jullie degene moeten doden die streeft om jullie solidariteit te ondermijnen of jullie eenheid te verstoren Hij zou moeten worden gedood. Dit is het standpunt gehouden door de Malikis 73 en een opvatting van de Hanbalis. 74 Ze haalde hun standpunt met het volgende aan: i. De vorige hadith van Hatib Ibn Abu Baltaah. De tekstuele implicaties van dit zijn dat de Profeet Umar (moge Allah tevreden met hem zijn) zou hebben toegestaan om Hatib te doden, ware het niet vanwege de obstakel dat hij gevochten had bij Badr, maar dit is afwezig in anderen dan Hatib. Als de Islam de factor was welke hem stopte 67 Sahih al-bukhari met al-fath, Het boek van Veldslagen, Hoofdstuk: De deugden van degenen die tijdens Badr gevochten hebben. 68 Al-Umm 4/ al-sharh al-mumti 8/98, en Zad al-maad 3/ Sahih al-bukhari met al-fath, het boek van bloedgeld, Hoofdstuk: de uitspraak van Allah, een ziel voor een ziel, hadith #6878; ook in Sahih Moeslim bi Sharh al-nawawi, Het boek van Eden, Hoofdstuk: Wanneer het bloed van een Moslim toegestaan is, hadith # Al-Umm 4/ Sahih Moeslim bi-sharh al-nawawi: Het Boek van Regering, Hoofdstuk: Oordeel over degene die probeert om de eenheid van de Moslims te verstoren, hadith # Al-Dhakhirah 3/400, en al-taj wa-al-iklil bi-hamish Mawahib al-jalil 4/ Zad al-maad 3/423, en al-sharh al-mumti 8/98

14 voor het worden gedood, zou hem niet een specifiekere reden, welke is dat hij gevochten had bij Badr, gegeven worden. 75 Dit kan te kampen hebben met op de basis dat hetgeen welke Hatib verhinderde van het worden gedood is dat hij een Moslim is, niet dat hij gevochten heeft bij Badr, en dus omvat dit elke moslim. Hetgeen welke dit aanduidt is dat toen de Profeet bevel gaf voor de dood van Furat ibn Hayyan 76, omdat hij een spion tegen de moslims was, hij zei: Ik ben Moslim. En dus zei hij (saw), Onder jullie zijn er mannen die we vertrouwen met hun geloof, een van hen is Furat ibn Hayyan. 77 Aldus doodde de Profeet hem niet, ondanks dat hij een spion voor de vijand tegen de moslims was, omdat hij zei: ik ben een moslim. Dus zijn Islam verhinderde hem om te worden gedood. ii. Het doden van hem zal een kwaad opwekken en opdienen als een afschrikwekkend middel voor soortgelijke daden in de toekomst Zijn straf is bij het oordeel van de Imam Als de Imam ziet dat er voordeel is in het doden van hem, dan zou hij hem moeten doden. Als hij ziet dat het iets anders is dan dat, dan zou hij moeten doen wat het meest passend is en hetgeen dat soortgelijke daden afschrikt. 75 Fath al-bari 8/ Hij is Furat Ibn Hayyan ibn Thalabah ibn Abd al-uzza ibn Habib al-ijli, hij was een spion voor Abu Sufyan tegen de Moslims, vervolgens accepteerde hij de Islam en werd een metgezel. Hij ging naar al-kufa waar hij deze hadith verhaalde op gezag van de Profeet. Zie: al-isabah 5/272 #6980, en Usd al-ghabah 4/51, # Aangehaald door al-imam Ahmad in al-musnad 14/336 hadith #18867; Abu Dawud in zijn Sunan met Awn al-mabud, Het Boek van Jihad, Hoofdstuk: Over de dhimmi spion, hadith #2649. Er is gezegd in Awn al-mabud; al-tirmidhi zei, De keten omvat Aboe Hammam al-dallal en zijn hadiths kunnen niet gebruikt worden als bewijs Er was ook verhaald op gezag van al-thawri door Bishr ibn al-sirri al-basri, en hij is van degenen over wiens authenticiteit al-bukhari en Moeslim overeenstemden. Er is ook verhaald op gezag van al-thawri door Abbad ibn Musa al-azraq, die betrouwbaar was. Zie: Awn al-mabud 7/225. Al-Hakim verklaarde het authentiek in al-mustadrak en al-dhahabi was het met hem eens. Zie: al-mustadrak, en Het Boek van Legale Straffen, hadith #8093. In de voetnoten zijn de samenvattingen door al-dhahabi en al Al-Albani verklaarde het voor authentiek. 78 Al-Sharh al-mumti 8/98

15 Dit is een standpunt overgeleverd door Malik 79, en gekozen door Ibn al-qayim van de Hanbalis. 80 Er is vermeld in al-dhakhirah dat Malik zei: De Imam zou zijn zaak moeten beslissen, zoals de strijder. 81 En in Zad al-maad: Wat juist is, is dat hem doden bij het oordeel van de Imam is, maar als er meer voordeel in hem levend is, dan zou hij hem moeten laten leven. 82 De Sterkste Opvatting Het derde standpunt is het sterkste, dat zijn straf bij het oordeel van de Imam is. De Imam is verantwoordelijk voor de Jihad, de oorlog plannen en het is hij die de voordelen en schaden schat. En dus zou de straf voor de spion bij hem moeten zijn. Bovendien, deze opvatting brengt de vorige twee standpunten in overeenstemming, en laat zich leiden door alle bewijzen. En Allah weet het beste. 79 Al-Dhakirah 3/400, al-jami li-ahkam al-quran 18/49, al-taj wa-al-iklil bi-hamish Mawahib al-jalil 4/ Zad al-maad 3/ al-dhakhirah 3/ Ibid, eindnoot #4