finish toe gaat weer goed en om te zorgen dat ik niet

Transcriptie

1 Challenge Roth 2013 In 2013 had ik voor mezelf 2 sportieve hoogtepunten gesteld, de Alpe d HuZes en de Challenge van Roth. Met de Alpe d HuZes heb ik mede door de gehele ploeg een topweek gehad en relatief makkelijk ben ik zes keer omhoog gefietst. In m n gedachten dus ook klaar voor de Challenge van Roth. Met misschien te veel vertrouwen gaan we, Bianca, Youri, Rowin en in al een week voor de wedstrijd naar een camping in de buurt, Seecamping Langlau aan de Brombachsee. Als je van rust, een meer en ruime en nette plekken houdt op een camping een prima vertoeven. Als je nog voor de een triathlon wilt trainen is het ook prima. Voor mij is het echter een rustweek. In de kringen wordt dit taperen genoemd. We hebben de hele week prima weer met temperaturen overdag tot 30 C en tijd voor diverse uitstapjes. Toch ook nog twee trainingsritjes gemaakt, één keer gelopen en een paar keer een stuk gezwommen. Heerlijk water! Donderdag naar Neurenberg geweest en op de terugweg langs Roth gereden om m n startbescheiden op te halen. Op deze dag is het nog rustig. De organisatie is nog volop bezig met opbouwen. Toch staan er al veel standjes van allerlei sportmerken. Ik kan me voorstellen dat het vrijdag en zaterdag veel drukker geweest is. Op vrijdagavond gaan we nog weer een keer terug naar Roth om te eten en naar een optreden van een band te kijken. Prachtig, een heel plein is omgetoverd tot een groot Beiers biergarten. Op zaterdag nog een keer heen om m n fiets weg te brengen. Helaas een hele file naar de zwemstart waardoor we hier veel langer over gedaan hebben dan verwacht. Helaas de laatste dagen wel wat beginnersfouten gemaakt. Teveel van alles gedaan, niet n voeding aangepast aan het innemen van extra koolhydraten en vooral veel te weinig gedronken. Zaterdagavond om 10 uur naar bed en om 4:00 uur gaat de wekker om snel te ontbijten en naar triathlon te gaan. Respect voor. Bianca die dit toch maar voor me doet. Onderweg nog bijna een ree op de auto. Genoeg vlees voor de bbq en toch blij dat het niet gebeurd is. Om ongeveer kwart over vijf komen we hier aan en zien daar dat we niet naar de parkeerplaats mogen rijden waarvandaan je na het zwemmen weer weg kunt. Hierdoor besluiten we dat ik uitstap en Bianca terugrijdt. Het zwemmen gaat ze hierdoor niet zien. Bij de eerste wisselzone aangekomen ga ik m n fiets verder in orde brengen, m n spullen voor na het lopen naar een vrachtwagen brengen en rustig afwachten tot het tijd wordt. Gelukkig is het goed weer. s Ochtends vroeg nog wel fris en vochtig, een wetsuit werkt hier heel goed tegen. De verwachting is dat het een warme dag gaat worden met een toenemende noorden wind. Om half zeven gaat de eerste groep van start, daarna volgen er nog twee en om exact 7:00 uur mag ik vertrekken voor 3,8 km zwemmen. Het water in het Main-Donau kanaal ligt er perfect rimpelloos bij. De temperatuur is volgens de organisatie 22,1 C. Heerlijk. Voor mij is het zwemmen in een kanaal ook goed. Op deze manier kan ik door ongeveer de afstand in te schatten met de kant redelijk recht blijven zwemmen. Tevens viel het me op hoe rustig het met de start is. Het zouden zo n 200 man moeten zijn. Mede door de breedte van het kanaal krijg je die indruk niet. Tevens maakt iedereen een heel rustige indruk. Dat is zeker bij korte wedstrijden wel eens anders.

2 Bij de start krijg ik na ongeveer 10 meter een lichte tik tegen m n arm en ik voel direct m n nieuwe horloge van m n pols afglippen. Deze had ik nog net anderhalve week nadat ik m n vorige op waarschijnlijk ongeveer dezelfde manier bij de triathlon van Oud Gastel heb verloren. Ik baal hier direct ongelofelijk van. Ik weet dat ik dan de rest van de dag totaal geen idee heb hoe het ervoor staat. Dit nog i.c.m. het feit dat ik ook de band van m n hartslagmeter thuis heb gelaten, geeft het me een slecht gevoel. Ik hou altijd aan om vooraf en tijdens wedstrijden net zo te doen als anders. Vooraf was al anders uitgepakt en nu tijdens de wedstrijd zal het ook al anders gaan. Het zwemmen gaat redelijk goed. Geen gehaast waardoor ik gelijk in m n slag kom en netjes één op drie kan blijven ademhalen. Het keerpunt ligt direct onder een brug en voor m n gevoel ben ik hier redelijk snel. Op de terugweg lijkt het wat drukker te worden. Ik lig tussen rode badmutsen, de eerder gestarte vrouwen, en wordt ook af en toe door andere groene badmutsen ingehaald. Waarschijnlijk deelnemers van een latere startgroep. Op een gegeven moment begin ik toch wat van koers af te wijken en wat te slingeren. M n bril is volledig beslagen en ik zie dan ook niet veel meer. Ik besluit m even schoon te maken waarna het weer beter gaat. Het tweede rechte stuk is echter een heel lang end. Na het tweede keerpunt is het nog een relatief klein stuk zwemmen. In dit stuk krijg ik echter kramp in m n rechter hamstring. Naast dat dit gevoelig is, vind ik het vooral heel vervelend want de kans is groot dat dit wat gaat zeggen over het lopen. Het onderdeel waar ik in een lange triathlon het meest gevoelig voor kramp ben. Na een stuk zwemmen met m n voet en tenen tegen de richting in gaat de kramp eruit. Op een onhandige manier probeer ik een beetje met m n benen te zwemmen om de doorbloeding te bevorderen. Even later kom ik bij de oever en loop het water uit. Op dit moment heb ik nog totaal geen idee van m n zwemtijd. Ik loop naar m n spullen en trek in de wisseltent m n wetsuit e.d. uit. Vervolgens naar de fiets, fietscomputer aanzetten, helm op, schoenen aan en gaan. Op m n fietscomputer zie ik dat het 8:12 is. Dit geeft een indicatie over m n zwemtijd, niet top maar ik ben hier toch wel tevreden over. Zeker gezien de kramp die ik hier gehad heb. De start van het fietsen is het meest gevaarlijke om de dag te verpesten. Het gevaar is hier groot om veel te intensief weg te gaan. Hierdoor vind ik het jammer dat ik m n hartslagmeterband vergeten ben. Op gevoel denk ik dat ik me goed heb ingehouden. Toch merk ik dat het toch wel hard gaat. Voor m n gevoel gaat er ook heel veel naar beneden en het eerste stuk hebben we ook wind mee. In het begin stond er nog niet veel wind. Later zou die gaan toenemen. Voor Noord-Hollandse begrippen is dat echter nog niet veel. Het begin van het fietsen gaat goed. Ik krijg echter vrij snel last van m n lichaamsdelen die contact met het zadel hebben. Relatief kort voor de triathlon heb ik een ISM zadel aangeschaft en ik dacht het al en nu weet ik zeker dat dit voor mij geen goede keuze is geweest. Het zadel is te breed voor mij, geeft allerlei wrijving plekken en ik weet op een gegeven moment niet meer hoe ik zitten moet. Tevens lijkt het hierdoor dat de belasting op m n benen anders is. Het gevolg is dat ik vrij snel, binnen 60 km al flink m n benen voel en daar al weet dat het niet mijn dag gaat worden. De eerste ronde gaat toch nog net in m n geplande tijd (gerichte wenstijd 4:50 op 180 km, in ieder geval binnen de 5 uur). In de tweede ronde begin ik

3 steeds meer m n benen te voelen en zit ik een paar keer tegen kramp aan op m n quadriceps. Ook heuvelop ga ik steeds slechter Ik word hier door veel mensen ingehaald terwijl het meestal andersom is en op de terugweg tegen de wind in heb ik hier ook serieus last van. Naast dat het in m n benen en lijf zit gaat het ook in m n hoofd zitten. Ik baal ontzettend dat het juist in de wedstrijd waar ik een jaar naar uitgekeken heb niet lukt. Vlak voor de finish van het fietsen probeer ik m n schoen uit te trekken en als een echte triatleet te wisselen. Bij het uittrekken van m n eerste schoen springt de kramp echter weer in m n rechter hamstring. Dit zo erg dat ik door aanwezige hulpen van de wedstrijd van m n fiets af geholpen wordt. Die wil met me naar de EHBO, ik wil echter eerst over de finishmat van het fietsen. In m n hoofd heb ik echter al bepaald dat het geen zin meer heeft om verder te gaan. Ik hoop dan ook dat ik Bianca hier zo is. In de wisseltent krijg ik m n tas met loopspullen aangegeven en trek toch m n sokken en schoenen aan. Ik blijf echter nog even op een bankje zitten. Na enige tijd besluit ik met toch maar in te smeren tegen het verbranden en het loopparkoers op te gaan. M n fietstijd is uiteindelijk 5:07 waarvan 1 minuut gedoe bij het afstappen. De wisseltijd fietsen-lopen was ruim 5 minuten. Het lopen gaat direct al heel zwaar. M n benen doen zeer en ik heb totaal geen energie meer. Langs het parkoers diverse Nederlanders wat me na 3 kilometer definitief doet besluiten door te zetten en in ieder geval te finishen. Ik loop dan heel langzaam en bij elke drinkpost (om de 2 km) sta ik even stil om te sponsen voor de koeling en wat te eten en drinken. Na 6 km gaat het beter en op 14 km zie ik op een kerkklok dat het half drie is. Dat betekent dat ik dan nog 2 ½ uur heb voor 28 km om binnen de 10 uur te eindigen. Ik besluit me hier niet op te richten en met m n survival pas verder te gaan. In de survivalpas loop ik toch zo n 12 km/uur dus dat gaat hard zat. Tot 22 km weet ik dit vol te houden en vanaf daar krijg ik erg last van m n benen en buik. Toch teveel gedronken? Is het de totale inspanning, de warmte of is het dat het m n dag niet is? Geen idee. Na 24 km begin ik te wandelen. Eerst nog afwisselend met hardlopen. Op een gegeven moment wandel ik kilometers achter elkaar tot ongeveer km 35. Vanaf hier ga ik weer in de dribbelpas. Echter nu nog langzamer dan in het begin. Ik weet dit echter vol te houden en haal zowaar weer wat mensen in. De kracht is echter volledig weg en bij elk hellinkje omhoog ga ik weer over tot wandelpas. Gelukkig is dit altijd nog boven de 7 km/uur. Op 39 km zie ik Bianca, Youri en Rowin. Bianca was zeer verbaasd en ook ongerust dat ik er nu pas aankwam. Ik geef ook aan dat het totaal niet gaat en na kort wat woorden uitwisselen ga ik weer verder. Vervolgens komt een ronde door het marktplein van Roth. Hier was het wederom zeer gezellig en op dat deel krijg je vanzelf weer energie. Zodra ik daar dan weer voorbij ben is die weer snel weg. Vlak voor de finish kom ik nogmaals het gezin Op het Marktplein zowaar nog een zweefmoment tegen en dan draai ik het finishplein op. Naar de finish toe gaat weer goed en om te zorgen dat ik niet

4 te dicht bij andere lopers over de finish ga versnel ik hier nog een beetje. Eindtijd 10:32:16. Normaal voor mij op een relatief vlakke triathlon geen tijd om trots op te zijn. Nu heb ik gaande de wedstrijd m n doel bijgesteld om te gaan finishen en daar ben ik dan toch tevreden over. Per slot heb ik een tijdlang opgevenisgeenoptie onder m n handtekening gehad. Dat heb ik dan in ieder geval waargemaakt. En dan nu de leerpunten voor zover ik denk dat ze er zijn voor de volgende keer. Waar en wanneer dat is, is nog niet besloten. Dat ie weer een keer gaat komen staat vast en zeer waarschijnlijk in M n leerpunten zijn: Meer lange duurritten op m n triathlonfiets (>180 km)

5 Zeker 2 maanden voor een grote wedstrijd niets meer wijzigen aan m n fietsinstellingen De laatste dagen veel drinken De laatste 2 dagen veel koolhydraten stapelen Drie keer checken of ik alles mee heb Minder focussen op een eindtijd