Boedapest. Passau. Wenen. Vertrek naar Roemenië. Woensdag 7 februari 2013

Transcriptie

1 Vertrek naar Roemenië Woensdag 7 februari 2013 Vanmiddag richting mijn zoon en schoondochter gereden, want zij wil mij wegbrengen naar Voorthuizen. Vanmiddag bracht Alice mij nog veel dozen met medicijnen die ook mee moeten naar Roemenië, wat een auto vol. Dat gaat niet lukken in mijn eigen kleine auto,dus word er overgepakt in hun auto. dan richting Voorthuizen en de spullen uitladen. Harmen voorziet problemen om het allemaal mee te krijgen en we besluiten de medicijnen uit de grote dozen te halen en in kleinere tasjes te doen,die kun je tussen andere dingen zetten.tot mijn schrik heb ik 1 tas met overlevingsartikelen in mijn auto laten staan. Wat is dat balen zeg! Allemaal lekkere dingen die hier niet te koop zijn. Maar dat is dan voor de volgende keer. Uiteindelijk is inpakken gelukt en kon het zeil over alles getrokken worden. De auto staat startklaar. We gaan nog op visite, wat ook erg gezellig was. Al met al is al zo 12 uur voordat we kunnen gaan slapen en Harmen wil om 3 opstaan en om 3.15u gaan rijden. Een kort nachtje,maar ik kijk er naar uit om te gaan. Passau Wenen Boedapest Debrecen Marghita

2 Donderdag 8 februari 2013 Precies op de geplande tijd vertrekken we, yes het is zover.het weer is druilerig, maar het rijdt lekker door. Omdat het donker is en vroeg, dommel ik wat achter in de auto onder het gedreun van de motor. Zo zijn we rond 7 uur al in de buurt van Frankfurt, waar we na het tanken ook een bakkie koffie gedronken hebben. We hebben lekkere bolletjes bij ons en die eten we op in de auto. Nu begint het een beetje te sneeuwen.er komt een vliegtuig heel laat overvliegen, wauw dat vind ik een prachtig gezicht.er is een lange file van bijna 11 km, wat een auto s, maar gelukkig.het is de andere kant op. Rond 11 uur passeren we Passau en hier is het echt winter, We hebben er ongeveer de helft op zitten.nog een half uurtje en we zijn in Oostenrijk. Hier is het prachtig weer, een stralende zon op de met sneeuw bedekte bergen. Alsof je met vakantie bent. Maar bij het verder rijden verandert ook het weer, geen sneeuw meer te zien, het is alleen maar mistig. Tijdens de rit zingen we met elkaar en dat is altijd heel gezellig. We zijn tenslotte een vrolijk stel!! Tegen 14 uur zien we Wenen voor ons verschijnen. Een flauw zonnetje schijnt over deze immense grote stad. Van Wenen gaat de rit naar Boedapest en dat is nog een hele rit.dus we stoppen nog wel om een bakkie te doen.en vervolgens wisselen Jannie en Harmen het rijden af.

3 En zo verdwijnen de km achter ons. Maar in Boedapest is het spitsuur en we missen een afslag, wat betekent dat we de hele stad door moeten. Het klinkt misschien niet zo aardig, maar ik vond het geweldig om al die mooie gebouwen zo te zien, terwijl het al wat schemert. Voor mij was dit een geluk bij een ongeluk. Nu op naar Debrecen, maar we gaan eerst buiten Boedapest wat eten, voordat we de laatste ruk doen. Nog een paar uurtjes en we zijn thuis. Jannie rijd het laatste stuk en zij zet er de sokken in. Rond 22 uur (Roemeense tijd, in Nederland is het 21 uur) zijn we in Marghita km, 17 uur 20 min.

4 In 2002 had Marghita ongeveer inwoners, waarvan er in de stad Marghita woonden, 1200 in het dorp Cheț en 800 in het dorp Ghenetea. Van de inwoners, was er 50 % - Roemeen 46 % - Hongaar 4 % - Overige etn. (waaronder Slowaken en Roma) In 2011 had de gemeente Marghita inwoners. Hiervan was de etnische samenstelling als volgt: Roemeen (51,54%) Hongaar (45,79%) 314 Roma 12 Duitser 74 overig Jim de bewaker komt ons gelijk verwelkomen en is blij dat we er zijn.hij helpt met het uitpakken van de auto,wat een spullen waren er toch in de auto. Eigenlijk moe van de rit en het lange zitten,gaan we niet lang daarna naar bed. Wat voelt dat heerlijk vertrouwd om weer hier te zijn. Welterusten.

5 Vrijdag 8 februari 2013 Wat heb ik lekker geslapen, ondanks dat ik af en toe even wakker werd en dacht dat ik in Lelystad in bed lag.maar nee hoor, ROEMENIË!! Het is rustig weer,bewolkt,maar ik heb vandaag binnenwerk te doen. Als ik zo om mij heen kijk, spring ik uit bed, want al die tassen en tasjes met medicijnen liggen bij op de kamer, want ik wil het hier uitzoeken, waar het heen moet. dat is gemakkelijker dan in de hal. Jannie en Harmen zijn aan het ontbijt, het is rond half 9,maar ik heb nog geen zin om te eten, eerst maar weer eens wat praten over alles. Ongelooflijk, we zijn nog niet uitgepraat. Nu maar aan het werk,ik begin maar met al die doosjes op een tafel uit te leggen en waarvan ik weet wat er naar het bejaardenhuis gaat of naar het ziekenhuis,dat doe ik direct in een doos.het lijkt net alsof ik in een apotheek werk,er zijn heel veel medicijnen die ik nog nooit gezien heb, dus die zijn goed voor het ziekenhuis.soms is mijn nieuwsgierigheid wel heel erg groot en zoek ik even op mijn laptop op waar een bepaald medicijn voor is, wel leuk om dat te weten.zo ben ik de hele dag bezig geweest met pillen, maar het is klaar en morgen ga ik naar de hal weer verder met waar ik een paar weken geleden gebleven was. Heb er weer zin in. Zo is een dag ook zo weer voorbij.