Trainingspaard Torros Amigos

Transcriptie

1 Trainingspaard Torros Amigos Door Monique de Rijk

2 Inhoudsopgave Inhoudsopgave. 2 Voorwoord.. 3 Inleiding.. 4 Buikspieren 5 Blokkades.. 5,6 Strakke spieren.. 6 Overstappen... 6 Werk aan de hand. 7,8 Longeren. 8,9 Opstappen Rijden 11,12 Extra: Het verhaal van Sandra over haar Torros. 13,14 2

3 Voorwoord In dit kleine e-book wil ik je vertellen over een bijzonder paard. Een paard die lichamelijke en psychische problemen had als gevolg van een verkeerde training. Ik heb hem 5 weken getraind en vertel je in dit e-book hoe dit ervoor zorgt dat hij na 5 weken een ander paard was. Ik wil dit met je delen, omdat er wereldwijd ontzettend veel paarden dezelfde problemen als Torros hebben. Veelal word er uit onkunde van de mens verkeerd gehandeld, worden paarden onder dwang getraind en onder druk gezet. Dit hoeft niet en werkt zelfs vaak averechts, met alle gevolgen van dien. Misschien herken je je eigen paard in dit verhaal of een paard van iemand uit je omgeving. Stuur dit e-book dan ook aan wie je maar wilt. Zet het op je hyves, facebook, twitter of website. En wie weet is er iemand die door jouw toedoen zich realiseert dat zijn of haar paard niet dwars is, lui, eigenwijs of dominant, maar dat er wellicht meer aan de hand is. Ik wens je veel plezier met dit e-book! Monique de Rijk 3

4 Inleiding De 11-jarige ruin Torros heeft vanaf 8 augustus 2011, 5 weken in training gestaan. Dit vanwege het feit dat hij door (verkeerde) training helemaal was vast gereden. Na diverse behandelingen door een osteopaat en sportmasseur bleven de blokkades terugkomen en dus was het nodig dat ik Torros tijdelijk even volledig in training had om hem goed op weg te kunnen helpen. Al zijn spieren waren te kort, te strak en te stijf. Dit belemmerde de beweeglijkheid van de gewrichten. Gevolg was een paard die zichzelf continu vastliep. Dit neemt uiteraard veel lichamelijk ongemak met zich mee voor het paard en dit is meestal ook terug te zien in het gedrag van het paard. Bij Torros was dit ook het geval. Toen zijn huidige eigenaresse hem net had was hij behoorlijk in het verzet en schreeuwde letterlijk dat hem van alles dwars zat in zijn lichaam. Nadat ze bij mij is komen lessen ging het verzet met rijden over, maar was hij vaak nog wel onrustig en gespannen. Verder liep hij erg kort en stijf, zonder goede tact en weinig tot geen schwung in het lichaam. Werk aan de hand en longeren was op den duur onmogelijk geworden en hij ging daarbij in protest. Ik was heel benieuwd of ik hem kon laten ervaren dat dit juist ook erg prettig voor zijn lichaam kon zijn en het hem iets op kon leveren. Dat is gelukt. Ik heb hem elke dag eerst aan de hand getraind, daarna gelongeerd aan de enkele longe en vervolgens gereden. Ik ben er sowieso een voorstander van om niet op een koud paard te stappen en zeker een paard waarbij alle spieren verkort en beschadigd zijn, raad ik dit af. Ik vind het belangrijk dat het paard gaat ervaren dat de training goed voor hem is en dat het hem wat oplevert. Dat zijn welzijn erdoor vergroot. Ik ben ervan overtuigd dat ieder paard met de mens wil samenwerken en zijn uiterste best wilt doen. Zaken als verzet zijn altijd een uiting van. Torros is daar het levende bewijs van. Torros had zeer slecht ruggebruik omdat de lange rugspier zich altijd te veel heeft aangespannen. Torros was het type paard wat graag met een valse knik liep, om daarmee de rest van zijn lichaam buiten spel te zetten. Maar ondertussen loopt hij zichzelf dus wel vast. Als dit lang genoeg aanhoudt is het wachten op problemen, want dit is voor geen enkel paard gezond. Zeker in combinatie met de natuurlijke scheefheid wat veel ongelijke belasting in het lichaam geeft. De eerste keer dat ik hem reed schrok ik ervan hoe weinig schwung er nog maar in het paard zat. Zeg maar gerust niks meer. Ik stapte zelf met rugpijn af na die eerste training omdat hij door zijn scheefheid en slechte ruggebruik mij niet fijn liet zitten. In draf werd je niet eens omhoog gebracht door de rug, maar moest jezelf gaan staan. 4

5 Als ik een paard dan zo aanvoel dan groeit mijn compassie voor deze geweldige dieren. Dat een paard wat zo niet lekker in zijn lijf zit, toch nog een ruiter op zijn rug toe laat en wil werken. Dat vind ik keer op keer weer bijzonder. Wat me verdrietig maakt is dat een paard als Torros bestempeld is als rotknol en door zijn verzet is heen gereden. Ik ben ervan overtuigd dat dergelijk gedrag altijd ergens vandaan komt en dat ieder paard met de mens wil samenwerken. Het is de verantwoordelijkheid van de mens om een goede samenwerking tot stand te brengen en de juiste kennis te vergaren om dit te kunnen bereiken. Zoals een mooie spreuk van Nuno Oliviera zegt: Laat liefde en verantwoordelijkheidsgevoel jegens het paard al uw handelingen bepalen Buikspieren Torros had door zijn slechte ruggebruik te weinig (correcte) buikspieren. Opmerkelijk is dat Torros voordat hij in training kwam structureel elke training moest plassen. Nadat hij hier 2 weken stond kwam dit onderwerp met Sandra (zijn eigenaresse) ter sprake en toen realiseerde ik me dat hij nog geen 1 keer had geplast tijdens de training. Ik ging daarover nadenken en wat ik eruit kon concluderen was dat Torros door het niet of nauwelijks aanspannen van zijn buikspieren, zijn blaas ook meer kwam te hangen. Dit geeft natuurlijk meer druk op de blaas en daarom moest hij plassen. Door het aanspannen van de buikspieren komt de rug omhoog en kan verend op en neer bewegen. Tevens houden de buikspieren alles bij elkaar. Het bied steun aan de organen. Een bijzonder fenomeen wat ik nog niet eerder had meegemaakt. Wel dat paarden moeilijk of moeizaam kunnen mesten tijdens het rijden. Dit komt mede door slecht ruggebruik en te slappe buikspieren. Ook sinds hij weer naar huis is, plast hij niet meer tijdens of direct na de training, terwijl hij dat altijd heeft gedaan. Vergelijkbaar met vrouwen die zwanger zijn. Die moeten vaker plassen omdat de buikspieren verslappen en de steun, stabiliteit weg is. Er komt meer druk op de blaas. In dit geval wel in combinatie met de baarmoeder die tegen de blaas gaat aandrukken. De buikspieren hebben gewoon hele belangrijke functies voor de stabiliteit in het lichaam en om rugklachten te voorkomen. Dit is bij mensen zo, maar bij paarden net zo goed. Blokkades Toen Torros hier arriveerde had hij zichtbare blokkades in zijn rug. Hiervoor was hij diverse malen behandeld. Echter door verkeerd gebruik van zijn lichaam kwamen die weer terug. Er was een verdikking/ zwelling te zien midden op zijn rug. De verdikking zat ook nog aan de zijkant van de ruggengraat, maar dit is op de foto niet waarneembaar. 5

6 Dit is een afbeelding van zijn rug op de laatste trainingsdag, na de training. De blokkade die voorheen midden op zijn rug zat is verdwenen. Dit was pas na de training het geval. De training was dus letterlijk een vorm van therapie voor het paard. Alleen dat uurtje op een dag dat het paard zijn lichaam correct leert te gebruiken, is in eerste instantie niet genoeg om te voorkomen dat het paard zich de rest van de dag weer vast loopt en zijn lichaam verkeerd gebruikt. Daarom is het bij een paard als Torros belangrijk om gedurende een bepaalde periode het liefst elke dag te trainen, zodat het lichaam snel soepel en symmetrisch word en dit voorkomt terugkerende problemen. Bij extreme problemen kan zelfs (tijdelijk) 2 keer per dag nodig zijn om het paard even op weg te helpen. Strakke spieren De eerste dag heb ik Torros zijn lijf tijdens het werken aangevoelt, maar ook letterlijk met mijn handen zijn lichaam afgetast. Ik wil voelen hoe een paard in zijn lijf zit. Hoe voelen de spieren aan. Bij Torros was alles hard en strak. Té hard en té strak. De spieren belemmeren hierdoor de beweeglijkheid van de gewrichten en andersom. Zijn lange rugspier was gevoelig en als ik erop drukte, zakte hij weg. Met name het gebied rondom zijn lendenen voelde erg strak aan. Dit gebied is erg belangrijk voor de aansturing van achter naar voren en een paard die daar vast zit kan nooit tot een correct achterhand gebruik komen. Na de training voelde dit alles veel losser aan en reageerde hij niet meer gevoelig op deze spieren. De rug bespiering was ook slecht. Zijn ruggengraat lag er bovenop en daarna liep het in een kuiltje. Met name daar waar de kussen van het zadel liggen. Binnen een week was zijn rug al niet meer gevoelig voor aanvang van de training. Dat is relatief erg snel. Ik weet uit ervaring dat het meestal langer duurt. Het verbaasde mij dan ook dat dit bij Torros zo snel was verbeterd. Overstappen In alle drie de gangen was duidelijk te zien dat Torros kort en stijf bewoog, maar met name de stap was erg kort. Door het vastzitten in zijn lijf konden zijn schouders het voorbeen onvoldoende optillen en naar voren toe neer zetten. Hij landde dan ook op zijn teen. Dit is erg schadelijk voor gewrichten in zijn voorbenen. Door de training werd zijn stap ruimer en kon hij uiteindelijk een volle hoef overstappen. Voorheen stapte hij in de afdruk van zijn voorhoef. Ook werd de landing correct, met de hiel eerst, zoals het hoort. De hoef wikkelt dan van achter naar voren af. De gewrichten zijn op die beweging gebaseerd. Dit is dus veel gezonder voor het paard en voorkomt problemen als overbelasting en slijtage. 6

7 Werk aan de hand Ik ben een grote voorstander van gymnastiserende arbeid vanaf de grond. Op die manier kan het lichaam onbelast worden getraind en dit bied veel voordelen. Zeker voor paarden die lichamelijk in de problemen zijn. Ik heb Torros iedere dag aan de hand getraind en gelongeerd. Ik heb hem ongeveer om de dag gereden, maar dit was altijd na een warming-up vanaf de grond. Nadat zijn spieren waren opgewarmd, gestretcht en soepel aanvoelde. Torros was eigenlijk altijd een relatief moeilijk paard om mee aan de hand te werken. Doordat hij het lastig vond en zijn lijf tegenkwam werd hij happerig en wilde soms letterlijk niet meer verder. Een vorm van verzet. Daarbij kwam dat hij van zichzelf een redelijk onzeker paard is en zijn eigenaresse onervaren met werk aan de hand. Dit is niet ideaal en het werkte zeker bij Torros niet altijd even positief. Hij verwacht perfecte ondersteuning en iemand die uitstraalt en voelt wat hij van het paard wil. Dat is niet gemakkelijk als je het zelf nog moet leren. Het was fijn dat ik de taak had hem dit te laten ervaren en dat pakte goed uit. In het begin heeft hij wel een keertje een hapje opzij gedaan op de volte rechtsom, van nature zijn moeilijke richting. Maar na een 2 dagen was dit volledig weg. Toen stond hij open voor alles wat ik hem aanbood en heb ik hem stap voor stap alle zijgangen aan de hand geleerd. Te beginnen met de volte, de schouderbinnenwaarts en het wijken. Van daaruit de renvers/ travers, het appuyeren, de wending om de voorhand en de wending om de achterhand (keertwending/ travers pirouette). Mijn doel was o.a. ook om hem te laten ervaren dat het werk aan de hand ook fijn voor hem kan zijn en het zelfs leuk is. Juist de verschillende oefeningen maakt dat het afwisselend is voor het paard. Al deze oefeningen zijn goed voor de balans, coördinatie en de symmetrie in het lichaam. Schouderbinnenwaarts op de volte Schouderbinnenwaarts lange zijde (3 sporen) (4 sporen) 7

8 Met de renvers en het appuyeren is een begin gemaakt. De buiging en de balans waren nog niet altijd even goed bevestigd. Dit zijn moeilijke oefeningen voor het paard om te leren. Hij moet letterlijk leren hoe hij zijn benen moet plaatsen. Qua coördinatie is het lastiger omdat de buiging en het achterbeen wat meer belast word, niet aan dezelfde kant zitten. In eerste instantie gaat het erom dat het paard de hulpen snapt. Daarna is het een kwestie van oefenen en blijven herhalen, zodat het bevestigd word. Ik train alle zijgangen los van de hoefslag, zodat het paard volledig op eigen benen in het juiste verticale evenwicht, de oefening leert uitvoeren.. Renvers op 3 sporen Renvers op 4 sporen Appuyeren Longeren Het was voor Sandra vaak moeilijk om Torros te longeren. Hij vertoonde dan gedrag als naar haar toekomen, omdraaien, niet meer willen, of juist heel erg hard gaan. In een grote ruimte brak hij dan uit en was niet te houden. Ook hier kwam weer naar voren dat zijn gedrag werd veroorzaakt door lichamelijk ongemak. Doordat het onprettig voor hem was begon hij dergelijk gedrag te vertonen en dan kreeg je soms letterlijk een rangorde strijd met hem. Ik wilde de oorzaak van dit gedrag oplossen en dat was dat het longeren onprettig voor hem was. Ik wilde hem laten ervaren dat ook dit fijn kon zijn en zelfs goed voor zijn lijf. Om te beginnen heb ik hem gelongeerd in een afgesloten ruimte om te voorkomen dat hij kon uitbreken en los kwam. Dat is het grootste succes wat hij kon hebben. Om hem te laten ervaren dat het goed voor hem is, moest ik eerst een opening hebben bij het paard, zodat hij dit wilde aangaan. De eerste dag draaide hij op de linkerhand om naar rechts. Op dat moment de rust bewaard en hem weer terug linksom gedaan. Het is belangrijk dat je kalm en assertief probeert te zijn, dat geeft steun en leiderschap aan het paard. 8

9 Het resultaat was dat het voor die dag bij 1 keer bleef. Ben heel laagdrempelig begonnen, met alleen korte stukjes draf. Veel van richting veranderen en belonen. Het was een goede ervaring voor de eerste dag. De 2 e dag stond er iemand te kijken waar ik mee in gesprek was en dus was ik niet 100% gefocust. Torros wees mij hier direct op en draaide om op het moment dat mijn aandacht bij hem weg was. Daarna heb ik me volledig op hem gericht en ging het weer goed. Het longeren steeds verder uitgebouwd. Op den duur veel overgangen gemaakt en ook de galop meegepakt. Dat resulteerde voorheen altijd in een scheurpartij omdat hij een verkeerde balans had en door het op de schouder vallen moest versnellen. Dit was bij hem aan de enkele longe op te lossen en hij kon heel fijn ontspannen galopperen. Perfect voor zijn rug. Die kwam daar heel mooi los van. Ik geniet ervan om een vrij bewegend paard te observeren en te bekijken. Hoe zijn lichaam veranderd. Hoe zij uitstraling verbeterd. Hoe zijn gangen ruimer en tactmatiger worden. Zo hoeft longeren nooit saai te zijn. Je zag na verloop van zijn hele bovenlijn loskomen en bewegen. De spieren vibreren dan als het ware. Dat was zo belangrijk voor hem. En hij begon er lol in te krijgen. Sandra zelf heeft diverse keren les gehad in het longeren. Duidelijk werd hoe belangrijk je eigen lichaamstaal hierin is. Torros reageert hier enorm op en is een goede, maar hele strenge leermeester voor Sandra. Maar Sandra liet zich niet kennen en leerde snel. Dit had als resultaat dat ze hem aan het einde van de trainingsperiode probleemloos kon longeren. Sandra met Torros 9

10 Opstappen De allereerste keer na het opstijgen kon ik nog net mijn voet in de beugel doen en vervolgens ging Torros in galop naar de andere kant van de bak en begon wat te steigeren en te draaien. Zogenaamd om naar de andere paarden te gaan, maar eigenlijk vluchtte hij voor zijn lijf. Doordat zijn lichaam niet fijn aanvoelt en de spieren zeer doen vertoont hij dergelijk gedrag. Dit is eenmalig geweest. De dag erna heb ik eerst gewerkt aan de ontspanning voor, tijdens en na het opstappen. Ik stap altijd met opstap op, omdat dit veel beter is voor de rug. Hij was dit al wel gewend en had daar dus geen extra spanning van. Waar hij wel spanning van kreeg was het idee dat er zo iemand op hem ging zitten en dit hem wellicht zeer ging doen. Zijn hele uitstraling vertelde me dit. Je zag het aan alles. Het is aan mij om het paard anders te gaan laten ervaren. De eerste keer heb ik wel 5 minuten op de stoel gestaan en hem geaaid en gemasseerd bij zijn lendenen. Net zolang totdat hij ging ontspannen, zowel lichamelijk als geestelijk. Op dat moment ben ik opgestapt. Tijdens het opstappen kreeg hij weer spanning en ging gelijk lopen, dit keer weliswaar geen rodeo. Een paard wat gelijk wegloopt als je opstijgt heeft vaak een probleem in de rug, omdat ze voor die spanning/ pijn weglopen. Toch vind ik het belangrijk dat een paard leert te wachten en daarin ook te ontspannen. Ik heb hem dus weer halt gezet en ben net zo lang blijven staan en aaien totdat hij weer relaxed was in lichaam en geest. Dat was hooguit 2 minuten. Vanaf die dag bleef hij altijd netjes staan en wachten totdat ik een hulp voor stap gaf. Dat zal niet bij ieder paard zo snel gaan. Het vergt soms veel geduld om dergelijk vluchtgedrag te doorbreken, omdat het gewoonte geworden is. Opstappen is het eerste contact tussen ruiter & paard en moet gewoon goed zijn. Een paard wat al direct op adrenaline loopt is in mijn ogen niet zoals het hoort. Dat is een signaal ergens voor. 10

11 Rijden De eerste keer dat ik op een paard stap ben ik volledig blanco en wil ik voelen hoe hij zijn lijf gebruikt. Wat ik vanaf de grond al had gesignaleerd werd door mijn gevoel alleen maar meer bevestigd. En het voelde eigenlijk nog slechter aan als het er uit zag. Elke spier voelde verkort en verkrampt aan. Ik heb Sandra letterlijk gezegd dat ik mij verbaasde dat Torros niet stok en stok kreupel liep en dat ik diepe respect voor hem had. Voor hem was er al een hoop verbeterd t.o.v. het verleden. Hij was behandeld, zijn zadel was goed aangepast, zijn leefomstandigheden waren goed en hij werd met liefde en respect behandeld. Vroeger stond hij altijd alleen maar op stal. Iets wat geen een paard ten goede komt. Hij voelde scheef aan en ging het contact met de ruiterhand uit de weg. Ik ben met hem begonnen met de basis op de rechte lijn. Het juiste verticale evenwicht en de gelijke aanleuning. Van daaruit ontstond de voorwaarts neerwaartse tendens. Ik wilde dat hij van achter naar voren het contact met mijn hand ging maken om de zogenaamde bovenlijn tot boogspanning te krijgen. Maar wel een losgelaten boogspanning. Zodat hij los zou komen in zijn rug en lendenen. Hierdoor zou de achterhand beter kunnen functioneren en dit heeft als gevolg dat de kwetsbare voorbenen meer worden ontlast. Ik heb veel galopwerk met hem gedaan, omdat dit erg goed is voor de gehele lange rugspier, de achterhand en het bekken. Het recht en ontspannen galopperen draagt bij aan een snelle ontwikkeling van de buikspieren. In het begin heb ik veel in verlichte zit gegaloppeerd om zijn rug volledig te kunnen ontlasten. Erop zitten is dan slecht voor de rug van het paard, maar ook voor je eigen rug. Pas als hij recht kwam en de voorwaarts neerwaartse tendens had bereikt, ging ik zitten. Het paard laat je dan ook zitten. Torros voelde elke training beter aan, ging steeds meer van achter naar voren lopen en verbinding met mijn hand maken. Hij begon dit prettige contact fijn te vinden. Ik reed hem in het begin nooit lang. Als hij recht en ontspannen was met de juiste aanleuning dan was het voldoende voor die dag. Overvragen is nooit gezond. Het lichaam moet de tijd krijgen te veranderen. Op een subtiele manier, anders komen er alsnog problemen. Toen de basis op de rechte lijn voor elkaar was, ben ik verder gegaan met het werken aan de buiging op de volte. Dan ga je heel gericht werken aan de symmetrie in de bespiering en logischerwijs verbeterd dit het paard. 11

12 De laatste week heb ik ook af en toe wat wijken en schouderbinnenwaarts met hem gedaan. Dat pakte hij goed op. Een enkele keer wilde hij weer proberen een valse knik aan te nemen. Door goed te voelen en te reageren als hij de verbinding van achter naar voren verbreekt, leerde hij ook tijdens deze zijgangen zijn lichaam correct te gebruiken. Op deze afbeelding laat hij een schouderbinnenwaarts rechtsom zien. Hij laat nog niet volledig los in de laterale buiging en kantelt hierdoor met het hoofd. Door dit te blijven trainen, zal hij vanzelf soepeler worden en verdwijnt het kantelen. Het is een signaal dat het paard zich nog niet 100% kan loslaten in de oefening. Dat de spieren nog onvoldoende op lengte zijn. Aanvankelijk zou Torros 4 weken in training blijven. Echter hij kreeg de laatste week een kleine terugval. Zijn spieren ging duidelijk reageren op de training en dat zorgde voor een kleine terugval. Het voelde op dat moment niet goed om hem naar huis te sturen en in overleg met Sandra besloten hem een weekje langer te laten blijven om hem door deze fase heen te helpen. Dat was een goede keus en hij is in die laatste week nog verder gegroeid. Ik kon hem met een gerust gevoel mee naar huis geven! Sandra heeft gedurende deze 5 weken geregeld met hem gelest en zal ook na deze tijd blijven lessen. Torros heeft nog wel een lange weg te gaan voordat hij helemaal goed in zijn lijf zit. De basis is gelegd. Ik heb hem even een zetje in de goede richting mogen geven en daar ben ik dankbaar voor. En dat alles zonder bit, zweep en sporen! Sporen en bit gebruik in sowieso niet en zweep alleen als het echt nodig is. Torros had duidelijk negatieve ervaringen met de zweep en ik heb hem met werk aan de hand bewust laten ervaren dat de zweep die ik gebruik hem niet zeer doet, maar een extra hulpmiddel kan zijn. Het is iedere keer weer bijzonder om dit te mogen doen en dit te ervaren. Het bewijst keer op keer weer dat verkeerde training heel veel stuk kan maken, maar dat een andere benadering ook heel veel weer goed kan maken. 12

13 Lees hieronder het verhaal van Sandra over Torros Hier mijn verhaal over mijn Torros. Ik viel op hem omdat hij te koop stond als springpaard en ten tweede stal hij meteen mijn hart. Hij was erg lief, maar wel een ondeugd en daar hou ik wel van. Er mag wel wat karakter in zitten. Eigenlijk al naar een paar weken ging Torros in de stand rodeo, telkens als ik wilde rijden. Ikzelf begreep het niet door mijn onwetendheid. Ik vond het wel spannend worden en kreeg steeds meer een knoop in mijn maag om te gaan rijden. Dit was niet mijn droom, die droom viel in duigen. Toen ben ik met springles begonnen, omdat ik dacht dat hij dat leuk zou vinden en dan misschien het leuke rijden wel weer terug zou komen. Het springen ging op zich goed, maar dressuur rijden wilde hij niet. Alleen maar verzet tonen of maar in een knik gaan lopen ver achter de loodlijn. Dit vond ik niet oké, alleen krijg je altijd commentaar van mensen die het waarschijnlijk goed bedoelen, maar dat is niet de manier die ik wens. Mensen zeiden dat hij maar een pak slaag moest krijgen omdat hij mij gewoon in het ootje nam, maar mijn gevoel zei wat anders. Ik ben op den duur maar online gegaan en gaan zoeken met de termen verzet of steigeren en bokken. Toen kwam ik als eerste terecht bij Janet Bos, zij traint Holistische Horsemanship en dat trok mij gelijk erg aan. De eerste keer gaf hij gelukkig gelijk aan dat hij het niet leuk vond en ging dan ook goed tekeer. Heel hard rennen, bokken, rodeo en op ons af komen rennen. Dit gaf voor Janet goed weer wat er allemaal met hem aan de hand was. Dat hij ook een dominant paard is, maar ook niet goed in zijn lijf zat. Na veel hulp ging het daarna weer iets beter, maar het dressuren was nog steeds niet leuk en zondoende kwam ik bij Monique terecht. Zij kwam er gauw achter dat hij dubbel en dwars niet goed in elkaar zat en dat er heel veel moest gaan gebeuren. Hij had erg korte bespiering, liep heel kort en strak en moest eerst maar naar de osteopaat. Zodoende kwam ik bij Annemyke kingma terecht zij heeft Torros in totaal nu 3 x geholpen. Alles zat vast en zo kwamen we steeds meer over hem te weten en waarom hij zich ook verzet. Zijn lichaam moest ook wel echt pijn doen en zat hem erg dwars. Verder is hij 2x geholpen door en masseur en dat vond hij niet leuk. Zij vertelde dat zijn bespiering erg slecht was en dat er op sommige plekken niet eens bespiering zat. 13

14 Daarna zijn zadel laten checken en ja die was ook niet goed. Die is aangepast en toen gaf Torros al veel minder aan dat hem wat dwars zat, maar het trainen ging met ups en downs en werk aan de hand en longeren ging op den duur niet meer. Omdat ik op vakantie zou gaan had ik Monique gevraagd of zij Torros in training wilde hebben en dit wilde ze wel, omdat ze hem graag wat meer op weg wilde helpen. Al gelijk toen Torros er was en wij hem beiden gingen rijden ging Torros al gelijk weer een showtje rodeo geven, bij ons beide. Gelukkig hield hij daar gauw mee op en kon Monique hem eindelijk voelen. Zij schrok dat hij zo stijf en kort voelde en wist gelijk al dat dit wel even ging duren. In die paar weken, want het werden er uiteindelijk 5, is Torros totaal veranderd. Hij kan weer zijn rug gebruiken en kan weer ontspannen is totaal niet meer vervelend, wil graag leren en doet enorm zijn best. Nu moet ik het weer zelf gaan doen en daar heb ik alle vertouwen in, want het gaat nog steeds super. Hij wordt steeds rechter en soepeler. Ik kan nu ook de zijwaartse gangen de renvers en de travers met hem trainen en hij word daardoor steeds losser in zijn lijf. Nu zie ik de toekomst weer fijn en vrolijk tegemoet met mijn lieve stoere ruin met een klein hartje Torros. Monique bedankt voor alle steun. Je bent een Topper!! 14

15 15